02021R2117-20211206

EUR-Lex

Access to European Union law

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

EUROPA
EUR-Lex home
EUR-Lex - 02021R2117-20211206 - EN

Help

Search tips

Need more search options? Use the Advanced search

Document 02021R2117-20211206

Consolidated text: Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/2117 z dnia 2 grudnia 2021 r. zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych, (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych, (UE) nr 251/2014 w sprawie definicji, opisu, prezentacji, etykietowania i ochrony oznaczeń geograficznych aromatyzowanych produktów sektora wina i (UE) nr 228/2013 ustanawiające szczególne środki w dziedzinie rolnictwa na rzecz regionów najbardziej oddalonych w Unii Europejskiej

Access initial legal act

(

Legal status of the document In force

)

ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/2021/2117/2021-12-06

HTML

PDF

02021R2117 — PL — 06.12.2021 — 000.001

Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie

►B

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2021/2117

z dnia 2 grudnia 2021 r.

zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych, (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych, (UE) nr 251/2014 w sprawie definicji, opisu, prezentacji, etykietowania i ochrony oznaczeń geograficznych aromatyzowanych produktów sektora wina i (UE) nr 228/2013 ustanawiające szczególne środki w dziedzinie rolnictwa na rzecz regionów najbardziej oddalonych w Unii Europejskiej

(Dz.U. L 435 z 6.12.2021, s. 262)

sprostowane przez:

►C1	Sprostowanie, Dz.U. L 192, 31.7.2023, s. 34 ((UE) 2021/2117)

▼B

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2021/2117

z dnia 2 grudnia 2021 r.

Artykuł 1

Zmiany rozporządzenia (UE) nr 1308/2013

W rozporządzeniu (UE) nr 1308/2013 wprowadza się następujące zmiany:

art. 2 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 2

Przepisy ogólne wspólnej polityki rolnej (WPR)

Do środków określonych w niniejszym rozporządzeniu zastosowanie ma rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/2116 ( *1 ) oraz przepisy przyjęte na jego podstawie.

w art. 3 wprowadza się następujące zmiany:

uchyla się ust. 2;

ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:

„3.

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się definicje określone w rozporządzeniu (UE) 2021/2116 oraz w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/2115 ( *2 ), o ile w niniejszym rozporządzeniu nie przewidziano inaczej.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych zmieniających definicje dotyczące sektorów określonych w załączniku II w zakresie niezbędnym do aktualizacji tych definicji w świetle rozwoju sytuacji na rynku, bez dodawania nowych definicji.

art. 5 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 5

Przeliczniki dla ryżu

Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustalające przeliczniki dla ryżu na różnych etapach przetwarzania.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.”;

art. 6 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 6

Lata gospodarcze

Ustanawia się następujące lata gospodarcze:

od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku w przypadku sektorów: owoców i warzyw, produktów z przetworzonych owoców i warzyw oraz bananów;

od dnia 1 kwietnia do dnia 31 marca następnego roku w przypadku sektora suszu paszowego oraz sektora jedwabników;

od dnia 1 lipca do dnia 30 czerwca następnego roku w przypadku:

(i)

sektora zbóż;

(ii)

sektora nasion;

(iii)

sektora lnu i konopi;

(iv)

sektora mleka i przetworów mlecznych;

od dnia 1 sierpnia do dnia 31 lipca następnego roku w przypadku sektora wina;

od dnia 1 września do dnia 31 sierpnia następnego roku w przypadku sektora ryżu i w odniesieniu do oliwek stołowych;

od dnia 1 października do dnia 30 września następnego roku w przypadku sektora cukru i w odniesieniu do oliwy z oliwek.”;

art. 12 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 12

Okresy interwencji publicznej

Interwencja publiczna jest dostępna w odniesieniu do:

pszenicy zwyczajnej – od dnia 1 października do dnia 31 maja;

pszenicy durum, jęczmienia i kukurydzy – przez cały rok;

ryżu niełuskanego – przez cały rok;

wołowiny i cielęciny – przez cały rok;

masła i odtłuszczonego mleka w proszku – od dnia 1 lutego do dnia 30 września.”;

w art. 16 wprowadza się następujące zmiany:

dodaje się ustęp w brzmieniu:

„2a.

Państwa członkowskie przekazują Komisji wszelkie niezbędne informacje, aby umożliwić monitorowanie zgodności z zasadami określonymi w ust. 1.”;

ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.

Co roku Komisja podaje do wiadomości publicznej szczegóły dotyczące warunków, zgodnie z którymi produkty zakupione w ramach interwencji publicznej zostały zakupione lub sprzedane w ciągu poprzedniego roku. Szczegóły te obejmują odnośne wielkości oraz ceny kupna i sprzedaży.”;

w art. 17 akapit pierwszy lit. b) otrzymuje brzmienie:

„b)

oliwy z oliwek i oliwek stołowych;”;

w części II tytuł I rozdział II wprowadza się następujące zmiany:

tytuł otrzymuje brzmienie:

„ ROZDZIAŁ II

Pomoc dotycząca dostarczania owoców i warzyw oraz mleka i przetworów mlecznych w placówkach oświatowych”;

uchyla się nagłówek „Sekcja 1” i jego tytuł;

w art. 23 ust. 11 otrzymuje brzmienie:

„11.

Państwa członkowskie dokonują wyboru produktów przeznaczonych do dystrybucji lub do objęcia towarzyszącymi środkami edukacyjnymi na podstawie obiektywnych kryteriów, wśród których znajduje się co najmniej jedno z poniższych: zdrowie i względy środowiskowe, sezonowość, różnorodność oraz dostępność lokalnych lub regionalnych produktów, przy czym w miarę możliwości priorytet przyznaje się produktom pochodzącym z Unii. Państwa członkowskie mogą zachęcać w szczególności do zakupu produktów lokalnych lub regionalnych, produktów ekologicznych, w krótkich łańcuchach dostaw lub korzystnych dla środowiska, w tym w zrównoważonych opakowaniach, oraz, w stosownych przypadkach, produktów uznanych w ramach systemów jakości ustanowionych w rozporządzeniu (UE) nr 1151/2012.

Państwa członkowskie mogą uwzględnić w swoich strategiach nadanie priorytetu względom zrównoważoności i sprawiedliwego handlu.”;

w art. 23a wprowadza się następujące zmiany:

(i)

ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.

Bez uszczerbku dla ust. 4 niniejszego artykułu pomoc w ramach programu dla szkół przydzielona na dystrybucję produktów, towarzyszące środki edukacyjne i powiązane koszty, o których mowa w art. 23 ust. 1, nie może przekraczać 220 804 135 EUR na rok szkolny. W ramach tego ogólnego limitu pomoc nie może przekraczać:

na owoce i warzywa w szkole: 130 608 466 EUR na rok szkolny;

na mleko w szkole: 90 195 669 EUR na rok szkolny.”;

(ii)

w ust. 2 akapit trzeci uchyla się ostatnie zdanie;

(iii)

w ust. 4 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„4.

Nie przekraczając ogólnego limitu w wysokości 220 804 135 EUR określonego w ust. 1, każde państwo członkowskie może przenieść, raz w roku szkolnym, do 20 % kwoty jednego lub drugiego wstępnego przydziału.”;

uchyla się sekcje 2–6 zawierające art. 29–60;

art. 61 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 61

Czas trwania

System zezwoleń na nasadzenia winorośli ustanowiony w niniejszym rozdziale stosuje się od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2045 r.; Komisja przeprowadzi dwa przeglądy śródokresowe w 2028 r. i 2040 r. w celu ewaluacji funkcjonowania tego systemu oraz, w stosownych przypadkach, przedstawi wnioski.”;

10)

w art. 62 wprowadza się następujące zmiany:

w ust. 3 wprowadza się następujące zmiany:

(i)

po akapicie pierwszym dodaje się akapit w brzmieniu:

„Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego państwa członkowskie mogą postanowić, że w przypadku gdy ponowne nasadzenie odbywa się na tej samej działce lub na tych samych działkach, na których przeprowadzono karczowanie, zezwolenia, o których mowa w art. 66 ust. 1, są ważne przez sześć lat od daty ich udzielenia. W takich zezwoleniach wyraźnie określa się działkę lub działki, na których nastąpi karczowanie i ponowne nasadzenie.”;

(ii)

akapity drugi i trzeci otrzymują brzmienie:

„Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego okres ważności zezwoleń udzielonych zgodnie z art. 64 i art. 66 ust. 1, który kończy się w 2020 r. i 2021 r., zostaje przedłużony do dnia 31 grudnia 2022 r.

Producenci, którzy posiadają zezwolenia zgodnie z art. 64 i art. 66 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, które wygasają w 2020 r. i w 2021 r., nie będą – na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego niniejszego ustępu – podlegać karze administracyjnej, o której mowa w art. 89 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, pod warunkiem że do dnia 28 lutego 2022 r. poinformują właściwe organy o tym, że nie zamierzają wykorzystać swoich zezwoleń i nie chcą skorzystać z przedłużenia ich ważności, o którym mowa w akapicie trzecim niniejszego ustępu. W przypadku, gdy producenci posiadający zezwolenia, których okres ważność przedłużono do dnia 31 grudnia 2021 r., złożyli do dnia 28 lutego 2021 r. właściwemu organowi oświadczenie, zgodnie z którym nie zamierzają skorzystać ze swoich zezwoleń, mogą cofnąć swoje oświadczenia w drodze pisemnego powiadomienia złożonego właściwemu organowi do dnia 28 lutego 2022 r. i skorzystać ze swoich zezwoleń w przedłużonym okresie ważności, o którym mowa w akapicie trzecim.”;

ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4.

Niniejszy rozdział nie ma zastosowania do nasadzeń lub ponownych nasadzeń na obszarach przeznaczonych do celów doświadczalnych, do celów zakładania zbiorów odmian winorośli przeznaczonych do zachowania zasobów genetycznych lub do celów szkółek szczepów, ani do obszarów, z których wino lub produkty sektora wina przeznaczone są wyłącznie do spożycia w gospodarstwie domowym plantatora wina, ani do obszarów przeznaczonych do nowego nasadzenia dokonywanego w ramach działań związanych z obowiązkowym zakupem, prowadzonym w interesie publicznym, na mocy prawa krajowego.”;

11)

w art. 63 wprowadza się następujące zmiany:

ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.

Państwa członkowskie corocznie udzielają zezwoleń na nowe nasadzenia odpowiadające:

1 % całkowitej faktycznej powierzchni upraw winorośli na ich terytorium mierzonej w dniu 31 lipca roku poprzedzającego; albo

1 % obszaru obejmującego faktyczną powierzchnię upraw winorośli na ich terytorium mierzoną w dniu 31 lipca 2015 r. oraz powierzchnię objętą prawami do sadzenia przyznanymi na ich terytorium producentom zgodnie z art. 85h, art. 85i lub art. 85k rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, które były dostępne do celów przekształcenia w zezwolenia w dniu 1 stycznia 2016 r., o czym mowa w art. 68 niniejszego rozporządzenia.”;

w ust. 2 dodaje się akapit w brzmieniu:

„Państwa członkowskie, które ograniczają udzielanie zezwoleń na poziomie regionalnym, dla konkretnych obszarów kwalifikujących się ze względu na produkcję win o chronionej nazwie pochodzenia lub dla obszarów kwalifikujących się ze względu na produkcję win o chronionym oznaczeniu geograficznym, zgodnie z akapitem pierwszym lit. b), mogą wymagać stosowania takich zezwoleń w tych regionach.”;

ust. 3 otrzymuje brzmienie:

(i)

lit. b) otrzymuje brzmienie:

„b)

potrzebą uniknięcia dobrze udokumentowanego ryzyka dewaluacji konkretnych chronionych nazw pochodzenia lub chronionych oznaczeń geograficznych;”;

(ii)

dodaje się literę w brzmieniu:

„c)

chęcią przyczynienia się do rozwoju danych produktów przy jednoczesnym zachowaniu jakości tych produktów.”;

dodaje się ustęp w brzmieniu:

„3a.

Państwa członkowskie mogą podjąć wszelkie niezbędne środki regulacyjne, aby zapobiec obchodzeniu przez podmioty gospodarcze środków ograniczających podjętych na podstawie ust. 2 i 3.”;

12)

w art. 64 wprowadza się następujące zmiany:

w ust. 1 akapit drugi formuła wprowadzająca otrzymuje brzmienie:

„Do celów niniejszego artykułu państwa członkowskie mogą, na poziomie krajowym lub regionalnym, stosować jako kryteria kwalifikowalności jedno lub większą liczbę następujących obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów:”;

w ust. 2 wprowadza się następujące zmiany:

(i)

formuła wprowadzająca otrzymuje brzmienie:

„2.

Jeżeli w danym roku całkowita wielkość obszaru, którego dotyczą kwalifikujące się wnioski, o których mowa w ust. 1, przekracza wielkość obszaru udostępnionego przez dane państwo członkowskie, zezwoleń udziela się zgodnie z proporcjonalnym rozdziałem hektarów wśród wszystkich wnioskodawców na podstawie wielkości obszaru, w odniesieniu do którego złożyli oni wniosek o zezwolenie. Takie udzielenie zezwolenia może wiązać się z określeniem minimalnego lub maksymalnego obszaru dla poszczególnych wnioskodawców, jak również w części lub w całości może opierać się na jednym lub większej liczbie następujących obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów pierwszeństwa, które mogą mieć zastosowanie na poziomie krajowym lub regionalnym:”;

(ii)

lit. b) otrzymuje brzmienie:

„b)

obszary, na których winnice przyczyniają się do ochrony środowiska lub do ochrony zasobów genetycznych winorośli;”;

(iii)

lit. f) otrzymuje brzmienie:

„f)

obszary przeznaczone do nowego nasadzania, które przyczyniają się do zwiększania produkcji w gospodarstwach w sektorze uprawy winorośli wykazujących wzrost oszczędności kosztowej lub konkurencyjności, lub obecności na rynkach;”;

(iv)

lit. h) otrzymuje brzmienie:

„h)

obszary przeznaczone do nowego nasadzania w ramach zwiększania rozmiarów małych i średnich gospodarstw winiarskich.”;

dodaje się ustęp w brzmieniu:

„2b.

Państwa członkowskie mogą podjąć wszelkie niezbędne środki regulacyjne, aby zapobiec obchodzeniu przez podmioty gospodarcze restrykcyjnych kryteriów, które mają zastosowanie zgodnie z ust. 1, 2 i 2a.”;

13)

w art. 65 ustęp pierwszy otrzymuje brzmienie:

„Przy stosowaniu art. 63 ust. 2 państwo członkowskie bierze pod uwagę zalecenia przedstawione przez uznane organizacje zawodowe działające w sektorze wina, o których mowa w art. 152, 156 i 157, zainteresowane grupy producentów, o których mowa w art. 95, lub inne rodzaje organizacji zawodowych uznanych na podstawie ustawodawstwa tego państwa członkowskiego, pod warunkiem że zalecenia te poprzedzono zawarciem porozumienia między odnośnymi reprezentatywnymi stronami działającymi na danym obszarze geograficznym.”;

14)

w art. 68 wprowadza się następujące zmiany:

dodaje się ustęp w brzmieniu:

„2a.

Od dnia 1 stycznia 2023 r. obszar równoważny obszarowi objętemu prawami do sadzenia, które kwalifikowały się do przekształcenia w zezwolenia na nasadzenia w dniu 31 grudnia 2022 r., ale jeszcze nie zostały przekształcone w zezwolenia zgodnie z ust. 1, pozostaje do dyspozycji zainteresowanych państw członkowskich, które mogą udzielić zezwoleń zgodnie z art. 64 najpóźniej do dnia 31 grudnia 2025 r.”;

ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.

Obszary objęte zezwoleniami udzielonymi na mocy ust. 1 i 2a niniejszego artykułu nie są wliczane do celów art. 63.”;

15)

w art. 81 dodaje się ustęp w brzmieniu:

„6.

Obszary obsadzone – do celów innych niż produkcja wina – odmianami winorośli, które, w przypadku państw członkowskich innych niż te, o których mowa w ust. 3, nie są sklasyfikowane lub które, w przypadku państw członkowskich, o których mowa w ust. 3, nie spełniają ust. 2 akapit drugi, nie podlegają obowiązkowi karczowania.

