EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 02018R2067-20210101
Commission Implementing Regulation (EU) 2018/2067 of 19 December 2018 on the verification of data and on the accreditation of verifiers pursuant to Directive 2003/87/EC of the European Parliament and of the Council (Text with EEA relevance)Text with EEA relevance
Consolidated text: Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/2067 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie weryfikacji danych oraz akredytacji weryfikatorów na podstawie dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Tekst mający znaczenie dla EOG)Tekst mający znaczenie dla EOG.
Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/2067 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie weryfikacji danych oraz akredytacji weryfikatorów na podstawie dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Tekst mający znaczenie dla EOG)Tekst mający znaczenie dla EOG.
ELI: http://data.europa.eu/eli/reg_impl/2018/2067/2021-01-01
02018R2067 — PL — 01.01.2021 — 001.001
Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2018/2067 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie weryfikacji danych oraz akredytacji weryfikatorów na podstawie dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz.U. L 334 z 31.12.2018, s. 94) |
zmienione przez:
|
|
Dziennik Urzędowy |
||
nr |
strona |
data |
||
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2020/2084 z dnia 14 grudnia 2020 r. |
L 423 |
23 |
15.12.2020 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2018/2067
z dnia 19 grudnia 2018 r.
w sprawie weryfikacji danych oraz akredytacji weryfikatorów na podstawie dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
ROZDZIAŁ I
PRZEPISY OGÓLNE
Artykuł 1
Przedmiot
W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się przepisy dotyczące weryfikacji raportów składanych na podstawie dyrektywy 2003/87/WE, a także dotyczące akredytacji weryfikatorów i nadzoru nad nimi.
W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się ponadto, bez uszczerbku dla rozporządzenia (WE) nr 765/2008, przepisy dotyczące wzajemnego uznawania weryfikatorów i oceny wzajemnej krajowych jednostek akredytujących na podstawie art. 15 dyrektywy 2003/87/WE.
Artykuł 2
Zakres
Niniejsze rozporządzenie stosuje się do weryfikacji danych dotyczących emisji gazów cieplarnianych i danych dotyczących tonokilometrów, które dotyczą okresu od dnia 1 stycznia 2019 r., zgłoszonych na podstawie art. 14 dyrektywy 2003/87/WE, oraz do weryfikacji danych istotnych dla aktualizacji wskaźników ex ante oraz do celów ustalenia przydziału bezpłatnych uprawnień dla instalacji zgodnie z art. 10a tej dyrektywy.
Artykuł 3
Definicje
Do celów niniejszego rozporządzenia, oprócz definicji zawartych w art. 3 dyrektywy 2003/87/WE i art. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066, stosuje się następujące definicje:
„ryzyko niewykrycia” oznacza ryzyko niewykrycia istotnej nieprawidłowości przez weryfikatora;
„akredytacja” oznacza poświadczenie przez krajową jednostkę akredytującą, że weryfikator spełnia wymogi określone w normach zharmonizowanych, w rozumieniu art. 2 pkt 9 rozporządzenia (WE) nr 765/2008, oraz wymogi niniejszego rozporządzenia w zakresie przeprowadzenia weryfikacji raportu prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego na podstawie niniejszego rozporządzenia;
„weryfikator” oznacza osobę prawną prowadzącą działania weryfikacyjne zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i akredytowaną przez krajową jednostkę akredytującą na podstawie rozporządzenia (WE) nr 765/2008 oraz niniejszego rozporządzenia lub w inny sposób upoważnioną osobę fizyczną, bez uszczerbku dla art. 5 ust. 2 wspomnianego rozporządzenia, w czasie sporządzania sprawozdania z weryfikacji;
„weryfikacja” oznacza działania prowadzone przez weryfikatora w celu sporządzenia sprawozdania z weryfikacji na podstawie niniejszego rozporządzenia;
„nieprawidłowość” oznacza pominięcie, podanie wprowadzających w błąd lub błędnych danych przez prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego, bez uwzględnienia niepewności dopuszczalnej na podstawie art. 12 ust. 1 lit. a) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066;
„istotna nieprawidłowość” oznacza nieprawidłowość, która, zdaniem weryfikatora, indywidualnie lub w połączeniu z innymi nieprawidłowościami przekracza poziom istotności lub może mieć wpływ na sposób rozpatrzenia raportu prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego przez właściwy organ;
„roczny raport dotyczący poziomu działalności” oznacza raport składany przez prowadzącego instalację na podstawie art. 3 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/1842 ( 1 );
„raport prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego” oznacza roczny raport na temat wielkości emisji składany przez prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego na podstawie art. 14 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE, raport dotyczący tonokilometrów składany przez operatora statku powietrznego do celów ubiegania się o przydział uprawnień na podstawie art. 3e i 3f tej dyrektywy, raport dotyczący danych podstawowych składany przez prowadzącego instalację na podstawie art. 4 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331, raport dotyczący danych nowej instalacji składany przez prowadzącego instalację na podstawie art. 5 ust. 2 tego rozporządzenia lub roczny raport dotyczący poziomu działalności;
„zakres akredytacji” oznacza działania, o których mowa w załączniku I i w odniesieniu do których wnioskuje się o akredytację lub jej udziela;
„kompetencje” oznaczają zdolność stosowania wiedzy i umiejętności w celu wykonania czynności;
„poziom istotności” oznacza próg ilościowy lub wartość progową, powyżej której nieprawidłowości, indywidualnie lub w połączeniu z innymi nieprawidłowościami, są uważane przez weryfikatora za istotne;
„system kontroli” oznacza przeprowadzaną przez prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego ocenę ryzyka i cały zestaw działań kontrolnych, w tym stałe zarządzanie nimi, które prowadzący instalację lub operator statku powietrznego ustanawia, dokumentuje, wdraża i utrzymuje na podstawie art. 59 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066 lub na podstawie art. 11 rozporządzenia delegowanego rozporządzenia delegowanego (UE) ►M1 2019/331 ◄ , zależnie od przypadku;
„działania kontrolne” oznaczają wszelkie czynności wykonywane lub środki podejmowane przez prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego w celu zminimalizowania ryzyka nieodłącznego;
„niezgodność” oznacza jedno z następujących:
do celów weryfikacji raportu prowadzącego instalację na temat wielkości emisji – każde działanie lub brak działania ze strony prowadzącego instalację sprzeczne z zezwoleniem na emisję gazów cieplarnianych oraz z wymogami zawartymi w planie monitorowania zatwierdzonym przez właściwy organ;
do celów weryfikacji raportu operatora statku powietrznego na temat wielkości emisji lub dotyczącego tonokilometrów – każde działanie lub brak działania ze strony operatora statku powietrznego sprzeczne z wymogami zawartymi w planie monitorowania zatwierdzonym przez właściwy organ;
do celów zweryfikowania raportu dotyczącego danych podstawowych złożonego przez prowadzącego instalację na podstawie art. 4 ust. 2 lit. a) rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331, raportu dotyczącego danych nowej instalacji złożonego przez prowadzącego instalację zgodnie z art. 5 ust. 2 tego rozporządzenia lub rocznego raportu dotyczącego poziomu działalności każde działanie lub zaniechanie działania przez prowadzącego instalację, które jest sprzeczne z wymogami zawartymi w planie metodyki monitorowania;
do celów akredytacji na podstawie rozdziału IV, każde działanie lub brak działania ze strony weryfikatora sprzeczne z wymogami niniejszego rozporządzenia;
„obiekt”, do celów weryfikacji raportu na temat wielkości emisji lub raportu dotyczącego tonokilometrów operatora statku powietrznego, oznacza miejsca, dla których definiuje się proces monitorowania i w których się nim zarządza, w tym miejsca, w których przechowywane i kontrolowane są odnośne dane i informacje;
„środowisko kontroli” oznacza środowisko, w którym funkcjonuje system kontroli wewnętrznej oraz ogół czynności wykonywanych przez kierownictwo prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego w celu zapewnienia wiedzy o funkcjonowaniu takiego systemu;
„ryzyko nieodłączne” oznacza podatność parametru w raporcie prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego na wystąpienie nieprawidłowości, które mogą być istotne, indywidualnie lub w połączeniu z innymi nieprawidłowościami, przed uwzględnieniem wpływu wszelkich powiązanych działań kontrolnych;
„ryzyko zawodności systemów kontroli wewnętrznej” oznacza podatność parametru w raporcie prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego na wystąpienie nieprawidłowości, która może być istotna, indywidualnie lub w połączeniu z innymi nieprawidłowościami, i której nie zapobiegnie ani której nie wykryje i nie skoryguje w odpowiednim terminie system kontroli;
„ryzyko weryfikacyjne” oznacza ryzyko, będące funkcją ryzyka nieodłącznego, ryzyka zawodności systemów kontroli wewnętrznej i ryzyka niewykrycia, że weryfikator przedstawi niewłaściwe wnioski z weryfikacji, jeśli raport prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego nie jest wolny od istotnych nieprawidłowości;
„wystarczająca pewność” oznacza wyrażony jasno we wnioskach z weryfikacji wysoki, ale nie absolutny poziom pewności, że weryfikowany raport prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego jest wolny od istotnych nieprawidłowości;
„procedury analityczne” oznaczają analizę fluktuacji i tendencji w zakresie danych, w tym analizę powiązań, które są niespójne z innymi odnośnymi informacjami lub odbiegają od przewidywanych wartości;
„wewnętrzna dokumentacja weryfikacji” oznacza całość wewnętrznej dokumentacji sporządzonej przez weryfikatora w celu zarejestrowania wszystkich środków dowodowych oraz uzasadnienia działań prowadzonych w związku z weryfikacją raportu prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego;
„audytor wiodący EU ETS” oznacza audytora EU ETS, którego zadaniem jest kierowanie zespołem weryfikacyjnym i nadzór nad nim oraz który jest odpowiedzialny za weryfikację raportu prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego i sporządzenie odpowiedniego raportu;
„audytor EU ETS” oznacza innego niż audytor wiodący EU ETS indywidualnego członka zespołu weryfikacyjnego odpowiedzialnego za weryfikację raportu prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego;
„ekspert techniczny” oznacza osobę dysponującą szczegółową wiedzą fachową w danej dziedzinie, potrzebną do prowadzenia działań weryfikacyjnych do celów rozdziału III oraz do prowadzenia działalności akredytacyjnej do celów rozdziału V;
„poziom pewności” oznacza stopień pewności zapewnianej przez weryfikatora w sprawozdaniu z weryfikacji odpowiednio do celu ograniczenia ryzyka weryfikacyjnego zgodnie z okolicznościami zlecenia weryfikacji;
„asesor” oznacza osobę wyznaczoną przez krajową jednostkę akredytującą do przeprowadzenia, indywidualnie lub w ramach zespołu oceniającego, oceny weryfikatora na podstawie niniejszego rozporządzenia;
„asesor wiodący” oznacza asesora ponoszącego ogólną odpowiedzialność za ocenę weryfikatora na podstawie niniejszego rozporządzenia;
„raport dotyczący danych podstawowych” oznacza raport składany przez prowadzącego instalację na podstawie art. 4 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) ►M1 2019/331 ◄ ;
„raport dotyczący danych nowej instalacji” oznacza raport składany przez prowadzącego instalację na podstawie art. 5 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) ►M1 2019/331 ◄ ;
„okres sprawozdawczy dotyczący poziomu działalności” oznacza mający zastosowanie okres poprzedzający przedłożenie rocznego raportu dotyczącego poziomu działalności na podstawie art. 3 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2019/1842.
Artykuł 4
Domniemanie zgodności
W przypadku gdy weryfikator wykaże, że spełnia wymogi określone w odpowiednich normach zharmonizowanych zgodnych z definicją zawartą w art. 2 pkt 9 rozporządzenia (WE) nr 765/2008 lub w ich częściach, do których odesłania opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, należy przyjąć, z wyjątkiem art. 7 ust. 1 i 4, art. 22, art. 27 ust. 1, art. 28, 31 i 32 niniejszego rozporządzenia, że spełnia on wymogi określone w rozdziałach II i III niniejszego rozporządzenia w zakresie, w jakim właściwe zharmonizowane normy obejmują takie wymogi.
Artykuł 5
Ogólne ramy akredytacji
W przypadkach gdy niniejsze rozporządzenie nie zawiera przepisów szczegółowych dotyczących składu krajowych jednostek akredytujących lub działań i wymogów związanych z akredytacją, stosuje się odpowiednie przepisy rozporządzenia (WE) nr 765/2008.
ROZDZIAŁ II
WERYFIKACJA
Artykuł 6
Wiarygodność weryfikacji
Zweryfikowany raport na temat wielkości emisji, raport dotyczący tonokilometrów, raport dotyczący danych podstawowych, raport dotyczący danych nowej instalacji lub roczny raport dotyczący poziomu działalności muszą być wiarygodne dla użytkowników. Wiernie przedstawiają dane, których prezentacji służą lub których prezentacji można od nich w sposób uzasadniony oczekiwać.
Proces weryfikacji raportu prowadzącego instalację lub raportu operatora statku powietrznego musi być skutecznym i niezawodnym narzędziem wspierającym procedury zapewniania i kontroli jakości, a także dostarczającym informacji, na podstawie których prowadzący instalację lub operator statku powietrznego może podejmować działania w celu poprawienia wyników pod względem monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji lub danych istotnych dla przydziału bezpłatnych uprawnień.
