Keywords
Summary

Keywords

1. Zabezpieczenie społeczne pracowników migrujących – Kompetencje państw członkowskich w zakresie organizacji swoich systemów zabezpieczenia społecznego – Granice – Przestrzeganie prawa Unii – Postanowienia traktatu dotyczące swobodnego przepływu pracowników – Wpływ w odniesieniu do korzyści przyznanych jedynie w oparciu o ustawodawstwo państwa członkowskiego

(art. 45 TFUE, 48 TFUE; rozporządzenie Rady nr 1408/71)

2. Zabezpieczenie społeczne pracowników migrujących – Ubezpieczenie zdrowotne – Osoba pobierająca emeryturę w swoim państwie członkowskim pochodzenia jak i inną w innym państwie członkowskim – Powrót do państwa członkowskiego pochodzenia w chwili emerytury

(rozporządzenie Rady nr 1408/71, art. 15, 27)

Summary

1. Cel art. 45 TFUE i 48 TFUE nie zostałby osiągnięty, gdyby w wyniku korzystania ze swego prawa do swobodnego przepływu pracownicy migrujący musieli utracić uprawnienia do świadczeń z tytułu zabezpieczenia społecznego, jakie zapewnia im jedynie ustawodawstwo państwa członkowskiego, w szczególności gdy korzyści te stanowią kompensatę opłaconych przez nich składek na ubezpieczenie. Regulacje Unii w obszarze koordynacji krajowych systemów prawnych w zakresie zabezpieczenia społecznego, biorąc pod uwagę w szczególności cele przyświecające tym regulacjom, nie mogą bowiem, poza wyraźnym wyjątkiem zgodnym z tymi celami, być stosowane w taki sposób, by pracownik lub osoby z jego tytułu uprawnione były pozbawione prawa do świadczeń przyznawanych na podstawie wyłącznie przepisów prawa państwa członkowskiego. Owe artykuły, podobnie jak rozporządzenie nr 1408/71, wydane celem ich wdrożenia, mają w szczególności na celu uniknięcie sytuacji, gdy pracownik, który korzystając z prawa do swobodnego przepływu, był zatrudniony w więcej niż jednym państwie członkowskim, był traktowany, bez obiektywnego uzasadnienia, w sposób bardziej niekorzystny niż pracownik, którego cała kariera zawodowa przebiegała tylko w jednym państwie członkowskim.

(por. pkt 74–76)

2. Wykładni art. 15 i 27 rozporządzenia nr 1408/71 w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie, w brzmieniu zmienionym i zaktualizowanym rozporządzeniem nr 118/97, zmienionym rozporządzeniem nr 1386/2001, należy dokonywać w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie temu, by osoba pobierająca emeryturę z ubezpieczenia emerytalnego zarówno w państwie członkowskim swego pochodzenia, jak i w państwie, w którym przebiegała większa część jej życia zawodowego, po przeniesieniu swego miejsca stałego zamieszkania z tego ostatniego państwa do państwa członkowskiego swego pochodzenia, mogła, na podstawie ubezpieczenia fakultatywnego kontynuowanego w ramach autonomicznego systemu ubezpieczenia pielęgnacyjnego w państwie członkowskim, w którym przebiegała większa część jej kariery zawodowej, w dalszym ciągu pobierać świadczenie pieniężne z tego ubezpieczenia, w szczególności przy założeniu, że w państwie członkowskim miejsca zamieszkania nie istnieją świadczenia pieniężne mające na celu pokrycie konkretnie ryzyka niesamodzielności, czego zbadanie leży w gestii sądu krajowego.

Jeśli – w odróżnieniu od takiego założenia – świadczenia pieniężne dotyczące ryzyka niesamodzielności są przewidziane w przepisach państwa członkowskiego miejsca zamieszkania, lecz w niższej wysokości niż świadczenia dotyczące tego ryzyka przewidziane w innym państwie członkowskim zobowiązanym do wypłaty emerytury, wykładni art. 27 rozporządzenia nr 1408/71 w brzmieniu zmienionym i zaktualizowanym, należy dokonywać w ten sposób, że taka osoba ma prawo, na koszt właściwej instytucji tego ostatniego państwa, do dodatku do świadczeń, odpowiadającego różnicy pomiędzy obiema kwotami.

(por. pkt 88; sentencja)