Sprawa C-39/10

Komisja Europejska

przeciwko

Republice Estońskiej

„Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Swobodny przepływ pracowników — Podatek dochodowy — Odliczenie — Emerytury — Wpływ na niskie emerytury — Dyskryminacja pomiędzy podatnikami będącymi rezydentami i niebędącymi rezydentami”

Streszczenie wyroku

1. Postępowanie – Skarga wszczynająca postępowanie – Wymogi formalne – Określenie przedmiotu sporu – Zwięzłe przedstawienie powołanych zarzutów – Sformułowanie żądań w sposób jednoznaczny przez skarżącego

   (art. 258 TFUE; regulamin postępowania przed Trybunałem, art. 38 § 1 lit. c))

2. Swobodny przepływ osób – Pracownicy – Równość traktowania – Podatki dochodowe – Przepisy krajowe wyłączające możliwość skorzystania z odliczeń przez emerytów niebędących rezydentami, niepodlegających z uwagi na niską wysokość emerytur opodatkowaniu w ich państwie członkowskim miejsca zamieszkania – Niedopuszczalność

   (art. 45 TFUE; porozumienie EOG, art. 28)

1.  Z art. 38 § 1 lit. c) regulaminu postępowania przed Trybunałem – zgodnie z jego wykładnią dokonaną przez sam Trybunał – wynika, że każda skarga wszczynająca postępowanie musi zawierać wyraźne i precyzyjne określenie przedmiotu sporu oraz zwięzłe przedstawienie powołanych zarzutów umożliwiające stronie pozwanej przygotowanie obrony, a Trybunałowi dokonanie kontroli. Z powyższego wynika, że istotne okoliczności faktyczne i prawne, na których opiera się skarga, muszą wynikać w sposób spójny i zrozumiały z tekstu samej skargi oraz że żądania w niej zawarte powinny być sformułowane w sposób pozbawiony dwuznaczności w celu uniknięcia orzekania przez Trybunał ultra petita lub z pominięciem jednego z zarzutów.

   W tym względzie skarga wniesiona w ramach art. 258 TFUE powinna przedstawiać zarzuty w sposób spójny i precyzyjny, aby umożliwić państwu członkowskiemu oraz Trybunałowi dokładne poznanie zakresu zarzucanego naruszenia prawa Unii, co jest warunkiem koniecznym, aby to państwo miało możliwość podjęcia skutecznej obrony, a Trybunał miał możliwość zbadania istnienia uchybienia.

   (por. pkt 24, 26)

2.  Uchybia zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy art. 45 TFUE i art. 28 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym państwo członkowskie, które wyłącza możliwość skorzystania przez emerytów niebędących rezydentami z odliczeń przewidzianych przez ustawę o podatku dochodowym tego państwa członkowskiego, jeżeli z uwagi na niską wysokość emerytur nie są oni na podstawie przepisów podatkowych państwa członkowskiego miejsca zamieszkania opodatkowani w tym państwie.

   W istocie przepisy krajowe, które nie uwzględniają sytuacji osobistej i rodzinnej danych podatników, może stawiać w mniej korzystnej sytuacji osoby, które skorzystały z możliwości otwartych przez przepis o swobodnym przepływie pracowników, i owe przepisy są w związku z tym sprzeczne z wymogami traktatów wynikającymi z art. 45 TFUE.

   (por. pkt 58, 68; sentencja)

Sprawa C-39/10

Komisja Europejska

przeciwko

Republice Estońskiej

„Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Swobodny przepływ pracowników — Podatek dochodowy — Odliczenie — Emerytury — Wpływ na niskie emerytury — Dyskryminacja pomiędzy podatnikami będącymi rezydentami i niebędącymi rezydentami”

Streszczenie wyroku

1. Postępowanie — Skarga wszczynająca postępowanie — Wymogi formalne — Określenie przedmiotu sporu — Zwięzłe przedstawienie powołanych zarzutów — Sformułowanie żądań w sposób jednoznaczny przez skarżącego

   (art. 258 TFUE; regulamin postępowania przed Trybunałem, art. 38 § 1 lit. c))

2. Swobodny przepływ osób — Pracownicy — Równość traktowania — Podatki dochodowe — Przepisy krajowe wyłączające możliwość skorzystania z odliczeń przez emerytów niebędących rezydentami, niepodlegających z uwagi na niską wysokość emerytur opodatkowaniu w ich państwie członkowskim miejsca zamieszkania — Niedopuszczalność

   (art. 45 TFUE; porozumienie EOG, art. 28)

1.  Z art. 38 § 1 lit. c) regulaminu postępowania przed Trybunałem – zgodnie z jego wykładnią dokonaną przez sam Trybunał – wynika, że każda skarga wszczynająca postępowanie musi zawierać wyraźne i precyzyjne określenie przedmiotu sporu oraz zwięzłe przedstawienie powołanych zarzutów umożliwiające stronie pozwanej przygotowanie obrony, a Trybunałowi dokonanie kontroli. Z powyższego wynika, że istotne okoliczności faktyczne i prawne, na których opiera się skarga, muszą wynikać w sposób spójny i zrozumiały z tekstu samej skargi oraz że żądania w niej zawarte powinny być sformułowane w sposób pozbawiony dwuznaczności w celu uniknięcia orzekania przez Trybunał ultra petita lub z pominięciem jednego z zarzutów.

   W tym względzie skarga wniesiona w ramach art. 258 TFUE powinna przedstawiać zarzuty w sposób spójny i precyzyjny, aby umożliwić państwu członkowskiemu oraz Trybunałowi dokładne poznanie zakresu zarzucanego naruszenia prawa Unii, co jest warunkiem koniecznym, aby to państwo miało możliwość podjęcia skutecznej obrony, a Trybunał miał możliwość zbadania istnienia uchybienia.

   (por. pkt 24, 26)

2.  Uchybia zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy art. 45 TFUE i art. 28 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym państwo członkowskie, które wyłącza możliwość skorzystania przez emerytów niebędących rezydentami z odliczeń przewidzianych przez ustawę o podatku dochodowym tego państwa członkowskiego, jeżeli z uwagi na niską wysokość emerytur nie są oni na podstawie przepisów podatkowych państwa członkowskiego miejsca zamieszkania opodatkowani w tym państwie.

   W istocie przepisy krajowe, które nie uwzględniają sytuacji osobistej i rodzinnej danych podatników, może stawiać w mniej korzystnej sytuacji osoby, które skorzystały z możliwości otwartych przez przepis o swobodnym przepływie pracowników, i owe przepisy są w związku z tym sprzeczne z wymogami traktatów wynikającymi z art. 45 TFUE.

   (por. pkt 58, 68; sentencja)