Artykuł 7
Ogólne obowiązki weryfikatora
Podczas weryfikacji weryfikator ocenia, czy:
raport prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego jest kompletny i spełnia wymogi określone w załączniku X do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066, załączniku IV do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331 lub w art. 3 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2019/1842, zależnie od przypadku;
prowadzący instalację lub operator statku powietrznego postępował zgodnie z wymogami zezwolenia na emisję gazów cieplarnianych i planu monitorowania zatwierdzonego przez właściwy organ w odniesieniu do weryfikacji raportu prowadzącego instalację na temat wielkości emisji oraz z wymogami planu monitorowania zatwierdzonego przez właściwy organ w odniesieniu do weryfikacji raportu operatora statku powietrznego na temat wielkości emisji lub dotyczącego tonokilometrów;
jeżeli chodzi o weryfikację raportu dotyczącego danych podstawowych prowadzącego instalację, raportu dotyczącego danych nowej instalacji lub rocznego raportu dotyczącego poziomu działalności, prowadzący instalację działał zgodnie z wymogami planu metodyki monitorowania na podstawie art. 8 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331 zatwierdzonego przez właściwy organ;
dane zawarte w raporcie prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego są wolne od istotnych nieprawidłowości;
można uzyskać informacje dotyczące prowadzonych przez prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego działań w zakresie przepływu danych, jego systemu kontroli i powiązanych procedur mających na celu doskonalenie monitorowania i sprawozdawczości.
Na zasadzie odstępstwa od lit. c) weryfikator ocenia, czy plan metodyki monitorowania operatora jest zgodny z wymogami rozporządzenia delegowanego (UE) ►M1 2019/331 ◄ , w przypadku gdy plan metodyki monitorowania nie podlega zatwierdzeniu przez właściwy organ przed złożeniem raportu dotyczącego danych podstawowych. W przypadku stwierdzenia przez weryfikatora, że plan metodyki monitorowania jest niezgodny z rozporządzeniem delegowanym (UE) ►M1 2019/331 ◄ , operator wprowadza zmiany do planu metodyki monitorowania, tak aby był on zgodny z tym rozporządzeniem.
Do celów lit. d) niniejszego ustępu weryfikator uzyskuje od prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego jasne i obiektywne dowody potwierdzające zgłoszoną wielkość zagregowanych emisji, liczbę tonokilometrów lub dane istotne dla przydziału bezpłatnych uprawnień z uwzględnieniem wszystkich innych informacji zawartych w raporcie prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego.
Jeżeli plan metodyki monitorowania podlega zatwierdzeniu przez właściwy organ przed złożeniem raportu dotyczącego danych podstawowych na podstawie art. 8 ust. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) ►M1 2019/331 ◄ , a plan metodyki monitorowania nie został zatwierdzony lub jest niekompletny, lub jeżeli dokonano istotnych modyfikacji, o których mowa w art. 9 ust. 5 tego rozporządzenia, które nie zostały zatwierdzone przez właściwy organ, weryfikator informuje prowadzącego instalację o konieczności uzyskania niezbędnej zgody właściwego organu.
Po zatwierdzeniu przez właściwy organ weryfikator kontynuuje, powtarza lub odpowiednio dostosowuje działania weryfikacyjne.
W przypadku nieuzyskania zatwierdzenia przed sporządzeniem sprawozdania z weryfikacji weryfikator zgłasza to w sprawozdaniu z weryfikacji.
Artykuł 8
Zobowiązania poprzedzające zawarcie umowy
Przed przyjęciem zlecenia weryfikacji weryfikator uzyskuje odpowiednią wiedzę dotyczącą prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego i ocenia, czy jest w stanie podjąć się weryfikacji. W tym celu weryfikator podejmuje co najmniej następujące działania:
ocenia ryzyko związane z podjęciem się weryfikacji raportu prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;
dokonuje przeglądu informacji przekazanych przez prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego w celu określenia zakresu weryfikacji;
ocenia, czy zlecenie mieści się w zakresie jego akredytacji;
ocenia, czy dysponuje kompetencjami, personelem i zasobami niezbędnymi w celu utworzenia zespołu weryfikacyjnego zdolnego do należytego uwzględnienia złożoności instalacji lub działalności i floty operatora statku powietrznego, a także czy jest w stanie ukończyć działania weryfikacyjne w wymaganych ramach czasowych;
ocenia, czy jest w stanie zapewnić, aby potencjalny zespół weryfikacyjny, którym dysponuje, posiadał wszelkie kompetencje i obejmował wszelkie osoby, które są wymagane do prowadzenia działań weryfikacyjnych dla danego prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego;
ustala czas niezbędny do należytej realizacji każdego zlecenia weryfikacji.
Artykuł 9
Czas realizacji
Określając czas realizacji zlecenia weryfikacji, o którym mowa w art. 8 ust. 1 lit. f), weryfikator uwzględnia co najmniej:
złożoność instalacji lub działalności i floty operatora statku powietrznego;
poziom szczegółowości i złożoności, zależnie od przypadku, planu monitorowania zatwierdzonego przez właściwy organ lub planu metodyki monitorowania;
wymagany poziom istotności;
złożoność i kompletność działań w zakresie przepływu danych i systemu kontroli prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego;
umiejscowienie informacji i danych dotyczących emisji gazów cieplarnianych, danych dotyczących tonokilometrów lub danych istotnych dla przydziału bezpłatnych uprawnień.
Weryfikator zapewnia, aby umowa w sprawie weryfikacji przewidywała możliwość doliczenia dodatkowego czasu w stosunku do czasu uzgodnionego w umowie, jeśli zostanie stwierdzone, że taki dodatkowy czas jest potrzebny na analizę strategiczną, analizę ryzyka lub inne działania weryfikacyjne. Dodatkowy czas może być potrzebny co najmniej w następujących sytuacjach:
w trakcie weryfikacji, jeśli działania w zakresie przepływu danych, działania kontrolne bądź logistyka prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego okazują się bardziej złożone niż początkowo zakładano;
jeśli w trakcie weryfikacji weryfikator stwierdza nieprawidłowości, niezgodności, niedobory danych lub błędy w zbiorach danych.
Artykuł 10
Informacje od prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego
Przed analizą strategiczną oraz na innych etapach weryfikacji prowadzący instalację lub operator statku powietrznego przedstawia weryfikatorowi wszystkie następujące dokumenty:
posiadane zezwolenie na emisję gazów cieplarnianych w przypadku weryfikacji raportu prowadzącego instalację na temat wielkości emisji;
aktualną wersję planu monitorowania prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego, a także wszelkie inne jego wersje zatwierdzone przez właściwy organ, łącznie z dowodami potwierdzającymi zatwierdzenie;
aktualną wersję planu metodyki monitorowania prowadzącego instalację, a także wszelkie inne istotne wersje planu metodyki monitorowania, w stosownych przypadkach łącznie z dowodami potwierdzającymi zatwierdzenie;
opis działań w zakresie przepływu danych prowadzonych przez prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego;
ocenę ryzyka prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego, o której mowa w art. 59 ust. 2 lit. a) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066 lub w art. 11 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) ►M1 2019/331 ◄ , zależnie od przypadku, oraz zarys ogólnego systemu kontroli;
w stosownych przypadkach uproszczoną ocenę niepewności, o której mowa w art. 7 ust. 2 lit. c) rozporządzenia delegowanego (UE) ►M1 2019/331 ◄ ;
procedury wymienione w planie monitorowania zatwierdzonym przez właściwy organ lub w planie metodyki monitorowania, w tym procedury odnoszące się do działań w zakresie przepływu danych i działań kontrolnych;
w stosownych przypadkach roczny raport na temat wielkości emisji, raport dotyczący tonokilometrów, raport dotyczący danych podstawowych, raport dotyczący danych nowej instalacji lub roczny raport dotyczący poziomu działalności prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego;
w stosownych przypadkach raporty dotyczące danych podstawowych z poprzednich etapów przydziału i roczne raporty z poziomu działalności za poprzednie lata złożone właściwemu organowi do celów art. 10a ust. 21 dyrektywy 2003/87/WE;
w stosownych przypadkach sporządzony przez prowadzącego instalację plan pobierania próbek, o którym mowa w art. 33 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066, zatwierdzony przez właściwy organ;
jeśli w okresie sprawozdawczym wprowadzono zmiany w planie monitorowania, rejestr wszystkich takich zmian zgodnie z art. 16 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066;
jeśli w planie metodyki monitorowania wprowadzono zmiany, rejestr wszystkich zmian zgodnie z art. 9 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331;
w stosownych przypadkach raporty, o których mowa w art. 69 ust. 1 i 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066;
w stosownych przypadkach, informacje na temat sposobu, w jaki prowadzący instalację skorygował niezgodności lub zastosował się do zaleceń dotyczących usprawnień zgłoszonych w sprawozdaniu z weryfikacji dotyczącym rocznego raportu dotyczącego poziomu działalności z poprzedniego roku lub odpowiedniego raportu dotyczącego danych podstawowych;
w stosownych przypadkach sprawozdanie z weryfikacji z poprzedniego roku lub poprzedniego okresu odniesienia, jeśli w stosownych przypadkach w poprzednim roku lub poprzednim okresie odniesienia weryfikator nie przeprowadził weryfikacji dla danego prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego;
wszelką odnośną korespondencję z właściwym organem, w szczególności informacje dotyczące zgłoszenia zmian w planie monitorowania lub planie metodyki monitorowania oraz korekt w zgłaszanych danych, w zależności od przypadku;
informacje o bazach danych i źródłach danych wykorzystanych do celów monitorowania i sprawozdawczości, łącznie z informacjami pochodzącymi z Eurocontrol lub innej odpowiedniej organizacji;
jeśli weryfikowany jest raport na temat wielkości emisji z instalacji, w której prowadzi się geologiczne składowanie gazów cieplarnianych na składowisku dopuszczonym na mocy dyrektywy 2009/31/WE, plan monitorowania wymagany na mocy wspomnianej dyrektywy oraz sprawozdania wymagane na mocy art. 14 wspomnianej dyrektywy, obejmujące co najmniej okres sprawozdawczy uwzględniony w podlegającym weryfikacji raporcie na temat wielkości emisji;
w stosownych przypadkach zgodę właściwego organu na nieprowadzenie wizyt w obiekcie w odniesieniu do instalacji na podstawie art. 31 ust. 1;
posiadane przez prowadzącego instalację dowody wskazujące na przestrzeganie progów niepewności w odniesieniu do poziomów dokładności określonych w planie monitorowania;
wszelkie inne odnośne informacje niezbędne do planowania i prowadzenia weryfikacji.
Artykuł 11
Analiza strategiczna
W celu zrozumienia działań prowadzonych w instalacji lub przez operatora statku powietrznego weryfikator gromadzi i poddaje przeglądowi informacje potrzebne do oceny, czy zespół weryfikacyjny dysponuje wystarczającymi kompetencjami do przeprowadzenia weryfikacji, do ustalenia, czy czas realizacji podany w umowie określono właściwie oraz do zapewnienia weryfikatorowi możliwości przeprowadzenia niezbędnej analizy ryzyka. Takie informacje obejmują co najmniej:
informacje, o których mowa w art. 10 ust. 1;
wymagany poziom istotności;
informacje uzyskane w wyniku weryfikacji w poprzednich latach, jeżeli weryfikator prowadzi weryfikację dla tego samego prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego.
Dokonując przeglądu informacji, o których mowa w ust. 2, weryfikator ocenia co najmniej:
do celów weryfikacji raportu na temat wielkości emisji sporządzonego przez prowadzącego instalację – kategorię instalacji, o której mowa w art. 19 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066, oraz działania prowadzone w tej instalacji;
do celów weryfikacji raportu operatora statku powietrznego na temat wielkości emisji lub dotyczącego tonokilometrów – wielkość i status operatora statku powietrznego, rozmieszczenie informacji w różnych miejscach, a także liczbę i typ lotów;
w stosownych przypadkach plan monitorowania zatwierdzony przez właściwy organ lub plan metodyki monitorowania oraz specyfikę metodyki monitorowania określonej w zależności od przypadku w tym planie monitorowania lub w tym planie metodyki monitorowania;
charakter, skalę i złożoność źródeł emisji i strumieni materiałów wsadowych, a także urządzenia i procesy, do których odnoszą się dane dotyczące emisji, dane dotyczące tonokilometrów lub dane istotne dla przydziału bezpłatnych uprawnień, w tym urządzenia pomiarowe opisane w planie monitorowania lub planie metodyki monitorowania, zależnie od przypadku, pochodzenie i zastosowanie współczynników obliczeniowych oraz inne źródła danych pierwotnych;
działania w zakresie przepływu danych, system kontroli i środowisko kontroli.
Przeprowadzając analizę strategiczną, weryfikator sprawdza, co następuje:
czy przedstawiony mu w stosownych przypadkach plan monitorowania lub plan metodyki monitorowania to aktualna wersja, gdy jest to wymagane, zatwierdzona przez właściwy organ;
czy do planu monitorowania w okresie sprawozdawczym wprowadzono jakiekolwiek zmiany;
czy do planu metodyki monitorowania w okresie odniesienia lub w okresie sprawozdawczym dotyczącym poziomu działalności, w zależności od przypadku, wprowadzono jakiekolwiek zmiany;
czy zmiany, o których mowa w lit. b), zostały zgłoszone właściwemu organowi, w zależności od przypadku, na podstawie art. 15 ust. 1 lub art. 23 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066 lub zatwierdzone przez właściwy organ zgodnie z art. 15 ust. 2 tego rozporządzenia wykonawczego;
czy zmiany, o których mowa w lit. ba), zostały zgłoszone właściwemu organowi, w zależności od przypadku, na podstawie art. 9 ust. 3 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331 lub zatwierdzone przez właściwy organ zgodnie z art. 9 ust. 4 tego rozporządzenia.
Artykuł 12
Analiza ryzyka
W celu przygotowania, zaplanowania i wykonania skutecznej weryfikacji weryfikator określa i analizuje następujące elementy:
ryzyko nieodłączne;
działania kontrolne;
jeśli podjęto działania kontrolne, o których mowa w lit. b), ryzyko zawodności systemów kontroli wewnętrznej w odniesieniu do skuteczności takich działań kontrolnych.
