Sprawa C-266/05 P

Jose Maria Sison

przeciwko

Radzie Unii Europejskiej

„Odwołanie — Dostęp do dokumentów instytucji — Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 — Wyjątki — Interes publiczny — Bezpieczeństwo publiczne — Stosunki międzynarodowe — Dokumenty będące podstawą decyzji Rady wprowadzającej środki restrykcyjne skierowane przeciwko niektórym osobom, mające na celu zwalczanie terroryzmu — Dokumenty niejawne — Odmowa dostępu — Odmowa podania nazwy państwa, od którego pochodzą niektóre z tych dokumentów”

Opinia rzecznika generalnego L.A. Geelhoeda przedstawiona w dniu 22 czerwca 2006 r.   I - 1237

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 1 lutego 2007 r.   I - 1270

Streszczenie wyroku

1. Wspólnoty Europejskie – Instytucje – Prawo publicznego dostępu do dokumentów – Rozporządzenie nr 1049/2001

   (rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1049/2001, art. 4 ust. 1 lit. a))

2. Wspólnoty Europejskie – Instytucje – Prawo publicznego dostępu do dokumentów – Rozporządzenie nr 1049/2001

   (rozporządzenie nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 4 ust. 1 lit. a); rozporządzenie Rady nr 2580/2001)

3. Wspólnoty Europejskie – Instytucje – Prawo publicznego dostępu do dokumentów – Rozporządzenie nr 1049/2001

   (rozporządzenie nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 9 ust. 3)

1.  Zakres kontroli zgodności z prawem, do której zobowiązuje sąd wspólnotowy art. 230 WE, może się różnić w zależności od rozważanej dziedziny. Jeśli chodzi o kontrolę sądową przestrzegania zasady proporcjonalności, należy uznać, że prawodawcy wspólnotowemu przysługuje szeroki zakres swobodnego uznania w dziedzinach, z którymi wiąże się konieczność podejmowania przez niego decyzji natury politycznej, gospodarczej i społecznej oraz wymagających od niego dokonywania złożonych ocen. Jedynie oczywiście niewłaściwy charakter aktu wydanego w tych dziedzinach w odniesieniu do celu, jaki realizują odpowiednie instytucje, może podważać zgodność takiego aktu z prawem.

   Jeśli chodzi o zakres kontroli Sądu w przedmiocie zgodności z prawem decyzji Rady odmawiającej dostępu do dokumentów ze względu na jeden z wyjątków związanych z interesem publicznym przewidzianych w art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 1049/2001 w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, należy stwierdzić, że Radzie przysługuje szeroki zakres uznania dla celów ustalenia, czy ujawnienie dokumentów z dziedzin, których dotyczą te wyjątki, może naruszyć interes publiczny. Kontrola dokonywana przez sąd wspólnotowy w odniesieniu do takiej decyzji powinna się zatem ograniczać do kontroli przestrzegania zasad postępowania i uzasadnienia, materialnej prawdziwości stanu faktycznego, jak również braku oczywistych błędów w ocenie stanu faktycznego i nadużycia władzy.

   (por. pkt 32–34)

2.  Rozporządzenie nr 1049/2001 w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji ma na celu zagwarantowanie dostępu do dokumentów instytucji opinii publicznej w ogólności, a nie wprowadzanie przepisów dotyczących ochrony indywidualnego interesu tej czy innej osoby w uzyskaniu dostępu do jednego z tych dokumentów. Ponadto z brzmienia art. 4 ust. 1 lit. a) tego rozporządzenia wynika, że w zakresie wymienionych w nim wyjątków od prawa dostępu odmowa instytucji jest obligatoryjna, jeżeli ujawnienie dokumentu może naruszyć interesy chronione tym przepisem, przy czym w takim przypadku — w odróżnieniu od sytuacji przewidzianej na przykład w art. 4 ust. 2 — nie jest wymagane wyważenie potrzeb dotyczących ochrony tych interesów i potrzeb wynikających z innych interesów. Zatem indywidualny interes wnoszącego odwołanie w uzyskaniu dostępu do dokumentu nie może zostać uwzględniony przez instytucję, która musi zdecydować, czy ujawnienie dokumentu naruszy interesy chronione tym przepisem, a jeśli tak — odmówić dostępu, którego się domagano.

   Nawet przy założeniu, że wnoszący odwołanie ma prawo do otrzymania szczegółowej informacji o istocie i przyczynie oskarżenia skierowanego przeciwko niemu poprzez wpisanie go na listę osób, do których zastosowano zamrożenie funduszy i aktywów finansowych wprowadzone rozporządzeniem nr 2580/2001 w sprawie szczególnych środków restrykcyjnych skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom mających na celu zwalczanie terroryzmu, a także, że prawo to oznacza dostęp do dokumentów będących w posiadaniu Rady, prawo to nie może być wykonywane konkretnie przy użyciu mechanizmów publicznego dostępu do dokumentów wprowadzonego rozporządzeniem nr 1049/2001.

   (por. pkt 43, 46–48)

3.  Artykuł 9 ust. 3 rozporządzenia nr 1049/2001 w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji wskazuje, że dokumenty niejawne zostaną ujęte w rejestrze lub ujawnione wyłącznie za zgodą instytucji, która je stworzyła. Instytucja ta jest więc uprawniona do domagania się zapewnienia tajności w zakresie samego istnienia dokumentu niejawnego i ma prawo sprzeciwić się ujawnieniu swojej własnej tożsamości w przypadku, gdyby fakt istnienia rzeczonego dokumentu miał stać się znany. Taki wniosek, który narzuca się w świetle brzmienia tego przepisu, może być wytłumaczony szczególnym charakterem dokumentów wskazanych w art. 9 ust. 1, to jest dokumentów, których szczególnie sensytywny charakter uzasadnia ich traktowanie w specjalny sposób, co wynika z motywu dziewiątego rozporządzenia. Wniosku tego nie można uznać za nieproporcjonalny na tej podstawie, że dla osoby, której odmówiono dostępu do dokumentu niejawnego, może on oznaczać zwiększenie trudności, a nawet praktyczną niemożność ustalenia nazwy państwa, które stworzyło ten dokument.

   (por. pkt 101–103)