31994R3295

Rozporządzenie Rady (WE) NR 3295/94

z dnia 22 grudnia 1994 r.

ustanawiające środki uniemożliwiające dopuszczanie do swobodnego obrotu, wywozu, powrotnego wywozu lub poddawania procedurze zawieszającej towarów podrabianych i towarów pirackich

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 113,

uwzględniając wniosek Komisji [1],

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego [2],

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego [3],

a także mając na uwadze, co następuje:

rozporządzenie Rady (EWG) nr 3842/86 z dnia 1 grudnia 1986 r. ustanawiające środki zakazu dopuszczania do swobodnego obrotu towarów podrabianych [4], obowiązuje od dnia 1 stycznia 1988 r.; należy wyciągnąć wnioski z doświadczeń wczesnych lat jego stosowania w celu poprawy obsługi wprowadzonego systemu;

obrót towarami podrabianymi lub pirackimi powoduje znaczny uszczerbek przestrzegającym prawa producentom i podmiotom gospodarczym oraz posiadaczom prawa autorskiego lub praw pokrewnych, a także wprowadza w błąd konsumentów; w miarę możliwości należy zapobiegać wprowadzaniu na rynek takich towarów i należy w tej sprawie podjąć środki, aby skutecznie przeciwdziałać takiemu bezprawnemu działaniu, nie ograniczając wolności handlu prowadzonego zgodnie z prawem; dąży się do osiągnięcia tego celu również podejmując takie same wysiłki na szczeblu międzynarodowym;

w zakresie, w jakim towary podrabiane lub pirackie są przywożone z państw trzecich, ważne jest zakazanie dopuszczenia ich do swobodnego obrotu we Wspólnocie lub dopuszczenie do postępowania zawieszającego i ustanowienie właściwej procedury umożliwiającej organom celnym podjęcie działań zapewniających, że zakaz ten będzie przestrzegany;

działalność organów celnych mająca na celu zakaz dopuszczania do swobodnego obrotu towarów podrabianych lub pirackich lub dopuszczenie ich do postępowania zawieszającego należy również stosować do wywozu lub powtórnego wywozu tych towarów ze Wspólnoty;

w odniesieniu do postępowań zawieszających oraz powtórnego wywozu wymagającego powiadamiania, działalność organów celnych będzie miała miejsce tylko w przypadku gdy podejrzane podrobione lub pirackie towary zostaną wykryte podczas kontroli;

Wspólnota bierze pod uwagę warunki porozumienia GATT w sprawie handlowych aspektów własności intelektualnej, włącznie z handlem towarami podrabianymi, w szczególności środki podejmowane na granicach;

należy uwzględnić, że organy celne są upoważnione do podejmowania decyzji w sprawie wniosków o działanie w odniesieniu do towarów, przedstawionych do kontroli celnej;

pod warunkiem zawiadomienia, działania organów celnych polegają albo na zawieszeniu dopuszczenia do swobodnego obrotu, wywozu lub powtórnego wywozu towarów podejrzanych o to, że są podrobione lub pirackie albo na zajęciu takich towarów, kiedy zostają dopuszczone do postępowania zawieszającego lub są powtórnie wywożone, przez tak długi okres, jaki jest niezbędny do ustalenia, czy towary są rzeczywiście podrobione lub pirackie;

właściwe jest, aby upoważnić Państwa Członkowskie do zajęcia danych towarów na pewien okres, nawet przed wniesieniem lub przyjęciem wniosku od posiadacza prawa, w celu umożliwienia mu złożenia wniosku o przeprowadzenie czynności przez organy celne;

właściwy organ powinien rozstrzygać przedstawione mu sprawy poprzez odniesienie do kryteriów, które są stosowane do ustalania, czy towary produkowane w danym Państwie Członkowskim naruszają prawo własności intelektualnej; niniejsze rozporządzenie nie narusza przepisów Państw Członkowskich dotyczących kompetencji organów sądowych i procedur sądowych;

niezbędne jest ustalenie środków, które powinny być stosowane w odniesieniu do towarów, w przypadku gdy stwierdzono, że są podrobione lub pirackie; środki takie powinny odpowiedzialnych za handel takimi towarami nie tylko pozbawić ekonomicznych korzyści pochodzących z transakcji i ukarać, ale również powinny zapewnić skuteczne powstrzymywanie od przyszłych transakcji tego samego rodzaju;