Określając i analizując elementy, o których mowa w ust. 1, weryfikator uwzględnia co najmniej:
wyniki analizy strategicznej, o której mowa w art. 11 ust. 1;
informacje, o których mowa w art. 10 ust. 1 i art. 11 ust. 2 lit. c);
poziom istotności, o którym mowa w art. 11 ust. 2 lit. b).
Artykuł 13
Plan weryfikacji
Weryfikator sporządza plan weryfikacji współmierny do uzyskanych informacji oraz ryzyka określonego w drodze analizy strategicznej i analizy ryzyka oraz obejmujący co najmniej:
program weryfikacji zawierający opis charakteru i zakresu działań weryfikacyjnych, a także określający czas i sposób przeprowadzenia takich działań;
plan badań określający zakres i metody badania działań kontrolnych, a także procedur odnoszących się do działań kontrolnych;
plan wyboru próby kontrolnej określający zakres i metody pobierania próbek danych w odniesieniu do punktów danych stanowiących podstawę zagregowanych emisji w raporcie prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego na temat wielkości emisji, zagregowanych danych dotyczących tonokilometrów w raporcie operatora statku powietrznego dotyczącym tonokilometrów lub zagregowanych danych istotnych dla przydziału bezpłatnych uprawnień w raporcie prowadzącego instalację dotyczącym danych podstawowych, w raporcie dotyczącym danych nowej instalacji lub w rocznym raporcie dotyczącym poziomu działalności.
Określając wielkość próby oraz działania w zakresie pobierania próbek do celów badania działań kontrolnych, weryfikator bierze pod uwagę następujące elementy:
ryzyko nieodłączne;
środowisko kontroli;
odpowiednie działania kontrolne;
wymóg przedstawienia wniosków z weryfikacji odznaczających się wystarczającą pewnością.
Określając wielkość próby oraz działania w zakresie pobierania próbek danych, o których mowa w ust. 1 lit. c), weryfikator bierze pod uwagę następujące elementy:
ryzyko nieodłączne i ryzyko zawodności systemów kontroli wewnętrznej;
wyniki procedur analitycznych;
wymóg przedstawienia wniosków z weryfikacji odznaczających się wystarczającą pewnością;
poziom istotności;
istotność wkładu indywidualnego elementu danych dla całkowitego zbioru danych.
Artykuł 14
Działania weryfikacyjne
Weryfikator realizuje plan weryfikacji oraz, na podstawie analizy ryzyka, sprawdza wykonanie, w zależności od przypadku, planu monitorowania zatwierdzonego przez właściwy organ lub planu metodyki monitorowania.
W tym celu weryfikator prowadzi co najmniej badania bezpośrednie obejmujące procedury analityczne, weryfikację danych i kontrolę metodyki monitorowania oraz sprawdza, co następuje:
działania w zakresie przepływu danych i systemy wykorzystywane w przepływie danych, w tym systemy informatyczne;
czy działania kontrolne prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego są należycie dokumentowane, wdrażane, utrzymywane i skuteczne pod względem minimalizacji ryzyka nieodłącznego;
czy procedury wyszczególnione, w zależności od przypadku, w planie monitorowania lub planie metodyki monitorowania są skuteczne pod względem minimalizacji ryzyka nieodłącznego i ryzyka zawodności systemów kontroli wewnętrznej oraz czy takie procedury są wdrażane, wystarczająco dokumentowane i należycie utrzymywane.
Do celów akapitu drugiego lit. a) weryfikator śledzi przepływ danych, uwzględniając kolejność działań w zakresie przepływu danych oraz interakcje między nimi od pierwotnego źródła danych po sporządzenie raportu prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego.
Artykuł 15
Procedury analityczne
Stosując procedury analityczne, o których mowa w ust. 1, weryfikator ocenia zgłaszane dane w celu określenia potencjalnych obszarów ryzyka, a następnie walidacji i dostosowania planowanych działań weryfikacyjnych. Weryfikator podejmuje co najmniej następujące działania:
ocenia wiarygodność fluktuacji i tendencji w czasie lub między porównywalnymi pozycjami;
określa wartości wyraźnie odstające, nieoczekiwane dane oraz luki w danych.
Stosując procedury analityczne, o których mowa w ust. 1, weryfikator wykonuje następujące procedury:
wstępne procedury analityczne na zagregowanych danych przed przeprowadzeniem działań, o których mowa w art. 14, w celu zrozumienia charakteru, złożoności i znaczenia zgłaszanych danych;
bezpośrednie procedury analityczne na zagregowanych danych i punktach danych stanowiących podstawę takich danych w celu określenia potencjalnych błędów strukturalnych i wartości wyraźnie odstających;
końcowe procedury analityczne na zagregowanych danych w celu zagwarantowania, że wszystkie błędy określone w procesie weryfikacji zostały prawidłowo wyeliminowane.
Na podstawie wyjaśnień i przedstawionych dodatkowych dowodów weryfikator ocenia wpływ na plan weryfikacji i działania weryfikacyjne, które mają być prowadzone.
Artykuł 16
Weryfikacja danych
W ramach weryfikacji danych, o których mowa w ust. 1, i biorąc pod uwagę w stosownych przypadkach zatwierdzony plan monitorowania lub plan metodyki monitorowania, w tym procedury opisane we wspomnianym planie, weryfikator sprawdza:
do celów weryfikacji raportu prowadzącego instalację na temat wielkości emisji – granice instalacji;
do celów weryfikacji raportu prowadzącego instalację dotyczącego danych podstawowych, raportu dotyczącego danych nowej instalacji lub rocznego raportu dotyczącego poziomu działalności – granice instalacji i jej podinstalacji;
do celów weryfikacji raportu prowadzącego instalację na temat wielkości emisji, raportu dotyczącego danych podstawowych, raportu dotyczącego danych nowej instalacji lub rocznego raportu dotyczącego poziomu działalności – kompletność danych dotyczących strumieni materiałów wsadowych i źródeł emisji opisanych w stosownych przypadkach w planie monitorowania zatwierdzonym przez właściwy organ lub w planie metodyki monitorowania;
do celów weryfikacji raportu na temat wielkości emisji i raportu dotyczącego tonokilometrów operatora statku powietrznego – kompletność danych dotyczących lotów objętych kategorią działań w zakresie lotnictwa wymienionych w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE, za które operator statku powietrznego jest odpowiedzialny, a także kompletność, odpowiednio, danych dotyczących emisji i danych dotyczących tonokilometrów;
do celów weryfikacji raportu na temat wielkości emisji i raportu dotyczącego tonokilometrów operatora statku powietrznego – spójność między zgłoszonymi danymi a dokumentacją masy i wyważenia;
do celów weryfikacji raportu operatora statku powietrznego na temat wielkości emisji – spójność pomiędzy zagregowanymi danymi dotyczącymi zużycia paliwa a danymi dotyczącymi paliwa zakupionego lub dostarczonego w inny sposób do statku powietrznego wykonującego działania w zakresie lotnictwa;
do celów weryfikacji rocznego raportu dotyczącego poziomu działalności – dokładność parametrów wymienionych w art. 16 ust. 5, art. 19, 20, 21 lub 22 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331, a także dane wymagane na mocy art. 6 ust. 1, 2 i 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2019/1842;
spójność zagregowanych danych zawartych w raporcie prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego z pierwotnymi danymi źródłowymi;
w przypadkach gdy prowadzący instalację stosuje metodykę opartą na pomiarach, o której mowa w art. 21 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066, wartości pomiarowe z wykorzystaniem obliczeń wykonanych przez prowadzącego instalację zgodnie z art. 46 tego rozporządzenia wykonawczego;
wiarygodność i dokładność danych.
Artykuł 17
Weryfikacja właściwego zastosowania metodyki monitorowania
►M1 Do celów weryfikacji raportu prowadzącego instalację dotyczącego danych podstawowych, raportu dotyczącego danych nowej instalacji lub rocznego raportu dotyczącego poziomu działalności weryfikator sprawdza, czy metodyka gromadzenia i monitorowania danych określona w planie metodyki monitorowania jest stosowana prawidłowo, w tym: ◄
czy wszystkie dane dotyczące emisji, nakładów, produktów i przepływów energii przypisuje się prawidłowo do podinstalacji zgodnie z granicami systemu, o których mowa w załączniku I do rozporządzenia delegowanego (UE) ►M1 2019/331 ◄ ;
czy dane są kompletne i czy wystąpiły luki w danych lub podwójne liczenie;
czy poziomy działalności dla wskaźników emisyjności dla produktów opierają się na prawidłowym stosowaniu definicji produktów wymienionych w załączniku I do rozporządzenia delegowanego (UE) ►M1 2019/331 ◄ ;
czy poziomy działalności dla podinstalacji objętych wskaźnikiem emisyjności opartym na cieple, podinstalacji systemu ciepłowniczego, podinstalacji objętych wskaźnikiem emisyjności opartym na paliwie i podinstalacji wytwarzających emisje procesowe zostały prawidłowo przypisane zgodnie z produktami wyprodukowanymi i na podstawie aktów delegowanych przyjętych na mocy art. 10b ust. 5 dyrektywy 2003/87/WE;
w stosownych przypadkach, czy zużycie energii zostało prawidłowo przypisane do każdej podinstalacji;
czy wartość parametrów wymienionych w art. 16 ust. 5, art. 19, 20, 21 lub 22 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331 opiera się na prawidłowym stosowaniu tego rozporządzenia;
do celów weryfikacji rocznego raportu dotyczącego poziomu działalności i raportu dotyczącego danych nowej instalacji – datę rozpoczęcia normalnej działalności, o której mowa w art. 5 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331;
do celów weryfikacji rocznego raportu dotyczącego poziomu działalności – czy parametry wymienione w pkt 2.3–2.7 załącznika IV do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331, stosownie do instalacji, były monitorowane i zgłaszane w prawidłowy sposób zgodnie z planem metodyki monitorowania.
Jeśli różnic między wartościami zmierzonymi w obu instalacjach nie można wyjaśnić niepewnością systemów pomiarowych, weryfikator sprawdza, czy wprowadzono dostosowania w celu zmniejszenia różnic między zmierzonymi wartościami, czy takie dostosowania miały zachowawczy charakter i czy właściwy organ zatwierdził takie dostosowania.
▼M1 —————
Artykuł 18
Weryfikacja metod stosowanych w przypadku luk w danych
Jeżeli prowadzący instalację lub operator statku powietrznego uzyskał od właściwego organu zatwierdzenie metod innych niż te, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 66 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066, weryfikator sprawdza, czy zatwierdzone podejście właściwie stosowano i należycie udokumentowano.
W przypadku gdy prowadzący instalację lub operator statku powietrznego nie jest w stanie uzyskać takiego zatwierdzenia w odpowiednim czasie, weryfikator sprawdza, czy zastosowana przez prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego metoda uzupełniania luk w danych gwarantuje, że nie dojdzie do niedoszacowania emisji, oraz czy jej zastosowanie nie doprowadzi do istotnych nieprawidłowości.
W przypadku gdy w planie metodyki monitorowania nie określono mającej zastosowanie metody postępowania w przypadku luk w danych, weryfikator sprawdza, czy podejście stosowane przez prowadzącego instalację w celu skompensowania luk w danych opiera się na rozsądnych dowodach i zapewnia, by dane wymagane na mocy załącznika IV do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331 lub art. 3 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2019/1842 nie były niedoszacowane ani zawyżone.
Artykuł 19
Ocena niepewności
Jeżeli prowadzący instalację stosuje metodykę monitorowania nieopartą na poziomach dokładności, o której mowa w art. 22 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066, weryfikator sprawdza:
czy prowadzący instalację dokonał oceny oraz ilościowego określenia niepewności, wykazując osiągnięcie wymaganego progu całkowitej niepewności w odniesieniu do rocznego poziomu emisji gazów cieplarnianych na podstawie art. 22 lit. c) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066;
prawidłowość informacji wykorzystanych do oceny oraz ilościowego określenia niepewności;
czy ogólna metoda zastosowana w związku z oceną oraz ilościowym określeniem niepewności jest zgodna z art. 22 lit. b) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066;
czy przedstawiono dowody spełnienia warunków dotyczących metodyki monitorowania, o których mowa w art. 22 lit. a) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066.
Artykuł 20
Pobieranie próbek
Artykuł 21
Wizyty w obiektach
Artykuł 22
Postępowanie w przypadku nieprawidłowości, niezgodności i nieprzestrzegania przepisów
Prowadzący instalację lub operator statku powietrznego usuwa wszelkie nieprawidłowości lub niezgodności, o których go poinformowano.
Jeżeli stwierdzono nieprzestrzeganie rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066, rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331 lub rozporządzenia wykonawczego (UE) 2019/1842, prowadzący instalację lub operator statku powietrznego powiadamia właściwy organ i bez zbędnej zwłoki odpowiednio koryguje to nieprzestrzeganie.
Weryfikator ustala, czy nieusunięte nieprawidłowości, indywidualnie lub w połączeniu z innymi nieprawidłowościami, mają istotny wpływ na całkowitą wielkość zgłoszonych emisji, danych dotyczących tonokilometrów lub danych istotnych dla przydziału bezpłatnych uprawnień. Oceniając istotność nieprawidłowości, weryfikator uwzględnia ich wielkość i charakter, a także szczególne okoliczności ich wystąpienia.
Weryfikator ocenia, czy nieusunięte niezgodności, indywidualnie lub w połączeniu z innymi niezgodnościami, mają istotny wpływ na zgłaszane dane i czy prowadzi to do istotnej nieprawidłowości.
Jeżeli prowadzący instalację lub operator statku powietrznego nie skoryguje nieprzestrzegania rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066, rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331 lub rozporządzenia wykonawczego (UE) 2019/1842 zgodnie z ust. 1 przed sporządzeniem przez weryfikatora sprawozdania z weryfikacji, weryfikator ocenia, czy nieskorygowane nieprzestrzeganie ma wpływ na zgłaszane dane i czy prowadzi to do istotnej nieprawidłowości.
