—

nakazanie przekazania do akt sprawy – zgodnie z żądaniami zawartymi w niniejszej skardze – dokumentów dotyczących postępowania administracyjnego, które doprowadziło do wydania zaskarżonej decyzji;

—

stwierdzenie nieważności art. 1 oraz art. 4 i 6 decyzji Komisji Europejskiej z dnia 4 grudnia 2020 r. C(2020)8550 final „w sprawie systemu pomocy SA.21259 (2018/C) (ex2018/NN) wdrożonego przez Portugalię na rzecz wolengo obszaru celnego Madery (ZFM) – System III”;

—

obciążenie Komisji Europejskiej całością kosztów postępowania.

1.

Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia prawa, ponieważ przedmiotowy środek ma charakter ogólny, a nie selektywny i nie stanowi pomocy państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.

2.

Zarzut drugi, dotyczy tego, że Komisja nie wykazała, że kryterium zakłócenia konkurencji i kryterium skutków dla handlu między państwami członkowskimi zostały spełnione.

3.

Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia prawa w zakresie stosowania art. 108 TFUE i art. 21–23 rozporządzenia (UE) 2015/1589 ze względu na to, że pomoc jest pomocą istniejącą.

4.

Zarzut czwarty, dotyczący naruszenia prawa, ponieważ system III dotyczący wolnego obszaru celnego Madery (ZFM) został wdrożony zgodnie z decyzjami Komisji z 2007 r. i 2013 r. oraz art. 107 i 108 TFUE.

5.

Zarzut piąty, dotyczący błędu w zakresie podstawy faktycznej decyzji lub niedostatecznego uzasadnienia, ponieważ wymogi systemu podatkowego i nadzór nad nim sprawowany przez władze krajowe są w stanie zapewnić kontrolę systemu III dotyczącego ZFM.

6.

Zarzut szósty, dotyczący błędu w zakresie podstawy faktycznej decyzji lub niedostatecznego uzasadnienia, ponieważ Republika Portugalska przeprowadziła kontrole w zakresie wymogu tworzenia/utrzymywania miejsc pracy.

7.

Zarzut siódmy dotyczący naruszenia ogólnych zasad prawa Unii. Skarżąca podnosi w szczególności naruszenie prawa do obrony, zasad pewności prawa i dobrej administracji, a także brak uzasadnienia.