32001L0111

Dyrektywa Rady 2001/111/WE

z dnia 20 grudnia 2001 r.

odnosząca się do niektórych cukrów przeznaczonych do spożycia przez ludzi

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając wniosek Komisji [1],

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego [2],

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego [3],

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Niektóre pionowe dyrektywy dotyczące środków spożywczych powinny zostać uproszczone w celu uwzględnienia wyłącznie podstawowych wymogów, jakie mają spełniać przedmiotowe produkty, aby mogły one podlegać swobodnemu przepływowi na rynku wewnętrznym, zgodnie z konkluzjami Rady Europejskiej z Edynburga z dnia 11 i dnia 12 grudnia 1992 r., potwierdzonymi przez Radę Europejską z Brukseli w dniach 10 i 11 grudnia 1993 r.

(2) Dyrektywa Rady 73/437/EWG z dnia 11 grudnia 1973 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących niektórych cukrów przeznaczonych do spożycia przez ludzi [4] była uzasadniona faktem, że różnice między ustawodawstwami krajowymi w sprawie niektórych kategorii cukru mogłyby skutkować powstawaniem warunków dla nieuczciwej konkurencji, mogących wprowadzać konsumentów w błąd, a tym samym mieć bezpośredni wpływ na utworzenie i funkcjonowanie wspólnego rynku.

(3) Zamierzeniem dyrektywy 73/437/EWG było ustanowienia definicji i wspólnych reguł dotyczących kwestii związanych z cechami produktu, opakowaniem i znakowaniem danych produktów, aby zapewnić ich swobodny przepływ we Wspólnocie.

(4) Możliwie jak najszybciej, a w każdym razie przed dniem 1 lipca 2000 r., Komisja zamierza zaproponować włączenie zakresu nominalnych mas produktów objętych niniejszą dyrektywą do dyrektywy Rady 80/232/EWG z dnia 15 stycznia 1980 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do nominalnych ilości inominalnych pojemności dopuszczalnych w odniesieniu do niektórych produktów w opakowaniach jednostkowych [5].

(5) Dyrektywa 73/437/EWG powinna zostać opracowana na nowo w celu uczynienia bardziej przystępnymi reguł dotyczących warunków wytwarzania i obrotu w odniesieniu do niektórych cukrów przeznaczonych do spożycia przez ludzi oraz, ponadto, w celu dostosowania jej do ogólnej legislacji wspólnotowej dotyczącej środków spożywczych, w szczególności legislacji dotyczącej znakowania, substancji koloryzujących i innych dozwolonych dodatków, rozpuszczalników do ekstrakcji oraz metod analizy.

(6) Ogólne reguły dotyczące znakowania żywności, ustanowione w dyrektywie 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady [6], powinny być stosowane z zastrzeżeniem niektórych warunków.

(7) Zgodnie z zasadami pomocniczości i proporcjonalności ustanowionymi w art. 5 Traktatu cel ustanowienia wspólnych definicji i reguł dotyczących omawianych produktów oraz dostosowania przepisów do ogólnych zasad legislacji wspólnotowej dotyczącej środków spożywczych nie może być skutecznie osiągnięty przez Państwa Członkowskie, a może, ze względu na charakter niniejszej dyrektywy, zostać osiągnięty w sposób bardziej skuteczny przez Wspólnotę. Dyrektywa niniejsza nie wykracza poza zakres niezbędny do osiągnięcia wspomnianego celu.

(8) Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy przyjmuje się zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji [7].

(9) Aby uniknąć tworzenia nowych przeszkód dla swobodnego przepływu, Państwa Członkowskie powinny powstrzymać się od przyjmowania, w stosunku do omawianych produktów, przepisów prawa krajowego nieprzewidzianych w niniejszej dyrektywie,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejsza dyrektywa stosuje się do produktów określonych w części A Załącznika.

Jednakże niniejszej dyrektywy nie stosuje się w odniesieniu do produktów określonych w części A Załącznika, jeżeli występująone w następujących formach: cukier puder, cukier kandyzowany, cukier w głowach.