Weryfikator może uznać nieprawidłowości za istotne, nawet jeśli indywidualnie lub w połączeniu z innymi nieprawidłowościami mieszczą się poniżej poziomu istotności określonego w art. 23, jeśli jest to uzasadnione ze względu na wielkość i charakter nieprawidłowości oraz szczególne okoliczności ich wystąpienia.
Artykuł 23
Poziom istotności
Do celów weryfikacji raportów na temat wielkości emisji poziom istotności wynosi 5 % całkowitej wielkości zgłoszonych emisji w okresie sprawozdawczym objętym weryfikacją w odniesieniu do każdego z następujących:
instalacje kategorii A, o której mowa w art. 19 ust. 2 lit. a) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066 i instalacje kategorii B, o której mowa w art. 19 ust. 2 lit. b) tego rozporządzenia wykonawczego;
operatorzy statków powietrznych o rocznej wielkości emisji równej lub mniejszej niż 500 kiloton kopalnego CO2.
Do celów weryfikacji raportów na temat wielkości emisji poziom istotności wynosi 2 % całkowitej wielkości zgłoszonych emisji w okresie sprawozdawczym objętym weryfikacją w odniesieniu do każdego z następujących:
instalacje kategorii C, o których mowa w art. 19 ust. 2 lit. c) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066;
operatorów statków powietrznych o rocznej wielkości emisji większej niż 500 kiloton kopalnego CO2.
►M1 Do celów weryfikacji raportu dotyczącego danych podstawowych, raportu dotyczącego danych nowej instalacji lub rocznego raportu dotyczącego poziomu działalności poziom istotności wynosi 5 % całkowitej zgłaszanej wartości: ◄
całkowitych emisji z instalacji, w przypadku gdy dane dotyczą emisji;
w stosownych przypadkach sumy wprowadzonego i wyprodukowanego mierzalnego ciepła netto, gdy dane dotyczą danych dotyczących mierzalnego ciepła;
w stosownych przypadkach sumy ilości gazów odlotowych wprowadzonych i wyprodukowanych w ramach instalacji;
poziomu działalności indywidualnie każdej odpowiedniej podinstalacji objętej wskaźnikiem emisyjności dla produktów.
Artykuł 24
Podsumowanie ustaleń weryfikacji
Kończąc weryfikację i analizując informacje uzyskane w jej trakcie, weryfikator:
sprawdza dane końcowe od prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego, w tym dane, które dostosowano na podstawie informacji uzyskanych podczas weryfikacji;
dokonuje przeglądu podanych przez prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego powodów wystąpienia ewentualnych różnic między danymi końcowymi a danymi przedstawionymi poprzednio;
dokonuje przeglądu wyników oceny w celu ustalenia, czy właściwie wykonano w stosownych przypadkach plan monitorowania zatwierdzony przez właściwy organ lub plan metodyki monitorowania, w tym procedury opisane w takim planie;
ocenia, czy poziom ryzyka weryfikacyjnego jest odpowiednio niski, aby można było uzyskać wystarczającą pewność;
zapewnia zgromadzenie wystarczających dowodów, umożliwiających przedstawienie wniosków z weryfikacji z wystarczającą pewnością, że raport jest wolny od istotnych nieprawidłowości;
zapewnia, aby proces weryfikacji był w pełni udokumentowany w wewnętrznej dokumentacji z weryfikacji oraz aby w sprawozdaniu z weryfikacji możliwe było zawarcie ostatecznej opinii.
Artykuł 25
Niezależny przegląd
Osoba dokonująca niezależnego przeglądu przeprowadza go w sposób gwarantujący, że proces weryfikacji przeprowadzono zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, że właściwie wykonano procedury odnoszące się do działań weryfikacyjnych, o których mowa w art. 41, oraz że wykazano należytą dbałość zawodową i dokonano trafnej oceny sytuacji.
Osoba dokonująca niezależnego przeglądu ocenia również, czy zgromadzone dowody są wystarczające, aby umożliwić weryfikatorowi sporządzenie sprawozdania z weryfikacji z wystarczającą pewnością.
Artykuł 26
Wewnętrzna dokumentacja weryfikacji
Weryfikator przygotowuje i sporządza wewnętrzną dokumentację weryfikacji zawierającą co najmniej:
wyniki przeprowadzonych czynności weryfikacyjnych;
analizę strategiczną, analizę ryzyka i plan weryfikacji;
informacje wystarczające do uzasadnienia wniosków z weryfikacji, w tym uzasadnienia oceny, czy stwierdzone nieprawidłowości mają istotny wpływ na zgłaszane dane dotyczące wielkości emisji, dane dotyczące tonokilometrów lub dane istotne dla przydziału bezpłatnych uprawnień.
Po uwierzytelnieniu sprawozdania z weryfikacji na podstawie art. 25 ust. 5, weryfikator przedstawia wyniki niezależnego przeglądu w wewnętrznej dokumentacji weryfikacji.
Artykuł 27
Sprawozdanie z weryfikacji
►M1 Na podstawie informacji zgromadzonych w trakcie weryfikacji weryfikator przekazuje prowadzącemu instalację lub operatorowi statku powietrznego sprawozdanie z weryfikacji każdego raportu na temat wielkości emisji, raportu dotyczącego tonokilometrów, raportu dotyczącego danych podstawowych, raportu dotyczącego danych nowej instalacji lub rocznego raportu dotyczącego poziomu działalności poddanych weryfikacji. ◄
raport zweryfikowano jako zadowalający;
raport prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego zawiera istotne nieprawidłowości, których nie usunięto przed przekazaniem sprawozdania z weryfikacji;
zakres weryfikacji jest zbyt ograniczony na podstawie art. 28 i weryfikator nie był w stanie uzyskać wystarczających dowodów, aby przedstawić wnioski z weryfikacji z wystarczającą pewnością, że raport jest wolny od istotnych nieprawidłowości;
niezgodności, indywidualnie lub w połączeniu z innymi niezgodnościami, nie gwarantują wystarczającej jasności i uniemożliwiają weryfikatorowi stwierdzenie z wystarczającą pewnością, że raport prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego jest wolny od istotnych nieprawidłowości;
jeżeli plan metodyki monitorowania nie podlega zatwierdzeniu przez właściwy organ, nieprzestrzeganie rozporządzenia delegowanego (UE) ►M1 2019/331 ◄ nie zapewnia wystarczającej jasności i uniemożliwia weryfikatorowi stwierdzenie z wystarczającą pewnością, że raport dotyczący danych podstawowych lub raport dotyczący danych nowej instalacji nie zawiera istotnych nieprawidłowości.
Do celów akapitu pierwszego lit. a) raport prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego może zostać zweryfikowany jako zadowalający tylko wówczas, gdy jest on wolny od istotnych nieprawidłowości.
Sprawozdanie z weryfikacji obejmuje co najmniej następujące elementy:
nazwę prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego podlegającego weryfikacji;
cele weryfikacji;
zakres weryfikacji;
odniesienie do weryfikowanego raportu prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego;
kryteria zastosowane przy weryfikacji raportu prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego, w tym, w stosownych przypadkach, zezwolenie i wersje zatwierdzonego przez właściwy organ planu monitorowania lub planu metodyki monitorowania, zależnie od przypadku, a także okres ważności każdego planu;
w przypadku weryfikacji raportu dotyczącego danych podstawowych wymaganej na potrzeby przydziału na okres 2021–2025 oraz gdy właściwy organ nie wymagał zatwierdzenia planu metodyki monitorowania, potwierdzenie, że weryfikator sprawdził plan metodyki monitorowania oraz że plan ten jest zgodny z rozporządzeniem delegowanym (UE) ►M1 2019/331 ◄ ;
jeżeli dotyczy ono weryfikacji raportu prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego na temat wielkości emisji, zagregowane dane dotyczące tonokilometrów dla każdego rodzaju działań wymienionych w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE oraz dla każdej instalacji lub operatora statku powietrznego;
jeżeli dotyczy ono weryfikacji raportu dotyczącego danych podstawowych lub raportu dotyczącego danych nowej instalacji, zagregowane roczne zweryfikowane dane za każdy rok w okresie odniesienia dla każdej podinstalacji w odniesieniu do rocznego poziomu działalności i emisji przypisanych podinstalacji;
jeżeli dotyczy ono weryfikacji rocznego raportu dotyczącego poziomu działalności, zagregowane roczne zweryfikowane dane za każdy rok w okresie sprawozdawczym dotyczący poziomu działalności dla każdej podinstalacji w odniesieniu do jej rocznego poziomu działalności;
okres sprawozdawczy, okres odniesienia lub okres sprawozdawczy dotyczący poziomu działalności podlegające weryfikacji;
obowiązki prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego, właściwego organu i weryfikatora;
wnioski z weryfikacji;
opis wszelkich stwierdzonych nieprawidłowości i niezgodności, których nie usunięto przed przekazaniem sprawozdania z weryfikacji;
terminy, w których przeprowadzono wizyty w obiekcie oraz tożsamość osób, które je przeprowadziły;
informację, czy zrezygnowano z jakichkolwiek wizyt w obiekcie, a także powody rezygnacji z tych wizyt w obiekcie;
wszelkie przypadki nieprzestrzegania rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066, rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331 lub rozporządzenia wykonawczego (UE) 2019/1842, które stały się widoczne podczas weryfikacji;
jeśli w odpowiednim czasie nie można uzyskać od właściwego organu zatwierdzenia metody zastosowanej w celu uzupełnienia luki w danych na podstawie art. 18 ust. 1 ostatni akapit, potwierdzenie, że taka metoda ma charakter zachowawczy, oraz wskazanie, czy prowadzi do istotnych nieprawidłowości;
stwierdzenie, czy metoda zastosowana do uzupełnienia każdej luki w danych na podstawie art. 12 rozporządzenia delegowanego (UE) ►M1 2019/331 ◄ prowadzi do istotnych nieprawidłowości;
▼M1 —————
jeśli weryfikator zaobserwował istotne zmiany w zakresie parametrów wymienionych w art. 16 ust. 5, art. 19, 20, 21 lub 22 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331 albo zmiany w zakresie efektywności energetycznej zgodnie z art. 6 ust. 1, 2 i 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2019/1842, opis takich zmian i odnośne uwagi;
w stosownych przypadkach potwierdzenie, że została sprawdzona data rozpoczęcia normalnej działalności, o której mowa w art. 5 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331;
w stosownych przypadkach zalecenia dotyczące ulepszeń;
nazwiska audytora wiodącego EU ETS, osoby dokonującej niezależnego przeglądu oraz, w stosownych przypadkach, audytora EU ETS i eksperta technicznego, biorących udział w weryfikacji raportu prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego;
datę i podpis osoby upoważnionej przez weryfikatora, wraz z jej nazwiskiem.
►M1 Weryfikator opisuje w sprawozdaniu z weryfikacji przypadki nieprawidłowości, niezgodności i nieprzestrzegania rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066, rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331 lub rozporządzenia wykonawczego (UE) 2019/1842 w sposób wystarczająco szczegółowy, aby wyjaśnić prowadzącemu instalację lub operatorowi statku powietrznego, a także właściwemu organowi, następujące aspekty: ◄
wielkości i charakteru nieprawidłowości, niezgodności lub nieprzestrzegania rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066, rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331 lub rozporządzenia wykonawczego (UE) 2019/1842;
dlaczego nieprawidłowość ma istotne znaczenie lub nie ma istotnego znaczenia;
którego elementu raportu prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego dotyczy nieprawidłowość lub którego elementu planu monitorowania lub planu metodyki monitorowania dotyczy niezgodność;
którego artykułu rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066, rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331 lub rozporządzenia wykonawczego (UE) 2019/1842 dotyczy nieprzestrzeganie.
Artykuł 28
Ograniczenie zakresu
Weryfikator może stwierdzić, że zakres weryfikacji, o którym mowa w art. 27 ust. 1 lit. c), jest zbyt ograniczony w każdej z następujących sytuacji:
brakuje danych, co uniemożliwia weryfikatorowi uzyskanie dowodów wymaganych do ograniczenia ryzyka weryfikacyjnego do poziomu potrzebnego do osiągnięcia wystarczającego poziomu pewności;
plan monitorowania nie został zatwierdzony przez właściwy organ;
w stosownych przypadkach plan monitorowania lub plan metodyki monitorowania nie zapewniają wystarczającego zakresu bądź jasności do wyciągnięcia wniosków z weryfikacji;
prowadzący instalację lub operator statku powietrznego nie udostępnił weryfikatorowi informacji wystarczających do przeprowadzenia weryfikacji;
w przypadku gdy rozporządzenie delegowane (UE) ►M1 2019/331 ◄ lub państwo członkowskie wymagają zatwierdzenia planu metodyki monitorowania przez właściwy organ przed przedłożeniem raportu dotyczącego danych podstawowych, a plan ten nie został zatwierdzony przez właściwy organ przed rozpoczęciem weryfikacji.
Artykuł 29
Postępowanie w przypadku nieusuniętych nieistotnych niezgodności
Jeżeli prowadzący instalację lub operator statku powietrznego nie usunął niezgodności na podstawie art. 69 ust. 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066, weryfikator rozważa, czy zwiększa to lub może zwiększyć ryzyko nieprawidłowości.
Weryfikator zaznacza w sprawozdaniu z weryfikacji, czy takie niezgodności zostały usunięte przez prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego.
Jeżeli prowadzący instalację nie usunął tych niezgodności, weryfikator rozważa, czy zwiększa to lub może zwiększyć ryzyko nieprawidłowości.
Weryfikator zaznacza w sprawozdaniu z weryfikacji, czy takie niezgodności zostały usunięte przez prowadzącego instalację.
