Ten dokument pochodzi ze strony internetowej EUR-Lex
Dokument 22022D1669
Decision No 1/2022 of the EU-CTC Joint Committee of 25 August 2022 as regards amending the data element requirements for transit declarations and rules on administrative assistance in Appendices I, IIIa and IV to the Convention on a common transit procedure [2022/1669]
Decyzja Komisji Mieszanej UE–CTC nr 1/2022 z dnia 25 sierpnia 2022 r. w sprawie zmiany wymogów dotyczących danych w odniesieniu do zgłoszeń tranzytowych oraz zasad dotyczących pomocy administracyjnej, zawartych w załącznikach I i IIIa oraz w dodatku IV do Konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej [2022/1669]
Decyzja Komisji Mieszanej UE–CTC nr 1/2022 z dnia 25 sierpnia 2022 r. w sprawie zmiany wymogów dotyczących danych w odniesieniu do zgłoszeń tranzytowych oraz zasad dotyczących pomocy administracyjnej, zawartych w załącznikach I i IIIa oraz w dodatku IV do Konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej [2022/1669]
Dz.U. L 253 z 30.9.2022, str. 1—78
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
Obowiązujące
|
30.9.2022 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 253/1 |
DECYZJA KOMISJI MIESZANEJ UE–CTC nr 1/2022
z dnia 25 sierpnia 2022 r.
w sprawie zmiany wymogów dotyczących danych w odniesieniu do zgłoszeń tranzytowych oraz zasad dotyczących pomocy administracyjnej, zawartych w załącznikach I i IIIa oraz w dodatku IV do Konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej [2022/1669]
KOMISJA MIESZANA UE–CTC,
uwzględniając Konwencję z dnia 20 maja 1987 r. o wspólnej procedurze tranzytowej, w szczególności jej art. 15 ust. 3 lit. a),
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Zgodnie z art. 15 ust. 3 lit. a) Konwencji z dnia 20 maja 1987 r. o wspólnej procedurze tranzytowej (1) (zwanej dalej „Konwencją”) Komisja Mieszana ustanowiona na mocy tej konwencji może przyjmować w drodze decyzji zmiany załączników do Konwencji. |
|
(2) |
Załącznik B do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2446 (2) został zmieniony rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2021/234 (3). W załączniku tym określono wspólne wymogi dotyczące danych w odniesieniu do zgłoszenia tranzytowego w celu lepszej harmonizacji wspólnych elementów danych na potrzeby przechowywania informacji i ich wymiany między organami celnymi, a także między organami celnymi a przedsiębiorcami. Taka harmonizacja horyzontalna była konieczna, by zapewnić interoperacyjność między elektronicznymi systemami celnymi wykorzystywanymi do różnych rodzajów zgłoszeń i powiadomień. Dodatek B6a do załącznika IIIa do Konwencji odzwierciedla załącznik B do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 i w związku z tym powinien zostać odpowiednio zmieniony. |
|
(3) |
Załącznik B do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447 (4) został zmieniony rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2021/235 (5). W załączniku tym określono formaty i kody wspólnych danych w odniesieniu do zgłoszenia tranzytowego w celu lepszej harmonizacji formatów i kodów wspólnych danych na potrzeby przechowywania informacji i ich wymiany między organami celnymi, a także między organami celnymi a przedsiębiorcami. Formaty i kody wspólnych danych należy zharmonizować, aby zapewnić interoperacyjność elektronicznych systemów celnych wykorzystywanych do różnych rodzajów zgłoszeń i powiadomień po zharmonizowaniu wspólnych wymogów dotyczących danych. Dodatek A1a do załącznika IIIa do Konwencji odzwierciedla załącznik B do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 i w związku z tym powinien zostać odpowiednio zmieniony. |
|
(4) |
Aby poprawić czytelność wymogów dotyczących danych w odniesieniu do zgłoszeń tranzytowych, odpowiednich formatów i kodów, dodatek A1a i dodatek B6a do załącznika IIIa do Konwencji należy połączyć w jeden dodatek A1a. |
|
(5) |
W załączniku I do Konwencji należy poprawić odesłania do załącznika III należy sprostować, zastępując je odesłaniami do załącznika IIIa w przypadku postanowień mających zastosowanie od momentu wdrożenia modernizacji nowego skomputeryzowanego systemu tranzytowego , o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2016/578 (6). |
|
(6) |
Zasady dotyczące wzajemnej pomocy w windykacji roszczenia określone w dodatku IV do Konwencji obowiązują od stosunkowo długiego czasu i nie były zmieniane. Zasady te są istotne, ponieważ chronią interesy finansowe państw wspólnego tranzytu, Unii i państw członkowskich. Zasady te powinny zostać zmienione w celu dostosowania ich do odpowiednich zasad unijnych. |
|
(7) |
Należy zatem odpowiednio zmienić Konwencję, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
1. W załączniku I do Konwencji wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem A do niniejszej decyzji.
2. W załączniku IIIa do Konwencji wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem B do niniejszej decyzji.
3. W dodatku IV do Konwencji wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem C do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.
Sporządzono w Brukseli w dniu 25 sierpnia 2022 r.
W imieniu Komisji Mieszanej
Przewodniczący
MatthiasPETSCHKE
(1) Dz.U. L 226 z 13.8.1987, s. 2.
(2) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/2446 z dnia 28 lipca 2015 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 1).
(3) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2021/234 z dnia 7 grudnia 2020 r. zmieniające rozporządzenie delegowane (UE) 2015/2446 w odniesieniu do wspólnych wymogów dotyczących danych oraz rozporządzenie delegowane (UE) 2016/341 w odniesieniu do kodów stosowanych w określonych formularzach (Dz.U. L 63 z 23.2.2021, s. 1).
(4) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/2447 z dnia 24 listopada 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania niektórych przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 558).
(5) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2021/235 z dnia 8 lutego 2021 r. zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) 2015/2447 w odniesieniu do formatów i kodów wspólnych wymogów dotyczących danych, niektórych przepisów dotyczących nadzoru i właściwego urzędu celnego do objęcia towarów procedurą celną (Dz.U. L 63 z 23.2.2021, s. 386).
(6) Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2016/578 z dnia 11 kwietnia 2016 r. ustanawiająca program prac dotyczący rozwoju i wykorzystywania systemów teleinformatycznych przewidziany w unijnym kodeksie celnym (Dz.U. L 99 z 15.4.2016, s. 6).
ZAŁĄCZNIK A
W załączniku I do Konwencji wprowadza się następujące zmiany:
|
1) |
w art. 25 akapit drugi wyrazy „dodatkach A1a i B6a do załącznika III” zastępuje się wyrazami: „dodatku A1a do załącznika IIIa”; |
|
2) |
w art. 27 akapit drugi wyrazy „dodatkiem B6a do załącznika III” zastępuje się wyrazami: „dodatkiem A1a do załącznika IIIa”; |
|
3) |
w art. 41 ust. 3 wyrazy „załącznika III” zastępuje się wyrazami: „załącznika IIIa”. |
ZAŁĄCZNIK B
W załączniku IIIa do Konwencji wprowadza się następujące zmiany:
|
1) |
w art. 2 wprowadza się następujące zmiany:
|
|
2) |
w art. 7 ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:
|
|
3) |
w art. 8 wyrazy „do niniejszego załącznika” zastępuje się wyrazami: „do załącznika III”; |
|
4) |
w art. 9 po wyrazach „dodatku B10” dodaje się wyrazy: „do załącznika III”; |
|
5) |
w art. 10 ust. 1 po wyrazach „dodatku C3” dodaje się wyrazy: „do załącznika III”; |
|
6) |
w art. 11 ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:
|
|
7) |
dodatek A1a otrzymuje brzmienie: „DODATEK A1a WSPÓLNE WYMOGI DOTYCZĄCE DANYCH W ODNIESIENIU DO ZGŁOSZENIA TRANZYTOWEGO Niniejszy dodatek ma zastosowanie od dat wdrożenia modernizacji systemu NCTS, o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2016/578, z wyjątkiem postanowień dotyczących danych odnoszących się do elektronicznego dokumentu przewozowego jako zgłoszenia tranzytowego, o którym mowa w art. 55 ust. 1 lit. h) załącznika I, które stosuje się najpóźniej od dnia 1 maja 2018 r. TYTUŁ I WYMOGI DOTYCZĄCE DANYCH ROZDZIAŁ I Uwagi wprowadzające do tabeli wymogów dotyczących danych
ROZDZIAŁ II Legenda do tabeli Sekcja 1 Nagłówki kolumn
Sekcja 2 Nagłówki kolumn
Sekcja 3 Symbole w kolumnie Deklaracja/zgłoszenie
Sekcja 4 Symbole w kolumnie Format Termin »rodzaj/długość« w objaśnieniu odnoszącym się do atrybutu określa wymogi dotyczące rodzaju i długości danych. Kody rodzajów danych są następujące:
Liczba, po której następuje kod, wskazuje dopuszczalną długość danych. Stosuje się, co następuje. Dwie fakultatywne kropki przed określeniem długości oznaczają, że dane nie mają ustalonej długości, lecz mogą zawierać liczbę cyfr określoną wskaźnikiem długości. Przecinek w długości danych oznacza, że atrybut może zawierać ułamki dziesiętne; cyfra przed przecinkiem oznacza całkowitą długość atrybutu, a cyfra po przecinku oznacza maksymalną liczbę cyfr po przecinku. Przykładowe długości pól i formaty:
TYTUŁ II TABELA WSPÓLNYCH WYMOGÓW DOTYCZĄCYCH DANYCH W ODNIESIENIU DO ZGŁOSZEŃ TRANZYTOWYCH ROZDZIAŁ I Tabela
ROZDZIAŁ II Uwagi
TYTUŁ III UWAGI I KODY WSPÓLNYCH WYMOGÓW DOTYCZĄCYCH DANYCH W ODNIESIENIU DO ZGŁOSZEŃ TRANZYTOWYCH Termin »rodzaj/długość« w objaśnieniu odnoszącym się do atrybutu określa wymogi dotyczące rodzaju i długości danych. Kody rodzajów danych są następujące: Grupa 11 – Komunikaty (w tym kody procedur)
Wpisać odpowiedni kod. Należy stosować następujące kody:
Wpisać odpowiedni kod. Należy stosować następujące kody:
Numer pozycji w zgłoszeniu, jeżeli występuje więcej niż jedna pozycja towarowa.
Stosując odpowiednie kody, należy wskazać, czy zgłoszenie jest połączone z wywozową deklaracją skróconą (EXS) lub przywozową deklaracją skróconą (ENS) zgodnie z przepisami dotyczącymi środków bezpieczeństwa i ochrony odpowiednich Umawiających się Stron. Należy stosować następujące kody:
Stosując odpowiednie kody, należy wskazać, czy zgłoszenie zawiera ograniczony zbiór danych. Należy stosować następujące kody:
Grupa 12 – Odniesienia do komunikatów, dokumentów, świadectw i pozwoleń
Należy podać szczegóły dotyczące poprzedniego dokumentu. W przypadku państw członkowskich Unii Europejskiej – Należy podać szczegóły związane z odpisaniem towarów ujętych w danym zgłoszeniu w związku z zakończeniem czasowego składowania. Informacje te powinny zawierać całkowite ilości odpisanych towarów i odpowiednią jednostkę miary.
