15.8.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 220/1

(1)

W następstwie dochodzenia („pierwotne dochodzenie”) Rada, rozporządzeniem (WE) nr 954/2006, nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych rur i przewodów bez szwu z żelaza lub stali („SPT”) pochodzących, między innymi, z Rosji.

(2)

Po wejściu w życie rozporządzenia (WE) nr 954/2006 oraz po powiadomieniu Komitetu Doradczego Komisja ze szczególną uwagą monitorowała rozwój przywozu SPT ze wszystkich krajów, do których odnoszą się środki. Monitoring ten pozwolił stwierdzić, że wielkość wywozu prowadzonego przez rosyjską grupę producentów eksportujących OAO TMK (OAO Volzhsky Pipe Plant, OAO Taganrog Metallurgical Works, OAO Sinarsky Pipe Plant i OAO Seversky Tube Works i jego przedsiębiorstwa powiązane) (zwanego dalej „TMK”, „przedsiębiorstwem” lub „grupą”) do Wspólnoty w ciągu pierwszych sześciu miesięcy po nałożeniu środków znacząco się obniżyła. W wyniku monitorowania uznano również, że stawkę cła nałożonego w stosunku do TMK należy poddać ponownej ocenie. Informacje dotyczące kosztów i cen dostarczone przez TMK w kwestionariuszu monitoringu wskazują bowiem, że margines dumpingu grupy jest niższy niż przyjęte obecnie 35,8 %.

(3)

Komisja wszczęła z własnej inicjatywy częściowy przegląd okresowy wyżej wymienionego rozporządzenia w odniesieniu do TMK na podstawie dowodów dostarczonych przez tego eksportera. Przedsiębiorstwo twierdziło, że okoliczności dotyczące dumpingu, na podstawie których ustanowiono obowiązujące obecnie środki, uległy zmianie i że zmiana ta ma charakter trwały. Należy przypomnieć, że przedsiębiorstwo TMK nie w pełni współpracowało podczas pierwotnego dochodzenia, dlatego też margines dumpingu został ustalony na podstawie dostępnych faktów, tj. na podstawie wartości normalnej dla innej grupy producentów z Rosji, która współpracowała podczas dochodzenia oraz danych przekazanych przez Eurostat. Według TMK brak współpracy podczas pierwotnego dochodzenia wynikał przede wszystkim ze znaczących zmian wewnątrz grupy, które rozpoczęły już w jego trakcie. Ze względu na te wyjątkowe okoliczności, które miały wpływ zarówno na ład korporacyjny grupy, jak i na metody księgowania i prowadzenia audytów, TMK nie było w stanie dostarczyć podczas pierwotnego dochodzenia odpowiednich dowodów dotyczących stosowanych cen i ponoszonych kosztów. Według przedstawicieli przedsiębiorstwa zmiany, jakie zaszły w organizacji przedsiębiorstwa od czasu pierwotnego dochodzenia, doprowadziły do uproszczenia struktury korporacyjnej, poprawienia ładu korporacyjnego oraz zastosowania do księgowości grupy metody IFRS, dzięki czemu przedsiębiorstwo może podjąć współpracę. Przedsiębiorstwo przedstawiło ponadto dowody prima facie na to, iż porównanie wartości normalnej opartej na cenach krajowych lub kosztach własnych z cenami eksportowymi do Wspólnoty prowadziłoby do zmniejszenia dumpingu znacznie poniżej poziomu aktualnie obowiązującego środka. W związku z tym, zdaniem TMK, dalsze nakładanie środka na obowiązującym obecnie poziomie, opartym na wcześniej określonym poziomie dumpingu, nie jest już konieczne w celu zrównoważenia skutków dumpingu.

(4)

Po konsultacji z Komitetem Doradczym i stwierdzeniu, iż istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie częściowego przeglądu okresowego, Komisja z własnej inicjatywy zdecydowała, zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, o wszczęciu częściowego przeglądu okresowego, ograniczonego do zbadania poziomu dumpingu w zakresie, w jakim dotyczy on eksportujących producentów/członków grupy TMK. W dniu 22 czerwca 2007 r. Komisja opublikowała w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zawiadomienie o wszczęciu postępowania (3) i rozpoczęła dochodzenie.

