This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Emergency travel document (ETD)
Tymczasowy dokument podróży (TDP)
Tymczasowy dokument podróży (TDP)
Decyzja 96/409/WPZiB w sprawie ustanowienia tymczasowego dokumentu podróży
Zakres
Decyzja nie stosuje się do wygasłych paszportów krajowych; jest ona ograniczona w szczególności do przypadków, w których dokumenty podróży zostały utracone, skradzione lub zniszczone lub są tymczasowo niedostępne.
Uzyskiwanie TDP
Ambasady i konsulaty krajów UE wydają TDP w następujących okolicznościach:
Ubiegający się o TDP powinien wypełnić formularz wniosku i przesłać go wraz z uwierzytelnionymi kopiami jakiegokolwiek dostępnego dowodu tożsamości i obywatelstwa do władz wyznaczonych w tym celu przez kraj UE pochodzenia osoby ubiegającej się.
Opłaty
Placówka wydająca pobiera od wnioskodawcy opłaty, takie jak pobierane podczas zwykłego wydawania paszportu w nagłych wypadkach. Wnioskodawca, który nie posiada wystarczających środków na pokrycie innych wydatków lokalnych, otrzymuje, w miarę potrzeby, niezbędne środki zgodnie z decyzją 95/553/WE (która zostanie uchylona dyrektywą (UE) 2015/637 z dnia 1 maja 2018 r.).
Okres ważności
Aby zapewnić, by obywatel był w stanie powrócić do danego miejsca, TDP powinien pozostawać ważny nieznacznie dłużej niż przez minimalny okres wymagany dla ukończenia przejazdu, na który został wydany. Podczas obliczania tego okresu należy uwzględnić niezbędne postoje nocne oraz połączenia w podróży.
Środki bezpieczeństwa
Załącznik III do decyzji dotyczy środków bezpieczeństwa związanych z TDP. Obejmują one między innymi rodzaj papieru i stosowany system przydziału numerów i kodów oraz sposób umieszczania pieczęci organu wydającego.
Więcej informacji:
Decyzja 96/409/WPZiB przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w ramach Rady z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia tymczasowego dokumentu podróży (Dz.U. L 168 z 6.7.1996, s. 4–11)
Kolejne zmiany do decyzji 96/409/WPZiB zostały włączone do tekstu podstawowego. Niniejsza wersja skonsolidowana ma jedynie wartość dokumentalną.
Decyzja 95/553/WE przedstawicieli rządów państw członkowskich spotykających się w ramach rady z dnia 19 grudnia 1995 r. dotycząca ochrony obywateli Unii Europejskiej przez przedstawicielstwa dyplomatyczne i konsularne (Dz.U. L 314 z 28.12.1995, s. 73–76)
Dyrektywa Rady (UE) 2015/637 z dnia 20 kwietnia 2015 r. w sprawie środków koordynacji i współpracy mających ułatwić ochronę konsularną niereprezentowanych obywateli Unii w państwach trzecich oraz uchylająca decyzję 95/553/WE (Dz.U. L 106 z 24.4.2015, s. 1–13)
Ostatnia aktualizacja: 23.08.2016