Należy podać odniesienie do czasowego składowania lub poprzedniej procedury celnej lub odpowiednich dokumentów celnych. W przypadku państw członkowskich Unii Europejskiej – jeżeli po wywozie następuje tranzyt, należy podać MRN zgłoszenia wywozowego. Należy stosować następujące kody: Wprowadza się tutaj numer identyfikacyjny lub inne rozpoznawalne odniesienie do dokumentu. W przypadku odniesienia do MRN jako do poprzedniego dokumentu numer referencyjny posiada następującą strukturę:
Pola 1 i 2 wypełnia się zgodnie z powyższym wyjaśnieniem. W polu 3 podaje się identyfikator odpowiedniego komunikatu. Sposób wypełniania pola zależy od administracji krajowych, ale każdy komunikat przetwarzany w ciągu jednego roku w określonym państwie musi posiadać niepowtarzalny numer w odniesieniu do odpowiedniej procedury. Administracja krajowa, która chce włączyć do MRN numer referencyjny właściwego urzędu celnego, może wykorzystać w tym celu do 6 pierwszych znaków. W polu 4 podaje się identyfikator procedury określony w poniższej tabeli. W polu 5 podaje się cyfrę, która jest cyfrą kontrolną całego MRN. Pole to umożliwia wykrycie błędu przy wprowadzaniu pełnego numeru MRN. Kody stosowane w polu 4 – identyfikator procedury:
Stosując odpowiedni kod, należy wskazać rodzaj dokumentu. Należy stosować następujące kody: Kody można znaleźć w bazie danych TARIC.
Należy podać kod określający rodzaj opakowania właściwego dla odpisywania liczby opakowań. Należy stosować następujące kody: Kod rodzaju opakowania, o którym to kodzie mowa w uwadze wprowadzającej 8 pkt 1.
Należy podać odpowiednią liczbę odpisanych opakowań.
Należy podać odpowiednie jednostki miary i kwalifikator dotyczące odpisów. Należy stosować następujące kody i formaty: Należy stosować jednostki miary i kwalifikatory zdefiniowane w TARIC. W takim przypadku jednostki miary i kwalifikatory będą miały format an..4, lecz nigdy nie będą miały formatów n..4 zarezerwowanych dla krajowych jednostek miary i kwalifikatorów. W przypadku braku takich jednostek miary i kwalifikatorów w TARIC można zastosować krajowe jednostki miary i kwalifikatory. Będą one miały format n..4.
Należy podać odpowiednią liczbę odpisów.
Należy podać numer pozycji towarowej zgłoszony w poprzednim dokumencie.
Należy podać informacje uzupełniające dotyczące poprzedniego dokumentu. Dane te umożliwiają przedsiębiorcy przedstawienie wszelkich informacji uzupełniających związanych z poprzednim dokumentem.
Dane te wykorzystuje się w odniesieniu do informacji, dla których przepisy Umawiających się Stron nie określają dziedziny, w której mają one zostać podane.
Należy wpisać odpowiedni kod oraz, w stosownych przypadkach, kod określony przez dane państwo. Należy stosować następujące kody i formaty: Do kodowania dodatkowych informacji o charakterze celnym stosowany jest pięciocyfrowy kod.
Kody »00200«, »20100«, »20200« i »20300« stosowane są w przypadku zgłoszeń tranzytowych w formie papierowej i elektronicznych zgłoszeń tranzytowych, w stosownych przypadkach.
Państwa mogą określić kody krajowe. Kody krajowe muszą mieć format a1an4.
W razie potrzeby można wpisać dodatkowe wyjaśnienia do zgłoszonego kodu.
Numer identyfikacyjny lub numer referencyjny dokumentów lub świadectw Umawiających się Stron lub dokumentów lub świadectw międzynarodowych przedkładanych na poparcie zgłoszenia. Stosując odpowiednie kody, należy podać szczegóły wymagane na mocy mających zastosowanie przepisów wraz z danymi referencyjnymi dotyczącymi dokumentów przedstawionych na poparcie zgłoszenia. Numer identyfikacyjny lub numer referencyjny krajowych dokumentów lub świadectw przedkładanych na poparcie zgłoszenia.
Stosując odpowiednie kody, należy wskazać rodzaj dokumentu. Należy podać szczegóły związane z odpisaniem towarów ujętych w danym zgłoszeniu, w związku z pozwoleniami wywozowymi i przywozowymi oraz świadectwami. Należy stosować następujące kody i formaty: Dokumenty, świadectwa i pozwolenia Umawiających się Stron lub dokumenty, świadectwa i pozwolenia międzynarodowe przedstawione na poparcie zgłoszenia tranzytowego należy wpisać w formacie a1an3. Listę dokumentów, świadectw i pozwoleń oraz ich odpowiednich kodów można znaleźć w bazie danych TARIC. Dokumenty, świadectwa i pozwolenia krajowe przedstawione na poparcie zgłoszenia tranzytowego należy wpisać w formacie n1an3 (np. 2123, 34d5). Te cztery znaki przedstawiają kody oparte na własnej nomenklaturze danego państwa.
Należy podać numer porządkowy danej pozycji w załączanym dokumencie (np. świadectwie, pozwoleniu, zezwoleniu, dokumencie wejścia itp.), odpowiadający danej pozycji.
Należy podać informacje uzupełniające dotyczące dokumentu uzupełniającego. Dane te umożliwiają przedsiębiorcy przedstawienie wszelkich informacji uzupełniających związanych z dokumentem uzupełniającym.
Numer referencyjny w odniesieniu do wszelkich dokonanych dodatkowych zgłoszeń, które nie są objęte dokumentem uzupełniającym, dokumentem przewozowym ani dodatkowymi informacjami.
Stosując odpowiednie kody, należy podać szczegóły wymagane zgodnie ze wszelkimi mającymi zastosowanie przepisami szczegółowymi. Należy stosować następujące kody i formaty: Kody Umawiających się Stron dotyczące dodatkowych odniesień należy wprowadzać w formacie a1an3. Listę dodatkowych odniesień oraz ich odpowiednich kodów można znaleźć w bazie danych TARIC. Państwa mogą określić kody krajowe. Krajowe kody dodatkowych odniesień należy wprowadzać w formacie n1an3, po którym może następować numer identyfikacyjny albo inne rozpoznawalne odniesienie. Te cztery znaki przedstawiają kody oparte na własnej nomenklaturze danego państwa.
Dane te obejmują rodzaj i numer referencyjny dokumentu przewozowego.
Dla kolumny D3: Dane te obejmują numer referencyjny dokumentu przewozowego stosowanego jako zgłoszenie tranzytowe.
Stosując odpowiednie kody, należy wskazać rodzaj dokumentu. Należy stosować następujące kody: Kody można znaleźć w bazie danych TARIC.
Zapis ten dotyczy niepowtarzalnego numeru referencyjnego przesyłki przypisanego danej przesyłce przez osobę zainteresowaną. Może być on w formie kodu Światowej Organizacji Celnej (ISO 15459) lub równoważnej. Zapewnia on dostęp do odnośnych danych handlowych będących przedmiotem zainteresowania organów celnych.
Stosuje się lokalny numer referencyjny (LNR). Jest on określony na poziomie krajowym i nadany przez zgłaszającego w porozumieniu z właściwymi organami w celu identyfikacji każdego zgłoszenia.
Należy podać numery referencyjne wszystkich pozwoleń koniecznych do zgłoszenia i powiadomienia.
Stosując odpowiednie kody, należy wskazać rodzaj dokumentu. Należy stosować następujące kody: Kody można znaleźć w bazie danych TARIC. Grupa 13 – Strony
Osoba nadająca towary, wskazana w umowie przewozu przez osobę zlecającą przewóz. Podanie tej informacji jest obowiązkowe, jeżeli odbiorca nie jest tożsamy ze zgłaszającym.
Należy podać pełną nazwę i, w stosownym przypadku, formę prawną strony.
Podać numer EORI nadawcy lub numer identyfikacyjny przedsiębiorcy w państwie wspólnego tranzytu. W przypadku gdy ułatwienia są przyznawane w ramach realizowanego przez państwo trzecie programu partnerstwa handlowego, który jest uznawany przez odpowiednią Umawiającą się Stronę, taka informacja może być podawana w postaci niepowtarzalnego numeru identyfikacyjnego w państwie trzecim, który został udostępniony odpowiedniej Umawiającej się Stronie przez dane państwo trzecie. Jeżeli zgłaszający dysponuje takim numerem, można go podać. Należy stosować następujące kody: Struktura udostępnionego odpowiedniej Umawiającej się Stronie niepowtarzalnego numeru identyfikacyjnego w państwie trzecim jest następująca:
Kod państwa: Kod państwa, o którym to kodzie mowa w uwadze wprowadzającej 8 pkt 3.
Należy podać nazwę ulicy adresu strony oraz numer budynku lub obiektu.
Podać kod kraju. Należy stosować następujące kody: Kod państwa, o którym to kodzie mowa w uwadze wprowadzającej 8 pkt 3.
Należy podać odpowiedni kod pocztowy danych adresowych.
Należy podać nazwę miejscowości z adresu strony.
Należy podać imię i nazwisko osoby odpowiedzialnej za kontakty.
Należy podać numer telefonu osoby odpowiedzialnej za kontakty.
Należy podać adres poczty elektronicznej osoby odpowiedzialnej za kontakty.
Strona, do której towary są faktycznie wysyłane. Dane te i ich podelementy mogą być deklarowane na poziomie HI do czasu aktualizacji NCTS, o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2016/578, przez wszystkie Umawiające się Strony.
Należy podać pełną nazwę i, w stosownym przypadku, formę prawną strony.
Podać numer EORI lub numer identyfikacyjny przedsiębiorcy w państwie wspólnego tranzytu. W przypadku gdy ułatwienia są przyznawane w ramach realizowanego przez państwo trzecie programu partnerstwa handlowego, który jest uznawany przez odpowiednią Umawiającą się Stronę, taka informacja może być podawana w postaci niepowtarzalnego numeru identyfikacyjnego w państwie trzecim, który został udostępniony odpowiedniej Umawiającej się Stronie przez dane państwo trzecie. Jeżeli zgłaszający dysponuje takim numerem, można go podać. Należy stosować następujące kody: Stosuje się numer identyfikacyjny zdefiniowany dla D. 1302017000 Nadawca/Numer identyfikacyjny.
Należy podać nazwę ulicy adresu strony oraz numer budynku lub obiektu.
Podać kod kraju. Należy stosować następujące kody: Kod państwa, o którym to kodzie mowa w uwadze wprowadzającej 8 pkt 3. W przypadku państw wspólnego tranzytu – kod XI jest nieobowiązkowy.
