(1)

W dniu 29 marca 2017 r. Zjednoczone Królestwo notyfikowało Radzie Europejskiej swój zamiar wystąpienia z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Euratom) zgodnie z art. 50 Traktatu o Unii Europejskiej, który stosuje się do Euratomu na mocy art. 106a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej.

(2)

Zgodnie z art. 50 TUE Unia Europejska wynegocjowała ze Zjednoczonym Królestwem umowę określającą warunki jego wystąpienia, uwzględniając ramy jego przyszłych stosunków z Unią.

(3)

W dniu 25 listopada 2018 r. Rada Europejska zatwierdziła projekt Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (zwanej dalej „umową o wystąpieniu”) i zaaprobowała deklarację polityczną określającą ramy przyszłych stosunków między Unią Europejską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (zwaną dalej „deklaracją polityczną”). W dniu 11 stycznia 2019 r. Rada przyjęła decyzję (UE) 2019/274 (1) w sprawie podpisania umowy o wystąpieniu (2).

(4)

Zgodnie z art. 50 ust. 3 TUE Traktaty przestają mieć zastosowanie do występującego państwa od dnia wejścia w życie umowy o wystąpieniu lub, w przypadku jej braku, dwa lata po notyfikacji, chyba że Rada Europejska w porozumieniu z danym państwem członkowskim podejmie jednomyślnie decyzję o przedłużeniu tego okresu.

(5)

Decyzją (UE) 2019/476 (3) Rada Europejska, w porozumieniu ze Zjednoczonym Królestwem, początkowo postanowiła przedłużyć okres, o którym mowa w art. 50 ust. 3 TUE, do dnia 12 kwietnia 2019 r. Okres ten został przedłużony ponownie do dnia 31 października 2019 r. decyzją Rady Europejskiej (UE) 2019/584 (4) przyjętą w porozumieniu ze Zjednoczonym Królestwem.

(6)

W następstwie negocjacji prowadzonych we wrześniu i październiku 2019 r. pomiędzy negocjatorami Unii i Zjednoczonego Królestwa osiągnięto porozumienie co do zmienionego tekstu Protokołu w sprawie Irlandii / Irlandii Północnej zawartego w umowie o wystąpieniu oraz co do koniecznych dostosowań technicznych art. 184 i 185 umowy o wystąpieniu. W dniu 17 października 2019 r. Rada Europejska zatwierdziła zmienioną umowę o wystąpieniu i zaakceptowała zmieniony tekst deklaracji politycznej. W dniu 21 października 2019 r. Rada przyjęła decyzję (UE) 2019/1750 zmieniającą decyzję (UE) 2019/274 (5) w sprawie podpisania umowy o wystąpieniu.

(7)

W dniu 19 października 2019 r. Zjednoczone Królestwo wystąpiło z wnioskiem o przedłużenie okresu, o którym mowa w art. 50 ust. 3 TUE, do dnia 31 stycznia 2020 r. We wniosku stwierdzono, że jeżeli stronom uda się ratyfikować umowę o wystąpieniu przed dniem 31 stycznia 2020 r., rząd proponuje wcześniejsze zakończenie tego okresu.

(8)

Rząd Zjednoczonego Królestwa wprowadził niezbędne przepisy w celu przystąpienia do ratyfikacji umowy o wystąpieniu. W dniu 21 października 2019 r. Rada Unii Europejskiej zatwierdziła projekt decyzji Rady w sprawie zawarcia umowy o wystąpieniu i przekazała go Parlamentowi Europejskiemu w celu uzyskania jego zgody. Unia i Zjednoczone Królestwo nie zakończyły jeszcze wewnętrznych procedur koniecznych do ratyfikacji umowy o wystąpieniu. W Zjednoczonym Królestwie trwa dyskusja na temat sposobu rozwiązania kwestii ratyfikacji, a premier Zjednoczonego Królestwa opowiedział się za przeprowadzeniem wyborów powszechnych.

(9)

W celu umożliwienia zakończenia ratyfikacji umowy o wystąpieniu, Rada Europejska wyraża zgodę na ponowne przedłużenie do dnia 31 stycznia 2020 r.

(10)

Rada Europejska przypomina, że w myśl art. 50 ust. 3 TUE umowa o wystąpieniu może wejść w życie we wcześniejszym terminie, pod warunkiem że strony zakończą swoje odnośne procedury ratyfikacji przed końcem okresu, o którym mowa w art. 50 ust. 3 TUE. W związku z tym wystąpienie powinno mieć miejsce pierwszego dnia miesiąca następującego po zakończeniu procedur ratyfikacji lub w dniu 1 lutego 2020 r., w zależności od tego, co nastąpi wcześniej.

(11)

Nie można dopuścić do tego, aby to ponowne przedłużenie naraziło na szwank bieżące funkcjonowanie Unii i jej instytucji. Ponadto w konsekwencji tego przedłużenia Zjednoczone Królestwo pozostanie do nowej daty wystąpienia państwem członkowskim z pełnią praw i obowiązków zgodnie z art. 50 TUE, w tym obowiązkiem zaproponowania kandydata do powołania jako członka Komisji. Należy przypomnieć, że Zjednoczone Królestwo zachowa prawo do cofnięcia w każdym momencie swojej notyfikacji. Rada Europejska przypomina o zobowiązaniu Zjednoczonego Królestwa do działania w sposób konstruktywny i odpowiedzialny przez cały okres przedłużenia zgodnie z obowiązkiem lojalnej współpracy oraz oczekuje, że Zjednoczone Królestwo wypełni to zobowiązanie oraz obowiązek traktatowy w sposób odzwierciedlający jego status jako występującego państwa członkowskiego. W tym celu Zjednoczone Królestwo musi ułatwiać realizację zadań Unii i powstrzymywać się od wszelkich działań, które mogłyby zaszkodzić osiągnięciu celów Unii, w szczególności podczas uczestnictwa w procesach decyzyjnych Unii.

(12)

Trwające mandaty członków instytucji, organów i jednostek organizacyjnych Unii powołanych, mianowanych lub wybranych w związku z członkostwem Zjednoczonego Królestwa w Unii wygasną z chwilą, gdy Traktaty przestaną mieć zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa, tj. z dniem wystąpienia.

(13)

Niniejsze przedłużenie wyklucza jakąkolwiek renegocjację umowy o wystąpieniu. Wszelkie jednostronne zobowiązania, oświadczenia lub inny akt Zjednoczonego Królestwa powinny być zgodne z brzmieniem i duchem umowy o wystąpieniu i nie mogą utrudniać jej wdrożenia. Takie przedłużenie nie może zostać wykorzystane w celu rozpoczęcia negocjacji w sprawie przyszłych stosunków.

(14)

Zgodnie z art. 50 ust. 4 TUE Zjednoczone Królestwo nie brało udziału w obradach Rady Europejskiej dotyczących niniejszej decyzji ani w jej przyjęciu. Jednakże, zgodnie z pismem premiera Zjednoczonego Królestwa z dnia 28 października 2019 r., Zjednoczone Królestwo zgodziło się, zgodnie z art. 50 ust. 3 TUE, na przedłużenie okresu, o którym mowa w tym artykule, oraz na niniejszą decyzję,