(5)

Komisja oficjalnie powiadomiła TMK oraz jego przedsiębiorstwa powiązane, jak również przedstawicieli kraju wywozu, o wszczęciu przeglądu okresowego. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie swoich opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie.

(6)

Komisja przesłała również TMK oraz jego przedsiębiorstwom powiązanym kwestionariusze i otrzymała odpowiedzi w wyznaczonym w tym celu terminie. Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje, jakie uznała za niezbędne dla celów określenia dumpingu, oraz przeprowadziła wizyty weryfikacyjne w siedzibach następujących przedsiębiorstw:

(7)

Dochodzenie objęło okres od dnia 1 kwietnia 2006 r. do dnia 31 marca 2007 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym” lub „ODP”).

(8)

Produktem objętym obecnym przeglądem jest ten sam produkt, który objęty był pierwotnym dochodzeniem, tj. niektóre rury i przewody bez szwu, z żelaza lub stali, o okrągłym przekroju poprzecznym, o średnicy zewnętrznej nieprzekraczającej 406,4 mm, w których wartość ekwiwalentu węgla (Carbon Equivalent Value – CEV) nie przekracza 0,86 zgodnie ze wzorem oraz analizą chemiczną Międzynarodowego Instytutu Spawalnictwa (International Institute of Welding, IIW) (4), pochodzące z Rosji („produkt objęty postępowaniem”), obecnie sklasyfikowany w ramach kodów CN ex 7304 11 00, ex 7304 19 10, ex 7304 19 30, ex 7304 22 00, ex 7304 23 00, ex 7304 24 00, ex 7304 29 10, ex 7304 29 30, ex 7304 31 80, ex 7304 39 58, ex 7304 39 92, ex 7304 39 93, ex 7304 51 89, ex 7304 59 92 i ex 7304 59 93 (5).

(9)

Produkt produkowany i sprzedawany na rynku rosyjskim i ten wywożony do Wspólnoty posiadają takie same podstawowe właściwości fizyczne, techniczne i chemiczne oraz takie same zastosowanie, dlatego też uznaje się je za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(10)

Sprzedaż na rynku krajowym dokonywana jest poprzez powiązane przedsiębiorstwo ZAO TMK Trade House, które następnie odsprzedaje produkt objęty postępowaniem niezależnym klientom w Rosji.

(11)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego zbadano najpierw, w odniesieniu do czterech współpracujących producentów eksportujących należących do grupy, czy sprzedaż krajowa produktu podobnego niezależnym klientom była reprezentatywna, tj. czy całkowita wielkość takiej sprzedaży równała się lub też przekraczała 5 % całkowitego wolumenu odpowiadającej jej sprzedaży eksportowej do Wspólnoty. Ustalono, że całkowita wielkość sprzedaży produktu podobnego na rynku krajowym była reprezentatywna. W następnej kolejności Komisja ustaliła typy produktu podobnego sprzedawanego na rynku krajowym, które były identyczne lub bezpośrednio porównywalne z typami produktu wywiezionego do Wspólnoty.

(12)

Ustalono, w odniesieniu do każdego typu produktu sprzedawanego przez producentów eksportujących na ich rynku krajowym i bezpośrednio porównywalnego z typem produktu objętego postępowaniem wywożonego do Wspólnoty, czy sprzedaż krajowa była wystarczająco reprezentatywna do celów art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Sprzedaż krajową określonego typu produktu uznano za wystarczająco reprezentatywną, jeżeli całkowita wielkość sprzedaży krajowej tego typu w OD stanowiła co najmniej 5 % lub więcej całkowitego wolumenu sprzedaży porównywalnego typu produktu objętego postępowaniem wywiezionego do Wspólnoty.

