Sprawa C-136/11

Westbahn Management GmbH

przeciwko

ÖBB-Infrastruktur AG

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Schienen-Control Kommission)

„Transport — Transport kolejowy — Spoczywający na zarządcy infrastruktury kolejowej obowiązek przekazania przedsiębiorstwom kolejowym wszystkich informacji w czasie rzeczywistym dotyczących ruchu pociągów, a w szczególności tych dotyczących ewentualnych opóźnień pociągów przesiadkowych”

Streszczenie – Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 22 listopada 2012 r.

1. Pytania prejudycjalne – Wystąpienie do Trybunału – Sąd krajowy w rozumieniu art. 267 TFUE – Pojęcie

   (art. 267 TFUE)

2. Transport – Transport kolejowy – Rozporządzenie nr 1371/2007 – Prawa i obowiązki pasażerów w ruchu kolejowym – Informacje, jakich przedsiębiorstwa kolejowe dostarczają pasażerowi w trakcie podróży – Informacje dotyczące głównych możliwości przesiadek – Zakres

   (rozporządzenie nr 1371/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 8 ust. 2, załącznik II część II)

3. Transport – Transport kolejowy – Dyrektywa 2001/14 – Alokacja zdolności przepustowej infrastruktury kolejowej i pobieranie opłat – Spoczywające na zarządcy infrastruktury kolejowej obowiązek względem przedsiębiorstw kolejowych – Dostawy minimalnego pakietu świadczeń – Zakres – Obowiązek przekazywania danych w czasie rzeczywistym dotyczących pociągów innych przedsiębiorstw kolejowych stanowiących główne możliwości przesiadkowe

   (rozporządzenie nr 1371/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 8 ust. 2, załącznik II, część II; dyrektywa 2001/14 Parlamentu Europejskiego i Rady, zmieniona dyrektywą 2004/49, motyw 1, art. 5, załącznik II)

1.  Przy ustalaniu, czy organ występujący z wnioskiem o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym ma charakter sądu w rozumieniu art. 267 TFUE, co jest kwestią wewnętrzną porządku prawnego Unii, Trybunał bierze pod uwagę całość okoliczności sprawy, jak w szczególności podstawę prawną istnienia organu, jego stały lub tymczasowy charakter, obligatoryjny charakter jego jurysdykcji, kontradyktoryjność postępowania, stosowanie przez organ przepisów prawa oraz jego niezawisłość.

   W tym względzie Schienen-Control Kommission (austriacka komisja kontroli kolejowej) jest sądem w rozumieniu art. 267 TFUE.

   (por. pkt 27, 31)

2.  Przepisy art. 8 ust. 2 w związku z częścią II załącznika II do rozporządzenia nr 1371/2007 dotyczącego praw i obowiązków pasażerów w ruchu kolejowym należy interpretować w ten sposób, że informacje dotyczące głównych możliwości przesiadek obok planowych czasów odjazdu muszą obejmować również opóźnienia oraz odwołania pociągów przesiadkowych, niezależnie od tego, które przedsiębiorstwo kolejowe zapewnia te możliwości przesiadek.

   (por. pkt 43; pkt 1 sentencji)

3.  Przepisy art. 8 ust. 2 w związku z częścią II załącznika II do rozporządzenia nr 1371/2007 dotyczącego praw i obowiązków pasażerów w ruchu kolejowym, a także art. 5 w związku z załącznikiem II do dyrektywy 2001/14 w sprawie alokacji zdolności przepustowej infrastruktury kolejowej i pobierania opłat za użytkowanie infrastruktury kolejowej, zmienionej dyrektywą 2004/49, należy interpretować w ten sposób, iż zarządca infrastruktury jest zobowiązany do przekazywania na niedyskryminujących zasadach przedsiębiorstwom kolejowym danych w czasie rzeczywistym dotyczących pociągów innych przedsiębiorstw kolejowych, jeśli stanowią one główne możliwości przesiadek w rozumieniu części II załącznika II do rozporządzenia nr 1371/2007.

   W istocie owe dane są potrzebne wszystkim przedsiębiorstwom kolejowym po to, aby były one w stanie wywiązać się z obowiązków nałożonych na nie na mocy rozporządzenia nr 1371/2007.

   Ponadto, aby zapewnić uczciwą konkurencję na rynku kolejowego transportu pasażerów i nie utrudniać z jednej strony określonego w motywie 1 dyrektywy 2001/14 celu polegającego na umożliwieniu jak najdalej idącej integracji sektora kolejowego oraz, z drugiej strony, obowiązku informowania pasażerów, należy zapewnić, iż wszystkie przedsiębiorstwa kolejowe są w stanie świadczyć tym pasażerom usługi o porównywalnym poziomie, niezależnie od wielkości sieci jaką dysponują.

