32002R0314

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 314/2002

z dnia 20 lutego 2002 r.

ustanawiające szczegółowe zasady stosowania systemu kwot w sektorze cukru

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1260/2001 z dnia 19 czerwca 2001 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru [1], w szczególności jego art. 13 ust. 3, art. 14 ust. 4, art. 15 ust. 8, art. 16 ust. 5, art. 18 ust. 5 oraz art. 41 akapit drugi,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Ostatnie zmiany wspólnej organizacji rynku cukru w latach gospodarczych 2001/02-2005/06 wprowadzone rozporządzeniem (WE) nr 1260/2001, wymagają dokonania pewnych zmian w środkach wprowadzających system kwot. Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1443/82 z dnia 8 czerwca 1982 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania systemu kwot w sektorze cukru [2], zmienione rozporządzeniem (WE) nr 392/94 [3], ponadto zasadniczo wielokrotnie już zmieniane powinno, w celu zachowania jasności niniejszego rozporządzenia, zostać zmienione.

(2) W celu stosowania systemu kwot w sektorze cukru należy przyjąć dokładne definicje produkcji cukru, izoglukozy lub syropu inulinowego pewnego przedsiębiorstwa oraz wewnętrznego spożycia we Wspólnocie. W tym celu cały cukier biały, cukier surowy, cukier inwertowany i syropy lub, w odpowiednim przypadku, izoglukoza lub syrop inulinowy, faktycznie produkowane przez przedsiębiorstwo należy traktować jak produkcję przedsiębiorstwa. Możliwość przeniesienia części produkcji z jednego przedsiębiorstwa do drugiego, w którym produkcja cukru odbywa się na mocy umowy, powinna by ograniczona do szczególnych przypadków. Z zastrzeżeniem okoliczności siły wyższej, przypadki takie muszą być określone w celu uniknięcia następstw finansowych w sektorze cukru.

(3) Sprawne i skuteczne stosowanie systemu kwot we Wspólnocie wymaga ustanowienia metody rejestrowania produkcji syropów cukrowych, izoglukozy i syropu inulinowego.

(4) Produkcja izoglukozy jest realizowana tak szybko, jak tylko glukoza lub jej polimery zostaną poddane procesowi znanemu jako "izomeryzacja". W związku z tym, w celu uniknięcia rejestrowania produkcji w przypadkowo wybranym momencie, rejestracja taka powinna mieć miejsce niezwłocznie po zakończeniu procesu izomeryzacji, ale przed jakimkolwiek działaniem mającym na celu wyodrębnianie składników glukozy i fruktozy lub mającym na celu wytwarzanie mieszanin. W celu osiągnięcia największej skuteczności tej kontroli, producenci izoglukozy we Wspólnocie powinni zostać zobowiązani do zgłaszania właściwym władzom zainteresowanych Państw Członkowskich każdego używanego przez nich urządzenia do izomeryzacji.

(5) Syrop inulinowy pojawia się w formie produktu zazwyczaj w momencie, gdy inulina lub jej oligofruktozy przejdą proces znany jako hydroliza i pierwsze odparowanie. Oznacza to, że produkcja powinna być rejestrowana niezwłocznie po zakończeniu procesu hydrolizy i pierwszego odparowania i przed jakimkolwiek działaniem mającym na celu wyodrębnianie składników glukozy i fruktozy lub mającym na celu wytwarzanie mieszanin.

(6) W celu umożliwienia Państwom Członkowskim ustalenia wielkości produkcji syropu inulinowego prawidłowo i w sposób nie budzący wątpliwości, należy sprecyzować, w szczególności na podstawie dotychczasowych doświadczeń, że taka operacja ma być przeprowadzana z odniesieniem do syropu inulinowego o 80 % zawartości fruktozy i równoważnika cukru/izoglukozy wyrażonym za pomocą zastosowania współczynnika 1,9.