(13)

Następnie zbadano, czy sprzedaż krajowa reprezentatywnej ilości każdego typu produktu objętego postępowaniem mogła być uważana za dokonaną w zwykłym obrocie handlowym zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, poprzez ustalenie proporcji sprzedaży z zyskiem rozpatrywanego typu produktu niezależnym klientom na rynku krajowym.

(14)

W przypadkach gdy wolumen sprzedaży odpowiedniego typu produktu, sprzedawanego po cenie sprzedaży netto równej lub wyższej od obliczonych kosztów produkcji, przekraczał 80 % całkowitego wolumenu sprzedaży tego typu produktu, a średnia ważona ceny tego typu była równa lub wyższa od kosztów produkcji, wartość normalną oparto na rzeczywistej cenie krajowej, obliczonej jako średnia ważona cen sprzedaży krajowej ogółem, zrealizowanej w OD, bez względu na to, czy była to sprzedaż z zyskiem, czy nie. W przypadkach gdy wolumen sprzedaży z zyskiem danego typu produktu stanowił 80 % lub mniej całkowitego wolumenu sprzedaży tego typu lub gdy średnia ważona ceny danego typu była niższa niż koszty produkcji wartość normalną oparto na rzeczywistej cenie krajowej, obliczonej jako średnia ważona sprzedaży z zyskiem wyłącznie dla danego typu, pod warunkiem że sprzedaż ta stanowiła przynajmniej 10 % lub więcej całkowitego wolumenu sprzedaży tego typu. W przypadkach gdy wolumen sprzedaży z zyskiem jakiegokolwiek typu produktu stanowił mniej niż 10 % całkowitego wolumenu sprzedaży, uznano, że dany typ produktu sprzedany został w ilościach niewystarczających, aby cenę krajową potraktować jako właściwą podstawę do ustalenia wartości normalnej.

(15)

W każdym przypadku gdy ceny krajowe określonego typu produktu sprzedawanego przez producenta eksportującego nie mogły być zastosowane w celu ustalenia wartości normalnej, konieczne było zastosowanie innej metody. W tym zakresie Komisja wykorzystała skonstruowaną wartość normalną. Zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego konstruowanie wartości normalnej następowało poprzez dodanie do kosztów wytworzenia wywożonych typów, dostosowanych w razie potrzeby, uzasadnionej wartości procentowej na wydatki związane ze sprzedażą, wydatki ogólne i administracyjne („SG&A”) oraz uzasadnionej marży zysku. Zgodnie z art. 2 ust. 6 rozporządzenia podstawowego wartość procentowa SG&A i marża zysku zostały oparte na średniej SG&A i marży zysku w zwykłym obrocie handlowym produktem podobnym.

(16)

W odniesieniu do kosztów produkcji, w szczególności do kosztów energii, w przypadku gazu zbadano, czy ceny gazu zapłacone przez producentów eksportujących, w sposób uzasadniony odzwierciedlały koszty związane z produkcją i dystrybucją gazu.

(17)

Ustalono, że krajowa cena gazu zapłacona przez producentów eksportujących wynosiła około jednej czwartej ceny eksportowej rosyjskiego gazu ziemnego. W tej kwestii wszystkie dostępne dane wskazują, że krajowe ceny gazu w Rosji są cenami regulowanymi i znajdują się na znacznie niższym poziomie niż ceny rynkowe płacone na nieregulowanych rynkach gazu ziemnego. Dlatego też, ponieważ koszty gazu nie zostały odpowiednio odzwierciedlone w dokumentacji księgowej producentów eksportujących zgodnie z art. 2 ust. 5, konieczne było ich odpowiednie dostosowanie. Z powodu braku wystarczająco reprezentatywnych, niezniekształconych cen gazu odnoszących się do rynku rosyjskiego uznano, że dostosowanie należy przeprowadzić na podstawie informacji dotyczących innych reprezentatywnych rynków, zgodnie z art. 2 ust. 5. Cena dostosowana ustalona została na postawie średniej ceny gazu rosyjskiego sprzedawanego na wywóz na granicy niemiecko-czeskiej („Waidhaus”), dostosowanej do lokalnych kosztów dystrybucji. Waidhaus, jako główny punkt sprzedaży gazu rosyjskiego do UE, największego rynku zbytu gazu rosyjskiego i gdzie ceny w sposób uzasadniony odzwierciedlają koszty, może być uznany za rynek reprezentatywny w rozumieniu art. 2 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(18)

W przypadku typów produktów, których wartość normalna została skonstruowana, jak opisano powyżej, wartość ta była konstruowana na podstawie kosztów produkcji eksportowanych typów produktu po dostosowaniu z uwzględnieniem kosztów gazu.

