UMOWA

między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen

UNIA EUROPEJSKA,

WSPÓLNOTA EUROPEJSKA,

oraz

KONFEDERACJA SZWAJCARSKA,

dalej zwane „Umawiającymi się Stronami”,

MAJĄC NA UWADZE, że wraz z wejściem w życie traktatu z Amsterdamu Unia Europejska wyznaczyła sobie za cel utrzymanie i rozwój Unii jako przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, w ramach której zapewniony jest swobodny przepływ osób w powiązaniu z odpowiednimi działaniami w dziedzinie kontroli granic zewnętrznych, azylu, imigracji, a także zapobiegania przestępczości oraz walki z tym zjawiskiem;

MAJĄC NA UWADZE, że dorobek Schengen, włączony w ramy Unii Europejskiej, stanowi część przepisów mających na celu osiągnięcie tej przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości w zakresie, w jakim tworzą one przestrzeń bez kontroli na granicach wewnętrznych i przewidują działania zastępcze umożliwiające zapewnienie wysokiego poziomu bezpieczeństwa;

UWZGLĘDNIAJĄC położenie geograficzne Konfederacji Szwajcarskiej;

MAJĄC NA UWADZE, że uczestnictwo Konfederacji Szwajcarskiej w stosowaniu dorobku Schengen, z późniejszymi zmianami, umożliwi, z jednej strony, wyeliminowanie niektórych przeszkód w swobodnym przepływie osób, które wynikają z położenia geograficznego Konfederacji Szwajcarskiej, a z drugiej strony, wzmocnienie współpracy między Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską w dziedzinach objętych dorobkiem Schengen;

MAJĄC NA UWADZE, że na mocy umowy zawartej w dniu 18 maja 1999 r. przez Radę Unii Europejskiej z Republiką Islandii i Królestwem Norwegii (1) te dwa państwa zostały włączone we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen;

MAJĄC NA UWADZE, że pożądane jest, aby Konfederacja Szwajcarska została włączona na takich samych zasadach jak Islandia i Norwegia we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen;

MAJĄC NA UWADZE, że stosowne jest zawarcie umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską, która obejmowałaby prawa i obowiązki analogiczne do ustalonych między Radą Unii Europejskiej, z jednej strony, a Islandią i Norwegią, z drugiej strony;

PRZEKONANE o konieczności zorganizowania współpracy między Unią Europejską i Konfederacją Szwajcarską w zakresie wprowadzania w życie, praktycznego stosowania i dalszego rozwoju dorobku Schengen;

MAJĄC NA UWADZE, iż dla włączenia Konfederacji Szwajcarskiej w działania Unii Europejskiej w dziedzinach objętych niniejszą Umową oraz dla umożliwienia jej uczestnictwa w tych działaniach istnieje konieczność ustanowienia komitetu według modelu instytucjonalnego, utworzonego do celów włączenia Islandii i Norwegii;

MAJĄC NA UWADZE, że współpraca w ramach Schengen opiera się na zasadach wolności, demokracji, państwa prawnego i poszanowania praw człowieka, zagwarantowanych w szczególności w europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności z dnia 4 listopada 1950 r.;

MAJĄC NA UWADZE, że postanowienia tytułu IV Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską oraz akty przyjęte na podstawie tego tytułu nie mają zastosowania do Królestwa Danii, zgodnie z Protokołem w sprawie stanowiska Danii załączonym poprzez traktat z Amsterdamu do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, oraz to, że decyzje mające na celu rozwój dorobku Schengen na podstawie tego tytułu, które Dania przeniosła do swojego prawa krajowego, mogą tworzyć zobowiązania wyłącznie z tytułu prawa międzynarodowego między Danią a pozostałymi państwami członkowskimi;

MAJĄC NA UWADZE, że Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Irlandia uczestniczą w stosowaniu niektórych przepisów dorobku Schengen, zgodnie z decyzjami podjętymi na podstawie Protokołu włączającego dorobek Schengen w ramy Unii Europejskiej, załączonego poprzez traktat z Amsterdamu do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (2);

MAJĄC NA UWADZE, że istnieje konieczność zapewnienia, aby państwa, które Unia Europejska włączyła we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, stosowały ten dorobek również we wzajemnych stosunkach;

