Sprawa C‑463/14

Asparuchowo Lejk Inwestmynt Kympani OOD

przeciwko

Direktor na direkcija „Obżałwane i danyczno osiguritełna praktika” Warna pri Centrałno uprawlenie na Nacionałnata agencija za prichodite

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratiwen syd – Warna)

„Odesłanie prejudycjalne — Wspólny system podatku od wartości dodanej — Dyrektywa 2006/112/WE — Artykuł 24 ust. 1, art. 25 lit. b), art. 62 ust. 2, art. 63 i art. 64 ust. 1 — Pojęcie „świadczenia usług” — Usługi doradztwa świadczone w ramach umowy abonamentu — Zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego — Konieczność dowodu na faktyczne świadczenie usług — Wymagalność podatku”

Streszczenie – wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 3 września 2015 r.

1. Pytania prejudycjalne – Właściwość Trybunału – Granice – Właściwość sądu krajowego – Ustalenie i ocena stanu faktycznego sporu – Niezbędność orzeczenia prejudycjalnego oraz znaczenie zadanych pytań – Ocena przez sąd krajowy

   (art. 267 TFUE)

2. Postanowienia podatkowe – Harmonizacja ustawodawstw – Podatki obrotowe – Wspólny system podatku od wartości dodanej – Świadczenie usług – Pojęcie – Umowy abonenckie na świadczenie usług doradztwa – Usługodawca oddany do dyspozycji zleceniodawcy w okresie trwania umowy – Włączenie

   (dyrektywa Rady 2006/112, art. 24 ust. 1)

3. Postanowienia podatkowe – Harmonizacja ustawodawstw – Podatki obrotowe – Wspólny system podatku od wartości dodanej – Zdarzenie podatkowe i powstanie obowiązku podatkowego – Umowy abonenckie na świadczenie usług doradztwa – Usługodawca oddany do dyspozycji zleceniodawcy w okresie trwania umowy – Zdarzenie podatkowe i powstanie obowiązku podatkowego na koniec każdego okresu, którego dotyczą płatności

   (dyrektywa Rady 2006/112, art. 62 ust. 2, art. 63, art. 64 ust. 1)

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 29)

2.  Artykuł 24 ust. 1 dyrektywy 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „świadczenia usług” obejmuje umowy dotyczące wykonania na rzecz przedsiębiorstwa usług doradztwa, w szczególności prawnego, gospodarczego i finansowego, w ramach abonamentu, w zakresie których usługodawca jest do dyspozycji zleceniodawcy w okresie trwania umowy.

   W istocie podstawą opodatkowania usług jest wszystko to, co zostało otrzymane jako świadczenie wzajemne za wyświadczoną usługę, a tym samym świadczenie usług jest opodatkowane jedynie wtedy, jeżeli istnieje bezpośredni związek pomiędzy wyświadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym. Gdy rozpatrywane świadczenie usług charakteryzuje się w szczególności ciągłą gotowością usługodawcy do udzielenia w odpowiednim momencie świadczeń wymaganych przez usługobiorcę, to aby uznać, że istnieje bezpośredni związek pomiędzy wspomnianym świadczeniem oraz otrzymywanym w zamian świadczeniem wzajemnym, nie jest konieczne ustalenie, że zapłata odnosi się do zindywidualizowanego i ściśle określonego świadczenia udzielonego na żądanie usługobiorcy. Okoliczność, że świadczenia nie są ani z góry określone, ani zindywidualizowane, oraz że wynagrodzenie jest wypłacane w formie ryczałtu, nie ma wpływu na bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem usług a otrzymanym w zamian świadczeniem, którego kwota jest określona z góry i zgodnie z ustalonymi kryteriami.

   (por. pkt 35, 38, 39, 43; pkt 1 sentencji)

3.  Jeżeli chodzi o umowy dotyczące usług doradztwa w ramach abonamentu, w ramach których usługodawca jest do dyspozycji zleceniodawcy w okresie trwania umowy, art. 62 ust. 2, art. 63 i art. 64 ust. 1 dyrektywy 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego i wymagalność podatku następują z upływem okresu, za który ustalono zapłatę, bez względu na to, czy i ile razy zleceniodawca skorzystał z usług usługodawcy.

   W istocie usługa polegająca zasadniczo na byciu do stałej dyspozycji klienta, aby świadczyć mu usługi doradztwa, i wynagradzana zryczałtowanymi kwotami wypłacanymi okresowo, powinna zostać uznana za wykonaną w okresie, którego dotyczy płatność, bez względu na to, czy usługodawca doradzał swemu klientowi w tymże okresie. Należy uznać, że usługa zostaje wykonana na koniec każdego okresu, którego dotyczą płatności, zgodnie z art. 64 ust. 1 dyrektywy 2006/112.

   (por. pkt 49–51; pkt 2 sentencji)