Niniejsze decyzje mają na celu ułatwianie rozwoju konkurencyjnego rynku wewnętrznego MSS i stopniowe zapewnienie zasięgu w całej UE.
W ramach niniejszych decyzji ustanawia się procedurę selekcji operatorów MSS na szczeblu UE i wspólne zasady dotyczące udzielania zezwoleń operatorom MSS stosowane przez państwa członkowskie, dążąc do ogólnego celu skutecznego wykorzystania widma radiowego.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Systemy satelitarnej komunikacji ruchomej określono jako sieci komunikacji elektronicznej i związane z nimi urządzenia zdolne do świadczenia usług radiokomunikacyjnych:

między ruchomą stacją naziemną i satelitarnymi stacjami kosmicznymi lub
między ruchomymi stacjami naziemnymi, za pomocą łączności za pośrednictwem satelitarnych stacji kosmicznych, lub
między ruchomą stacją naziemną i uzupełniającymi elementami naziemnymi* o stałej lokalizacji (za pomocą łączności z co najmniej jedną satelitarną stacją kosmiczną).

W decyzji nr 626/2008/WE ustanawia się procedury selekcji i udzielania zezwoleń.

Procedura selekcji

Procedurę selekcji operatorów MSS organizuje Komisja Europejska, przy wsparciu Komitetu ds. Łączności. Zaproszenia do ubiegania się o zamówienie są publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
W decyzji ustanawia się procedurę selekcji operatorów MSS na szczeblu UE i wspólne zasady dotyczące udzielania zezwoleń stosowane przez państwa członkowskie w odniesieniu do używania pasma częstotliwości 2 GHz składającego się z widma radiowego: 1980–2010 MHz do komunikacji Ziemia–kosmos i 2170–2200 MHz do komunikacji kosmos–Ziemia, zgodnie z decyzją 2007/98/WE.
Operatorzy składający wniosek mają siedzibę w UE i określają wnioskowaną ilość widma radiowego, które nie może przekraczać 15 MHz dla komunikacji w obu kierunkach. Wnioskodawcy zobowiązują się również do:
- objęcia obszaru usług odpowiadającemu co najmniej 60% łącznej powierzchni państw członkowskich od chwili rozpoczęcia świadczenia MSS,
- świadczenia MSS we wszystkich państwach członkowskich i dla co najmniej 50% mieszkańców i na co najmniej 60% łącznej powierzchni poszczególnych państw członkowskich nie później niż siedem lat od selekcji.
Na procedurę selekcji składa się ocena zarówno technicznych i komercyjnych możliwości wnioskodawców, jak również technicznej i komercyjnej jakości oferowanych MSS.
Komisja publikuje listę wybranych operatorów, którzy muszą następnie otrzymać zezwolenia na poziomie krajowym.

Udzielanie zezwoleń

Państwa członkowskie gwarantują wybranym operatorom prawo do używania konkretnej częstotliwości radiowej do świadczenia MSS, prawo to podlega następującym warunkom:
- realizowanie etapów dotyczących parowania satelitów (integracja modułu komunikacyjnego z modułem usługowym) i wystrzeliwania satelitów, koordynacji częstotliwości i świadczenia MSS na terytoriach państw członkowskich w ciągu dwóch lat po dokonaniu ich selekcji,
- wybrani operatorzy przestrzegają zobowiązań podjętych podczas procedury selekcji i składają właściwym organom roczne sprawozdania,
- prawo do używania oraz zezwolenie przyznawane są na okres osiemnastu lat od daty selekcji.
Państwa członkowskie również udzielają zezwoleń na używanie uzupełniających elementów naziemnych.

W decyzji 2009/449/WE określono, co następuje:

ICO Satellite Limited i TerreStar Europe Limited nie kwalifikują się do przydzielenia widma (ponieważ nie wykazały wymaganego poziomu technicznego i komercyjnego rozwoju swoich systemów satelitarnej łączności ruchomej i nie powinny być uznane za kwalifikujących się wnioskodawców).
Wybrany wnioskodawca Inmarsat Ventures Limited będzie mógł korzystać z widma radiowego od 1980–1995 MHz dla komunikacji Ziemia–kosmos oraz od 2170–2185 MHz dla komunikacji kosmos–Ziemia.
Wybrany wnioskodawca Solaris Mobile Limited będzie mógł korzystać z widma radiowego 1995–2010 MHz dla komunikacji Ziemia–kosmos oraz od 2185–2200 MHz dla komunikacji kosmos–Ziemia.

W decyzji 2007/98/WE określono, co następuje:

Państwa członkowskie przeznaczą zakresy częstotliwości 1980–2010 MHz i 2170–2200 MHz dla MSS.
Jakiekolwiek inne użytkowanie tych zakresów nie powoduje szkodliwych zakłóceń i nie jest możliwe żądanie ochrony przed szkodliwymi zakłóceniami powodowanymi przez MSS.
Uzupełniająca stacja naziemna stanowi integralną część MSS i jest sterowana przez ten sam system. Wykorzystuje ona ten sam kierunek transmisji i te same częstotliwości co związane z nią elementy satelitarne.

