Sprawy połączone C-611/10 i C-612/10

Waldemar Hudziński

przeciwko

Agentur für Arbeit Wesel – Familienkasse

i

Jarosław Wawrzyniak

przeciwko

Agentur für Arbeit Mönchengladbach – Familienkasse

(wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Bundesfinanzhof)

„Zabezpieczenie społeczne pracowników migrujących — Rozporządzenie (EWG) nr 1408/71 — Artykuł 14 pkt 1 lit. a) oraz art. 14a pkt 1 lit. a) — Artykuły 45 TFUE oraz 48 TFUE — Praca tymczasowa w innym państwie członkowskim niż państwo, na którego terytorium praca jest zwykle wykonywana — Świadczenia rodzinne — Właściwe ustawodawstwo — Możliwość przyznania świadczeń na dziecko przez państwo członkowskie, w którym praca tymczasowa jest wykonywana, które nie jest jednak państwem właściwym — Zastosowanie zasady prawa krajowego zapobiegającej zbiegowi praw wykluczającej takie świadczenie w przypadku pobierania porównywalnego świadczenia w innym państwie”

Streszczenie wyroku

1. Zabezpieczenie społeczne pracowników migrujących – Świadczenia rodzinne – Właściwe ustawodawstwo – Pracownik wykonujący pracę tymczasową na terytorium państwa członkowskiego innego niż państwo, na którego terytorium praca jest zwykle wykonywana, i niemający w nim ani dla siebie, ani dla członków swojej rodziny miejsca zamieszkania – Pobieranie świadczeń rodzinnych we właściwym państwie członkowskim miejsca zamieszkania

   (rozporządzenie Rady nr 1408/71, zmienione rozporządzeniem nr 647/2005, art. 14 pkt 1 lit. a), art. 14a pkt 1 lit. a))

2. Zabezpieczenie społeczne pracowników migrujących – Świadczenia rodzinne – Pracownik wykonujący pracę tymczasową na terytorium państwa członkowskiego innego niż państwo, na którego terytorium praca jest zwykle wykonywana

   (art. 45 TFUE, art. 48 TFUE)

1.  Artykuł 14 pkt 1 lit. a) oraz art. 14a pkt 1 lit. a) rozporządzenia nr 1408/71 w wersji zmienionej i uaktualnionej rozporządzeniem nr 118/97, w brzmieniu zmienionym rozporządzeniem nr 647/2005, należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie temu, aby nieposiadające właściwości na podstawie tych przepisów państwo członkowskie przyznało świadczenia na dziecko w oparciu o swoje prawo krajowe na rzecz pracownika migrującego wykonującego pracę tymczasową na jego terytorium, gdzie podlegał on nieograniczonemu opodatkowaniu podatkiem dochodowym, lecz objętego systemem zabezpieczenia społecznego we właściwym państwie członkowskim, w tym jeżeli zostało ustalone, po pierwsze, że skorzystanie ze swobody przepływu przez pracownika nie spowodowało dla niego żadnej niekorzyści pod względem prawnym, ponieważ zachował prawo do świadczeń rodzinnych o tym samym charakterze we właściwym państwie członkowskim, oraz po drugie, że ani pracownik, ani dziecko, w odniesieniu do którego zwrócono się o przyznanie świadczenia, nie mają miejsca zwykłego pobytu w państwie członkowskim, w którym praca tymczasowa była wykonywana.

   (por. pkt 68; pkt 1 sentencji)

2.  Postanowienia traktatu FUE z dziedziny swobodnego przepływu pracowników należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie stosowaniu w sytuacji pracownika tymczasowo oddelegowanego do państwa członkowskiego innego niż właściwe państwo członkowskie zasady prawa krajowego zapobiegającej zbiegowi praw wykluczającej zbieg świadczeń na dziecko w zakresie, w jakim prowadzi ona nie do zmniejszenia kwoty świadczenia o wysokość kwoty świadczenia porównywalnego pobieranego w innym państwie, ale do wykluczenia tego świadczenia.

   (por. pkt 85; pkt 2 sentencji)