This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 01975L0442-20031120
Council Directive of 15 July 1975 on waste (75/442/EEC)
Consolidated text: Dyrektywa Rady z dnia 15 lipca 1975 r. w sprawie odpadów (75/442/EWG)
Dyrektywa Rady z dnia 15 lipca 1975 r. w sprawie odpadów (75/442/EWG)
No longer in force
1975L0442 — PL — 20.11.2003 — 004.001
Dokument ten służy wyłącznie do celów dokumentacyjnych i instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego zawartość
|
DYREKTYWA RADY z dnia 15 lipca 1975 r. w sprawie odpadów (Dz.U. L 194, 25.7.1975, p.39) |
zmienione przez:
|
|
|
Dziennik Urzędowy |
||
|
No |
page |
date |
||
|
L 78 |
32 |
26.3.1991 |
||
|
L 377 |
48 |
31.12.1991 |
||
|
L 135 |
32 |
6.6.1996 |
||
|
ROZPORZĄDZENIE (WE) NR 1882/2003PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 29 września 2003 r. |
L 284 |
1 |
31.10.2003 |
|
DYREKTYWA RADY
z dnia 15 lipca 1975 r.
w sprawie odpadów
(75/442/EWG)
RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100 i art. 235,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego ( 1 ),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego ( 2 ),
a także mając na uwadze, co następuje:wszelkie różnice między przepisami w sprawie unieszkodliwiania odpadów, zarówno już stosowanymi, jak i przygotowywanymi w różnych Państwach Członkowskich, mogą spowodować nierówne warunki konkurencji, a tym samym bezpośrednio wpłynąć na funkcjonowanie wspólnego rynku; dlatego jest niezbędne zbliżenie przepisów prawnych w tej dziedzinie, jak przewidziano w art. 100 Traktatu;
konieczne dla powyższego zbliżenia ustawodawstw wydaje się być jego uzupełnienie przez wspólnotowe działanie, tak aby jeden z celów Wspólnoty w dziedzinie ochrony środowiska i polepszenia jakości życia został osiągnięty za pomocą bardziej wyczerpujących przepisów; dlatego konieczne jest ustanowienie pewnych przepisów szczególnych; należy odwołać się do art. 235 Traktatu, jako że uprawnienia wymagane dla osiągnięcia tego celu nie zostały przewidziane w Traktacie;
zasadniczym celem wszystkich przepisów dotyczących unieszkodliwiania odpadów musi być ochrona zdrowia ludzi i środowiska przed szkodliwymi skutkami spowodowanymi przez zbieranie, transport, unieszkodliwianie, magazynowanie oraz składowanie odpadów;
odzysk odpadów oraz wykorzystywanie materiałów odzyskiwanych powinno być wspierane w celu zachowania zasobów naturalnych;
program działań Wspólnot Europejskich w zakresie środowiska ( 3 ) podkreśla potrzebę działania wspólnotowego, obejmującego harmonizację ustawodawstw;
efektywne i spójne przepisy dotyczące unieszkodliwiania odpadów, które nie wpływają negatywnie na handel wewnątrzwspólnotowy ani na warunki konkurencji, powinny być stosowane do mienia ruchomego, które właściciel usuwa lub ma obowiązek usunąć zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego, z wyjątkiem odpadów radioaktywnych, kopalnianych i rolnych, zwierząt padłych, ścieków, zanieczyszczeń gazowych oraz odpadów objętych szczególnymi zasadami wspólnotowymi;
w celu zapewnienia ochrony środowiska należy wprowadzić system zezwoleń dla przedsiębiorstw, które unieszkodliwiają, magazynują lub zwałują odpady w imieniu stron trzecich, system nadzoru dla przedsiębiorstw, które unieszkodliwiają własne odpady lub tych, które zbierają odpady innych, oraz plan obejmujący podstawowe czynniki, które powinny być wzięte pod uwagę w odniesieniu do różnych działalności związanych z unieszkodliwianiem odpadów;
część kosztów nieobjęta przychodami z unieszkodliwiania odpadów musi być pokryta zgodnie z zasadą „zanieczyszczający płaci”,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Artykuł 1
Do celów niniejszej dyrektywy:
a) „odpady” oznaczają wszelkie substancje lub przedmioty należące do kategorii określonych w załączniku I, które ich posiadacz usuwa, zamierza usunąć, lub do których usunięcia został zobowiązany.