MAJĄC NA UWADZE, że właściwe funkcjonowanie dorobku Schengen wymaga jednoczesnego stosowania niniejszej Umowy oraz umów między różnymi stronami włączonymi lub uczestniczącymi we wprowadzaniu w życie i rozwijaniu dorobku Schengen, regulującymi ich wzajemne stosunki;

BIORĄC POD UWAGĘ Umowę dotyczącą włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku wspólnotowego dotyczącego ustanawiania kryteriów i mechanizmów określania państwa właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl złożonego w jednym z państw członkowskich oraz dotyczącego utworzenia systemu „Eurodac”;

MAJĄC NA UWADZE związek między dorobkiem Schengen a dorobkiem wspólnotowym;

MAJĄC NA UWADZE, że ten związek wymaga jednoczesnego stosowania dorobku Schengen i dorobku wspólnotowego dotyczącego ustanawiania kryteriów i mechanizmów określania państwa właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl złożonego w jednym z państw członkowskich oraz dotyczącego utworzenia systemu „Eurodac”,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

1.   Konfederacja Szwajcarska, dalej zwana „Szwajcarią”, zostaje włączona w działania Wspólnoty Europejskiej i Unii Europejskiej w dziedzinach objętych przepisami, o których mowa w załącznikach A i B do niniejszej Umowy, z późniejszymi zmianami.

2.   Niniejsza Umowa ustanawia wzajemne prawa i obowiązki, zgodnie z procedurami, które są w niej przewidziane.

Artykuł 2

1.   W zakresie, w jakim mają zastosowanie do państw członkowskich Unii Europejskiej, dalej zwanych „państwami członkowskimi”, przepisy dorobku Schengen, o których mowa w załączniku A do niniejszej Umowy są wprowadzane w życie i stosowane przez Szwajcarię.

2.   W zakresie, w jakim zastąpiły one i/lub zmieniły odpowiednie postanowienia Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach, podpisanej w Schengen dnia 19 czerwca 1990 r., dalej zwanej „konwencją wykonawczą do Układu z Schengen” lub zostały przyjęte na podstawie tej konwencji, przepisy aktów Unii Europejskiej i Wspólnoty Europejskiej, o których mowa w załączniku B do niniejszej Umowy, są wprowadzane w życie i stosowane przez Szwajcarię.

3.   Bez uszczerbku dla artykułu 7, akty i środki podejmowane przez Unię Europejską i Wspólnotę Europejską zmieniające lub uzupełniające przepisy, o których mowa w załącznikach A i B, do których mają zastosowanie procedury przewidziane w niniejszej Umowie, są również przyjmowane, wprowadzane w życie i stosowane przez Szwajcarię.

Artykuł 3

1.   Ustanawia się Komitet Mieszany, złożony z przedstawicieli rządu Szwajcarii, członków Rady Unii Europejskiej, dalej zwanej „Radą”, oraz Komisji Wspólnot Europejskich, dalej zwanej „Komisją”.

2.   Komitet Mieszany uchwala swój regulamin wewnętrzny na zasadzie konsensu.

3.   Komitet Mieszany zbiera się z inicjatywy swojego przewodniczącego lub na wniosek jednego z członków.

4.   Z zastrzeżeniem artykułu 4 ustęp 2, Komitet Mieszany zbiera się na szczeblu ministrów, wyższych urzędników lub ekspertów, w zależności od potrzeb.

5.   Komitetowi Mieszanemu przewodniczy:

—	na poziomie ekspertów: przedstawiciel Unii Europejskiej,

—	na szczeblu wyższych urzędników i ministrów: przemiennie, przez okres sześciu miesięcy, przedstawiciel Unii Europejskiej i przedstawiciel rządu Szwajcarii.

Artykuł 4

1.   Zgodnie z niniejszą Umową, Komitet Mieszany rozstrzyga wszystkie kwestie, o których mowa w artykule 2, i zapewnia odpowiednie rozpatrzenie każdej wątpliwości wyrażonej przez Szwajcarię.

2.   W ramach Komitetu Mieszanego, obradującego na poziomie ministrów, przedstawiciele Szwajcarii mają możliwość:

—	przedstawienia problemów, jakie stwarza im dany środek lub akt, lub też przedstawienia rozwiązań problemów napotykanych przez inne delegacje,

—	wyrażenia opinii we wszystkich kwestiach dotyczących opracowania przepisów ich dotyczących lub ich wprowadzania w życie.

3.   Posiedzenia Komitetu Mieszanego na poziomie ministrów są przygotowywane przez Komitet Mieszany na poziomie wyższych urzędników.