(7) Opłaty produkcyjne przewidziane w art. 15 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001 nie mogą być ustalane wcześniej niż po zakończeniu roku gospodarczego, ponieważ znaczna część zobowiązań wywozowych realizowana jest w drugiej połowie roku gospodarczego i dane służące do ustalenia opłat produkcyjnych dostępne są również dopiero w tym czasie. Dlatego w celu wprowadzenia, tak szybko jak to możliwe, odpowiedzialności finansowej producentów, płatność z góry opłat obliczonych na podstawie szacunków, powinna być ustanowiona przed zakończeniem roku gospodarczego. Uwzględniając fakt, że większość produkcji izoglukozy B odbywa się w ostatnich miesiącach roku gospodarczego, zaliczka na rzecz podstawowej opłaty produkcyjnej może być wymagana jedynie w odniesieniu do izoglukozy wyprodukowanej przed dniem 1 marca danego roku gospodarczego. Opłaty nie powinny być ustalane, ani pobierane przed otrzymaniem możliwie dokładnych informacji, w szczególności dotyczących spożycia.

(8) Należy ustanowić zasady dotyczące płatności dodatkowej ceny składowej buraków, w przypadku gdy opłata produkcyjna jest niższa od kwoty maksymalnej, a także, uwzględniając dodatkowe płatności, w szczególności przepisy dotyczące okresu między dniem płatności za buraki, a dniem płatności opłat produkcyjnych przez producenta.

(9) W celu ułatwienia właściwego zarządzania systemem kwot należy ustanowić niezbędne terminy dotyczące rejestrowania produkcji i przekazywania odpowiednich danych oraz, w miarę potrzeby, Państwa Członkowskie powinny ustanowić przepisy dotyczące właściwych środków kontroli.

(10) Zniesienie z dniem 1 lipca 2001 r. systemu kompensacji kosztów składowania w sektorze cukru przerwało utrzymanie dostępności statystyk dotyczących zapasów i zbytu cukru we Wspólnocie. Biorąc pod uwagę znaczenie tych statystyk dla dobrego zarządzania systemem kwot, w szczególności dla określenia miesięcznego spożycia cukru i sporządzenia bilansu dostaw, należy przyjąć przepisy w odniesieniu do producentów Wspólnoty i producentów dokonujących rafinacji zapewniające kontynuację przekazywania Państwom Członkowskim comiesięcznych danych dotyczących zapasów cukru i zbytu.

(11) Jedną z cech charakteryzujących organizację sektora cukru jest fakt, że stosunki między producentami cukru a producentami buraków, w szczególności odnoszące się do dostawy i zapłaty za buraki cukrowe, regulowane są głównie porozumieniami branżowymi zawieranymi w ramach legislacji wspólnotowej. Porozumienia branżowe mogą zapewnić dokonywanie uzgodnień, które uwzględniają specyficzną sytuację w regionie, do którego mają zastosowanie. Należy postanowić aby, ze względu na daną producentom możliwość skłonienia hodowców buraków do udziału w opłacie dodatkowej, uzgodnienia dotyczące tego udziału były umieszczane w porozumieniach branżowych na zasadach określonych w art. 16 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001.

(12) Przedsiębiorstwa produkujące izoglukozę, w przeciwieństwie do przedsiębiorstw produkujących cukier, których produkcja opiera się na produkcji buraków cukrowych lub trzciny cukrowej, nie są upoważnione do skorzystania z możliwości przeniesienia produkcji z jednego roku gospodarczego na następny.

(13) Produkcja izoglukozy utrzymywana jest na stałym poziomie w ciągu roku gospodarczego w celu zapewnienia możliwości szybkiej reakcji na wahania popytu, który jest największy na początku i na końcu każdego roku gospodarczego. Jednakże wyprodukowaną izoglukozę trudno jest gromadzić w ilościach, które są niezbędne do zabezpieczenia najwyższego popytu, ponieważ przedłużone składowanie stwarza zagrożenie dla zasadniczej czystości produktu. Ze względu na te okoliczności, przedsiębiorstwa produkujące izoglukozę muszą przerywać produkcję na koniec roku gospodarczego, aby uniknąć produkowania izoglukozy C, która nie może być sprzedawana na rynku Wspólnoty. Sytuacja taka szkodzi przedsiębiorstwom produkującym izoglukozę i wymaga ustanowienia przepisów umożliwiających zastosowanie pewnej elastyczności w comiesięcznej rejestracji produkcji izoglukozy. Elastyczność taka powinna być jednakże ograniczana w celu uniknięcia wprowadzenia, poprzez jej automatyczne stosowanie, systemu ukrytego przeniesienia, a tym samym pośredniego podniesienia kwot produkcyjnych tych przedsiębiorstw.

