1.   Niniejsze rozporządzenie stosuje się do produktów nawozowych UE.

Niniejszego rozporządzenia nie stosuje się do:

2.   Niniejsze rozporządzenie nie wpływa na stosowanie następujących aktów prawnych:

1.   Państwa członkowskie nie utrudniają – ze względów dotyczących składu, etykietowania lub innych aspektów objętych niniejszym rozporządzeniem – udostępniania na rynku produktów nawozowych UE zgodnych z niniejszym rozporządzeniem.

2.   W drodze odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu państwo członkowskie, które w dniu 14 lipca 2019 r. korzysta z odstępstwa od art. 5 rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 w odniesieniu do zawartości kadmu w nawozach przyznanego zgodnie z art. 114 ust. 4 TFUE, mogą nadal stosować do produktów nawozowych UE krajowe wartości dopuszczalne dla zawartości kadmu w nawozach, które mają zastosowanie w tym państwie członkowskim w dniu 14 lipca 2019 r., dopóki na poziomie Unii nie zaczną być stosowane zharmonizowane wartości dopuszczalne dla zawartości kadmu w nawozach fosforowych, które będą równe dopuszczalnym wartościom mającym zastosowanie w danym państwie członkowskim w dniu 14 lipca 2019 r.

3.   Niniejsze rozporządzenie nie uniemożliwia państwom członkowskim utrzymania w mocy lub przyjęcia zgodnych z Traktatami przepisów dotyczących stosowania produktów nawozowych UE w celu ochrony zdrowia ludzi i środowiska, o ile przepisy te nie wymagają zmiany produktów nawozowych UE, które są zgodne z niniejszym rozporządzeniem, i nie wpływają na warunki udostępniania ich na rynku.

1.   Produkt nawozowy UE musi:

2.   W odniesieniu do wszelkich kwestii nieobjętych załącznikami I ani II produkty nawozowe UE nie mogą stanowić zagrożenia dla zdrowia ludzi, zwierząt ani roślin, dla bezpieczeństwa ani dla środowiska.

3.   Do dnia 16 lipca 2020 r. Komisja opublikuje wytyczne dla producentów i organów nadzoru rynku, zawierające jasne informacje i przykłady dotyczące wyglądu etykiety, o której mowa w załączniku III.

1.   Wprowadzając do obrotu produkty nawozowe UE, producenci zapewniają ich zaprojektowanie i wytworzenie zgodnie z wymogami określonymi w załącznikach I i II.

2.   Przed wprowadzeniem do obrotu produktów nawozowych UE producenci sporządzają dokumentację techniczną oraz przeprowadzają odpowiednią procedurę oceny zgodności, o której mowa w art. 15, lub zlecają jej przeprowadzenie.

W przypadku gdy ta procedura oceny zgodności wykazała zgodność danego produktu nawozowego UE z mającymi zastosowanie wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu, producenci sporządzają deklarację zgodności UE oraz umieszczają oznakowanie CE.

3.   Producenci przechowują dokumentację techniczną oraz deklarację zgodności UE przez 5 lat od wprowadzenia do obrotu produktu nawozowego UE, którego dotyczą te dokumenty.

Na żądanie producenci udostępniają kopię deklaracji zgodności UE innym podmiotom gospodarczym.

4.   Producenci zapewniają wprowadzenie procedur mających na celu utrzymanie zgodności produktów nawozowych UE, które są częścią produkcji seryjnej, z niniejszym rozporządzeniem. Odpowiednio uwzględnia się zmiany w procesie produkcji lub właściwościach tych produktów nawozowych UE oraz zmiany w normach zharmonizowanych, wspólnych specyfikacjach, o których mowa w art. 14, lub innych specyfikacjach technicznych, w odniesieniu do których deklarowana lub przez stosowanie których weryfikowana jest zgodność produktu nawozowego UE.

W przypadku gdy zostanie to uznane za właściwe z uwagi na działanie produktu nawozowego UE lub stwarzane przez niego zagrożenie, producenci przeprowadzają badania próby takich produktów nawozowych UE udostępnionych na rynku, a także wyjaśniają – i w razie potrzeby ewidencjonują – skargi dotyczące niezgodnych produktów nawozowych UE i przypadki odzyskania takich produktów nawozowych UE, a ponadto informują dystrybutorów o wszelkich tego rodzaju działaniach w zakresie monitorowania.

5.   Producenci zapewniają, aby opakowania wprowadzonych przez nich do obrotu produktów nawozowych UE były opatrzone numerem typu, numerem partii lub zawierały inny element umożliwiający ich identyfikację lub – w przypadku gdy produkty nawozowe UE są dostarczane bez opakowania – aby wymagane informacje zamieszczono w dokumencie dołączonym do każdego produktu nawozowego.

6.   Producenci podają swoje imię i nazwisko lub swoją nazwę, zarejestrowaną nazwę handlową lub zarejestrowany znak towarowy oraz kontaktowy adres pocztowy na opakowaniu produktu nawozowego UE lub – w przypadku gdy produkt nawozowy UE jest dostarczany bez opakowania – w dokumencie dołączonym do produktu nawozowego UE. Adres pocztowy wskazuje pojedynczy punkt, w którym można skontaktować się z producentem. Informacje te są podawane w języku łatwo zrozumiałym dla użytkowników końcowych i organów nadzoru rynku i muszą być jasne, zrozumiałe i czytelne.

7.   Producenci zapewniają, by do produktów nawozowych UE dołączane były informacje wymagane na podstawie załącznika III. W przypadku gdy produkt nawozowy UE jest dostarczany w opakowaniu, informacje umieszcza się na etykiecie, która jest przymocowana do tego opakowania. W przypadku gdy opakowanie jest zbyt małe, aby mogło zawierać wszystkie informacje, informacje, których nie można umieścić na etykiecie, podaje się w oddzielnej ulotce dołączonej do tego opakowania. Taką ulotkę uznaje się za część etykiety. W przypadku gdy produkt nawozowy UE jest dostarczany bez opakowania, wszystkie informacje podaje się w ulotce. Etykieta i ulotka muszą być dostępne na potrzeby kontroli, gdy produkt nawozowy UE jest udostępniany na rynku. Informacje te są podawane w języku łatwo zrozumiałym dla użytkowników końcowych, wskazanym przez zainteresowane państwo członkowskie, i muszą być jasne, zrozumiałe i czytelne.