w celu uniknięcia poważnego zakłócenia odprawy celnej towarów znajdujących się w osobistym bagażu podróżnych, niezbędne jest wyłączenie z zakresu niniejszego rozporządzenia towarów, które mogą być podrobione lub pirackie, które są przywożone z państwa trzecich w granicach przewidzianych w zasadach wspólnotowych dotyczących ulg celnych;

musi być zapewnione jednolite stosowanie wspólnych reguł ustanowionych niniejszym rozporządzeniem i w tym celu musi być ustanowiona procedura wspólnotowa, umożliwiająca podejmowanie takich środków wdrażających te reguły, które mają być do przyjęcia we właściwych okresach, i wzajemna pomoc między Państwami Członkowskimi w jednej części a między Państwami Członkowskimi a Komisją w drugiej części, które mają być wzmocnione w celu zapewnienia większej skuteczności;

w świetle doświadczeń zgromadzonych w okresie stosowania niniejszego rozporządzenia, będzie właściwe, aby rozważyć możliwość zwiększenia liczby praw własności intelektualnej, objętych niniejszym rozporządzeniem;

dlatego rozporządzenie (EWG) nr 3842/86 powinno utracić moc,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

Przepisy ogólne

Artykuł 1

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia:

a) warunki, na podstawie których organy celne podejmują działania, w przypadku gdy istnieje podejrzenie, że towary podrobione lub pirackie są:

- wprowadzane do swobodnego obrotu, wywozu lub powtórnego wywozu,

- znalezione w czasie kontroli towarów, na podstawie postępowania zawieszającego w rozumieniu art. 84 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowego Kodeks Celny [5] lub powtórnie wywożone podlegające powiadomieniu; oraz

b) środki, które są podejmowane przez właściwe władze w odniesieniu do tych towarów, w przypadku gdy ustalono, że rzeczywiście są one podrobione lub pirackie.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia:

a) "towary podrobione" oznacza:

- towary, łącznie z ich opakowaniem oznaczone bez zezwolenia znakiem towarowym, który jest identyczny ze znakiem towarowym ważnie zarejestrowanym, odnoszącym się do towarów tego samego rodzaju, lub, których istotnych aspektów nie można odróżnić od takiego znaku towarowego, a które w związku z tym naruszają prawa posiadacza danego znaku towarowego, zgodnie z prawem Wspólnoty lub prawem Państwa Członkowskiego, w którym złożono wniosek o podjęcie działań organów celnych,

- wszelki symbol znaku towarowego (logo, etykieta, naklejka, broszura, instrukcja użytkowania lub dokument gwarancyjny), prezentowany oddzielnie lub też nie, w takich samych okolicznościach jak towary, określone w tiret pierwszym,

- materiały, z których zrobiono opakowanie, zawierające znaki towarów podrabianych towarów, prezentowane oddzielnie, w takich samych okolicznościach jak towary, określone w tiret pierwszym;

b) "towary pirackie" oznaczają towary, które są kopią lub zawierają kopie wykonane bez zgody posiadacza prawa autorskiego lub praw pokrewnych, lub posiadacza prawa do wzoru, bez względu na to, czy zarejestrowanego zgodnie z prawem krajowym, czy nie, lub osoby należycie upoważnionej przez posiadacza prawa w kraju produkcji, w przypadku gdy wytwarzanie takich kopii narusza wymienione prawo zgodnie z prawem wspólnotowym lub prawem Państwa Członkowskiego, w którym złożono wniosek o podjęcie działań przez organy celne;

c) "posiadacz prawa" oznacza posiadacza znaku towarowego, określonego w lit. a), i/lub jednego z praw, określonych w lit. b), lub inną osobę upoważnioną do korzystania ze znaku towarowego i/lub praw albo jej przedstawiciela;

d) "zgłoszenie o dopuszczeniu towarów do swobodnego obrotu, wywozu lub powtórnego wywozu" oznacza deklarację złożoną zgodnie z art. 61 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92.

3. Wszelka forma lub matryca, specjalnie zaprojektowana lub zaadaptowana do wykonania podrobionego znaku towarowego, lub towarów zawierających taki znak towarowy, lub, towarów pirackich, uważana jest za "towar podrobiony lub piracki", pod warunkiem że korzystanie z takich form lub matryc narusza prawa posiadacza prawa, zgodnie z prawem wspólnotowym prawem lub prawem Państwa Członkowskiego, w którym złożono wniosek o podjęcie działań przez organy celne.

4. Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do towarów, które oznaczone są znakiem towarowym za zgodą posiadacza prawa do tego znaku towarowego, lub które podlegają ochronie prawa autorskiego lub praw pokrewnych lubprawa do wzoru i które zostały wytworzone za zgodą posiadacza prawa, lecz znalazły się w jednej z sytuacji, określonych w ust. 1 lit. a), bez zgody tego ostatniego.

Niniejszego rozporządzeniea nie stosuje się także do towarów, określonych w akapicie pierwszym, które zostały wytworzone lub są oznaczone znakiem towarowym na innych warunkach, niż uzgodnione z posiadaczem danych praw.

ROZDZIAŁ II

Zakaz dopuszczania do swobodnego obrotu, wywozu, powtórnego wywozu lub stosowania postępowania zawieszającego towarów podrobionych lub towarów pirackich

Artykuł 2

Zabrania się dopuszczania do swobodnego obrotu, wywozu, powtórnego wywozu lub stosowanie postępowania zawieszającego towarów uznanych za podrabiane lub pirackie po wypełnieniu procedury przewidzianej w art. 6.

ROZDZIAŁ III

Wniosek o podjęcie działań przez organy celne

Artykuł 3

1. W każdym Państwie Członkowskim posiadacz prawa może składać pisemny wniosek do właściwych organów celnych o podjęcie działań przez organy celne, w przypadku gdy towary znalazły się w jednej z sytuacji, określonych w art. 1 ust. 1 lit. a),

2. Wniosek, określony w ust. 1, zawiera:

- dostatecznie szczegółowy opis towarów, umożliwiający organom celnym ich rozpoznanie,

- dowód, że składający wniosek jest posiadaczem prawa do danych towarów,

Posiadacz prawa musi także dostarczyć wszelkich stosownych informacji, jakie posiada, umożliwiających właściwym organom celnym podjęcie decyzji z pełną świadomością stanu faktycznego, jednakże taka informacja nie jest warunkiem przyjęcia wniosku.

W przypadku towarów pirackich informacja taka musi, w miarę możliwości, zawierać:

- miejsce, w którym dane towary znajdują się lub miejsce przeznaczenia,

- dane szczegółowe umożliwiające identyfikację przesyłki lub opakowań,

- planowaną datę przybycia lub wysłania towarów,

- użyte środki transportu,

- tożsamość przywożącego, wywożącego lub posiadacza praw.

3. Wniosek musi precyzować, w jak długim okresie organy celne mają podąć działania.

4. Od składającego wniosek można domagać się wniesienia opłaty pokrywającej koszty administracyjne, związane z rozpatrzeniem wniosku. Opłata nie może być nieproporcjonalna w stosunku do wykonanej usługi.

5. Właściwa służba celna, do której wniesiono wniosek przygotowany w zastosowaniu ust. 2, rozpatrują wniosek oraz bezzwłocznie powiadamia składającego wniosek na piśmie, o swojej decyzji.

W przypadku gdy służba celna uzna wniosek, wówczas określi okres, w którym organy celne podejmą działanie. Służba celna, która podjęła początkową decyzję, może przedłużyć ten okres na wniosek posiadacza prawa.

Wszelka odmowa przyjęcia wniosku musi zawierać powód odmowy i może od takiej decyzji przysługiwać odwołanie.

6. Państwa Członkowskie mogą wymagać od posiadacza praw, w przypadku gdy jego wniosek został przyjęty lub w przypadku gdy działanie określone w art. 1 ust. 1 lit. a), zostało podjęte na podstawie art. 6 ust. 1 w celu zapewnienia zabezpieczenia:

- pokrycia wszelkich zobowiązań powstających z jego strony wobec osób zaangażowanych w jedno z działań określonych w art. 6 ust. 1 lit. a), w przypadku gdy, procedura uruchomiona na podstawie art. 6 ust. 1 zostanie zaprzestana na skutek zaniedbania, którego dopuścił się posiadacz prawa, lub jeżeli w toku procedury okaże się, że dane towary nie są podrabiane ani pirackie,

- opłacenie kosztów powstałych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, w wyniku przechowywania towarów przez kontrolę celną, na podstawie art. 6.

7. Posiadacz praw ma obowiązek poinformowania służby określonej w ust. 1 o wygaśnięciu ważnej rejestracji lub wygaśnięciu prawa.