(14) W działaniu systemu kwot mogą wystąpić pewne opóźnienia w zwrocie opłat produkcyjnych. W celu zapewnienia sprawnych zwrotów tych sum w odpowiednim czasie, należy ustanowić zasady dotyczące ustalania i pobierania opłat produkcyjnych.

(15) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Do celów art. 13-18 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001, "produkcja cukru" oznacza łączną ilość wyrażoną jako cukier biały:

a) cukru białego;

b) cukru surowego;

c) cukru inwertowanego;

d) syropów należących do jednej z następujących kategorii, zwanych dalej "syropami":

- syropy sacharozy lub cukru inwertowanego, o stopniu czystości co najmniej 70 % i produkowane z buraków cukrowych,

- syropy sacharozy lub cukru inwertowanego, o stopniu czystości co najmniej 75 % i produkowane z trzciny cukrowej.

2. Po oszacowaniu ilości określonych w ust. 1, wyłącza się:

a) ilości cukru białego wyprodukowane z cukru surowego lub syropów, które nie zostały wyprodukowane w przedsiębiorstwie, w którym wytworzono cukier biały;

b) ilości cukru białego wyprodukowane z cukru surowego, syropów i okruszyn cukru, które nie zostały wyprodukowane podczas tego samego roku gospodarczego, w którym został wytworzony dany cukier biały;

c) ilości cukru surowego wyprodukowanego z syropów, które nie zostały wyprodukowane w przedsiębiorstwie wytwarzającym cukier surowy;

d) ilości cukru surowego wyprodukowane z syropów, które nie zostały wyprodukowane w tym samym roku gospodarczym, w którym dany cukier surowy został wytworzony;

e) ilości cukru surowego przetworzonego na cukier biały w czasie danego roku gospodarczego w przedsiębiorstwie, które je wyprodukował;

f) ilości cukru inwertowanego i syropów przetworzonych na alkohol lub rum;

g) ilości syropów przetworzonych na cukier lub cukier inwertowany w czasie danego roku gospodarczego w przedsiębiorstwie, w którym je wyprodukowano;

h) ilości syropów do rozprowadzenia oraz przeznaczonych do przetworzenia na "Rinse appelstroop";

i) ilości cukru, cukru inwertowanego oraz syropów wyprodukowanych na mocy ustaleń o czynnym uszlachetnieniu;

j) ilości cukru inwertowanego wyprodukowanego z syropów, które nie zostały wyprodukowane w przedsiębiorstwie wytwarzającym ten cukier inwertowany;

k) ilości cukru inwertowanego wyprodukowane z syropów, które nie zostały wyprodukowane w tym samym roku gospodarczym, w którym dany cukier inwertowany został wytworzony.

3. Produkcja jest wyrażana w kategoriach cukru białego w następujący sposób:

a) w przypadku cukru białego, z pominięciem różnic jakości;

b) w przypadku cukru surowego, na podstawie uzysku określonego zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia (WE) nr 1260/2001;

c) w przypadku cukru inwertowanego, przez pomnożenie produkcji przez współczynnik 1;

d) w przypadku syropów uznanych za półprodukty, na podstawie zawartości cukru ekstraktywnego, określonej zgodnie z ust. 5;

e) w przypadku syropów, które nie są uznane za półprodukty, na podstawie zawartości cukru, wyrażonego jako sacharoza, zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2135/95 [4].

4. Okruszyny cukru z poprzedniego roku gospodarczego wyraża się jako cukier biały w stosunku do zawartości sacharozy.

5. Stopień czystości syropów oblicza się przez dzielenie łącznej zawartości cukru przez zawartość suchej masy.

Zawartość cukru ekstraktywnego określa się przez odjęcie różnicy między zawartością suchej masy a polarymetrycznym odczytem dla tego syropu, pomnożone przez 1,70 z polarymetrycznego odczytu syropu, o którym mowa. Zawartość suchej masy określa się zgodnie z metodą areometryczną.

Jednakże, zawartość cukru powstałego z ekstrakcji może być ustalona, na cały rok gospodarczy, na podstawie rzeczywistego uzysku syropów.

Artykuł 2

1. Do celów art. 13-18 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001, "produkcja izoglukozy" oznacza łączną ilość produktu otrzymanego z glukozy lub jej polimerów, zawierającego w stanie suchym 10 % fruktozy w masie, niezależnie od zawartości fruktozy w nadwyżce ponad ten limit, wyrażonej jako sucha masa i zarejestrowanej zgodnie z ust. 2.