(19)

Cała sprzedaż eksportowa TMK dokonywana jest poprzez przedsiębiorstwa powiązane znajdujące się na terytorium Wspólnoty lub w Szwajcarii. Dlatego też cenę eksportową ustalono na podstawie art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, tj. na podstawie cen odsprzedaży faktycznie zapłaconych – lub należnych – przedsiębiorstwu powiązanemu przez pierwszego niezależnego nabywcę we Wspólnocie podczas ODP, po dostosowaniu z uwzględnieniem kosztów poniesionych od momentu przywozu towaru do chwili jego odsprzedaży oraz marży zysku.

(20)

W odniesieniu do cen eksportowych stosowanych wobec klientów we Wspólnocie przez powiązane przedsiębiorstwo w Szwajcarii, TMK Globar AG, TMK twierdziło, że odliczenie od ceny eksportowej marży zysku, SG&A oraz prowizji lub opłat agencyjnych byłoby nieuzasadnione, ponieważ TMK Global występuje jako w pełni zintegrowany dział ds. sprzedaży eksportowej poza Wspólnotą. Według TMK tego rodzaju odliczenia byłyby uzasadnione wyłącznie w przypadku przedsiębiorstw znajdujących się na terytorium Wspólnoty i stanowiących część sieci importowej grupy, zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego.

(21)

Argument ten został przyjęty, ponieważ stwierdzono, że po zmianach organizacyjnych w obrębie grupy TMK Global przekształcono w dział ds. eksportu, odpowiedzialny za wywóz poza Wspólnotę oraz sprzedaż eksportową do Wspólnoty, pomimo faktu że zarówno przed, jak i podczas ODP zanotowano znaczący spadek sprzedaży w obu tych kategoriach. TMK Global istotnie funkcjonuje jako główny „punkt sprzedaży”, co stanowi ułatwienie w procesie dokonywania zakupów i prowadzenia dokumentacji dla biur obsługi klientów znajdujących się bezpośrednio na najważniejszych rynkach, tj. TMK North America oraz TMK Middle-East. Zakres działania TMK Global jako działu ds. eksportu zajmującego się sprzedażą eksportową do swych najważniejszych rynków, jak i do Wspólnoty, obejmuje również zadania takie jak rachunkowość zarządcza oraz wdrażanie norm dotyczących śledzenia towarów. Wcześniej zadania te były realizowane przez lokalne działy ds. eksportu poszczególnych zakładów produkcyjnych, teraz jednak wypełniane są przez TMK Global w celu zapewnienia centralizacji oraz spójności.

(22)

Porównanie ważonej wartości normalnej i ważonej ceny eksportowej zostało przeprowadzone na podstawie ceny ex-works i na takim samym poziomie handlu. W celu zapewnienia rzetelnego porównania uwzględniono, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego, różnice w czynnikach, które, jak wykazano, miały wpływ na ceny i na porównywalność cen. Na tej podstawie w odpowiednich i uzasadnionych przypadkach dokonano dostosowania dotyczącego różnicy we właściwościach fizycznych, kosztach transportu, ubezpieczenia, przeładunku, kosztów kredytu oraz w należnościach celnych.

(23)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego średnią ważoną wartości normalnej danego typu porównano ze średnią ważoną ceny eksportowej odpowiadającego typu produktu objętego postępowaniem. To porównanie wykazało istnienie dumpingu.

(24)

Margines dumpingu dla TMK, wyrażony jako odsetek ceny netto na granicy Wspólnoty, przed ocleniem, wyniósł 27,2 %.

