02009R1099 — PL — 14.12.2019 — 002.001

---

Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie

►B	ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 1099/2009 z dnia 24 września 2009 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas ich uśmiercania (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz.U. L 303 z 18.11.2009, s. 1)

zmienione przez:

		Dziennik Urzędowy
		nr	strona	data
►M1	ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2017/625 z dnia 15 marca 2017 r.	L 95	1	7.4.2017
►M2	ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2018/723 z dnia 16 maja 2018 r.	L 122	11	17.5.2018

sprostowane przez:

►C1	Sprostowanie, Dz.U. L 137, 24.5.2017, s.  40 (2017/625)

---

▼B

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 1099/2009

z dnia 24 września 2009 r.

w sprawie ochrony zwierząt podczas ich uśmiercania

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT, ZAKRES STOSOWANIA I DEFINICJE

Artykuł 1

Przedmiot i zakres stosowania

1.  Niniejsze rozporządzenie ustanawia przepisy dotyczące uśmiercania zwierząt hodowanych lub utrzymywanych w celu produkcji żywności, wełny, skóry, futer lub innych produktów, jak również uśmiercania zwierząt w celu zmniejszenia ich liczebności oraz działań związanych z uśmiercaniem.

W odniesieniu do ryb zastosowanie mają jednak jedynie wymogi ustanowione w art. 3 ust. 1.

2.  Rozdział II, z wyjątkiem jego art. 3 ust. 1 i 2, rozdział III i rozdział IV, z wyjątkiem jego art. 9, nie mają zastosowania w przypadku uśmiercania z konieczności poza rzeźnią lub w sytuacjach, w których zastosowanie się do tych przepisów spowodowałoby natychmiastowe i poważne zagrożenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa ludzi.

3.  Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania:

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

▼M1

▼B

ROZDZIAŁ II

WYMOGI OGÓLNE

Artykuł 3

Wymogi ogólne dotyczące uśmiercania i działań związanych z uśmiercaniem

1.  Podczas uśmiercania i działań związanych z uśmiercaniem zwierzętom oszczędza się wszelkiego niepotrzebnego bólu, niepokoju lub cierpienia.

2.  Do celów ust. 1 podmioty gospodarcze podejmują w szczególności konieczne środki, aby zapewnić zwierzętom:

3.  Obiekty używane do uśmiercania i działań związanych z uśmiercaniem są projektowane, budowane, utrzymywane i obsługiwane w sposób zapewniający spełnienie obowiązków określonych w ust. 1 i 2 oraz z uwzględnieniem oczekiwanych warunków prowadzenia działalności obiektu przez cały rok.

Artykuł 4

Metody ogłuszania

1.  Zwierzęta są uśmiercane wyłącznie po uprzednim ogłuszeniu zgodnie z metodami i szczegółowymi wymogami związanymi ze stosowaniem tych metod określonymi w załączniku I. Do chwili śmierci zwierzęta są utrzymywanie w stanie nieprzytomności i niewrażliwości na bodźce.

Po zastosowaniu metod, o których mowa w załączniku I, nieprowadzących do natychmiastowej śmierci (dalej zwanych „ogłuszaniem prostym”), należy jak najszybciej zastosować procedurę prowadzącą do pewnej śmierci, taką jak wykrwawianie, miażdżenie centralnego układu nerwowego, porażenie prądem lub długotrwała ekspozycja na deficyt tlenu.

2.  W celu uwzględnienia postępu naukowego i technicznego załącznik I może zostać zmieniony na podstawie opinii EFSA i zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 25 ust. 2.

Wszelkie takie zmiany zapewniają, aby poziom dobrostanu zwierząt był co najmniej równy poziomowi zapewnianemu przez obecne metody.

3.  Wytyczne wspólnotowe dotyczące metod określonych w załączniku I mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 25 ust. 2.

4.  W przypadku zwierząt poddawanych ubojowi według szczególnych metod wymaganych przez obrzędy religijne wymogi ust. 1 nie mają zastosowania, pod warunkiem że ubój ma miejsce w rzeźni.

Artykuł 5

Kontrole ogłuszania

1.  Podmioty gospodarcze zapewniają, aby osoby odpowiedzialne za ogłuszanie lub inni wyznaczeni pracownicy przeprowadzali regularne kontrole w celu zapewnienia, aby zwierzęta nie wykazywały żadnych oznak przytomności ani wrażliwości na bodźce w okresie od zakończenia procesu ogłuszania do śmierci.

Kontrole te przeprowadzane są na wystarczająco reprezentatywnej próbie zwierząt, a ich częstotliwość ustalana jest na podstawie wyników poprzednich kontroli oraz wszelkich innych czynników, które mogą wpływać na skuteczność procesu ogłuszania.