   (por. pkt 46, 47, 50; pkt 2 sentencji)

Sprawa C-136/11

Westbahn Management GmbH

przeciwko

ÖBB-Infrastruktur AG

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Schienen-Control Kommission)

„Transport — Transport kolejowy — Spoczywający na zarządcy infrastruktury kolejowej obowiązek przekazania przedsiębiorstwom kolejowym wszystkich informacji w czasie rzeczywistym dotyczących ruchu pociągów, a w szczególności tych dotyczących ewentualnych opóźnień pociągów przesiadkowych”

Streszczenie – Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 22 listopada 2012 r.

1. Pytania prejudycjalne — Wystąpienie do Trybunału — Sąd krajowy w rozumieniu art. 267 TFUE — Pojęcie

   (art. 267 TFUE)

2. Transport — Transport kolejowy — Rozporządzenie nr 1371/2007 — Prawa i obowiązki pasażerów w ruchu kolejowym — Informacje, jakich przedsiębiorstwa kolejowe dostarczają pasażerowi w trakcie podróży — Informacje dotyczące głównych możliwości przesiadek — Zakres

   (rozporządzenie nr 1371/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 8 ust. 2, załącznik II część II)

3. Transport — Transport kolejowy — Dyrektywa 2001/14 — Alokacja zdolności przepustowej infrastruktury kolejowej i pobieranie opłat — Spoczywające na zarządcy infrastruktury kolejowej obowiązek względem przedsiębiorstw kolejowych — Dostawy minimalnego pakietu świadczeń — Zakres — Obowiązek przekazywania danych w czasie rzeczywistym dotyczących pociągów innych przedsiębiorstw kolejowych stanowiących główne możliwości przesiadkowe

   (rozporządzenie nr 1371/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 8 ust. 2, załącznik II, część II; dyrektywa 2001/14 Parlamentu Europejskiego i Rady, zmieniona dyrektywą 2004/49, motyw 1, art. 5, załącznik II)

1.  Przy ustalaniu, czy organ występujący z wnioskiem o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym ma charakter sądu w rozumieniu art. 267 TFUE, co jest kwestią wewnętrzną porządku prawnego Unii, Trybunał bierze pod uwagę całość okoliczności sprawy, jak w szczególności podstawę prawną istnienia organu, jego stały lub tymczasowy charakter, obligatoryjny charakter jego jurysdykcji, kontradyktoryjność postępowania, stosowanie przez organ przepisów prawa oraz jego niezawisłość.

   W tym względzie Schienen-Control Kommission (austriacka komisja kontroli kolejowej) jest sądem w rozumieniu art. 267 TFUE.

   (por. pkt 27, 31)

2.  Przepisy art. 8 ust. 2 w związku z częścią II załącznika II do rozporządzenia nr 1371/2007 dotyczącego praw i obowiązków pasażerów w ruchu kolejowym należy interpretować w ten sposób, że informacje dotyczące głównych możliwości przesiadek obok planowych czasów odjazdu muszą obejmować również opóźnienia oraz odwołania pociągów przesiadkowych, niezależnie od tego, które przedsiębiorstwo kolejowe zapewnia te możliwości przesiadek.

   (por. pkt 43; pkt 1 sentencji)

3.  Przepisy art. 8 ust. 2 w związku z częścią II załącznika II do rozporządzenia nr 1371/2007 dotyczącego praw i obowiązków pasażerów w ruchu kolejowym, a także art. 5 w związku z załącznikiem II do dyrektywy 2001/14 w sprawie alokacji zdolności przepustowej infrastruktury kolejowej i pobierania opłat za użytkowanie infrastruktury kolejowej, zmienionej dyrektywą 2004/49, należy interpretować w ten sposób, iż zarządca infrastruktury jest zobowiązany do przekazywania na niedyskryminujących zasadach przedsiębiorstwom kolejowym danych w czasie rzeczywistym dotyczących pociągów innych przedsiębiorstw kolejowych, jeśli stanowią one główne możliwości przesiadek w rozumieniu części II załącznika II do rozporządzenia nr 1371/2007.

   W istocie owe dane są potrzebne wszystkim przedsiębiorstwom kolejowym po to, aby były one w stanie wywiązać się z obowiązków nałożonych na nie na mocy rozporządzenia nr 1371/2007.

   Ponadto, aby zapewnić uczciwą konkurencję na rynku kolejowego transportu pasażerów i nie utrudniać z jednej strony określonego w motywie 1 dyrektywy 2001/14 celu polegającego na umożliwieniu jak najdalej idącej integracji sektora kolejowego oraz, z drugiej strony, obowiązku informowania pasażerów, należy zapewnić, iż wszystkie przedsiębiorstwa kolejowe są w stanie świadczyć tym pasażerom usługi o porównywalnym poziomie, niezależnie od wielkości sieci jaką dysponują.

   (por. pkt 46, 47, 50; pkt 2 sentencji)