8. Każde Państwo Członkowskie wyznaczy w ramach organu celnego służbę, właściwą do przyjmowania i rozpatrywania wniosków, określonych w niniejszym artykule.

Artykuł 4

W przypadku gdy w trakcie kontroli celnej, przeprowadzanej w ramach jednej z procedur celnych, określonej w art. 1 ust. 1 lit. a), a przed złożeniem wniosku przez posiadacza praw lub jego przyjęciem, urząd celny upewni się, że towary są podrabiane lub pirackie, organ celny może, zgodnie z obowiązującymi przepisami w danych Państwach Członkowskich, powiadomić posiadacza prawa w przypadku gdy jest znany, o możliwości naruszenia prawa. Organ celny jest upoważniony do wstrzymania zwolnienia towarów lub zajęcia ich na okres trzech dni roboczych, aby umożliwić posiadaczowi prawa złożenie wniosku o podjęcie działań zgodnie z art. 3.

Artykuł 5

Decyzja przyjmująca wniosek posiadacza prawa jest niezwłocznie przekazywana urzędom celnym Państwa Członkowskiego, które są odpowiedzialne za zajmowanie się towarami, które według wniosku są domniemane jako podrobione lub pirackie.

ROZDZIAŁ IV

Zasady regulujące działania organów celnych oraz właściwych władz do podejmowania merytorycznych decyzji

Artykuł 6

1. W przypadku gdy urząd celny, do którego na podstawie art. 5 przekazano decyzję o przyjęciu wniosku posiadacza prawa, nabierze pewności, po konsultacji ze składającym wniosek w miarę potrzeb, że towary, które znalazły się w jednej z sytuacji, określonych w art. 1 ust. 1 lit. a), odpowiadają opisowi towarów podrabianych lub pirackich, zawartych w tej decyzji, może on zawiesić zwolnienie towarów lub je zatrzymać.

Zgodnie z przepisami art. 3, urząd celny niezwłocznie poinformuje służbę celną rozpatrującą wniosek. Służba ta lub urząd celny niezwłocznie poinformują zgłaszającego i osobę składającą wniosek o podjęcie działań.. Zgodnie z przepisami prawa krajowego dotyczącymi ochrony danych osobowych, tajemnicy handlowej i przemysłowej oraz poufności zawodowej i administracyjnej, urząd celny lub służba celna rozpatrująca wniosek powiadamia posiadacza prawa, na jego wniosek, o nazwisku i adresie zgłaszającego oraz — jeśli jest znany — odbiorcy, aby umożliwić posiadaczowi prawa zwrócenie się do właściwych władz o podjęcie merytorycznej decyzji. Urząd celny zapewni składającemu wniosek oraz osobom zaangażowanym, w którekolwiek z działań określonych w art. 1 ust. 1 lit. a), możliwość inspekcji towarów, których wydanie zostało wstrzymane lub które zostały zatrzymane.

Podczas przeprowadzania kontroli towarów urząd celny może pobierać próbki w celu szybkiego zakończenia procedury.

2. Prawo obowiązujące w Państwach Członkowskich, na których terytorium towary znalazły się w jednej z sytuacji, określonych w art. 1 ust. 1 lit. a) stosuje się do:

a) wniosku do władzy właściwej do podjęcia merytorycznej decyzji i bezpośredniego powiadomienia służby celnej lub urzędu celnego określonych w ust. 1 tego wniosku, chyba że wniosek jest wydany przez tę służbę lub urząd;

b) dążenia do podjęcia decyzji przez tę władzę. W przypadku braku odpowiednich pod tym względem reguł wspólnotowych, kryteria stosowane dążeniu do podjęcia decyzji są takie same jak kryteria stosowane do ustalenia, czy towary wyprodukowane w danym Państwie Członkowskim naruszają prawa posiadacza. Decyzje podjęte przez właściwą władzę zawierają uzasadnienie.

Artykuł 7

1. Jeżeli, w ciągu 10 dni roboczych od powiadomienia o zawieszeniu wydania lub zatrzymania, urząd celny, określony w art. 6 ust. 1, nie zostanie poinformowany o odesłaniu sprawy z wnioskiem do władz właściwych do podjęcia decyzji tej w sprawie, zgodnie z art. 6 ust. 2 lub należycie upoważnione organy przyjęły środki tymczasowe, towary podlegają wydaniu, pod warunkiem wypełnienia wszystkich formalności celnych a środki zabezpieczające zostały odwołane.