W przypadku gdy wyniki kontroli wskazują, że zwierzę nie zostało odpowiednio ogłuszone, osoba odpowiedzialna za ogłuszanie natychmiast podejmuje właściwe środki wyszczególnione w standardowych procedurach operacyjnych opracowanych zgodnie z art. 6 ust. 2.

2.  W przypadku gdy, do celów art. 4 ust. 4, zwierzęta są uśmiercane bez uprzedniego ogłuszenia, osoby odpowiedzialne za ubój przeprowadzają systematyczne kontrole, zapewniając, aby zwierzęta nie wykazywały żadnych oznak przytomności ani wrażliwości na bodźce, zanim zostaną im zdjęte pęta, i nie wykazywały żadnych oznak życia, zanim zostaną poddane obróbce lub sparzaniu.

3.  Do celów ust. 1 i 2 podmioty gospodarcze mogą stosować procedury kontroli opisane w zasadach dobrej praktyki, o których mowa w art. 13.

4.  W stosownych przypadkach – w celu uwzględnienia wysokiego poziomu niezawodności niektórych metod ogłuszania i na podstawie opinii EFSA – można przyjąć odstępstwa od wymagań ustanowionych w ust. 1, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 25 ust. 2.

Artykuł 6

Standardowe procedury operacyjne

1.  Podmioty gospodarcze planują z wyprzedzeniem uśmiercanie zwierząt i działania związane z uśmiercaniem i przeprowadzają je zgodnie ze standardowymi procedurami operacyjnymi.

2.  Podmioty gospodarcze sporządzają i wdrażają takie standardowe procedury operacyjne, aby zapewnić, aby uśmiercanie i działania związane z uśmiercaniem były przeprowadzane zgodnie z art. 3 ust. 1.

W odniesieniu do ogłuszania standardowe procedury operacyjne:

3.  Do celów ust. 2 niniejszego artykułu podmioty gospodarcze mogą stosować standardowe procedury operacyjne opisane w zasadach dobrej praktyki, o których mowa w art. 13.

4.  Podmioty gospodarcze udostępniają standardowe procedury operacyjne właściwemu organowi, na jego wniosek.

Artykuł 7

Poziom i świadectwo kwalifikacji

1.  Uśmiercanie i działania związane z uśmiercaniem przeprowadzane są wyłącznie przez osoby posiadające odpowiedni poziom kwalifikacji, aby wykonywać te czynności, nie powodując u zwierząt jakiegokolwiek niepotrzebnego bólu, niepokoju lub cierpienia.

2.  Podmioty gospodarcze zapewniają, aby następujące czynności uboju były przeprowadzane wyłącznie przez osoby posiadające świadectwo kwalifikacji w odniesieniu do tych czynności, jak przewidziano w art. 21, wykazujące się umiejętnością przeprowadzania tych czynności zgodnie z przepisami ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu:

3.  Bez uszczerbku dla obowiązku określonego w ust. 1 niniejszego artykułu, uśmiercanie zwierząt futerkowych przeprowadza się w obecności lub pod bezpośrednim nadzorem osoby posiadającej świadectwo kwalifikacji, o którym mowa w art. 21, wydane w odniesieniu do wszystkich czynności przeprowadzanych pod nadzorem tej osoby. Podmioty gospodarcze prowadzące fermy zwierząt futerkowych powiadamiają z wyprzedzeniem właściwy organ o terminie uśmiercania zwierząt.

Artykuł 8

Instrukcje użytkowania urządzeń do krępowania i ogłuszania

Produkty sprzedawane lub reklamowane jako urządzenia do krępowania lub ogłuszania sprzedaje się wyłącznie wraz z odpowiednimi instrukcjami dotyczącymi ich użytkowania w sposób zapewniający optymalne warunki dla dobrostanu zwierząt. Producenci podają te instrukcje do publicznej wiadomości również za pośrednictwem Internetu.

W szczególności w instrukcjach tych określa się:

Artykuł 9

Stosowanie urządzeń do krępowania i ogłuszania

1.  Podmioty gospodarcze zapewniają, aby wszystkie urządzenia używane do krępowania lub ogłuszania zwierząt były konserwowane i kontrolowane zgodnie z instrukcjami producentów przez osoby przeszkolone specjalnie w tym celu.

Podmioty gospodarcze rejestrują informacje dotyczące konserwacji. Przechowują te informacje przez co najmniej rok i udostępniają je właściwym organom, na ich wniosek.

2.  Podmioty gospodarcze zapewniają, aby podczas czynności ogłuszania na miejscu były bezpośrednio dostępne odpowiednie urządzenia rezerwowe i by zostały użyte w przypadku awarii początkowo zastosowanych urządzeń ogłuszających. Metoda rezerwowa może być inna niż zastosowana początkowo.