Artykuł 30
Doskonalenie procesu monitorowania i sprawozdawczości
Jeśli weryfikator zidentyfikował obszary możliwego doskonalenia działań prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego, odnoszące się do lit. a)–e) niniejszego ustępu, wówczas włącza do sprawozdania z weryfikacji zalecenia dotyczące doskonalenia działań prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego w następujących aspektach:
ocena ryzyka przeprowadzona przez prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego;
opracowanie, dokumentacja, wdrożenie i utrzymanie działań w zakresie przepływu danych i działań kontrolnych, a także ocena systemu kontroli;
opracowanie, dokumentacja, wdrożenie i utrzymanie procedur odnoszących się do działań w zakresie przepływu danych i działań kontrolnych, a także innych procedur, które prowadzący instalację lub operator statku powietrznego musi ustanowić na podstawie rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066 lub art. 11 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) ►M1 2019/331 ◄ ;
monitorowanie i raportowanie w zakresie emisji lub tonokilometrów, w tym w odniesieniu do osiągania wyższych poziomów dokładności, ograniczania ryzyka lub zwiększania skuteczności monitorowania i raportowania;
monitorowanie i raportowanie danych do raportów dotyczących danych podstawowych, raportów dotyczących danych nowej instalacji oraz rocznych raportów dotyczących poziomu działalności.
Jeśli prowadzący instalację lub operator statku powietrznego nie wdrożył takich zaleceń lub nie wdrożył ich właściwie, weryfikator ocenia wpływ, jaki ma to na ryzyko wystąpienia nieprawidłowości i niezgodności.
Artykuł 31
Uproszczona weryfikacja instalacji
Prowadzący instalację przedkłada właściwemu organowi wniosek o zatwierdzenie decyzji weryfikatora o nieprzeprowadzaniu wizyty w obiekcie.
Na wniosek przedłożony przez odnośnego prowadzącego instalację właściwy organ podejmuje decyzję, czy zatwierdzić decyzję weryfikatora o nieprzeprowadzaniu wizyty w obiekcie, biorąc pod uwagę wszystkie następujące elementy:
przedstawione przez weryfikatora informacje o wynikach analizy ryzyka;
informacje o możliwości uzyskania zdalnego dostępu do odnośnych danych;
dowody potwierdzające, że do instalacji nie mają zastosowania wymogi określone w ust. 3;
dowody potwierdzające spełnienie warunków nieprzeprowadzania wizyt w obiektach.
Weryfikator zawsze przeprowadza wizyty w obiekcie, jeżeli:
raport prowadzącego instalację na temat wielkości emisji lub roczny raport dotyczący poziomu działalności są weryfikowane przez danego weryfikatora po raz pierwszy;
do celów weryfikacji raportu prowadzącego instalację na temat wielkości emisji, weryfikator nie przeprowadził wizyty w obiekcie w dwóch okresach sprawozdawczych bezpośrednio poprzedzających bieżący okres sprawozdawczy;
do celów weryfikacji rocznego raportu prowadzącego instalację dotyczącego poziomu działalności, jeżeli weryfikator nie przeprowadził wizyty w obiekcie podczas weryfikacji rocznego raportu dotyczącego poziomu działalności lub raportu dotyczącego danych podstawowych w dwóch okresach sprawozdawczych dotyczących poziomu działalności bezpośrednio poprzedzających bieżący okres sprawozdawczy dotyczący poziomu działalności;
w okresie sprawozdawczym w planie monitorowania wprowadzono istotne zmiany, w tym zmiany, o których mowa w art. 15 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066;
jeżeli w okresie sprawozdawczym dotyczącym poziomu działalności nastąpiły istotne zmiany w instalacji lub jej podinstalacjach, które wymagają wprowadzenia istotnych zmian w planie metodyki monitorowania, w tym zmian, o których mowa w art. 9 ust. 5 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331;
weryfikowany jest raport prowadzącego instalację dotyczący danych podstawowych lub raport dotyczący danych nowej instalacji.
Artykuł 32
Warunki nieprzeprowadzania wizyt w obiektach
Warunki nieprzeprowadzania wizyt w obiektach, o których mowa w art. 31 ust. 1, to którakolwiek z poniższych sytuacji:
►M1 weryfikacja raportu prowadzącego instalację na temat wielkości emisji dotyczy instalacji kategorii A, o której mowa w art. 19 ust. 2 lit. a) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066 lub instalacji kategorii B, o której mowa w art. 19 ust. 2 lit. b) tego rozporządzenia wykonawczego, przy czym: ◄
instalacja ma tylko jeden strumień materiałów wsadowych, o którym mowa w art. 19 ust. 3 lit. c) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066, który jest gazem ziemnym, lub jeden lub więcej strumieni materiałów wsadowych de minimis, które łącznie nie przekraczają progu dla strumieni materiałów wsadowych de minimis określonego w art. 19 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066;
gaz ziemny jest monitorowany za pomocą pomiaru fiskalnego, który podlega odpowiedniemu systemowi prawnemu w zakresie kontroli mierników fiskalnych i odpowiada wymaganym poziomom niepewności odnoszącym się do właściwego poziomu dokładności;
stosuje się tylko domyślne wartości współczynników obliczeniowych gazu ziemnego;
►M1 weryfikacja raportu prowadzącego instalację na temat wielkości emisji dotyczy instalacji kategorii A, o której mowa w art. 19 ust. 2 lit. a) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066 lub instalacji kategorii B, o której mowa w art. 19 ust. 2 lit. b) tego rozporządzenia wykonawczego, przy czym: ◄
instalacja ma tylko jeden strumień materiałów wsadowych, który jest paliwem bez emisji procesowych, a paliwo to jest paliwem stałym spalanym w instalacji bez tymczasowego przechowywania albo paliwem płynnym lub gazowym, które może być tymczasowo przechowywane;
dane dotyczące działalności odnoszące się do strumienia materiałów wsadowych są monitorowane za pomocą jednej z następujących metod:
metoda pomiaru fiskalnego, która podlega odpowiedniemu systemowi prawnemu w zakresie kontroli mierników fiskalnych i odpowiada wymaganym poziomom niepewności odnoszącym się do właściwego poziomu dokładności;
metoda oparta wyłącznie na danych z faktur, z uwzględnieniem w stosownych przypadkach zmian stanu zapasów;
stosuje się tylko domyślne wartości współczynników obliczeniowych;
właściwy organ zezwolił instalacji na stosowanie uproszczonego planu monitorowania zgodnie z art. 13 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066;
weryfikacja raportu prowadzącego instalację na temat wielkości emisji dotyczy instalacji o niskim poziomie emisji, o której mowa w art. 47 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066 i zastosowanie ma pkt 2 lit. a)–c);
weryfikacja rocznego raportu prowadzącego instalację dotyczącego poziomu działalności dotyczy instalacji, o której mowa w pkt 1, 2 lub 3, przy czym:
instalacja ta nie posiada żadnej innej podinstalacji oprócz jednej podinstalacji, do której ma zastosowanie wskaźnik emisyjności dla produktów zgodnie z art. 10 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331; oraz
dane dotyczące produkcji istotne dla wskaźnika emisyjności dla produktów zostały ocenione w ramach audytu do celów rachunkowości finansowej, a prowadzący instalację przedstawia na to dowody.
weryfikacja rocznego raportu prowadzącego instalację dotyczącego poziomu działalności dotyczy instalacji, o której mowa w pkt 1, 2 lub 3, przy czym:
instalacja posiada maksymalnie dwie podinstalacje;
druga z podinstalacji odpowiada za mniej niż 5 % całkowitego ostatecznego przydziału uprawnień dla instalacji; oraz
w stosownych przypadkach weryfikator dysponuje danymi wystarczającymi do oceny podziału podinstalacji;
weryfikacja rocznego raportu prowadzącego instalację dotyczącego poziomu działalności dotyczy instalacji, o której mowa w pkt 1, 2 lub 3, przy czym:
instalacja posiada wyłącznie podinstalacje objęte wskaźnikiem emisyjności opartym na cieple lub podinstalacje sieci ciepłowniczej; oraz
w stosownych przypadkach weryfikator dysponuje danymi wystarczającymi do oceny podziału podinstalacji;
►M1 weryfikacja raportu prowadzącego instalację na temat wielkości emisji lub rocznego raportu dotyczącego poziomu działalności dotyczy instalacji zlokalizowanej w obiekcie bezzałogowym, przy czym: ◄
dane mierzone zdalnie z obiektu bezzałogowego są wysyłane bezpośrednio do innego miejsca, gdzie wszystkie dane są przetwarzane, zarządzane i przechowywane;
ta sama osoba jest odpowiedzialna za zarządzanie wszystkimi danymi i ich rejestrowanie w odniesieniu do danego obiektu;
mierniki zostały już poddane inspekcji w obiekcie przez prowadzącego instalację lub przez laboratorium zgodnie z art. 60 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066 lub art. 11 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331, a podpisany dokument lub oznaczone datą dowody fotograficzne dostarczone przez prowadzącego instalację wskazują, że od czasu tej inspekcji w instalacji nie wystąpiły żadne zmiany dotyczące pomiarów ani zmiany operacyjne.
►M1 weryfikacja raportu prowadzącego instalację na temat wielkości emisji lub rocznego raportu dotyczącego poziomu działalności dotyczy instalacji znajdującej się w odległym lub trudno dostępnym obiekcie, w szczególności instalacji morskiej, przy czym: ◄
występuje wysoki poziom centralizacji danych gromadzonych z tego obiektu i przekazywanych bezpośrednio do innego miejsca, w którym wszystkie dane są przetwarzane, zarządzane i przechowywane przy dobrym zapewnieniu jakości;
mierniki zostały już poddane inspekcji w obiekcie przez prowadzącego instalację lub przez laboratorium zgodnie z art. 60 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066 lub art. 11 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331, a podpisany dokument lub oznaczone datą dowody fotograficzne dostarczone przez prowadzącego instalację wskazują, że od czasu tej inspekcji w instalacji nie wystąpiły żadne zmiany dotyczące pomiarów ani zmiany operacyjne.
Punkt 2) można również stosować, jeżeli oprócz strumienia materiałów wsadowych, o którym mowa w lit. a) tego punktu, instalacja wykorzystuje jeden lub więcej strumieni materiałów wsadowych de minimis, które łącznie nie przekraczają progu dla strumieni materiałów wsadowych de minimis określonego w art. 19 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066.
Pkt 3a lit. b) należy stosować, jeżeli podinstalacja odpowiadająca za co najmniej 95 % całkowitego ostatecznego przydziału uprawnień dla instalacji, o którym mowa w pkt 3b lit. b), jest podinstalacją, do której ma zastosowanie wskaźnik emisyjności dla produktów zgodnie z art. 10 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331.
Artykuł 33
Uproszczona weryfikacja operatorów statków powietrznych
Artykuł 34
Uproszczone plany weryfikacji
Jeśli weryfikator stosuje uproszczony plan weryfikacji, odnotowuje uzasadnienie zastosowania takich planów w wewnętrznej dokumentacji z weryfikacji, w tym dowody potwierdzające spełnienie warunków zastosowania uproszczonych planów weryfikacji.
Artykuł 34a
Wirtualne wizyty w obiektach
Weryfikator wprowadza środki, aby ograniczyć ryzyko weryfikacyjne do możliwego do przyjęcia poziomu w celu uzyskania wystarczającej pewności, że raport prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego jest wolny od istotnych nieprawidłowości. Bez zbędnej zwłoki przeprowadza się fizyczną wizytę w obiekcie instalacji lub operatora statku powietrznego.
Decyzja, aby przeprowadzić wirtualną wizytę w obiekcie, opiera się na wynikach analizy ryzyka i jest podejmowana po stwierdzeniu, że spełnione są warunki przeprowadzania wirtualnej wizyty w obiekcie. Weryfikator bezzwłocznie informuje o tym prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego.
Prowadzący instalację lub operator statku powietrznego przedkłada właściwemu organowi wniosek o zatwierdzenie decyzji weryfikatora dotyczącej przeprowadzenia wirtualnej wizyty w obiekcie. Wniosek ten obejmuje następujące elementy:
dowód, że przeprowadzenie fizycznej wizyty w obiekcie nie jest możliwe z powodu poważnych, nadzwyczajnych i nieprzewidzianych okoliczności pozostających poza kontrolą prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego;
informacje na temat sposobu przeprowadzenia wirtualnej wizyty w obiekcie;
informacje na temat wyniku analizy ryzyka przeprowadzonej przez weryfikatora;
dowód wprowadzenia przez weryfikatora środków, aby ograniczyć ryzyko weryfikacyjne do możliwego do przyjęcia poziomu w celu uzyskania wystarczającej pewności, że raport prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego jest wolny od istotnych nieprawidłowości.
Na zasadzie odstępstwa od ust. 3 w przypadku gdy duża liczba instalacji lub operatorów statków powietrznych została dotknięta przez podobne poważne, nadzwyczajne i nieprzewidziane okoliczności pozostające poza kontrolą prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego, a ze względu na zobowiązania prawne związane z ochroną zdrowia publicznego konieczne jest podjęcie natychmiastowych działań, właściwy organ może upoważnić weryfikatorów do przeprowadzania wirtualnych wizyt w obiektach bez konieczności indywidualnego zatwierdzenia, o którym mowa w ust. 3, pod warunkiem że:
właściwy organ ustalił, że istnieją poważne, nadzwyczajne i nieprzewidziane okoliczności pozostające poza kontrolą prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego, i że ze względu na zobowiązania prawne związane z ochroną zdrowia publicznego konieczne jest podjęcie natychmiastowych działań;
prowadzący instalację lub operator statku powietrznego informuje właściwy organ o decyzji weryfikatora dotyczącej przeprowadzenia wirtualnej wizyty w obiekcie, w tym o elementach określonych w ust. 2.