8.   Producenci, którzy uznają lub mają powody, by uważać, że wprowadzony przez nich do obrotu produkt nawozowy UE nie jest zgodny z niniejszym rozporządzeniem, niezwłocznie podejmują środki naprawcze konieczne do zapewnienia zgodności danego produktu nawozowego UE, wycofania go z obrotu lub odzyskania go, stosownie do okoliczności. Ponadto, jeżeli producenci uznają lub mają powody, by uważać, że produkt nawozowy UE, który wprowadzili do obrotu, stanowi zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dla bezpieczeństwa lub dla środowiska, niezwłocznie informują o tym właściwe organy krajowe państw członkowskich, w których udostępnili produkt nawozowy UE na rynku, podając szczegółowe informacje dotyczące w szczególności wszelkich niezgodności oraz podjętych środków naprawczych.

9.   Na uzasadnione żądanie właściwego organu krajowego producenci przekazują mu wszelkie informacji i dokumentację, w formie papierowej lub elektronicznej, które są konieczne do wykazania zgodności danego produktu nawozowego UE z niniejszym rozporządzeniem, w języku łatwo zrozumiałym dla tego organu. Na żądanie tego organu podejmują z nim współpracę we wszelkich działaniach podjętych w celu wyeliminowania zagrożeń, jakie stwarza wprowadzony przez nich do obrotu produkt nawozowy UE.

1.   W drodze pisemnego pełnomocnictwa producent może wyznaczyć upoważnionego przedstawiciela.

W zakres pełnomocnictwa upoważnionego przedstawiciela nie wchodzą obowiązki określone w art. 6 ust. 1 i obowiązek sporządzenia dokumentacji technicznej, o którym mowa w art. 6 ust. 2.

2.   Upoważniony przedstawiciel wykonuje zadania określone w pełnomocnictwie otrzymanym od producenta. Pełnomocnictwo pozwala upoważnionemu przedstawicielowi na wykonywanie co najmniej następujących obowiązków:

1.   Importerzy wprowadzają do obrotu wyłącznie produkty nawozowe UE zgodne z wymogami.

2.   Przed wprowadzeniem do obrotu produktu nawozowego UE importerzy zapewniają, aby producent przeprowadził odpowiednią procedurę oceny zgodności, o której mowa w art. 15. Importerzy zapewniają, aby producent sporządził dokumentację techniczną, aby do produktu nawozowego UE dołączone zostały wymagane dokumenty oraz aby producent spełnił wymogi określone w art. 6 ust. 5 i 6.

W przypadku gdy importer uzna lub ma powody uważać, że produkt nawozowy UE nie jest zgodny z niniejszym rozporządzeniem, importer nie wprowadza produktu nawozowego UE do obrotu, dopóki nie zostanie zapewniona jego zgodność. Ponadto, jeżeli produkt nawozowy UE stanowi zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dla bezpieczeństwa lub dla środowiska, importer informuje o tym producenta oraz organy nadzoru rynku.

3.   Importerzy podają swoje imię i nazwisko lub swoją nazwę, zarejestrowaną nazwę handlową lub zarejestrowany znak towarowy oraz kontaktowy adres pocztowy na opakowaniu produktu nawozowego UE lub – w przypadku gdy produkt nawozowy UE jest dostarczany bez opakowania – w dokumencie dołączonym do produktu nawozowego UE. Dane kontaktowe podaje się w języku łatwo zrozumiałym dla użytkowników końcowych i organów nadzoru rynku.

4.   Importerzy zapewniają, by do produktów nawozowych UE dołączane były informacje wymagane na podstawie załącznika III. W przypadku gdy produkt nawozowy UE jest dostarczany w opakowaniu, informacje umieszcza się na etykiecie, która jest przymocowana do opakowania. W przypadku gdy opakowanie jest zbyt małe, aby mogło zawierać wszystkie informacje, informacje, których nie można umieścić na etykiecie, podaje się w oddzielnej ulotce dołączonej do tego opakowania. Taką ulotkę uznaje się za część etykiety. W przypadku gdy produkt nawozowy UE jest dostarczany bez opakowania, wszystkie informacje podaje się w ulotce. Etykieta i ulotka muszą być dostępne na potrzeby kontroli, gdy produkt nawozowy UE jest udostępniany na rynku. Informacje te podaje się w języku łatwo zrozumiałym dla użytkowników końcowych, określonym przez dane państwo członkowskie.

5.   Importerzy zapewniają, by w czasie, gdy są odpowiedzialni za produkt nawozowy UE, warunki jego przechowywania lub transportu nie wpływały negatywnie na jego zgodność z wymogami określonymi w załącznikach I lub III.

6.   W przypadku gdy zostanie to uznane za właściwe z uwagi na działanie produktu nawozowego UE lub stwarzane przez niego zagrożenia, importerzy przeprowadzają badania próby takich produktów nawozowych UE udostępnionych na rynku, a także wyjaśniają – i w razie potrzeby ewidencjonują – skargi dotyczące niezgodnych produktów nawozowych UE i przypadki odzyskania takich produktów nawozowych UE, a ponadto informują dystrybutorów o wszelkich tego rodzaju działaniach w zakresie monitorowania.

7.   Importerzy, którzy uznają lub mają powody, by uważać, że wprowadzony przez nich do obrotu produkt nawozowy UE nie jest zgodny z niniejszym rozporządzeniem, niezwłocznie podejmują środki naprawcze konieczne do zapewnienia zgodności danego produktu nawozowego UE, wycofania go z obrotu lub odzyskania go, stosownie do okoliczności. Ponadto, jeżeli importerzy uznają lub mają powody, by uważać, że produkt nawozowy UE, który wprowadzili do obrotu, stanowi zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dla bezpieczeństwa lub dla środowiska, niezwłocznie informują o tym właściwe organy krajowe państw członkowskich, w których udostępnili produkt nawozowy UE na rynku, podając szczegółowe informacje dotyczące w szczególności wszelkich niezgodności oraz podjętych środków naprawczych.

8.   Importerzy przechowują kopię deklaracji zgodności UE do dyspozycji organów nadzoru rynku przez 5 lat od wprowadzenia produktu nawozowego UE do obrotu i zapewniają, aby dokumentacja techniczna była udostępniana tym organom na ich żądanie.