3.  Podmioty gospodarcze zapewniają, aby zwierzęta nie były umieszczane w urządzeniach do krępowania, w tym w urządzeniach ograniczających ruchy głowy, do chwili, gdy osoba odpowiedzialna za czynności ogłuszania lub wykrwawiania będzie gotowa do jak najszybszego przeprowadzenia tych czynności.

Artykuł 10

Własna konsumpcja domowa

Do uboju zwierząt innych niż drób, króliki i zające i do czynności związanych z uśmiercaniem wykonywanych poza rzeźnią przez właściciela tych zwierząt lub osobę działającą na odpowiedzialność i pod nadzorem właściciela do celów własnej konsumpcji domowej mają zastosowanie wyłącznie wymogi art. 3 ust. 1, art. 4 ust. 1 i art. 7 ust. 1.

Do uboju zwierząt, innych niż drób, króliki i zające, świnie, owce i kozy, poza rzeźnią przez właściciela tych zwierząt lub osobę działającą na odpowiedzialność i pod nadzorem właściciela do celów własnej konsumpcji domowej mają jednakże zastosowanie również wymogi przewidziane w art. 15 ust. 3 oraz w pkt 1.8–1.11, 3.1 oraz – w zakresie dotyczącym ogłuszania prostego – pkt 3.2 załącznika III.

Artykuł 11

Bezpośrednia dostawa małych ilości drobiu, królików i zajęcy

1.  Do uboju drobiu, królików i zajęcy na terenie gospodarstwa w celu bezpośredniej dostawy małych ilości mięsa przez producenta konsumentom końcowym lub lokalnym zakładom detalicznym dostarczającym takie mięso bezpośrednio konsumentom końcowym w formie mięsa świeżego mają zastosowanie wyłącznie wymogi art. 3 ust. 1, art. 4 ust. 1 i art. 7 ust. 1, pod warunkiem że liczba zwierząt poddawanych ubojowi w gospodarstwie nie przekracza maksymalnej liczby zwierząt, która zostanie ustalona zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 25 ust. 2.

2.  Do uboju tych zwierząt, jeżeli ich liczba przekracza maksymalną liczbę, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, mają zastosowanie wymogi określone w rozdziałach II i III niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 12

Przywóz z krajów trzecich

Wymogi określone w rozdziałach II i III niniejszego rozporządzenia mają zastosowanie do celów art. 12 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 854/2004.

Do świadectwa zdrowia towarzyszącego mięsu przywożonemu z państw trzecich dołącza się atest poświadczający, że spełnione zostały wymogi co najmniej równe wymogom określonym w rozdziałach II i III niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 13

Opracowywanie i upowszechnianie zasad dobrej praktyki

1.  Państwa członkowskie zachęcają do opracowywania i upowszechniania zasad dobrej praktyki, aby ułatwiać wykonywanie niniejszego rozporządzenia.

2.  Jeśli takie zasady dobrej praktyki zostają sporządzone, są one opracowywanie i upowszechniane przez organizacje podmiotów gospodarczych:

3.  Właściwy organ ocenia zasady dobrej praktyki, aby zapewnić ich opracowanie zgodnie z ust. 2 i ich spójność z obowiązującymi wytycznymi wspólnotowymi.

4.  W przypadku gdy organizacje podmiotów gospodarczych nie przedstawią zasad dobrej praktyki, właściwy organ może opracować i podać do publicznej wiadomości swoje własne zasady dobrej praktyki.

5.  Państwa członkowskie przesyłają Komisji wszystkie zasady dobrej praktyki zatwierdzone przez właściwy organ. Komisja tworzy i prowadzi system rejestracji takich zasad oraz udostępnia go państwom członkowskim.

ROZDZIAŁ III

DODATKOWE WYMOGI W STOSUNKU DO RZEŹNI

Artykuł 14

Rozplanowanie, budowa i wyposażenie rzeźni

1.  Podmioty gospodarcze zapewniają, aby rozplanowanie i budowa rzeźni oraz używane w nich wyposażenie były zgodne z przepisami określonymi w załączniku II.

2.  Do celów niniejszego rozporządzenia podmioty gospodarcze przedkładają, na żądanie, właściwemu organowi, o którym mowa w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 853/2004, w odniesieniu do każdej rzeźni, przynajmniej następujące informacje:

Przy wydawaniu zezwolenia na prowadzenie działalności rzeźni właściwy organ ocenia informacje przedstawione przez podmiot zgodnie z akapitem pierwszym.

3.  Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 25 ust. 2, przyjęte mogą zostać:

Do chwili przyjęcia odstępstw, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a), państwa członkowskie mogą ustanawiać lub utrzymywać przepisy krajowe dotyczące rzeźni polowych.