(25)

Zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego zbadano również, czy zmianę okoliczności można w sposób uzasadniony uznać za trwałą.

(26)

W związku z tym należy przypomnieć, że TMK nie współpracowało w sposób należyty podczas pierwotnego dochodzenia. Dlatego też jego margines dumpingu, który stanowi podstawę dla obecnie stosowanej stawki cła wynoszącej 35,8 %, obliczono na podstawie dostępnych faktów, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W zakresie dostępnych faktów Komisja wykorzystała wartość normalną ustaloną dla innej współpracującej rosyjskiej grupy producentów oraz dane Eurostatu.

(27)

Niewystarczająca współpraca podczas pierwotnego dochodzenia, która doprowadziła do wykorzystania dostępnych faktów, wynikała ze znaczących zmian wewnątrz grupy, które rozpoczęły już w trakcie tego dochodzenia. Ze względu na te wyjątkowe okoliczności, które miały wpływ zarówno na ład korporacyjny grupy, jak i na metody księgowania i prowadzenia audytów, TMK nie było w stanie dostarczyć podczas pierwotnego dochodzenia odpowiednich dowodów dotyczących stosowanych cen i ponoszonych kosztów.

(28)

W ramach obecnego dochodzenia TMK w pełni współpracowało. W odróżnieniu od pierwotnego dochodzenia, kiedy grupa była wciąż w trakcie reorganizacji, dane dostarczone w ramach obecnego dochodzenia za pośrednictwem kwestionariusza rzeczywiście mogły zostać zweryfikowane w zadowalający sposób. Dlatego właśnie, ponieważ grupa dostarczyła wiarygodne dane dotyczące normalnej wartości oraz ceny eksportowej, margines dumpingu mógł zostać obliczony na podstawie jej własnych danych.

(29)

Dowody otrzymane podczas dochodzenia wskazują na to, że zmiany w strukturze korporacyjnej i metodach księgowania TMK, które umożliwiły grupie podjęcie współpracy w ramach obecnego dochodzenia, należy uznać za trwałe, ponieważ odnoszą się do długoterminowej struktury grupy.

(30)

Uważa się zatem, że okoliczności, na podstawie których obecny przegląd został wszczęty, w przewidywalnej przyszłości najprawdopodobniej nie ulegną zmianom mogącym wywrzeć wpływ na ustalenia poczynione w ramach obecnego przeglądu. Należy zatem uznać te zmiany za trwałe.

(31)

W świetle wyników dochodzenia uznaje się za stosowne zmienić stawkę cła antydumpingowego, jaka ma zastosowanie do przywozu produktu TMK objętego postępowaniem na 27,2 %. Zmienioną stawkę cła antydumpingowego należy ustanowić na poziomie wykazanego marginesu dumpingu, ponieważ jest on niższy od marginesu szkody określonego w ramach pierwotnego dochodzenia.

(32)

Zainteresowane strony zostały poinformowane o zasadniczych faktach i okolicznościach, na podstawie których zamierza się zalecić zmianę rozporządzenia (WE) nr 954/2006, oraz umożliwiono im przedstawienie swych uwag.

(33)

Po ujawnieniu zasadniczych faktów i ustaleń, na podstawie których zamierzano zalecić zmianę stawki ostatecznego cła antydumpingowego mającego zastosowanie do przywozu produktu objętego postępowaniem przez TMK, grupa złożyła zobowiązanie cenowe zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. Zobowiązanie złożone przez TMK nie wpłynęło na pierwotny wniosek Komisji, zgodnie z którym produkt objęty postępowaniem nie jest produktem odpowiednim do ustalania zobowiązań, jak określono w motywach 248–250 rozporządzenia (WE) nr 954/2006. Komisja uważa bowiem, że zobowiązanie TMK nie rozwiązuje trudności technicznych związanych z produktem objętym postępowaniem, jak określono w motywie 248 wyżej wymienionego rozporządzenia, w stopniu pozwalającym na wykonanie złożonego zobowiązania cenowego,