EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62015CB0369

Sprawy od C-369/15 do C-372/15: Postanowienie Trybunału szósta izba) z dnia 26 października 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Supremo – Hiszpania) – Siderúrgica Sevillana SA (C-369/15), Solvay Solutions España SL (C-370/15), Cepsa Química SA (C-371/15), Dow Chemical Ibérica SL (C-372/15)/Administración del Estado (Odesłanie prejudycjalne — Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem — System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych w Unii Europejskiej — Dyrektywa 2003/87/WE — Artykuł 10a — Metoda przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji — Obliczanie jednolitego międzysektorowego współczynnika korygującego — Decyzja 2013/448/UE — Artykuł 4 — Załącznik II — Ważność — Zastosowanie jednolitego międzysektorowego współczynnika korygującego do instalacji w sektorach narażonych na znaczące ryzyko ucieczki emisji CO2 — Decyzja 2011/278/UE — Artykuł 10, ust. 9 — Ważność)

OJ C 14, 16.1.2017, p. 18–19 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

16.1.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 14/18


Postanowienie Trybunału szósta izba) z dnia 26 października 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Supremo – Hiszpania) – Siderúrgica Sevillana SA (C-369/15), Solvay Solutions España SL (C-370/15), Cepsa Química SA (C-371/15), Dow Chemical Ibérica SL (C-372/15)/Administración del Estado

(Sprawy od C-369/15 do C-372/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych w Unii Europejskiej - Dyrektywa 2003/87/WE - Artykuł 10a - Metoda przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji - Obliczanie jednolitego międzysektorowego współczynnika korygującego - Decyzja 2013/448/UE - Artykuł 4 - Załącznik II - Ważność - Zastosowanie jednolitego międzysektorowego współczynnika korygującego do instalacji w sektorach narażonych na znaczące ryzyko ucieczki emisji CO2 - Decyzja 2011/278/UE - Artykuł 10, ust. 9 - Ważność))

(2017/C 014/23)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Tribunal Supremo

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca/powodowa/wnosząca odwołanie: Siderúrgica Sevillana SA (C-369/15), Solvay Solutions España SL (C-370/15), Cepsa Química SA (C-371/15), Dow Chemical Ibérica SL (C-372/15)

Strona pozwana/Druga strona postępowania: Administración del Estado

przy udziale: Repsol Petróleo SA BP Oil España SAU (C-371/15)

Sentencja

1)

Ani z przepisów dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami [uprawnieniami do] emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE, zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/29/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r., rozpatrywanych w świetle art. 15 ust. 3 decyzji Komisji 2011/278/UE z dnia 27 kwietnia 2011 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na mocy art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, ani z decyzji Komisji 2013/448/UE z dnia 5 września 2013 r. dotyczącej krajowych środków wykonawczych w odniesieniu do przejściowego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji gazów cieplarnianych zgodnie z art. 11 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady nie wynika, że przy ustalaniu maksymalnej rocznej liczby uprawnień do emisji gazów cieplarnianych Komisja Europejska wykluczyła emisje inne niż te, które należy przypisać wytwórcom energii elektrycznej.

2)

Analiza pytania trzeciego lit. b) nie wykazała istnienia jakiejkolwiek okoliczności mogącej wpłynąć na ważność art. 15 ust. 3 decyzji 2011/278.

3)

Analiza pytania czwartego nie wykazała istnienia jakiejkolwiek okoliczności mogącej wpłynąć na ważność art. 10 ust. 9 akapit pierwszy decyzji 2011/278.

4)

Stwierdza się nieważność art. 4 decyzji 2013/448 i załącznika II do tej decyzji.

5)

Skutki stwierdzenia nieważności art. 4 decyzji 2013/448 i załącznika II do tej decyzji zostają ograniczone w czasie w ten sposób, że po pierwsze, owo stwierdzenie nieważności wywrze skutki dopiero po upływie okresu dziesięciu miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku z dnia 28 kwietnia 2016 r., Borealis Polyolefine i in. (C-191/14, C-192/14, C-295/14, C-389/14 i od C-391/14 do C-393/14, EU:C:2016:311), co zapewni Komisji Europejskiej czas na przyjęcie koniecznych środków, a po drugie, działania podejmowane na podstawie nieważnych przepisów przed upływem wskazanego okresu nie mogą być kwestionowane.


(1)  Dz.U. C 311 z 21.9.2015.


Top