22.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 374/31

(1)

Wspólnotowe kontyngenty taryfowe na mięso baranie i kozie powinny zostać otwarte na rok 2005. Należności celne i ilości, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 2529/2001, należy ustalić zgodnie z odpowiednimi umowami międzynarodowymi obowiązującymi w 2005 r.

(2)

W rozporządzeniu Rady (WE) nr 312/2003 z dnia 18 lutego 2003 r. w sprawie wykonania dla Wspólnoty przepisów dotyczących taryfy celnej ustanowionych w Układzie ustanawiającym stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Chile, z drugiej strony (2) przewidziano dodatkowy dwustronny kontyngent taryfowy 2 000 ton, podwyższany rocznie o 10 % pierwotnej ilości, który zostanie otworzony na produkty objęte kodem 0204 od dnia 1 lutego 2003 r. Kontyngent ten został dodany do kontyngentu GATT/WTO dla Chile. W 2005 r. oba kontyngenty powinny nadal być zarządzane w ten sam sposób. Ponadto w czasie przyznawania tego kontyngentu na 2004 r., zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2233/2003 z dnia 23 grudnia 2003 r. otwierającym wspólnotowe kontyngenty taryfowe na 2004 r. w odniesieniu do owiec, kóz, mięsa baraniego i koziego (3), pojawił się błąd w obliczeniach, w wyniku którego przyznano ilość 5 183 ton zamiast 5 200 ton. W związku z tym pozostałe 17 ton należy dodać do ilości dostępnej na rok 2005.

(3)

W rozporządzeniu Rady (WE) nr 1329/2003 z dnia 21 lipca 2003 r. zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 992/95 w odniesieniu do kontyngentów taryfowych na niektóre produkty rolne i rybołówstwa pochodzące z Norwegii (4) przyznano dodatkowe dwustronne koncesje handlowe dotyczące produktów rolnych.

(4)

Niektóre kontyngenty taryfowe na produkty z mięsa baraniego i koziego zostały przyznane państwom AKP na mocy Porozumienia z Cotonou (5).

(5)

Niektóre kontyngenty zostały określone na okres od dnia 1 lipca roku n do dnia 30 czerwca roku n+1. Ponieważ na mocy niniejszego rozporządzenia zarządzanie przywozem odbywa się w skali roku kalendarzowego, w przypadku tych kontyngentów odpowiednie wielkości do ustalenia na rok kalendarzowy 2005 stanowią sumę połowy wielkości ustalonej na okres od dnia 1 lipca 2004 r. do dnia 30 czerwca 2005 r. i połowy wielkości przypadającej na okres od dnia 1 lipca 2005 r. do dnia 30 czerwca 2006 r.

(6)

W celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania wspólnotowych kontyngentów taryfowych należy ustalić wagę równoważnych tusz. Ponadto w związku z tym, że niektóre kontyngenty taryfowe przewidują możliwość przywozu żywych zwierząt lub ich mięsa, należy stosować współczynnik konwersji.

(7)

W 2004 r. doświadczenia w zakresie stosowania systemu zarządzania kontyngentami taryfowymi na mięso baranie i kozie zgodnie z zasadą „kto pierwszy, ten lepszy” są pozytywne. W związku z tym, w drodze odstępstwa od rozporządzenia Komisji (WE) nr 1439/95 z dnia 26 czerwca 1995 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3013/89 w odniesieniu do przywozu i wywozu produktów sektora mięsa baraniego i koziego (6), kontyngenty na te produkty powinny być zarządzane zgodnie z art. 16 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 2529/2001. Należy tego dokonać zgodnie z art. 308a, 308b, 308c ust. 1 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (7).

(8)

W celu uniknięcia jakiejkolwiek dyskryminacji krajów eksportujących i zważywszy że w ostatnich dwóch latach równoważne kontyngenty taryfowe nie zostały szybko wyczerpane, na mocy niniejszego rozporządzenia kontyngenty taryfowe nie powinny zostać wstępnie uznane za bliskie wykorzystania w rozumieniu art. 308c rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 przy zastosowaniu zarządzania zgodnie z zasadą „kto pierwszy, ten lepszy”. Dlatego organa celne powinny zostać upoważnione do odstąpienia od wymogu złożenia zabezpieczenia w odniesieniu do towarów pierwotnie przywożonych w ramach niniejszych kontyngentów zgodnie z art. 308c ust. 1 i art. 248 ust. 4 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93. Ze względu na specyfikę przechodzenia z jednego systemu zarządzania do drugiego, art. 308c ust. 2 i 3 tego rozporządzenia nie powinien mieć zastosowania.

(9)

Należy jasno określić, jaki rodzaj dowodu potwierdzającego pochodzenie produktów powinien przedstawić zainteresowany podmiot gospodarczy w celu skorzystania z kontyngentów taryfowych w ramach systemu opartego na zasadzie „kto pierwszy, ten lepszy”.

(10)

Przy zgłaszaniu organom celnym przez zainteresowany podmiot gospodarczy produktów z mięsa baraniego w celu przywozu, trudno jest im ustalić, czy pochodzą one z owiec domowych czy owiec innego pochodzenia, co jest podstawą do określenia różnych stawek celnych. W związku z tym należy zapewnić, aby dowód pochodzenia zawierał takie wyjaśnienie.

(11)

Zgodnie z rozdziałem II dyrektywy Rady 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającej zasady zdrowia zwierząt regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję i wprowadzanie do obrotu produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (8) oraz zgodnie z dyrektywą Rady 97/78/WE z dnia 18 grudnia 1997 r. ustanawiającą zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnej produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich (9), do przywozu dopuszcza się jedynie produkty spełniające wymogi dotyczące obowiązujących we Wspólnocie procedur, przepisów i kontroli łańcucha pokarmowego.

(12)

Zważywszy na okres stosowania i czas potrzebny na przetłumaczenie, niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(13)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Baraniny i Koziny,

a)

w przypadku zwierząt żywych: 0,47

b)

w przypadku mięsa jagniąt i koźląt bez kości: 1,67

c)

w przypadku baraniny bez kości, mięsa koziego bez kości innego niż z koźląt oraz dowolnej mieszaniny tych mięs: 1,81

d)

w przypadku produktów z kośćmi: 1,00.

a)

w przypadku gdy kontyngent taryfowy stanowi część preferencyjnej umowy taryfowej, dowodem pochodzenia jest dowód ustanowiony w tej umowie;

b)

w przypadku innych kontyngentów taryfowych należy ustanowić dowód zgodnie z art. 47 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, zawierający oprócz elementów przewidzianych w tym artykule następujące dane:

c)

w przypadku państwa, którego kontyngenty są objęte lit. a) i b) i zostały połączone, jest to dowód określony w lit. a).

a)

„produkt/-y owczy/-e z gatunków owcy domowej”;

b)

„produkt/-y owczy/-e z gatunków innych niż owce domowe”.