We właściwych przypadkach okres ten może być przedłużony maksymalnie o 10 dni roboczych.

2. W przypadku towarów, co, do których istnieje podejrzenie, że naruszają prawa do wzorów przemysłowych, właścicielowi, przywożącemu lub odbiorcy towarów służy prawo uzyskania wydania towarów lub odwołania ich zatrzymania, w zamian za złożenie zabezpieczenia, pod warunkiem że:

- służba celna lub urząd, określone w art. 6 ust. 1, zostały poinformowane, w terminie, określonym w ust. 1, że sprawa została odesłana do właściwej władzy z wnioskiem o podjęcie decyzji, określonej w wymienionym ust. 1,

- w dniu wygaśnięcia tego terminu upoważniona w tym celu władza nie wprowadziła środków tymczasowych,

- wszystkie formalności celne zostały wypełnione.

Zabezpieczenie musi być wystarczające do ochrony interesów posiadacza prawa. Opłata za zabezpieczenie nie może naruszać innych środków otwartych dla posiadacza prawa. W przypadku gdy sprawa została odesłana do władzy właściwej do podjęcia merytorycznej decyzji w inny sposób, niż z inicjatywy posiadacza prawa, zabezpieczenie zostaje zwrócone, jeżeli ta osoba nie skorzysta z prawa wszczęcia postępowania sądowego w ciągu 20 dni roboczych od dnia powiadomienia o zawieszeniu wydania towaru lub jego zatrzymaniu. Jeżeli stosuje się ust. 1 akapit drugi, termin ten może być przedłużony najwyżej o 30 dni roboczych.

3. Zasady regulujące przechowywanie towarów w okresie zawieszenia ich wydania lub zatrzymania są ustalane przez każde Państwo Członkowskie.

ROZDZIAŁ V

Przepisy dotyczące towarów uznanych za podrobione lub pirackie

Artykuł 8

1. Bez uszczerbku dla innych praw do działań otwartych dla posiadacza praw do znaku towarowego, który został uznany za podrobiony lub dla właściciela prawa autorskiego lub prawa pokrewnego, albo prawa do wzoru, który został uznany za piracki, Państwa Członkowskie przyjmą środki niezbędne do umożliwienia właściwym władzom:

a) zniszczenia towarów, które uznano za podrobione lub pirackimi, lub zbywanie ich poza kanałami handlowymi w taki sposób, aby zapobiec powstaniu jakiegokolwiek uszczerbku prawa przysługującego jego posiadaczowi, bez konieczności wypłacenia odszkodowania i bez narażania skarbu państwa na inne koszty — jako zasady ogólnie przyjętej i zgodne z odpowiednimi przepisami prawa krajowego;

b) podjęcia, w odniesieniu do takich towarów, wszelkich innych środków, które skutecznie pozbawią zainteresowane osoby majątkowych korzyści z prowadzonych transakcji.

Następujące w szczególności nie są uznawane za mające ten sam skutek:

- powtórny wywóz towarów podrobionych lub pirackich w stanie niezmienionym,

- poza wyjątkowymi przypadkami, usunięcie znaków towarowych, którymi towary podrobione zostały oznaczone bez upoważnienia,

- poddanie towarów innej procedurze celnej.

2. Towary podrobione lub pirackie mogą zostać przekazane na rzecz skarbu państwa. W takim przypadku stosuje się ust. 1 lit a).

3. W uzupełnieniu do informacji dostarczonej na podstawie art. 6 ust. 1 akapit drugi i na podstawie warunków tam ustanowionych, urząd celny lub właściwa służba informuje posiadacza prawa, na wniosek, o nazwach i adresach nadawcy, importera lub eksportera oraz producenta towarów uznanych za podrobione lub pirackie, oraz o ilości tych towarów.

ROZDZIAŁ VI

Przepisy końcowe

Artykuł 9

1. O ile prawo Państwa Członkowskiego, w którym złożono wniosek nie stanowi inaczej, przyjęcie wniosku sporządzonego zgodnie z art. 3 ust. 2 nie upoważnia posiadacza prawa do odszkodowania w przypadku gdy towary podrobione lub pirackie nie zostaną wykryte przez urząd celny i zostaną dopuszczone do obrotu lub, gdy nie podejmie się żadnego działania, aby je zatrzymać zgodnie z art. 6 ust. 1.