4.   Przedstawiciel rządu Szwajcarii ma możliwość przedstawienia Komitetowi Mieszanemu sugestii dotyczących spraw, o których mowa w artykule 1. Komisja lub państwo członkowskie może, po przeprowadzeniu dyskusji, przeanalizować te sugestie w celu sformułowania wniosku lub podjęcia inicjatywy, zgodnie z regułami Unii Europejskiej, w celu przyjęcia aktu lub środka Wspólnoty Europejskiej lub Unii Europejskiej.

Artykuł 5

Bez uszczerbku dla artykułu 4, Komitet Mieszany jest informowany o przygotowywaniu w Radzie każdego aktu lub środka, który mógłby mieć znaczenie dla niniejszej Umowy.

Artykuł 6

Podczas opracowywania nowych przepisów prawnych w dziedzinie objętej niniejszą Umową Komisja przeprowadza nieformalne konsultacje z ekspertami szwajcarskimi, w ten sam sposób jak konsultacje z ekspertami państw członkowskich, w celu opracowania swoich wniosków.

Artykuł 7

1.   Przyjęcie nowych aktów lub środków związanych z kwestiami, o których mowa w artykule 2, jest zastrzeżone dla właściwych instytucji Unii Europejskiej. Z zastrzeżeniem ustępu 2, te akty lub środki wchodzą w życie jednocześnie w Unii Europejskiej, Wspólnocie Europejskiej i w jej zainteresowanych państwach członkowskich oraz w Szwajcarii, o ile przepisy szczególne nie stanowią inaczej. W związku z tym należy odpowiednio uwzględnić termin wskazany przez Szwajcarię w ramach Komitetu Mieszanego, aby umożliwić jej spełnienie wymogów konstytucyjnych.

2.

a) Rada bezzwłocznie notyfikuje Szwajcarii przyjęcie aktów lub środków, o których mowa w ustępie 1, do których zastosowane zostały procedury przewidziane w niniejszej Umowie. Szwajcaria wyraża opinię w sprawie przyjęcia ich treści oraz ich przeniesienia do swojego wewnętrznego porządku prawnego. Decyzja ta jest notyfikowana Radzie oraz Komisji w terminie 30 dni od przyjęcia danych aktów lub środków. b) Jeśli treść powyższych aktów lub środków może być wiążąca dla Szwajcarii dopiero po spełnieniu jej wymogów konstytucyjnych, Szwajcaria informuje o tym Radę i Komisję w swojej notyfikacji. Szwajcaria bezzwłocznie i na piśmie informuje Radę i Komisję o spełnieniu wszystkich wymogów konstytucyjnych. W przypadku gdy referendum nie jest wymagane, notyfikacja ma miejsce natychmiast po upływie terminu przeprowadzenia referendum. Jeśli referendum jest wymagane, Szwajcaria dysponuje, w celu dokonania notyfikacji, nieprzekraczalnym terminem dwóch lat, licząc od daty notyfikacji przez Radę. Od daty ustalonej dla wejścia w życie aktu lub środka dotyczącego Szwajcarii, i do czasu aż notyfikuje ona spełnienie wymogów konstytucyjnych, Szwajcaria stosuje przejściowo, tam, gdzie jest to możliwe, dany akt lub środek.

Jeśli Szwajcaria nie może stosować przejściowo danego aktu lub środka, a ten stan rzeczy tworzy trudności zakłócające współpracę w ramach Schengen, sytuacja zostanie zbadana przez Komitet. Unia Europejska i Wspólnota Europejska mogą podjąć względem Szwajcarii środki proporcjonalne i niezbędne dla zapewnienia sprawnej współpracy w ramach Schengen.

3.   Przyjęcie przez Szwajcarię aktów i środków, o których mowa w ustępie 2, powoduje powstanie praw i obowiązków między Szwajcarią, z jednej strony, oraz, w zależności od przypadku, Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i państwami członkowskimi, z drugiej strony, w zakresie, w jakim są one związane tymi aktami i środkami.