4.  Wytyczne wspólnotowe w zakresie wprowadzenia w życie ust. 2 niniejszego artykułu oraz załącznika II mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 25 ust. 2.

Artykuł 15

Działania związane z obchodzeniem się ze zwierzętami i ich krępowaniem w rzeźniach

1.  Podmioty gospodarcze zapewniają przestrzeganie zasad operacyjnych dotyczących rzeźni określonych w załączniku III.

2.  Podmioty gospodarcze zapewniają, aby wszystkie zwierzęta uśmiercane zgodnie z art. 4 ust. 4 bez uprzedniego ogłuszenia były indywidualnie krępowane; przeżuwacze są krępowane mechanicznie.

Nie zezwala się na stosowanie systemów krępujących bydło przez umieszczenie w odwrotnym położeniu lub w dowolnym innym nienaturalnym położeniu, z wyjątkiem zwierząt poddawanych ubojowi zgodnie z art. 4 ust. 4 i pod warunkiem że są one umieszczone w urządzeniu krępującym ruchy boczne i pionowe głowy zwierzęcia, dającym się regulować odpowiednio do wielkości zwierzęcia.

3.  Następujące metody krępowania są zabronione:

Jednakże lit. a) i b) nie mają zastosowania do pęt używanych w stosunku do drobiu.

4.  W celu uwzględnienia postępu naukowego i technicznego, w tym opinii EFSA, załącznik III może zostać zmieniany zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 25 ust. 2.

5.  Wytyczne wspólnotowe w zakresie wprowadzenia w życie przepisów określonych w załączniku III mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 25 ust. 2.

Artykuł 16

Procedury monitorowania w rzeźniach

1.  Do celów art. 5 podmioty gospodarcze ustalają i wdrażają odpowiednie procedury monitorowania w rzeźniach.

2.  Procedury monitorowania, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, opisują, w jaki sposób mają zostać przeprowadzone kontrole, o których mowa w art. 5, i zawierają co najmniej następujące informacje:

3.  Podmioty gospodarcze wdrażają specjalną procedurę monitorowania dla każdej linii ubojowej.

4.  Częstotliwość kontroli uwzględnia główne czynniki ryzyka, takie jak zmiany związane z rodzajem lub wielkością zwierząt poddawanych ubojowi lub organizacją pracy personelu, oraz ustalana jest w sposób zapewniający wyniki o dużym stopniu wiarygodności.

5.  Do celów ust. 1–4 niniejszego artykułu podmioty gospodarcze mogą stosować procedury monitorowania opisane w zasadach dobrej praktyki, o których mowa w art. 13.

6.  Wytyczne wspólnotowe dotyczące procedur monitorowania w rzeźniach mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 25 ust. 2.

Artykuł 17

Pracownik odpowiedzialny za dobrostan zwierząt

1.  Dla każdej rzeźni podmioty gospodarcze wyznaczają pracownika odpowiedzialnego za dobrostan zwierząt, który pomaga im w zapewnieniu zgodności z przepisami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

2.  Pracownik odpowiedzialny za dobrostan zwierząt bezpośrednio podlega podmiotowi gospodarczemu i składa mu bezpośrednio sprawozdania w sprawach dotyczących dobrostanu zwierząt. Ma on kompetencje do wymagania, aby personel rzeźni podjął wszelkie środki naprawcze konieczne do zapewnienia zgodności z przepisami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

3.  Obowiązki pracownika odpowiedzialnego za dobrostan zwierząt są określone w standardowych procedurach operacyjnych rzeźni i wyraźnie przedstawione personelowi.

4.  Pracownik odpowiedzialny za dobrostan zwierząt posiada świadectwo kwalifikacji, o którym mowa w art. 21, wydane w odniesieniu do wszystkich działań odbywających się w rzeźni, za które jest odpowiedzialny.

5.  Pracownik odpowiedzialny za dobrostan zwierząt prowadzi rejestr działań podjętych, aby poprawić dobrostan zwierząt w rzeźni, w której wykonuje swoje obowiązki. Rejestr ten jest przechowywany przez co najmniej rok i jest udostępniany właściwemu organowi, na jego wniosek.

6.  Ust. 1–5 nie mają zastosowania do rzeźni dokonujących rocznie uboju mniej niż 1 000 jednostek żywego inwentarza z gromady ssaków lub 150 000 sztuk ptactwa lub królików.

Do celów pierwszego akapitu „jednostka żywego inwentarza” oznacza standardową jednostkę miary umożliwiającą sumowanie poszczególnych kategorii żywego inwentarza do celów porównawczych.