Komisja, stanowiąc zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18, nie później niż do dnia 1 kwietnia 1993 r. sporządzi wykaz odpadów należących do kategorii wymienionych w załączniku I. Wykaz ten będzie okresowo poddawany przeglądowi oraz, w razie konieczności, zmieniany zgodnie z tą samą procedurą;
b) „producent” oznacza dowolny podmiot, którego działalność obejmuje produkcję odpadów („producent pierwotny”) i/lub dowolny podmiot zajmujący się przetwarzaniem wstępnym, mieszaniem bądź innymi czynnościami prowadzącymi do zmiany postaci lub składu tych odpadów;
c) „posiadacz” oznacza producenta odpadów lub osobę fizyczną lub prawną, do której one należą;
d) „gospodarka” oznacza zbieranie, transportowanie, odzyskiwanie oraz unieszkodliwianie odpadów, łącznie z nadzorem nad tego rodzaju działaniami, jak również późniejsze postępowanie z miejscami unieszkodliwiania odpadów;
e) „unieszkodliwianie” oznacza wszelkie działania przewidziane w załączniku II A;
f) „odzyskiwanie” oznacza wszelkie działania przewidziane w załączniku II B;
g) „zbieranie” oznacza gromadzenie, sortowanie, i/lub mieszanie odpadów do celów ich transportowania.
Artykuł 2
1. Z zakresu niniejszej dyrektywy wyłącza się:
a) wyziewy gazowe do atmosfery emitowane do powietrza;
b) w przypadku gdy są one już objęte inną legislacją:
i) odpady radioaktywne;
ii) odpady wynikające z poszukiwania, wydobywania, przetwarzania oraz składowania zasobów mineralnych oraz działalności odkrywkowej;
iii) zwłoki zwierzęce oraz następujące odpady z rolnictwa: odchody, oraz inne naturalne nieszkodliwe substancje stosowane w gospodarce rolnej;
iv) wody ściekowe, z wyjątkiem odpadów w postaci płynnej;
v) zdetonowane materiały wybuchowe.
2. Szczególne przepisy dotyczące konkretnych przypadków lub uzupełniające przepisy niniejszej dyrektywy w sprawie gospodarki poszczególnymi kategoriami odpadów mogą zostać ustanowione w drodze dyrektyw szczegółowych.
Artykuł 3
1. Państwa Członkowskie podejmują odpowiednie środki celem wspierania:
a) po pierwsze, zapobiegania lub ograniczania produkcji odpadów oraz ich szkodliwości, w szczególności przez:
— rozwój czystych technologii, bardziej oszczędnych jeżeli chodzi o wykorzystanie przez nie zasobów naturalnych,
— rozwój techniczny oraz wprowadzanie do obrotu produktów, zaprojektowanych tak, aby nie przyczyniać się lub przyczyniać się w możliwie najmniejszym stopniu przez sposób ich wytwarzania, wykorzystanie lub ostateczne unieszkodliwianie do wzrostu ilości odpadów lub ich szkodliwości oraz zagrożeń związanych z zanieczyszczeniami,
— rozwoju właściwych technik ostatecznego unieszkodliwiania substancji niebezpiecznych zawartych w odpadach przeznaczonych do odzysku;
b) po drugie:
i) odzyskiwania odpadów w drodze recyklingu, ponownego wykorzystania, regeneracji lub dowolnego innego procesu, w celu uzyskania surowców wtórnych; lub
ii) wykorzystania odpadów jako źródła energii.
2. Z wyjątkiem przypadków, gdy stosuje się dyrektywę Rady 83/189/EWG z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiającą procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i uregulowań technicznych ( 4 ), Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o wszelkich środkach, które zamierzają podjąć w celu osiągnięcia celów wymienionych w ust. 1. Komisja powiadamia pozostałe Państwa Członkowskie oraz komitet określony w art. 18 o takich środkach.