4.   W przypadku gdy:

a)	Szwajcaria notyfikuje swoją decyzję o odrzuceniu aktu lub środka, o której mowa w ustępie 2, do której zastosowane zostały procedury przewidziane w niniejszej Umowie; lub

b)	Szwajcaria nie dokona notyfikacji w terminie 30 dni, o którym mowa w ustępie 2 litera a) lub ustępie 5 litera a); lub

c)

Szwajcaria nie dokona notyfikacji po upływie terminu przeprowadzenia referendum lub, w przypadku referendum, w terminie dwóch lat, o którym mowa w ustępie 2 litera b) lub nie zapewnia tymczasowego stosowania przepisów tych aktów lub środków, przewidzianego w tej samej literze od daty ustalonej dla wejścia w życie aktu lub środka;

niniejsza Umowa ulega rozwiązaniu, chyba że Komitet Mieszany, po uważnej analizie środków dotyczących dalszego stosowania Umowy, zadecyduje inaczej w terminie 90 dni. Niniejsza Umowa przestaje obowiązywać trzy miesiące po upłynięciu okresu 90 dni.

5.

a) Jeśli skutkiem nowego aktu lub środka jest brak dalszych uprawnień państw członkowskich do przedkładania, na warunkach określonych w artykule 51 konwencji wykonawczej do Układu z Schengen, wniosków w sprawie wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych lub uznania nakazu do rewizji/lub zajęcia dowodów pochodzących z innego państwa członkowskiego, Szwajcaria może notyfikować Radzie i Komisji, w terminie 30 dni, o którym mowa w ustępie 2 litera a), że nie przyjmie ani nie przeniesie tych przepisów do swojego wewnętrznego porządku prawnego, o ile chodzi o wnioski lub nakazy rewizji lub zajęcia w odniesieniu do dochodzeń lub ścigania wykroczeń w zakresie podatków bezpośrednich, które, o ile zostałyby popełnione na terytorium Szwajcarii, nie byłyby zagrożone karą pozbawienia wolności według prawa szwajcarskiego. Przeciwnie do postanowień ustępu 4, w takim przypadku Umowa nie ulega rozwiązaniu. b) Na wniosek jednego z członków Komitet Mieszany zbiera się najpóźniej w ciągu dwóch miesięcy od daty tego wniosku i biorąc pod uwagę sytuację międzynarodową, analizuje sytuację wynikającą z notyfikacji, dokonanej zgodnie z literą a). W chwili gdy Komitet Mieszany dojdzie, na zasadzie jednomyślności, do porozumienia, zgodnie z którym Szwajcaria przyjmuje i w pełni przenosi odpowiednie przepisy nowego aktu lub nowego środka, zastosowanie mają przepisy ustępu 2 litera b) oraz ustępów 3 i 4. Informacja, do której odniesienie znajduje się w ustępie 2 litera b) zdanie pierwsze, zostanie przekazana w terminie 30 dni od osiągnięcia porozumienia w ramach Komitetu Mieszanego.

Artykuł 8

1.   Dla potrzeb realizacji celu Umawiających się Stron, polegającego na osiągnięciu możliwie najbardziej jednolitego stosowania i interpretacji przepisów, o których mowa w artykule 2, Komitet Mieszany stale obserwuje zmiany w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, dalej zwanego „Trybunałem Sprawiedliwości”, jak również zmiany w orzecznictwie właściwych sądów szwajcarskich w odniesieniu do tych przepisów. Ustanawia się w tym celu mechanizm służący zagwarantowaniu wzajemnego, regularnego przekazywania informacji dotyczących tego orzecznictwa.

2.   Szwajcaria ma możliwość przedkładania odpowiedzi lub pisemnych uwag do Trybunału Sprawiedliwości, jeśli sąd państwa członkowskiego zwróci się do Trybunału Sprawiedliwości o wydanie wyroku prejudycjalnego dotyczące wykładni przepisów, o których mowa w artykule 2.

Artykuł 9

1.   Co roku Szwajcaria przedkłada Komitetowi Mieszanemu sprawozdanie w sprawie sposobu, w jaki jej władze administracyjne i sądowe stosowały i interpretowały przepisy, o których mowa w artykule 2, tak jak były one interpretowane, w stosownych przypadkach, przez Trybunał Sprawiedliwości.

2.   Jeśli w terminie dwóch miesięcy od poinformowania o zasadniczej różnicy między orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości a orzecznictwem sądów szwajcarskich lub o zasadniczej różnicy w stosowaniu przepisów, o których mowa w artykule 2, między organami zainteresowanych państw członkowskich a organami Szwajcarii, Komitet Mieszany nie był w stanie zapewnić jednolitego stosowania i wykładni, wszczyna się procedurę, o której mowa w artykule 10.

