Keywords
Summary

Keywords

1. Postanowienia podatkowe – Harmonizacja ustawodawstw – Podatki obrotowe – Wspólny system podatku od wartości dodanej – Zwolnienia przewidziane w szóstej dyrektywie

(dyrektywa Rady 77/388, art. 13 część B lit. d) pkt 6)

2. Postanowienia podatkowe – Harmonizacja ustawodawstw – Podatki obrotowe – Wspólny system podatku od wartości dodanej – Zwolnienia przewidziane w szóstej dyrektywie

(dyrektywa Rady 77/388, art. 13 część B lit. d) pkt 6)

Summary

1. Pojęcie „zarządzania” funduszami powierniczymi, o którym mowa w art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, jest autonomicznym pojęciem prawa wspólnotowego, którego treść nie może być zmieniona przez państwa członkowskie.

W istocie o ile w wersji angielskiej i niderlandzkiej tego przepisu występuje niejasność w kwestii, czy dyrektywa powierza państwom członkowskim zadanie zdefiniowania zarówno pojęcia „funduszy powierniczych”, jak i „zarządzania” tymi funduszami, o tyle z wersji duńskiej, niemieckiej, francuskiej i włoskiej wynika w szczególności, że przepis ten zawiera odesłanie do definicji państw członkowskich jedynie w odniesieniu do pierwszego z tych pojęć. Za ograniczonym zakresem stosowania tego odesłania do prawa krajowego, wynikającym ze wskazanych wersji, przemawia również kontekst, w jakim występuje to wyrażenie, systematyka szóstej dyrektywy i cel uniknięcia rozbieżności w zakresie stosowania systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich.

(por. pkt 40–43 oraz pkt 1 sentencji)

2. Artykuł 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „zarządzania funduszami powierniczymi”, o którym mowa w tym przepisie, obejmuje usługi w zakresie administracyjnego zarządzania i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, jeżeli – gdy oceniać je globalnie –tworzą one odrębną całość oraz są specyficzne i istotne dla zarządzania tymi funduszami.

Natomiast pojęcie to nie obejmuje świadczenia usług odpowiadających obowiązkom wypełnianym przez depozytariusza, takich jak te wymienione w art. 7 ust. 1 i 3 oraz art. 14 ust. 1 i 3 dyrektywy 85/611 w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe. Obowiązki te nie stanowią bowiem zarządzania przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania, lecz kontrolę i nadzór nad ich działalnością, przy czym zamierzonym ich celem jest zapewnienie, aby zarządzanie przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania odbywało się zgodnie z prawem.

Ponadto, zważywszy na to, że aby móc je zakwalifikować jako transakcje zwolnione z opodatkowania w rozumieniu art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy, usługi w zakresie zarządzania administracyjnego i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią powinny – gdy oceniać je globalnie –tworzyć odrębną całość, która w konsekwencji wypełnia specyficzne i istotne funkcje usługi opisanej w owym pkt 6, samo świadczenie usług o charakterze materialnym czy też technicznym, takie jak udostępnienie systemu informatycznego, nie jest objęte zakresem art. 13 część B lit. d) pkt 6 tej dyrektywy.

(por. pkt 65, 70, 71, 74 oraz pkt 2 sentencji)