3.7.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 213/23

1)

Czy określony w art. 25 ust. 2 konwencji wykonawczej do układu z Schengen obowiązek konsultacji między umawiającymi się państwami wywołuje skutek prawny, na który może się powołać obywatel państwa trzeciego, w wypadku gdy umawiające się państwo przyjmuje wobec niego zakaz wjazdu na cały obszar Schengen oraz decyzję nakazująca powrót do państwa pochodzenia ze względu na to, że stanowi on zagrożenie dla porządku publicznego i bezpieczeństwa publicznego?

2)

Gdy art. 25 ust. 2 wspomnianej konwencji ma zastosowanie przy przyjęciu decyzji w sprawie zakazu wjazdu, czy należy przeprowadzić konsultacje przed przyjęciem decyzji w sprawie zakazu wjazdu, czy też konsultacje te mogą być prowadzone dopiero po przyjęciu decyzji nakazującej powrót oraz zakazu wjazdu[?]

3)

Jeśli te konsultacje mogą być prowadzone dopiero po przyjęciu decyzji nakazującej powrót oraz zakazu wjazdu, czy fakt, że konsultacje między umawiającymi się państwami toczą się i że inne umawiające się państwo nie oświadczyło, czy zamierza cofnąć dokument pobytowy obywatelowi państwa trzeciego, stoi na przeszkodzie powrotowi obywatela państwa trzeciego do państwa pochodzenia i wejściu w życie zakazu wjazdu na cały obszar Schengen?

4)

W jaki sposób powinno postąpić umawiające się państwo, w wypadku gdy umawiające się państwo, które wydało dokument pobytowy, pomimo ponowienia wezwań nie zajęło stanowiska w przedmiocie cofnięcia dokumentu pobytowego, który wydało obywatelowi państwa trzeciego?