Artykuł 10

1.   W przypadku sporu w sprawie stosowania niniejszej Umowy lub jeśli wystąpi sytuacja, o której mowa w artykule 9 ustęp 2, kwestia jest oficjalnie włączana jako punkt sporny do porządku obrad Komitetu Mieszanego, obradującego na poziomie ministrów.

2.   Komitet Mieszany dysponuje 90 dniami, licząc od daty przyjęcia porządku obrad, do którego punkt sporny został włączony, aby przedłożyć rozwiązanie w jego sprawie.

3.   Jeśli spór nie może zostać rozwiązany przez Komitet Mieszany w terminie 90 dni, o którym mowa w ustępie 2, termin ten jest przedłużany o 30 dni w celu osiągnięcia ostatecznego rozwiązania.

Jeśli ostateczne rozwiązanie nie zostanie osiągnięte, niniejsza Umowa ulega rozwiązaniu sześć miesięcy po upływie terminu 30 dni.

Artykuł 11

1.   Jeśli chodzi o koszty administracyjne związane ze stosowaniem niniejszej Umowy, Szwajcaria wnosi do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich składkę roczną w wysokości 7,286 % kwoty 8 100 000 EUR, z zastrzeżeniem rocznego dostosowania, w zależności od stopy inflacji w Unii Europejskiej.

2.   Jeśli chodzi o koszty rozwoju Systemu Informatycznego Schengen drugiej generacji (SIS II), Szwajcaria wnosi do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich składkę roczną dla odpowiednich lat budżetowych, począwszy od roku budżetowego 2002, obliczoną jako wartość procentową jej produktu krajowego brutto proporcjonalnie do produktu krajowego brutto wszystkich państw uczestniczących.

Składka pokrywająca lata budżetowe, które poprzedzają wejście w życie niniejszej Umowy, jest wymagalna w momencie wejścia w życie tej Umowy.

3.   Jeśli koszty operacyjne związane ze stosowaniem niniejszej Umowy nie są pokrywane z budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich, a obciążają bezpośrednio uczestniczące państwa członkowskie, Szwajcaria pokrywa te koszty, proporcjonalnie do wartości procentowej jej produktu krajowego brutto w stosunku do produktu krajowego brutto wszystkich państw uczestniczących.

Jeśli koszty operacyjne są pokrywane z budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich, Szwajcaria wnosi do tego budżetu składkę roczną, proporcjonalnie do wartości procentowej jej produktu krajowego brutto w stosunku do produktu krajowego brutto wszystkich państw uczestniczących.

4.   Szwajcaria ma prawo do otrzymywania dokumentów dotyczących niniejszej Umowy sporządzonych przez Komisję lub Radę oraz, podczas posiedzeń Komitetu Mieszanego, do występowania z wnioskiem o zapewnienie tłumaczenia ustnego na wybrany przez nią język urzędowy Wspólnot Europejskich.

Artykuł 12

1.   Niniejsza Umowa nie ma wpływu na umowy zawarte między Wspólnotą Europejską a Szwajcarią, jak również umowy zawarte między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Szwajcarią, z drugiej strony.

2.   Niniejsza Umowa nie ma wpływu na umowy wiążące Szwajcarię, z jednej strony, oraz jedno lub więcej państw członkowskich, z drugiej strony, w zakresie, w jakim są one zgodne z niniejszą Umową. W przypadku jakichkolwiek niezgodności między tymi umowami a niniejszą Umową, niniejsza Umowa będzie rozstrzygająca.

3.   Niniejsza Umowa nie ma wpływu na umowy, które mogą zostać zawarte w przyszłości między Wspólnotą Europejską a Szwajcarią, jak również umowy zawierane między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Szwajcarią, z drugiej strony, lub umowy, które mogą być zawarte na podstawie artykułów 24 i 38 Traktatu Unii Europejskiej.

Artykuł 13

1.   Szwajcaria zawiera umowę z Królestwem Danii w sprawie ustanowienia praw i obowiązków między Danią a Szwajcarią, dotyczącą przepisów, o których mowa w artykule 2, które podlegają tytułowi IV Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską i do których, od tej pory, ma zastosowanie Protokół w sprawie stanowiska Danii, dołączony poprzez traktat z Amsterdamu do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską.

2.   Szwajcaria zawiera umowę z Republiką Islandii i Królestwem Norwegii w sprawie ustanowienia wzajemnych praw i obowiązków w związku z ich włączeniem we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen.