2. Rejestracja produkcji izoglukozy następuje niezwłocznie po zakończeniu procesu izomeryzacji, ale przed jakimkolwiek działaniem mającym na celu wyodrębnienie składników glukozy i fruktozy lub mającym na celu wytwarzanie mieszanin, poprzez fizyczne odmierzenie objętości produktu jako takiego i określenie zawartości suchej masy przy pomocy refraktometrii.

3. Każdego producenta izoglukozy zobowiązuje się do bezzwłocznego zgłaszania wszelkich urządzeń mogących służyć izomeryzacji glukozy lub jej polimerów.

Zgłoszenia dokonuje się Państwu Członkowskiemu, na którego terytorium znajduje się każde urządzenie. Państwo Członkowskie może zażądać od producenta dostarczenia dodatkowych informacji w tej sprawie.

Artykuł 3

1. Do celów art. 13-18 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001, "produkcja syropu inulinowego" oznacza łączną ilość produktu otrzymanego po procesie hydrolizy inuliny lub oligofruktozy, zawierającego w stanie suchym 10 % fruktozy w masie w wolnej postaci lub w postaci sacharozy, niezależnie od zawartości fruktozy w nadwyżce ponad ten limit, wyrażonej jako sucha masa odpowiednika cukru/izoglukozy i ustalona dla każdego przedsiębiorstwa produkującego syrop inulinowy zgodnie z ust. 2.

2. Rejestracja produkcji syropu inulinowego odbywa się za pomocą połączenia następujących działań:

a) fizyczne odmierzenie objętości produktu jako takiego, niezwłocznie po opuszczeniu pierwszego parownika po każdej hydrolizie, ale przed jakimkolwiek działaniem mającym na celu wyodrębnianie składników glukozy i fruktozy lub mającym na celu wytwarzanie mieszanin;

b) określenie zawartości suchej masy przy pomocy refraktometrii i obliczenie zawartości fruktozy w masie w stanie suchym, na podstawie codziennego reprezentatywnego pobierania próbek;

c) przetworzenie zawartości fruktozy na 80 % w masie w stanie suchym poprzez pomnożenie ilości określonej w suchej masie przez współczynnik stanowiący stosunek mierzonej zawartości fruktozy w ilości syropu i 80 %;

d) wyrażenie jako odpowiednik cukru/izoglukozy przez zastosowanie współczynnika 1,9.

Artykuł 4

1. Przed dniem 15 lutego każdego roku Państwa Członkowskie ustalają wstępną wielkość produkcji cukru i syropu inulinowego na bieżący rok gospodarczy dla każdego przedsiębiorstwa znajdującego się na ich terytorium.

Dla francuskich departamentów Gwadelupy i Martyniki produkcję taką rejestruje się do dnia 15 maja każdego roku.

2. Do dnia 15 dnia każdego miesiąca każde przedsiębiorstwo produkujące izoglukozę podaje do wiadomości Państwu Członkowskiemu, na terytorium którego ma miejsce produkcja, ilości wyrażone jako sucha masa faktycznie wyprodukowane w trakcie poprzedzającego miesiąca kalendarzowego.

Na podstawie tych wiadomości Państwo Członkowskie ustala produkcję izoglukozy każdego zainteresowanego przedsiębiorstwa, w odniesieniu do każdego miesiąca i nie później niż do 15 dnia miesiąca następnego.

Przy obliczaniu produkcji określonej w poprzednim akapicie nie bierze się pod uwagę ilości izoglukozy wyprodukowanej na mocy ustaleń o czynnym uszlachetnianiu.

3. Bez względu na ust. 2 akapit pierwszy i drugi właściwe władze Państwa Członkowskiego mogą podjąć decyzję dotyczącą danego przedsiębiorstwa produkującego izoglukozę na podstawie właściwie uzasadnionego wcześniejszego wniosku przedsiębiorstwa, przedstawionego w formie pisemnej, o:

a) połączeniu produkcji z maja i czerwca roku gospodarczego do obliczeń dotyczących danego roku gospodarczego;

b) połączeniu całości lub części produkcji z czerwca roku gospodarczego z produkcją z lipca następnego roku gospodarczego do obliczeń dotyczących tego ostatnio wymienionego roku gospodarczego. Wniosek dotyczący połączenia powinien wskazywać co najmniej wielkość produkcji z czerwca, która ma być połączona z produkcją z lipca. Wielkość ta nie może przekroczyć 7 % sumy kwot A i B danego przedsiębiorstwa, stosowanych w roku gospodarczym, w czasie którego przedstawiany jest wniosek o połączenie. Tak połączone ilości traktuje się jako pierwszą produkcję w ramach kwot zainteresowanego przedsiębiorstwa.