Na żądanie importerzy udostępniają kopię deklaracji zgodności UE innym podmiotom gospodarczym.

9.   Na uzasadnione żądanie właściwego organu krajowego importerzy przekazują mu wszelkie informacje i dokumentację, w formie papierowej lub elektronicznej, które są konieczne do wykazania zgodności produktu nawozowego UE z niniejszym rozporządzeniem, w języku łatwo zrozumiałym dla tego organu. Na żądanie tego organu podejmują z nim współpracę we wszelkich działaniach podjętych w celu wyeliminowania zagrożeń, jakie stwarza wprowadzony przez nich do obrotu produkt nawozowy UE.

1.   Udostępniając na rynku produkt nawozowy UE, dystrybutorzy działają z należytą starannością w odniesieniu do wymogów niniejszego rozporządzenia.

2.   Przed udostępnieniem na rynku produktu nawozowego UE dystrybutorzy sprawdzają, czy dołączono do niego wymagane dokumenty, w tym informacje, o których mowa w art. 6 ust. 7 lub art. 8 ust. 4, przekazywane w sposób określony w tych przepisach, w języku łatwo zrozumiałym dla użytkowników końcowych w państwie członkowskim, w którym produkt nawozowy UE ma być udostępniany na rynku, a także czy producent i importer spełnili wymogi określone, odpowiednio, w art. 6 ust. 5 i 6 oraz w art. 8 ust. 3.

W przypadku gdy dystrybutor uzna lub ma powody uważać, że produkt nawozowy UE nie jest zgodny z niniejszym rozporządzeniem, dystrybutor nie udostępnia na rynku produktu nawozowego UE, dopóki nie zostanie zapewniona jego zgodność. Ponadto, w przypadku gdy produkt nawozowy UE stanowi zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dla bezpieczeństwa lub dla środowiska, dystrybutor informuje o tym producenta lub importera, jak również organy nadzoru rynku.

3.   Dystrybutorzy zapewniają, by w czasie, gdy są odpowiedzialni za produkt nawozowy UE, warunki jego przechowywania lub transportu nie wpływały negatywnie na jego zgodność z wymogami określonymi w załącznikach I lub III.

4.   Dystrybutorzy, którzy uznają lub mają powody uważać, że udostępniony przez nich na rynku produkt nawozowy UE nie jest zgodny z niniejszym rozporządzeniem, zapewniają podjęcie środków naprawczych koniecznych do zapewnienia zgodności tego produktu nawozowego UE, wycofania go z obrotu lub odzyskania go, stosownie do przypadku. Ponadto, jeżeli dystrybutorzy uznają lub mają powody uważać, że produkt nawozowy UE, który udostępnili na rynku, stanowi zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dla bezpieczeństwa lub dla środowiska, niezwłocznie informują o tym właściwe organy krajowe państw członkowskich, w których udostępnili na rynku dany produkt nawozowy UE, podając szczegółowe informacje dotyczące w szczególności wszelkich niezgodności oraz podjętych środków naprawczych.

5.   Na uzasadnione żądanie właściwego organu krajowego dystrybutorzy przekazują mu wszelkie informacje i dokumentację, w formie papierowej lub elektronicznej, które są konieczne do wykazania zgodności produktu nawozowego UE z niniejszym rozporządzeniem. Na żądanie tego organu podejmują z nim współpracę we wszelkich działaniach podjętych w celu wyeliminowania zagrożeń, jakie stwarzają produkty nawozowe UE udostępniane przez nich na rynku.

1.   Na żądanie organów nadzoru rynku podmioty gospodarcze wskazują:

2.   Podmioty gospodarcze muszą być w stanie przedstawić informacje, o których mowa w ust. 1, przez 5 lat od dostarczenia im produktu nawozowego UE oraz przez 5 lat od dostarczenia przez nie produktu nawozowego UE.

1.   Domniemywa się, że produkty nawozowe UE spełniające normy zharmonizowane – lub ich części – do których odniesienie opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, są zgodne z wymogami określonymi w załącznikach I, II oraz III objętymi tymi normami lub ich częściami.

2.   Testy służące weryfikacji zgodności produktów nawozowych UE z wymogami określonymi w załącznikach I, II oraz III przeprowadza się w rzetelny i odtwarzalny sposób. Domniemywa się, że testy, które są zgodne ze zharmonizowanymi normami – lub ich częściami – do których odniesienia zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, są rzetelne i odtwarzalne w zakresie, w jakim testy te są objęte tymi normami lub ich częściami.

1.   Komisja może przyjąć akty wykonawcze ustanawiające wspólne specyfikacje w odniesieniu do wymogów określonych w załączniku I, II lub III lub testów, o których mowa w art. 13 ust. 2, w przypadku gdy:

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 45 ust. 3.

2.   Domniemywa się, że produkty nawozowe UE, które są zgodne ze wspólnymi specyfikacjami lub ich częściami, są zgodne z określonymi w załącznikach I, II i III wymogami objętymi tymi wspólnymi specyfikacjami lub ich częściami.

3.   Domniemywa się, że testy sprawdzające zgodność produktów nawozowych UE z wymogami określonymi w załącznikach I, II i III, które są zgodne ze wspólnymi specyfikacjami lub ich częściami, są miarodajne i odtwarzalne w zakresie, w jakim testy te są objęte tymi wspólnymi specyfikacjami lub ich częściami.

1.   Ocena zgodności produktu nawozowego UE z wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu przeprowadzana jest na podstawie mającej zastosowanie procedury oceny zgodności określonej w załączniku IV.

2.   Zapisy i korespondencję dotyczące procedur oceny zgodności prowadzi się w języku urzędowym lub językach urzędowych państwa członkowskiego, w którym ma siedzibę jednostka notyfikowana przeprowadzająca procedury oceny zgodności, lub w języku akceptowanym przez tę jednostkę.

1.   W deklaracji zgodności UE stwierdza się, że wykazano spełnienie wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu.

2.   Deklaracja zgodności UE jest sporządzana według wzoru określonego w załączniku V, zawiera elementy wyszczególnione w odpowiednich modułach przewidzianych w załączniku IV oraz jest stale aktualizowana. Deklarację tłumaczy się na język lub języki wymagane przez państwo członkowskie, w którym produkt nawozowy UE wprowadza się do obrotu lub udostępnia na rynku.