Artykuł 14

1.   Niniejsza Umowa wchodzi w życie w terminie jednego miesiąca od daty, w której Sekretarz Generalny Rady, występujący w charakterze depozytariusza, stwierdzi, że wszystkie warunki formalne dotyczące wyrażenia zgody przez strony niniejszej Umowy, lub w ich imieniu, na związanie się niniejszą Umową zostały spełnione.

2.   Artykuły 1, 3, 4, 5, 6 oraz artykuł 7 ustęp 2 litera a) zdanie pierwsze stosuje się tymczasowo od daty podpisania niniejszej Umowy.

3.   W przypadku aktów i środków przyjętych po podpisaniu niniejszej Umowy, ale przed jej wejściem w życie, termin 30 dni, o którym mowa w artykule 7 ustęp 2 litera a) zdanie ostatnie, zaczyna biec od daty wejścia w życie niniejszej Umowy.

Artykuł 15

1.   Przepisy, o których mowa w załącznikach A i B, jak również te, które zostały przyjęte zgodnie z artykułem 2 ustęp 3, są stosowane przez Szwajcarię w terminie, który zostanie ustalony przez Radę, stanowiącą na zasadzie jednomyślności jej członków, reprezentujących rządy tych państw członkowskich, które stosują wszystkie przepisy, o których mowa w załącznikach A oraz B, po przeprowadzeniu konsultacji w ramach Komitetu Mieszanego i po upewnieniu się, że Szwajcaria spełniła warunki wstępne dotyczące wprowadzenia w życie odpowiednich przepisów i że kontrole na jej granicach zewnętrznych są skuteczne.

Członkowie Rady reprezentujący rząd Irlandii oraz rząd Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej uczestniczą w podejmowaniu tej decyzji, o ile jest ona związana z przepisami dorobku Schengen i aktami opartymi na nim lub takimi, które się do niego odnoszą, w których stosowaniu uczestniczą powyższe państwa członkowskie.

Członkowie Rady reprezentujący rządy państw członkowskich, dla których, zgodnie z traktatem o przystąpieniu, tylko część przepisów, o których mowa w załącznikach A i B, ma zastosowanie, uczestniczą w podejmowaniu tej decyzji, o ile jest ona związana z przepisami dorobku Schengen, które mają już do nich zastosowanie.

2.   Stosowanie przepisów, o których mowa w ustępie 1, ustanawia prawa i obowiązki między Szwajcarią, z jednej strony, i, w zależności od sytuacji, Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i państwami członkowskimi, o ile są one związane tymi przepisami, z drugiej strony.

3.   Niniejsza Umowa ma zastosowanie wyłącznie wtedy, gdy umowy, o których mowa w artykule 13, mają również zastosowanie.

4.   Ponadto niniejsza Umowa ma zastosowanie wyłącznie wtedy, gdy Umowa między Wspólnotą Europejską a Szwajcarią w sprawie kryteriów i mechanizmów umożliwiających określenie państwa właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl złożonego w państwie członkowskim lub w Szwajcarii zaczęła obowiązywać.

Artykuł 16

1.   Liechtenstein może przystąpić do niniejszej Umowy.

2.   Przystąpienie Liechtensteinu będzie przedmiotem protokołu do niniejszej Umowy, określającego wszystkie konsekwencje takiego przystąpienia, w tym powstanie praw i obowiązków między Liechtensteinem a Szwajcarią, jak również między Liechtensteinem, z jednej strony, a Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i państwami członkowskimi, o ile są one związane przepisami dorobku Schengen, z drugiej strony.

Artykuł 17

1.   Niniejsza Umowa może zostać wypowiedziana przez Szwajcarię lub na mocy decyzji Rady, stanowiącej na zasadzie jednomyślności jej członków. To wypowiedzenie jest notyfikowane depozytariuszowi i staje się skuteczne sześć miesięcy po jego notyfikacji.

2.   Niniejszą Umowę uważa się za wypowiedzianą, jeśli Szwajcaria wypowie jedną z umów, o których mowa w artykule 13, lub umowę, o której mowa w artykule 15 ustęp 4.

Artykuł 18

1.   Niniejszą Umowę sporządzono w dwóch egzemplarzach w języku angielskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim i włoskim, przy czym wszystkie teksty są na równi autentyczne.

