4.9.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 285/3

(1)

Owies należy do produktów, które obejmuje wspólna organizacja rynku zbóż. Jednakże nie należy on do zbóż podstawowych, wymienionych w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003, dla których przewidziano skup interwencyjny.

(2)

Owies stanowi ważną i tradycyjną produkcję w Finlandii i Szwecji, dobrze przystosowaną do panujących tam warunków klimatycznych. Produkcja ta znacznie przekracza potrzeby tych państw, tak że są one zmuszone do upłynniania nadwyżek do krajów trzecich. Przystąpienie do Wspólnoty w niczym nie zmieniło wcześniejszej sytuacji.

(3)

Ewentualne ograniczenie uprawy owsa w Finlandii i Szwecji odbyłoby się z korzyścią dla innych zbóż korzystających z systemu interwencji, a w szczególności dla jęczmienia. Sytuację jęczmienia charakteryzuje nadprodukcja tak w obydwu wspomnianych państwach, jak i w całej Wspólnocie. Zmiana uprawy owsa na uprawę jęczmienia zaostrzyłaby tylko tę nadwyżkową sytuację. Wskazane jest więc zapewnienie możliwości dalszego wywozu owsa do krajów trzecich.

(4)

Owies może być przedmiotem refundacji, o której mowa w art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003. Położenie geograficzne Finlandii i Szwecji stawia te państwa w mniej korzystnej pozycji przy wywozie niż inne Państwa Członkowskie. Ustalenie refundacji na podstawie art. 13 jest korzystne przede wszystkim przy wywozie z tych innych Państw. W związku z tym można przewidywać, że produkcja owsa w Finlandii i Szwecji będzie stopniowo zastępowana produkcją jęczmienia. Należy więc spodziewać się, że w trakcie najbliższych lat gospodarczych poważne ilości jęczmienia, których jedyną możliwość upłynnienia stanowi wywóz do krajów trzecich, będą podlegać skupowi interwencyjnemu w Finlandii i Szwecji zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003. Wywozy te ze składów interwencyjnych są bardziej kosztowne dla budżetu Wspólnoty niż wywóz bezpośredni.

(5)

Zastosowanie pewnego szczególnego środka interwencyjnego w rozumieniu art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 pozwala uniknąć tych dodatkowych kosztów. Interwencja ta może przyjąć formę środka pozwalającego odciążyć fiński i szwedzki rynek owsa. Przyznanie na podstawie przetargu refundacji, stosowanej wyłącznie wobec owsa wyprodukowanego i wywiezionego z tych dwóch państw, stanowi najodpowiedniejszy środek w tych warunkach.

(6)

Charakter i cele wyżej wymienionego środka sprawiają, że właściwe staje się zastosowanie, mutatis mutandis, art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003, jak również przyjętych w jego zastosowaniu rozporządzeń, w szczególności rozporządzenia Komisji (WE) nr 1501/95 z dnia 29 czerwca 1995 r. ustanawiającego niektóre szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 w zakresie przyznawania refundacji wywozowych dla zbóż oraz środków podejmowanych w przypadku występowania zakłóceń na rynku zbóż (2).

(7)

Rozporządzenie (WE) nr 1501/95 przewiduje, wśród innych zobowiązań dotyczących oferenta, którego ofertę wybrano, obowiązek złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na wywóz oraz obowiązek złożenia zabezpieczenia. Należy ustalić kwotę wspomnianego zabezpieczenia.

(8)

Zboża, o których mowa, powinny być faktycznie wywiezione z Państw Członkowskich, w których szczególny środek interwencyjny został wprowadzony. Konieczne jest więc ograniczenie wykorzystania pozwoleń na wywóz, z jednej strony, do wywozów z Państwa Członkowskiego, w którym wniosek o wydanie pozwolenia został złożony, a z drugiej strony – do owsa wyprodukowanego w Finlandii i w Szwecji.

(9)

Biorąc pod uwagę umowę o podwójnych korzyściach z Bułgarią i Rumunią, konieczne jest wyłączenie tych państw z listy kwalifikujących się miejsc przeznaczenia. Ponadto, jako że działania wspierające są kalkulowane z uwzględnieniem odległych miejsc przeznaczenia, należy wyłączyć bliskie miejsca przeznaczenia mogące z największym prawdopodobieństwem ciągnąć korzyści z tych działań, tzn. Szwajcarię i Norwegię.

(10)

W celu zapewnienia równego traktowania wszystkich zainteresowanych należy przewidzieć jednakowy okres ważności wydanych pozwoleń.

(11)

Właściwy przebieg procedury przetargowej przy wywozie nakazuje określenie minimalnej ilości, a także terminu i formy przekazania ofert złożonych we właściwych instytucjach.

(12)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

a)

dotyczy ilości nie mniejszej niż 1 000 ton;

b)

wraz z nią złożone zostało pisemne zobowiązanie oferenta, uściślające, że odnosi się ona wyłącznie do owsa wyprodukowanego w Finlandii i Szwecji, który zostanie wywieziony z Finlandii lub ze Szwecji.

—

Asetus (EY) Nr: 1565/2004 – Todistus on voimassa ainoastaan Suomessa ja Ruotsissa,

—

Förordning (EG) nr 1565/2004 – Licensen giltig endast i Finland och Sverige.