Artykuł 4
Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia, że odpady są odzyskiwane lub unieszkodliwiane bez zagrażania zdrowiu ludzkiemu oraz bez stosowania procesów lub metod, które mogłyby szkodzić środowisku naturalnemu, w szczególności:
— bez zagrożenia dla wody, powietrza, gleby, roślin i zwierząt,
— bez powodowania uciążliwości przez hałas lub zapachy,
— bez negatywnych skutków dla terenów wiejskich oraz w miejsc o szczególnym znaczeniu.
Państwa Członkowskie podejmują także niezbędne środki zakazujące porzucania, wysypywania lub niekontrolowanego unieszkodliwiania odpadów.
Artykuł 5
1. Państwa Członkowskie, we współpracy z innymi Państwami Członkowskimi w przypadku gdy jest to niezbędne lub zalecane, podejmują właściwe środki w celu stworzenia odpowiedniej zintegrowanej sieci urządzeń do unieszkodliwiania odpadów, uwzględniając najlepsze dostępne technologie nieobejmujące nadmiernych kosztów. Sieć musi umożliwiać Wspólnocie jako całości samowystarczalność w zakresie unieszkodliwiania odpadów, a Państwom Członkowskim stopniowe osiąganie tego celu indywidualnie, biorąc pod uwagę warunki geograficzne lub potrzebę specjalistycznych urządzeń dla niektórych typów odpadów.
2. Sieć musi także umożliwiać unieszkodliwianie odpadów w jednym z najbliższych urządzeń, za pomocą najodpowiedniejszych metod i technologii w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony środowiska naturalnego oraz zdrowia publicznego.
Artykuł 6
Państwa Członkowskie ustanawiają lub wyznaczają właściwe organy lub władze odpowiedzialne za wykonanie niniejszej dyrektywy.
Artykuł 7
1. W celu osiągnięcia celów określonych w art. 3, 4 i 5, właściwe władze określone w art. 6, zobowiązane są do możliwie jak najszybszego sporządzenia co najmniej jednego planu gospodarki odpadami. Plany takie odnoszą się w szczególności do:
— typu, ilości oraz pochodzenia odpadów przeznaczonych do odzysku lub usunięcia,
— ogólnych wymogów technicznych,
— wszelkich szczegółowych uzgodnień dotyczących określonych rodzajów odpadów,
— odpowiednich miejsc lub urządzeń do unieszkodliwiania.
Plany te mogą przykładowo obejmować:
— osoby fizyczne lub prawne upoważnione do prowadzenia gospodarki odpadami,
— szacowane koszty odzyskiwania i unieszkodliwiania,
— właściwe środki mające na celu wspieranie racjonalizacji zbierania, sortowania oraz przetwarzania odpadów,
2. Państwa Członkowskie współpracują, gdzie właściwe, z pozostałymi Państwami Członkowskimi oraz Komisją. w celu sporządzania takich planów. Powiadamiają o tym Komisję.
3. Państwa Członkowskie mogą podjąć środki niezbędne w celu zapobieżenia przemieszczaniu odpadów, które nie są zgodne z planami gospodarki. Powiadamiają one Komisję i Państwa Członkowskie o wszelkich takich środkach.
Artykuł 8
Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia, aby każdy posiadacz odpadów:
— przekazywał odpady prywatnemu lub państwowemu punktowi zbierania odpadów bądź przedsiębiorstwu, które wykonują czynności wymienione w załączniku II A lub B, lub
— odzyskiwał lub unieszkodliwiał je na własną rękę zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy.
Artykuł 9
1. Do celów wykonania art. 4, 5 i 7, wszelkie zakłady lub przedsiębiorstwa, które wykonują czynności określone w załączniku II A muszą uzyskać zezwolenie od właściwych władz określone w art. 6.
Zezwolenie takie obejmuje:
— rodzaje oraz ilości odpadów,
— wymogi techniczne,
— środki bezpieczeństwa, które mają być zastosowane,
— miejsce unieszkodliwiania,
— metodę przetwarzania.
2. Zezwolenia mogą być udzielane na czas określony, mogą być odnawialne, mogą podlegać warunkom i zobowiązaniom, a w szczególności, jeśli zamierzona metoda unieszkodliwiania jest niedopuszczalna z punktu widzenia ochrony środowiska naturalnego, można odmówić ich udzielenia.