Należy podać odpowiedni kod pocztowy danych adresowych.
Należy podać nazwę miejscowości z adresu strony.
Informacja ta jest wymagana, jeżeli jest inna niż D. 1305000000 Zgłaszający lub w stosownych przypadkach D. 1307000000 Osoba uprawniona do korzystania z procedury tranzytu.
Podać numer EORI danej osoby lub numer identyfikacyjny przedsiębiorcy w państwie wspólnego tranzytu. Należy stosować następujące kody: Stosuje się numer identyfikacyjny zdefiniowany dla D. 1302017000 Nadawca/Numer identyfikacyjny.
Należy wpisać właściwy kod określający status przedstawiciela. Należy stosować następujące kody: Należy wprowadzić jeden z następujących kodów przed imieniem i nazwiskiem, aby wyznaczyć status przedstawiciela:
Kod 3 jest nieistotny dla procedur tranzytu celnego.
Należy podać imię i nazwisko osoby odpowiedzialnej za kontakty.
Należy podać numer telefonu osoby odpowiedzialnej za kontakty.
Należy podać adres poczty elektronicznej osoby odpowiedzialnej za kontakty.
Wpisać nazwisko i imię (osoby) lub nazwę (spółki) oraz adres osoby uprawnionej do korzystania z procedury tranzytu. W stosownych przypadkach należy wpisać nazwisko i imię lub nazwę spółki upoważnionego przedstawiciela składającego zgłoszenie tranzytowe w imieniu osoby uprawnionej do korzystania z procedury tranzytu.
Podać numer EORI osoby uprawnionej do korzystania z procedury tranzytu lub numer identyfikacyjny przedsiębiorcy w państwie wspólnego tranzytu. Należy stosować następujące kody: Stosuje się numer identyfikacyjny zdefiniowany dla D. 1302017000 Nadawca/Numer identyfikacyjny.
Należy podać nazwę ulicy adresu strony oraz numer budynku lub obiektu.
Podać kod kraju. Należy stosować następujące kody: Kod państwa, o którym to kodzie mowa w uwadze wprowadzającej 8 pkt 3.
Należy podać odpowiedni kod pocztowy danych adresowych.
Należy podać nazwę miejscowości z adresu strony.
Należy podać imię i nazwisko osoby odpowiedzialnej za kontakty.
Należy podać numer telefonu osoby odpowiedzialnej za kontakty.
Należy podać adres poczty elektronicznej osoby odpowiedzialnej za kontakty.
W tym miejscu można wskazać dodatkowych uczestników łańcucha dostaw, by wykazać, że w całym łańcuchu dostaw uczestniczyli tylko przedsiębiorcy posiadający status AEO. Jeżeli stosowana jest ta klasa danych, należy podać rolę i numer identyfikacyjny, w przeciwnym razie dane te są nieobowiązkowe.
Należy podać numer EORI lub niepowtarzalny numer identyfikacyjny w państwie trzecim, jeżeli numer taki został stronie nadany. Należy stosować następujące kody: Stosuje się numer identyfikacyjny zdefiniowany dla D. 1302017000 Nadawca/Numer identyfikacyjny.
Należy wpisać odpowiedni kod roli określający rolę dodatkowych uczestników łańcucha dostaw. Należy stosować następujące kody: Można zgłosić następujące strony:
Grupa 16 – Miejsca/Państwa/Regiony
Stosując odpowiedni kod, należy wpisać ostatnie państwo przeznaczenia towarów. Państwo ostatniego znanego miejsca przeznaczenia oznacza ostatnie państwo, o którym wiadomo, że towary zostaną do niego dostarczone w chwili zwolnienia do procedury celnej. Należy stosować następujące kody: Kod państwa, o którym to kodzie mowa w uwadze wprowadzającej 8 pkt 3. W przypadku państw wspólnego tranzytu – kod XI jest nieobowiązkowy.
Stosując odpowiedni kod, należy podać nazwę kraju, z którego wysyłane/wywożone są towary. Należy stosować następujące kody: Kod państwa, o którym to kodzie mowa w uwadze wprowadzającej 8 pkt 3.
Dane te są wymagane w przypadku, gdy wiążąca trasa przewozu jest określona przez urząd celny wyjścia (zob. 1617000000 Wiążąca trasa przewozu). Oznaczenie w porządku chronologicznym państw, przez które przebiega trasa przewozu towarów z państwa wyprowadzenia do miejsca przeznaczenia. Wskazanie to powinno obejmować zarówno państwo wyprowadzenia, jak i państwo ostatecznego przeznaczenia towarów.
Należy podać odpowiedni(-e) kod(-y) państwa (państw) w prawidłowej kolejności przebiegu trasy przesyłki. Należy stosować następujące kody: Kod państwa, o którym to kodzie mowa w uwadze wprowadzającej 8 pkt 3.
Nazwa portu morskiego, portu lotniczego, terminalu towarowego, stacji kolejowej lub innego miejsca, w którym towary zostały załadowane na środek transportu użyty do przewozu, z podaniem także nazwy państwa, w którym znajduje się to miejsce. W miarę możliwości należy podać zakodowane informacje określające lokalizację. W przypadku braku dostępnych kodów UN/LOCODE dla danej lokalizacji należy podać kod państwa, a następnie nazwę tej lokalizacji z możliwie największą dokładnością.
Jeżeli kod UN/LOCODE nie jest dostępny, należy podać kod państwa dla miejsca, w którym towary zostały załadowane na środek transportu użyty do przekroczenia granicy Umawiającej się Strony. Należy stosować następujące kody: Jeżeli miejsca załadunku nie zakodowano zgodnie z UN/LOCODE, państwo, w którym znajduje się miejsce załadunku, oznacza się kodem państwa, o którym to kodzie mowa w uwadze wprowadzającej nr 8 pkt 3.
Należy podać kod UN/LOCODE dla miejsca, w którym towary zostały załadowane na środek transportu użyty do ich przewozu do przekroczenia granicy Umawiającej się Strony. Należy stosować następujące kody: UN/LOCODE, o którym mowa w uwadze wprowadzającej 8 pkt 4.
Jeżeli kod UN/LOCODE nie jest dostępny, należy podać nazwę miejsca, w którym towary zostały załadowane na środek transportu użyty do przekroczenia granicy Umawiającej się Strony.
Stosując odpowiednie kody, należy podać miejsce, w którym towary mogą zostać poddane badaniu. Lokalizacja ta musi być podana wystarczająco dokładnie, aby umożliwić organom celnym przeprowadzenie bezpośredniej kontroli towarów. Tylko jeden rodzaj lokalizacji może być wykorzystywany w tym samym czasie.
Należy zastosować kody określone w wykazie kodów według państw UN/LOCODE Należy stosować następujące kody: UN/LOCODE, o którym mowa w uwadze wprowadzającej 8 pkt 4.
Należy podać odpowiedni kod określony dla danego rodzaju lokalizacji. Należy stosować następujące kody: W odniesieniu do rodzaju lokalizacji należy stosować kody określone poniżej:
Należy wpisać właściwy kod dla identyfikacji lokalizacji. W oparciu o zastosowany kwalifikator podaje się jedynie odpowiedni identyfikator. Należy stosować następujące kody: Do identyfikacji lokalizacji należy zastosować jeden z poniższych identyfikatorów:
Jeżeli kod »X« (numer EORI) lub »Y« (numer pozwolenia) jest stosowany do identyfikacji lokalizacji, a z danym numerem EORI albo numerem pozwolenia związanych jest kilka lokalizacji, można zastosować dodatkowy identyfikator, aby umożliwiać jednoznaczną identyfikację lokalizacji.
Należy wpisać odpowiedni kod urzędu celnego, w którym towary są dostępne do dalszej kontroli celnej.
Stosując odpowiedni kod, należy podać numer referencyjny urzędu celnego, w którym towary są dostępne do dalszej kontroli celnej. Należy stosować następujące kody: Identyfikator urzędu celnego musi być zgodny ze strukturą zdefiniowaną dla D. 1705001000 Urząd celny przeznaczenia/Numer referencyjny.
Należy podać odpowiednie współrzędne z globalnego systemu nawigacji satelitarnej (GNSS) miejsca, w którym towary są dostępne.
Podać szerokość geograficzną miejsca, w którym towary są dostępne.
Podać długość geograficzną miejsca, w którym towary są dostępne.
Należy podać numer identyfikacyjny przedsiębiorcy, w którego obiektach towary mogą zostać objęte kontrolą.
Podać numer EORI lub numer identyfikacyjny przedsiębiorcy posiadacza pozwolenia w państwie wspólnego tranzytu. Należy stosować następujące kody: Stosuje się numer identyfikacyjny zdefiniowany dla D. 1302017000 Nadawca/Numer identyfikacyjny.
Należy podać numer pozwolenia w odniesieniu do danej lokalizacji.
W przypadku większej liczby obiektów należy w celu doprecyzowania lokalizacji – w odniesieniu do numeru EORI, numeru identyfikacyjnego przedsiębiorcy w państwie wspólnego tranzytu lub w odniesieniu do pozwolenia – podać odpowiedni kod, jeżeli jest on dostępny.
Należy podać nazwę ulicy i numer domu.
Podać kod kraju. Należy stosować następujące kody: Kod państwa, o którym to kodzie mowa w uwadze wprowadzającej 8 pkt 3.
Należy podać odpowiedni kod pocztowy danych adresowych.
Należy podać nazwę miejscowości z adresu strony.
Podklasa ta może być użyta, jeżeli możliwe jest określenie lokalizacji towarów przy pomocy kodu pocztowego uzupełnionego w razie potrzeby numerem domu.
Podać kod kraju. Należy stosować następujące kody: Kod państwa, o którym to kodzie mowa w uwadze wprowadzającej 8 pkt 3.
Należy podać odpowiedni kod danej lokalizacji towarów.
Należy podać numer domu danej lokalizacji towarów.
Należy podać imię i nazwisko osoby odpowiedzialnej za kontakty.
Należy podać numer telefonu osoby odpowiedzialnej za kontakty.
Należy podać adres poczty elektronicznej osoby odpowiedzialnej za kontakty.
Stosując odpowiednie kody, należy wskazać, czy zastosowano wiążącą trasę przewozu. Wiążąca trasa przewozu to z góry zdefiniowana ekonomicznie uzasadniona trasa, po której towary mają zostać przemieszczone z urzędu celnego wyjścia do urzędu celnego przeznaczenia. Należy stosować następujące kody: Odpowiednie kody podane są poniżej:
Grupa 17 – Urzędy celne
Stosując odpowiedni kod, należy podać numer referencyjny urzędu, w którym rozpocznie się procedura tranzytu. Należy stosować następujące kody: Identyfikator urzędu celnego musi być zgodny ze strukturą zdefiniowaną dla D. 1705001000 Urząd celny przeznaczenia/Numer referencyjny.