Właściwy organ dokonuje przeglądu informacji przedstawionych przez prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego zgodnie z lit. b) podczas oceny sprawozdania prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego i informuje krajową jednostkę akredytującą o wyniku tej oceny.
ROZDZIAŁ III
WYMOGI DOTYCZĄCE WERYFIKATORÓW
Artykuł 35
Sektorowe zakresy akredytacji
Weryfikator przekazuje sprawozdanie z weryfikacji wyłącznie prowadzącemu instalację lub operatorowi statku powietrznego prowadzącemu działalność objętą zakresem działalności wspomnianym w załączniku I, w odniesieniu do których weryfikatorowi przyznano akredytację zgodnie z przepisami rozporządzenia (WE) nr 765/2008 i niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 36
Procedura zachowania kompetencji
W ramach procedury zachowania kompetencji, o której mowa w ust. 1, weryfikator co najmniej ustanawia, dokumentuje, wdraża i utrzymuje następujące elementy:
ogólne kryteria w zakresie kompetencji całego personelu podejmującego działania weryfikacyjne;
szczególne kryteria w zakresie kompetencji w odniesieniu do każdej z funkcji wykonywanych przez personel weryfikatora podejmujący działania weryfikacyjne, w szczególności dotyczące audytora EU ETS, audytora wiodącego EU ETS, osoby dokonującej niezależnego przeglądu i eksperta technicznego;
metodę zapewnienia zachowania kompetencji i regularnej oceny działań całego personelu podejmującego działania weryfikacyjne;
procedurę zapewniającą stałe szkolenie personelu podejmującego działania weryfikacyjne;
procedurę oceny, czy zlecenie weryfikacji mieści się w zakresie akredytacji weryfikatora oraz czy weryfikator dysponuje kompetencjami, personelem i zasobami niezbędnymi do utworzenia zespołu weryfikacyjnego i skutecznego przeprowadzenia działań weryfikacyjnych w wymaganych ramach czasowych.
Kryteria w zakresie kompetencji, o których mowa w akapicie pierwszym lit. b), są dostosowane do każdego zakresu akredytacji, w którym takie osoby prowadzą działania weryfikacyjne.
Oceniając kompetencje personelu na podstawie akapitu pierwszego lit. c), weryfikator dokonuje oceny takich kompetencji w odniesieniu do kryteriów w zakresie kompetencji, o których mowa w lit. a) i b).
Częścią procedury, o której mowa w akapicie pierwszym lit. e), jest również ocena, czy zespół weryfikacyjny dysponuje wszelkimi kompetencjami i obejmuje wszelkie osoby, które są wymagane do prowadzenia działań weryfikacyjnych dla danego prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego.
Weryfikator opracowuje ogólne i szczególne kryteria w zakresie kompetencji odpowiadające kryteriom ustanowionym w art. 37 ust. 4, art. 38, 39 i 40.
Weryfikator regularnie dokonuje przeglądu procedury zachowania kompetencji, o którym mowa w ust. 1, w celu zapewnienia, aby:
kryteria w zakresie kompetencji, o których mowa w ust. 2 akapit pierwszy lit. a) i b), były opracowywane zgodnie z wymogami w zakresie kompetencji wynikającymi z niniejszego rozporządzenia;
rozwiązano wszystkie ewentualne problemy określone w związku z ustalaniem ogólnych i szczególnych kryteriów w zakresie kompetencji na podstawie ust. 2 akapit pierwszy lit. a) i b);
stosownie do sytuacji aktualizowano i utrzymywano wszystkie wymogi w procedurze zachowania kompetencji.
Wykwalifikowany ewaluator monitoruje takich audytorów podczas weryfikacji raportu prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego w obiekcie, w którym znajduje się instalacja lub w obiekcie operatora statku powietrznego, zależnie od przypadku, w celu ustalenia, czy spełniają oni kryteria w zakresie kompetencji.
Artykuł 37
Zespoły weryfikacyjne
Każdy członek zespołu:
jasno rozumie swoją indywidualną rolę w procesie weryfikacji;
jest w stanie skutecznie porozumiewać się w języku wymaganym do wykonywania zadań mu powierzonych.
W przypadku gdy weryfikator prowadzi weryfikację raportów dotyczących danych podstawowych, raportów dotyczących danych nowej instalacji i rocznych raportów dotyczących poziomu działalności, w skład zespołu weryfikacyjnego wchodzi ponadto co najmniej jedna osoba posiadająca kompetencje techniczne i wiedzę wymagane do oceny określonych aspektów technicznych gromadzenia, monitorowania i raportowania danych istotnych dla przydziału bezpłatnych uprawnień.
Artykuł 38
Wymogi w zakresie kompetencji dotyczące audytorów EU ETS i audytorów wiodących EU ETS
Audytor EU ETS dysponuje kompetencjami potrzebnymi do przeprowadzenia weryfikacji. W związku z tym audytor EU ETS co najmniej:
zna dyrektywę 2003/87/WE, rozporządzenie wykonawcze (UE) 2018/2066, rozporządzenie delegowane (UE) 2019/331 i rozporządzenie wykonawcze (UE) 2019/1842 w przypadku weryfikacji raportu dotyczącego danych podstawowych, raportu dotyczącego danych nowej instalacji lub rocznego raportu dotyczącego poziomu działalności, niniejsze rozporządzenie, odpowiednie normy i inne odpowiednie przepisy, mające zastosowanie wytyczne, jak również odpowiednie wytyczne i przepisy wydane przez państwo członkowskie, w którym weryfikator prowadzi weryfikację;
ma wiedzę i doświadczenie w zakresie audytu danych i informacji, w tym:
metodyki audytu danych i informacji, łącznie ze stosowaniem poziomu istotności oraz oceną istotności nieprawidłowości;
analizy ryzyka nieodłącznego i ryzyka zawodności systemów kontroli wewnętrznej;
technik pobierania próbek w odniesieniu do pobierania próbek danych i sprawdzania działań kontrolnych;
oceny systemów danych i informacji, systemów informatycznych, działań w zakresie przepływu danych, działań kontrolnych, systemów kontroli oraz procedur odnoszących się do działań kontrolnych.
jest w stanie prowadzić działania weryfikacyjne związane z weryfikacją raportu prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego zgodnie z wymogami rozdziału II;
dysponuje wiedzą i doświadczeniem w odniesieniu do właściwych dla danego sektora technicznych aspektów monitorowania i raportowania, które są istotne dla zakresu działań, o których mowa w załączniku I, w odniesieniu do którego audytor EU ETS prowadzi weryfikację.
Artykuł 39
Wymogi w zakresie kompetencji dotyczące osób dokonujących niezależnego przeglądu
Artykuł 40
Korzystanie z pomocy ekspertów technicznych
Artykuł 41
Procedury odnoszące się do czynności weryfikacyjnych
Weryfikator projektuje, dokumentuje, wdraża i utrzymuje system zarządzania zgodnie z normą zharmonizowaną, o której mowa w załączniku II, zapewniający spójny rozwój, wdrożenie, doskonalenie i przeglądy procedur i procesów, o których mowa w ust. 1. System zarządzania obejmuje co najmniej następujące elementy:
strategie i zakres odpowiedzialności;
przegląd zarządzania;
audyty wewnętrzne;
działania naprawcze;
działania służące zapobieganiu ryzyku i wykorzystywaniu szans oraz podejmowanie działań zapobiegawczych;
kontrolę udokumentowanych informacji.
Artykuł 42
Dokumentacja i komunikacja
Artykuł 43
Bezstronność i niezależność
Aby zagwarantować niezależność i bezstronność, weryfikator ani żadna część tego samego podmiotu prawnego nie może być prowadzącym instalację ani operatorem statku powietrznego, właścicielem prowadzącego instalację ani operatora statku powietrznego ani ich własnością, a ponadto weryfikator nie może mieć powiązań z prowadzącym instalację lub operatorem statku powietrznego, które mogłyby wpływać na jego niezależność i bezstronność. Weryfikator jest również niezależny od jednostek zajmujących się handlem uprawnieniami do emisji w ramach systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych ustanowionego na mocy art. 19 dyrektywy 2003/87/WE.
Uznaje się, że niemożliwe do przyjęcia zagrożenie dla bezstronności lub konflikt interesów, o których mowa w akapicie pierwszym zdanie pierwsze, powstają w szczególności w każdym z następujących przypadków:
jeśli weryfikator lub dowolna część tego samego podmiotu prawnego świadczy usługi konsultacyjne w związku z opracowaniem części procedury monitorowania i sprawozdawczości opisanej w stosownych przypadkach w planie monitorowania zatwierdzonym przez właściwy organ lub planie metodyki monitorowania, w tym w związku z opracowaniem metodyki monitorowania, sporządzeniem raportu prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego oraz sporządzeniem planu monitorowania lub planu metodyki monitorowania;
jeśli weryfikator lub dowolna część tego samego podmiotu prawnego zapewnia pomoc techniczną w opracowaniu lub utrzymaniu systemu wdrożonego do celów monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji, danych dotyczących tonokilometrów lub danych istotnych dla przydziału bezpłatnych uprawnień.
Uznaje się, że weryfikator znajduje się w sytuacji konfliktu interesów ze względu na powiązania między nim a prowadzącym instalację lub operatorem statku powietrznego w szczególności w każdym z następujących przypadków:
jeśli powiązanie między weryfikatorem a prowadzącym instalację lub operatorem statku powietrznego opiera się na posiadaniu wspólnego właściciela, wspólnym zarządzaniu, wspólnym kierownictwie lub personelu, współdzielonych zasobach, wspólnych finansach oraz wspólnych umowach lub marketingu;
jeśli prowadzący instalację lub operator statku powietrznego korzystał z usług konsultacyjnych, o których mowa w ust. 3 lit. a), lub z pomocy technicznej, o której mowa w lit. b) wspomnianego ustępu, ze strony jednostki konsultacyjnej, jednostki ds. pomocy technicznej lub innej organizacji posiadającej powiązania z weryfikatorem zagrażające bezstronności weryfikatora.
Do celów lit. b) akapitu pierwszego uznaje się, że weryfikator nie jest bezstronny, jeśli powiązania między nim a jednostką konsultacyjną, jednostką ds. pomocy technicznej lub inną organizacją opierają się na posiadaniu wspólnego właściciela, wspólnym zarządzaniu, wspólnym kierownictwie lub personelu, współdzielonych zasobach, wspólnych finansach, wspólnych umowach lub marketingu oraz wspólnej płatności prowizji od sprzedaży bądź innej zachęty do rekomendowania usług nowym klientom.
Zlecanie osobom fizycznym prowadzenia działań weryfikacyjnych nie stanowi jednak zlecania na zewnątrz, o którym mowa w akapicie pierwszym, jeśli weryfikator, zlecając działania takim osobom, bierze pełną odpowiedzialność za działania weryfikacyjne prowadzone przez personel kontraktowy. W przypadku zlecania osobom fizycznym prowadzenia działań weryfikacyjnych weryfikator wymaga od tych osób podpisania uzgodnienia, że przestrzegają one procedur weryfikatora i że nie zachodzi konflikt interesów przy przeprowadzaniu tych działań weryfikacyjnych.
ROZDZIAŁ IV
AKREDYTACJA
Artykuł 44
Akredytacja
Weryfikator sporządzający sprawozdanie z weryfikacji dla prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego jest akredytowany w odniesieniu do zakresu działań, o którym mowa w załączniku I i w odniesieniu do którego weryfikator prowadzi weryfikację raportu prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego.
Do celów weryfikacji raportów dotyczących danych podstawowych, raportów dotyczących danych nowej instalacji lub rocznych raportów dotyczących poziomu działalności weryfikator wydający sprawozdanie z weryfikacji prowadzącemu instalację posiada ponadto akredytację dla grupy działalności nr 98, o której mowa w załączniku I.
Artykuł 45
Cele akredytacji
W trakcie procesu akredytacji oraz monitorowania akredytowanych weryfikatorów każda krajowa jednostka akredytująca ocenia, czy weryfikator i jego personel podejmujący działania weryfikacyjne:
dysponują kompetencjami niezbędnymi do przeprowadzenia weryfikacji raportu prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;
prowadzą weryfikację raportu prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;
spełniają wymogi, o których mowa w rozdziale III.
Artykuł 46
Wniosek o akredytację
Wniosek zawiera informacje wymagane na podstawie normy zharmonizowanej, o której mowa w załączniku III.
Oprócz informacji, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, przed rozpoczęciem oceny na podstawie art. 45 wnioskodawca udostępnia krajowej jednostce akredytującej co następuje:
wszystkie informacje wymagane przez krajową jednostkę akredytującą;
procedury i informacje odnoszące się do procedur, o których mowa w art. 41 ust. 1, oraz informacje dotyczące systemu zarządzania jakością, o którym mowa w art. 41 ust. 2;
kryteria w zakresie kompetencji, o których mowa w art. 36 ust. 2 lit. a) i b), wyniki procedury zachowania kompetencji, o której mowa w art. 36, a także pozostałą odnośną dokumentację dotyczącą kompetencji całego personelu zaangażowanego w działania weryfikacyjne;
informacje dotyczące procedury zapewniającej stałą bezstronność i niezależność, o której mowa w art. 43 ust. 6, w tym odnośne rejestry dotyczące bezstronności i niezależności wnioskodawcy i jego personelu;
informacje dotyczące ekspertów technicznych i kluczowego personelu zaangażowanego w weryfikację raportu prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego;
informacje dotyczące systemu i procedury zapewniania właściwej wewnętrznej weryfikacji dokumentacji;
pozostałe istotne rejestry, o których mowa w art. 42 ust. 1.