Do celów stosowania akapitu pierwszego państwa członkowskie używają następujących przeliczników:

ROZDZIAŁ IV

ZMNIEJSZANIE LICZEBNOŚCI I UŚMIERCANIE Z KONIECZNOŚCI

Artykuł 18

Zmniejszanie liczebności

1.  Przed rozpoczęciem działań właściwy organ odpowiedzialny za zmniejszanie liczebności ustala plan działań w celu zapewnienia zgodności z przepisami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

Wymagane przez prawo wspólnotowe w zakresie zdrowia zwierząt plany gotowości zawierają w szczególności planowane metody ogłuszania i uśmiercania oraz odpowiadające im standardowe procedury operacyjne zapewniające zgodność z przepisami określonymi w niniejszym rozporządzeniu, przy czym metody i procedury te oparte są na ustalonych w planie gotowości hipotezach dotyczących rozmiaru i lokalizacji podejrzewanych ognisk.

2.  Właściwy organ:

3.  Do celów niniejszego artykułu oraz w wyjątkowych okolicznościach właściwy organ może wyrazić zgodę na odstępstwa od jednego lub większej liczby przepisów niniejszego rozporządzenia, jeżeli uzna, że przestrzeganie ich może niekorzystnie wpłynąć na zdrowie ludzkie lub znacząco spowolnić proces zwalczania choroby.

4.  Do dnia 30 czerwca każdego roku właściwy organ, o którym mowa w ust. 1, przesyła Komisji sprawozdanie dotyczące działań związanych ze zmniejszaniem liczebności przeprowadzonych w poprzednim roku i podaje je do publicznej wiadomości za pośrednictwem Internetu.

W odniesieniu do każdego działania związanego ze zmniejszaniem liczebności, sprawozdanie to obejmuje w szczególności:

5.  Wytyczne wspólnotowe w zakresie sporządzania i wdrażania planów działań związanych ze zmniejszaniem liczebności mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 25 ust. 2.

6.  W odpowiednich przypadkach, aby uwzględnić informacje gromadzone w systemie ADNS, można przyjąć odstępstwo od obowiązku sprawozdawczego ustalonego w ust. 4 niniejszego artykułu – zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 25 ust. 2.

Artykuł 19

Uśmiercanie z konieczności

W przypadku uśmiercania z konieczności posiadacz danych zwierząt podejmuje wszelkie konieczne działania, aby jak najszybciej uśmiercić zwierzę.

ROZDZIAŁ V

WŁAŚCIWY ORGAN

Artykuł 20

Wsparcie naukowe

1.  Każde państwo członkowskie zapewnia wystarczające niezależne wsparcie naukowe, z którego mogą na wniosek korzystać właściwe organy, oferujące:

2.  Wsparcie naukowe może być realizowane za pośrednictwem sieci, pod warunkiem że wszystkie zadania przewidziane w ust. 1 są podejmowane w odniesieniu do wszystkich odpowiednich działań odbywających się w danym państwie członkowskim.

W tym celu każde państwo członkowskie wyznacza jeden punkt kontaktowy i podaje to do publicznej wiadomości za pośrednictwem Internetu. Taki punkt kontaktowy jest odpowiedzialny za udostępnianie informacji naukowych i technicznych oraz najlepszych praktyk dotyczących wykonywania niniejszego rozporządzenia swoim punktom partnerskim oraz Komisji.

Artykuł 21

Świadectwo kwalifikacji

1.  Do celów art. 7 państwa członkowskie wyznaczają właściwy organ odpowiedzialny za:

2.  Właściwy organ może przekazać przeprowadzanie egzaminu końcowego oraz wydawanie świadectw kwalifikacji odrębnemu organowi lub podmiotowi, który:

Właściwy organ może również przekazać organizowanie kursów szkoleniowych odrębnemu organowi lub podmiotowi, który ma odpowiednią do tego wiedzę specjalistyczną, personel i urządzenia.

Szczegółowe informacje o organach i podmiotach, którym przekazano takie zadania, są podawane do publicznej wiadomości przez właściwy organ za pośrednictwem Internetu.

3.  Świadectwa kwalifikacji wskazują kategorie zwierząt, rodzaje urządzeń i te spośród działań wymienionych w art. 7 ust. 2 lub 3, dla których świadectwo jest ważne.

4.  Państwa członkowskie uznają świadectwa kwalifikacji wydane w innym państwie członkowskim.

5.  Właściwy organ może wydawać tymczasowe świadectwa kwalifikacji, pod warunkiem że:

6.  Bez uszczerbku dla decyzji organu sądowego lub właściwego organu o zakazie pracy ze zwierzętami, świadectwa kwalifikacji, w tym tymczasowe świadectwa kwalifikacji, wydawane są jedynie pod warunkiem, że wnioskodawca złoży pisemne oświadczenie, że nie popełnił poważnego naruszenia prawa wspólnotowego lub prawa krajowego z zakresu ochrony zwierząt w ciągu trzech lat poprzedzających datę wystąpienia z wnioskiem o świadectwo.