Wpisać kod przewidywanego urzędu celnego właściwego dla miejsca wprowadzenia towarów na terytorium jednej z Umawiających się Stron, gdy towary są przemieszczane w ramach procedury tranzytu, lub urzędu celnego właściwego dla miejsca wyprowadzenia z terytorium jednej z Umawiających się Stron, gdy towary opuszczają ten obszar w trakcie operacji tranzytowej przez granicę między tą Umawiającą się Stroną a państwem trzecim. Stosując odpowiedni kod, należy podać numer referencyjny odpowiedniego urzędu celnego. Należy stosować następujące kody: Identyfikator urzędu celnego musi być zgodny ze strukturą zdefiniowaną dla D. 1705001000 Urząd celny przeznaczenia/Numer referencyjny.
Stosując odpowiedni kod, należy podać numer referencyjny urzędu, w którym zakończy się procedura tranzytu. Należy stosować następujące kody i formaty: Należy stosować kody (an8) skonstruowane w następujący sposób:
Przykład: BEBRU000: BE = ISO 3166 dla Belgii, BRU = UN/LOCODE dla miasta Bruksela, 000 dla niewykorzystanej podjednostki.
Stosując odpowiedni kod, należy podać numer referencyjny odpowiedniego urzędu. Dane te są wymagane w przypadku połączenia zgłoszenia tranzytowego z wywozową deklaracją skróconą. Należy wpisać kod przewidywanego urzędu celnego, w którym przemieszczanie w ramach tranzytu opuszcza strefę bezpieczeństwa i ochrony. W przypadku państw członkowskich Unii Europejskiej – dane te nie są wymagane, jeżeli przemieszczanie w ramach tranzytu odbywa się po procedurze wywozu. Należy stosować następujące kody: Identyfikator urzędu celnego musi być zgodny ze strukturą zdefiniowaną dla D. 1705001000 Urząd celny przeznaczenia/Numer referencyjny. Grupa 18 – Identyfikacja towarów
Podać masę netto, wyrażoną w kg, towarów opisanych w odpowiednim polu zgłoszenia dotyczącym danej pozycji towarowej. Masę netto stanowi masa towaru bez jakiegokolwiek opakowania. Jeżeli masa netto przekraczająca 1 kg zawiera część jednostki (kg), to może ona być zaokrąglona w następujący sposób:
Masę netto poniżej 1 kg należy wpisać jako »0«, po którym następuje liczba miejsc po przecinku do 6, odrzucając wszystkie »0« na końcu ilości (na przykład 0,123 dla przesyłki o masie 123 gramów, 0,00304 dla przesyłki o masie 3 gramów i 40 miligramów lub 0,000654 dla przesyłki o masie 654 miligramów).
Masa brutto towarów to ciężar (masa) towarów wraz z opakowaniem, z wyjątkiem materiału transportowego przewoźnika potrzebnego do zgłoszenia. Jeżeli masa brutto przekraczająca 1 kg zawiera część jednostki (kg) to może ona być zaokrąglona w następujący sposób:
Masę brutto poniżej 1 kg należy wpisać jako »0«, po którym następuje liczba miejsc po przecinku do 6, odrzucając wszystkie »0« na końcu ilości (na przykład 0,123 dla przesyłki o masie 123 gramów, 0,00304 dla przesyłki o masie 3 gramów i 40 miligramów lub 0,000654 dla przesyłki o masie 654 miligramów). Należy podać masę brutto, wyrażoną w kilogramach, towarów opisanych w odpowiednim polu zgłoszenia odnoszącym się do pozycji towarowej. Jeżeli zgłoszenie obejmuje kilka pozycji towarowych, które dotyczą towarów, które są zapakowane razem w taki sposób, że niemożliwe jest określenie masy brutto towarów należących do każdej pozycji towarowej, całkowitą masę brutto należy podać na poziomie tytułu.
Jeżeli zgłaszający podaje kod CUS w odniesieniu do substancji i preparatów chemicznych, państwa mogą odstąpić od wymogu podawania dokładnego opisu towarów. Opis towarów oznacza zwykły opis handlowy. Jeżeli konieczne jest podanie kodu towaru, opis musi być na tyle dokładny, aby umożliwił klasyfikację towarów.
Dane te odnoszą się do szczegółowych informacji dotyczących opakowania towarów objętych zgłoszeniem lub powiadomieniem.
Kod określający rodzaju opakowania. Należy stosować następujące kody: Kod rodzaju opakowania, o którym to kodzie mowa w uwadze wprowadzającej 8 pkt 1.
Całkowita liczba opakowań w oparciu o najmniejszą jednostkę opakowania zewnętrznego. Jest to liczba poszczególnych pozycji zapakowanych w sposób niepozwalający na ich podział bez uprzedniego rozpakowania lub liczba sztuk w przypadku towarów nieopakowanych. Informacji nie podaje się dla towarów masowych.
Dowolny opis oznaczeń i numerów jednostek transportowych lub opakowań.
Numer CUS (Customs Union and Statistics) jest identyfikatorem nadawanym w ramach Europejskiego spisu celnego substancji chemicznych (ECICS), głównie substancjom i preparatom chemicznym. Zgłaszający może podać ten kod na zasadzie dobrowolności, w przypadku gdy w odniesieniu do danych towarów nie istnieje żaden środek określony w przepisach Umawiających się Stron, tj. gdy podanie tego kodu stanowiłoby mniejsze obciążenie niż pełny opis tekstowy produktu. Należy stosować następujące kody: Kod CUS, o którym mowa w uwadze wprowadzającej 8 pkt 9.
Należy użyć co najmniej kodu podpozycji systemu zharmonizowanego.
Należy podać kod podpozycji systemu zharmonizowanego (sześciocyfrowy kod HS). Należy stosować następujące kody: Kody można znaleźć w bazie danych TARIC.
Należy wpisać dwie dodatkowe cyfry kodu Nomenklatury scalonej, jeżeli wymagają tego przepisy Umawiających się Stron. Należy stosować następujące kody: Kody można znaleźć w bazie danych TARIC. Grupa 19 – Informacje dotyczące transportu (rodzaje, środki i sprzęt)
Należy podać przewidywaną sytuację przy przekraczaniu zewnętrznej granicy Umawiającej się Strony w oparciu o informacje dostępne w chwili dopełniania formalności tranzytowych, stosując odpowiedni kod. Należy stosować następujące kody: Obowiązujące kody podane są poniżej:
Stosując odpowiedni kod, należy podać rodzaj transportu odpowiadający aktywnemu środkowi transportu, który według oczekiwań będzie użyty przy wyprowadzeniu z obszaru celnego Umawiającej się Strony. Należy stosować następujące kody: Obowiązujące kody podane są poniżej:
Stosując odpowiedni kod, należy podać rodzaj transportu przy wyjściu. Należy stosować następujące kody: Należy zastosować kody określone w niniejszym tytule dla D. 1903000000 Rodzaj transportu na granicy.
Informacja ta podawana jest w postaci numeru identyfikacyjnego statku IMO lub jednolitego europejskiego numeru identyfikacyjnego statku (ENI) dla transportu drogą morską lub żeglugą śródlądową. Metody identyfikacji w przypadku innych rodzajów transportu są następujące:
W przypadku gdy towary są przewożone ciągnikiem i przyczepą, należy wpisać numery rejestracyjne zarówno ciągnika jak i przyczepy. W przypadku gdy numer rejestracyjny ciągnika nie jest znany należy podać numer rejestracyjny przyczepy.
Stosując odpowiedni kod, należy podać rodzaj numeru identyfikacyjnego. Należy stosować następujące kody: Obowiązujące kody podane są poniżej:
Podać w formie odpowiedniego kodu przynależność państwową środka transportu (lub pojazdu napędzającego pozostałe, jeżeli istnieje kilka środków transportu), na który towary są bezpośrednio załadowane w chwili dokonywania formalności tranzytowych. W przypadku gdy towary są przewożone przez ciągnik i przyczepę, należy podać przynależność państwową zarówno ciągnika jak i przyczepy. W przypadku gdy przynależność państwowa ciągnika nie jest znana, należy podać przynależność państwową przyczepy. Należy stosować następujące kody: Kod państwa, o którym to kodzie mowa w uwadze wprowadzającej 8 pkt 3.
Dla każdego kontenera należy podać numer(-y) pozycji towarowej(-ych) towarów przewożonych w tym kontenerze.
Znaki (litery lub numery) identyfikujące kontener. W przypadku rodzajów transportu innych niż transport lotniczy kontener to specjalna skrzynia do przewozu ładunków, wzmocniona i przystosowana do piętrzenia, którą można przenosić w systemie poziomym i pionowym. W przypadku transportu lotniczego kontenery to specjalne wzmocnione pojemniki, przystosowane do przewozu ładunków, które można przenosić w systemie poziomym i pionowym. W ramach tych danych nadwozia wymienne i naczepy używane do transportu drogowego i kolejowego są traktowane jako kontenery. W stosownych przypadkach, dla opakowań objętych normą ISO 6346, oprócz identyfikatora (numer kierunkowy) przyznanego przez Międzynarodowe biuro kontenerów i transportu intermodalnego (BIC) podaje się również numery identyfikacyjne kontenera. W odniesieniu do nadwozi wymiennych i naczep należy podać kod intermodalnych jednostek ładunkowych (IJŁ), wprowadzony europejską normą EN 13044.
Stosując odpowiedni kod, należy podać numer referencyjny urzędu, w którym aktywny środek transportu przekracza granicę Umawiającej się Strony. Należy stosować następujące kody: Identyfikator urzędu celnego musi być zgodny ze strukturą zdefiniowaną dla D. 1705001000 Urząd celny przeznaczenia/Numer referencyjny
Podać oznaczenie aktywnego środka transportu przekraczającego granicę Umawiającej się Strony. W przypadku kombinowanego transportu towarów lub w przypadku zastosowania kilku środków transportu aktywnym środkiem transportu jest ten, który napędza cały zestaw. Na przykład w przypadku ciężarówki na statku płynącym po morzu aktywnym środkiem transportu jest statek. W przypadku ciągnika i przyczepy aktywnym środkiem transportu jest ciągnik. W zależności od danego środka transportu podaje się następujące szczegóły dotyczące oznaczenia:
Stosując odpowiedni kod, należy podać rodzaj numeru identyfikacyjnego. Należy stosować następujące kody: W odniesieniu do rodzaju identyfikacji należy zastosować kody zdefiniowane w niniejszym tytule dla D. 1905061000 Środek transportu przy wyjściu/Rodzaj identyfikacji.
Stosując odpowiedni kod, należy podać przynależność państwową aktywnego środka transportu przekraczającego granicę Umawiającej się Strony. W przypadku kombinowanego transportu towarów lub w przypadku zastosowania kilku środków transportu aktywnym środkiem transportu jest ten, który napędza cały zestaw. Na przykład w przypadku ciężarówki na statku płynącym po morzu aktywnym środkiem transportu jest statek. W przypadku ciągnika i przyczepy aktywnym środkiem transportu jest ciągnik. Należy stosować następujące kody: Kod państwa, o którym to kodzie mowa w uwadze wprowadzającej 8 pkt 3.
