Keywords
Summary

Keywords

1. Skarga o stwierdzenie nieważności – Osoby fizyczne lub prawne – Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie – Decyzja Komisji stwierdzająca zgodność pomocy państwa ze wspólnym rynkiem bez wszczynania formalnego postępowania wyjaśniającego – Skarga zainteresowanych stron w rozumieniu art. 88 ust. 2 WE – Dopuszczalność – Przesłanki

(art. 88 ust. 2 WE, art. 230 akapit pierwszy WE; rozporządzenie Rady nr 659/1999, art. 1 lit. h), art. 4 ust. 3, art. 6 ust. 1)

2. Skarga o stwierdzenie nieważności – Osoby fizyczne lub prawne – Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie – Decyzja Komisji stwierdzająca zgodność pomocy państwa ze wspólnym rynkiem bez wszczynania formalnego postępowania wyjaśniającego – Skarga zainteresowanych stron w rozumieniu art. 88 ust. 2 WE – Określenie przedmiotu skargi – Skarga mająca na celu ochronę uprawnień procesowych zainteresowanych – Zarzuty jakie mogą być podniesione

(art. 88 ust. 2 WE, art. 230 akapit czwarty WE; regulamin postępowania przed Sądem, art. 44 § 1 lit. c); rozporządzenie Rady nr 659/1999, art. 1 lit. h), art. 4 ust. 3, art. 6 ust. 1)

3. Pomoc przyznawana przez państwa – Badanie przez Komisję – Postępowanie administracyjne – Zainteresowana strona w rozumieniu art. 88 ust. 2 WE – Przedsiębiorstwo wykorzystujące ten sam surowiec co przedsiębiorstwo będące beneficjentem pomocy

(art. 88 ust. 2 WE, art. 230 akapit czwarty WE; rozporządzenie Rady nr 659/1999, art. 1 lit. h))

Summary

1. W dziedzinie pomocy państwa, zgodność z prawem decyzji Komisji o niewnoszeniu zastrzeżeń, wydaną na podstawie art. 4 ust. 3 rozporządzenia nr 659/1999 uzależniona jest od istnienia wątpliwości co do zgodności pomocy ze wspólnym rynkiem. Ponieważ występowanie tego rodzaju wątpliwości powinno skutkować wszczęciem formalnego postępowania wyjaśniającego, w którym mogą uczestniczyć strony zainteresowane wymienione w art. 1 lit. h) omawianego rozporządzenia, należy uznać, że decyzja taka wywiera bezpośredni i indywidualny wpływ na każdą stronę zainteresowaną w rozumieniu tego ostatniego przepisu. Beneficjenci gwarancji procesowych przewidzianych w art. 88 ust. 2 WE i art. 6 ust. 1 rozporządzenia nr 659/1999 mogą bowiem uzyskać ochronę tych gwarancji jedynie poprzez możliwość zaskarżenia decyzji o niewnoszeniu zastrzeżeń przed sądem Unii.

Wobec tego, w ramach skargi o stwierdzenie nieważności, szczególna właściwość strony zainteresowanej w rozumieniu art. 1 lit. h) rozporządzenia nr 659/1999, powiązana ze szczególnym przedmiotem skargi, wystarcza, by dokonać indywidualizacji dla potrzeb art. 230 akapit czwarty WE skarżącego, który kwestionuje decyzję o niewnoszeniu zastrzeżeń.

(por. pkt 47, 48)

2. W dziedzinie pomocy państwa, skarżący, który kwestionuje decyzję Komisji o niewszczynaniu formalnego postępowania wyjaśniającego, obowiązany jest określić przedmiot sporu w skardze, zgodnie z art. 44 § 1 lit. c) regulaminu postępowania przed Sądem. Wymóg ten zostanie spełniony w sposób wymagany prawem, jeżeli skarżący wskaże decyzję, której stwierdzenia nieważności się domaga. Nie ma znaczenia, czy w skardze wskazano, iż dotyczy ona stwierdzenia nieważności decyzji o niewnoszeniu zastrzeżeń – określenie takie znajduje się w art. 4 ust. 3 rozporządzenia nr 659/1999 – czy też decyzji o niewszczynaniu formalnego postępowania wyjaśniającego, albowiem Komisja rozstrzyga w obu tych aspektach sprawy za pomocą jednej decyzji.

W istocie w sytuacji, gdy skarżąca domaga się stwierdzenia nieważności decyzji o niewnoszeniu zastrzeżeń, kwestionuje tym samym podjęcie przez Komisję decyzji w przedmiocie spornej pomocy bez wszczynania przez tę instytucję formalnego postępowania wyjaśniającego, a co za tym idzie – z naruszeniem przysługujących skarżącej uprawnień procesowych. Aby wniesiona przez skarżącą skarga o stwierdzenie nieważności została uwzględniona, może ona podnieść wszelkie zarzuty mogące wykazać, że ocena informacji i danych posiadanych przez Komisję podczas wstępnego etapu badania zgłoszonego środka powinna była wzbudzić wątpliwości co do zgodności pomocy ze wspólnym rynkiem. Wykorzystanie takich argumentów nie prowadzi przy tym do zmiany przedmiotu sporu ani do zmiany przesłanek dopuszczalności. Przeciwnie, istnienie wątpliwości co do wymienionej zgodności stanowi właśnie dowód, jaki powinien zostać przeprowadzony, aby wykazać, że Komisja zobowiązana była wszcząć formalne postępowanie wyjaśniające, o którym mowa w art. 88 ust. 2 WE i art. 6 ust. 1 rozporządzenia nr 659/1999.

(por. pkt 51, 52, 59)

3. Zgodnie z art. 1 lit. h) rozporządzenia nr 659/1999 za stronę zainteresowaną należy uznać między innymi wszelką osobę, przedsiębiorstwo lub związek przedsiębiorstw, na których interes przyznanie pomocy może mieć wpływ, w szczególności konkurentów beneficjenta tej pomocy. Innymi słowy, mamy tu do czynienia z nieokreślonym zbiorem adresatów. Wobec tego przepis ten nie wyklucza, że przedsiębiorstwo, które nie jest bezpośrednim konkurentem beneficjenta pomocy, ale wykorzystuje w swoim procesie produkcyjnym ten sam surowiec, może zostać zakwalifikowane jako strona zainteresowana, pod warunkiem że podniesie, iż jej interes może zostać naruszony przez udzielenie pomocy. Aby tak uczynić, przedsiębiorstwo to musi wykazać w sposób wymagany prawem, że pomoc może mieć konkretny wpływ na jego sytuację.

(por. pkt 63-65)