Artykuł 2

Dyrektywa 2000/13/WE stosuje się do produktów określonych w części A Załącznika do niniejszej dyrektywy, z uwzględnieniem następujących warunków i odstępstw:

1) Bez uszczerbku dla poniższego pkt 5 nazwy produktów wymienione w części A Załącznika stosują się jedynie do produktów w nim określonych i są używane w handlu do ich oznaczania.

Nazwa produktu określona w części A pkt 2 Załącznika może być również stosowana do oznaczania produktu określonego w pkt 3 tego Załącznika.

Jednakże:

- produkty określone w części A Załącznika, oprócz obowiązującej nazwy, mogą także być opatrzone określeniami powszechnie stosowanymi w różnych Państwach Członkowskich,

- nazwy produktów mogą być również używane w nazwach produktów przygotowanych do oznaczenia innych produktów, zgodnie z przyjętymi zwyczajami,

z zastrzeżeniem, że takie nazwy nie będą wprowadzać konsumenta w błąd.

2) W przypadku produktów paczkowanych o masie poniżej 20 g nie ma obowiązku umieszczania na etykiecie masy netto.

3) Na etykiecie umieszcza się informacje dotyczące suchej masy i zawartości cukru inwertowanego w roztworze cukru, roztworze cukru inwertowanego i syropie z cukru inwertowanego.

4) Na etykiecie umieszcza się wyraz "krystalizowany" w odniesieniu do syropu z cukru inwertowanego zawierającego kryształy w roztworze.

5) W przypadku gdy wyroby określone w części A pkt 7 i 8 Załącznika zawierają fruktozę w ilości przekraczającej 5 % suchej masy, na etykiecie zawierającej nazwę i składniki umieszcza się odpowiednie określenie "syrop glukozowo-fruktozowy" lub "syrop fruktozowo-glukozowy" oraz "sproszkowany syrop glukozowo-fruktozowy" lub "sproszkowany syrop fruktozowo-glukozowy", celem wskazania, czy składnikiem występującym w przeważającej ilości jest glukoza czy fruktoza.

Artykuł 3

Państwa Członkowskie nie przyjmą przepisów prawa krajowego nieprzewidzianych w niniejszej dyrektywie w odniesieniu do produktów określonych w Załączniku.

Artykuł 4

Środki niezbędne dla wykonania niniejszej dyrektywy, odnoszące się do kwestii określonych poniżej, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną określoną w art. 5 ust. 2:

- dostosowanie niniejszej dyrektywy do ogólnej legislacji wspólnotowej dotyczącej środków spożywczych,

- dostosowanie do postępu technicznego.

Artykuł 5

1. Komisja jest wspomagana przez Stały Komitet ds. Środków Spożywczych (zwany dalej "Komitetem") ustanowiony art. 1 decyzji 69/414/EWG [8].

2. W przypadku dokonania odniesienia do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3. Komitet przyjmuje własny regulamin.

Artykuł 6

Dyrektywa 73/437/EWG traci moc z dniem 12 lipca 2003 r.

Odniesienia do uchylonej dyrektywy należy traktować jako odwołania do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 7

Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy przed dniem 12 lipca 2003 r. i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Celem stosowanych środków jest:

- zezwolenie na wprowadzanie do obrotu produktów określonych w części A Załącznika, jeżeli są zgodne z definicjami i regułami ustanowionymi w niniejszej dyrektywie, ze skutkiem od dnia 12 lipca 2003 r.,

- zakaz wprowadzania do obrotu produktów, które nie są zgodne z niniejszą dyrektywą, ze skutkiem od dnia 12 lipca 2004 r.

Niemniej jednak wprowadzanie do obrotu produktów, które nie są zgodne z wymogami niniejszej dyrektywy, ale zostały oznakowane przed dniem 12 lipca 2004 r. zgodnie z wymogami dyrektywy 73/437/EWG, może być kontynuowane do wyczerpania zapasów.