Sadzenie i ponowne nasadzenie odmian winorośli, o których mowa w akapicie pierwszym, do celów innych niż produkcja wina nie podlega systemowi zezwoleń na nasadzenia winorośli ustanowionemu w części II tytuł I rozdział III.”;

16)

art. 86 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 86

Zastrzeganie, zmiana i unieważnienie określeń zastrzeżonych stosowanych fakultatywnie

Aby uwzględnić oczekiwania konsumentów, w tym w odniesieniu do metod produkcji i zrównoważoności w łańcuchu dostaw, postęp naukowy i techniczny, sytuację na rynku oraz rozwój norm handlowych i międzynarodowych, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych dotyczących:

zastrzegania dodatkowego określenia zastrzeżonego stosowanego fakultatywnie, z określeniem warunków jego stosowania;

zmiany warunków stosowania określenia zastrzeżonego stosowanego fakultatywnie; lub

unieważnienia określenia zastrzeżonego stosowanego fakultatywnie.”;

17)

w art. 90 wprowadza się następujące zmiany:

ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.

O ile nie postanowiono inaczej w umowach międzynarodowych zawartych zgodnie z TFUE, przepisy dotyczące nazwy pochodzenia i oznaczeń geograficznych oraz etykietowania wina określone w sekcji 2 niniejszego rozdziału oraz definicje, oznaczenia i opisy handlowe, o których mowa w art. 78 niniejszego rozporządzenia, stosuje się do produktów przywożonych do Unii i objętych kodami CN 2009 61 , 2009 69 , 2204 i, w stosownych przypadkach, ex 2202 99 19 (pozostałe, odalkoholizowane wino o zawartości alkoholu nie większej niż 0,5 % obj.).”;

w ust. 3 zdanie wprowadzające otrzymuje brzmienie:

„3.

O ile nie postanowiono inaczej w umowach międzynarodowych zawartych zgodnie z TFUE, przywóz produktów, o których mowa w ust. 1, podlega obowiązkowi przedstawienia:”;

18)

w części II tytuł II rozdział I sekcja 1 dodaje się podsekcję w brzmieniu:

„Podsekcja 4a

Kontrole i kary

Artykuł 90a

Kontrole i kary w odniesieniu do zasad wprowadzania do obrotu

Państwa członkowskie podejmują środki w celu zapewnienia, aby produkty, o których mowa w art. 119 ust. 1, etykietowane niezgodnie z niniejszym rozporządzeniem, nie były wprowadzane do obrotu, a jeśli już znajdują się w obrocie – zostały wycofane z rynku.

Bez uszczerbku dla przepisów szczegółowych, które mogą zostać przyjęte przez Komisję, przywóz do Unii produktów określonych w art. 189 ust. 1 lit. a) i b) podlega kontrolom w celu stwierdzenia, czy zostały spełnione warunki określone w ust. 1 tego artykułu.

Państwa członkowskie przeprowadzają kontrole na podstawie analizy ryzyka w celu sprawdzenia, czy produkty, o których mowa w art. 1 ust. 2, są zgodne z przepisami ustanowionymi w niniejszej sekcji, i w odpowiednich przypadkach nakładają kary administracyjne.

Bez uszczerbku dla aktów dotyczących sektora wina, które zostały przyjęte na podstawie art. 58 rozporządzenia (UE) 2021/2116, w przypadku naruszenia przepisów Unii dotyczących sektora wina państwa członkowskie stosują proporcjonalne, skuteczne i odstraszające kary administracyjne zgodnie z tytułem IV rozdział I tego rozporządzenia. Państwa członkowskie nie stosują takich kar w przypadku drobnych niezgodności z przepisami.

W celu ochrony środków finansowych Unii oraz ochrony tożsamości, pochodzenia i jakości wina z Unii Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie, które odnoszą się do:

ustanowienia lub prowadzenia analitycznej bazy danych izotopowych – opracowanej w oparciu o próby zebrane przez państwa członkowskie – aby pomóc w wykrywaniu nadużyć;

przepisów dotyczących jednostek kontrolnych oraz zasad, na jakich udzielają sobie wzajemnej pomocy;

przepisów dotyczących wspólnego wykorzystywania ustaleń dokonanych przez państwa członkowskie.

Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające wszystkie niezbędne środki dotyczące:

procedur odnoszących się do poszczególnych baz danych w państwach członkowskich oraz do analitycznej bazy danych izotopowych, o której mowa w ust. 5 lit. a);

procedur odnoszących się do współpracy i pomocy między organami i jednostkami kontrolnymi;

w odniesieniu do obowiązku, o którym mowa w ust. 3 – przepisów dotyczących przeprowadzania kontroli zgodności z normami handlowymi, przepisów dotyczących organów odpowiedzialnych za przeprowadzanie tych kontroli, jak również przepisów dotyczących zakresu i częstotliwości tych kontroli oraz etapu wprowadzania do obrotu, do którego kontrole te mają się odnosić.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.”;

19)

w art. 92 ust. 1 dodaje się akapit w brzmieniu:

„Przepisy ustanowione w niniejszej sekcji nie mają jednak zastosowania do produktów, o których mowa w załączniku VII część II pkt 1, 4, 5, 6, 8 i 9, jeżeli produkty te zostały poddane procesowi całkowitej dealkoholizacji zgodnie z załącznikiem VIII część I sekcja E.”;

20)

w art. 93 wprowadza się następujące zmiany:

w ust. 1 lit. a) i b) otrzymują brzmienie:

„a)

»nazwa pochodzenia« oznacza nazwę, w tym tradycyjnie używaną nazwę, określającą produkt, o którym mowa w art. 92 ust. 1:

(i)

którego jakość lub cechy charakterystyczne są w istotnej lub wyłącznej mierze zasługą szczególnego środowiska geograficznego, na które składają się właściwe dla niego czynniki naturalne i ludzkie;

(ii)

który pochodzi z określonego miejsca, regionu lub, w szczególnych przypadkach, państwa;

(iii)

który jest produkowany z winogron pochodzących wyłącznie z tego obszaru geograficznego;

(iv)

którego produkcja odbywa się na tym obszarze geograficznym; oraz

(v)

który jest otrzymywany z odmian winorośli należących do Vitis vinifera lub z krzyżówki gatunku Vitis vinifera z innymi gatunkami rodzaju Vitis;

»oznaczenie geograficzne« oznacza nazwę, w tym tradycyjnie używaną nazwę, określającą produkt, o którym mowa w art. 92 ust. 1,:

(i)

którego szczególną jakość, reputację lub inne cechy charakterystyczne przypisuje się jego pochodzeniu geograficznemu;

(ii)

który pochodzi z określonego miejsca, regionu lub, w szczególnych przypadkach, państwa;

(iii)

do którego produkcji używanych jest przynajmniej 85 % winogron, pochodzących wyłącznie z tego obszaru geograficznego;

(iv)

którego produkcja odbywa się na tym obszarze geograficznym; oraz

(v)

który jest otrzymywany z odmian winorośli należących do Vitis vinifera lub z krzyżówki gatunku Vitis vinifera z innymi gatunkami rodzaju Vitis.”;

uchyla się ust. 2;

ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4.

Produkcja, o której mowa w ust. 1 lit. a) ppkt (iv) i lit. b) ppkt (iv), obejmuje wszystkie działania od zbioru winogron do zakończenia procesów produkcji wina, z wyjątkiem zbioru winogron niepochodzących z danego obszaru geograficznego, o którym mowa w ust. 1 lit. b) ppkt (iii), i z wyjątkiem procesów poprodukcyjnych.”;

21)

w art. 94 wprowadza się następujące zmiany:

w ust. 1 formuła wprowadzająca otrzymuje brzmienie:

„Wnioski o objęcie ochroną nazw jako nazw pochodzenia lub oznaczeń geograficznych obejmują:”;

w ust. 2 wprowadza się następujące zmiany:

(i)

lit. g) otrzymuje brzmienie:

„g)

szczegóły określające związek, o którym mowa w art. 93 ust. 1 lit. a) ppkt (i) lub, w stosownych przypadkach, w art. 93 ust. 1 lit. b) ppkt (i):

(i)

w odniesieniu do chronionej nazwy pochodzenia – związek między jakością lub cechami charakterystycznymi produktu a środowiskiem geograficznym, o którym mowa w art. 93 ust. 1 lit. a) ppkt (i), szczegóły dotyczące czynników ludzkich w tym środowisku geograficznym mogą być w stosownych przypadkach ograniczone do opisu gospodarowania glebami, materiałem roślinnym i krajobrazem, praktyk uprawy lub innego odpowiedniego wkładu ludzkiego w zachowanie naturalnych czynników środowiska geograficznego, o którym mowa w przywołanym podpunkcie;

(ii)

w odniesieniu do chronionego oznaczenia geograficznego – związek między określoną jakością, renomą lub inną cechą charakterystyczną produktu a pochodzeniem geograficznym, o którym mowa w art. 93 ust. 1 lit. b) ppkt (i);”;

(ii)

dodaje się akapity w brzmieniu:

„Specyfikacja produktu może zawierać opis tego, w jaki sposób nazwa pochodzenia lub oznaczenie geograficzne przyczyniają się do zrównoważonego rozwoju.

Jeżeli wino lub wina mogą być częściowo odalkoholizowane, specyfikacja produktu musi również zawierać opis częściowo odalkoholizowanych win lub wina zgodnie ze stosowanym odpowiednio akapitem drugim lit. b) oraz, w stosownych przypadkach, opis szczególnych praktyk enologicznych stosowanych do produkcji częściowo odalkoholizowanych wina lub win, a także odpowiednich ograniczeń dotyczących ich produkcji.”;

22)

w art. 96 wprowadza się następujące zmiany:

ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5.

Jeśli państwo członkowskie oceniające wniosek uważa, że wymagania są spełnione, przeprowadza procedurę krajową, zapewniając odpowiednią publikację specyfikacji produktu przynajmniej w internecie oraz przekazuje wniosek Komisji.

Przekazując Komisji wniosek o objęcie ochroną na podstawie akapitu pierwszego niniejszego ustępu, państwo członkowskie załącza oświadczenie, w którym stwierdza, że wniosek złożony przez wnioskodawcę spełnia warunki objęcia ochroną określone w niniejszej sekcji i w przepisach przyjętych na jej podstawie oraz poświadcza, że jednolity dokument, o którym mowa w art. 94 ust. 1 lit. d), stanowi wierne streszczenie specyfikacji produktu.

Państwa członkowskie informują Komisję o wszelkich dopuszczalnych sprzeciwach zgłoszonych w ramach procedury krajowej.”;

dodaje się ustęp w brzmieniu:

„6.

Państwa członkowskie niezwłocznie informują Komisję, jeżeli przed sądem krajowym lub innym organem krajowym wszczęto postępowanie w sprawie wniosku o objęcie ochroną, który państwo członkowskie przekazało Komisji zgodnie z ust. 5, oraz jeżeli wniosek został unieważniony na poziomie krajowym na mocy natychmiast wykonalnego, ale nie prawomocnego orzeczenia sądowego.”;

23)

w art. 97 ust. 2, 3 i 4 otrzymują brzmienie:

„2.

Komisja sprawdza wnioski o objęcie ochroną, które jej przekazano zgodnie z art. 96 ust. 5. Komisja sprawdza, czy wnioski zawierają wymagane informacje i czy nie zawierają oczywistych błędów, uwzględniając przy tym wynik wstępnej procedury krajowej przeprowadzonej przez dane państwo członkowskie. Podczas rozpatrywania wniosku Komisja koncentruje się w szczególności na jednolitym dokumencie, o którym mowa w art. 94 ust. 1 lit. d).

Rozpatrywanie wniosku przez Komisję nie może trwać dłużej niż sześć miesięcy od daty otrzymania wniosku od państwa członkowskiego. W przypadku niedotrzymania tego terminu, Komisja pisemnie informuje wnioskodawców o powodach tego opóźnienia.

Komisja jest zwolniona z obowiązku dotrzymania terminu rozpatrzenia wniosku, o którym mowa w ust. 2 akapit drugi, oraz poinformowania wnioskodawcy o powodach opóźnienia w przypadku otrzymania od państwa członkowskiego powiadomienia dotyczącego wniosku o rejestrację złożonego do Komisji zgodnie z art. 96 ust. 5, w którym to powiadomieniu:

informuje się Komisję, że wniosek został unieważniony na poziomie krajowym na mocy natychmiast wykonalnego, ale nie prawomocnego orzeczenia sądowego; lub

zwraca się do Komisji o zawieszenie rozpatrywania wniosku, o którym mowa w ust. 2, ze względu na wszczęcie krajowego postępowania sądowego w celu zakwestionowania ważności wniosku, które dane państwo członkowskie uznaje za oparte na uzasadnionych podstawach.

Zwolnienie obowiązuje do momentu, gdy dane państwo członkowskie poinformuje Komisję, że pierwotny wniosek został przywrócony lub że państwo członkowskie cofa swój wniosek o zawieszenie.

W przypadku gdy w wyniku rozpatrzenia wniosku zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu Komisja uzna, że warunki określone w art. 93, 100 i 101 są spełnione, przyjmuje akty wykonawcze dotyczące publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej jednolitego dokumentu, o którym mowa w art. 94 ust. 1 lit. d), oraz odesłania do publikacji specyfikacji produktu dokonanej w toku wstępnej procedury krajowej. Te akty wykonawcze przyjmuje się bez zastosowania procedury, o której mowa w art. 229 ust. 2 lub 3.

W przypadku gdy w wyniku rozpatrzenia wniosku zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu Komisja uzna, że warunki określone w art. 93, 100 i 101 nie są spełnione, przyjmuje akty wykonawcze odrzucające wniosek.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.”;

24)

art. 98 i 99 otrzymują brzmienie:

„Artykuł 98

Procedura zgłaszania sprzeciwu

W terminie trzech miesięcy od daty publikacji jednolitego dokumentu, o którym mowa w art. 94 ust. 1 lit. d), w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej organy państwa członkowskiego lub państwa trzeciego lub każda osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium państwa trzeciego oraz uzasadniony interes może przesłać do Komisji uzasadnione oświadczenie o sprzeciwie wobec zaproponowanego objęcia ochroną.

Każda osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium państwa członkowskiego innego niż państwo członkowskie, które przekazało wniosek o objęcie ochroną, oraz uzasadniony interes może złożyć oświadczenie o sprzeciwie za pośrednictwem organów państwa członkowskiego, w którym znajduje się jej miejsce zamieszkania lub siedziba, w terminie umożliwiającym złożenie oświadczenia o sprzeciwie zgodnie z akapitem pierwszym.

Jeżeli Komisja uzna sprzeciw za dopuszczalny, wzywa organ lub osobę fizyczną lub prawną, które zgłosiły sprzeciw, oraz organ lub osobę fizyczną lub prawną, które złożyły wniosek o objęcie ochroną, do podjęcia odpowiednich konsultacji prowadzonych przez rozsądny okres nieprzekraczający trzech miesięcy. Wezwanie wystosowuje się w terminie pięciu miesięcy od daty opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej wniosku o objęcie ochroną, do którego odnosi się uzasadnione oświadczenie o sprzeciwie. Do wezwania dołącza się kopię uzasadnionego oświadczenia o sprzeciwie. W każdym momencie w ciągu tych trzech miesięcy Komisja może przedłużyć termin konsultacji maksymalnie o trzy miesiące na wniosek organu lub osoby fizycznej lub prawnej, które złożyły wniosek.

Organ lub osoba, które zgłosiły sprzeciw, oraz organ lub osoba, które złożyły wniosek o objęcie ochroną, rozpoczynają konsultacje, o których mowa w ust. 2, bez zbędnej zwłoki. Dostarczają one sobie informacji niezbędnych, by ocenić, czy wniosek o objęcie ochroną jest zgodny z niniejszym rozporządzeniem oraz z przepisami przyjętymi na jego postawie.

Jeżeli organ lub osoba, które zgłosiły sprzeciw, oraz organ lub osoba, które złożyły wniosek o objęcie ochroną, osiągną porozumienie, wnioskodawca mający siedzibę w państwie trzecim albo organy państwa członkowskiego lub państwa trzeciego, z którego pochodzi złożony wniosek o objęcie ochroną, powiadamiają Komisję o wynikach konsultacji oraz o wszystkich czynnikach, które umożliwiły osiągnięcie tego porozumienia, w tym o opiniach stron. Jeżeli w szczegółowych informacjach opublikowanych zgodnie z art. 97 ust. 4 dokonano znaczących zmian, Komisja powtarza procedurę rozpatrywania wniosków, o której mowa w art. 97 ust. 2, po przeprowadzeniu krajowej procedury, zapewniając odpowiednią publikację tych zmienionych informacji szczegółowych. W przypadku gdy po osiągnięciu porozumienia nie wprowadza się żadnych zmian w specyfikacji produktu lub w przypadku gdy zmiany w specyfikacji produktu nie są znaczące, Komisja przyjmuje decyzję zgodnie z art. 99 ust. 1, obejmując ochroną nazwę pochodzenia lub oznaczenie geograficzne, niezależnie od otrzymania dopuszczalnego oświadczenia o sprzeciwie.

