Sprawa C-351/11

KGH Belgium NV

przeciwko

Belgische Staat

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez rechtbank van eerste aanleg te Antwerpen)

„Dług celny — Pokrycie retrospektywne należności celnych przywozowych lub wywozowych — Zaksięgowanie należności — Szczegółowe zasady”

Streszczenie – wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 8 listopada 2012 r.

1. Pytania prejudycjalne – Właściwość Trybunału – Granice – Badanie zgodności prawa krajowego z prawem Unii – Wyłączenie – Dostarczenie sądowi odsyłającemu kryteriów wykładni objętych prawem Unii – Włączenie

   (art. 267 TFUE)

2. Środki własne Unii Europejskiej – Retrospektywne pokrycie należności celnych przywozowych lub wywozowych – Wymóg zaksięgowania kwoty podlegających zapłacie należności celnych, o którym mowa w art. 217 ust. 1 rozporządzenia nr 2913/92 – Spoczywający na państwach członkowskich obowiązek szczegółowych zasad – Brak

   (rozporządzenie Rady nr 2913/92, zmienione rozporządzeniem nr 82/97, art. 217, art. 221 ust. 1)

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 17)

2.  Wykładni art. 217 ust. 2 rozporządzenia nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny, zmienionego rozporządzeniem nr 82/97, należy dokonywać w ten sposób, że ponieważ artykuł ten nie określa szczegółowych zasad zaksięgowania w rozumieniu tego przepisu, pozostawia on państwom członkowskim zadanie ustanowienia szczegółowych zasad zaksięgowania kwot należności celnych wynikających z długu celnego, przy czym państwa te nie mają obowiązku zdefiniowania w swoich przepisach krajowych zasad dokonania tego zaksięgowania, które powinno nastąpić w sposób zapewniający, że właściwe organy celne wpisują dokładną kwotę należności celnych przywozowych lub należności celnych wywozowych, wynikającą z długu celnego, do rejestru lub ewidencjonują ją w inny, równoważny sposób, tak aby umożliwić między innymi, że zaksięgowanie danych kwot jest ustalone w sposób pewny również względem zobowiązanego do zapłaty.

   Zgodnie bowiem z art. 221 ust. 1 kodeksu celnego powiadomienie o kwocie podlegających zapłacie należności celnych powinno zostać poprzedzone zaksięgowaniem tej kwoty przez organy celne państwa członkowskiego, a w braku zaksięgowania zgodnie z art. 217 ust. 1 kodeksu celnego kwota ta nie może zostać pobrana przez te organy, które zachowują jednak możliwość ponownego powiadomienia o niej, z zachowaniem przesłanek przewidzianych w art. 221 ust. 1 kodeksu celnego i przepisów dotyczących przedawnienia obowiązujących w chwili, w której powstał dług celny.

   (por. pkt 23, 24, 27, 29, 30; sentencja)

Sprawa C-351/11

KGH Belgium NV

przeciwko

Belgische Staat

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez rechtbank van eerste aanleg te Antwerpen)

„Dług celny — Pokrycie retrospektywne należności celnych przywozowych lub wywozowych — Zaksięgowanie należności — Szczegółowe zasady”

Streszczenie – wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 8 listopada 2012 r.

1. Pytania prejudycjalne — Właściwość Trybunału — Granice — Badanie zgodności prawa krajowego z prawem Unii — Wyłączenie — Dostarczenie sądowi odsyłającemu kryteriów wykładni objętych prawem Unii — Włączenie

   (art. 267 TFUE)

2. Środki własne Unii Europejskiej — Retrospektywne pokrycie należności celnych przywozowych lub wywozowych — Wymóg zaksięgowania kwoty podlegających zapłacie należności celnych, o którym mowa w art. 217 ust. 1 rozporządzenia nr 2913/92 — Spoczywający na państwach członkowskich obowiązek szczegółowych zasad — Brak

   (rozporządzenie Rady nr 2913/92, zmienione rozporządzeniem nr 82/97, art. 217, art. 221 ust. 1)

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 17)

2.  Wykładni art. 217 ust. 2 rozporządzenia nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny, zmienionego rozporządzeniem nr 82/97, należy dokonywać w ten sposób, że ponieważ artykuł ten nie określa szczegółowych zasad zaksięgowania w rozumieniu tego przepisu, pozostawia on państwom członkowskim zadanie ustanowienia szczegółowych zasad zaksięgowania kwot należności celnych wynikających z długu celnego, przy czym państwa te nie mają obowiązku zdefiniowania w swoich przepisach krajowych zasad dokonania tego zaksięgowania, które powinno nastąpić w sposób zapewniający, że właściwe organy celne wpisują dokładną kwotę należności celnych przywozowych lub należności celnych wywozowych, wynikającą z długu celnego, do rejestru lub ewidencjonują ją w inny, równoważny sposób, tak aby umożliwić między innymi, że zaksięgowanie danych kwot jest ustalone w sposób pewny również względem zobowiązanego do zapłaty.

   Zgodnie bowiem z art. 221 ust. 1 kodeksu celnego powiadomienie o kwocie podlegających zapłacie należności celnych powinno zostać poprzedzone zaksięgowaniem tej kwoty przez organy celne państwa członkowskiego, a w braku zaksięgowania zgodnie z art. 217 ust. 1 kodeksu celnego kwota ta nie może zostać pobrana przez te organy, które zachowują jednak możliwość ponownego powiadomienia o niej, z zachowaniem przesłanek przewidzianych w art. 221 ust. 1 kodeksu celnego i przepisów dotyczących przedawnienia obowiązujących w chwili, w której powstał dług celny.

   (por. pkt 23, 24, 27, 29, 30; sentencja)