Oznaczenie przewozu dokonywanego za pomocą środka transportu, np. numer rejsu, numer lotu IATA lub numer przejazdu, o ile ma to zastosowanie. W przypadku transportu lotniczego w sytuacjach, gdy przewoźnik eksploatujący statek powietrzny przewozi towary w ramach umowy o wspólnej obsłudze połączenia lub podobnej umowy z partnerami, stosowane są numery lotu partnerów.
Należy wpisać liczbę zamknięć celnych nałożonych na wyposażenie służące do transportu, w stosownych przypadkach.
Tę informację podaje się w przypadku, gdy upoważniony nadawca składa zgłoszenie, dla którego pozwolenie określa obowiązek nałożenia specjalnych zamknięć celnych, lub gdy osoba uprawniona do korzystania z procedury tranzytu uzyskała pozwolenie na zastosowanie zamknięć specjalnych. Grupa 99 – Inne dane (dane statystyczne, zabezpieczenia, powiązane dane taryfowe)
Stosując odpowiednie kody, należy podać rodzaj zabezpieczenia złożonego w odniesieniu do operacji tranzytu. Należy stosować następujące kody: Obowiązujące kody podane są poniżej:
Należy podać numer referencyjny zabezpieczenia.
Należy podać kod dostępu.
Stosując odpowiedni kod, należy podać ustaloną walutę kwoty, która ma być pokryta. Należy stosować następujące kody: Kod waluty, o którym mowa w uwadze wprowadzającej 8 pkt 2.
Należy podać kwotę długu celnego, który może powstać lub powstał w związku z danym zgłoszeniem, tj. kwotę, która powinna zostać objęta zabezpieczeniem.
Należy podać numer referencyjny innego zabezpieczenia zastosowanego w odniesieniu do operacji. TYTUŁ IV ODNIESIENIA JĘZYKOWE I ODPOWIADAJĄCE IM KODY
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
8) |
uchyla się dodatek B6a. |
(*1) Powtarzalność dla liczby zamknięć należy rozumieć jako w odniesieniu do wyposażenia do transportu, tj. 1x na kontener.
(*2) W przypadku państw członkowskich Unii Europejskiej.
ZAŁĄCZNIK C
Dodatek IV do Konwencji otrzymuje brzmienie:
„ZAŁĄCZNIK IV
WZAJEMNA POMOC W ODZYSKIWANIU WIERZYTELNOŚCI
Przedmiot
Artykuł 1
W niniejszym załączniku ustanawia się zasady zapewniające odzyskiwanie we wszystkich państwach wierzytelności określonych w art. 3, które powstały w innym państwie. Postanowienia wykonawcze zostały określone w dodatku I do niniejszego załącznika.
Definicje
Artykuł 2
W niniejszym załączniku:
|
— |
»organ wnioskujący« oznacza właściwy organ danego państwa, który składa wniosek o udzielenie pomocy dotyczący wierzytelności, o której mowa w art. 3; |
|
— |
»organ współpracujący« oznacza właściwy organ danego państwa, do którego złożony został wniosek o udzielenie pomocy. |
Zakres
Artykuł 3
Niniejszy załącznik stosuje się do:
|
a) |
wszystkich wierzytelności dotyczących długów wchodzących w zakres art. 3 lit. l) załącznika I należnych w związku ze wspólną operacją tranzytową, która rozpoczęła się po wejściu w życie niniejszego załącznika; |
|
b) |
odsetek i kosztów dodatkowych związanych z odzyskiwaniem wierzytelności określonych powyżej. |
Wniosek o udzielenie informacji
Artykuł 4
1. Na wniosek organu wnioskującego organ współpracujący udziela wszelkich informacji, które mogłyby być przydatne dla organu wnioskującego do odzyskania wierzytelności.
W celu uzyskania tych informacji organ współpracujący wykorzystuje kompetencje, które posiada na podstawie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, mających zastosowanie do odzyskiwania podobnych wierzytelności powstałych w państwie, w którym organ ten ma siedzibę.
2. Wniosek o udzielenie informacji zawiera co najmniej następujące informacje:
|
a) |
nazwę (imię i nazwisko), adres i inne dane istotne dla identyfikacji osoby, której dotyczą udzielane informacje; |
|
b) |
informacje dotyczące wierzytelności, takie jak charakter i kwota wierzytelności; |
|
c) |
wszelkie inne informacje, w stosownych przypadkach. |
3. Organ współpracujący nie jest zobowiązany do dostarczenia informacji:
|
a) |
których nie byłby w stanie uzyskać do celów odzyskania podobnych wierzytelności powstałych w państwie, w którym ma on siedzibę; |
|
b) |
które ujawniałyby jakiekolwiek tajemnice handlowe, przemysłowe lub zawodowe; lub |
|
c) |
ujawnienie których mogłoby prowadzić do zagrożenia bezpieczeństwa lub porządku publicznego państwa, w którym ma on siedzibę. |
4. Organ współpracujący informuje organ wnioskujący o przyczynach udzielenia odmowy na wniosek o udzielenie informacji.
5. Informacje uzyskane zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu mogą być wykorzystywane wyłącznie do celów niniejszej Konwencji i podlegają w państwie, które je otrzymało, takiej samej ochronie, jaką postanowienia prawa krajowego przewidują w tym państwie dla tego rodzaju informacji. Takie informacje mogą być wykorzystywane do innych celów tylko za pisemną zgodą właściwego organu, który je udostępnił, z zastrzeżeniem wszelkich ewentualnych ograniczeń nałożonych przez ten organ.
6. Wniosek o udzielenie informacji składa się z zastosowaniem formularza określonego w dodatku II do niniejszego załącznika.
Wniosek o dokonanie powiadomienia
Artykuł 5
1. Organ współpracujący na wniosek organu wnioskującego oraz zgodnie z obowiązującymi normami prawnymi dotyczącymi powiadamiania o podobnych tytułach lub decyzjach w państwie, w którym organ współpracujący ma siedzibę, powiadamia adresata o wszystkich tytułach i decyzjach, łącznie z tymi natury sądowej, które wydano na terenie państwa, w którym ma siedzibę organ wnioskujący i które odnoszą się do wierzytelności lub do jej odzyskania.
2. Wniosek o dokonanie powiadomienia zawiera co najmniej następujące informacje:
|
a) |
nazwę (imię i nazwisko), adres i inne dane istotne do celów identyfikacji adresata; |
|
b) |
charakter i przedmiot tytułu lub decyzji, które mają być przedmiotem powiadomienia; |
|
c) |
informacje dotyczące wierzytelności, takie jak charakter i kwota wierzytelności; |
|
d) |
wszelkie inne informacje, w stosownych przypadkach. |
2a. Organ wnioskujący składa wniosek o dokonanie powiadomienia tylko wtedy, gdy nie jest w stanie dokonać powiadomienia w państwie, w którym organ wnioskujący ma siedzibę, zgodnie z zasadami regulującymi powiadamianie o danym dokumencie lub gdy takie powiadomienie spowodowałoby nieproporcjonalne trudności.
3. Organ współpracujący bezzwłocznie informuje organ wnioskujący o działaniach podjętych w odpowiedzi na jego wniosek o dokonanie powiadomienia, w szczególności o dniu, w którym tytuł lub decyzja zostały przekazane do adresata.
4. Wniosek o dokonanie powiadomienia składa się z zastosowaniem formularza określonego w dodatku III do niniejszego załącznika.
Wniosek o odzyskanie wierzytelności
Artykuł 6
1. Na wniosek organu wnioskującego organ współpracujący odzyskuje wierzytelności, które są przedmiotem tytułu umożliwiającego ich egzekucję zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi i administracyjnymi mającymi zastosowanie do odzyskiwania podobnych wierzytelności powstałych w państwie, w którym organ współpracujący ma siedzibę.
2. W tym celu wszelkie wierzytelności, w odniesieniu do których złożony został wniosek o ich odzyskanie, są traktowane jako roszczenie państwa, w którym siedzibę ma organ współpracujący, z wyjątkiem sytuacji, w których stosuje się art. 12.
Artykuł 7
1. Do wniosku o odzyskanie wierzytelności, który organ wnioskujący kieruje do organu współpracującego, musi być dołączony urzędowy lub uwierzytelniony odpis tytułu umożliwiającego egzekucję wierzytelności, wydanego w państwie, w którym siedzibę ma organ wnioskujący, a także, w stosownych przypadkach, oryginał lub uwierzytelniony odpis innych dokumentów niezbędnych do odzyskania wierzytelności.
2. Organ wnioskujący może złożyć wniosek o odzyskanie wierzytelności tylko wtedy, gdy:
|
a) |
wierzytelność lub tytuł umożliwiający egzekucję nie zostały zakwestionowane w państwie, w którym organ wnioskujący ma siedzibę; |
|
b) |
przeprowadził w państwie, w którym ma siedzibę, procedurę odzyskiwania na podstawie tytułu, o którym mowa w ust. 1, ale zastosowane środki nie doprowadziły do pełnego odzyskania wierzytelności; |
|
c) |
wierzytelność przekracza 1 500 EUR. Równowartość w walutach krajowych kwoty wyrażonej w EUR oblicza się zgodnie z postanowieniami art. 22 załącznika II. |
3. Wniosek o odzyskanie wierzytelności zawiera co najmniej następujące informacje:
|
a) |
nazwę (imię i nazwisko), adres i inne dane istotne do celów identyfikacji danej osoby; |
|
b) |
dokładny charakter wierzytelności; |
|
c) |
kwotę wierzytelności; |
|
d) |
inne informacje, w stosownych przypadkach; |
|
e) |
oświadczenie organu wnioskującego, wskazujące datę, od której zgodnie z przepisami obowiązującymi w państwie, w którym organ wnioskujący ma siedzibę, możliwa jest egzekucja wierzytelności, oraz potwierdzające, że warunki określone w ust. 2 zostały spełnione. |
4. Gdy tylko organ wnioskujący otrzyma jakiekolwiek istotne informacje dotyczące sprawy, które stanowiły podstawę do wystąpienia z wnioskiem o odzyskanie wierzytelności, przekazuje te informacje organowi współpracującemu.
Artykuł 8
Tytuł umożliwiający egzekucję wierzytelności jest, w miarę potrzeby oraz zgodnie z przepisami obowiązującymi w państwie, w którym siedzibę ma organ współpracujący, przyjmowany, uznawany, uzupełniany lub zastępowany tytułem wykonawczym zezwalającym na egzekucję na terytorium tego państwa.
Takie przyjęcie, uznanie, uzupełnienie lub zastąpienie następuje niezwłocznie po otrzymaniu wniosku o odzyskanie wierzytelności. Nie można odmówić przyjęcia, uznania, uzupełnienia lub zastąpienia, jeżeli tytuł umożliwiający egzekucję w państwie, w którym siedzibę ma organ wnioskujący, jest sporządzony prawidłowo.