W przypadku przyjęcia przez Państwa Członkowskie tych środków muszą one zawierać odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie będzie towarzyszyć ich urzędowej publikacji. Państwa Członkowskie określają metody dokonywania takich odniesień.

Artykuł 8

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 9

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 grudnia 2001 r.

W imieniu Rady

C. PicquÉ

Przewodniczący

[1] Dz.U. C 231 z 9.8.1996, str. 6.

[2] Dz.U. C279 z 1.10.1999, str. 90.

[3] Dz.U. C 56 z 24.2.1997, str. 20.

[4] Dz.U. L 356 z 27.12.1973, str. 71. Dyrektywa zmieniona Aktem Przystąpienia z 1985 r.

[5] Dz.U. L 51 z 25.2.1980, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 87/356/EWG (Dz.U. L 192 z 11.7.1987, str. 48).

[6] Dz.U. L 109 z 6.5.2000, str. 29.

[7] Dz.U. 184 z 7.7.1999, str. 23.

[8] Dz.U. L 291 z 19.11.1969, str. 9.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK

A. NAZWY I DEFINICJE PRODUKTU

1. Cukier półbiały

Oczyszczona i skrystalizowana sacharoza, w dobrej, przyjętej w obrocie jakości, o następujących właściwościach:

a) polaryzacja | nie mniej niż 99,5oZ |

b) zawartość cukru inwertowanego | nie więcej niż 0,1 % w masie |

c) strata spowodowana wysuszeniem | nie większa niż 0,1 % masy. |

2. Cukier lub cukier biały

Oczyszczona i skrystalizowana sacharoza, w dobrej, przyjętej w obrocie jakości, o następujących właściwościach:

a) polaryzacja | nie mniej niż 99,7oZ |

b) zawartość cukru inwertowanego | nie więcej niż 0,04 % w masie |

c) strata spowodowana wysuszeniem | nie większa niż 0,06 % masy. |

d) typ zabarwienia | nie więcej niż dziewięć punktów, ustalony zgodnie z lit. a) części B. |

3. Cukier śnieżnobiały

Produkt posiadający właściwości określone w pkt 2 lit. a)–c), w odniesieniu do którego łączna liczba punktów oznaczonych zgodnie z przepisami części B nie przekracza ośmiu i nie wynosi więcej niż:

- cztery w odniesieniu do typu zabarwienia,

- sześć w odniesieniu do zawartości popiołu,

- trzy w odniesieniu do zabarwienia w roztworze.

[1]

Wodny roztwór sacharozy o następujących właściwościach:

a) masa sucha | nie mniej niż 62 % masy |

b) zawartość cukru inwertowanego (stosunek fruktozy do cukru gronowego: 1,0 ± 0, 2) | nie więcej niż 3 % masy suchej |

c) popiół | nie więcej niż 0,1 % masy suchej, ustalony zgodnie z lit. b) części B |

d) zabarwienie w roztworze | nie więcej niż 45 jednostek ICUMSA. |

[2]

Roztwór wodny sacharozy, częściowo inwertowanej za pomocą hydrolizy, w którym ilość cukru inwertowanego nie jest przeważająca, o następujących właściwościach:

a) masa sucha | nie mniej niż 62 % masy |

b) zawartość cukru inwertowanego przy stosunku fruktozy do cukru gronowego (1,0 ± 0, 1): | ponad 3 %, ale nie więcej niż 50 % masy suchej |

c) popiół | nie więcej niż 0,4 % w masie substancji suchej, oznaczony zgodnie z lit. b) części B. |

[3]

Roztwór wodny — również skrystalizowany — sacharozy, która została częściowo inwertowana za pomocą hydrolizy, w którym zawartość cukru inwertowanego (współczynnik fruktozy do cukru gronowego 1,0 ± 0, 1) musi przekroczyć 50 % masy suchej, a poza tym musi spełniać wymogi ustanowione w pkt 5 lit. a) i c).

