(1)

Art. 168 dyrektywy 2006/112/WE ustanawia prawo podatnika do odliczenia podatku od wartości dodanej (VAT) naliczonego od dostarczanych mu towarów i świadczonych na jego rzecz usług, które są wykorzystywane na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika. Zgodnie z art. 26 ust. 1 lit. a) tej dyrektywy za świadczenie usług uznaje się użycie towarów stanowiących część majątku przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników lub, bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa.

(2)

Decyzją wykonawczą Rady 2013/805/UE (2) Polska została upoważniona do dnia 31 grudnia 2016 r. do ograniczenia do wysokości 50 % prawa do odliczania VAT od zakupu, nabycia wewnątrzwspólnotowego, przywozu, wynajmu lub leasingu niektórych silnikowych pojazdów drogowych oraz wydatków z nimi związanych, jeśli takie pojazdy nie są używane wyłącznie do celów działalności gospodarczej oraz do zwolnienia podatników z obowiązku uznawania korzystania z takich pojazdów w celach niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej za świadczenie usług zgodnie z art. 26 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2006/112/WE (dalej „środki stanowiące odstępstwo”).

(3)

Decyzją wykonawczą Rady (UE) 2016/1837 (3), obowiązywanie tych środków stanowiących odstepstwo zostało przedłużone do dnia 31 grudnia 2019 r.

(4)

W piśmie, które wpłynęło do Komisji w dniu 14 stycznia 2019 r., Polska wystąpiła z wnioskiem o upoważnienie do dalszego stosowania środków stanowiących odstępstwo na kolejny okres do dnia 31 grudnia 2022 r.

(5)

Zgodnie z art. 395 ust. 2 dyrektywy 2006/112/WE pismem z dnia 15 kwietnia 2019 r. Komisja poinformowała pozostałe państwa członkowskie o wniosku złożonym przez Polskę. Pismem z dnia 16 kwietnia 2019 r. Komisja powiadomiła Polskę, że posiada wszystkie informacje konieczne do rozpatrzenia wniosku.

(6)

Do wniosku Polska dołączyła sprawozdanie dotyczące stosowania decyzji wykonawczej 2013/805/UE obejmujące przegląd stosowanego ograniczenia procentowego dotyczącego prawa do odliczenia VAT. Na podstawie dostępnych obecnie informacji Polska uważa, że stawka w wysokości 50 % pozostaje zasadna. Zdaniem władz polskich odstępstwo od wymogu określonego w art. 26 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2006/112/WE jest nadal konieczne w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania. Te środki stanowiące odstępstwo są uzasadnione potrzebą uproszczenia procedury poboru podatku VAT i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania poprzez niewłaściwe prowadzenie dokumentacji oraz składanie fałszywych deklaracji podatkowych.

(7)

Przedłużenie okresu stosowania środków stanowiących odstępstwo powinno być ograniczone do czasu potrzebnego do oceny skuteczności tych środków oraz stosowności wysokości stawki. Należy zatem upoważnić Polskę do dalszego stosowania środków stanowiących odstępstwo do dnia 31 grudnia 2022 r.

(8)

Należy wyznaczyć termin na złożenie wniosku o ewentualne kolejne przedłużenie okresu stosowania środków stanowiących odstępstwo po 2022 r. Polska powinna być również zobowiązana do dołączania do takich wniosków sprawozdania, obejmującego przegląd stosowanego ograniczenia procentowego dotyczącego prawa do odliczenia VAT.

(9)

Przedłużenie stosowania środków stanowiących odstępstwo będzie miało jedynie znikomy wpływ na ogólną kwotę podatku pobieranego na końcowym etapie konsumpcji i nie wpłynie negatywnie na zasoby własne Unii z tytułu podatku VAT.

(10)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję wykonawczą 2013/805/UE,