3.   W przypadku gdy produkt nawozowy UE jest objęty więcej niż jednym aktem prawa Unii wymagającym deklaracji zgodności UE, sporządza się jedną deklarację zgodności UE odnoszącą się do wszystkich takich aktów prawa Unii. W takiej deklaracji podaje się te odpowiednie akty prawa Unii, włącznie z odniesieniem do ich publikacji. Deklaracja może mieć formę dossier, na które składają się odpowiednie poszczególne deklaracje zgodności UE.

4.   Poprzez sporządzenie deklaracji zgodności UE producent przyjmuje odpowiedzialność za zgodność produktu nawozowego UE z wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

1.   Oznakowanie CE umieszcza się w sposób widoczny, czytelny i trwały na opakowaniu produktu nawozowego UE lub – w przypadku gdy produkt nawozowy UE jest dostarczany bez opakowania – w dokumencie dołączonym do produktu nawozowego UE.

2.   Oznakowanie CE umieszcza się przed wprowadzeniem produktu nawozowego UE do obrotu.

3.   Za oznakowaniem CE podaje się numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej, w przypadku gdy jest to wymagane na podstawie załącznika IV.

Numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej umieszcza sama jednostka lub, zgodnie z jej instrukcjami, producent lub jego upoważniony przedstawiciel.

4.   Państwa członkowskie opierają się na istniejących mechanizmach w celu zapewnienia prawidłowego stosowania systemu regulującego oznakowanie CE oraz podejmują odpowiednie działania w przypadku nieprawidłowego stosowania tego oznakowania.

1.   Państwa członkowskie wyznaczają organ notyfikujący, który odpowiada za opracowanie i stosowanie procedur koniecznych do oceny i notyfikowania jednostek oceniających zgodność oraz do monitorowania jednostek notyfikowanych, w tym w odniesieniu do zgodności z art. 26.

2.   Państwa członkowskie mogą zdecydować, że ocena oraz monitorowanie, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, są prowadzone przez krajową jednostkę akredytującą w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 765/2008 oraz zgodnie z tym rozporządzeniem.

3.   W przypadku gdy organ notyfikujący przekazuje lub w inny sposób powierza ocenę, notyfikację lub monitorowanie, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, podmiotowi, który nie jest podmiotem publicznym, podmiot ten musi posiadać osobowość prawną oraz spełniać odpowiednio wymogi określone w art. 22. Poza tym taki podmiot musi być przygotowany na pokrycie zobowiązań wynikających ze swojej działalności.

4.   Organ notyfikujący ponosi pełną odpowiedzialność za zadania wykonywane przez podmiot, o którym mowa w ust. 3.

1.   Organ notyfikujący ustanawia się w taki sposób, by nie dochodziło do konfliktu interesów między organem notyfikującym a jednostkami oceniającymi zgodność.

2.   Organ notyfikujący musi być zorganizowany i funkcjonować w sposób zapewniający obiektywizm i bezstronność jego działań.

3.   Organ notyfikujący musi być zorganizowany w sposób zapewniający, aby każda decyzja dotycząca notyfikowania jednostki oceniającej zgodność była podejmowana przez kompetentne osoby spoza grona osób przeprowadzających ocenę.

4.   Organ notyfikujący nie może oferować ani podejmować żadnych działań wykonywanych przez jednostki oceniające zgodność ani świadczyć usług doradczych na zasadach komercyjnych lub konkurencyjnych.

5.   Organ notyfikujący zapewnia poufność informacji, które otrzymuje.

6.   Organ notyfikujący musi dysponować odpowiednią liczbą pracowników mających kompetencje do właściwego wykonywania jego zadań.

1.   Na potrzeby notyfikacji jednostka oceniająca zgodność musi spełniać wymogi ustanowione w ust. 2–11.

2.   Jednostka oceniająca zgodność jest powoływana na podstawie prawa krajowego danego państwa członkowskiego i posiada osobowość prawną.

3.   Jednostka oceniająca zgodność musi być stroną trzecią, niezależną w stosunku od organizacji lub produktów nawozowych UE, które ocenia.

4.   Jednostka oceniająca zgodność, jej ścisłe kierownictwo oraz pracownicy odpowiedzialni za realizację zadań związanych z oceną zgodności nie mogą być projektantami, producentami, dostawcami, nabywcami, właścicielami ani użytkownikami produktów nawozowych, ani przedstawicielami żadnej z wymienionych stron. Nie wyklucza to używania produktów nawozowych, które są niezbędne do prowadzenia działalności jednostki oceniającej zgodność, ani używania produktów nawozowych na własne potrzeby.

Jednostka oceniająca zgodność, jej ścisłe kierownictwo oraz pracownicy odpowiedzialni za realizację zadań związanych z oceną zgodności nie mogą być bezpośrednio zaangażowani w projektowanie, produkcję, wprowadzanie do obrotu ani używanie produktów nawozowych ani nie mogą reprezentować stron zaangażowanych w taką działalność. Nie mogą oni angażować się w działalność, która może kłócić się z niezależnością ich osądów lub ich rzetelnością w odniesieniu do działań z zakresu oceny zgodności, których dotyczy notyfikacja. Dotyczy to w szczególności usług doradczych.

Jednostki oceniające zgodność zapewniają, aby działalność ich jednostek zależnych lub podwykonawców nie wpływała na poufność, obiektywizm ani bezstronność ich działalności związanej z oceną zgodności.

5.   Jednostki oceniające zgodność i ich pracownicy muszą spełniać w toku realizacji działań w zakresie oceny zgodności najwyższe standardy zawodowe, posiadać konieczne kwalifikacje techniczne w danej dziedzinie oraz nie mogą być poddawani żadnym naciskom ani zachętom, zwłaszcza finansowym, mogącym wpływać na ich osąd lub wyniki działań z zakresu oceny zgodności, w szczególności ze strony osób lub grup osób, których interesy związane są z rezultatami tych działań.

6.   Jednostka oceniająca zgodność musi być zdolna do realizacji wszystkich zadań związanych z oceną zgodności powierzonych jej na podstawie załącznika IV i w odniesieniu do których została notyfikowana, niezależnie od tego, czy dana jednostka oceniająca zgodność wykonuje te zadania samodzielnie, czy są one wykonywane w jej imieniu i na jej odpowiedzialność.