Jeżeli nie osiągnięto porozumienia, wnioskodawca mający siedzibę w państwie trzecim albo organy państwa członkowskiego lub państwa trzeciego, z którego pochodzi złożony wniosek o objęcie ochroną, powiadamiają Komisję o wynikach przeprowadzonych konsultacji oraz o wszystkich powiązanych informacjach i dokumentach. Komisja przyjmuje decyzję zgodnie z art. 99 ust. 2, obejmując ochroną albo odrzucając wniosek.

Artykuł 99

Decyzja o objęciu ochroną

W przypadku gdy Komisja nie otrzymała dopuszczalnego oświadczenia o sprzeciwie zgodnie z art. 98, przyjmuje akty wykonawcze obejmujące ochroną. Te akty wykonawcze przyjmuje się bez stosowania procedury, o której mowa w art. 229 ust. 2 lub 3.

W przypadku gdy Komisja otrzymała dopuszczalne oświadczenie o sprzeciwie, przyjmuje akty wykonawcze obejmujące ochroną albo odrzucające wniosek. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.

Ochrona przyznana na mocy niniejszego artykułu pozostaje bez uszczerbku dla obowiązku producentów zapewnienia zgodności z innymi przepisami Unii, w szczególności z przepisami dotyczącymi wprowadzania produktów do obrotu i etykietowania żywności.”;

25)

art. 102 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 102

Związek ze znakami towarowymi

Jeżeli na mocy niniejszego rozporządzenia zarejestrowano nazwę pochodzenia lub oznaczenie geograficzne, odmawia się rejestracji znaku towarowego, którego stosowanie byłoby sprzeczne z art. 103 ust. 2 i który odnosi się do produktu należącego do jednej z kategorii wymienionych w załączniku VII część II, w przypadku gdy wniosek o rejestrację tego znaku towarowego został złożony po dacie złożenia do Komisji wniosku o rejestrację nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego.

Znaki towarowe zarejestrowane z naruszeniem akapitu pierwszego są unieważniane.

Bez uszczerbku dla art. 101 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, znak towarowy, którego stosowanie jest sprzeczne z art. 103 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, który został w dobrej wierze zgłoszony, zarejestrowany lub – jeżeli taka możliwość dopuszczona jest przez stosowne prawodawstwo –ustanowiony przez stosowanie, na terytorium Unii, przed datą złożenia Komisji wniosku o objęcie ochroną nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego, może być nadal stosowany, a jego okres stosowania może zostać przedłużony, niezależnie od rejestracji nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego, pod warunkiem że brak jest podstaw do jego unieważnienia lub cofnięcia na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2436 ( *3 ) lub rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 ( *4 ).

W takich przypadkach dozwolone jest stosowanie zarówno nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego, jak i odpowiednich znaków towarowych.

26)

w art. 103 wprowadza się następujące zmiany:

w ust. 2 lit. a) i b) otrzymują brzmienie:

„a)

wszelkim bezpośrednim lub pośrednim wykorzystaniem tej chronionej nazwy w celach handlowych, w tym w przypadku produktów wykorzystywanych jako składniki:

(i)

w odniesieniu do porównywalnych produktów niezgodnych ze specyfikacją produktu objętego chronioną nazwą; lub

(ii)

w zakresie, w jakim takie zastosowanie wykorzystuje, osłabia lub umniejsza reputację nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego;

wszelkim niewłaściwym stosowaniem, imitacją lub przywołaniem, nawet jeśli podano prawdziwe pochodzenie produktu lub usługi lub jeżeli podano chronioną nazwę w tłumaczeniu, w formie transkrybowanej lub transliterowanej, lub z towarzyszącym jej określeniem, takim jak: »w stylu«, »typu«, »zgodnie z metodą«, »jak produkowane w«, »imitacja«, »o smaku«, »podobne do« lub określeniami podobnymi, w tym również w sytuacji, gdy produkty te są wykorzystywane jako składniki;”;

dodaje się ustęp w brzmieniu:

„4.

Ochroną, o której mowa w ust. 2, obejmuje się również:

towary wprowadzane na obszar celny Unii bez dopuszczenia ich do swobodnego obrotu na obszarze celnym Unii; oraz

towary sprzedawane na odległość, na przykład za pośrednictwem handlu elektronicznego.

W przypadku towarów wprowadzanych na obszar celny Unii bez dopuszczenia ich do swobodnego obrotu na tym obszarze, grupa producentów lub inny podmiot gospodarczy upoważniony do stosowania chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego jest uprawniony do tego, by uniemożliwić osobom trzecim wprowadzanie do Unii drogą handlową towarów, bez dopuszczania ich do swobodnego obrotu, jeżeli towary te, w tym ich opakowania, pochodzą z państw trzecich i zostały opatrzone bez zezwolenia chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym.”;

27)

art. 105 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 105

Zmiany w specyfikacji produktu

Wnioskodawca spełniający warunki ustanowione w art. 95 może wystąpić z wnioskiem o zatwierdzenie zmiany w specyfikacji produktu o chronionej nazwie pochodzenia lub chronionym oznaczeniu geograficznym, w szczególności aby uwzględnić rozwój wiedzy naukowo-technicznej lub zmodyfikować wytyczenie granic obszaru geograficznego, o którym mowa w art. 94 ust. 2 akapit drugi lit. d). Wnioski muszą zawierać opis i uzasadnienie wnioskowanych zmian.

Zmiany w specyfikacji produktu klasyfikuje się do jednej z dwóch kategorii z uwagi na ich znaczenie: zmiany na poziomie Unii, wymagające przeprowadzenia procedury zgłaszania sprzeciwu na poziomie Unii, oraz zmiany standardowe wprowadzane na poziomie państwa członkowskiego lub państwa trzeciego.

Do celów niniejszego rozporządzenia »zmiana na poziomie Unii« oznacza zmianę w specyfikacji produktu, która:

polega na zmianie w chronionej nazwie pochodzenia lub chronionym oznaczeniu geograficznym;

polega na zmianie, skreśleniu lub dodaniu kategorii produktów sektora wina, o której mowa w załączniku VII część II;

grozi zniesieniem związku, o którym mowa w art. 93 ust. 1 lit. a) ppkt (i), w odniesieniu do chronionych nazw pochodzenia lub związku, o którym mowa w art. 93 ust. 1 lit b) ppkt (i), w odniesieniu do chronionych oznaczeń geograficznych; lub

wiąże się z dalszymi ograniczeniami dotyczącymi wprowadzania produktu do obrotu.

»Zmiana standardowa« oznacza zmianę w specyfikacji produktu, która nie jest zmianą na poziomie Unii.

»Zmiana tymczasowa« oznacza zmianę standardową dotyczącą tymczasowej zmiany w specyfikacji produktu wynikającej z nałożenia obowiązkowych środków sanitarnych i fitosanitarnych przez organy publiczne lub związanej z klęskami żywiołowymi lub niekorzystnymi warunkami pogodowymi oficjalnie uznanymi przez właściwe organy.

Zmiany na poziomie Unii zatwierdza Komisja. Procedura zatwierdzenia opiera się odpowiednio na procedurze określonej w art. 94 i art. 96–99.

Wnioski o zatwierdzenie zmian na poziomie Unii składane przez państwa trzecie lub przez producentów z państw trzecich muszą zawierać dowód, że wnioskowana zmiana jest zgodna z obowiązującymi w danym państwie trzecim przepisami dotyczącymi ochrony nazw pochodzenia lub oznaczeń geograficznych.

Wnioski o zatwierdzenie zmian na poziomie Unii dotyczą wyłącznie zmian na poziomie Unii. Jeżeli wniosek o zmianę na poziomie Unii dotyczy również zmian standardowych, część dotyczącą zmian standardowych uznaje się za niezłożoną, a procedurę na potrzeby zmian na poziomie Unii stosuje się jedynie do części dotyczącej tej zmiany na poziomie Unii.

Podczas rozpatrywania takich wniosków należy skupić się na zaproponowanych zmianach na poziomie Unii.

Zmiany standardowe zatwierdza i podaje do wiadomości publicznej państwo członkowskie, na którego terytorium znajduje się obszar geograficzny danego produktu, oraz zgłasza je Komisji.

W odniesieniu do państw trzecich zmiany zatwierdza się zgodnie z przepisami mającymi zastosowanie w danym państwie trzecim.”;

28)

art. 106 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 106

Unieważnienie

Z własnej inicjatywy lub na należycie uzasadniony wniosek państwa członkowskiego, państwa trzeciego lub osoby fizycznej lub prawnej, które mają w tym uzasadniony interes, Komisja może przyjmować akty wykonawcze unieważniające ochronę nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego, jeśli zachodzi co najmniej jedna z poniższych okoliczności:

nie jest już zagwarantowana zgodność z odpowiednią specyfikacją produktu;

w ciągu co najmniej siedmiu kolejnych lat nie wprowadzono do obrotu żadnego produktu opatrzonego daną nazwą pochodzenia lub danym oznaczeniem geograficznym;

jeśli wnioskodawca spełniający warunki określone w art. 95 oświadcza, że nie zamierza dalej utrzymywać ochrony nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.”;

29)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 106a

Tymczasowe etykietowanie i prezentacja

Po przekazaniu Komisji wniosku o objęcie ochroną nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego producenci mogą wskazywać przy etykietowaniu i prezentacji produktu, że złożony został wniosek, oraz stosować krajowe logo i oznaczenia zgodnie z prawem Unii, w szczególności z rozporządzeniem (UE) nr 1169/2011.

Symbole unijne wskazujące chronioną nazwę pochodzenia lub chronione oznaczenie geograficzne i oznaczenia unijne »chroniona nazwa pochodzenia« lub »chronione oznaczenie geograficzne« można umieszczać na etykietach dopiero po opublikowaniu decyzji o objęciu ochroną danej nazwy pochodzenia lub danego oznaczenia geograficznego.

W przypadku odrzucenia wniosku wszelkie produkty sektora wina opatrzone etykietą zgodnie z akapitem pierwszym można wprowadzać do obrotu do wyczerpania zapasów.”;

30)

uchyla się art. 111;

31)

w części II tytuł II rozdział 1 sekcja 2 dodaje się podsekcję w brzmieniu:

„Podsekcja 4

Kontrole związane z nazwami pochodzenia, oznaczeniami geograficznymi oraz określeniami tradycyjnymi

Artykuł 116a

Kontrole

Państwa członkowskie podejmują kroki niezbędne do zatrzymania niezgodnego z prawem stosowania chronionych nazw pochodzenia, chronionych oznaczeń geograficznych i chronionych określeń tradycyjnych, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu.

Państwa członkowskie wyznaczają właściwy organ odpowiedzialny za przeprowadzanie kontroli w odniesieniu do obowiązków określonych w niniejszej sekcji. W tym celu stosuje się art. 4 ust. 2 i 4 oraz art. 5 ust. 1, 4 i 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625 ( *5 ).

Na terenie Unii właściwy organ, o którym mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, lub co najmniej jedna z jednostek upoważnionych w rozumieniu art. 3 pkt 5 rozporządzenia (UE) 2017/625 działających jako jednostki certyfikujące produkty na podstawie kryteriów określonych w tytule II rozdział III tego rozporządzenia przeprowadza raz w roku weryfikację zgodności ze specyfikacją produktu, zarówno w trakcie produkcji wina, jak i w trakcie rozlewu lub po rozlewie wina.

Komisja przyjmuje akty wykonawcze dotyczące:

powiadomień, które państwa członkowskie mają przekazywać Komisji;

przepisów odnoszących się do organu odpowiedzialnego za weryfikację zgodności ze specyfikacją produktu, w tym w przypadku gdy obszar geograficzny znajduje się w państwie trzecim;

działań, jakie mają być realizowane przez państwa członkowskie w celu zapobiegania niezgodnemu z prawem stosowaniu chronionych nazw pochodzenia, chronionych oznaczeń geograficznych i chronionych określeń tradycyjnych;

kontroli i weryfikacji, jakie mają być przeprowadzane przez państwa członkowskie, w tym badań.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.

32)

w art. 119 wprowadza się następujące zmiany:

ust. 1 otrzymuje brzmienie:

(i)

lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a)

oznaczenie kategorii produktu sektora wina zgodnie z załącznikiem VII część II. W przypadku kategorii produktów sektora wina określonych w załączniku VII część II pkt 1 i pkt 4–9, jeżeli produkty takie zostały poddane procesowi dealkoholizacji zgodnie z załącznikiem VIII część I sekcja E, oznaczeniu tej kategorii towarzyszy:

(i)

określenie »odalkoholizowany«, jeżeli rzeczywista zawartość alkoholu produktu nie jest większa niż 0,5 % obj.; oraz

(ii)

określenie »częściowo odalkoholizowany«, jeżeli rzeczywista zawartość alkoholu produktu jest większa niż 0,5 % obj. i znajduje się poniżej minimalnej rzeczywistej objętościowej zawartości alkoholu w danej kategorii przed dealkoholizacją.”;

(ii)

dodaje się litery w brzmieniu:

„h)

informację o wartości odżywczej zgodnie z art. 9 ust. 1 lit. l) rozporządzenia (UE) nr 1169/2011;

wykaz składników zgodnie z art. 9 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1169/2011;

w przypadku produktów sektora wina, które zostały poddane procesowi dealkoholizacji zgodnie z załącznikiem VIII część I sekcja E oraz wykazują rzeczywistą zawartość alkoholu mniejszą niż 10 % obj., datę minimalnej trwałości zgodnie z art. 9 ust. 1 lit. f) rozporządzenia (UE) nr 1169/2011.”;

ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.

Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 lit. a) w przypadku produktów sektora wina innych niż te, które zostały poddane procesowi dealkoholizacji zgodnie z załącznikiem VIII część I sekcja E, odesłanie do kategorii produktu sektora wina można pominąć w przypadku win, których etykiety zawierają chronioną nazwę pochodzenia lub chronione oznaczenie geograficzne.”;

dodaje się ustępy w brzmieniu:

„4.

Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 lit. h) informacja o wartości odżywczej umieszczona na opakowaniu lub na załączonej do niego etykiecie może ograniczać się do podania wartości energetycznej, którą można wyrazić za pomocą symbolu »E« oznaczającego energię. W takich przypadkach pełną informację o wartości odżywczej podaje się za pomocą środków elektronicznych wskazanych na opakowaniu lub na załączonej do niego etykiecie. Tej informacji o wartości odżywczej nie prezentuje się wraz z innymi informacjami przeznaczonymi do celów sprzedaży lub marketingu i nie gromadzi się ani nie śledzi żadnych danych użytkownika.

Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 lit. i) wykaz składników może być podany za pomocą środków elektronicznych wskazanych na opakowaniu lub na załączonej do niego etykiecie. W takich przypadkach zastosowanie mają następujące wymagania:

nie gromadzi się ani nie śledzi żadnych danych użytkownika;

wykazu składników nie prezentuje się wraz z innymi informacjami przeznaczonymi do celów sprzedaży lub marketingu; oraz

oznaczenie danych szczegółowych, o których mowa w art. 9 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1169/2011, umieszcza się bezpośrednio na opakowaniu lub na załączonej do niego etykiecie.

Oznaczenie, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. c) niniejszego ustępu, obejmuje wyraz »zawiera«, po którym następuje nazwa substancji lub produktu wymienionego w załączniku II do rozporządzenia (UE) nr 1169/2011.”;

33)

w art. 122 ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:

w lit. b) wprowadza się następujące zmiany:

(i)

uchyla się ppkt (ii);

(ii)

dodaje się następujący podpunkt:

„(vi)

przepisów dotyczących oznaczania i określania składników na potrzeby stosowania art. 119 ust. 1 lit. i).”;

w lit. c) dodaje się następujący podpunkt:

„(iii)

terminów odnoszących się do gospodarstwa rolnego oraz warunków ich użycia.”;

lit. d) ppkt (i) otrzymuje brzmienie:

„(i)

warunków stosowania niektórych kształtów butelek i zamknięć oraz wykazu niektórych szczególnych kształtów butelek;”;

34)

w części II tytuł II rozdział II sekcja 1 wprowadza się następujące zmiany:

uchyla się art. 124;

uchyla się nagłówek „Podsekcja 1” i jego tytuł;

w art. 125 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.