Państwo Członkowskie ocenia czy wniosek jest uzasadniony, biorąc pod uwagę sytuację produkcyjną przedsiębiorstwa oraz popyt na rynku, w szczególności w świetle kwot i opłat produkcyjnych. Tylko jeden typ łączenia przedstawiony w akapicie pierwszym może być zastosowany przez dane przedsiębiorstwo w danym roku gospodarczym.

Po wyrażeniu zgody przez Państwo Członkowskie dane przedsiębiorstwo produkujące izoglukozę przekazuje Państwu Członkowskiemu do dnia 15 lipca następnego roku w przypadku określonym w lit. a) akapit pierwszy i do dnia 15 sierpnia następnego roku w wypadku określonym w lit. b) tego akapitu, ilości, wyrażone jako sucha masa, faktycznie wyprodukowane w czasie omawianego dwumiesięcznego okresu, z uwzględnieniem, w miarę potrzeby, ilości określonych w lit. b) akapit pierwszy, które mają być połączone.

Na podstawie tych wiadomości Państwo Członkowskie ustala połączoną produkcję izoglukozy przedsiębiorstwa dotyczącą omawianych dwóch miesięcy, obliczaną względem produkcji danego roku gospodarczego, w odpowiednim przypadku, zgodnie z akapitem pierwszym lit. a) lub b). Państwo Członkowskie przekazuje Komisji wiadomości dotyczące tej produkcji.

Przepisy lit. b) akapit pierwszy nie mają zastosowania do ostatniego roku gospodarczego włączonego do okresu określonego w art. 10 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001.

4. Przed dniem 15 września każdego roku Państwa Członkowskie ustalają ostatecznie wielkość produkcji cukru, izoglukozy i syropu inulinowego każdego przedsiębiorstwa znajdującego się na ich terytorium, wyprodukowanych w poprzednim roku gospodarczym.

5. Jeżeli po ustaleniu ostatecznej wielkości produkcji pojawią się rozbieżności dotyczące cukru określonego w ust. 4, rozbieżności takie są brane pod uwagę po ustaleniu ostatecznej wielkości produkcji na rok gospodarczy, w którym wystąpiły różnice.

6. Każdy wytwórca cukru do dnia 25 każdego miesiąca przekazuje właściwym władzom Państwa Członkowskiego, na którego terytorium ma miejsce produkcja lub władzom zainteresowanego Państwa Członkowskiego uprawnionego do interwencji na rynku danego produktu, wskazując ilości, które są jego własnością lub w inny sposób:

a) ilości cukru, wyrażone jako cukier biały, składowane w zakładach w momencie ich rozdysponowania, na koniec poprzedzającego miesiąca kalendarzowego;

b) ilości cukru, wyrażone jako cukier biały, które opuściły zakład w momencie ich rozdysponowania, podczas poprzedzającego miesiąca kalendarzowego.

Wiadomość powinna określać podział danych ilości między cukier wyprodukowany w ramach kwot A i B, a cukier przeniesiony zgodnie z art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001, oraz cukier C.

Władze określone w akapicie pierwszym mogą wymagać przekazania dodatkowych danych dotyczących zapasów przechowywanych przez producenta i ilości opuszczających ich zakłady.

7. Każdy producent dokonujący rafinacji cukru do 25 dnia każdego miesiąca przekazuje właściwym władzom Państwa Członkowskiego, na którego terytorium ma miejsce rafinacja lub władzom danego Państwa Członkowskiego uprawnionego do interwencji na rynku danego produktu, wskazując ilości, które są jego własnością lub w inny sposób:

a) ilości cukru wyrażone jako cukier biały, składowane w zakładach w momencie ich rozdysponowania na koniec poprzedniego miesiąca kalendarzowego;

b) ilości cukru wyrażone jako cukier biały, które opuściły zakład w momencie ich rozdysponowania podczas poprzedniego miesiąca kalendarzowego.