Przez cały czas i dla każdej procedury oceny zgodności oraz każdego rodzaju lub każdej kategorii produktów nawozowych UE, których dotyczy jej notyfikacja, dana jednostka oceniająca zgodność musi dysponować niezbędnymi:

Jednostka oceniająca zgodność musi posiadać środki niezbędne do prawidłowej realizacji zadań technicznych i administracyjnych związanych z działaniami w zakresie oceny zgodności oraz mieć dostęp do wszystkich niezbędnych urządzeń lub obiektów.

7.   Pracownicy odpowiedzialni za realizację zadań związanych z oceną zgodności muszą posiadać:

8.   Gwarantuje się bezstronność jednostek oceniających zgodność, ich ścisłego kierownictwa i pracowników odpowiedzialnych za realizację zadań związanych z oceną zgodności.

Wynagrodzenie ścisłego kierownictwa jednostki oceniającej zgodność oraz pracowników odpowiedzialnych za realizację zadań związanych z oceną zgodności nie może być uzależnione od liczby przeprowadzonych ocen ani od ich wyników.

9.   Jednostki oceniające zgodność muszą posiadać ubezpieczenie od odpowiedzialności, chyba że na mocy prawa krajowego odpowiedzialność spoczywa na państwie lub za ocenę zgodności bezpośrednio odpowiada samo państwo członkowskie.

10.   Pracownicy jednostki oceniającej zgodność dochowują tajemnicy zawodowej w odniesieniu do wszystkich informacji uzyskanych podczas wykonywania swoich zadań zgodnie z załącznikiem IV, nie dotyczy to przekazywania informacji właściwym organom państwa członkowskiego, w którym realizowane są działania. Prawa majątkowe podlegają ochronie.

11.   Jednostki oceniające zgodność biorą udział w stosownej działalności normalizacyjnej i w działalności grupy koordynującej jednostki notyfikowane, powołanej na podstawie art. 36, lub zapewnia informowanie o tej działalności swoich pracowników odpowiedzialnych za realizację zadań związanych z oceną zgodności, a decyzje administracyjne i dokumenty opracowane w wyniku prac takiej grupy traktuje jako ogólne wytyczne.

1.   W przypadku gdy jednostka notyfikowana zleca podwykonawstwo określonych zadań związanych z oceną zgodności lub korzysta z usług jednostki zależnej, zapewnia ona, aby podwykonawca lub jednostka zależna spełniali wymogi określone w art. 24, oraz odpowiednio informuje o tym organ notyfikujący.

2.   Jednostka notyfikowana ponosi pełną odpowiedzialność za zadania wykonywane przez podwykonawców lub jednostki zależne, niezależnie od tego, gdzie prowadzą one działalność.

3.   Działalność może być zlecana podwykonawcom lub prowadzona przez jednostkę zależną wyłącznie za zgodą klienta.

4.   Jednostka notyfikowana przechowuje do dyspozycji organu notyfikującego odpowiednie dokumenty dotyczące oceny kwalifikacji podwykonawcy lub jednostki zależnej oraz prac wykonywanych przez podwykonawcę lub jednostkę zależną zgodnie z załącznikiem IV.

1.   Jednostka oceniająca zgodność przedkłada wniosek o notyfikację organowi notyfikującemu państwa członkowskiego, w którym prowadzi działalność.

2.   Do wniosku o notyfikację załącza się opis działań związanych z oceną zgodności, opis modułu lub modułów oceny zgodności oraz produktu nawozowego UE lub produktów nawozowych UE, w odniesieniu do których dana jednostka uważa się za kompetentną, jak również certyfikat akredytacji wydany przez krajową jednostkę akredytującą, potwierdzający, że dana jednostka oceniająca zgodność spełnia wymogi określone w art. 24.

1.   Organy notyfikujące mogą zgłaszać wyłącznie jednostki oceniające zgodność, które spełniają wymogi określone w art. 24.

2.   Organy notyfikujące zgłaszają jednostki oceniające zgodność Komisji i pozostałym państwom członkowskim z wykorzystaniem systemu notyfikacji elektronicznej, opracowanego i zarządzanego przez Komisję.

3.   Do notyfikacji załącza się wszystkie szczegółowe informacje dotyczące działalności związanej z oceną zgodności, modułu lub modułów oceny zgodności, produktu nawozowego UE lub produktów nawozowych UE będących przedmiotem notyfikacji oraz certyfikat akredytacji, o którym mowa w art. 27 ust. 2.

4.   Dana jednostka może prowadzić działalność jednostki notyfikowanej wyłącznie pod warunkiem, że Komisja lub pozostałe państwa członkowskie nie zgłoszą zastrzeżeń w terminie dwóch tygodni od notyfikacji.

Wyłącznie taką jednostkę uznaje się za jednostkę notyfikowaną na potrzeby niniejszego rozporządzenia.

5.   Organ notyfikujący powiadamia Komisję i pozostałe państwa członkowskie o stosownych późniejszych zmianach dotyczących notyfikacji.

1.   Komisja przydziela jednostce notyfikowanej numer identyfikacyjny.

Komisja przydziela jeden numer identyfikacyjny, nawet w przypadku gdy jednostka jest notyfikowana na mocy różnych aktów prawa Unii.

2.   Komisja podaje do wiadomości publicznej wykaz jednostek notyfikowanych na mocy niniejszego rozporządzenia, wraz z przydzielonymi im numerami identyfikacyjnymi oraz informacją na temat rodzaju działań, w odniesieniu do których zostały notyfikowane.

Komisja zapewnia stałą aktualizację tego wykazu.

1.   W przypadku gdy organ notyfikujący stwierdzi lub otrzyma informację, że jednostka notyfikowana przestała spełniać wymogi określone w art. 24 lub nie wypełnia swoich obowiązków, organ notyfikujący odpowiednio ogranicza, zawiesza lub cofa notyfikację, w zależności od wagi naruszenia tych wymogów lub niewypełnienia tych obowiązków. Niezwłocznie informuje o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie.

2.   W przypadku ograniczenia, zawieszenia lub cofnięcia notyfikacji albo w przypadku zaprzestania działalności przez jednostkę notyfikowaną, notyfikujące państwo członkowskie podejmuje właściwe środki w celu zapewnienia, aby dokumentacja tej jednostki zajęła się inna jednostka notyfikowana lub żeby dokumentacja ta była one dostępna na żądanie odpowiedzialnych organów notyfikujących i organów nadzoru rynku.