7.  Państwa członkowskie mogą uznawać za równoważne świadectwom kwalifikacji do celów niniejszego rozporządzenia kwalifikacje uzyskane w innych celach, pod warunkiem że zostały one wydane na warunkach odpowiadających określonym w niniejszym artykule. Właściwy organ podaje do publicznej wiadomości i aktualizuje, za pośrednictwem Internetu, wykaz kwalifikacji uznawanych za równoważne świadectwu kwalifikacji.

8.  Wspólnotowe wytyczne dotyczące stosowania ust. 1 niniejszego artykułu mogą być przyjęte zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 25 ust. 2.

ROZDZIAŁ VI

NIEZGODNOŚĆ Z PRZEPISAMI, SANKCJE I UPRAWNIENIA WYKONAWCZE

▼M1 —————

▼B

Artykuł 23

Sankcje

Państwa członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące sankcji mających zastosowanie w przypadku naruszeń przepisów niniejszego rozporządzenia i podejmują wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia ich wdrażania. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Państwa członkowskie powiadamiają o tych przepisach Komisję do dnia 1 stycznia 2013 r. oraz niezwłocznie powiadamiają ją o wszystkich późniejszych zmianach dotyczących tych przepisów.

Artykuł 24

Przepisy wykonawcze

Szczegółowe przepisy niezbędne do wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 25 ust. 2.

Artykuł 25

Procedura komitetowa

1.  Komisja jest wspierana przez Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, ustanowiony na mocy art. 58 rozporządzenia (WE) nr 178/2002.

2.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres przewidziany w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

ROZDZIAŁ VII

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 26

Bardziej restrykcyjne przepisy krajowe

1.  Niniejsze rozporządzenie nie uniemożliwia państwom członkowskim utrzymania przepisów krajowych, które służą zapewnieniu dalej idącej ochrony zwierząt podczas ich uśmiercania, a które obowiązują w momencie wprowadzania w życie niniejszego rozporządzenia.

Przed dniem 1 stycznia 2013 r. państwa członkowskie powiadamiają Komisję o takich przepisach krajowych. Komisja poinformuje o nich pozostałe państwa członkowskie.

2.  Państwa członkowskie mogą przyjąć przepisy krajowe, które służą zapewnieniu dalej idącej ochrony zwierząt podczas ich uśmiercania w porównaniu z przepisami zawartymi w niniejszym rozporządzeniu, w następujących dziedzinach:

Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o takich przepisach krajowych. Komisja poinformuje o nich pozostałe państwa członkowskie.

3.  W przypadku gdy państwo członkowskie uzna, na podstawie nowych dowodów naukowych, że konieczne jest zastosowanie środków, które służą zapewnieniu dalej idącej ochrony zwierząt podczas ich uśmiercania w odniesieniu do sposobów ogłuszania, o których mowa w załączniku I, państwo to powiadamia Komisję o planowanych środkach. Komisja zwróci uwagę pozostałych państw członkowskich na te środki.

Komisja przedstawia tę sprawę komitetowi, o którym mowa w art. 25 ust. 1, w ciągu miesiąca od powiadomienia, a następnie, na podstawie opinii EFSA i w zgodzie z procedurą, o której mowa w art. 25 ust. 2, zatwierdza lub odrzuca przedmiotowe środki krajowe.

W przypadku gdy Komisja uzna to za stosowne, może, na podstawie zatwierdzonych środków krajowych, zaproponować zmiany załącznika I, zgodnie z art. 4 ust. 2.

4.  Państwo członkowskie nie może zabraniać ani utrudniać wprowadzania do obiegu na swoim terytorium produktów pochodzenia zwierzęcego uzyskanych ze zwierząt, które zostały uśmiercone w innym państwie członkowskim, powołując się na to, że dane zwierzęta nie zostały uśmiercone zgodnie z przepisami krajowymi tego państwa służącymi zapewnieniu dalej idącej ochrony zwierząt podczas ich uśmiercania.

Artykuł 27

Sprawozdawczość

1.  Nie później niż dnia 8 grudnia 2014 r. Komisja składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące możliwości wprowadzenia pewnych wymogów dotyczących ochrony ryb podczas ich uśmiercania, z uwzględnieniem aspektów dobrostanu zwierząt oraz skutków społeczno-ekonomicznych i środowiskowych. Sprawozdaniu będą towarzyszyć, jeżeli będzie to zasadne, wnioski legislacyjne mające na celu zmianę niniejszego rozporządzenia przez włączenie szczególnych przepisów dotyczących ochrony ryb podczas ich uśmiercania.