Porozumienia branżowe muszą być dostosowane do warunków zakupu określonych w załączniku X.”;

uchyla się podsekcje 2 i 3 zawierające art. 127–144;

35)

w art. 145 ust. 3 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:

„Państwa członkowskie, które uwzględniły w swoich planach strategicznych WPR restrukturyzację i przekształcenie winnic zgodnie z art. 58 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia (UE) 2021/2115, do dnia 1 marca każdego roku przedstawiają Komisji, na podstawie rejestru winnic, aktualny wykaz swojego potencjału produkcyjnego.”;

36)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 147a

Opóźnienia płatności przy sprzedaży wina w zbiornikach

Na zasadzie odstępstwa od art. 3 ust. 1 dyrektywy (UE) 2019/633 państwa członkowskie mogą, na wniosek uznanej na podstawie art. 157 niniejszego rozporządzenia organizacji międzybranżowej działającej w sektorze wina, postanowić, że zakaz, o którym mowa w art. 3 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) dyrektywy (UE) 2019/633, nie ma zastosowania do płatności z tytułu transakcji sprzedaży wina w zbiornikach dokonywanych na podstawie umów dostawy między producentami lub sprzedawcami detalicznymi wina a ich bezpośrednimi nabywcami, pod warunkiem że:

szczególne warunki umożliwiające dokonywanie płatności po 60 dniach zostały zamieszczone w standardowych umowach dotyczących transakcji sprzedaży wina w zbiornikach, które zostały uznane przez dane państwo członkowskie za wiążące na mocy art. 164 niniejszego rozporządzenia przed dniem 30 października 2021 r., a państwo członkowskie przedłuży to rozszerzenie standardowych umów począwszy od tej daty bez znaczących zmian w warunkach płatności, które byłyby niekorzystne dla dostawców wina w zbiornikach; oraz

umowy dostawy między dostawcami wina w zbiornikach a ich bezpośrednimi nabywcami są wieloletnie lub stają się umowami wieloletnimi.”;

37)

w art. 148 ust. 2 lit. c) ppkt (i) otrzymuje brzmienie:

„(i)

cenę do zapłaty za dostawę, która:

—

jest niezmienna i określona w umowie; lub

—

jest obliczana poprzez połączenie różnych czynników określonych w umowie, które mogą obejmować obiektywne wskaźniki, łatwo dostępne i zrozumiałe indeksy i metody obliczenia końcowej ceny odzwierciedlające zmiany warunków rynkowych, dostarczone ilości oraz jakość lub skład dostarczonego mleka surowego; wskaźniki te mogą opierać się na odpowiednich cenach, kosztach produkcji i kosztach rynkowych; w tym celu państwa członkowskie mogą określić wskaźniki zgodnie z obiektywnymi kryteriami na podstawie badań produkcji i łańcucha dostaw żywności; strony umów mają swobodę powoływania się na te wskaźniki lub wszelkie inne wskaźniki, które uznają za istotne,”;

38)

w art. 149 ust. 2 lit. c) ppkt (i) otrzymuje brzmienie:

„(i)

ilość mleka surowego objęta takimi negocjacjami nie przekracza 4 % całkowitej produkcji unijnej,”;

39)

uchyla się art. 150;

40)

w art. 151 wprowadza się następujące zmiany:

akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„Pierwsze podmioty skupujące mleko surowe deklarują właściwemu organowi krajowemu ilość mleka surowego, którą im dostarczono każdego miesiąca, oraz średnią zapłaconą cenę. Rozróżnia się mleko ekologiczne i mleko nieekologiczne.”;

akapit trzeci otrzymuje brzmienie:

„Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o ilościach mleka surowego i o średnich cenach, o których mowa w akapicie pierwszym.”;

41)

w art. 152 ust. 1 lit. c) wprowadza się następujące zmiany:

ppkt (vii) otrzymuje brzmienie:

„(vii)

zarządzanie produktami ubocznymi, przepływami pozostałości i odpadami oraz ich waloryzacja, w szczególności w celu ochrony jakości wody, gleby i krajobrazu, zachowanie lub zachęcanie do zachowania różnorodności biologicznej i wzmocnienie obiegu zamkniętego;”;

ppkt (x) otrzymuje brzmienie:

„(x)

zarządzanie funduszami wspólnego inwestowania;”;

42)

w art. 153 wprowadza się następujące zmiany:

ust. 2 lit. c) otrzymuje brzmienie:

„c)

przepisy umożliwiające producentom będącym członkami demokratyczną kontrolę ich organizacji i jej decyzji, a także sprawozdań finansowych i budżetów;”;

dodaje się ustęp w brzmieniu:

„2a.

W statucie organizacji producentów można przewidzieć możliwość bezpośredniego kontaktu producentów będących członkami z nabywcami, pod warunkiem że taki bezpośredni kontakt nie zagraża koncentracji podaży ani wprowadzaniu produktów do obrotu przez daną organizację producentów. Uznaje się, że koncentracja podaży jest zapewniona, jeżeli zasadnicze elementy sprzedaży, takie jak cena, jakość i wielkość, są negocjowane i ustalane przez daną organizację producentów.”;

ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.

Ust. 1, 2 i 2a nie mają zastosowania do organizacji producentów w sektorze mleka i przetworów mlecznych.”;

43)

w art. 154 ust. 1 lit. b) otrzymuje brzmienie:

„b)

mają minimalną liczbę członków lub wytwarzają minimalną ilość lub wartość – określaną przez dane państwo członkowskie – produkcji zbywalnej w sektorze, w którym działają; przepisy te nie uniemożliwiają uznania organizacji producentów, które zajmują się produkcją na małą skalę;”;

44)

w art. 157 wprowadza się następujące zmiany:

w ust. 1 formuła wprowadzająca otrzymuje brzmienie:

„1.

Państwa członkowskie mogą, na wniosek, uznawać organizacje międzybranżowe na poziomie krajowym i regionalnym oraz na poziomie obszarów gospodarczych, o których mowa w art. 164 ust. 2, z konkretnych sektorów wymienionych w art. 1 ust. 2, które:”

w ust. 1 lit. c) wprowadza się następujące zmiany:

(i)

ppkt (vii) otrzymuje brzmienie:

„(vii)

dostarczanie informacji i prowadzenie badań niezbędnych do wprowadzania innowacji, racjonalizacji i usprawnienia produkcji oraz dostosowania jej – a w stosownym przypadku także przetwarzania i wprowadzania do obrotu – pod kątem produktów bardziej odpowiadających wymaganiom rynku oraz gustom i oczekiwaniom konsumentów, w szczególności w odniesieniu do jakości produktu, w tym szczególnych cech charakterystycznych produktów o chronionej nazwie pochodzenia lub o chronionym oznaczeniu geograficznym, oraz ochrony środowiska, działania na rzecz klimatu, zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt;”;

(ii)

ppkt (xiv) otrzymuje brzmienie:

„(xiv)

branie udziału w gospodarowaniu produktami ubocznymi i opracowywaniu inicjatyw w celu ich waloryzacji oraz przyczynianie się do zmniejszania ilości odpadów;”;

(iii)

ppkt (xvi) otrzymuje brzmienie:

„(xvi)

promowanie i wdrażanie działań dotyczących zapobiegania, kontroli i zarządzania w dziedzinie zdrowia zwierząt, ochrony roślin i ryzyk środowiskowych, w tym poprzez ustanowienie funduszy wspólnego inwestowania i zarządzanie nimi lub poprzez wnoszenie wkładu do takich funduszy, z których wypłaca się rolnikom rekompensaty finansowe z tytułu kosztów i strat gospodarczych wynikających z promowania i wdrażania takich działań;”;

ust. 1a otrzymuje brzmienie:

„1a.

Państwa członkowskie mogą, na wniosek, podjąć więcej niż jedną decyzję w sprawie uznania w przypadku organizacji międzybranżowej działającej w kilku sektorach, o których mowa w art. 1 ust. 2, pod warunkiem że dana organizacja międzybranżowa spełnia warunki, o których mowa w ust. 1, w odniesieniu do każdego sektora, dla którego ubiega się o uznanie.”;

uchyla się ust. 3;

45)

w art. 158 wprowadza się następujące zmiany:

w ust. 1 dodaje się literę w brzmieniu:

„ca)

dążą do zrównoważonej reprezentacji organizacji na etapach łańcucha dostaw, o których mowa w art. 157 ust.1 lit. a), z których składa się dana organizacja międzybranżowa;”;

ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4.

Państwa członkowskie mogą uznać organizacje międzybranżowe ze wszystkich sektorów istniejące przed dniem 1 stycznia 2014 r., niezależnie od tego, czy zostały one uznane na swój wniosek, czy ustanowione na mocy prawa, nawet jeżeli nie spełniają warunku określonego w art. 157 ust. 1 lit. b).”;

46)

w art. 163 wprowadza się następujące zmiany:

ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1.

Państwa członkowskie mogą uznawać organizacje międzybranżowe w sektorze mleka i przetworów mlecznych, pod warunkiem że organizacje te:

spełniają wymogi określone w art. 157;

prowadzą działalność w jednym lub większej liczbie regionów na danym terytorium;

mają znaczący udział w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 157 ust. 1 lit. a);

same nie biorą udziału w produkcji produktów sektora mleka i przetworów mlecznych, ich przetwórstwie lub handlu nimi.

Państwa członkowskie mogą zadecydować, że organizacje międzybranżowe, które zostały uznane na mocy prawa krajowego przed dniem 2 kwietnia 2012 r. i które spełniają warunki określone w ust. 1 niniejszego artykułu, są uznawane za organizacje międzybranżowe na mocy art. 157 ust. 1.”;

w ust. 3 lit. d) otrzymuje brzmienie:

„d)

wycofują uznanie, jeżeli przestają być spełnione wymogi i warunki uznania przewidziane w niniejszym artykule;”;

47)

w art. 164 wprowadza się następujące zmiany:

ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.

Do celów niniejszej sekcji »obszar gospodarczy« oznacza strefę geograficzną utworzoną z przylegających lub sąsiadujących ze sobą regionów produkcyjnych, w których panują jednorodne warunki produkcji i wprowadzania do obrotu lub, w przypadku produktów o chronionej nazwie pochodzenia lub o chronionym oznaczeniu geograficznym uznanych na mocy prawa Unii, strefę geograficzną określoną w specyfikacji produktu.”;

w ust. 4 wprowadza się następujące zmiany:

(i)

lit. l), m) i n) otrzymują brzmienie:

„l)

stosowania kwalifikowanego materiału siewnego, z wyjątkiem sytuacji, gdy stosuje się go do produkcji ekologicznej w rozumieniu rozporządzenia (UE) 2018/848, i monitorowania jakości produktu;

zapobiegania zagrożeniom fitosanitarnym i zagrożeniom dla zdrowia zwierząt, bezpieczeństwa żywności lub środowiska oraz zarządzania tymi zagrożeniami;

zarządzania produktami ubocznymi i ich waloryzacji.”;

(ii)

akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Przepisy te nie mogą powodować jakiejkolwiek szkody dla innych podmiotów gospodarczych ani uniemożliwiać wejścia na rynek nowym podmiotom gospodarczym w danym państwie członkowskim lub w Unii i nie mogą powodować żadnego ze skutków wymienionych w art. 210 ust. 4 ani być sprzeczne z obowiązującym prawem Unii lub z obowiązującymi przepisami krajowymi.”;

48)

art. 165 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 165

Składki podmiotów niebędących członkami

W przypadku gdy przepisy uznanej organizacji producentów, uznanego zrzeszenia organizacji producentów lub uznanej organizacji międzybranżowej zostają rozszerzone na podstawie art. 164 i gdy działalność objęta tymi przepisami leży w ogólnym interesie gospodarczym podmiotów gospodarczych, których działalność dotyczy odnośnych produktów, państwo członkowskie, które uznało daną organizację, może zadecydować, po konsultacjach z odpowiednimi zainteresowanymi stronami, że poszczególne podmioty gospodarcze lub grupy, które nie są członkami danej organizacji, ale uzyskują korzyści z tej działalności, wpłacają na rzecz danej organizacji całość lub część składek uiszczanych przez jej członków, w zakresie w jakim składki takie są przeznaczone na pokrycie kosztów ponoszonych bezpośrednio w związku z wykonywaniem jednego lub większej liczby rodzajów odnośnej działalności. Każda organizacja, która otrzymuje składki od podmiotów niebędących członkami na mocy niniejszego artykułu, udostępnia, na wniosek członka lub podmiotu niebędącego członkiem, który wpłaca składki na rzecz działalności organizacji, te części swojego rocznego budżetu, które są związane z wykonywaniem rodzajów działalności wymienionych w art. 164 ust. 4.”;

49)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 166a

Regulacja podaży produktów rolnych o chronionej nazwie pochodzenia lub chronionym oznaczeniu geograficznym

Z zastrzeżeniem art. 167 i 167a niniejszego rozporządzenia, na wniosek organizacji producentów lub zrzeszenia organizacji producentów uznanych na mocy art. 152 ust. 1 lub art. 161 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, organizacji międzybranżowej uznanej na mocy art. 157 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, grupy podmiotów gospodarczych, o której mowa w art. 3 pkt 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 lub grupy producentów, o której mowa w art. 95 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, państwa członkowskie mogą ustanowić, na czas określony, wiążące przepisy regulujące podaż produktów rolnych, o których mowa w art. 1 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, objętych chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym na mocy art. 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 lub na mocy art. 93 ust. 1 lit. a) i b) niniejszego rozporządzenia.

Przepisy, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, są uzależnione od uprzedniego zawarcia porozumienia między co najmniej dwiema trzecimi producentów produkujących produkt, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, lub ich przedstawicieli, których wielkość produkcji odpowiada co najmniej dwóm trzecim produkcji tego produktu na obszarze geograficznym, o którym mowa w art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 lub art. 93 ust. 1 lit. a) ppkt (iii) i lit. b) ppkt (iv) niniejszego rozporządzenia w przypadku wina. W przypadku gdy produkcja produktu, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, obejmuje przetwarzanie, a specyfikacja produktu, o której mowa w art. 7 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 lub w art. 94 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, ogranicza pozyskiwanie danego surowca do określonego obszaru geograficznego, państwa członkowskie wymagają, do celów przepisów, które mają zostać ustanowione zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu, aby:

przed zawarciem porozumienia, o którym mowa w niniejszym ustępie, przeprowadzono konsultacje z producentami danego surowca na określonym obszarze geograficznym; lub

co najmniej dwie trzecie producentów danego surowca lub ich przedstawicieli, których wielkość produkcji danego surowca odpowiada co najmniej dwóm trzecim produkcji danego surowca wykorzystywanego do przetwarzania na określonym obszarze geograficznym, było również stronami porozumienia, o którym mowa w niniejszym ustępie.

Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 niniejszego artykułu, w przypadku produkcji sera objętego chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym, przepisy, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, są uzależnione od uprzedniego zawarcia porozumienia między co najmniej dwiema trzecimi producentów mleka lub ich przedstawicieli, których wielkość produkcji odpowiada co najmniej dwóm trzecim produkcji mleka surowego wykorzystywanego do produkcji tego sera, oraz, w stosownych przypadkach, między co najmniej dwiema trzecimi producentów tego sera lub ich przedstawicieli, których wielkość produkcji odpowiada co najmniej dwóm trzecim produkcji tego sera na obszarze geograficznym, o którym mowa w art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.

Do celów akapitu pierwszego niniejszego ustępu, w odniesieniu do sera objętego chronionym oznaczeniem geograficznym, obszar geograficzny pochodzenia mleka surowego, wymieniony w specyfikacji produktu danego sera, pokrywa się z obszarem geograficznym, o którym mowa w art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, dotyczącym tego sera.