Artykuł 10
Do celów wykonania art. 4, każdy zakład lub przedsiębiorstwo wykonujące czynności określone w załączniku II B, musi uzyskać zezwolenie.
Artykuł 11
1. Bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy Rady 78/319/EWG z dnia 20 marca 1978 r. w sprawie odpadów toksycznych i niebezpiecznych ( 5 ), ostatnio zmienionej Aktem Przystąpienia Hiszpanii i Portugalii, następujące podmioty mogą być zwolnione z wymogu uzyskania zezwolenia nałożonego przepisami art. 9 lub art. 10:
a) przedsiębiorstwa lub zakłady unieszkodliwiające swoje odpady we własnym zakresie w miejscu ich produkcji;
oraz
b) przedsiębiorstwa lub zakłady wykonujące czynności odzyskiwania odpadów.
Niniejsze zwolnienie stosuje się wyłącznie:
— jeśli właściwe władze przyjęły ogólne zasady dotyczące każdego rodzaju działalności ustanawiające rodzaje i ilości odpadów oraz warunki, na podstawie których dana działalność może być zwolniona z wymogu uzyskania zezwolenia,
— oraz
— jeśli rodzaje i ilości odpadów oraz metody unieszkodliwiania lub odzyskiwania są takie, że pozwalają na spełnienie warunków nałożonych przepisami art. 4.
2. Przedsiębiorstwa lub zakłady określone w ust. 1 zostają zarejestrowane przez właściwe władze.
3. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o ogólnych zasadach przyjętych na mocy ust. 1.
Artykuł 12
Co trzy lata Państwa Członkowskie przesyłają Komisji informacje dotyczące wykonania niniejszej dyrektywy w formie sprawozdania sektorowego, które obejmuje również inne stosowne dyrektywy wspólnotowe. Sprawozdanie to jest sporządzane na podstawie kwestionariusza lub szkicu opracowanego przez Komisję zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 6 dyrektywy 91/692/EWG ( 6 ). Kwestionariusz lub szkic jest przesyłany Państwom Członkowskim sześć miesięcy przed rozpoczęciem się okresu objętego sprawozdaniem. Sprawozdanie jest przesyłane do Komisji w ciągu dziewięciu miesięcy od zakończenia trzyletniego okresu objętego sprawozdaniem.
Pierwsze sprawozdanie obejmuje okres od 1995 do 1997 r. włącznie.
Komisja publikuje sprawozdanie wspólnotowe dotyczące wykonania dyrektywy w ciągu dziewięciu miesięcy od otrzymania sprawozdań od Państw Członkowskich.
Artykuł 13
Przedsiębiorstwa lub zakłady wykonujące czynności, określone w art. 9-12 podlegają odpowiednim okresowym kontrolom właściwych władz.
Artykuł 14
Wszystkie przedsiębiorstwa lub zakłady określone w art. 9 i 10:
— prowadzą rejestr ilości, charakteru, pochodzenia oraz, gdzie właściwe, miejsca przeznaczenia, częstotliwości zbierania, sposobu transportu oraz metody przetwarzania odpadów określonych w załączniku I oraz prowadzą czynności, określonych w załączniku II A lub B,
— na żądanie właściwych władz udostępniają informacje określone w art. 6.
Państwa Członkowskie mogą także wymagać od producentów spełnienia wymogów niniejszego artykułu.
Artykuł 15
Zgodnie z zasadą „zanieczyszczający płaci”, koszty unieszkodliwiania odpadów ponoszą:
— posiadacz, który przekazał odpady punktowi zbierania odpadów lub przedsiębiorstwu określonemu w art. 9,
— i/lub
— poprzedni posiadacze lub producenci produktu, z którego pochodzą odpady.
Artykuł 16
1. Co trzy lata, a począwszy od dnia 1 kwietnia 1995 r., Państwa Członkowskie przesyłają Komisji sprawozdania w sprawie środków podjętych w celu wykonania niniejszej dyrektywy. Sprawozdanie to jest sporządzane w oparciu o kwestionariusz, sporządzony zgodnie z procedurą określoną w art. 18, który Komisja przesyła Państwom Członkowskim sześć miesięcy przed powyższą datą.