1.   Komisja bada wszystkie przypadki, w których ma wątpliwości lub otrzymuje informacje o wątpliwościach co do kompetencji jednostki notyfikowanej lub dalszego spełniania wymogów, którym podlega, i wywiązywania się z nałożonych na nią obowiązków.

2.   Na żądanie Komisji notyfikujące państwo członkowskie udziela jej wszystkich informacji dotyczących podstawy notyfikacji lub utrzymania kompetencji danej jednostki notyfikowanej.

3.   Komisja zapewnia poufne traktowanie wszystkich szczególnie chronionych informacji uzyskanych w trakcie prowadzonych postępowań wyjaśniających.

4.   W przypadku gdy Komisja stwierdzi, że jednostka notyfikowana nie spełnia lub przestała spełniać wymogi jej notyfikacji, przyjmuje akt wykonawczy zobowiązujący notyfikujące państwo członkowskie do podjęcia koniecznych środków naprawczych, w razie potrzeby łącznie z cofnięciem notyfikacji.

Ten akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 45 ust. 2.

1.   Jednostki notyfikowane przeprowadzają oceny zgodności zgodnie z procedurami oceny zgodności określonymi w załączniku IV.

2.   Oceny zgodności przeprowadza się w wyważony sposób, unikając przy tym zbędnych obciążeń dla podmiotów gospodarczych. Jednostki notyfikowane wykonują swoje działania, należycie uwzględniając wielkość przedsiębiorstwa, sektor, w którym ono działa, jego strukturę, stopień złożoności technologii produktu oraz masowy lub seryjny charakter procesu produkcyjnego.

Jednostki notyfikowane zachowują przy tym jednak odpowiednią rygorystyczność i poziom ochrony wymagane dla zagwarantowania zgodności produktu nawozowego UE z niniejszym rozporządzeniem.

3.   W przypadku gdy jednostka notyfikowana stwierdzi, że producent nie spełnił wymogów określonych w załączniku I, II lub III lub w odpowiednich normach zharmonizowanych, wspólnych specyfikacjach, o których mowa w art. 14, lub innych specyfikacjach technicznych, zobowiązuje ona producenta do podjęcia stosownych środków naprawczych i nie wydaje certyfikatu ani decyzji o zatwierdzeniu.

4.   W przypadku gdy w trakcie monitorowania zgodności po wydaniu certyfikatu lub decyzji o zatwierdzeniu jednostka notyfikowana stwierdzi, że produkt nawozowy UE przestał spełniać wymogi, zobowiązuje ona producenta do podjęcia stosownych środków naprawczych i, w razie potrzeby, zawiesza lub cofa wydany certyfikat lub decyzję o zatwierdzeniu.

5.   W przypadku niepodjęcia środków naprawczych lub jeżeli środki te nie przynoszą wymaganych skutków, jednostka notyfikowana ogranicza, zawiesza lub cofa wszystkie certyfikaty lub decyzje o zatwierdzeniu, stosownie do sytuacji.

1.   Jednostki notyfikowane informują organ notyfikujący:

2.   Jednostki notyfikowane przekazują pozostałym jednostkom notyfikowanym na mocy niniejszego rozporządzenia, które prowadzą podobną działalność w zakresie oceny zgodności tych samych produktów nawozowych UE, odpowiednie informacje na temat kwestii związanych z negatywnymi, a na żądanie – także z pozytywnymi wynikami oceny zgodności.

1.   W przypadku gdy organy nadzoru rynku jednego państwa członkowskiego mają dostateczne powody, by sądzić, że dany produkt nawozowy UE stanowi zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dla bezpieczeństwa lub dla środowiska, dokonują one oceny danego produktu nawozowego UE pod kątem spełnienia wszystkich odpowiednich wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu. Odpowiednie podmioty gospodarcze w razie konieczności współpracują w tym celu z organami nadzoru rynku.

Jeżeli w toku oceny, o której mowa w akapicie pierwszym, organy nadzoru rynku stwierdzą, że produkt nawozowy UE nie spełnia wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu, niezwłocznie wzywają odpowiedni podmiot gospodarczy do podjęcia, w wyznaczonym przez organ nadzoru rynku rozsądnym terminie proporcjonalnym do charakteru zagrożenia, wszelkich odpowiednich działań naprawczych w celu doprowadzenia do zgodności produktu nawozowego UE z tymi wymogami, do wycofania produktu nawozowego UE z obrotu lub odzyskania go.

Organy nadzoru rynku powiadamiają o tym odpowiednią jednostkę notyfikowaną.

Do środków, o których mowa w akapicie drugim niniejszego ustępu, zastosowanie ma art. 21 rozporządzenia (WE) nr 765/2008.

2.   W przypadku gdy organy nadzoru rynku uznają, że niezgodność nie ogranicza się wyłącznie do terytorium państwa, w którym prowadzą nadzór, informują one Komisję oraz pozostałe państwa członkowskie o wynikach oceny oraz działaniach, do podjęcia których wezwały podmiot gospodarczy.

3.   Dany podmiot gospodarczy zapewnia podjęcie wszelkich odpowiednich działań naprawczych w odniesieniu do wszystkich odnośnych produktów nawozowych UE, które podmiot gospodarczy udostępnił na rynku w Unii.

4.   W przypadku gdy zainteresowany podmiot gospodarczy nie podejmuje odpowiednich działań naprawczych w terminie, o którym mowa w ust. 1 akapit drugi, organy nadzoru rynku podejmują wszelkie odpowiednie środki tymczasowe w celu zakazania lub ograniczenia udostępniania danego produktu nawozowego UE na rynku krajowym, wycofania produktu nawozowego UE z obrotu na tym rynku lub odzyskania go.

Organy nadzoru rynku niezwłocznie informują Komisję i pozostałe państwa członkowskie o tych środkach.

