Alternatywne metody rozstrzygania sporów konsumenckich

 

STRESZCZENIE DOKUMENTU:

Dyrektywa 2013/11/UE w sprawie alternatywnych metod rozstrzygania sporów między przedsiębiorcami a konsumentami

JAKI JEST CEL NINIEJSZEJ DYREKTYWY?

• Zapewnia ona unijnym konsumentom możliwość zgłoszenia sporu konsumenckiego z przedsiębiorcą* dotyczącego towaru lub usługi do podmiotu alternatywnych metod rozstrzygania sporów (ADR) — uznanego organu zajmującego się rozstrzyganiem sporów w postępowaniach ADR, np. pozasądowo.
• Określa wiążące wymogi jakościowe dla podmiotów ADR oraz procedury mające na celu zagwarantowanie niezmienności określonych atrybutów, np. przejrzystości, niezależności, sprawiedliwego traktowania i skuteczności postępowania.
• Nad spełnianiem wymogów czuwają właściwe organy krajowe, które wyznaczane są przez kraje UE.
• Dyrektywa nakłada na przedsiębiorców obowiązek informowania konsumentów o ADR, jeżeli ci ostatni wyrazi chęć skorzystania z ADR lub są do tego zobowiązani oraz jeżeli nie są w stanie rozwiązać sporu dwustronnie.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

• W sporach konsumenckich państwa UE muszą zagwarantować, że wszelkie spory konsumenckie wynikające ze sprzedaży towarów i świadczenia usług między konsumentami zamieszkałymi w Unii a przedsiębiorcami mającymi siedzibę w Unii mogą być przedkładane podmiotowi oferującemu rozstrzygnięcie sporu w ramach postępowania ADR. Dyrektywa ma zastosowania do sprzedaży i usług w internecie i poza internetem.
• Celem tego aktu ustawodawczego jest zapewnienie prawidłowego funkcjonowania jednolitego rynku UE.
• Dzięki systemowi ADR konsumenci mogą korzystać z przystępnego, prostego i szybkiego sposobu rozstrzygania sporów, na przykład w przypadku, gdy przedsiębiorca odmawia naprawy produktu lub zwrotu środków, do czego konsument ma prawo.
• Podmioty ADR ( angażują bezstronne podmioty, takie jak mediator, rzecznik praw obywatelskich lub radę ds. skarg, które starają się rozwiązać spór w ramach postępowania ADR. W zależności od formy postępowania ADR stosowanego przez dany podmiot, podmiot bezstronny może:
  • proponować lub narzucać rozwiązania lub
  • doprowadzić do spotkania stron w celu znalezienia rozwiązania.
• Wszystkie podmioty ADR muszą spełniać wiążące wymogi jakościowe, gwarantując, że działają one w sposób skuteczny, sprawiedliwy, niezależny i przejrzysty.
• Wszystkie państwa UE muszą wyznaczyć co najmniej jeden właściwy organ, który będzie pełnić krajowy nadzór na podmiotami ADR zapewniając, aby spełniały wymogi jakościowe. Właściwe organy tworzą krajowe wykazy podmiotów ADR. Podmiot zajmujący się rozwiązywaniem sporów może zostać umieszony w wykazie jako podmiot ADR wyłącznie, jeżeli spełnia wymogi jakościowe.
• Przedsiębiorcy, którzy wyrażają zgodę na stosowanie ADR lub są do tego zobowiązani, muszą zamieścić informacje o ADR dla konsumentów na swoich stronach internetowych oraz w swoich ogólnych warunkach prowadzenia działalności. Muszą również poinformować konsumentów o ADR, gdy sporu nie da się rozstrzygnąć bezpośrednio między konsumentem a przedsiębiorcą.
• W celu zapewnienia przejrzystości państwa UE muszą dopilnować, aby strony internetowe podmiotów ADR zawierały jasne i zrozumiałe informacje. Obejmują one dane kontaktowe, rodzaj sporów, którymi się zajmują dane podmioty, jak również koszty, średni czas trwania oraz skutki prawne postępowania ADR. Podmioty te muszą też udostępniać publicznie na swoich stronach internetowych roczne sprawozdania z działalności zawierające informacje dotyczące rozpatrywanych przez siebie sporów.
• Podmioty ADR muszą współpracować w celu rozstrzygania sporów w ramach UE. Muszą też prowadzić ze sobą i organami krajowymi wymianę najlepszych praktyk w zakresie rozstrzygania sporów.
• Opisywana dyrektywa ma zastosowanie do wszystkich sektorów rynku z wyjątkiem sektora opieki zdrowotnej i sektora szkolnictwa wyższego.

OD KIEDY NINIEJSZA DYREKTYWA MA ZASTOSOWANIE?

Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie od 8 lipca 2013 r. Kraje UE miały obowiązek wdrożenia jej przepisów do prawa krajowego do 9 lipca 2015 r.

KONTEKST

Więcej informacji:

• „Alternatywne metody rozstrzygania sporów i internetowy system rozstrzygania sporów (ADR/ODR)” na stronie internetowej Komisji Europejskiej.

* KLUCZOWE POJĘCIA

GŁÓWNY DOKUMENT

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/11/UE z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie alternatywnych metod rozstrzygania sporów konsumenckich oraz zmiany rozporządzenia (WE) nr 2006/2004 i dyrektywy 2009/22/WE (dyrektywa w sprawie ADR w sporach konsumenckich) (Dz.U. L 165 z 18.6.2013, s. 63–79)

DOKUMENTY POWIĄZANE

Rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 października 2004 r. w sprawie współpracy między organami krajowymi odpowiedzialnymi za egzekwowanie przepisów prawa w zakresie ochrony konsumentów („Rozporządzenie w sprawie współpracy w dziedzinie ochrony konsumentów”) (Dz.U. L 364 z 9.12.2004, s. 1–11)

Kolejne zmiany do rozporządzenia (WE) nr 2006/2004 zostały włączone do tekstu pierwotnego. Niniejszy tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentalną.

Dyrektywa 2009/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie nakazów zaprzestania szkodliwych praktyk w celu ochrony interesów konsumentów (Dz.U. L 110 z 1.5.2009, s. 30–36)

Patrz tekst skonsolidowany

Dyrektywa 2008/52/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie niektórych aspektów mediacji w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. L 136 z 24.5.2008, s. 3–8)

Patrz tekst skonsolidowany

Ostatnia aktualizacja: 17.10.2016