Keywords
Summary

Keywords

1. Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Odrębne badanie różnych podstaw odmowy rejestracji – Wykładnia podstaw odmowy rejestracji w świetle interesu publicznego leżącego u podstaw każdej z nich

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 7 ust. 1)

2. Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Brak odróżniającego charakteru oznaczenia – Interes publiczny leżący u podstaw art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 – Zakres

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 7 ust. 1 lit. b))

3. Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Brak odróżniającego charakteru oznaczenia – Słowny znak towarowy złożony z kilku elementów – Uwzględnienie całościowego postrzegania kombinacji przez właściwy krąg odbiorców

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 7 ust. 1 lit. b))

4. Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Brak odróżniającego charakteru oznaczenia – Niedostateczność stwierdzenia braku określonego poziomu kreatywności lub wyobraźni językowej czy artystycznej dla zanegowania odróżniającego charakteru oznaczenia – Znak towarowy, który nie opisuje przedmiotowych towarów lub usług – Obowiązek Urzędu przedstawienia przyczyn braku charakteru odróżniającego

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 7 ust. 1 lit. b) i c))

5. Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Znaki towarowe pozbawione charakteru odróżniającego – Grupa składniowa „SAT.2”

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 7 ust. 1 lit. b))

Summary

1. Każda z podstaw odmowy rejestracji wymieniona w art. 7 ust. 1 rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego jest niezależna i wymaga odrębnego zbadania. Ponadto owe podstawy odmowy rejestracji należy interpretować w świetle interesu publicznego, który leży u źródła każdej z nich. Interes publiczny brany pod uwagę przy ocenie każdej z tych podstaw może, a nawet musi odzwierciedlać różne rozważania, zgodnie z daną podstawą odmowy rejestracji.

(por. pkt 25)

2. Interes publiczny, który leży u podstaw art.7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, dotyczący podstawy odmowy opartej na braku charakteru odróżniającego znaku towarowego, ma na celu konieczność nieograniczania w sposób nieuzasadniony możliwości używania tego znaku towarowego przez inne podmioty oferujące towary lub usługi tego typu, co towary i usługi, dla których wniesiono o rejestrację. Ponadto, mając na względzie zakres ochrony przyznanej przez rozporządzenie znakowi towarowemu, interes publiczny leżący u źródła tego przepisu w sposób oczywisty pokrywa się z podstawową funkcją znaku towarowego, jaką jest zagwarantowanie konsumentowi lub końcowemu odbiorcy możliwości określenia pochodzenia towaru lub usługi oznaczonych znakiem towarowym, pozwalając mu na odróżnienie, bez ewentualności wprowadzenia w błąd, tego towaru lub usługi od towarów lub usług mających inne pochodzenie.

Za to nie jest kryterium właściwym dla wykładni art. 7 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia kryterium, na podstawie którego rejestracji nie podlegają znaki, które mogą zwyczajowo służyć w obrocie do oznaczania danych towarów lub usług, które to kryterium jest istotne w ramach stosowania art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia. Co więcej, nie bierze pod uwagę kryterium interesu publicznego, o którym mowa powyżej, stwierdzenie, że przepis art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia zmierza do osiągnięcia celu leżącego w interesie publicznym, który wymaga, aby oznaczenia w nim określone mogły być swobodnie używane przez wszystkich.

(por. pkt 23, 26 - 27, 36)

3. Przy ocenie charakteru odróżniającego znaku towarowego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego i jeżeli chodzi o znak towarowy składający się ze słów lub słowa i liczby, analizy ewentualnego charakteru odróżniającego można dokonać, po części, dla każdego z jego pojęć lub jego elementów rozpatrywanych odrębnie, jednakże w każdym razie musi ona być zależna od analizy całości, którą elementy te tworzą. Sama okoliczność, że każdy z tych elementów rozpatrywany odrębnie pozbawiony jest charakteru odróżniającego nie może bowiem wykluczać możliwości, że ich kombinacja może wykazywać charakter odróżniający.