W decyzji 2011/667/UE określono sposób, w jaki państwa członkowskie koordynują podejście do kwestii egzekwowania w przypadku domniemanego naruszenia wspólnych warunków udzielania zezwoleń operatorom MSS.

OD KIEDY DECYZJE MAJĄ ZASTOSOWANIE?

Decyzja nr 626/2008/WE ma zastosowanie od 2 lipca 2008 r. Zmiany, w tym zmienione zasady komitetu i przepisy dotyczące przyjmowania aktów wykonawczych w celu wzmocnienia zasad dotyczących egzekwowania, mają zastosowanie od 26 lipca 2019 r.
Decyzja 2009/449/WE obowiązuje od 12 czerwca 2009 r.
Decyzja 2007/98/WE obowiązuje od 14 lutego 2007 r.
Decyzja 2011/667/UE obowiązuje od 11 października 2011 r.

KONTEKST

Dyrektywę 2002/21/WE (zob. streszczenie dokumentu) wprowadzono w celu stworzenia wewnętrznego rynku MSS otwartego na konkurencję oraz zmniejszenia nierówności cyfrowych przez stopniową poprawę zasięgu w mniej rozwiniętych obszarach UE. Europejski kodeks łączności elektronicznej (dyrektywa (UE) 2018/1972) uchyla ją 21 grudnia 2020 r.
Decyzje są zgodne z wytycznymi zawartymi w rezolucji Parlamentu Europejskiego z 2007 r. w sprawie europejskiej polityki w zakresie widma radiowego, w której podkreślono znaczenie rozpowszechniania łączności szerokopasmowej, łączności ruchomej i nowych technologii bezprzewodowych w zapewnianiu powszechnego zasięgu w UE. Ogólnoeuropejskie usługi satelitarne również umożliwiają rozszerzenie zasięgu geograficznego łączności szerokopasmowej zgodnie z inicjatywą i2010.
Więcej informacji:
- Stosowanie łączności ruchomej za pośrednictwem usług satelitarnych (Komisja Europejska)
- Widmo w Unii Europejskiej – nota informacyjna (Komisja Europejska).

KLUCZOWE POJĘCIA

Uzupełniające elementy naziemne MSS: umieszczone na powierzchni Ziemi stacje o stałej lokalizacji służące poprawie dostępu do MSS na obszarach geograficznych w zasięgu wpływu satelity (satelitów) systemu, gdzie nie może zostać zapewniona łączność o wymaganej jakości z satelitarnymi stacjami kosmicznymi.

GŁÓWNE DOKUMENTY

Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 626/2008/WE z dnia 30 czerwca 2008 r. w sprawie selekcji i zezwoleń dotyczących systemów dostarczających satelitarne usługi komunikacji ruchomej (MSS) (Dz.U. L 172 z 2.7.2008, s. 15–24)

Kolejne zmiany decyzji nr 626/2008/WE zostały włączone do tekstu pierwotnego. Tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.

Decyzja Komisji 2009/449/WE z dnia 13 maja 2009 r. w sprawie selekcji operatorów ogólnoeuropejskich systemów dostarczających satelitarne usługi komunikacji ruchomej (MSS) (Dz.U. L 149 z 12.6.2009, s. 65–68)

Decyzja Komisji 2007/98/WE z dnia 14 lutego 2007 r. w sprawie zharmonizowanego wykorzystania widma radiowego w pasmach częstotliwości 2 GHz celem wdrożenia systemów dostarczających satelitarne usługi komunikacji ruchomej (Dz.U. L 43 z 15.2.2007, s. 32–34)

Decyzja Komisji 2011/667/UE z dnia 10 października 2011 r. w sprawie sposobów skoordynowanego stosowania zasad dotyczących egzekwowania odnośnie do satelitarnych usług komunikacji ruchomej (MSS) zgodnie z art. 9 ust. 3 decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 626/2008/WE (Dz.U. L 265 z 11.10.2011, s. 25–27)

DOKUMENTY POWIĄZANE

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1972 z dnia 11 grudnia 2018 r. ustanawiająca Europejski kodeks łączności elektronicznej (wersja przekształcona) (Dz.U. L 321 z 17.12.2018, s. 36–214)

Zobacz tekst skonsolidowany.

Decyzja nr 676/2002/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie ram regulacyjnych dotyczących polityki spektrum radiowego we Wspólnocie Europejskiej (decyzja o spektrum radiowym) (Dz.U. L 108 z 24.4.2002, s. 1–6)

Dyrektywa 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywa ramowa) (Dz.U. L 108 z 24.4.2002, s. 33–50)

Zobacz tekst skonsolidowany.

Ostatnia aktualizacja: 28.02.2020

Top