Jeżeli którakolwiek z tych formalności miałaby spowodować badanie, sprawdzenie lub zakwestionowanie w związku z wierzytelnością lub tytułem umożliwiającym egzekucję, wydanym przez organ wnioskujący, stosuje się art. 12.
Artykuł 9
1. Wierzytelności są odzyskiwane w walucie państwa, w którym siedzibę ma organ współpracujący.
2. O ile pozwalają na to przepisy ustawowe, wykonawcze lub administracyjne, obowiązujące w państwie, w którym siedzibę ma organ współpracujący, organ ten może wyznaczyć dłużnikowi termin płatności bądź wyrazić zgodę na spłatę w ratach. Wszelkie odsetki pobrane przez organ współpracujący z tytułu takiego dodatkowego terminu płatności przekazuje się organowi wnioskującemu.
Jakiekolwiek inne odsetki z powodu opóźnionej płatności pobrane na podstawie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, obowiązujących w państwie, w którym siedzibę ma organ współpracujący, przekazuje się również organowi wnioskującemu.
Artykuł 10
Odzyskiwane wierzytelności nie są traktowane preferencyjnie w państwie, w którym siedzibę ma organ współpracujący.
Artykuł 11
Organ współpracujący niezwłocznie informuje organ wnioskujący o działaniach podjętych na wniosek o odzyskanie wierzytelności.
Spory
Artykuł 12
1. Jeżeli w toku procedury odzyskiwania wierzytelność lub tytuł umożliwiający egzekucję wydane w państwie, w którym siedzibę ma organ wnioskujący, zostaną zakwestionowane przez zainteresowaną stronę, strona ta wnosi sprawę do właściwego organu państwa, w którym siedzibę ma organ wnioskujący, zgodnie z obowiązującymi tam przepisami. O wszczęciu takiego postępowania organ wnioskujący musi powiadomić organ współpracujący. Zainteresowana strona również może powiadomić organ współpracujący o tym postępowaniu.
2. Z chwilą, gdy organ współpracujący otrzyma powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, od organu wnioskującego albo zainteresowanej strony, zawiesza procedurę egzekucji do momentu podjęcia decyzji przez organ właściwy w tej sprawie.
2a. Jeżeli organ współpracujący uzna to za niezbędne, i nie naruszając postanowień art. 13, organ ten może zastosować środki zabezpieczające w celu zagwarantowania odzyskania wierzytelności, z zastrzeżeniem, że przepisy ustawowe i wykonawcze obowiązujące w państwie, w którym organ ten ma siedzibę, pozwalają na takie działania w stosunku do podobnych wierzytelności.
3. W przypadku gdy kwestionuje się środki egzekucyjne zastosowane w państwie, w którym siedzibę ma organ współpracujący, sprawa zostaje wniesiona do właściwego organu tego państwa zgodnie z jego przepisami ustawowymi i wykonawczymi.
4. W przypadku gdy właściwym organem, do którego sprawa została wniesiona zgodnie z ust. 1, jest trybunał sądowy lub administracyjny, decyzja tego trybunału – o ile jest ona korzystna dla organu wnioskującego i umożliwia odzyskanie wierzytelności w państwie, w którym organ wnioskujący ma siedzibę – stanowi »tytuł umożliwiający egzekucję« w rozumieniu art. 6, 7 i 8, a odzyskanie wierzytelności następuje dalej na podstawie tej decyzji.
Wniosek o zastosowanie środków zabezpieczających
Artykuł 13
1. Na wniosek organu wnioskującego organ współpracujący stosuje środki zabezpieczające, jeżeli zezwalają na to jego przepisy krajowe i jest to zgodne z jego praktykami administracyjnymi, w celu zapewnienia odzyskania wierzytelności, w przypadku gdy wierzytelność lub tytuł umożliwiający egzekucję w państwie, w którym organ wnioskujący ma siedzibę, zostały zakwestionowane w chwili składania wniosku lub w przypadku gdy wierzytelność nie jest jeszcze przedmiotem tytułu umożliwiającego egzekucję w państwie, w którym organ wnioskujący ma siedzibę, o ile środki zabezpieczające są również możliwe w podobnej sytuacji na podstawie prawa krajowego i praktyk administracyjnych tego państwa.
1a. Do wniosku o zastosowanie środków zabezpieczających można dołączyć inne dokumenty dotyczące wierzytelności, wydane w państwie, w którym organ wnioskujący ma siedzibę.
2. W celu nadania skuteczności postanowieniom ust. 1, art. 6, art. 7 ust. 3 i 4, art. 8, 11, 12 i 14 stosuje się mutatis mutandis.
3. Wniosek o zastosowanie środków zabezpieczających składa się z zastosowaniem formularza określonego w dodatku IV do niniejszego załącznika.
Wyjątki
Artykuł 14
Organ współpracujący nie jest zobowiązany:
|
a) |
do udzielenia pomocy przewidzianej w art. 6–13, jeżeli odzyskanie wierzytelności stworzyłoby, z uwagi na sytuację dłużnika, poważne trudności ekonomiczne lub społeczne w państwie, w którym organ ten ma siedzibę, w zakresie w jakim przepisy ustawowe i wykonawcze oraz praktyki administracyjne obowiązujące w tym państwie pozwalają na taki wyjątek w odniesieniu do wierzytelności krajowych; |
|
b) |
do dopuszczenia do odzyskania wierzytelności, jeżeli uzna, że naruszałoby to porządek publiczny lub inne istotne interesy państwa, w którym organ ten ma siedzibę; |
|
c) |
do podjęcia odzyskiwania wierzytelności, jeżeli organ wnioskujący nie wyczerpał wszystkich sposobów odzyskiwania na terytorium państwa, w którym ma on siedzibę; |
|
d) |
do udzielenia pomocy, jeżeli całkowita kwota wierzytelności, której dotyczy wniosek o udzielenie pomocy, jest niższa niż 1 500 EUR. |
Organ współpracujący informuje organ wnioskujący o powodach udzielenia odmowy na wniosek o udzielenie pomocy.
Artykuł 15
1. Kwestie dotyczące terminów przedawnienia są regulowane wyłącznie przepisami ustawowymi obowiązującymi w państwie, w którym siedzibę ma organ wnioskujący.
2. Kolejne czynności podjęte przez organ współpracujący w celu odzyskania wierzytelności stosownie do wniosku o udzielenie pomocy, które w przypadku podjęcia ich przez organ wnioskujący miałyby skutek zawieszający, przerywający lub przedłużający termin przedawnienia zgodnie z przepisami ustawowymi obowiązującymi w państwie, w którym siedzibę ma organ wnioskujący, uważa się, jeśli chodzi o ten skutek, za podjęte w państwie, w którym siedzibę ma organ wnioskujący.
3. Organ wnioskujący i organ współpracujący informują się wzajemnie o wszelkich działaniach, które skutkują przerwaniem, zawieszeniem biegu lub przedłużeniem terminu przedawnienia wierzytelności będącej przedmiotem wniosku o zastosowanie środków odzyskiwania wierzytelności lub środków zabezpieczających, lub środków, które mogą mieć ten sam skutek.
Poufność
Artykuł 16
Dokumenty i informacje przesłane zgodnie z niniejszym załącznikiem do organu współpracującego mogą być przekazane przez ten organ do wiadomości jedynie:
|
a) |
osobie wymienionej we wniosku o udzielenie pomocy; |
|
b) |
osobom i organom odpowiedzialnym za odzyskiwanie wierzytelności i wyłącznie w tym celu; |
|
c) |
organom sądowym rozpatrującym sprawy dotyczące odzyskiwania wierzytelności. |
Języki
Artykuł 17
1. Wnioskom o udzielenie pomocy i stosownym dokumentom towarzyszą tłumaczenia w języku urzędowym lub w jednym z języków urzędowych państwa, w którym siedzibę ma organ współpracujący, lub w języku, który dany organ zaakceptuje.
2. Informacje i inne dane przekazywane organowi wnioskującemu przez organ współpracujący są sporządzane w języku urzędowym lub w jednym z języków urzędowych państwa, w którym siedzibę ma organ współpracujący, albo w innym języku uzgodnionym między organem wnioskującym i organem współpracującym.
Koszty
Artykuł 18
1. Zainteresowane państwa powstrzymują się od wszelkich wzajemnych roszczeń o zwrot kosztów wynikających z wzajemnej pomocy, której udzielają sobie na mocy niniejszego załącznika.
Jednak w przypadku gdy odzyskanie wierzytelności stwarza szczególne problemy, wiąże się z bardzo wysokimi kosztami lub dotyczy przestępczości zorganizowanej, organ wnioskujący i organ współpracujący mogą w sprawie zwrotu kosztów dokonać uzgodnień odpowiednich do danego przypadku.
2. Niezależnie od ust. 1 państwo, w którym siedzibę ma organ wnioskujący, pozostaje odpowiedzialne wobec państwa, w którym siedzibę ma organ współpracujący, za zwrot kosztów poniesionych w wyniku działań, które okażą się nieuzasadnione, o ile dotyczy to istoty wierzytelności albo ważności tytułu wydanego przez organ wnioskujący.
Upoważnione organy
Artykuł 19
Państwa przekazują Komisji informacje o swoich właściwych organach upoważnionych do składania lub przyjmowania wniosków o pomoc oraz o wszelkich ewentualnych zmianach w tym zakresie.
Komisja udostępnia otrzymane informacje innym państwom.
Artykuły 20–22
(Niniejszy załącznik nie zawiera art. 20–22)
Postanowienia końcowe
Artykuł 23
Postanowienia niniejszego załącznika nie stanowią przeszkody dla pomocy, jakiej udzielają sobie państwa teraz lub w przyszłości, w ramach wszelkich umów lub porozumień, łącznie z tymi dotyczącymi powiadamiania o aktach prawnych lub pozaprawnych.
Artykuły 24–26
(Niniejszy załącznik nie zawiera art. 24–26)
DODATKI DO ZAŁĄCZNIKA IV
DODATEK I
POSTANOWIENIA WYKONAWCZE
TYTUŁ I
Zakres
Artykuł 1
1. Niniejszy dodatek ustanawia szczegółowe zasady wykonania załącznika IV.
2. Niniejszy dodatek ustanawia ponadto szczegółowe zasady przeliczania i przekazywania wyegzekwowanych kwot.
TYTUŁ II
Postanowienia ogólne
Artykuł 1a
1. Organ wnioskujący może złożyć wniosek o udzielenie pomocy w związku z jedną lub kilkoma wierzytelnościami, o ile wierzytelności te można odzyskać od jednej i tej samej osoby.
2. Wniosek o udzielenie informacji, dokonanie powiadomienia, odzyskanie wierzytelności lub zastosowanie środków zabezpieczających może dotyczyć następującej osoby:
|
a) |
dłużnika lub dłużników; |
|
b) |
osoby, która zgodnie z prawem obowiązującym w państwie, w którym siedzibę ma organ wnioskujący, jest odpowiedzialna za spłatę wierzytelności. |
Jeżeli organ wnioskujący wie, że strona trzecia posiada aktywa należące do jednej z osób określonych w poprzednim akapicie, wniosek taki może dotyczyć także tej strony trzeciej.