Nieprawidłową wykładnię owego przepisu stanowi dokonanie oceny występowania charakteru odróżniającego grupy składniowej złożonej z większej ilości elementów głównie za pomocą odrębnej analizy każdego z jej elementów oraz oparcie się w tym celu na domniemaniu, że elementy pozbawione osobno charakteru odróżniającego nie mogą w przypadku połączenia wykazywać takiego charakteru, a nie na całościowym postrzeganiu tej grupy składniowej przez przeciętnego konsumenta, a także dokonanie jedynie pomocniczo analizy całościowego wrażenia wywieranego przez grupę składniową, odmawiając wszelkiego znaczenia innym aspektom, które powinny były zostać wzięte pod uwagę w ramach tej analizy.

(por. pkt 28 - 29, 35)

4. Rejestracja oznaczenia jako wspólnotowego znaku towarowego nie podlega bowiem stwierdzeniu określonego poziomu kreatywności lub wyobraźni językowej czy artystycznej ze strony uprawnionego ze znaku towarowego. Wystarcza, że znak towarowy pozwala właściwemu kręgowi odbiorców na określenie pochodzenia towarów lub usług chronionych tym znakiem i na odróżnienie ich od towarów lub usług innych przedsiębiorstw.

W przypadku gdy znak towarowy, który nie jest objęty podstawą odmowy rejestracji określoną w art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94, pomimo to jest pozbawiony charakteru odróżniającego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia, Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) musi przedstawić przyczyny, dla których stwierdza, że znak towarowy pozbawiony jest charakteru odróżniającego.

W tym względzie częste stosowanie w przedmiotowym sektorze znaków towarowych złożonych z elementu słownego i liczby wskazuje na to, że ten typ kombinacji nie może być uważany z założenia za pozbawiony charakteru odróżniającego.

(por. pkt 41-42, 44)

5. O ile prawdą jest, że sposób, w jaki została utworzona grupa składniowa „SAT.2”, o której rejestrację jako wspólnotowego znaku towarowego zawnioskowano dla następujących usług należących do klas 38 i 41 w rozumieniu porozumienia nicejskiego:

- klasa 38: „Rozpowszechnianie audycji i programów radiowych i telewizyjnych drogą kablową lub bezprzewodowo; rozpowszechnianie programów i transmisji filmowych, telewizyjnych, radiowych, przekaz informacji tekstowej i obrazowej; organizowanie i udzielanie dostępu użytkownikom różnorodnych sieci komunikacji; telekomunikacja; gromadzenie, dostarczanie i przesyłanie informacji, raportów prasowych (także przy użyciu urządzeń elektronicznych lub komputerów); satelitarny przekaz dźwięku i obrazu; zarządzanie usługami płatnej telewizji, włączając w to przesyłanie obrazu na żądanie, również na rachunek innych w postaci platform cyfrowych; usługi w dziedzinie telekomunikacji; udostępnianie osobom trzecim informacji; nadawanie informacji przez sieci kablowe lub bezprzewodowo; usługi i nadawanie on-line, w szczególności transmisja informacji i wiadomości, włączając w to pocztę elektroniczną; wykorzystanie sieci do celów transmisji informacji, obrazów, tekstu, głosu i danych; nadawanie programów telesprzedaży”;

- klasa 41: „Produkcja, kopiowanie, wyświetlanie i wypożyczanie filmów, programów wideo i innych programów telewizyjnych; organizowanie i prowadzenie przedstawień, quizów i wydarzeń muzycznych oraz organizowanie konkursów o charakterze rozrywkowym i rozgrywek sportowych, również w celu ich rejestracji lub nadawania na żywo; produkcja audycji telewizyjnych lub radiowych, włączając w to nierozłącznie z nimi związane gry, produkcja programów lub audycji kinowych, telewizyjnych, radiowych, tekstowych i wideotekstowych, rozrywka radiowa i telewizyjna; nagrywanie, transmisja, przetwarzanie i kopiowanie dźwięku i obrazów; organizacja audycji i programów radiowych i telewizyjnych; produkcja programów telesprzedaży”;

nie jest niezwyczajny, w szczególności ze względu na sposób, w jaki przeciętny konsument może postrzegać usługi należące do sektora komunikacji i jeżeli zestawienie elementu słownego takiego jak „SAT” i liczby takiej jak „2” oddzielonych „.” nie wyraża szczególnie wysokiego poziomu pomysłowości, o tyle okoliczności te nie wystarczają do ustalenia, że taka grupa składniowa jest pozbawiona charakteru odróżniającego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94.

(por. pkt 40)