2. O ile prawo Państwa Członkowskiego, w którym złożono wniosek nie stanowi inaczej, wykonywanie przez urząd celny lub inną należycie upoważnioną władzę uprawnień nadanych im w celu zwalczania towarów podrobionych lub pirackich nie powoduje ich odpowiedzialności wobec osób, zaangażowanych w działanie określone w art. 1 ust. lit. a) lub w art. 4, w przypadku poniesienia przez nie straty lub szkody w wyniku podjętych działań.

3. Odpowiedzialność cywilna posiadacza prawa regulowana jest prawem Państwa Członkowskiego, w którym dane towary znalazły się w jednej z sytuacji, określonych w art. 1 ust. 1 lit. a).

Artykuł 10

Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do towarów nie przeznaczonych do handlu, znajdujących się w bagażu osobistym podróżującego, w granicach ustanowionych zgodnie z ulgą od cła.

Artykuł 11

Ponadto, każde Państwo Członkowskie wprowadza kary stosowane w przypadku naruszania art. 2. Kary te muszą być wystarczająco surowe, aby sprzyjać zachowywaniu zgodności z niniejszymi przepisami.

Artykuł 12

Przepisy niezbędne w celu stosowania niniejszego rozporządzenia są przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 13 ust. 3 i 4.

Artykuł 13

1. Komisja wspomagana jest przez Komitet ustanowiony na mocy art. 247 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92.

2. Komitet bada wszelkie sprawy dotyczące wdrożenia niniejszego rozporządzenia, podniesione przez Przewodniczącego, albo z jego własnej inicjatywy, albo na wniosek przedstawiciela Państwa Członkowskiego.

3. Przedstawiciel Komisji przedkłada Komitetowi projekt środków, które należy podjąć. Komitet wydaje opinię o przedstawionym projekcie w terminie wyznaczonym przez przewodniczącego, w zależności od pilności środków, jakie mają być podjęte. Opinia uchwalana jest większością głosów określoną w art. 148 ust. 2 Traktatu w przypadku decyzji, które Rada podejmuje na wniosek Komisji. Głosy przedstawicieli Państw Członkowskich w Komitecie oceniane są w sposób ustalony w tym artykule. Przewodniczący nie bierze udziału w głosowaniu.

4. Komisja przyjmuje środki, które stosuje się natychmiast. Jednakże gdy nie są one zgodne z opinią Komitetu, Komisja niezwłocznie przekazuje je do Rady. W tym przypadku:

- Komisja odracza stosowanie podjętych środków o trzy miesiące od daty takiego powiadomienia,

- Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może podjąć inną decyzję w terminie określonym w tiret pierwszym.

Artykuł 14

Państwa Członkowskie przekażą Komisji wszelkie istotne informacje na temat stosowania niniejszego rozporządzenia.

Komisja przekaże te informacje pozostałym Państwom Członkowskim.

Do celów stosowania niniejszego rozporządzenia przepisy rozporządzenia (EWG) nr 1468/81 z dnia 19 maja 1981 r. w sprawie wzajemnej pomocy między władzami administracyjnymi Państw Członkowskich oraz o współpracy między nimi a Komisją, w celu zapewnienia prawidłowego stosowania prawa dotyczącego spraw celnych i rolnych [6] stosowane są mutatis mutandis.

Szczegóły procedury informowania zostaną opracowane w ramach przepisów wykonawczych, zgodnie z art. 13 ust. 2-4.

Artykuł 15

W okresie dwóch lat od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia Komisja złoży sprawozdanie, na podstawie informacji określonych w art. 14, Parlamentowi Europejskiemu oraz Radzie, o działaniu systemu, szczególnie w odniesieniu do ekonomiczno–społecznych konsekwencji podrabiania oraz zaproponuje wszelkie wymagane zmiany i uzupełnienia w ciągu dwóch lat od wykonania niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 16

Rozporządzenie (EWG) nr 3842/86 traci moc od dnia wykonania niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 17

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 1995 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 22 grudnia 1994 r.

W imieniu Rady

H. Seehofer

Przewodniczący

[1] Dz.U. C 238 z 2.9.1993, str. 9.

[2] Dz.U. C 61 z 28.2.1994.

[3] Dz.U. C 52 z 19.2.1994, str. 37.

[4] Dz.U. L 357 z 18.12.1986, str. 1.

[5] Dz.U. L 302 z 19.10.1992, str. 1.

[6] Dz.U. L 144 z 2.6.1981, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 945/87 (Dz.U. L 90 z 2.4.1987, str. 3).

--------------------------------------------------