3. Jeżeli organ współpracujący odmawia rozpatrzenia wniosku o udzielenie pomocy, powiadamia on organ wnioskujący o przyczynach odmowy, wskazując postanowienia art. 4 ust. 3 załącznika IV, na których się opiera. Powiadomienie takie musi zostać dokonane przez organ współpracujący niezwłocznie po podjęciu przez niego decyzji, a w każdym przypadku w terminie jednego miesiąca od daty potwierdzenia otrzymania wniosku.
4. Każdy wniosek o udzielenie informacji, dokonanie powiadomienia, odzyskanie wierzytelności lub zastosowanie środków zabezpieczających musi zawierać informację, czy podobny wniosek został skierowany do innego organu.
TYTUŁ III
Wniosek o udzielenie informacji
Artykuł 2
Wniosek o udzielenie informacji, o którym mowa w art. 4 załącznika IV, składa się na piśmie według wzoru zamieszczonego w dodatku II. Przedmiotowy wniosek musi być opatrzony pieczęcią urzędową organu wnioskującego i podpisany przez jego urzędnika należycie upoważnionego do złożenia takiego wniosku.
(Niniejszy dodatek nie zawiera art. 3)
Artykuł 4
Organ współpracujący potwierdza na piśmie (np. za pomocą wiadomości e-mail albo faksem) otrzymanie wniosku o udzielenie informacji tak szybko, jak to możliwe, a w każdym przypadku w terminie 7 dni od otrzymania wniosku.
Po otrzymaniu wniosku organ współpracujący zwraca się w stosownych przypadkach do organu wnioskującego o udzielenie wszelkich niezbędnych dodatkowych informacji. Organ wnioskujący udziela wszelkich dodatkowych niezbędnych informacji, do jakich ma w normalnych okolicznościach dostęp.
Artykuł 5
1. Organ współpracujący przekazuje organowi wnioskującemu informacje będące przedmiotem wniosku w miarę ich pozyskiwania.
2. Jeżeli nie można uzyskać wszystkich informacji będących przedmiotem wniosku lub części takich informacji w rozsądnym terminie, z uwzględnieniem okoliczności danej sprawy, organ współpracujący powiadamia o tym organ wnioskujący, podając przyczyny.
3. W każdym przypadku w momencie zakończenia sześciomiesięcznego okresu, licząc od dnia potwierdzenia otrzymania wniosku, organ współpracujący informuje organ wnioskujący o wynikach postępowania wyjaśniającego, jakie przeprowadził w celu uzyskania potrzebnych informacji.
4. Organ wnioskujący, uwzględniając informacje, jakie uzyskał od organu współpracującego, może zwrócić się do tego organu o dalsze prowadzenie postępowania wyjaśniającego. Wniosek taki składa się na piśmie (np. za pomocą wiadomości e-mail lub faksem) w terminie dwóch miesięcy od otrzymania powiadomienia o wynikach postępowania wyjaśniającego przeprowadzonego przez organ współpracujący, który traktuje ten wniosek zgodnie z postanowieniami mającymi zastosowanie do wniosku pierwotnego.
(Niniejszy dodatek nie zawiera art. 6)
Artykuł 7
Organ wnioskujący może w każdym momencie cofnąć wniosek o udzielenie informacji, jaki przedłożył organowi współpracującemu. Decyzję o cofnięciu wniosku przekazuje się organowi współpracującemu na piśmie (np. za pomocą wiadomości e-mail lub faksem).
TYTUŁ IV
Wniosek o dokonanie powiadomienia
Artykuł 8
Wniosek o dokonanie powiadomienia, o którym mowa w art. 5 załącznika IV, składa się na piśmie w dwóch egzemplarzach z zastosowaniem formularza określonego w dodatku III. Przedmiotowy wniosek musi być opatrzony pieczęcią urzędową organu wnioskującego i podpisany przez jego urzędnika należycie upoważnionego do złożenia takiego wniosku.
Do wniosku, o którym mowa w poprzednim akapicie, dołącza się dwie kopie tytułu lub decyzji, które stanowią przedmiot wniosku o dokonanie powiadomienia.
Artykuł 9
Wniosek o dokonanie powiadomienia może odnosić się do każdej osoby fizycznej lub prawnej, którą – zgodnie z prawem obowiązującym w państwie, w którym siedzibę ma organ wnioskujący – powiadamia się o wszelkich tytułach lub decyzjach, które jej dotyczą.
Artykuł 10
1. Niezwłocznie po otrzymaniu wniosku o dokonanie powiadomienia organ współpracujący podejmuje działania niezbędne do dokonania powiadomienia zgodnie z prawem obowiązującym w państwie, w którym ma siedzibę.
Jeśli jest to konieczne, lecz bez uszczerbku dla ostatecznego terminu powiadomienia wskazanego we wniosku o dokonanie powiadomienia, organ współpracujący występuje do organu wnioskującego o udzielenie dodatkowych informacji.
Organ wnioskujący udziela wszelkich dodatkowych informacji, do których ma dostęp w normalnych okolicznościach.
2. Organ współpracujący informuje organ wnioskujący o dniu powiadomienia niezwłocznie po jego dokonaniu poprzez odesłanie mu jednej z kopii wniosku, opatrzonego należycie wypełnionym poświadczeniem na odwrocie.
TYTUŁ V
Wniosek o odzyskanie wierzytelności lub o zastosowanie środków zabezpieczających
Artykuł 11
1. Wniosek o odzyskanie wierzytelności lub o zastosowanie środków zabezpieczających, o których mowa w art. 6 i 13 załącznika IV, składa się na piśmie z zastosowaniem formularza określonego w dodatku IV. Wniosek, zawierający oświadczenie o spełnieniu w danym przypadku warunków wszczęcia procedury udzielania wzajemnej pomocy określonych w załączniku IV, musi być opatrzony pieczęcią urzędową organu wnioskującego i podpisany przez jego urzędnika należycie uprawnionego do złożenia takiego wniosku.
2. Towarzyszący wnioskowi tytuł umożliwiający egzekucję w państwie, w którym siedzibę ma organ współpracujący, musi być wypełniany przez organ wnioskujący lub na jego odpowiedzialność na podstawie pierwotnego tytułu umożliwiającego egzekucję w państwie, w którym siedzibę ma organ wnioskujący.
2a. Tytuł umożliwiający egzekucję może zostać wydany w odniesieniu do kilku wierzytelności, jeżeli dotyczy jednej i tej samej osoby.
Do celów art. 12–19 wszystkie wierzytelności objęte tym samym tytułem umożliwiającym egzekucję uznawane są za jedną wierzytelność.
(Niniejszy dodatek nie zawiera art. 12)
Artykuł 13
1. Organ wnioskujący określa kwotę wierzytelności podlegającą odzyskaniu zarówno w walucie państwa, w którym ma siedzibę, jak i w walucie państwa, w którym siedzibę ma organ współpracujący.
2. Kursem wymiany stosowanym na potrzeby ust. 1 jest ostatni oferowany kurs sprzedaży notowany na najbardziej reprezentatywnym rynku lub rynkach walutowych państwa, w którym organ wnioskujący ma siedzibę, w dniu, w którym wniosek o odzyskanie wierzytelności został podpisany.
Artykuł 14
1. Organ współpracujący potwierdza otrzymanie wniosku o odzyskanie wierzytelności lub o zastosowanie środków zabezpieczających niezwłocznie, a w każdym przypadku w terminie siedmiu dni od otrzymania wniosku, na piśmie (np. za pomocą wiadomości e-mail albo faksem).
2. W razie konieczności organ współpracujący może zwrócić się do organu wnioskującego o udzielenie dodatkowych informacji lub uzupełnienie tytułu umożliwiającego egzekucję w państwie współpracującym. Organ wnioskujący udziela wszelkich dodatkowych niezbędnych informacji, do jakich ma w normalnych okolicznościach dostęp.
Artykuł 15
1. Jeżeli w rozsądnym terminie, z uwzględnieniem okoliczności danej sprawy, nie jest możliwe odzyskanie całości lub części wierzytelności lub zastosowanie środków zabezpieczających, organ współpracujący informuje o tym organ wnioskujący, podając przyczyny.
W świetle przekazanych przez organ współpracujący informacji organ wnioskujący może zwrócić się do organu współpracującego o kontynuowanie wszczętej procedury dotyczącej odzyskania wierzytelności lub zastosowania środków zabezpieczających. Wniosek taki składa się na piśmie (np. za pomocą wiadomości e-mail lub faksem) w terminie dwóch miesięcy od otrzymania powiadomienia o wyniku procedury dotyczącej odzyskania wierzytelności lub zastosowania środków zabezpieczających zastosowanej przez organ współpracujący, który traktuje ten wniosek zgodnie z postanowieniami mającymi zastosowanie do wniosku pierwotnego.
2. Organ współpracujący, najpóźniej wraz z upływem każdego okresu sześciu miesięcy, liczonych od dnia potwierdzenia otrzymania wniosku, informuje organ wnioskujący o stanie lub o wynikach procedury dotyczącej odzyskania wierzytelności lub zastosowania środków zabezpieczających.
3. Jeżeli przepisy ustawowe, wykonawcze i praktyka administracyjna obowiązujące w państwie, w którym siedzibę ma organ współpracujący, nie pozwalają na zastosowanie środków zabezpieczających lub środków odzyskania wierzytelności na podstawie art. 12 ust. 2a załącznika IV, organ współpracujący powiadamia o tym organ wnioskujący jak najszybciej, a w każdym przypadku w terminie jednego miesiąca od dnia otrzymania powiadomienia, o którym mowa w art. 14 ust. 1.
Artykuł 16
O każdej czynności służącej zakwestionowaniu wierzytelności lub tytułu umożliwiającego egzekucję mającej miejsce w państwie, w którym siedzibę ma organ wnioskujący, organ wnioskujący powiadamia organ współpracujący na piśmie (np. za pomocą wiadomości e-mail albo faksem) niezwłocznie po poinformowaniu organu wnioskującego o takiej czynności.
Artykuł 17
1. Jeżeli wniosek o odzyskanie wierzytelności lub o zastosowanie środków zabezpieczających stanie się bezprzedmiotowy wskutek spłaty wierzytelności lub jej unieważnienia lub z jakichkolwiek innych powodów, organ wnioskujący niezwłocznie powiadamia o tym organ współpracujący na piśmie (np. za pomocą wiadomości e-mail albo faksem), tak aby organ współpracujący umorzył wszczęte postępowanie.
2. Jeżeli z jakichkolwiek przyczyn ulegnie zmianie kwota wierzytelności, której dotyczy wniosek o odzyskanie wierzytelności lub o zastosowanie środków zabezpieczających, organ wnioskujący niezwłocznie powiadamia o tym organ współpracujący na piśmie (np. za pomocą wiadomości e-mail albo faksem).