Artykuł 47
Przygotowanie do oceny
Artykuł 48
Ocena
W celu dokonania oceny, o której mowa w art. 45, zespół oceniający, o którym mowa w art. 58, podejmuje co najmniej następujące działania:
przegląd wszystkich odnośnych dokumentów i rejestrów, o których mowa w art. 46;
wizytę w pomieszczeniach wnioskodawcy w celu dokonania przeglądu reprezentatywnej próbki wewnętrznej dokumentacji z weryfikacji oraz oceny wdrożenia systemu zarządzania jakością wnioskodawcy i procedur lub procesów, o których mowa w art. 41;
obserwację reprezentatywnej części wnioskowanego zakresu akredytacji oraz efektywności i kompetencji reprezentatywnej liczby personelu wnioskodawcy uczestniczącego w weryfikacji raportu prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego w celu zapewnienia, aby taki personel postępował zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.
Prowadząc takie działania, zespół oceniający spełnia wymogi określone w normie zharmonizowanej, o której mowa w załączniku III.
Jeśli krajowa jednostka akredytująca stwierdzi, że odpowiedź wnioskodawcy jest niewystarczająca lub nieodpowiednia, zwraca się do niego o dodatkowe informacje lub działania. Krajowa jednostka akredytująca może również domagać się dowodów podjęcia skutecznych działań lub przeprowadzić uzupełniającą ocenę skuteczności wdrożenia działań naprawczych.
Artykuł 49
Decyzja w sprawie akredytacji oraz certyfikat akredytacji
Certyfikat akredytacji zawiera co najmniej informacje wymagane na podstawie normy zharmonizowanej, o której mowa w załączniku III.
Certyfikat akredytacji pozostaje ważny przez okres nie dłuższy niż pięć lat po dacie wydania go przez krajową jednostkę akredytującą.
Artykuł 50
Nadzór
Nadzór obejmuje co najmniej:
wizytę w pomieszczeniach weryfikatora w celu przeprowadzenia działań, o których mowa w art. 48 ust. 1 lit. b);
obserwację działań i kompetencji reprezentatywnej liczby personelu weryfikatora zgodnie z art. 48 ust. 1 lit. c).
Artykuł 51
Ponowna ocena
Artykuł 52
Ocena specjalna
Artykuł 53
Rozszerzenie zakresu
Na wniosek weryfikatora o rozszerzenie zakresu udzielonej akredytacji krajowa jednostka akredytująca podejmuje niezbędne działania w celu ustalenia, czy weryfikator spełnia wymogi określone w art. 45 w odniesieniu do wnioskowanego rozszerzenia zakresu akredytacji.
Artykuł 54
Środki administracyjne
Krajowa jednostka akredytująca zawiesza, cofa lub ogranicza akredytację weryfikatora, jeśli weryfikator wystąpi do niej z odpowiednim wnioskiem.
Krajowa jednostka akredytująca ustanawia, dokumentuje, wdraża i utrzymuje procedurę w zakresie zawieszenia akredytacji, jej cofnięcia lub ograniczenia jej zakresu.
Krajowa jednostka akredytująca zawiesza akredytację lub ogranicza jej zakres w każdym z następujących przypadków:
weryfikator dopuścił się poważnego naruszenia wymogów niniejszego rozporządzenia;
weryfikator uporczywie i wielokrotnie uchybiał wymogom niniejszego rozporządzenia.
weryfikator naruszył inne szczególne warunki akredytacji krajowej jednostki akredytującej.
Krajowa jednostka akredytująca cofa akredytację w następujących przypadkach:
weryfikator nie wyeliminował okoliczności stanowiących podstawę decyzji o zawieszeniu certyfikatu akredytacji;
członka ścisłego kierownictwa weryfikatora lub personelu weryfikatora, który uczestniczył w działaniach weryfikacyjnych na podstawie niniejszego rozporządzenia, uznano winnymi oszustwa;
weryfikator celowo przedstawił nieprawdziwe informacje lub zataił informacje.
Państwa członkowskie ustanawiają procedury rozpatrywania takich odwołań.
Krajowa jednostka akredytująca uchyla zawieszenie certyfikatu akredytacji, jeśli otrzymała zadowalające informacje i jest przekonana, że weryfikator spełnia wymogi niniejszego rozporządzenia.
ROZDZIAŁ V
WYMOGI DOTYCZĄCE JEDNOSTEK AKREDYTUJĄCYCH W ZAKRESIE AKREDYTACJI WERYFIKATORÓW ETS
Artykuł 55
Krajowa jednostka akredytująca
Artykuł 56
Akredytacja transgraniczna
W przypadku gdy państwo członkowskie uznaje, że ze względów ekonomicznych utrzymywanie krajowej jednostki akredytującej lub wykonywanie usług z zakresu akredytacji w rozumieniu art. 15 dyrektywy 2003/87/WE jest nieuzasadnione lub niewykonalne, korzysta w miarę możliwości z usług krajowej jednostki akredytującej w innym państwie członkowskim
Odnośne państwo członkowskie powiadamia o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie.
Artykuł 57
Niezależność i bezstronność
Krajowa jednostka akredytująca może jednak zlecać podwykonawstwo niektórych działań, z zastrzeżeniem wymogów określonych w normie zharmonizowanej, o której mowa w załączniku III.
Artykuł 58
Zespół oceniający
W skład zespołu oceniającego wchodzi co najmniej jedna osoba posiadająca wiedzę na temat monitorowania i raportowania w zakresie emisji gazów cieplarnianych na podstawie rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066, które są istotne dla zakresu akredytacji, oraz kompetencje i wiedzę wymagane do oceny działań weryfikacyjnych w ramach danej instalacji lub w przypadku danego operatora statku powietrznego w odniesieniu do tego zakresu, a także co najmniej jedna osoba posiadająca wiedzę na temat odpowiednich krajowych przepisów i wytycznych.
W przypadku gdy krajowa jednostka akredytująca dokonuje oceny kompetencji i wyników weryfikatora w odniesieniu do zakresu nr 98, o którym mowa w załączniku I do niniejszego rozporządzenia, w skład zespołu oceniającego wchodzi ponadto co najmniej jedna osoba posiadająca wiedzę na temat gromadzenia, monitorowania i raportowania danych istotnych dla przydziału bezpłatnych uprawnień na podstawie rozporządzenia delegowanego (UE) ►M1 2019/331 ◄ , a także kompetencje i wiedzę wymagane do oceny działań weryfikacyjnych w tym zakresie.
Artykuł 59
Wymogi w zakresie kompetencji asesorów
Oceniając weryfikatora, asesor dysponuje kompetencjami niezbędnymi do prowadzenia działań wymaganych na mocy rozdziału IV. W tym celu asesor:
spełnia wymogi określone w normie zharmonizowanej na podstawie rozporządzenia (WE) nr 765/2008, o której mowa w załączniku III;
ma wiedzę na temat dyrektywy 2003/87/WE, rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066, rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331 i rozporządzenia wykonawczego 2019/1842 – w przypadkach gdy asesor dokonuje oceny kompetencji i wyników weryfikatora w odniesieniu do zakresu nr 98, o którym mowa w załączniku I do niniejszego rozporządzenia, niniejszego rozporządzenia, odpowiednich norm i innych odpowiednich przepisów, a także mających zastosowanie wytycznych;
dysponuje wiedzą w zakresie audytu danych i informacji, o którym mowa w art. 38 ust. 1 lit. b) niniejszego rozporządzenia, uzyskaną w drodze szkoleń, bądź ma dostęp do osoby dysponującej wiedzą i doświadczeniem w zakresie takich danych i informacji.
Artykuł 60
Eksperci techniczni
Ekspert techniczny dysponuje kompetencjami niezbędnymi do skutecznego wsparcia asesora wiodącego i asesora w dziedzinie, w odniesieniu do której potrzebna jest wiedza teoretyczna i praktyczna takiego eksperta. Ponadto ekspert techniczny:
ma wiedzę na temat dyrektywy 2003/87/WE, rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066, rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331 i rozporządzenia wykonawczego 2019/1842 – w przypadkach gdy ekspert techniczny dokonuje oceny kompetencji i wyników weryfikatora w odniesieniu do zakresu nr 98, o którym mowa w załączniku I do niniejszego rozporządzenia, niniejszego rozporządzenia, odpowiednich norm i innych odpowiednich przepisów, a także mających zastosowanie wytycznych;
w wystarczającym stopniu rozumie działania weryfikacyjne.
Artykuł 61
Procedury
Krajowa jednostka akredytująca stosuje się do wymogów ustanowionych na mocy art. 8 rozporządzenia (WE) nr 765/2008.
Artykuł 62
Skargi
W przypadku gdy krajowa jednostka akredytująca otrzymuje od właściwego organu, prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego bądź innych zainteresowanych stron skargę dotyczącą weryfikatora, krajowa jednostka akredytująca w rozsądnym terminie, ale nie później niż trzy miesiące od daty jej otrzymania:
podejmuje decyzję dotyczącą zasadności skargi;
zapewnia odnośnemu weryfikatorowi możliwość przedstawienia swoich uwag;
podejmuje właściwe działania w związku ze skargą;
prowadzi dokumentację dotyczącą skargi i podjętych czynności; oraz
odpowiada skarżącemu.
Artykuł 63
Zapisy i dokumentacja
Artykuł 64
Dostęp do informacji i poufność
Artykuł 65
Ocena wzajemna
Ocenę wzajemną organizuje jednostka uznana na mocy art. 14 rozporządzenia (WE) nr 765/2008.
Jednostka uznana na mocy art. 14 rozporządzenia (WE) nr 765/2008 wdraża właściwe kryteria oceny wzajemnej oraz proces skutecznej i niezależnej oceny wzajemnej, w celu ocenienia czy:
krajowa jednostka akredytująca podlegająca ocenie wzajemnej prowadziła działania akredytacyjne zgodnie z rozdziałem IV;
krajowa jednostka akredytująca podlegająca ocenie wzajemnej spełnia wymogi określone w niniejszym rozdziale.
Kryteria obejmują wymogi w zakresie kompetencji dotyczące osób i zespołów dokonujących oceny wzajemnej właściwe dla systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych ustanowionego dyrektywą 2003/87/WE.
W tym celu krajowa jednostka akredytująca przedkłada wniosek i niezbędną dokumentację jednostce uznanej na mocy art. 14 rozporządzenia (WE) nr 765/2008.
Jednostka uznana na mocy art. 14 rozporządzenia (WE) nr 765/2008 decyduje, czy spełniono warunki udzielenia zwolnienia.
Zwolnienie stosuje się przez okres nie dłuższy niż trzy lata od daty powiadomienia krajowej jednostki akredytującej o decyzji.
W tym celu odnośne państwo członkowskie, bezpośrednio po podjęciu decyzji upoważniających organ krajowy do prowadzenia certyfikacji, przekazuje Komisji i pozostałym państwom członkowskim wszystkie istotne środki dowodowe. Przed przekazaniem przez państwo członkowskie takich środków dowodowych żaden organ krajowy nie wydaje weryfikatorom certyfikatów do celów niniejszego rozporządzenia.
Odnośne państwo członkowskie dokonuje okresowego przeglądu funkcjonowania organu krajowego w celu zapewnienia, aby stale zapewniał wspomniany powyżej poziom wiarygodności, oraz informuje o tym Komisję.
Artykuł 66
Działania naprawcze
Artykuł 67
Wzajemne uznawanie weryfikatorów
Artykuł 68
Monitorowanie świadczonych usług
W przypadku stwierdzenia przez państwo członkowskie, w trakcie inspekcji prowadzonej zgodnie z art. 31 ust. 4 dyrektywy 2006/123/WE, że weryfikator nie przestrzega niniejszego rozporządzenia, właściwy organ lub krajowa jednostka akredytująca takiego państwa członkowskiego informuje krajową jednostkę akredytującą, która akredytowała weryfikatora.
Krajowa jednostka akredytująca, która akredytowała weryfikatora, traktuje taką informację jako skargę w rozumieniu art. 62 i podejmuje odpowiednie działanie oraz przekazuje odpowiedź właściwemu organowi lub krajowej jednostce akredytującej zgodnie z art. 73 ust. 2 akapit drugi.
Artykuł 69
Elektroniczna wymiana danych oraz wykorzystanie systemów automatycznych
ROZDZIAŁ VI
WYMIANA INFORMACJI
Artykuł 70
Wymiana informacji i punkty kontaktowe
Artykuł 71
Program prac akredytacyjnych i sprawozdanie z wykonywanych zadań
Do dnia 31 grudnia każdego roku krajowa jednostka akredytująca udostępnia swój program prac akredytacyjnych właściwemu organowi każdego państwa członkowskiego, przy czym taki program zawiera wykaz weryfikatorów akredytowanych przez daną krajową jednostkę akredytującą, którzy na podstawie art. 77 powiadomili ją o zamiarze prowadzenia weryfikacji w takich państwach członkowskich. W odniesieniu do każdego weryfikatora program prac akredytacyjnych obejmuje co najmniej następujące informacje:
przewidywany czas i miejsce weryfikacji;
informacje o działaniach zaplanowanych przez krajową jednostkę akredytującą w odniesieniu do danego weryfikatora, w szczególności o działaniach w ramach nadzoru i ponownej oceny;
terminy przewidywanych obserwacji, które ma przeprowadzić krajowa jednostka akredytująca w celu oceny weryfikatora, w tym adresy i dane kontaktowe prowadzących instalacje lub operatorów statków powietrznych, u których odbędzie się obserwacja;
informację, czy krajowa jednostka akredytująca wystąpiła o przeprowadzenie działań nadzorczych do krajowej jednostki akredytującej państwa członkowskiego, w którym weryfikator prowadzi weryfikację.
W przypadku wystąpienia zmian w informacjach, o których mowa w akapicie pierwszym, krajowa jednostka akredytująca przedkłada właściwemu organowi zaktualizowany program prac do dnia 31 stycznia każdego roku.