Wiadomość taka powinna rozróżniać ilości podlegające ustaleniom uszlachetniania czynnego.

Władze określone w akapicie pierwszym mogą wymagać przekazania dodatkowych danych dotyczących zapasów przechowywanych przez producenta dokonującego rafinacji i ilości opuszczających dane zakłady.

Artykuł 5

1. Do celów art. 13–18 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001 i z zastrzeżeniem ust. 2–5 niniejszego artykułu produkcja cukru lub izoglukozy realizowana przez przedsiębiorstwo oznacza ilość cukru lub izoglukozy faktycznie wyprodukowaną przez to przedsiębiorstwo.

2. Dla danego roku gospodarczego łączną produkcją cukru przedsiębiorstwa jest produkcja określona w ust. 1 plus ilość przeniesiona na ten rok gospodarczy i minus ilość przeniesiona na następny rok gospodarczy.

3. Jeśli dwóch producentów sporządzi wnioski w formie pisemnej do zainteresowanego Państwa Członkowskiego, ilość cukru wyprodukowaną przez przedsiębiorstwo (zwane dalej "przetwórcą") w ramach umowy z dostarczonych materiałów, uważa się za część produkcji przedsiębiorstwa (zwanego dalej "głównym"), które miało wyprodukować cukier w ramach tej umowy, pod warunkiem, że zostanie spełniony jeden z poniższych warunków:

a) łączna produkcja cukru "przetwórcy" jest mniejsza od kwoty;

b) łączna produkcja cukru "przetwórcy" jest większa od kwoty, ale mniejsza od sumy kwot A i B, a łączna produkcja cukru "głównego" jest większa od kwoty;

c) łączna produkcja cukru "przetwórcy" i "głównego" jest większa od sumy ich odpowiednich kwot A i B.

4. Jeżeli zakłady "głównego" i "przetwórcy" leżą na terytorium różnych Państw Członkowskich, wniosek określony w ust. 3, musi być skierowany do dwóch zainteresowanych Państw Członkowskich. W takiej sytuacji zainteresowane Państwo Członkowskie działa zgodnie z daną odpowiedzią i podejmuje niezbędne kroki w celu sprawdzenia czy spełniane są warunki określone w ust. 3.

5. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 42 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001, ilość cukru wyprodukowana przez "przetwórcę" może być uważana za wyprodukowaną przez "głównego", jeżeli z powodu przypadków siły wyższej,buraki, trzcina lub melasa muszą zostać przetworzone na cukier w przedsiębiorstwie innym niż "główne".

Artykuł 6

1. Do dnia 1 kwietnia bieżącego roku gospodarczego podejmuje się następujące działania:

a) podstawową opłatę produkcyjną i opłatę B dla cukru oblicza się zgodnie z art. 15 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001;

b) kwoty jednostkowe, określone zgodnie z art. 7 niniejszego rozporządzenia, płacone przez producentów cukru, izoglukozy i syropu inulinowego jako zaliczki na rzecz opłaty, ustala się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 42 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001.

2. Do dnia 15 kwietnia bieżącego roku gospodarczego Państwa Członkowskie ustalają zaliczki na dany rok gospodarczy płacone przez każde przedsiębiorstwo produkujące cukier i każde przedsiębiorstwo produkujące syrop inulinowy.

W przypadku francuskich departamentów Gwadelupy i Martyniki oraz Hiszpanii, w odniesieniu do trzciny cukrowej, zaliczki te ustala się do dnia 15 sierpnia bieżącego roku gospodarczego.

W przypadku cukru i syropu inulinowego zaliczki określa się:

a) przez zastosowanie kwoty jednostkowej ustalonej dla zaliczki w odniesieniu do podstawowej opłaty produkcyjnej, w odniesieniu do przejściowej produkcji cukru A, syropu inulinowego A, cukru B, syropu inulinowego B, określonych stosownie do art. 4 ust. 1;

b) przez zastosowanie kwoty jednostkowej ustalonej dla zaliczki w odniesieniu do opłaty B w odniesieniu do przejściowej produkcji cukru B i syropu inulinowego B, określonych stosownie do art. 4 ust. 1.