Do chwili przyjęcia tych środków państwa członkowskie mogą utrzymywać lub przyjmować krajowe przepisy dotyczące ochrony ryb podczas ich uboju lub uśmiercania, o czym informują Komisję.

2.  Nie później niż dnia 8 grudnia 2012 r. Komisja składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat systemów stosowanych do krępowania bydła przez umieszczanie w położeniu odwrotnym lub wszelkich innych nienaturalnych położeniach. Sprawozdanie to jest oparte na wynikach badania naukowego porównującego te systemy z systemami, w których bydło pozostaje w położeniu pionowym, i bierze pod uwagę aspekty dobrostanu zwierząt oraz konsekwencje społeczno-ekonomiczne, w tym również akceptowalność w społecznościach religijnych i bezpieczeństwo użytkowników. Sprawozdaniu będą towarzyszyć, jeżeli będzie to zasadne, wnioski legislacyjne mające na celu zmianę niniejszego rozporządzenia, dotyczące systemów stosowanych do krępowania bydła przez umieszczanie w położeniu odwrotnym lub wszelkich innych nienaturalnych położeniach.

3.  Nie później niż dnia 8 grudnia 2013 r. Komisja składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat różnych metod ogłuszania drobiu, w szczególności wodnych urządzeń ogłuszających dla wielu gatunków ptaków, z uwzględnieniem aspektów dobrostanu zwierząt, a także skutków społeczno-ekonomicznych i środowiskowych.

Artykuł 28

Uchylenie

1.  Dyrektywa 93/119/EWG traci moc.

Jednakże do celów art. 29 ust. 1 niniejszego rozporządzenia następujące przepisy dyrektywy 93/119/EWG nadal mają zastosowanie:

2.  Odesłania do uchylonej dyrektywy należy odczytywać jako odesłania do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 29

Przepisy przejściowe

1.  Do dnia 8 grudnia 2019 r. art. 14 ust. 1 ma zastosowanie jedynie do nowych rzeźni lub do każdego nowego rozplanowania, nowych konstrukcji lub nowego wyposażenia objętych przepisami określonymi w załączniku II, które nie zostały oddane do użytku przed dniem 1 stycznia 2013 r.

2.  Do dnia 8 grudnia 2015 r. państwa członkowskie mogą postanowić, aby świadectwa kwalifikacji, o których mowa w art. 21, były wydawane przy zastosowaniu procedury uproszczonej w przypadku osób, których odpowiednie doświadczenie zawodowe wynosi co najmniej trzy lata.

Artykuł 30

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2013 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

---

ZAŁĄCZNIK I

WYKAZ METOD OGŁUSZANIA I ZWIĄZANYCH Z NIMI SPECYFIKACJI

(o których mowa w art. 4)

ROZDZIAŁ I

Metody

ROZDZIAŁ II

Szczegółowe wymogi dotyczące określonych metod

1.    Urządzenie bolcowe niepenetrujące

W przypadku stosowania tej metody podmioty gospodarcze powinny zwracać uwagę, aby nie dochodziło do łamania kości czaszki.

Metoda ta może być stosowana jedynie wobec przeżuwaczy o żywej wadze mniejszej niż 10 kg.

2.    Maceracja

Metoda ta zapewnia natychmiastową macerację i bezzwłoczną śmierć zwierząt. Urządzenie powinno mieć szybkoobrotowe ostrza uśmiercające o napędzie mechanicznym lub wystające elementy ze spienionego polistyrenu. Wydajność urządzenia musi być wystarczająca, aby niezwłocznie uśmiercić wszystkie zwierzęta, nawet jeśli ich liczba jest duża.

3.    Przemieszczanie kręgów szyjnych i uderzenie w głowę

Metody te nie mogą być stosowane jako metody rutynowe, a jedynie wtedy, kiedy nie ma do dyspozycji innych metod ogłuszania.

Metody te nie mogą być stosowane w rzeźniach, chyba że jako rezerwowa metoda ogłuszania.

Zabronione jest uśmiercanie więcej niż siedemdziesięciu zwierząt dziennie przez jedną osobę z zastosowaniem ręcznego przemieszczenia kręgów szyjnych lub uderzenia w głowę.

Ręczne przemieszczenie kręgów szyjnych nie może być stosowane w przypadku zwierząt, których żywa waga przekracza trzy kilogramy.

4.    Ogłuszanie elektryczne elektrodami przyłożonymi jedynie z obu stron głowy

5.    Ogłuszanie elektrodami przyłożonymi na głowie i ciele zwierzęcia

5.1.	Owce, kozy i świnie Minimalny prąd przy ogłuszaniu z elektrodami przyłożonymi na głowie i ciele zwierzęcia wynosi 1 amper w przypadku owiec i kóz oraz 1,30 ampera w przypadku świń.