Przepisy, o których mowa w ust. 1:

obejmują jedynie regulację podaży danego produktu i, w stosownych przypadkach, danego surowca i mają na celu dostosowanie podaży danego produktu do popytu;

mają wpływ wyłącznie na dany produkt i, w stosownych przypadkach, na dany surowiec;

mogą być wiążące przez nie dłużej niż trzy lata, a ich obowiązywanie może zostać przedłużone po tym okresie w następstwie złożenia nowego wniosku, o którym mowa w ust. 1;

nie mogą powodować szkody dla handlu produktami innymi niż te, których dotyczą te przepisy;

nie mogą odnosić się do jakiejkolwiek transakcji po pierwszym wprowadzeniu do obrotu danego produktu;

nie mogą pozwalać na ustalanie cen, w tym również w przypadku gdy ceny są ustalane w charakterze wytycznych lub zalecenia;

nie mogą uniemożliwiać dostępu do znacznej ilości danego produktu, która w innym przypadku byłaby dostępna;

nie mogą prowadzić do dyskryminacji, tworzyć barier dla nowych uczestników rynku ani wywierać negatywnego wpływu na drobnych producentów;

przyczyniają się do zachowania jakości danego produktu lub do rozwoju danego produktu;

pozostają bez uszczerbku dla art. 149 i art. 152 ust. 1a.

Przepisy, o których mowa w ust. 1, są publikowane w organie promulgacyjnym danego państwa członkowskiego.

Państwa członkowskie przeprowadzają kontrole w celu zapewnienia, aby spełnione były warunki określone w ust. 4. W przypadku gdy właściwe organy krajowe stwierdzą, że warunki te nie są spełniane, państwa członkowskie uchylają przepisy, o których mowa w ust. 1.

Państwa członkowskie powiadamiają natychmiast Komisję o przyjętych przez siebie przepisach, o których mowa w ust. 1. Komisja informuje pozostałe państwa członkowskie o każdym powiadomieniu o takich przepisach.

Komisja może w dowolnym momencie przyjmować akty wykonawcze nakładające na państwo członkowskie obowiązek uchylenia przepisów ustanowionych przez to państwo członkowskie zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu w przypadku stwierdzenia przez Komisję, że przepisy te nie są zgodne z warunkami określonymi w ust. 4 niniejszego artykułu, uniemożliwiają lub zakłócają konkurencję na znacznym obszarze rynku wewnętrznego lub zagrażają wolnemu handlowi lub osiągnięciu celów ustanowionych w art. 39 TFUE. Te akty wykonawcze przyjmuje się bez zastosowania procedur, o których mowa w art. 229 ust. 2 i 3 niniejszego rozporządzenia.”;

50)

w art. 168 ust. 4 lit. c) ppkt (i) otrzymuje brzmienie:

„(i)

cenę do zapłaty za dostawę, która:

—

jest niezmienna i określona w umowie lub

—

jest obliczana poprzez połączenie różnych czynników określonych w umowie, które mogą obejmować obiektywne wskaźniki, łatwo dostępne i zrozumiałe indeksy i metody obliczania końcowej ceny odzwierciedlające zmiany warunków rynkowych, dostarczone ilości oraz jakość lub skład dostarczonych produktów rolnych; wskaźniki te mogą opierać się na odpowiednich cenach, kosztach produkcji i kosztach rynkowych; w tym celu państwa członkowskie mogą określić wskaźniki zgodnie z obiektywnymi kryteriami na podstawie badań produkcji i łańcucha dostaw żywności; strony umów mają swobodę powoływania się na te wskaźniki lub inne wskaźniki, które uznają za istotne.”;

51)

uchyla się art. 172;

52)

art. 172a otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 172a

Podział wartości

Bez uszczerbku dla jakichkolwiek konkretnych klauzul dotyczących podziału wartości w sektorze cukru, rolnicy, w tym zrzeszenia rolników, mogą uzgodnić z podmiotami gospodarczymi stanowiącymi kolejne ogniwa łańcucha klauzule dotyczące podziału wartości, w tym premii rynkowych i strat rynkowych, określające sposób, w jaki podmioty te dzielą między sobą wszelkie wartości związane ze zmianą cen danych produktów na odnośnym rynku lub innych rynkach towarowych.

Artykuł 172b

Wytyczne organizacji międzybranżowych dotyczące sprzedaży winogron do produkcji win o chronionej nazwie pochodzenia lub chronionym oznaczeniu geograficznym

Na zasadzie odstępstwa od art. 101 ust.1 TFUE organizacje międzybranżowe uznane na podstawie art. 157 niniejszego rozporządzenia, działające w sektorze wina, mogą zapewnić nieobowiązkowe wskaźniki w zakresie wytycznych dotyczących cen sprzedaży winogron do produkcji win o chronionej nazwie pochodzenia lub chronionym oznaczeniu geograficznym, pod warunkiem że takie wytyczne nie eliminują konkurencji w odniesieniu do znacznej części danych produktów.”;

53)

w art. 182 ust. 1 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Wielkość progowa wynosi 125 %, 110 % lub 105 %, w zależności od tego, czy możliwości dostępu do rynku, zdefiniowane jako wielkość przywozu określana jako procentowy udział w danym sektorze spożycia krajowego w trzech poprzednich latach, są odpowiednio mniejsze niż lub równe 10 %, większe niż 10 %, lecz mniejsze niż lub równe 30 %, lub większe niż 30 %.

Jeżeli nie uwzględnia się spożycia krajowego, wielkość progowa wynosi 125 %.”;

54)

uchyla się art. 192 i 193;

55)

w rozdziale IV dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 193a

Zawieszenie należności celnych przywozowych w odniesieniu do melasy

Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie poprzez ustanowienie przepisów dotyczących zawieszenia w całości lub w części należności celnych przywozowych w odniesieniu do melasy objętej kodem CN 1703 .

Stosując przepisy, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, Komisja może przyjmować akty wykonawcze w celu zawieszenia w całości lub w części należności celnych przywozowych w odniesieniu do melasy objętej kodem CN 1703 , bez stosowania procedury, o której mowa w art. 229 ust. 2 lub 3.”;

56)

w części III uchyla się rozdział VI zawierający art. 196–204;

57)

w art. 206 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„O ile niniejsze rozporządzenie nie stanowi inaczej oraz zgodnie z art. 42 TFUE, art. 101–106 TFUE oraz ich przepisy wykonawcze, z zastrzeżeniem art. 207–210a niniejszego rozporządzenia, mają zastosowanie do wszystkich porozumień, decyzji i praktyk, o których mowa w art. 101 ust. 1 i art. 102 TFUE, jakie odnoszą się do produkcji produktów rolnych lub handlu nimi.”;

58)

art. 208 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 208

Pozycja dominująca

Do celów niniejszego rozdziału »pozycja dominująca« oznacza dysponowanie przez przedsiębiorstwo silną pozycją ekonomiczną, dzięki której może ono zapobiegać utrzymaniu skutecznej konkurencji na danym rynku poprzez zapewnienie mu możliwości zachowywania się w sposób w znacznej mierze niezależny od jego konkurentów, dostawców lub klientów, a także od konsumentów.”;

59)

w art. 210 wprowadza się następujące zmiany:

ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1.

Art. 101 ust. 1 TFUE nie stosuje się do porozumień, decyzji i uzgodnionych praktyk organizacji międzybranżowych uznanych na podstawie art. 157 niniejszego rozporządzenia, które są niezbędne do osiągnięcia celów wymienionych w art. 157 ust. 1 lit. c) niniejszego rozporządzenia lub w przypadku sektorów oliwy z oliwek i oliwek stołowych oraz tytoniu – celów wymienionych w art. 162 niniejszego rozporządzenia oraz które nie są niezgodne z przepisami Unii zgodnie z ust. 4 niniejszego artykułu.

Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki, które spełniają warunki, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, nie są zakazane ani nie jest wymagana uprzednia decyzja w tym względzie.

Uznane organizacje międzybranżowe mogą zwrócić się do Komisji z wnioskiem o wydanie opinii na temat zgodności porozumień, decyzji i uzgodnionych praktyk, o których mowa w ust. 1, z niniejszym artykułem. Komisja przesyła wnioskującej organizacji międzybranżowej swoją opinię w terminie czterech miesięcy od otrzymania kompletnego wniosku.

Jeżeli Komisja ustali w dowolnym momencie po wydaniu opinii, że warunki, o których mowa ust. 1 niniejszego artykułu, nie są już spełnione, stwierdza, że w przyszłości do danego porozumienia, danej decyzji lub danej uzgodnionej praktyki będzie mieć zastosowanie art. 101 ust. 1 TFUE i informuje o tym odpowiednio daną organizację międzybranżową.

Komisja może zmienić treść opinii z własnej inicjatywy lub na wniosek państwa członkowskiego, w szczególności jeśli wnioskująca organizacja międzybranżowa przekazała nieprawidłowe informacje lub wykorzystała opinię w sposób niewłaściwy.”;

uchyla się ust. 3, 5 i 6;

60)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 210a

Inicjatywy wertykalne i horyzontalne na rzecz zrównoważonego rozwoju

Art. 101 ust. 1 TFUE nie ma zastosowania do porozumień, decyzji i uzgodnionych praktyk producentów produktów rolnych, które odnoszą się do produkcji rolnej lub handlu produktami rolnymi i których celem jest stosowanie normy zrównoważonego rozwoju wyższej niż norma przewidziana w prawie Unii lub prawie krajowym, pod warunkiem że te porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki nakładają tylko takie ograniczenia konkurencji, które są niezbędne do osiągnięcia tej normy.

Ust. 1 ma zastosowanie do porozumień, decyzji i uzgodnionych praktyk producentów produktów rolnych, których stroną jest kilku producentów lub których stroną jest co najmniej jeden producent i co najmniej jeden podmiot gospodarczy na różnych poziomach produkcji, przetwarzania oraz handlu w łańcuchu dostaw żywności, w tym dystrybucji.

Do celów ust. 1 »norma zrównoważonego rozwoju« oznacza normę, która ma przyczynić się do osiągnięcia co najmniej jednego z następujących celów:

cele środowiskowe, w tym łagodzenie zmiany klimatu i przystosowanie się do niej, zrównoważone wykorzystanie i ochrona krajobrazów, wody i gleby, przejście na gospodarkę o obiegu zamkniętym, w tym ograniczenie marnotrawienia żywności, zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola oraz ochrona i odbudowa różnorodności biologicznej i ekosystemów;

wytwarzanie produktów rolnych w sposób, który ogranicza stosowanie pestycydów i polega na zarządzaniu ryzykiem związanym z takim stosowaniem lub zmniejsza ryzyko oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe w produkcji rolnej; oraz

zdrowie zwierząt i dobrostan zwierząt.

Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki, które spełniają warunki, o których mowa w niniejszym artykule, nie są zakazane ani nie wymaga się uprzedniej decyzji w tym względzie.

Do dnia 8 grudnia 2023 r. Komisja wydaje wytyczne dla podmiotów gospodarczych dotyczące warunków stosowania niniejszego artykułu.

Od dnia 8 grudnia 2023 r. producenci, o których mowa w ust. 1, mogą zwrócić się do Komisji z wnioskiem o wydanie opinii na temat zgodności porozumień, decyzji i uzgodnionych praktyk, o których mowa w ust. 1, z niniejszym artykułem. Komisja przesyła wnioskodawcy swoją opinię w terminie czterech miesięcy od otrzymania kompletnego wniosku.

Jeżeli Komisja uzna w dowolnym momencie po wydaniu opinii, że warunki, o których mowa ust. 1, 3 i 7 niniejszego artykułu, nie są już spełnione, stwierdza, że w przyszłości do danego porozumienia, decyzji lub uzgodnionej praktyki będzie mieć zastosowanie art. 101 ust.1 TFUE i informuje o tym odpowiednio producentów.

Komisja może zmienić treść opinii z własnej inicjatywy lub na wniosek państwa członkowskiego, w szczególności jeśli wnioskodawca przekazał nieprawidłowe informacje lub wykorzystał opinię w sposób niewłaściwy.

Krajowy organ ochrony konkurencji, o którym mowa w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1/2003, może w indywidualnych przypadkach zadecydować, że w przyszłości co najmniej jedno z porozumień, jedna z decyzji lub jedna z uzgodnionych praktyk, o których mowa w ust. 1, mają być zmienione, zakończone lub nie powinno się ich wcale realizować, jeśli uzna, że decyzja taka jest niezbędna, aby zapobiec wykluczeniu konkurencji, lub jeśli uzna, że zagrożone są cele określone w art. 39 TFUE.

W odniesieniu do porozumień, decyzji i uzgodnionych praktyk obejmujących więcej niż jedno państwo członkowskie, decyzję, o której mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, podejmuje Komisja bez stosowania procedur, o których mowa w art. 229 ust. 2 i 3.

W przypadku gdy krajowy organ ochrony konkurencji działa na mocy akapitu pierwszego niniejszego ustępu, informuje Komisję na piśmie po rozpoczęciu pierwszego formalnego działania w ramach dochodzenia oraz powiadamia Komisję o wszelkich wynikłych decyzjach niezwłocznie po ich przyjęciu.

Decyzje, o których mowa w niniejszym ustępie, stosuje się nie wcześniej niż z dniem powiadomienia o nich zainteresowanych przedsiębiorstw.”;

61)

uchyla się art. 212;

62)

art. 214a otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 214a

Płatności krajowe dla niektórych sektorów w Finlandii

Z zastrzeżeniem upoważnienia przez Komisję, w latach 2023–2027 Finlandia może nadal na podstawie niniejszego artykułu przyznawać pomoc krajową, którą przyznała producentom w 2022 r., pod warunkiem że:

całkowita kwota wsparcia dochodu będzie degresywna w całym okresie oraz że w 2027 r. nie będzie ona przekraczała 67 % kwoty przyznanej w 2022 r.; oraz

przed każdym skorzystaniem z tej możliwości zostały w pełni wykorzystane systemy wsparcia w ramach WPR dla danych sektorów.

Komisja przyjmuje takie upoważnienie bez stosowania procedury, o której mowa w art. 229 ust. 2 lub 3 niniejszego rozporządzenia.”;

63)

w art. 218 ust. 2 uchyla się wiersz dotyczący Zjednoczonego Królestwa;

64)

w art. 219 ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:

akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„1.

Aby sprawnie i skutecznie reagować na zagrożenie wystąpienia zakłóceń na rynku spowodowanych znaczącym wzrostem lub spadkiem cen na rynku wewnętrznym lub rynkach zewnętrznych lub innymi zdarzeniami i okolicznościami powodującymi poważne zakłócenia na danym rynku lub grożącymi wystąpieniem takich zakłóceń, w przypadku gdy taka sytuacja lub jej skutki dla rynku prawdopodobnie będą trwać nadal lub się pogarszać, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych w celu podjęcia niezbędnych środków służących przeciwdziałaniu takiej sytuacji na rynku, nie naruszając jednocześnie zobowiązań wynikających z umów międzynarodowych zawartych zgodnie z TFUE oraz pod warunkiem że pozostałe środki dostępne na mocy niniejszego rozporządzenia okażą się niewystarczające lub nieodpowiednie.”;

akapit czwarty otrzymuje brzmienie:

„Środki te mogą, w niezbędnym zakresie i na okres niezbędny do przeciwdziałania zakłóceniom na rynku lub zagrożeniu takimi zakłóceniami, rozszerzyć lub zmienić zakres, okres stosowania lub inne aspekty innych środków określonych na podstawie niniejszego rozporządzenia, dostosować lub zawiesić, w całości lub części, należności celne przywozowe, w tym w stosownych przypadkach w odniesieniu do określonych ilości lub okresów, lub przyjąć postać tymczasowego dobrowolnego programu ograniczania wielkości produkcji, w szczególności w przypadkach nadwyżki podaży.”;

65)

w części V rozdział I sekcja 2 wprowadza się następujące zmiany:

tytuł otrzymuje brzmienie:

„Środki wspierania rynku związane z chorobami zwierząt i agrofagami roślin oraz z utratą zaufania konsumentów spowodowaną zagrożeniami dla zdrowia ludzi, zdrowia zwierząt lub zdrowia roślin”;

w art. 220 wprowadza się następujące zmiany:

(i)

tytuł otrzymuje brzmienie:

„Środki dotyczące chorób zwierząt i agrofagów roślin oraz utraty zaufania konsumentów spowodowanej zagrożeniami dla zdrowia ludzi, zdrowia zwierząt lub zdrowia roślin”;

(ii)

w ust. 1 lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a)

ograniczeń handlu wewnątrz Unii i handlu z państwami trzecimi, które to ograniczenia mogą wynikać ze stosowania środków zwalczania rozprzestrzeniania się chorób zwierząt lub rozprzestrzeniania się agrofagów roślin; oraz”;

(iii)

w ust. 2 dodaje się literę w brzmieniu:

„-a)

owoców i warzyw;”;

(iv)

ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4.