5.   Informacje, o których mowa w ust. 4 akapit drugi, obejmują wszelkie dostępne dane, w szczególności dane konieczne do identyfikacji niezgodnego produktu nawozowego UE, informacje na temat pochodzenia produktu nawozowego UE, charakteru domniemanej niezgodności i związanego z nią zagrożenia, rodzaju i okresu obowiązywania wprowadzonych środków krajowych, a także stanowisko przedstawione przez odpowiedni podmiot gospodarczy. W szczególności organy nadzoru rynku wskazują, czy niezgodność wynika z którejkolwiek z następujących przyczyn:

6.   Państwa członkowskie inne niż państwo członkowskie, które wszczęło procedurę na podstawie niniejszego artykułu, niezwłocznie informują Komisję i pozostałe państwa członkowskie o wszystkich podjętych środkach i przekazują wszelkie dodatkowe informacje, którymi dysponują, dotyczące niezgodności danego produktu nawozowego UE, a w przypadku gdy wyrażają zastrzeżenia wobec przyjętego środka krajowego, przedstawiają je.

7.   W przypadku gdy w terminie trzech miesięcy od otrzymania informacji, o których mowa w ust. 4 akapit drugi, żadne państwo członkowskie ani Komisja nie zgłosi zastrzeżeń wobec środka tymczasowego wprowadzonego przez dane państwo członkowskie, środek ten uznaje się za uzasadniony.

8.   Państwa członkowskie zapewniają niezwłoczne podjęcie właściwych środków ograniczających w odniesieniu do odnośnego produktu nawozowego UE, takich jak wycofanie go z obrotu.

9.   Obowiązki organów nadzoru rynku na podstawie niniejszego artykułu pozostają bez uszczerbku dla możliwości regulowania przez państwa członkowskie produktów nawozowych, które nie są produktami nawozowymi UE.

1.   W przypadku gdy po zakończeniu procedury określonej w art. 38 ust. 3 i 4 zgłaszane są zastrzeżenia wobec środka podjętego przez państwo członkowskie lub w przypadku gdy Komisja uzna środek krajowy za sprzeczny z prawem Unii, Komisja niezwłocznie rozpoczyna konsultacje z państwami członkowskimi i zainteresowanym podmiotem gospodarczym lub zainteresowanymi podmiotami gospodarczymi oraz dokonuje oceny tego środka krajowego. Na podstawie wyników tej oceny Komisja przyjmuje akt wykonawczy w formie decyzji rozstrzygającej, czy dany środek krajowy jest zasadny.

Jeżeli środek krajowy zostanie uznany za zasadny, w decyzji nakazuje się wszystkim państwom członkowskim podjęcie środków koniecznych, aby zapewnić wycofanie niezgodnego produktu nawozowego UE z obrotu na swoich rynkach, oraz poinformowanie o tym Komisji.

Jeżeli środek krajowy zostanie uznany za niezasadny, w decyzji nakazuje się odnośnemu państwu członkowskiemu uchylenie tego środka.

Komisja kieruje swoją decyzję do wszystkich państw członkowskich i niezwłocznie informuje o niej państwa członkowskie i odpowiedni podmiot gospodarczy lub odpowiednie podmioty gospodarcze.

2.   W przypadku uznania środka krajowego za zasadny i stwierdzenia, że niezgodność produktu nawozowego UE wynika z wad norm zharmonizowanych, o których mowa w art. 38 ust. 5 lit. b) niniejszego rozporządzenia, Komisja stosuje procedurę przewidzianą w art. 11 rozporządzenia (UE) nr 1025/2012.

3.   W przypadku uznania środka krajowego za zasadny i stwierdzenia, że niezgodność produktu nawozowego UE wynika z wad wspólnych specyfikacji, o których mowa w art. 38 ust. 5 lit. c), Komisja niezwłocznie przyjmuje akty wykonawcze zmieniające lub uchylające dane wspólne specyfikacje.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 45 ust. 3.

1.   W przypadku gdy po przeprowadzeniu oceny na podstawie art. 38 ust. 1 państwo członkowskie stwierdzi, że produkt nawozowy UE mimo spełniania wymogów niniejszego rozporządzenia stwarza zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dla bezpieczeństwa lub dla środowiska, niezwłocznie wzywa ono zainteresowany podmiot gospodarczy do podjęcia, w wyznaczonym przez organ nadzoru rynku rozsądnym terminie proporcjonalnym do charakteru zagrożenia, wszelkich odpowiednich środków w celu zapewnienia, aby ten produkt nawozowy UE w momencie udostępnienia na rynku nie stwarzało już zagrożenia, lub w celu wycofania produktu nawozowego UE z obrotu lub odzyskania go.

2.   Dany podmiot gospodarczy zapewnia podjęcie działań naprawczych w odniesieniu do wszystkich odnośnych produktów nawozowych UE, które udostępnił na rynku w Unii.

3.   Państwo członkowskie niezwłocznie informuje Komisję i pozostałe państwa członkowskie. Informacja taka obejmuje wszystkie dostępne szczegóły, zwłaszcza dane konieczne do identyfikacji danego produktu nawozowego UE, informacje na temat pochodzenia i łańcucha dostaw tego produktu nawozowego UE, charakteru występującego zagrożenia oraz rodzaju i okresu obowiązywania wprowadzonych środków krajowych.

4.   Komisja niezwłocznie rozpoczyna konsultacje z państwami członkowskimi i odpowiednim podmiotem gospodarczym lub odpowiednimi podmiotami gospodarczymi oraz dokonuje oceny wprowadzonych środków krajowych. Na podstawie wyników tej oceny Komisja przyjmuje akt wykonawczy w formie decyzji rozstrzygający, czy dany środek krajowy jest zasadny, i, w stosownych przypadkach, nakazujący podjęcie odpowiednich środków.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 45 ust. 3.

W należycie uzasadnionych szczególnie pilnych przypadkach związanych z ochroną zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, bezpieczeństwa lub środowiska Komisja przyjmuje, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 45 ust. 4, akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie.

5.   Komisja kieruje swoją decyzję do wszystkich państw członkowskich i niezwłocznie informuje o niej państwa członkowskie i odpowiedni podmiot gospodarczy lub odpowiednie podmioty gospodarcze.

1.   Bez uszczerbku dla art. 38, w przypadku gdy państwo członkowskie dokona jednego z poniższych ustaleń dotyczących produktu nawozowego UE, wzywa ono odnośny podmiot gospodarczy do usunięcia danej niezgodności:

2.   W przypadku utrzymywania się niezgodności, o której mowa w ust. 1, dane państwo członkowskie podejmuje wszystkie odpowiednie środki, w celu ograniczenia lub zakazania udostępniania na rynku produktu nawozowego UE lub zapewnić jego wycofanie z obrotu lub odzyskanie.

