Płatności transgraniczne w euro

Celem jednolitego obszaru płatności w euro (SEPA) jest zapewnienie, aby dokonywanie płatności elektronicznych w całej strefie euro było tak proste jak dokonywanie płatności gotówkowych i aby nie były naliczane żadne dodatkowe opłaty przy dokonywaniu płatności elektronicznych w euro w innym kraju europejskim (UE).

AKT

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 924/2009 z dnia 16 września 2009 r. w sprawie płatności transgranicznych we Wspólnocie oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 2560/2001

STRESZCZENIE

Celem jednolitego obszaru płatności w euro (SEPA) jest zapewnienie, aby dokonywanie płatności elektronicznych w całej strefie euro było tak proste jak dokonywanie płatności gotówkowych i aby nie były naliczane żadne dodatkowe opłaty przy dokonywaniu płatności elektronicznych w euro w innym kraju europejskim (UE).

JAKIE SĄ CELE NINIEJSZEGO ROZPORZĄDZENIA?

Wymaga ono, aby banki pobierały takie same opłaty w przypadku transgranicznych elektronicznych transakcji płatniczych dokonywanych w euro, pomiędzy dwoma krajami europejskimi oraz w przypadku odpowiadających im elektronicznych transakcji płatniczych dokonywanych w euro* prowadzonych na poziomie krajowym w tym samym kraju europejskim.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Elektroniczne transakcje płatnicze obejmują polecenia przelewu, polecenia zapłaty, wypłaty z bankomatów, płatności kartą debetową i kredytową oraz przelewy gotówkowe.

Płatności te są dokonywane w euro lub w walucie krajowej krajów UE, które chcą zastosować niniejsze rozporządzenie. Z tego względu na wniosek Szwecji zasada równych opłat ma również zastosowanie do płatności dokonanych w koronach szwedzkich.

W praktyce banki muszą zapewnić swoim klientom z międzynarodowy numer rachunku bankowego (IBAN) stosowany przy dokonywaniu transgranicznych elektronicznych transakcji płatniczych. Banki muszą im również podać kod identyfikujący bank (BIC). Przelewy te nie kosztują zatem więcej niż przelewy wykonywane w granicach tego samego kraju.

Przestrzeganie zobowiązań

Jeżeli bank nie przestrzega zasad pobierania opłat, klienci i inne zainteresowane strony mogą złożyć skargę do organu krajowego.

Aby zagwarantować, że spory między bankami a klientami są właściwie rozstrzygane, kraje UE muszą opracować odpowiednie i skuteczne pozasądowe procedury wnoszenia skarg lub odwołań. Za naruszenie niniejszego rozporządzenia mogą być nakładane sankcje.

OD KIEDY ROZPORZĄDZENIE MA ZASTOSOWANIE?

Od 1 listopada 2009 r.

KLUCZOWE POJĘCIA

*Płatności odpowiadające: płatności o podobnych cechach, np. takiej samej wysokości, kanale płatności - np. dokonywane za pomocą bankomatu, on-line itp. - lub używanym instrumencie płatniczym - karty, czeki, polecenia zapłaty lub przelewu.

Ostatnia aktualizacja: 19.06.2015