2. W oparciu o sprawozdania określone w ust. 1 Komisja publikuje, co trzy lata począwszy od dnia 1 kwietnia 1996 r. skonsolidowane sprawozdanie.
Artykuł 17
Zmiany niezbędne do dostosowania załączników do niniejszej dyrektywy do postępu naukowo-technicznego przyjmowane są zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18.
Artykuł 18
1. Komisję wspomaga Komitet.
2. W przypadku odniesienia się do niniejszego artykułu – art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE ( 7 ) stosuje się z uwagi na przepisy zawarte w jej art. 8.
Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.
3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.
Artykuł ►M1 19 ◄
Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy w terminie 24 miesięcy od jej notyfikacji i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.
Artykuł ►M1 20 ◄
Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.
Artykuł ►M1 21 ◄
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.
ZAŁĄCZNIK I
ZAŁĄCZNIK IKATEGORIE ODPADÓW
|
Q1 |
Pozostałości z produkcji lub konsumpcji, niewyszczególnione poniżej. |
|
Q2 |
Produkty nieobjęte specyfikacją. |
|
Q3 |
Produkty, których termin przydatności do właściwego użycia minął. |
|
Q4 |
Materiały rozlane, zagubione lub, takie, które uległy innemu zdarzeniu losowemu łącznie z wszelkimi materiałami, sprzętem itp. zanieczyszczonymi wskutek zdarzeń losowych. |
|
Q5 |
Materiały zanieczyszczone lub zabrudzone w wyniku planowanych działań (np. pozostałości z czyszczenia, materiały z opakowań, pojemniki itp.). |
|
Q6 |
Części nienadające się do wykorzystania (np. usunięte baterie, zużyte katalizatory). |
|
Q7 |
Substancje, które nie spełniają już należycie swoich funkcji (np. zanieczyszczone kwasy, zanieczyszczone rozpuszczalniki, zużyte sole hartownicze). |
|
Q8 |
Pozostałości z procesów przemysłowych (np. żużle, pozostałości podestylacyjne). |
|
Q9 |
Pozostałości z procesów usuwania zanieczyszczeń (np. szlamy z płuczki, pyły z filtrów workowych, zużyte filtry itp.). |
|
Q10 |
Pozostałości z obróbki skrawaniem lub wykończającej (np. wióry, zgary itp.). |
|
Q11 |
Pozostałości z wydobywania lub przetwarzania surowców (np. pozostałości górnicze, gliny z pól naftowych). |
|
Q12 |
Materiały zafałszowane lub podrobione (np. oleje zanieczyszczone PCB itp.). |
|
Q13 |
Wszelkie materiały, substancje lub produkty, których wykorzystywanie zostało prawnie zakazane. |
|
Q14 |
Produkty, dla których posiadacz nie znajduje już dalszego zastosowania (np. odpady z rolnictwa, gospodarstw domowych, odpady biurowe, z placówek handlowych, sklepów itp.). |
|
Q15 |
Zanieczyszczone materiały, substancje lub produkty powstające podczas rekultywacji gleby i ziemi. |
|
Q16 |
Wszelkie materiały, substancje lub produkty, które nie zostały uwzględnione w powyższych kategoriach. |
ZAŁĄCZNIK IIA
OPERACJE UNIESZKODLIWIANIA
Uwaga:
Załącznik ten jest przeznaczony do wyszczególnienia czynności unieszkodliwiania, tak jak występują w praktyce. Zgodnie z art. 4 odpady muszą być unieszkodliwiane bez zagrażania zdrowiu ludzkiemu oraz bez wykorzystania procesów lub metod mogących prawdopodobnie szkodzić środowisku naturalnemu.