Jeżeli zmiana polega na zmniejszeniu kwoty wierzytelności, organ współpracujący prowadzi nadal wszczęte przez siebie postępowanie w celu odzyskania wierzytelności lub zastosowania środków zabezpieczających, przy czym postępowanie takie ogranicza się do kwoty pozostałej do odzyskania. Jeżeli w momencie, kiedy organ współpracujący został poinformowany o zmniejszeniu kwoty wierzytelności, a pierwotna kwota została już przez niego odzyskana, ale procedura przekazania, o której mowa w art. 18, nie została jeszcze uruchomiona, organ współpracujący zwraca nadwyżkę odzyskanej kwoty osobie uprawnionej.
Jeżeli zmiana polega na zwiększeniu kwoty wierzytelności, organ wnioskujący kieruje niezwłocznie do organu współpracującego dodatkowy wniosek o odzyskanie wierzytelności lub zastosowanie środków zabezpieczających. Taki wniosek dodatkowy jest rozpatrywany przez organ współpracujący w miarę możliwości jednocześnie z wnioskiem pierwotnym organu wnioskującego. Jeżeli ze względu na stan danego postępowania nie ma możliwości jednoczesnego rozpatrywania wniosku pierwotnego i wniosku dodatkowego, organ współpracujący jest zobowiązany do pozytywnego rozpatrzenia wniosku dodatkowego tylko wtedy, gdy dotyczy on kwoty nie mniejszej niż ta określona w art. 7 załącznika IV.
3. Przy przeliczaniu zmienionej kwoty wierzytelności na walutę państwa, w którym siedzibę ma organ współpracujący, organ wnioskujący stosuje kurs wymiany zastosowany we wniosku pierwotnym.
Artykuł 18
Wszystkie kwoty odzyskane przez organ współpracujący, w tym ewentualne odsetki, o których mowa w art. 9 ust. 2 załącznika IV, przekazywane są organowi wnioskującemu w walucie państwa, w którym siedzibę ma organ współpracujący. Przekazanie następuje w terminie jednego miesiąca od dnia odzyskania wierzytelności.
Jeżeli jednak środki odzyskania wierzytelności podjęte przez organ współpracujący zostaną zaskarżone z powodu, który nie jest objęty zakresem odpowiedzialności państwa, w którym siedzibę ma organ wnioskujący, organ współpracujący może wstrzymać się z przekazaniem kwot odzyskanych w związku z wierzytelnością do czasu rozstrzygnięcia sporu, jeżeli spełnione są równocześnie następujące warunki:
|
a) |
organ współpracujący uważa, że wynik zaskarżenia będzie prawdopodobnie korzystny dla zainteresowanej strony, oraz |
|
b) |
organ wnioskujący nie zadeklarował, że dokona zwrotu kwot już przekazanych, jeżeli wynik zaskarżenia będzie korzystny dla zainteresowanej strony. |
Artykuł 19
Bez względu na kwoty pobrane przez organ współpracujący jako odsetki, o których mowa w art. 9 ust. 2 załącznika IV, wierzytelność uważa się za odzyskaną w wysokości kwoty, która wynika z przeliczenia na walutę państwa, w którym siedzibę ma organ współpracujący, na podstawie kursu wymiany określonego w art. 13 ust. 2.
TYTUŁ VI
Postanowienia ogólne i końcowe
Artykuł 20
1. Organ wnioskujący może złożyć wniosek o udzielenie pomocy w związku z jedną lub kilkoma wierzytelnościami, o ile wierzytelności te można odzyskać od jednej i tej samej osoby.
2. Informacje określone w dodatkach II, III i IV mogą być sporządzane za pomocą systemu przetwarzania danych, na czystym papierze, pod warunkiem że wydruki są zgodne z formatami formularzy zamieszczonych w dodatkach.
Artykuł 21
Informacje i inne dane szczegółowe przekazywane przez organ współpracujący organowi wnioskującemu sporządza się w języku urzędowym lub jednym z języków urzędowych państwa, w którym siedzibę ma organ współpracujący.
DODATEK II
KONWENCJA Z DNIA 20 MAJA 1987 R. O WSPÓLNEJ PROCEDURZE TRANZYTOWEJ
(art. 4 załącznika IV)
|
(Opis organu wnioskującego, adres, numer telefonu, adres e-mail, numer rachunku bankowego itp.) |
|
… (Miejsce i data wysłania wniosku) |
|
|
|
… (Sygnatura akt organu wnioskującego) |
|
Adresat: … (Nazwa organu, do którego kierowany jest wniosek, skrzynka pocztowa, miejscowość itp.) … … |
|
(Miejsce zarezerwowane dla organu, do którego kierowany jest wniosek) |
WNIOSEK O UDZIELENIE INFORMACJI
Ja, niżej podpisany(-a)
…
(imię i nazwisko oraz stanowisko)
działając jako przedstawiciel należycie upoważniony przez organ wnioskujący wskazany powyżej, niniejszym zwracam się o udzielenie następujących informacji zgodnie z art. 4 załącznika IV do Konwencji
|
Informacje o osobie, której dotyczy wniosek (1 2) |
Informacje dotyczące wierzytelności |
Informacje będące przedmiotem wniosku |
||||||||||
|
{ |
Znane (*1 *2) Przypuszczalne (*1 *2) |
|
|
||||||||
|
||||||||||||
|
Inne organy współpracujące |
||||||||||||
|
|
… (Podpis) (Pieczęć urzędowa) |
|||||||||||
DODATEK III
KONWENCJA Z DNIA 20 MAJA 1987 R. O WSPÓLNEJ PROCEDURZE TRANZYTOWEJ
(art. 5 załącznika IV)
|
(Opis organu wnioskującego, adres, numer telefonu, adres e-mail, numer rachunku bankowego itp.) |
|
… (Miejsce i data wysłania wniosku) |
|
|
|
… (Sygnatura akt organu wnioskującego) |
|
Adresat: … (Nazwa organu, do którego kierowany jest wniosek, skrzynka pocztowa, miejscowość itp.) … … |
|
(Miejsce zarezerwowane dla organu, do którego kierowany jest wniosek) |
WNIOSEK O DOKONANIE POWIADOMIENIA
Ja, niżej podpisany(-a)
…
(imię i nazwisko oraz stanowisko)
działając jako przedstawiciel należycie upoważniony przez organ wnioskujący wskazany powyżej, niniejszym zwracam się o dokonanie powiadomienia, zgodnie z art. 5 załącznika IV do Konwencji, o następującym tytule/następującej decyzji (*1 *2).
|
Informacje o osobie, której dotyczy wniosek (1 2) |
Charakter i przedmiot tytułu (lub decyzji), o których należy powiadomić |
Informacje dotyczące wierzytelności |
Inne informacje |
||||||||||
|
{ |
Znane (*1 *2) Przypuszczalne (*1 *2) |
|
|
|
||||||||
|
|||||||||||||
|
… (Podpis) (Pieczęć urzędowa) |
|||||||||||||
POŚWIADCZENIE
Niżej podpisany poświadcza niniejszym, że:
|
— |
adresat określony w wniosku z dnia………… r. został powiadomiony o tytule dołączonym/decyzji dołączonej (*3) do przedmiotowego wniosku na odwrocie. Powiadomienia dokonano w następujący sposób (3) (*3):
|
|
— |
adresat określony we wniosku nie został powiadomiony o tytule dołączonym/decyzji dołączonej (*3) do przedmiotowego wniosku na odwrocie z następujących powodów (*3):
|
(*1) Niepotrzebne skreślić
(1) Osoba fizyczna lub prawna
(*2) Niepotrzebne skreślić
(2) Osoba fizyczna lub prawna
(*3) Niepotrzebne skreślić
(3) Należy wskazać dokładnie, czy powiadomienia dokonano osobiście adresatowi czy też w drodze innej procedury.
DODATEK IV
KONWENCJA Z DNIA 20 MAJA 1987 R. O WSPÓLNEJ PROCEDURZE TRANZYTOWEJ
(art. 6–13 załącznika IV)
|
(Opis organu wnioskującego, adres, numer telefonu, adres e-mail, numer rachunku bankowego itp.) |
|
… (Miejsce i data wysłania wniosku) |
|
|
|
… (Sygnatura akt organu wnioskującego) |
|
Adresat: … (Nazwa organu, do którego kierowany jest wniosek, skrzynka pocztowa, miejscowość itp.) … … |
|
(Miejsce zarezerwowane dla organu, do którego kierowany jest wniosek) |
WNIOSEK O ODZYSKANIE WIERZYTELNOŚCI/ZASTOSOWANIE ŚRODKÓW ZABEZPIECZAJĄCYCH (*1)
Ja, niżej podpisany(-a)
…
(imię i nazwisko oraz stanowisko)
działając jako przedstawiciel należycie upoważniony przez organ wnioskujący wskazany powyżej, niniejszym zwracam się o:
|
— |
odzyskanie następujących wierzytelności objętych dołączoną jednostką egzekucyjną zgodnie z art. 7 załącznika IV do Konwencji; warunki określone w art. 7 ust. 2 lit. a) i b) zostały spełnione (*1); |
|
— |
zastosowanie środków zabezpieczających zgodnie z art. 13 załącznika IV do Konwencji w odniesieniu do osoby wymienionej poniżej w związku z wierzytelnościami objętymi dołączoną jednostką egzekucyjną; w załączeniu przesyłam uzasadnienie niniejszego wniosku (*1). |
|
Informacje o osobie, której dotyczy wniosek (1) |
Informacje dotyczące wierzytelności |
|||||||||||
|
Dokładny charakter wierzytelności |
Kwota w walucie państwa, w którym siedzibę ma organ wnioskujący |
Kwota w walucie państwa, w którym siedzibę ma organ współpracujący |
Zastosowany kurs wymiany |
Inne informacje |
||||||||
|
{ |
Znane (*1) Przypuszczalne (*1) |
|
Kwota główna (2) |
|
Termin, od którego można wszcząć egzekucję Termin przedawnienia Aktywa dłużnika będące w posiadaniu osoby trzeciej |
||||||
|
… |
… |
|||||||||||
|
Kwota odsetek do dnia podpisania niniejszego dokumentu (2) |
|||||||||||
|
… |
… |
|||||||||||
|
Kwota kosztów do dnia podpisania niniejszego dokumentu (2) |
||||||||||||
|
… (Podpis) (Pieczęć urzędowa) |
||||||||||||
|
… |
… |
|||||||||||
|
Ogółem |
||||||||||||
|
… |
… |
|||||||||||
|
Szczegółowe informacje dotyczące dołączonych dokumentów |
||||||||||||
(*1) Niepotrzebne skreślić
(1) Osoba fizyczna lub prawna
(2) W przypadku gdy jednostka egzekucyjna ma charakter ogólny, należy wskazać kwoty poszczególnych wierzytelności