2.   Maltańska wersja językowa zostanie uwierzytelniona przez Umawiające się Strony w drodze wymiany listów. Będzie ona na równi autentyczna z wersjami językowymi, o których mowa w ustępie 1.

---

(1)  Dz.U. L 176 z 10.7.1999, s. 36.

(2)  Dz.U. L 131 z 1.6.2000, s. 43 oraz Dz.U. L 64 z 7.3.2002, s. 20.

AKT KOŃCOWY

Pełnomocnicy przyjęli następujące deklaracje wspólne, o których mowa poniżej, załączone do niniejszego aktu końcowego:

1)	Wspólna deklaracja Umawiających się Stron w sprawie konsultacji parlamentarnej;

2)	Wspólna deklaracja Umawiających się Stron w sprawie stosunków zewnętrznych;

3)	Wspólna deklaracja Umawiających się Stron w sprawie artykułu 23 ustęp 7 Konwencji z dnia 29 maja 2000 r. o pomocy prawnej w sprawach karnych pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej.

Pełnomocnicy przyjęli również do wiadomości deklaracje, o których mowa poniżej, załączone do niniejszego aktu końcowego:

1)	Deklaracja Szwajcarii w sprawie wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych;

2)	Deklaracja Szwajcarii w sprawie artykułu 7 ustęp 2 litera b) dotycząca terminu przyjmowania zmian w dorobku Schengen;

3)	Deklaracja Szwajcarii w sprawie stosowania Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych i Europejskiej konwencji o ekstradycji;

4)	Deklaracja Komisji Europejskiej w sprawie przekazywania wniosków;

5)	Deklaracja Komisji Europejskiej w sprawie komitetów wspierających Komisję Europejską w wykonywaniu jej kompetencji wykonawczych.

POROZUMIENIE

W formie wymiany listów między Radą Unii Europejskiej i Konfederacją Szwajcarską w sprawie komitetów wspierających Komisję Europejską w wykonywaniu jej kompetencji wykonawczych

Szanowny Panie,

Rada odwołuje się do negocjacji dotyczących Umowy w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen i przyjęła wniosek, sformułowany przez Konfederację Szwajcarską w duchu jej uczestnictwa w procesie podejmowania decyzji w dziedzinach objętych Umową oraz w celu przyczyniania się do właściwego jej stosowania, dotyczący pełnego uczestnictwa w pracach komitetów wspierających Komisję Europejską w wykonywaniu jej kompetencji wykonawczych.

Rada odnotowuje, że jeśli takie procedury będą stosowane w dziedzinach, o których mowa w Umowie, rzeczywiście zaistnieje potrzeba włączenia Konfederacji Szwajcarskiej w prace tych komitetów, aby między innymi zagwarantować, że procedury Umowy będą stosowane do odpowiednich aktów i środków, tak by były wiążące dla Konfederacji Szwajcarskiej.

Wspólnota Europejska zobowiązuje się do negocjowania odpowiednich uzgodnień w celu włączenia Konfederacji Szwajcarskiej w prace tych komitetów.

W odniesieniu do dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego oraz Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w dziedzinie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych:

—

Komisja zapewnia ekspertom Konfederacji Szwajcarskiej możliwie najszersze uczestnictwo, jeśli szczególny punkt dotyczy stosowania dorobku Schengen i wyłącznie takiego punktu, w przygotowaniu projektów środków, które mają być następnie przedłożone komitetowi, ustanowionemu na mocy artykułu 31 tej dyrektywy wspierającemu Komisję Europejską w wykonywaniu kompetencji wykonawczych. I tak, podczas opracowania tych wniosków, Komisja Europejska prowadzi konsultacje z ekspertami Konfederacji Szwajcarskiej w taki sam sposób jak z ekspertami państw członkowskich,

—

Konfederacja Szwajcarska może, stosownie do artykułu 29 ustęp 2 akapit drugi dyrektywy, wyznaczyć osobę reprezentującą organ kontrolny lub organy wyznaczone przez Konfederację Szwajcarską do uczestniczenia w charakterze obserwatora, bez prawa głosu, w posiedzeniach grupy ochrony osób w dziedzinie ochrony danych osobowych. To uczestnictwo będzie odbywało się na zaproszenie ad hoc, jeśli szczególny punkt będzie dotyczył stosowania dorobku Schengen, i będzie dotyczyło wyłącznie takiego punktu.

Będę wdzięczny za potwierdzenie, że rząd Szwajcarii wyraża zgodę na powyższe ustalenia.