Środki przewidziane w ust. 1 akapit pierwszy lit. a) mogą być podejmowane tylko wtedy, jeżeli zainteresowane państwo członkowskie szybko zastosowało środki zdrowotne, weterynaryjne lub fitosanitarne, by wyeliminować daną chorobę lub by monitorować, kontrolować i zwalczać lub powstrzymać rozprzestrzenianie się szkodników, oraz jedynie w zakresie i przedziale czasowym niezbędnym do wsparcia odnośnego rynku.”;

66)

w części V dodaje się rozdział i artykuły w brzmieniu:

„Rozdział Ia

Przejrzystość rynku

Artykuł 222a

Unijne centra monitorowania rynków

Aby poprawić przejrzystość w łańcuchu dostaw żywności, dostarczać podmiotom gospodarczym i organom publicznym informacje pozwalające im dokonywać świadomych wyborów, a także ułatwić monitorowanie rozwoju sytuacji rynkowej i zagrożeń wystąpienia zakłóceń na rynku, Komisja ustanawia unijne centra monitorowania rynków.

Komisja może zadecydować, dla których sektorów rolnych wymienionych w art. 1 ust. 2 mają zostać utworzone unijne centra monitorowania rynków.

Unijne centra monitorowania rynków udostępniają dane statystyczne i informacje niezbędne do monitorowania rozwoju sytuacji na rynku i zagrożeń wystąpienia zakłóceń na rynku, w szczególności:

produkcji, dostaw i zapasów;

cen, kosztów i, w miarę możliwości, marż zysku na wszystkich poziomach łańcucha dostaw żywności;

prognoz zmian rynkowych w perspektywie krótko- i średniookresowej;

przywozu i wywozu produktów rolnych, w szczególności wypełniania kontyngentów taryfowych na przywóz produktów rolnych do Unii.

Unijne centra monitorowania rynków sporządzają sprawozdania zawierające elementy, o których mowa w akapicie pierwszym.

Państwa członkowskie gromadzą informacje, o których mowa w ust. 3, i przekazują je Komisji.

Artykuł 222b

Sprawozdawczość Komisji na temat rozwoju sytuacji rynkowej

Unijne centra monitorowania rynków ustanowione na mocy art. 222a identyfikują w swoich sprawozdaniach zagrożenia wystąpienia zakłóceń na rynku związane ze znaczącym wzrostem lub spadkiem cen na rynku wewnętrznym lub zewnętrznym lub z innymi zdarzeniami lub okolicznościami mającymi podobne skutki.

Komisja regularnie przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie informację na temat sytuacji na rynku produktów rolnych, przyczyn zakłóceń na rynku oraz ewentualnych środków, które należy podjąć w odpowiedzi na te zakłócenia na rynku, w szczególności środków przewidzianych w części II tytuł I rozdział I oraz w art. 219, 220, 221 i 222, a także uzasadnienie tych środków.”;

67)

w art. 223 ust. 1 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Uzyskane informacje można przekazywać lub udostępniać organizacjom międzynarodowym, unijnym i krajowym organom rynków finansowych, właściwym organom państw trzecich oraz upubliczniać, z zastrzeżeniem wymogu ochrony danych osobowych oraz uzasadnionego interesu przedsiębiorstw w zakresie ochrony tajemnicy handlowej, w tym informacji o cenach.

Komisja współpracuje i wymienia informacje z właściwymi organami wyznaczonymi zgodnie z art. 22 rozporządzenia (UE) nr 596/2014 oraz z Europejskim Urzędem Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA), aby pomóc im w wypełnianiu ich zadań określonych na mocy rozporządzenia (UE) nr 596/2014.”;

68)

w art. 225 wprowadza się następujące zmiany:

uchyla się lit. a);

uchyla się lit. b) i c);

lit. d) otrzymuje brzmienie:

„d)

do dnia 31 grudnia 2025 r., a następnie co siedem lat – w sprawie stosowania zasad konkurencji określonych w niniejszym rozporządzeniu do sektora rolnego we wszystkich państwach członkowskich;”;

dodaje się litery w brzmieniu:

„da)

do dnia 31 grudnia 2023 r. – w sprawie unijnych centrów monitorowania rynków ustanowionych zgodnie z art. 222a;

db)

do dnia 31 grudnia 2023 r., a następnie co trzy lata – w sprawie stosowania środków kryzysowych, w szczególności przyjętych zgodnie z art. 219–222;

dc)

do dnia 31 grudnia 2024 r. – w sprawie stosowania nowych technologii informacyjno-komunikacyjnych w celu zapewnienia większej przejrzystości rynku, o czym mowa w art. 223;

dd)

do dnia 30 czerwca 2024 r. – w sprawie oznaczeń handlowych i klasyfikacji tusz w sektorze baraniny i koziny;”;

69)

w części V uchyla się rozdział III zawierający art. 226;

70)

w załączniku I wprowadza się następujące zmiany:

w części I(a) uchyla się wiersz pierwszy i drugi (kody CN 0709 99 60 i 0712 90 19 );

w części I(d) wpis w wierszu pierwszym (kod CN 0714 ) otrzymuje brzmienie:

„ ex 07 14 – Maniok, maranta, salep i podobne korzenie i bulwy o dużej zawartości skrobi lub inuliny, świeże, schłodzone, zamrożone lub suszone, nawet w plastrach lub w postaci granulek, z wyjątkiem słodkich ziemniaków objętych podpozycją 0714 20 i topinamburu objętego podpozycją ex 0714 90 90 ; rdzeń sagowca;”

w części IX wprowadza się następujące zmiany:

(i)

opis w wierszu piątym (kod CN 0706 ) otrzymuje brzmienie:

„Marchew, rzepa, buraki sałatkowe, salsefia, selery, rzodkiewki i podobne korzenie jadalne ( 1 ), świeże lub schłodzone

(ii)

opis w wierszu ósmym (kod CN ex 07 09 ) otrzymuje brzmienie:

„Pozostałe warzywa, świeże lub schłodzone, z wyłączeniem warzyw objętych podpozycjami 0709 60 91 , 0709 60 95 , ex 0709 60 99 z rodzaju Pimenta, 0709 92 10 i 0709 92 90 ”;

(iii)

dodaje się wiersze w brzmieniu:

„ 0714 20 słodkie ziemniaki

ex 0714 90 90 topinambur”;

w części X uchyla się wyłączenia dla kukurydzy cukrowej;

w części XII dodaje się wpis w brzmieniu:

„e)

ex 2202 99 19 : - - - Pozostałe, odalkoholizowane wino o zawartości alkoholu nie większej niż 0,5 % obj.”;

w części XXIV sekcja 1 wpis „0709 60 99 ” otrzymuje brzmienie:

„ ex 0709 60 99 : - - - Pozostałe, z rodzaju Pimenta”;

71)

w załączniku II część II wprowadza się następujące zmiany:

w sekcji A pkt 4 uchyla się zdanie drugie;

uchyla się sekcję B;

72)

w załączniku III wprowadza się następujące zmiany:

tytuł otrzymuje brzmienie:

„STANDARDOWA JAKOŚĆ RYŻU I CUKRU, O KTÓREJ MOWA W ART. 1a ROZPORZĄDZENIA (UE) NR 1370/2013 ( *6 )

w części B uchyla się sekcję I;

73)

uchyla się załącznik VI;

74)

w załączniku VII wprowadza się następujące zmiany:

w części I wprowadza się następujące zmiany:

(i)

w pkt II dodaje się akapit w brzmieniu:

„Na wniosek grupy, o której mowa w art. 3 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, dane państwo członkowskie może postanowić, że warunki, o których mowa w niniejszym punkcie, nie mają zastosowania do mięsa z bydła objętego chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym, podlegającymi ochronie zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1151/2012 i zarejestrowanymi przed dniem 29 czerwca 2007 r. ”;

(ii)

w pkt III.1(A) uchyla się wiersz dotyczący Zjednoczonego Królestwa;

(iii)

w pkt III.1(B) uchyla się wiersz dotyczący Zjednoczonego Królestwa;

w części II wprowadza się następujące zmiany:

(i)

dodaje się formułę wprowadzającą w brzmieniu:

„Kategoriami produktów sektora wina są kategorie określone w pkt 1–17. Kategorie produktów sektora wina określone w pkt 1 i pkt 4–9 mogą zostać poddane całkowitemu lub częściowemu procesowi dealkoholizacji zgodnie z załącznikiem VIII część I sekcja E, po osiągnięciu w pełni ich odpowiednich cech charakterystycznych, jak opisano w tych punktach.”;

(ii)

pkt 3 lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a)

o rzeczywistej zawartości alkoholu nie mniejszej niż 15 % obj. i nie większej niż 22 % obj. Wyjątkowo, w przypadku win o długim okresie leżakowania, limity te mogą się różnić w przypadku niektórych win likierowych objętych nazwą pochodzenia lub oznaczeniem geograficznym, zamieszczonych w wykazie ustanowionym przez Komisję w drodze aktów delegowanych przyjętych zgodnie z art. 75 ust. 2, pod warunkiem że:

—

wina poddane procesowi leżakowania odpowiadają definicji win likierowych; oraz

—

rzeczywista zawartość alkoholu w leżakowanym winie jest nie mniejsza niż 14 % obj.;”;

w dodatku I wprowadza się następujące zmiany:

(i)

pkt 1 lit. c) otrzymuje brzmienie:

„c)

w Belgii, Danii, Estonii, Irlandii, na Litwie, w Niderlandach, Polsce i Szwecji: obszary uprawy winorośli w tych państwach członkowskich;”;

(ii)

w pkt 2 lit. g) wyraz „obszar” zastępuje się wyrazami „region uprawy winorośli”;

(iii)

pkt 4 lit. f) otrzymuje brzmienie:

„f)

w Rumunii: obszary uprawy winorośli położone w następujących regionach uprawy winorośli: Dealurile Munteniei și Olteniei wraz z winnicami Dealurile Buzăului, Dealu Mare, Severinului oraz Plaiurile Drâncei, Colinele Dobrogei, Terasele Dunării, południowy region uprawy winorośli, w tym regiony piaszczyste i inne sprzyjające regiony;”;

(iv)

pkt 4 lit. g) otrzymuje brzmienie:

„g)

w Chorwacji: obszary uprawy winorośli położone w następujących podregionach: Hrvatska Istra, Hrvatsko primorje oraz Dalmatinska zagora;”;

(v)

w pkt 6 dodaje się literę w brzmieniu:

„h)

w Chorwacji: obszary uprawy winorośli położone w następujących podregionach: Sjeverna Dalmacija oraz Srednja i Južna Dalmacija.”;

75)

w załączniku VIII wprowadza się następujące zmiany:

w części I wprowadza się następujące zmiany:

(i)

tytuł otrzymuje brzmienie:

„Wzbogacanie, zakwaszanie, odkwaszanie w pewnych obszarach uprawy winorośli oraz dealkoholizacja”;

(ii)

w sekcji B pkt 7 lit. b) otrzymuje brzmienie:

„b)

podnieść całkowitą objętościową zawartość alkoholu produktów, o których mowa w pkt 6, w przypadku produkcji win o chronionej nazwie pochodzenia lub o chronionym oznaczeniu geograficznym do poziomu określonego przez państwa członkowskie.”;

(iii)

sekcja C otrzymuje brzmienie:

„C. Zakwaszanie i odkwaszanie

1. Świeże winogrona, moszcz winogronowy, częściowo sfermentowany moszcz winogronowy, młode wino w trakcie fermentacji oraz wino mogą być poddawane zakwaszaniu i odkwaszaniu.

2. Zakwaszanie produktów, o których mowa w pkt 1, może być przeprowadzone wyłącznie do poziomu 4 g na litr wyrażonego jako kwas winowy lub 53,3 miliekwiwalentów na litr.

3. Odkwaszanie win może być przeprowadzone wyłącznie do poziomu 1 g na litr wyrażonego jako kwas winowy lub 13,3 miliekwiwalentów na litr.

4. Moszcz winogronowy przeznaczony do zagęszczenia może być częściowo odkwaszony.

5. Zakwaszanie i wzbogacanie, z wyjątkiem odstępstw, które przyjmie Komisja w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 75 ust. 2, oraz zakwaszanie i odkwaszanie tego samego produktu są procesami wzajemnie się wykluczającymi.”;

(iv)

w sekcji D pkt 3 otrzymuje brzmienie:

„3.

Zakwaszania oraz odkwaszania win dokonuje się tylko w strefie uprawy winorośli, gdzie zebrano świeże winogrona użyte do produkcji danego wina.”;

(v)

dodaje się sekcję w brzmieniu:

„E. Procesy dealkoholizacji

Każdy z wymienionych poniżej procesów dealkoholizacji, stosowany indywidualnie lub w połączeniu z innymi wymienionymi procesami dealkoholizacji, jest dozwolony celem częściowego obniżenia lub niemal całkowitej eliminacji zawartości etanolu w produktach sektora wina, o których mowa w załączniku VII część II pkt 1 i pkt 4–9:

częściowe odparowywanie w warunkach próżniowych;

techniki membranowe;

destylacja.

Stosowane procesy dealkoholizacji nie mogą powodować wad organoleptycznych w produkcie sektora wina. Eliminacja etanolu z produktu sektora wina nie może być prowadzona w połączeniu ze zwiększaniem zawartości cukru w moszczu winogronowym.”;

w części II sekcja B pkt 3 otrzymuje brzmienie:

„3.

Pkt 1 i 2 nie stosuje się do produktów przeznaczonych do produkcji, w Irlandii i Polsce, produktów objętych kodem CN 2206 00 , w odniesieniu do których państwa członkowskie mogą zezwolić na wykorzystanie nazwy złożonej zawierającej opis handlowy »wino«.”;

76)

w załączniku X punkt II pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2.

Cena, o której mowa w pkt 1, ma zastosowanie do buraków cukrowych o solidnej i właściwej jakości handlowej oraz o zawartości cukru w wysokości 16 % w punkcie przyjęcia.

Ceny są korygowane przez podwyższenie lub obniżenie, uprzednio uzgodnione przez strony, w celu uwzględnienia odchyleń od jakości, o której mowa w akapicie pierwszym.”;

77)

w załączniku X punkt XI pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1.

W porozumieniach branżowych, o których mowa w załączniku II części II sekcja A pkt 6, przewiduje się mechanizmy pojednawcze lub mediacyjne lub klauzule arbitrażowe.”;

78)

uchyla się załączniki XI, XII i XIII.

Artykuł 2

Zmiany rozporządzenia (UE) nr 1151/2012

W rozporządzeniu (UE) nr 1151/2012 wprowadza się następujące zmiany:

w art. 1 ust. 2 lit. b) otrzymuje brzmienie:

„b)

właściwościami stanowiącymi wartość dodaną wynikającymi z metod produkcji rolnej lub przetwarzania wykorzystywanych przy ich produkcji lub wynikającymi z miejsca ich produkcji lub wprowadzenia do obrotu lub ich ewentualnego przyczyniania się do zrównoważonego rozwoju.”;

w art. 2 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„2.

Niniejszego rozporządzenia nie stosuje się do napojów spirytusowych ani produktów sektora wina zdefiniowanych w załączniku VII część II do rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, z wyjątkiem octów winnych.

Rejestracje dokonane zgodnie z art. 52 pozostają bez uszczerbku dla obowiązku producentów zapewnienia zgodności z innymi przepisami Unii, w szczególności z przepisami dotyczącymi wprowadzania produktów do obrotu i etykietowania żywności.”;

w art. 5 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1.

Do celów niniejszego rozporządzenia »nazwa pochodzenia« to nazwa, która może być tradycyjnie używaną nazwą, którą określa się produkt:

pochodzący z określonego miejsca, regionu lub, w szczególnych przypadkach, kraju;

którego wszystkie etapy produkcji odbywają się na określonym obszarze geograficznym.

Do celów niniejszego rozporządzenia »oznaczenie geograficzne« to nazwa, w tym tradycyjnie używana nazwa, którą określa się produkt:

pochodzący z określonego miejsca, regionu lub kraju;

którego określona jakość, renoma lub inna cecha charakterystyczna w głównej mierze wynika z jego pochodzenia geograficznego; oraz

którego przynajmniej jeden etap produkcji odbywa się na określonym obszarze geograficznym.”;

w art. 6 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.