5.2.	Lisy Elektrody przykłada się do pyska i odbytu; należy użyć prądu o wartości co najmniej 0,3 ampera i napięciu co najmniej 110 woltów przez co najmniej 3 sekundy.

5.3.	Szynszyle Elektrody przykłada się do ucha i ogona; należy użyć prądu o wartości co najmniej 0,57 ampera przez co najmniej 60 sekund.

6.    Ogłuszanie drobiu w kąpieli wodnej

7.    Dwutlenek węgla w wysokim stężeniu

W przypadku świń, łasicowatych i szynszyli stosuje się dwutlenek węgla w stężeniu wynoszącym co najmniej 80 %.

8.    Dwutlenek węgla, zastosowanie gazów obojętnych lub kombinacji mieszanin tych gazów

Do komory lub miejsca, w którym zwierzęta mają zostać ogłuszone i uśmiercone, w żadnym wypadku nie wprowadza się gazów w taki sposób, jaki może spowodować oparzenia lub pobudzenie ze względu na zimno lub na brak wilgotności.

9.    Tlenek węgla (w czystej postaci lub połączony z innymi gazami)

Silnik jest testowany co roku przed uśmiercaniem zwierząt.

▼M2

10.    Ogłuszanie z wykorzystaniem niskiego ciśnienia atmosferycznego

▼B

---

ZAŁĄCZNIK II

ROZPLANOWANIE, BUDOWA I WYPOSAŻENIE RZEŹNI

(o którym mowa w art. 14)

1.    Wszystkie magazyny żywca

2.    Magazyny dla zwierząt dostarczonych inaczej niż w kontenerach

3.    Urządzenia i obiekty do krępowania

4.    Elektryczne urządzenia do ogłuszania (oprócz urządzeń do ogłuszania w kąpielach wodnych)

5.    Urządzenia do ogłuszania kąpielą wodną

6.    Urządzenia do ogłuszania świń i drobiu gazem

▼M2

7.    Ogłuszanie z wykorzystaniem niskiego ciśnienia atmosferycznego

▼B

---

ZAŁĄCZNIK III

ZASADY OPERACYJNE DOTYCZĄCE RZEŹNI

(o których mowa w art. 15)

1.    Przywóz i przemieszczanie zwierząt oraz zajmowanie się nimi

Ssaki, oprócz królików i zajęcy, które nie są zabierane w momencie dostawy bezpośrednio na miejsce uboju, są kierowane do magazynów żywca.

Zwierzęta, które nie zostały poddane ubojowi w ciągu 12 godzin po przybyciu, są karmione, a następnie w odpowiednich odstępach czasu muszą im być podawane umiarkowane ilości pokarmu. W takim przypadku zwierzętom zapewnia się odpowiednią ilość ściółki lub odpowiedniego materiału gwarantującego komfort stosowny dla gatunku i liczby danych zwierząt. Materiał ten gwarantuje skuteczny drenaż lub zapewniać odpowiednią absorpcję moczu i kału.

Jeżeli to możliwe, zwierzęta rozładowuje się indywidualnie.

Zakaz podnoszenia zwierząt za nogi nie dotyczy jednak drobiu, królików i zajęcy;

2.    Dodatkowe przepisy dotyczące ssaków przetrzymywanych w magazynach żywca (z wyjątkiem królików i zajęcy)

3.    Wykrwawianie zwierząt

---

ZAŁĄCZNIK IV

ZGODNOŚĆ POMIĘDZY DZIAŁANIAMI A WYMAGANIAMI EGZAMINU KWALIFIKACYJNEGO

(o którym mowa w art. 21)

---

( 1 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady ►C1  (UE) 2017/625 ◄ z dnia 15 marca 2017 r. w sprawie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych przeprowadzanych w celu zapewnienia stosowania prawa żywnościowego i paszowego oraz zasad dotyczących zdrowia i dobrostanu zwierząt, zdrowia roślin i środków ochrony roślin, zmieniające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001, (WE) nr 396/2005, (WE) nr 1069/2009, (WE) nr 1107/2009, (UE) nr 1151/2012, (UE) nr 652/2014, (UE) 2016/429 i (UE) 2016/2031, rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2005 i (WE) nr 1099/2009 oraz dyrektywy Rady 98/58/WE, 1999/74/WE, 2007/43/WE, 2008/119/WE i 2008/120/WE, oraz uchylające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 854/2004 i (WE) nr 882/2004, dyrektywy Rady 89/608/EWG, 89/662/EWG, 90/425/EWG, 91/496/EWG, 96/23/WE, 96/93/WE i 97/78/WE oraz decyzję Rady 92/438/EWG (rozporządzenie w sprawie kontroli urzędowych) ( ►C1  Dz.U. L 95 z 7.4.2017, s. 1 ◄ ).

( 2 ) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.