7. Syrop glukozowy

Oczyszczony i skoncentrowany roztwór wodny sacharydów odżywczych uzyskanych ze skrobi lub inuliny, o następujących właściwościach:

a) masa sucha | nie mniej niż 70 % masy |

b) równoważnik cukru gronowego | nie mniej niż 20 % masy suchej i wyrażony jako D glukoza |

c) popioły zasiarczone | nie więcej niż 1 % masy suchej. |

8. Sproszkowany syrop glukozowy

Częściowo sproszkowany syrop glukozowy o zawartości substancji suchej w masie wynoszącej przynajmniej 93 %, który oprócz tego musi spełniać wymogi ustanowione w pkt 7 lit. b) i c).

9. Cukier gronowy lub monohydrat cukru gronowego

Oczyszczona i skrystalizowana D-glukoza, zawierająca jedną cząsteczkę wody krystalizacyjnej, o następujących właściwościach:

a) cukier gronowy (D-glukoza) | nie mniej niż 99,5 % masy suchej |

b) masa sucha | nie mniej niż 90 % masy |

c) popioły zasiarczone | nie więcej niż 0,25 % masy suchej. |

10. Cukier gronowy lub bezwodny cukier gronowy

Oczyszczona i skrystalizowana D-glukoza, niezawierająca wody krystalizacyjnej, o zawartości substancji suchej w masie wynoszącej 98 %, która oprócz tego musi spełniać wymogi ustanowione w pkt 9 lit. a) i c).

11. Fruktoza

Oczyszczona i skrystalizowana D-glukoza, o następujących właściwościach:

zawartość fruktozy | minimum 98 % |

zawartość glukozy | maksymalnie 0,5 % |

strata spowodowana wysuszeniem | nie większa niż 0,5 % masy |

popiół | nie więcej niż 0,1 % masy, ustanowione zgodnie z lit. b) części B. |

B. METODA OKREŚLANIA TYPU ZABARWIENIA, ZAWARTOŚCI POPIOŁU I ZABARWIENIA W ROZTWORZE CUKRU (BIAŁEGO) ORAZ CUKRU ŚNIEŻNOBIAŁEGO OKREŚLONEGO W PKT. 2 I 3 CZĘŚCI A

"Punkt" odpowiada:

a) w przypadku typu zabarwienia, 0,5 jednostki, według metody Instytutu Brunswick'a ds. Technologii Rolnictwa i Przemysłu Cukrowniczego, określonej w rozdziale A ust. 2 Załącznika do rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1265/69 z dnia 1 lipca 1969 r. ustanawiającego metody określania jakości cukru skupowanego przez agencje skupu interwencyjnego [4];

b) w przypadku zawartości popiołu, 0,0018 %, według metody Międzynarodowej Komisji Jednolitych Metod Analityki Cukrowniczej (ICUMSA), określonej w rozdziale A ust. 1 Załącznika do rozporządzenia (EWG) nr 1265/69;

c) w przypadku zabarwienia w roztworze, 7,5 jednostkom, według metody ICUMSA, określonej w rozdziale A ust. 3 Załącznika do rozporządzenia (EWG) nr 1265/69.

[1] roztworu z cukru inwertowanego lub syropu cukru inwertowanego, którego:zawartość popiołu nie przekracza 0,1 %,zabarwienie w roztworze nie przekracza 25 jednostek ICUMSA ustalonych zgodnie z metodą określoną w lit. c) części B.

[2] roztworu z cukru inwertowanego lub syropu cukru inwertowanego, którego:zawartość popiołu nie przekracza 0,1 %,zabarwienie w roztworze nie przekracza 25 jednostek ICUMSA ustalonych zgodnie z metodą określoną w lit. c) części B.

[3] roztworu z cukru inwertowanego lub syropu cukru inwertowanego, którego:zawartość popiołu nie przekracza 0,1 %,zabarwienie w roztworze nie przekracza 25 jednostek ICUMSA ustalonych zgodnie z metodą określoną w lit. c) części B.

[4] Dz.U. L 163 z 1.7.1969, str. 1.

--------------------------------------------------