WYROK SĄDU (izba ds. odwołań)

z dnia 15 lipca 2015 r.

Thierry Rouffaud

przeciwko

Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych (ESDZ)

„Odwołanie — Służba publiczna — Członek personelu kontraktowego do zadań pomocniczych — Przekształcenie umowy — Zasada zgodności skargi z zażaleniem — Artykuł 91 ust. 2 regulaminu pracowniczego”

Przedmiot:

Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (trzecia izba) z dnia 9 kwietnia 2014 r., Rouffaud/ESDZ (F‑59/13, Zb.Orz.SP, EU:F:2014:49).

Orzeczenie:

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (trzecia izba) z dnia 9 kwietnia 2014 r., Rouffaud/ESDZ (F‑59/13, Zb.Orz.SP, EU:F:2014:49) zostaje uchylony. Sprawa zostaje przekazana do Sądu do spraw Służby publicznej. Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Streszczenie

Skargi urzędników – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Zgodność pomiędzy zażaleniem i skargą – Identyczność przedmiotu i podstawy – Zarzuty i argumenty niezawarte w zażaleniu, lecz ściśle z nim związane – Dopuszczalność

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

Zasada zgodności pomiędzy zażaleniem w rozumieniu art. 91 ust. 2 regulaminu pracowniczego a późniejszą skargą wymaga, pod rygorem niedopuszczalności, żeby zarzut podnoszony przed sądem Unii został już podniesiony w ramach postępowania poprzedzającego wniesienie skargi, aby organ upoważniony do zawierania umów o pracę był w stanie zapoznać się z zarzutami formułowanymi przez zainteresowanego wobec zaskarżonej decyzji. Zasadę tę uzasadnia sam cel postępowania poprzedzającego wniesienie skargi, jakim jest umożliwienie polubownego rozstrzygnięcia różnic powstałych między rozpatrywanymi urzędnikami czy pracownikami a administracją. Z tego wynika, że żądania przedstawione przed sądem Unii mogą zawierać jedynie zastrzeżenia oparte na tej samej podstawie, na której oparte są zastrzeżenia podniesione w zażaleniu, choć oczywiście zastrzeżenia te mogą zostać rozwinięte przed sądem Unii poprzez przedstawienie zarzutów i argumentów niekoniecznie zawartych w zażaleniu, lecz ściśle z nimi związanych.

Tym samym zażalenia nie powinny być interpretowane w sposób ścisły, a przeciwnie, powinny być rozpatrywane w duchu otwartości. W tym względzie treść aktu przeważa nad formą. W rezultacie, w ramach rozpatrywania zakresu zastrzeżeń zawartych w zażaleniu nie wystarczy trzymać się wyłącznie formalnego wniosku przedstawionego w nim przez składającego zażalenie.

Ponadto, aby postępowanie poprzedzające wniesienie skargi określone w art. 91 ust. 2 regulaminu pracowniczego mogło osiągnąć swój cel, administracja powinna być w stanie zapoznać się wystarczająco dokładnie z zarzutami formułowanymi przez zainteresowanego wobec zaskarżonej decyzji. Administracja musi zatem być w stanie wystarczająco szczegółowo zapoznać się z zarzutami czy dezyderatami zainteresowanego, aby móc podjąć próby ugodowego rozstrzygnięcia.

(zob. pkt 24, 28, 32)

Odesłanie

Trybunał, wyrok z dnia 29 czerwca 2000 r., Politi/ETF, C‑154/99 P, EU:C:2000:354, pkt 17

Sąd, wyroki: z dnia 25 października 2013 r., Komisja/Moschonaki, T‑476/11 P, Zb.Orz.SP, EU:T:2013:557, pkt 71–73, 76–78 i przytoczone tam orzecznictwo, z dnia 14 lipca 1998 r., Brems/Rada, T‑219/97, Zb.Orz.SP, EU:T:1998:165, pkt 45 i przytoczone tam orzecznictwo