W przypadku izoglukozy zaliczkę określa się przez zastosowanie kwoty jednostkowej ustalonej dla zaliczki w odniesieniu do podstawowej opłaty produkcyjnej za izoglukozę w odniesieniu do produkcji między 1 lipca a końcem następującego miesiąca lutego na bieżący rok gospodarczy.

3. Państwa Członkowskie pobierają powyższe zaliczki do 1 czerwca bieżącego roku gospodarczego.

W przypadku francuskich departamentów Gwadelupy i Martyniki oraz Hiszpanii w odniesieniu do trzciny cukrowej, zaliczki pobiera się do 1 września bieżącego roku gospodarczego.

4. Ilości określone w art. 15 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1260/2001 ustala się na podstawie sum następujących ilości:

a) ilości cukru, izoglukozy i syropu inulinowego sprzedanych we Wspólnocie przeznaczonych do bezpośredniego spożycia lub spożycia po przemysłowym przetworzeniu;

b) ilości cukru denaturowanego;

c) ilości cukru, izoglukozy i syropu inulinowego przywiezionych z państw nieczłonkowskich jako produkty przetworzone.

Sumy ilości cukru, izoglukozy i syropu inulinowego wywiezione do państw nieczłonkowskich jako produkty przetworzone oraz ilości produktów podstawowych wyrażonych jako cukier biały, dla których zostały wydane świadectwa refundacji produkcyjnych, określone w art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr1260/2001, odejmuje się od sumy określonej w akapicie pierwszym.

5. Za zobowiązania wywozowe, które mają być realizowane podczas bieżącego roku gospodarczego, w rozumieniu art. 15 ust. 1 lit. d) rozporządzenia, uznaje się:

a) wszystkie ilości cukru, które mają być wywiezione w stanie naturalnym, z refundacjami eksportowymi lub opłatami ustalanymi w drodze przetargów zorganizowanych w odniesieniu do tego roku gospodarczego;

b) wszystkie ilości cukru, izoglukozy i syropu insulinowego, które mają być wywiezione w stanie naturalnym, z refundacjami eksportowymi lub opłatami ustalanymi okresowo, na podstawie pozwoleń wywozowych wydawanych w ciągu tego roku gospodarczego;

c) całość przewidywanego wywozu cukru, izoglukozy i syropu inulinowego w formie produktów przetworzonych z dopłatami eksportowymi lub opłatami ustalanymi w tym celu w czasie tego roku gospodarczego, ilości takie rozkłada się równomiernie na cały rok gospodarczy.

W celu obliczenia przewidywanych średnich strat, określonych w art. 15 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (WE) nr1260/2001, bierze się również pod uwagę refundacje produkcyjne dla ilości produktów podstawowych wyrażonych jako cukier biały, dla których zostały wydane świadectwa refundacji produkcyjnych, określonych w art. 7 ust. 3 tego rozporządzenia, podczas danego roku gospodarczego.

Artykuł 7

1. W przypadku, gdy szacunek podstawowej opłaty produkcyjnej na cukier i syrop inulinowy wynosi ostatecznie co najmniej 60 % maksymalnej kwoty, określonej w art. 15 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr1260/2001, kwota jednostkowa zaliczki stanowi 50 % kwoty maksymalnej.

W przypadku gdy szacunek wyniesie mniej niż 60 % maksymalnej kwoty, kwota jednostkowa zaliczki stanowi 80 % tej wartości szacunkowej.

2. Ustęp 1 stosuje się również do określania kwoty jednostkowej zaliczki w odniesieniu do opłaty B na cukier i syrop inulinowy, biorąc pod uwagę kwotę maksymalną, określoną w art. 15 ust. 4 i 5 rozporządzenia (WE) nr1260/2001.

3. Kwota jednostkowa zaliczki w odniesieniu do podstawowej opłaty produkcyjnej na izoglukozę stanowi 40 % kwoty jednostkowej w odniesieniu do podstawowej opłaty produkcyjnej na cukier, oszacowanej zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. a) niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 8

1. 1.Do dnia 15 października, w odniesieniu do poprzedniego roku gospodarczego, ustala się dla cukru, izoglukozy i syropu inulinowego:

a) kwoty podstawowej opłaty produkcyjnej i opłaty B;

b) jeśli zachodzi potrzeba, współczynnik określony w art. 16 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001.