|
D 1 |
Składowanie w ziemi lub na jej powierzchni (np. wysypiska itp.) |
|
D 2 |
Obróbka w glebie i ziemi (np. biodegradacja odpadów płynnych lub osadowych w glebie i ziemi itp.) |
|
D 3 |
Głębokie wtryskiwanie (np. wtryskiwanie odpadów, które można pompować do studni, słupów solnych lub naturalnie występujących składowisk itp.) |
|
D 4 |
Retencja powierzchniowa (np.: umieszczanie płynnych lub osadowych odpadów w dołach, stawach lub lagunach itp.) |
|
D 5 |
Specjalnie zaprojektowane składowiska (np. umieszczanie na terenach, które są przykryte i izolowane wzajemnie oraz od środowiska naturalnego itp.) |
|
D 6 |
Odprowadzanie do zbiorników wodnych, z wyjątkiem mórz/oceanów |
|
D 7 |
Odprowadzanie do mórz/oceanów, w tym lokowanie na dnie mórz |
|
D 8 |
Obróbka biologiczna nieokreślona w innym miejscu w niniejszym załączniku, w której wyniku powstają ostateczne związki lub mieszaniny, które są odprowadzane za pomocą którejkolwiek z operacji wymienionych w D1-D12 |
|
D 9 |
Obróbka fizyczno-chemiczna, nieokreślona w innym miejscu w niniejszym załączniku, w której wyniku powstają ostateczne związki lub mieszaniny odprowadzane za pomocą którejkolwiek z operacji wymienionych w D1-D12 (np. odparowanie, suszenie, kalcynacja itp.) |
|
D 10 |
Spalanie na lądzie |
|
D 11 |
Spalanie na morzu |
|
D 12 |
Trwałe składowanie (np. umieszczanie pojemników w kopalniach) |
|
D 13 |
Sporządzanie mieszanki lub mieszanie przed poddaniem którejkolwiek z operacji wymienionych w D1-D12 |
|
D 14 |
Przepakowywanie przed poddaniem którejkolwiek z operacji wymienionych w D1-D13 |
|
D 15 |
Składowanie w czasie którejkolwiek z operacji wymienionych w D1-D14 (z wyjątkiem tymczasowego składowania w czasie zbiórki w miejscu, gdzie odpady są produkowane) |
ZAŁĄCZNIK IIB
OPERACJE ODZYSKIWANIA
Uwaga:
Załącznik ten jest przeznaczony do wyszczególnienia operacji odzyskiwania, które występują w praktyce. Zgodnie z art. 4 odpady muszą być odzyskiwane bez zagrażania zdrowiu ludzkiemu oraz bez wykorzystania procesów lub metod mogących szkodzić środowisku naturalnemu.
|
R 1 |
Wykorzystywanie głównie jako paliwa lub innego środka wytwarzania energii |
|
R 2 |
Odzyskiwanie/regeneracja rozpuszczalników |
|
R 3 |
Recykling/odzyskiwanie substancji organicznych, które nie są stosowane jako rozpuszczalniki (w tym kompostowanie i inne biologiczne procesy przekształcania) |
|
R 4 |
Recykling/odzyskiwanie metali i związków metali |
|
R 5 |
Recykling/odzyskiwanie innych materiałów nieorganicznych |
|
R 6 |
Regeneracja kwasów lub zasad |
|
R 7 |
Odzyskiwanie składników stosowanych do zmniejszania zanieczyszczeń |
|
R 8 |
Odzyskiwanie składników z katalizatorów |
|
R 9 |
Powtórna rafinacja oleju lub inne sposoby ponownego wykorzystania oleju |
|
R 10 |
Obróbka w glebie i ziemi przynosząca korzyści w rolnictwie lub poprawiająca stan środowiska naturalnego |
|
R 11 |
Wykorzystywanie odpadów uzyskanych z jakiejkolwiek z operacji wymienionych w R1-R10 |
|
R 12 |
Wymiana odpadów w celu poddania ich z którejkolwiek z operacji wymienionych w R1-R11 |
|
R 13 |
Składowanie odpadów, do czasu poddania ich którejkolwiek z operacji wymienionej w R1-R12 (z wyłączeniem czasowego składowania, do czasu zbiórki, w miejscu, gdzie są wytwarzane) |
( 1 ) Dz.U. C 32 z 11.2.1975, str. 36.
( 2 ) Dz.U. C 16 z 23.1.1975, str. 12.
( 3 ) Dz.U. C 112 z 20.12.1973, str. 3.
( 4 ) Dz.U. L 109 z 26.4.1983, str. 8.
( 5 ) Dz.U. L 84 z 31.3.1978, str. 43.
( 6 ) Dz.U. L 377 z 31.12.1991, str. 48.
( 7 ) Decyzja Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiająca warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23).