Keywords
Summary

Keywords

1. Swobodny przepływ kapitału – Ograniczenia – Przepisy podatkowe – Podatek majątkowy – Przepisy krajowe odmawiające podatnikom niebędącym rezydentami możliwości skorzystania z ulg przyznanych podatnikom będącym rezydentami – Dopuszczalność – Przesłanka

(art. 56 WE i 58 WE)

2. Swobodny przepływ kapitału – Ograniczenia – Dwustronna umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania – Możliwość skorzystania z odliczeń osobistych zastrzeżonych dla rezydentów państw członkowskich będących stronami tej umowy – Dopuszczalność

(art. 56 WE i 58 WE)

Summary

1. Artykuły 56 i 58 WE nie sprzeciwiają się regulacji podatkowej ustanawiającej podatek majątkowy, która odmawia podatnikom niebędącym rezydentami, którzy posiadają zasadniczą część majątku w państwie, w którym są rezydentami, możliwości skorzystania z odliczeń przyznanych podatnikom będącym rezydentami.

W istocie podatnicy, którzy posiadają jedynie mało istotną część swojego majątku w innym państwie członkowskim niż państwo, w którym są rezydentami, nie znajdują się co do zasady w sytuacji porównywalnej z sytuacją rezydentów tego innego państwa członkowskiego o tyle, że nie tylko zasadnicza część dochodów, ale także zasadnicza część ich majątku, zazwyczaj jest skupiona w państwie, w którym są rezydentami. W rezultacie państwo to jest w stanie w większym stopniu uwzględnić ogólną zdolność podatkową rezydenta i w razie potrzeby zastosować wobec niego odliczenia podatkowe przewidziane w jego ustawodawstwie. Zatem odmowa ze strony danych władz przyznania nierezydentom odliczenia, które przysługuje rezydentom, nie stanowi ich dyskryminacji.

(por. pkt 37, 38, 43 oraz pkt 1 sentencji)

2. Artykuły 56 i 58 WE nie sprzeciwiają się temu, aby zasada przewidziana w dwustronnej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania, zgodnie z którą osoby fizyczne będące rezydentami jednego z tych dwóch państw korzystają w drugim państwie z ulg osobistych, które są przyznawane przez to państwo jego rezydentom, nie została rozciągnięta na rezydentów państwa członkowskiego niebędącego stroną tej umowy.

Okoliczność, iż owe wzajemne prawa i obowiązki wynikające z takiej umowy znajdują zastosowanie jedynie wobec osób będących rezydentami jednego z dwóch umawiających się państw członkowskich, jest konsekwencją właściwą dwustronnym umowom o unikaniu podwójnego opodatkowania.

(por. pkt 60, 61, 63 oraz pkt 2 sentencji)