Nazwa nie może zostać zarejestrowana jako nazwa pochodzenia lub oznaczenie geograficzne, jeżeli koliduje ona z nazwą odmiany roślin lub rasy zwierząt, przez co istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd konsumentów co do prawdziwego pochodzenia produktu lub pomylenia produktów noszących zarejestrowaną nazwę z daną odmianą lub rasą.

Warunki, o których mowa w akapicie pierwszym, ocenia się w odniesieniu do faktycznego używania nazw kolidujących ze sobą, w tym używania nazwy danej odmiany roślin lub rasy zwierząt poza obszarem jej pochodzenia oraz używania nazwy odmiany roślin chronionej na podstawie innego prawa własności intelektualnej.”;

w art. 7 ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:

lit. f) otrzymuje brzmienie:

„f)

szczegółowe informacje określające następujące kwestie:

(i)

w odniesieniu do chronionej nazwy pochodzenia – związek między jakością lub cechami charakterystycznymi produktu a środowiskiem geograficznym, o którym mowa w art. 5 ust. 1; szczegółowe informacje dotyczące czynników ludzkich w tym środowisku geograficznym mogą być w stosownych przypadkach ograniczone do opisu gospodarowania glebami i krajobrazem, praktyk uprawy lub innego wkładu ludzkiego w zachowanie naturalnych czynników środowiska geograficznego, o którym mowa w przywołanym ustępie;

(ii)

dodaje się akapit w brzmieniu:

„Specyfikacja produktu może zawierać opis tego, w jaki sposób nazwa pochodzenia lub oznaczenie geograficzne przyczyniają się do zrównoważonego rozwoju.”;

w art. 10 ust. 1 formuła wprowadzająca otrzymuje brzmienie:

„Uzasadnione oświadczenie o sprzeciwie, o którym mowa w art. 51 ust. 1, jest dopuszczalne jedynie wtedy, gdy Komisja otrzyma je w terminie określonym w tym ustępie, oraz jeżeli:”;

w art. 12 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.

W przypadku produktów pochodzących z Unii, które wprowadzane są na rynek pod chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym zarejestrowanym zgodnie z procedurami ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu, na etykietach i w materiałach reklamowych muszą znajdować się związane z nimi symbole unijne. Wymogi dotyczące etykietowania określone w art. 13 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1169/2011 w odniesieniu do prezentacji obowiązkowych danych szczegółowych mają zastosowanie do zarejestrowanej nazwy produktu. Na etykietach można umieścić określenia »chroniona nazwa pochodzenia« lub »chronione oznaczenie geograficzne« lub odpowiednie skróty: »ChNP« lub »ChOG«.”;

w art. 13 wprowadza się następujące zmiany:

w ust. 1 lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a)

wszelkim bezpośrednim lub pośrednim wykorzystywaniem w celach komercyjnych nazwy zarejestrowanej w odniesieniu do produktów nieobjętych rejestracją, jeśli produkty te są porównywalne do produktów zarejestrowanych pod tą nazwą lub jeśli stosowanie tej nazwy stanowi wykorzystywanie, osłabianie lub umniejszanie renomy chronionej nazwy, w tym również w sytuacji, gdy produkty te są wykorzystywane jako składnik;”;

dodaje się ustęp w brzmieniu:

„4.

Ochronę, o której mowa w ust. 1, obejmuje się również:

towary wprowadzane na obszar celny Unii bez dopuszczenia ich do swobodnego obrotu na obszarze celnym Unii; oraz

towary sprzedawane na odległość, na przykład za pośrednictwem handlu elektronicznego.

W przypadku towarów wprowadzanych na obszar celny Unii bez dopuszczenia ich do swobodnego obrotu na tym obszarze, grupa lub inny podmiot upoważniony do stosowania chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego jest uprawniony do tego, by uniemożliwić osobom trzecim wprowadzanie do Unii drogą handlową towarów, bez dopuszczania ich do swobodnego obrotu, jeżeli towary te, w tym ich opakowania, pochodzą z państw trzecich i zostały opatrzone bez zezwolenia chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym.”;

w art. 15 wprowadza się następujące zmiany:

w ust. 1 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 57 ust. 2, z wyjątkiem przypadków, w których wniesiono dopuszczalne oświadczenie o sprzeciwie na mocy art. 49 ust. 3.”;

w ust. 2 formuła wprowadzająca otrzymuje brzmienie:

„Bez uszczerbku dla art. 14, Komisja może przyjmować akty wykonawcze przedłużające do nie więcej niż 15 lat okres przejściowy, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, w należycie uzasadnionych przypadkach, jeżeli wykazano, że:”;

10)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 16a

Istniejące oznaczenia geograficzne aromatyzowanych produktów sektora wina

Nazwy wpisane do rejestru ustanowionego na mocy art. 21 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 251/2014 ( *7 ) są automatycznie wpisywane do rejestru, o którym mowa w art. 11 niniejszego rozporządzenia, jako chronione oznaczenia geograficzne. Odpowiednie specyfikacje uznaje się za specyfikacje na potrzeby art. 7 niniejszego rozporządzenia.

11)

w art. 21 ust. 1 formuła wprowadzająca otrzymuje brzmienie:

„1.

Uzasadnione oświadczenie o sprzeciwie, o którym mowa w art. 51 ust. 1, jest dopuszczalne jedynie wtedy, gdy Komisja otrzyma je przed wygaśnięciem stosownego terminu oraz gdy:”;

12)

w art. 23 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.

W przypadku produktów pochodzących z Unii, które wprowadza się na rynek jako gwarantowane tradycyjne specjalności zarejestrowane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, na etykietach i w materiałach reklamowych – bez uszczerbku dla ust. 4 niniejszego artykułu – umieszcza się symbol, o którym mowa w ust. 2 niniejszego artykułu. Wymogi dotyczące etykietowania określone w art. 13 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1169/2011 w odniesieniu do prezentacji obowiązkowych danych szczegółowych mają zastosowanie do zarejestrowanej nazwy produktu. Na etykiecie można umieścić oznaczenie »gwarantowana tradycyjna specjalność« lub odpowiadający mu skrót »GTS«.

W przypadku gwarantowanych tradycyjnych specjalności produkowanych poza terytorium Unii umieszczenie symbolu na etykiecie jest fakultatywne.”;

13)

w art. 24 wprowadza się następujące zmiany:

ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.

Zarejestrowane nazwy są chronione przed wszelkiego rodzaju niewłaściwym stosowaniem, imitacją lub przywołaniem, w tym w odniesieniu do produktów wykorzystywanych jako składniki, oraz przed wszelkimi innymi praktykami, które mogłyby wprowadzić konsumentów w błąd.”;

dodaje się ustęp w brzmieniu:

„4.

Ochroną, o której mowa w ust. 1, obejmuje się również towary sprzedawane na odległość, na przykład za pośrednictwem handlu elektronicznego.”;

14)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 24a

Okresy przejściowe w stosowaniu gwarantowanych tradycyjnych specjalności

Komisja może przyjmować akty wykonawcze przyznające okres przejściowy trwający nie dłużej niż pięć lat, by w przypadku produktów, których nazwa składa się z nazwy sprzecznej z art. 24 ust. 1 lub zawiera taką nazwę, umożliwić dalsze stosowanie nazwy, pod którą znajdują się one w obrocie, pod warunkiem że w dopuszczalnym oświadczeniu o sprzeciwie na podstawie art. 49 ust. 3 lub art. 51 wykazano, że nazwa ta była legalnie stosowana na rynku Unii przez co najmniej pięć lat poprzedzających datę publikacji przewidzianą w art. 50 ust. 2 lit. b).

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 57 ust. 2, z wyjątkiem przypadków, w których wniesiono dopuszczalne oświadczenie o sprzeciwie na mocy art. 49 ust. 3.”;

15)

w art. 49 dodaje się ustęp w brzmieniu:

„8.

Państwa członkowskie bezzwłocznie informują Komisję, jeżeli przed sądem krajowym lub innym organem krajowym wszczęto postępowanie w sprawie wniosku, który przedłożono Komisji zgodnie z ust. 4, oraz jeżeli wniosek został unieważniony na poziomie krajowym na mocy natychmiast wykonalnego, ale nie prawomocnego orzeczenia sądowego.”;

16)

art. 50 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 50

Badanie wniosku przez Komisję i publikacja otwierająca procedurę sprzeciwu

Komisja sprawdza wnioski o rejestrację, które jej przekazano zgodnie z art. 49 ust. 4 i 5. Komisja sprawdza, czy wnioski zawierają wymagane informacje i czy nie zawierają oczywistych błędów, uwzględniając przy tym wynik procedury badania wniosku i procedury sprzeciwu przeprowadzonej przez zainteresowane państwo członkowskie.

Badanie wniosku przez Komisję nie może trwać dłużej niż sześć miesięcy od daty otrzymania wniosku od państwa członkowskiego. W przypadku niedotrzymania tego terminu, Komisja pisemnie informuje wnioskodawcę o powodach tego opóźnienia.

Komisja co najmniej raz w miesiącu publikuje wykaz nazw, w odniesieniu do których złożono do niej wniosek o rejestrację, wraz z datą ich złożenia.

Jeżeli po zbadaniu wniosku zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu Komisja uzna, że w odniesieniu do wniosków o rejestrację złożonych w ramach systemu określonego w tytule II zostały spełnione warunki określone w art. 5 i 6 lub że w odniesieniu do wniosków złożonych w ramach systemu określonego w tytule III zostały spełnione warunki określone w art. 18 ust. 1 i 2, publikuje ona w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej następujące informacje:

w przypadku wniosków złożonych w ramach systemu określonego w tytule II, dokument jednolity oraz odesłanie do publikacji specyfikacji produktu;

w przypadku wniosków złożonych w ramach systemu określonego w tytule III, specyfikację.

Komisja jest zwolniona z obowiązku dotrzymania terminu zbadania wniosku, o którym mowa w ust. 1, oraz poinformowania wnioskodawcy o powodach opóźnienia w przypadku otrzymania od państwa członkowskiego powiadomienia dotyczącego wniosku o rejestrację złożonego do Komisji zgodnie z art. 49 ust. 4, w którym to powiadomieniu:

informuje się Komisję, że wniosek został unieważniony na poziomie krajowym na mocy natychmiast wykonalnego, ale nieprawomocnego orzeczenia sądowego; lub

zwraca się do Komisji o zawieszenie badania wniosku, o którym mowa w ust. 1, ze względu na wszczęcie krajowego postępowania sądowego w celu zakwestionowania ważności wniosku, które dane państwo członkowskie uznaje za oparte na uzasadnionych podstawach.

Zwolnienie obowiązuje do momentu, gdy dane państwo członkowskie poinformuje Komisję, że pierwotny wniosek został przywrócony lub że państwo członkowskie cofa swój wniosek o zawieszenie.”;

17)

w art. 51 wprowadza się następujące zmiany:

ust. 1, 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„1.

W terminie trzech miesięcy od daty publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, organy państwa członkowskiego lub państwa trzeciego lub każda osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w państwie trzecim i uzasadniony interes może wnieść do Komisji uzasadnione oświadczenie o sprzeciwie.

Każda osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w państwie członkowskim innym niż państwo, z którego pochodzi wniosek, i uzasadniony interes może wnieść uzasadnione oświadczenie o sprzeciwie w państwie członkowskim, w którym ma miejsce zamieszkania lub siedzibę, w terminie umożliwiającym przesłanie oświadczenia o sprzeciwie zgodnie z akapitem pierwszym.

Komisja sprawdza dopuszczalność uzasadnionego oświadczenia o sprzeciwie w oparciu o podstawy sprzeciwu określone w art. 10 w odniesieniu do chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych oraz w oparciu o podstawy do sprzeciwu określone w art. 21 w odniesieniu do gwarantowanych tradycyjnych specjalności.

Jeśli Komisja uzna, że uzasadnione oświadczenie o sprzeciwie jest dopuszczalne, wzywa w terminie pięciu miesięcy od daty opublikowania wniosku w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej organ lub osobę, które wniosły uzasadnione oświadczenie o sprzeciwie, oraz organ lub jednostkę, które złożyły wniosek do Komisji, do podjęcia odpowiednich konsultacji prowadzonych przez rozsądny okres nieprzekraczający trzech miesięcy.

Organ lub osoba, które wniosły uzasadnione oświadczenie o sprzeciwie oraz organ lub jednostka, które złożyły wniosek, bez zbędnej zwłoki rozpoczynają takie konsultacje. Wzajemnie dostarczają sobie odnośnych informacji, by ocenić, czy wniosek o rejestrację jest zgodny z warunkami ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu. W przypadku braku porozumienia informacje te są przekazywane Komisji.

W każdym momencie w okresie na przeprowadzenie konsultacji Komisja na wniosek wnioskodawcy może przedłużyć ich termin maksymalnie o trzy miesiące.”;

ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5.

Uzasadnione oświadczenie o sprzeciwie oraz inne dokumenty, które są przesyłane do Komisji zgodnie z ust. 1, 2 i 3, są sporządzane w jednym z języków urzędowych Unii.”;

18)

w art. 52 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1.

Jeżeli na podstawie informacji uzyskanych przez Komisję w wyniku badania wniosku zgodnie z art. 50 ust. 1 akapit pierwszy uzna ona, że warunki określone w art. 5 i 6 w odniesieniu do systemów jakości, o których mowa w tytule II, lub w art. 18 w odniesieniu do systemów jakości, o których mowa w tytule III, nie są spełnione, przyjmuje akty wykonawcze odrzucające wniosek. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 57 ust. 2.

Jeżeli Komisja nie otrzyma dopuszczalnego uzasadnionego oświadczenia o sprzeciwie na podstawie art. 51, przyjmuje ona bez stosowania procedury sprawdzającej, o której mowa w art. 57 ust. 2, akty wykonawcze rejestrujące nazwę.”;

19)

w art. 53 wprowadza się następujące zmiany:

tytuł otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 53

Zmiany w specyfikacji produktu”;

ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.

Zmiany w specyfikacji produktu klasyfikuje się do jednej z dwóch kategorii z uwagi na ich znaczenie: zmiany na poziomie Unii, wymagające przeprowadzenia procedury sprzeciwu na poziomie Unii, oraz zmiany standardowe wprowadzane na poziomie państwa członkowskiego lub państwa trzeciego.

Do celów niniejszego rozporządzenia, »zmiana na poziomie Unii« oznacza zmianę w specyfikacji produktu, która:

polega na zmianie w chronionej nazwie pochodzenia lub chronionym oznaczeniu geograficznym lub na zmianie korzystania z tej nazwy;

grozi zniesieniem związku, o którym mowa w art. 5 ust. 1 lit. b), w odniesieniu do chronionych nazw pochodzenia lub związku, o którym mowa w art. 5 ust. 2 lit. b), w odniesieniu do chronionych oznaczeń geograficznych;

dotyczy gwarantowanej tradycyjnej specjalności; lub

wiąże się z dalszymi ograniczeniami dotyczącymi wprowadzania produktu do obrotu.

»Zmiana standardowa« oznacza zmianę w specyfikacji produktu, która nie jest zmianą na poziomie Unii.

»Zmiana tymczasowa« oznacza zmianę standardową dotyczącą tymczasowej zmiany w specyfikacji produktu wynikającej z nałożenia obowiązkowych środków sanitarnych i fitosanitarnych przez organy publiczne lub zmianę tymczasową konieczną z uwagi na klęskę żywiołową lub niekorzystne warunki pogodowe formalnie uznane przez właściwe organy.

Zmiany na poziomie Unii zatwierdza Komisja. Procedura zatwierdzenia opiera się odpowiednio na procedurze określonej w art. 49–52.

Podczas badania wniosku należy skupić się na proponowanej zmianie. W stosownych przypadkach Komisja lub zainteresowane państwo członkowskie może zwrócić się do wnioskodawcy o zmianę innych elementów specyfikacji produktu.

Zmiany standardowe zatwierdza i podaje do wiadomości publicznej państwo członkowskie, na którego terytorium znajduje się obszar geograficzny danego produktu, oraz zgłasza je Komisji. Państwa trzecie zatwierdzają zmiany standardowe zgodnie z prawem mającym zastosowanie w zainteresowanym państwie trzecim i zgłaszają je Komisji.”;

ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.

Aby usprawnić administracyjny proces dotyczący zmian na poziomie Unii i zmian standardowych w specyfikacji produktu, w tym w przypadkach, w których zmiana nie wiąże się ze zmianą jednolitego dokumentu, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 56 aktów delegowanych uzupełniających przepisy dotyczące procedury składania wniosku o zmianę.

Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające szczegółowe przepisy dotyczące procedur, formularza i sposobu składania wniosku w przypadku zmian na poziomie Unii oraz dotyczące procedur i formularza w przypadku zmian standardowych oraz ich zgłaszania Komisji. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 57 ust. 2.”;

20)

w załączniku I pkt I dodaje się tiret w brzmieniu:

„–

wina aromatyzowane zgodnie z definicją w art. 3 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 251/2014,

–

inne napoje alkoholowe, z wyjątkiem napojów spirytusowych i produktów sektora wina wymienionych w załączniku VII część II do rozporządzenia (UE) nr 1308/2013,

–

wosk pszczeli.”.

Artykuł 3

Zmiany rozporządzenia (UE) nr 251/2014

tytuł otrzymuje brzmienie:

„Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 251/2014 z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie definicji, opisu, prezentacji i etykietowania aromatyzowanych produktów sektora wina oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 1601/91”;

w art. 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.

Niniejsze rozporządzenie ustanawia przepisy dotyczące definicji, opisu, prezentacji i etykietowania aromatyzowanych produktów sektora wina.”;

uchyla się art. 2 pkt 3;

w art. 5 wprowadza się następujące zmiany:

ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4.

Nazwy handlowe mogą być uzupełnione lub zastąpione oznaczeniem geograficznym aromatyzowanych produktów sektora wina chronionym na mocy rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.”;

dodaje się ustępy w brzmieniu:

„6.

W przypadku aromatyzowanych produktów sektora wina produkowanych w Unii z przeznaczeniem na wywóz do państw trzecich, których przepisy wymagają innych nazw handlowych, państwa członkowskie mogą zezwolić, aby te nazwy handlowe towarzyszyły nazwom handlowym określonym w załączniku II. Te dodatkowe nazwy handlowe można podawać w językach innych niż języki urzędowe Unii.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 33 w celu uzupełnienia załącznika II, aby uwzględnić postęp techniczny, rozwój nauki i rozwój sytuacji rynkowej, zdrowie konsumentów lub potrzeby konsumentów w zakresie informacji.”;

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 6a

Informacja o wartości odżywczej i wykaz składników

Etykiety aromatyzowanych produktów sektora wina wprowadzanych do obrotu w Unii zawierają następujące obowiązkowe dane szczegółowe:

informację o wartości odżywczej zgodnie z art. 9 ust. 1 lit. l) rozporządzenia (UE) nr 1169/2011; oraz

wykaz składników zgodnie z art. 9 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1169/2011.

Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 lit. a) informacja o wartości odżywczej umieszczona na opakowaniu lub na załączonej do niego etykiecie może ograniczać się do podania wartości energetycznej, którą można wyrazić za pomocą symbolu »E« oznaczającego energię. W takich przypadkach pełną informację o wartości odżywczej podaje się za pomocą środków elektronicznych wskazanych na opakowaniu lub na załączonej do niego etykiecie. Tej informacji o wartości odżywczej nie prezentuje się z innymi informacjami przeznaczonymi do celów sprzedaży lub marketingu i nie gromadzi się ani nie śledzi żadnych danych użytkownika.

Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 lit. b) wykaz składników może być podawany za pomocą środków elektronicznych wskazanych na opakowaniu lub na załączonej do niego etykiecie. W takich przypadkach zastosowanie mają następujące wymogi:

nie gromadzi się ani nie śledzi żadnych danych użytkownika;

wykazu składników nie prezentuje się wraz z innymi informacjami przeznaczonymi do celów sprzedaży lub marketingu; oraz

oznaczenie danych szczegółowych, o których mowa w art. 9 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1169/2011, umieszcza się bezpośrednio na opakowaniu lub na załączonej do niego etykiecie.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 33 uzupełniających niniejsze rozporządzenie poprzez dalsze szczegółowe określanie zasad regulujących oznaczanie i określanie składników do celów stosowania ust. 1 lit. b) niniejszego artykułu.”;

w art. 8 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.

Nazwa oznaczenia geograficznego aromatyzowanych produktów sektora wina chronionego na mocy rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 podawana jest na etykiecie w języku lub językach, w których jest zarejestrowana, nawet w przypadku, gdy oznaczenie geograficzne zastępuje nazwę handlową zgodnie art. 5 ust. 4 niniejszego rozporządzenia.

Jeżeli do zapisu nazwy oznaczenia geograficznego aromatyzowanych produktów sektora wina chronionego na mocy rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 używany jest alfabet inny niż łaciński, nazwa ta może również być podawana w co najmniej jednym języku urzędowym Unii.”;

uchyla się art. 9;

uchyla się rozdział III zawierający art. 10–30;

w art. 33 wprowadza się następujące zmiany:

dodaje się ustęp w brzmieniu:

„2a.

Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 5 ust. 7, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 7 grudnia 2021 r. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 6a ust. 4, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 8 grudnia 2023 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.”;

ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.

Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 4 ust. 2, art. 5 ust. 7, art. 6a ust. 4, art. 28, art. 32 ust. 2 oraz w art. 36 ust. 1, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.”;

ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5.

Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 4 ust. 2, art. 5 ust. 7, art. 6a ust. 4, art. 28, art. 32 ust. 2 oraz art. 36 ust. 1 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.”;

10)

w załączniku I pkt 1 lit. a) dodaje się podpunkt w brzmieniu:

„(iv)

napoje spirytusowe w ilości nieprzekraczającej 1 % całkowitej objętości.”;

11)

w załączniku II wprowadza się następujące zmiany:

w części A pkt 3 tiret pierwsze otrzymuje brzmienie:

„–

do którego mógł zostać dodany alkohol; oraz”;

w części B wprowadza się następujące zmiany:

(i)

w pkt 8 tiret pierwsze otrzymuje brzmienie:

„–

który jest otrzymywany wyłącznie z wina czerwonego, wina białego lub z wina czerwonego i białego,”;

(ii)

dodaje się następujący podpunkt:

„14)

Wino ziołowe

Aromatyzowany napój na bazie wina:

który jest otrzymywany z wina i w którym produkty sektora wina stanowią co najmniej 85 % całkowitej objętości,

który poddano aromatyzacji wyłącznie preparatami aromatycznymi uzyskiwanymi z ziół lub przypraw korzennych,

który nie został zabarwiony,

który ma rzeczywistą zawartość alkoholu nie mniejszą niż 7 % obj.”.

Artykuł 4

Zmiana rozporządzenia (UE) nr 228/2013

Dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 22a

Porozumienia międzybranżowe na Réunion

Zgodnie z art. 349 Traktatu, na zasadzie odstępstwa od art. 101 ust. 1 Traktatu i niezależnie od art. 164 ust. 4 akapit pierwszy lit. a)–n) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, w przypadku gdy organizacja międzybranżowa uznana na podstawie art. 157 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 działa wyłącznie na Réunion i uważana jest za reprezentatywną dla produkcji, handlu lub przetwarzania określonego produktu, Francja może, na wniosek tej organizacji, rozszerzyć na inne podmioty gospodarcze, które nie są członkami tej organizacji międzybranżowej, przepisy mające na celu wspieranie utrzymania i zróżnicowania lokalnej produkcji, aby zwiększyć bezpieczeństwo żywnościowe na Réunion, pod warunkiem że przepisy te mają zastosowanie tylko do podmiotów gospodarczych prowadzących działalność wyłącznie na Réunion w odniesieniu do produktów przeznaczonych na rynek lokalny. Niezależnie od art. 164 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 za reprezentatywną na mocy niniejszego artykułu należy uznać taką organizację międzybranżową, której wielkość produkcji, handlu lub przetwarzania danego produktu lub danych produktów stanowi co najmniej 70 %.

Na zasadzie odstępstwa od art. 165 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 w przypadku gdy przepisy uznanej organizacji międzybranżowej działającej wyłącznie na Réunion zostają rozszerzone na mocy ust. 1 niniejszego artykułu i gdy działalność objęta tymi przepisami leży w ogólnym interesie gospodarczym podmiotów gospodarczych prowadzących działalność wyłącznie na Réunion w odniesieniu do produktów przeznaczonych na rynek lokalny, Francja może, po konsultacji z odpowiednimi zainteresowanymi stronami, zadecydować, że poszczególne podmioty gospodarcze lub grupy niebędące członkami danej organizacji, lecz działające na tym rynku lokalnym, mają wpłacać na rzecz danej organizacji całość lub część składek uiszczanych przez jej członków, w zakresie w jakim składki te są przeznaczone na pokrycie kosztów, które są bezpośrednio związane z prowadzeniem danej działalności.

Francja informuje Komisję o wszelkich porozumieniach, których zakres został rozszerzony na mocy niniejszego artykułu.”.

Artykuł 5

Przepisy przejściowe

Przepisy mające zastosowanie przed dniem 7 grudnia 2021 r. stosuje się nadal do tych wniosków o objęcie ochroną, wniosków o zatwierdzenie zmiany i wniosków o unieważnienie nazw pochodzenia lub oznaczeń geograficznych, które Komisja otrzymała zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1308/2013 przed dniem 7 grudnia 2021 r., oraz do tych wniosków o rejestrację i wniosków o unieważnienie chronionych nazw pochodzenia, chronionych oznaczeń geograficznych lub gwarantowanych tradycyjnych specjalności, które Komisja otrzymała zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1151/2012 przed dniem 7 grudnia 2021 r.

Przepisy mające zastosowanie przed dniem 7 grudnia 2021 r. stosuje się nadal do tych wniosków o zatwierdzenie zmian w specyfikacji produktu w przypadku nazw pochodzenia lub oznaczeń geograficznych lub gwarantowanych tradycyjnych specjalności, które Komisja otrzymała zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1151/2012 przed dniem 8 czerwca 2022 r.

Przepisy mające zastosowanie przed dniem 7 grudnia 2021 r. stosuje się nadal do tych wniosków o objęcie ochroną, wniosków o zatwierdzenie zmiany i wniosków o unieważnienie nazw win aromatyzowanych jako oznaczeń geograficznych, które Komisja otrzymała zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 251/2014 przed dniem 7 grudnia 2021 r. Decyzję w sprawie rejestracji przyjmuje się jednak zgodnie z art. 52 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 w brzmieniu zmienionym art. 2 pkt 18 niniejszego rozporządzenia.

Art. 29–38 i 55–57 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 stosuje się nadal po dniu 31 grudnia 2022 r. w odniesieniu do wydatków poniesionych i płatności dokonanych na rzecz działań zrealizowanych przed dniem 1 stycznia 2023 r. w ramach programów pomocy, o których mowa w tych artykułach.

Art. 58–60 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 stosuje się nadal po dniu 31 grudnia 2022 r. w odniesieniu do wydatków poniesionych i płatności dokonanych przed dniem 1 stycznia 2023 r. w ramach programu pomocy, o którym mowa w tych artykułach.

Uznane organizacje producentów lub ich zrzeszenia w sektorze owoców i warzyw mające programy operacyjne, o których mowa w art. 33 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, zatwierdzone przez państwo członkowskie na okres wykraczający poza dzień 31 grudnia 2022 r., składają temu państwu członkowskiemu do dnia 15 września 2022 r. wnioski o:

zmianę swojego programu operacyjnego w celu spełnienia wymogów rozporządzenia (UE) 2021/2115; lub

zastąpienie swojego programu operacyjnego nowym programem operacyjnym zatwierdzonym na podstawie rozporządzenia (UE) 2021/2115; lub

dalsze obowiązywanie swojego programu operacyjnego aż do jego zakończenia na warunkach mających zastosowanie na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

Jeżeli takie uznane organizacje producentów lub ich zrzeszenia nie złożą takich wniosków do dnia 15 września 2022 r., ich programy operacyjne, które zostały zatwierdzone na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, zakończą się w dniu 31 grudnia 2022 r.

Programy wsparcia w sektorze wina, o których mowa w art. 40 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, mają nadal zastosowanie do dnia 15 października 2023 r. Po dniu 31 grudnia 2022 r. nadal stosuje się art. 39–54 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do:

wydatków poniesionych i płatności dokonanych na rzecz działań zrealizowanych na podstawie tego rozporządzenia przed dniem 16 października 2023 r. w ramach programu pomocy, o którym mowa w art. 39–52 tego rozporządzenia;

wydatków poniesionych i płatności dokonanych na rzecz działań zrealizowanych na podstawie art. 46 i 50 tego rozporządzenia przed dniem 16 października 2025 r., pod warunkiem że do dnia 15 października 2023 r. takie działania zostały częściowo zrealizowane, a poniesione wydatki stanowią co najmniej 30 % całkowitych planowanych wydatków oraz że takie działania zostaną w pełni zrealizowane do dnia 15 października 2025 r.

▼C1

Wino, które jest zgodne z mającymi zastosowanie przed dniem 8 grudnia 2023 r. wymogami w zakresie etykietowania określonymi w art. 119 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, oraz aromatyzowane produkty sektora wina, które są zgodne z mającymi zastosowanie przed dniem 8 grudnia 2023 r. przepisami dotyczącymi etykietowania określonymi w rozporządzeniu (UE) nr 251/2014, mogą nadal być wprowadzane do obrotu do wyczerpania zapasów, jeżeli zostały wyprodukowane przed wskazaną datą.

▼B

Artykuł 6

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Art. 1 pkt 8 lit. d) ppkt (i) i (iii), pkt 10 lit. a) ppkt (ii) i pkt 38 stosuje się od dnia 1 stycznia 2021 r.

Art. 2 pkt 19 lit. b) stosuje się od dnia 8 czerwca 2022 r.

Art. 1 pkt 1, pkt 2 lit. b), pkt 8 lit. a), b) i e), pkt 18, 31, 35, 62, pkt 68 lit. a), pkt 69 i 73 stosuje się od dnia 1 stycznia 2023 r.

Art. 1 pkt 32 lit. a) ppkt (ii) i lit. c) oraz art. 3 pkt 5 stosuje się od dnia 8 grudnia 2023 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

( *1 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/2116 z dnia 2 grudnia 2021 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylające rozporządzenie (UE) nr 1306/2013 (Dz.U. L 435 z 6.12.2021, s. 187).”;

( *2 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/2116 z dnia 2 grudnia 2021 r. ustanawiające przepisy dotyczące wsparcia na podstawie planów strategicznych sporządzanych przez państwa członkowskie w ramach wspólnej polityki rolnej (planów strategicznych WPR) i finansowanych z Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) i z Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) oraz uchylające rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 i (UE) nr 1307/2013 (Dz.U. L 435 z 6.12.2021, s. 1).”;

( *3 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2436 z dnia 16 grudnia 2015 r. mająca na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (Dz.U. L 336 z 23.12.2015, s. 1).

( *4 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (Dz.U. L 154 z 16.6.2017, s. 1).”;

( *5 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625 z dnia 15 marca 2017 r. w sprawie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych przeprowadzanych w celu zapewnienia stosowania prawa żywnościowego i paszowego oraz zasad dotyczących zdrowia i dobrostanu zwierząt, zdrowia roślin i środków ochrony roślin, zmieniające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001, (WE) nr 396/2005, (WE) nr 1069/2009, (WE) nr 1107/2009, (UE) nr 1151/2012, (UE) nr 652/2014, (UE) 2016/429 i (UE) 2016/2031, rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2005 i (WE) nr 1099/2009 oraz dyrektywy Rady 98/58/WE, 1999/74/WE, 2007/43/WE, 2008/119/WE i 2008/120/WE, oraz uchylające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 854/2004 i (WE) nr 882/2004, dyrektywy Rady 89/608/EWG, 89/662/ EWG, 90/425/EWG, 91/496/EWG, 96/23/WE, 96/93/WE i 97/78/WE oraz decyzję Rady 92/438/EWG (rozporządzenie w sprawie kontroli urzędowych) (Dz.U. L 95 z 7.4.2017, s. 1).”;

( 1 ) Obejmuje brukiew.”;

( *6 ) Rozporządzenie Rady (UE) nr 1370/2013 z dnia 16 grudnia 2013 r. określające środki dotyczące ustalania niektórych dopłat i refundacji związanych ze wspólną organizacją rynków produktów rolnych (Dz.U. L 346 z 20.12.2013, s. 12).”;

( *7 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 251/2014 z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie definicji, opisu, prezentacji, etykietowania i ochrony oznaczeń geograficznych aromatyzowanych produktów sektora wina, uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 1601/91 (Dz.U. L 84 z 20.3.2014, s. 14).”;

Top

Choose the experimental features you want to try