Sprawa C-237/07

Dieter Janecek

przeciwko

Freistaat Bayern

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht)

„Dyrektywa 96/62/WE — Ocena i zarządzanie jakością otaczającego powietrza — Ustalenie dopuszczalnej wartości — Prawo osoby trzeciej doznającej uszczerbku na zdrowiu do wystąpienia o sporządzenie planu działania”

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 25 lipca 2008 r.   I - 6223

Streszczenie wyroku

1. Środowisko naturalne – Ocena i zarządzanie jakością otaczającego powietrza – Dyrektywa 96/62

   (dyrektywa Rady 96/62 zmieniona rozporządzeniem nr 1882/2003, art. 7 ust. 3)

2. Środowisko naturalne – Ocena i zarządzanie jakością otaczającego powietrza – Dyrektywa 96/62

   (dyrektywa Rady 96/62 zmieniona rozporządzeniem nr 1882/2003, art. 7 ust. 3)

1.  Artykuł 7 ust. 3 dyrektywy 96/62 w sprawie oceny i zarządzania jakością otaczającego powietrza, zmieniona rozporządzeniem nr 1882/2003, powinien być interpretowany w ten sposób, że w przypadku niebezpieczeństwa przekroczenia dopuszczalnych wartości emisji pyłu PM10 lub progów alarmowych, bezpośrednio dotknięte tym jednostki mogą domagać się od właściwych organów krajowych sporządzenia planu działań, także wówczas gdy na podstawie prawa krajowego przysługują im inne środki umożliwiające wystąpienie do tych organów o podjęcie środków w celu zwalczania zanieczyszczenia atmosferycznego.

   (por. pkt 42; pkt 1 sentencji)

2.  Na podstawie art. 7 ust. 3 dyrektywy 96/62 w sprawie oceny i zarządzania jakością otaczającego powietrza, zmieniona rozporządzeniem nr 1882/2003, państwa członkowskie w ramach planu działań i w perspektywie krótkoterminowej są zobowiązane, pod kontrolą sądów krajowych, do przyjęcia środków, które umożliwią ograniczenie do minimum niebezpieczeństwa przekroczenia dopuszczalnych wartości emisji pyłu PM10 lub progów alarmowych i stopniowe osiągnięcie poziomów znajdujących się poniżej tych wartości lub progów, z uwzględnieniem okoliczności faktycznych i ogółu wchodzących w grę interesów.

   (por. pkt 47; pkt 2 sentencji)