Obowiązki państw członkowskich w tym zakresie nie naruszają możliwości regulowania przez nie produktów nawozowych, które nie są produktami nawozowymi UE.

1.   Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 44 aktów delegowanych zmieniających załącznik I – z wyjątkiem wartości dopuszczalnych kadmu i definicji lub innych elementów dotyczących zakresu stosowania oraz z wyjątkiem kategorii funkcji produktów – oraz załączniki II, III i IV w celu dostosowania tych załączników do postępu technicznego oraz w celu ułatwienia dostępu do rynku wewnętrznego i swobodnego przepływu produktów nawozowych UE:

W aktach delegowanych wprowadzających nowe wartości dopuszczalne zanieczyszczeń w załączniku I Komisja uwzględnia opinie naukowe, odpowiednio do przypadku, Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności, Europejskiej Agencji Chemikaliów lub Wspólnego Centrum Badawczego Komisji.

W przypadku gdy Komisja przyjmie akty delegowane w celu dodania lub przeglądu kategorii materiałów składowych, aby włączyć materiały, które mogą być uznawane za odpady z odzysku lub produkty uboczne w rozumieniu dyrektywy 2008/98/WE, te akty delegowane wyraźnie wykluczają takie materiały z kategorii materiałów składowych 1 i 11 załącznika II do niniejszego rozporządzenia.

Przyjmując akty delegowane na mocy niniejszego ustępu, Komisja nadaje priorytet w szczególności produktom ubocznym pochodzenia zwierzęcego, produktom ubocznym w rozumieniu dyrektywy 2008/98/WE oraz odpadom z odzysku, w szczególności pochodzącym z sektora rolnego i przemysłu rolno-spożywczego, a także materiałom i produktom, które zostały już zgodnie z prawem wprowadzone do obrotu w co najmniej jednym państwie członkowskim.

2.   Po dniu 15 lipca 2019 r. Komisja bez zbędnej zwłoki przeprowadzi ocenę struwitu, biowęgla i produktów na bazie popiołów. Jeżeli w wyniku tej oceny stwierdzi, że spełnione są kryteria zawarte w ust. 1 lit. b), Komisja przyjmie akty delegowane zgodnie z ust. 1, aby uwzględnić te materiały w załączniku II.

3.   Komisja może przyjmować jedynie akty delegowane zgodnie z ust. 1 zmieniające załącznik II do niniejszego rozporządzenia, aby uwzględnić w kategorii materiałów składowych materiały, które tracą status odpadu w wyniku procesu odzysku, jeżeli zawarte w tym załączniku przepisy dotyczące odzysku – przyjęte nie później niż to uwzględnienie – zapewniają zgodność materiałów z warunkami określonymi w art. 6 dyrektywy 2008/98/WE.

4.   Komisja może przyjmować zgodnie z ust. 1 akty delegowane zmieniające załącznik II w celu dodania nowych mikroorganizmów lub szczepów mikroorganizmów lub dodatkowych metod przetwarzania do kategorii materiału składowego dotyczącego takich organizmów po sprawdzeniu, które szczepy dodatkowych mikroorganizmów spełniają kryteria zawarte w ust. 1 lit. b) – na podstawie następujących danych:

5.   Komisja może przyjmować zgodnie z ust. 1 akty delegowane zmieniające załącznik II do niniejszego rozporządzenia, aby dodać produkty pochodne w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 do kategorii materiałów składowych, wyłącznie w przypadku, gdy określono punkt końcowy w łańcuchu produkcyjnym zgodnie z art. 5 ust. 2 tego rozporządzenia.

Komisja ocenia takie produkty pochodne pod kątem odpowiednich kwestii nieuwzględnionych do celów określenia punktu końcowego w łańcuchu produkcyjnym zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009. Jeżeli w wyniku tej oceny Komisja stwierdzi, że spełnione są kryteria określone w ust. 1 lit. b) niniejszego artykułu, przyjmuje akty delegowane na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu, aby uwzględnić te materiały w tabeli kategorii materiałów składowych 10 w części II załącznika II do niniejszego rozporządzenia, niezwłocznie, gdy tylko taki punkt końcowy zostanie określony.

6.   Do dnia 16 lipca 2024 r. Komisja oceni kryteria biodegradowalności dla polimerów, o których mowa w pkt 2 kategorii materiałów składowych 9 w załączniku II część II oraz metody testowania sprawdzające zgodność z tymi kryteriami oraz – w stosownych przypadkach – przyjmie na podstawie ust. 1 akty delegowane określające te kryteria.

Kryteria te mają zapewnić, aby:

7.   Do dnia 16 lipca 2022 r. Komisja przyjmie zgodnie z art. 44 akty delegowane uzupełniające pkt 3 kategorii materiałów składowych 11 w części II załącznika II do niniejszego rozporządzenia poprzez ustanowienie kryteriów dotyczących efektywności agronomicznej i bezpieczeństwa stosowania w produktach nawozowych UE produktów ubocznych w rozumieniu dyrektywy 2008/98/WE. Kryteria te mają odzwierciedlać aktualne praktyki produkcyjne, zmiany technologiczne oraz najnowsze dowody naukowe.

8.   Ponadto Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 44 aktów delegowanych zmieniających załącznik I – z wyjątkiem wartości dopuszczalnych dla kadmu – oraz załączniki II, III i IV w związku z nowymi dowodami naukowymi. Komisja korzysta z tego uprawnienia, jeżeli na podstawie oceny ryzyka zmianę uznano za niezbędną do zapewnienia, aby żaden produkt nawozowy UE spełniający wymogi niniejszego rozporządzenia nie stanowił – w normalnych warunkach użytkowania – zagrożenia dla zdrowia ludzi, zwierząt ani roślin, dla bezpieczeństwa ani dla środowiska.

1.   Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2.   Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 42, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 15 lipca 2019 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3.   Przekazanie uprawnień, o których mowa w art. 42, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.

4.   Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami ustanowionymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa.

5.   Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6.   Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 42 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie trzech miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o trzy miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

1.   Komisję wspomaga Komitet ds. Produktów Nawozowych. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2.   W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 4 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

3.   W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

4.   W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 8 rozporządzenia (UE) nr 182/2011 w związku z art. 5 tego rozporządzenia.