Do dnia 1 czerwca każdego roku krajowa jednostka akredytująca udostępnia właściwemu organowi sprawozdanie z wykonywanych zadań. W odniesieniu do każdego weryfikatora akredytowanego przez taką krajową jednostkę akredytującą sprawozdanie z wykonywanych zadań obejmuje co najmniej następujące informacje:
szczegółowe informacje o akredytacji weryfikatorów nowo akredytowanych przez krajową jednostkę akredytującą, w tym zakres akredytacji takich weryfikatorów;
wszelkie zmiany w zakresie akredytacji takich weryfikatorów;
podsumowanie wyników działań w ramach nadzoru i ponownej oceny prowadzonych przez krajową jednostkę akredytującą;
podsumowanie wyników przeprowadzonych ocen specjalnych, w tym powody przeprowadzenia takich ocen specjalnych;
informacje o wszelkich skargach na weryfikatora złożonych od czasu ostatniego sprawozdania z wykonywanych zadań oraz o działaniach podjętych przez krajową jednostkę akredytującą.
szczegółowe informacje na temat działań podjętych przez krajową jednostkę akredytującą w odpowiedzi na informacje przekazane przez właściwy organ, chyba że krajowa jednostka akredytująca uznała te informacje za skargę w rozumieniu art. 62.
Artykuł 72
Wymiana informacji o środkach administracyjnych
Jeśli krajowa jednostka akredytująca wprowadziła w stosunku do weryfikatora środki administracyjne na podstawie w art. 54 lub jeśli zostanie uchylona decyzja o zawieszeniu akredytacji lub w wyniku apelacji zostanie podjęta decyzja uchylająca decyzję krajowej jednostki akredytującej o wprowadzeniu środków administracyjnych, o których mowa w art. 54, krajowa jednostka akredytująca informuje następujące podmioty:
właściwy organ państwa członkowskiego, w którym weryfikator jest akredytowany;
właściwy organ i krajową jednostkę akredytującą każdego państwa członkowskiego, w którym weryfikator prowadzi weryfikacje.
Artykuł 73
Wymiana informacji z właściwym organem
Właściwy organ państwa członkowskiego, w którym weryfikator prowadzi weryfikacje, co roku przekazuje krajowej jednostce akredytującej, która akredytowała danego weryfikatora, co najmniej następujące informacje:
odnośne wyniki z kontroli raportu prowadzącego instalację i operatora statku powietrznego oraz sprawozdań z weryfikacji, w szczególności wszelkie stwierdzone przypadki nieprzestrzegania niniejszego rozporządzenia przez takiego weryfikatora;
wyniki inspekcji przeprowadzonej u prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego, jeśli takie wyniki są istotne dla krajowej jednostki akredytującej w odniesieniu do akredytacji weryfikatora i nadzoru nad nim lub jeśli takie wyniki obejmują ewentualne stwierdzone przypadki nieprzestrzegania niniejszego rozporządzenia przez takiego weryfikatora;
wyniki oceny wewnętrznej dokumentacji z weryfikacji takiego weryfikatora, jeśli właściwy organ ocenił wewnętrzną dokumentację z weryfikacji na podstawie art. 26 ust. 3;
skargi dotyczące takiego weryfikatora otrzymane przez właściwy organ.
Krajowa jednostka akredytująca podejmuje właściwe działania w celu rozpatrzenia takich informacji i udziela odpowiedzi właściwemu organowi w rozsądnym terminie, ale nie później niż trzy miesiące od daty ich otrzymania. Odpowiadając właściwemu organowi, krajowa jednostka akredytująca informuje go o podjętych działaniach i, w stosownych przypadkach, o środkach administracyjnych podjętych w stosunku do weryfikatora.
Artykuł 74
Wymiana informacji o nadzorze
Jeśli ustalenia, o których mowa w ust. 1, zawierają dowody, że weryfikator nie przestrzega niniejszego rozporządzenia, krajowa jednostka akredytująca, która akredytowała weryfikatora, podejmuje właściwe działania na podstawie niniejszego rozporządzenia oraz informuje krajową jednostkę akredytującą, która prowadziła działania nadzorcze, o:
działaniach podjętych przez krajową jednostkę akredytującą, która akredytowała weryfikatora;
w stosownych przypadkach, o działaniach podjętych przez weryfikatora w związku z ustaleniami;
w stosownych przypadkach, o środkach administracyjnych podjętych w stosunku do weryfikatora.
Artykuł 75
Wymiana informacji z państwem członkowskim, w którym ma siedzibę weryfikator
Jeśli akredytacji udzieliła weryfikatorowi krajowa jednostka akredytująca w innym państwie członkowskim niż państwo członkowskie, w którym ma siedzibę weryfikator, program prac akredytacyjnych, sprawozdanie z wykonywanych zadań, o którym mowa w art. 71, oraz informacje, o których mowa w art. 72, przekazuje się również właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym weryfikator ma siedzibę.
Artykuł 76
Bazy danych akredytowanych weryfikatorów
Jednostka uznana na mocy art. 14 rozporządzenia (WE) nr 765/2008 umożliwia dostęp do baz danych i harmonizuje jego zasady w celu zapewnienia skutecznej i racjonalnej pod względem kosztów komunikacji między krajowymi jednostkami akredytującymi, organami krajowymi, weryfikatorami, prowadzącymi instalacje, operatorami statków powietrznych i właściwymi organami, a także może połączyć takie bazy danych w jedną scentralizowaną bazę danych.
Baza danych, o której mowa w ust. 1, zawiera co najmniej następujące informacje:
nazwę i adres każdego weryfikatora akredytowanego przez krajową jednostkę akredytującą;
państwa członkowskie, w których weryfikator prowadzi weryfikację;
zakres akredytacji każdego weryfikatora;
datę udzielenia akredytacji oraz datę wygaśnięcia akredytacji;
ewentualne informacje o środkach administracyjnych podjętych w stosunku do weryfikatora.
Informacje te są publicznie dostępne.
Artykuł 77
Przekazywanie informacji przez weryfikatorów
W celu umożliwienia krajowej jednostce akredytującej sporządzenia programu prac akredytacyjnych i sprawozdania z wykonywanych zadań, o których mowa w art. 71, do dnia 15 listopada każdego roku weryfikator przesyła krajowej jednostce akredytującej, która akredytowała takiego weryfikatora, następujące informacje:
planowany czas i miejsce weryfikacji, które weryfikator planuje przeprowadzić;
adres i dane kontaktowe prowadzących instalacje lub operatorów statków powietrznych, których raporty na temat wielkości emisji, raporty dotyczące tonokilometrów, raporty dotyczące danych podstawowych, raporty dotyczące danych nowej instalacji lub roczne raporty dotyczące poziomu działalności podlegają weryfikacji z jego strony;
nazwiska członków zespołu weryfikacyjnego oraz zakres akredytacji, którym objęta jest działalność prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego.
ROZDZIAŁ VII
PRZEPISY KOŃCOWE
Artykuł 78
Uchylenie rozporządzenia (UE) nr 600/2012 i przepisy przejściowe
Odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia zgodnie z tabelą korelacji w załączniku IV.
Artykuł 79
Wejście w życie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2019 r. lub od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
ZAŁĄCZNIK I
Zakres akredytacji weryfikatorów
Zakres akredytacji weryfikatorów wskazuje się w certyfikacie akredytacji, stosując poniższe rodzaje działań na podstawie załącznika I do dyrektywy 2003/87/WE oraz inne rodzaje działań na podstawie art. 10a i 24 dyrektywy 2003/87/WE. Wspomniane przepisy w takim samym stopniu stosuje się do weryfikatorów certyfikowanych przez organ krajowy zgodnie z art. 55 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.
Rodzaj działania nr |
Zakresy akredytacji |
1a |
Spalanie paliw w instalacjach, jeśli używa się tylko znormalizowanych paliw handlowych zdefiniowanych w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2018/2066 lub jeśli w instalacjach kategorii A lub B używa się gazu ziemnego. |
1b |
Spalanie paliw w instalacjach, bez ograniczeń |
2 |
Rafinowanie olejów mineralnych |
3 |
— Produkcja koksu — Instalacje prażenia lub spiekania rud metali (łącznie z rudą siarczkową), w tym grudkowania — Produkcja surówki odlewniczej lub stali (wytop pierwotny lub wtórny), w tym odlewanie ciągłe |
4 |
— Produkcja lub obróbka metali żelaznych (w tym stopów żelaznych) — Produkcja wtórnego aluminium — Produkcja lub obróbka metali nieżelaznych, w tym produkcja stopów |
5 |
Produkcja pierwotnego aluminium (emisje CO2 i PFC) |
6 |
— Produkcja klinkieru cementowego — Produkcja wapna lub kalcynacja dolomitu bądź magnezytu — Produkcja szkła, w tym włókna szklanego — Produkcja wyrobów ceramicznych przez wypalanie — Produkcja materiałów izolacyjnych z wełny mineralnej — Osuszanie lub kalcynacja gipsu bądź produkcja płyt gipsowo-kartonowych i innych wyrobów gipsowych |
7 |
— Produkcja pulpy drzewnej lub innych materiałów włóknistych — Produkcja papieru lub tektury |
8 |
— Produkcja sadzy — Produkcja amoniaku — Produkcja chemikaliów organicznych luzem poprzez krakowanie, reformowanie, częściowe lub pełne utlenianie albo przez podobne procesy — Produkcja wodoru (H2) i gazu do syntezy poprzez reformowanie lub częściowe utlenianie — Produkcja węglanu sodowego (Na2CO3) oraz wodorowęglanu sodu (NaHCO3) |
9 |
— Produkcja kwasu azotowego (emisje CO2 i N2O) — Produkcja kwasu adypinowego (emisje CO2 i N2O) — Produkcja glioksalu i kwasu glioksalowego (emisje CO2 i N2O) |
10 |
— Wychwytywanie gazów cieplarnianych z instalacji objętych dyrektywą 2003/87/WE do celów transportu i geologicznego składowania na składowisku dopuszczonym na mocy dyrektywy 2009/31/WE — Transport gazów cieplarnianych rurociągami w celu geologicznego składowania na składowisku dopuszczonym na mocy dyrektywy 2009/31/WE |
11 |
Geologiczne składowanie gazów cieplarnianych na składowisku dopuszczonym na mocy dyrektywy 2009/31/WE |
12 |
Lotnictwo (dane dotyczące emisji i tonokilometrów) |
98 |
Inne działania na podstawie art. 10a dyrektywy 2003/87/WE |
99 |
Inne działania, włączone przez państwo członkowskie na podstawie art. 24 dyrektywy 2003/87/WE, określone szczegółowo w certyfikacie akredytacji |
ZAŁĄCZNIK II
Wymogi dotyczące weryfikatorów
W odniesieniu do wymogów dotyczących weryfikatorów stosuje się, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 765/2008, normę zharmonizowaną w zakresie wymagań dla jednostek prowadzących walidację i weryfikację emisji gazów cieplarnianych do wykorzystania w akredytacji lub innych formach uznawania. Ponadto stosuje się następujące procedury, procesy i mechanizmy, o których mowa w art. 41 ust. 1:
proces i politykę komunikacji z prowadzącym instalację lub operatorem statku powietrznego oraz z innymi zainteresowanymi stronami;
odpowiednie mechanizmy zabezpieczające poufność uzyskiwanych informacji;
proces rozpatrywania odwołań;
proces rozpatrywania skarg (w tym orientacyjną skalę czasową);
proces sporządzania zmienionego sprawozdania z weryfikacji w przypadku stwierdzenia błędu w sprawozdaniu z weryfikacji bądź w raporcie prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego po przekazaniu przez weryfikatora sprawozdania z weryfikacji prowadzącemu instalacje lub operatorowi statku powietrznego do dalszego przedłożenia właściwemu organowi;
procedurę lub proces zlecania działań weryfikacyjnych innym organizacjom;
procedurę lub proces gwarantujący, że weryfikator bierze na siebie pełną odpowiedzialność za działania weryfikacyjne prowadzone przez personel kontraktowy;
procesy zapewniające właściwe funkcjonowanie systemu zarządzania, o którym mowa w art. 41 ust. 2, w tym:
procesy służące przeglądowi systemu zarządzania co najmniej raz w roku, przy czym okres między przeglądami nie powinien być dłuższy niż 15 miesięcy;
procesy służące przeprowadzaniu audytów wewnętrznych co najmniej raz w roku, przy czym okres między audytami nie powinien być dłuższy niż 15 miesięcy;
procesy służące identyfikacji niezgodności w działaniach weryfikatora i zarządzania nimi oraz podejmowania działań naprawczych w celu usunięcia tych niezgodności;
procesy służące identyfikacji ryzyka i szans w ramach działań weryfikatora oraz podejmowanie działań zapobiegawczych w celu ograniczenia tego ryzyka;
procesy służące kontroli udokumentowanych informacji.
ZAŁĄCZNIK III
Minimalne wymogi w zakresie procesu akredytacji i wymogi dotyczące jednostek akredytujących
W odniesieniu do minimalnych wymogów w zakresie akredytacji oraz wymogów dotyczących jednostek akredytujących stosuje się, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 765/2008, normę zharmonizowaną w zakresie wymagań ogólnych dla jednostek akredytujących prowadzących akredytację jednostek oceniających zgodność.
ZAŁĄCZNIK IV
Tabela korelacji
Rozporządzenie Komisji (UE) nr 600/2012 |
Niniejsze rozporządzenie |
Artykuły 1–31 |
Artykuły 1–31 |
— |
Artykuł 32 |
Artykuły 32–78 |
Artykuły 33–79 |
Załączniki I–III |
Załączniki I–III |
— |
Załącznik IV |
( 1 ) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/1842 z dnia 31 października 2019 r. ustanawiające zasady stosowania dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do dalszych ustaleń dotyczących dostosowań przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji ze względu na zmiany w poziomie działalności (Dz.U. L 282 z 4.11.2019, s. 20).