2. Państwa Członkowskie określają do 1 listopada, w odniesieniu do poprzedniego roku gospodarczego oraz biorąc pod uwagę zaliczki pobierane stosownie do art. 6, nieuregulowane saldo opłat w przypadku każdego przedsiębiorstwa produkującego cukier, każdego przedsiębiorstwa produkującego izoglukozę oraz każdego przedsiębiorstwa produkującego syrop inulinowy.

Salda należne od przedsiębiorstwa lub Państwa Członkowskiego, określone w akapicie pierwszym, płaci się do 15 grudnia następującego po ostatecznym terminie określania tych sald.

3. Jeśli przyjmuje się współczynnik zgodnie z art. 16 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001, Państwa Członkowskie, zgodnie z przepisami tego ustępu, określają do 1 listopada w odniesieniu do poprzedniego roku gospodarczego, dodatkowe opłaty dla każdego przedsiębiorstwa produkującego cukier, każdego przedsiębiorstwa produkującego izoglukozę oraz każdego przedsiębiorstwa produkującego syrop inulinowy, które mają być uiszczone przez producentów. Opłatę tę pobiera się w tym samym czasie co saldo opłat produkcyjnych dla tego roku gospodarczego.

4. Jeżeli suma opłat należnych od przedsiębiorstwa nie została ustalona w sposób prawidłowy, poprawna kwota, która ma być zapłacona, lub saldo należne od danego przedsiębiorstwa musi być ustalone w ciągu 30 dni od dnia, w którym Państwo Członkowskie odnotowało niniejszą sytuację i jest w stanie właściwie ustalić tę kwotę.

Państwa Członkowskie pobierają kwoty określone w akapicie pierwszym w ciągu 30 dni od dnia ich ustalenia.

Artykuł 9

1. Kwoty, określone w art. 18 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001, ustala się w tym samym czasie co opłaty określone w art. 8 ust. 1 niniejszego rozporządzenia i zgodnie z tą samą procedurą.

2. W przypadku gdy cena zapłacona przez producenta cukru sprzedawcy buraków jest niższa od ceny podstawowej za buraki, producent przyznaje sprzedawcy buraków w świetle ceny interwencyjnej część zwiększonej ceny cukru, do wysokości rozpatrywanej różnicy.

W celu obliczenia kwoty odpowiadającej tej zwiększonej części producent bierze pod uwagę:

a) okresy między dniem zapłaty za buraki, a dniem ustanowionym dla wpłaty zaliczek i zapłaty sald w odniesieniu do opłat produkcyjnych i opłat dodatkowych;

b) stopę procentową ustaloną przez Europejski Bank Centralny dla głównych operacji dofinansowania w okresach, określonych w lit. a). Odpowiednią stawkę dla Państwa Członkowskiego, które nie bierze udziału w trzecim etapie unii gospodarczej i walutowej, jest równowartość stawki ustalanej przez jego narodowy bank centralny;

c) procent ustanowiony w art. 18 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001;

d) wysokość uzysku buraków, o których mowa, z zastrzeżeniem art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001.

3. Producent cukru wypłaca sprzedawcy buraków w ciągu czterech tygodni od dnia ustalenia opłat, określonych w art. 8 ust. 1, kwoty określone w ust. 1 i kwotę odpowiadającą zwiększonej części określonej w ust. 2.

4. Porozumienia branżowe mogą odstępować od przepisów ust. 2 i 3.

Artykuł 10

Państwa Członkowskie podejmują wszelkie niezbędne środki w celu ustalenia wymaganych kontroli rejestracji produkcji towarów objętych niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 11

Refundacji określonej w art. 16 ust. 3 akapit drugi i trzeci rozporządzenia (WE) nr 1260/2001, z zastrzeżeniem tych przepisów, można dokonać zgodnie z zasadami określonymi w porozumieniach branżowych.

Artykuł 12

Rozporządzenie (EWG) nr 1443/82 traci moc.

Artykuł 13

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 lutego 2002 r.

W imieniu Komisji

Franz Fischler

Członek Komisji

[1] Dz.U. L 178 z 30.6.2001, str. 1.

[2] Dz.U. L 158 z 9.6.1982, str. 17.

[3] Dz.U. L 53 z 24.2.1994, str. 7.

[4] Dz.U. L 214 z 8.9.1995, str. 16.

--------------------------------------------------