Proszę przyjąć wyrazy najwyższego szacunku

Szanowny Panie,

Dziękuję za pismo z dnia...., którego treść przedstawia się następująco:

„Rada odwołuje się do negocjacji dotyczących Umowy w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen i przyjęła wniosek, sformułowany przez Konfederację Szwajcarską w duchu jej uczestnictwa w procesie podejmowania decyzji w dziedzinach objętych Umową oraz w celu przyczyniania się do właściwego jej stosowania, dotyczący pełnego uczestnictwa w pracach komitetów wspierających Komisję Europejską w wykonywaniu jej kompetencji wykonawczych.

Rada odnotowuje, że jeśli takie procedury będą stosowane w dziedzinach, o których mowa w Umowie, rzeczywiście zaistnieje potrzeba włączenia Konfederacji Szwajcarskiej w prace tych komitetów, aby między innymi zagwarantować, że procedury Umowy będą stosowane do odpowiednich aktów i środków, tak by były wiążące dla Konfederacji Szwajcarskiej.

Wspólnota Europejska zobowiązuje się do negocjowania odpowiednich uzgodnień w celu włączenia Konfederacji Szwajcarskiej w prace tych komitetów.

W odniesieniu do dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego oraz Rady z dnia 24 października 1995 r., w sprawie ochrony osób fizycznych w dziedzinie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych:

—

Komisja zapewnia ekspertom Konfederacji Szwajcarskiej możliwie najszersze uczestnictwo, jeśli szczególny punkt dotyczy stosowania dorobku Schengen i wyłącznie takiego punktu, w przygotowaniu projektów środków, które mają być następnie przedłożone komitetowi, ustanowionemu na mocy artykułu 31 tej dyrektywy wspierającemu Komisję Europejską w wykonywaniu jej kompetencji wykonawczych. I tak, podczas opracowania tych wniosków, Komisja Europejska prowadzi konsultacje z ekspertami Konfederacji Szwajcarskiej w taki sam sposób jak z ekspertami państw członkowskich,

—

Konfederacja Szwajcarska może, stosownie do artykułu 29 ustęp 2 akapit drugi dyrektywy, wyznaczyć osobę reprezentującą organ kontrolny lub organy wyznaczone przez Konfederację Szwajcarską do uczestniczenia w charakterze obserwatora, bez prawa głosu, w posiedzeniach grupy ochrony osób w dziedzinie ochrony danych osobowych. To uczestnictwo będzie odbywało się na zaproszenie ad hoc, jeśli szczególny punkt będzie dotyczył stosowania dorobku Schengen, i będzie dotyczyło wyłącznie takiego punktu.

Będę wdzięczny za potwierdzenie, że rząd Szwajcarii wyraża zgodę na powyższe ustalenia.”.

Mam zaszczyt poinformować Pana, że Szwajcarska Rada Federalna wyraziła zgodę na powyższe ustalenia.

Proszę przyjąć wyrazy najwyższego szacunku

WSPÓLNA DEKLARACJA W SPRAWIE WSPÓLNYCH OBRAD KOMITETÓW MIESZANYCH

Delegacje reprezentujące rządy państw członkowskich Unii Europejskiej,

delegacja Komisji Europejskiej,

delegacje reprezentujące rządy Republiki Islandii i Królestwa Norwegii,

delegacje reprezentujące rząd Konfederacji Szwajcarskiej,

—

postanowiły organizować wspólnie, niezależnie od poziomu obrad, posiedzenia komitetów mieszanych, ustanowionych na mocy Umowy dotyczącej włączenia Islandii i Norwegii we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, z jednej strony, oraz Umowy dotyczącej włączenia Szwajcarii we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, z drugiej strony,

—

zwracają uwagę, że wspólne odbywanie tych posiedzeń wymaga pragmatycznego uregulowania kwestii przewodniczenia tym obradom, gdy państwa stowarzyszone mają im przewodniczyć zgodnie z Umową między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen lub Umową zawartą między Radą Unii Europejskiej a Republiką Islandii i Królestwem Norwegii dotyczącą włączenia tych państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen,

—

zwracają uwagę na fakt, że państwa stowarzyszone wyraziły gotowość zrzeczenia się, w razie konieczności, przewodniczenia i jego rotacji według porządku alfabetycznego od chwili wejścia w życie Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej jej włączenia we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen.