30.8.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 316/201

—

uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2014)0726 – C8-0012/2015),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1309/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (2014–2020) i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1927/2006 (1) (rozporządzenie w sprawie EFG),

—

uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020 (2), w szczególności jego art. 12,

—

uwzględniając zawarte pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w sprawach budżetowych i należytego zarządzania finansami (3) (porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r.), w szczególności jego pkt 13,

—

uwzględniając procedurę rozmów trójstronnych przewidzianą w pkt 13 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r.,

—

uwzględniając pismo Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych,

—

uwzględniając pismo Komisji Rozwoju Regionalnego,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0030/2015),

A.

mając na uwadze, że Unia opracowała instrumenty ustawodawcze i budżetowe w celu udzielenia dodatkowego wsparcia pracownikom dotkniętym skutkami poważnych zmian w strukturze światowego handlu oraz z myślą o ułatwieniu im powrotu na rynek pracy;

B.

mając na uwadze, że pomoc finansowa Unii dla zwolnionych pracowników powinna być dynamiczna i powinno się jej udzielać jak najszybciej i jak najskuteczniej, zgodnie ze wspólną deklaracją Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, przyjętą na posiedzeniu pojednawczym w dniu 17 lipca 2008 r., a także przy należytym uwzględnieniu porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r. w odniesieniu do przyjęcia decyzji o uruchomieniu Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EFG);

C.

mając na uwadze, że przyjęcie rozporządzenia w sprawie EFG odzwierciedla porozumienie osiągnięte przez Parlament i Radę co do ponownego wprowadzenia kryterium uruchomienia z powodu kryzysu, zwiększenia wkładu finansowego Unii do 60 % łącznych szacunkowych kosztów proponowanych działań, zwiększenia skuteczności rozpatrywania wniosków o uruchomienie EFG przez Komisję oraz przez Parlament i Radę dzięki skróceniu czasu oceny i zatwierdzenia, co do rozszerzenia zakresu kwalifikowalnych działań i beneficjentów poprzez włączenie osób samozatrudnionych i osób młodych oraz co do finansowania środków zachęcających do podejmowania własnej działalności gospodarczej;

D.

mając na uwadze, że Niemcy złożyły wniosek nr EGF/2014/014 DE/Aleo Solar o wkład finansowy z EFG w związku ze zwolnieniem 657 pracowników – 390 w przedsiębiorstwie Aleo Solar AG prowadzącym działalność w dziale 26 według klasyfikacji NACE 2 („Produkcja komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych”) oraz 267 w jego dwóch jednostkach zależnych, przy czym 476 osób ma zostać objętych środkami pomocowymi – w trakcie okresu referencyjnego od dnia 7 marca 2014 r. do dnia 7 lipca 2014 r. i po jego upływie, wskutek spadku udziału Unii w rynku produkcji modułów fotowoltaicznych;

E.

mając na uwadze, że złożony wniosek spełnia kryteria kwalifikowalności przewidziane w rozporządzeniu w sprawie EFG;

1.

zauważa, że warunki wymienione w art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie EFG zostały spełnione i w związku z tym zgadza się z Komisją, iż Niemcy mają prawo do wkładu finansowego na mocy tego rozporządzenia;

2.

odnotowuje, że w dniu 29 lipca 2014 r. władze Niemiec złożyły wniosek o wkład finansowy z EFG i uzupełniły go dodatkowymi informacjami do dnia 23 września 2014 r., a także zauważa, że Komisja udostępniła swoją ocenę dnia 16 grudnia 2014 r.;

3.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że aby szybko zapewnić wsparcie pracownikom, władze Niemiec postanowiły rozpocząć świadczenie zwalnianym pracownikom zindywidualizowanych usług w dniu 11 kwietnia 2014 r., a więc na długo przed zapadnięciem decyzji o przyznaniu z EFG pomocy na zaproponowany skoordynowany pakiet, a nawet przed złożeniem odpowiedniego wniosku;

4.

jest zdania, że zwolnienia w przedsiębiorstwie Aleo Solar AG są związane z poważnymi zmianami strukturalnymi w handlu światowym spowodowanymi globalizacją, przy czym udział Chin w rynku wzrósł z 11 % do 45 %, natomiast udział Niemiec skurczył się z 64 % do 21 % w latach 2005–2011; zauważa, że z powodu znacznego nadmiaru zdolności produkcyjnych w przypadku modułów fotowoltaicznych w Chinach, których nie są w stanie przyjąć ani konsumenci krajowi, ani rynek światowy, ceny tych wyrobów w UE spadły w 2011 r. o 40 % w porównaniu do roku 2010, czyli poniżej kosztów produkcji Aleo Solar AG; zauważa, że w 2013 r. UE zatwierdziła dodatkowe cła na moduły fotowoltaiczne pochodzące z Chin, a także cenę minimalną, która jednak wciąż jest niższa niż koszty produkcji niemieckich producentów;

5.

odnotowuje, że w 2010 r. obroty Aleo Solar AG wyniosły 550 mln EUR, a zysk przedsiębiorstwa wyniósł 43 mln EUR, jednak od 2011 r. gwałtownie spadał, przynosząc do 2013 r. stratę w wysokości 92 mln EUR; podkreśla, że podjęto szereg wysiłków z myślą o restrukturyzacji i podniesieniu wydajności, lecz niestety nie zdołano przywrócić rentowności;

6.

zauważa, że jest to drugi wniosek o wsparcie z EFG dotyczący produkcji modułów fotowoltaicznych i zapewne nie ostatni;

7.

zauważa, że oczekuje się, że zwolnienia w przedsiębiorstwie Aleo Solar AG będą mieć negatywny wpływ na region Prenzlau/Brandenburgię, gdzie dochód na mieszkańca jest znacznie niższy niż średnia krajowa, a stopa bezrobocia jest najwyższa w Niemczech i wynosi odpowiednio 15,5 % oraz 16,4 %; podkreśla, że uwzględnienie zwolnień w przedsiębiorstwie Aleo Solar AG podniosłoby ten wskaźnik o 0,9 %; wyraża ubolewanie, że nie można się spodziewać, iż zwolnieni pracownicy szybko znajdą jakąkolwiek równoważną pracę, ponieważ gęstość zaludnienia jest stosunkowo niska i brakuje potencjalnych pracodawców; w regionie tym działają głównie małe i średnie przedsiębiorstwa, a tylko 10 przedsiębiorstw (0,3 %) zatrudnia ponad 249 pracowników (przedsiębiorstwo Aleo Solar AG było jednym z największych pracodawców);

8.

zauważa, że skoordynowany pakiet zindywidualizowanych usług, które mają być współfinansowane, obejmuje następujące środki skierowane do 476 zwolnionych pracowników: szkolenia zawodowe, doradztwo zawodowe, zajęcia grupowe/warsztaty, porady dotyczące zakładania przedsiębiorstwa, międzyregionalne porady dotyczące mobilności, poszukiwanie pracy przy pomocy fachowców, dalsza opieka nad pracownikami, którzy znaleźli nową pracę, lecz mogą potrzebować porady w celu zapewnienia sobie tego miejsca pracy lub w związku z koniecznością zmiany miejsca zamieszkania, dodatek szkoleniowy w wysokości 60 % poprzedniego wynagrodzenia netto pracownika zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie EFG;

9.

zwraca uwagę, że władze zamierzają wykorzystać maksymalną dozwoloną część wszystkich kosztów (35 %) na świadczenia i zachęty w postaci świadczeń szkoleniowych (Transferkurzarbeitergeld) stanowiących 60 % lub 67 % poprzedniego wynagrodzenia netto pracownika – w zależności od sytuacji w gospodarstwie domowym beneficjenta – co jest zgodne z praktyką stosowaną w Niemczech, gdy pracownicy tracą pracę; zauważa, że dodatek szkoleniowy nie zastępuje biernych środków ochrony socjalnej i podlega rygorystycznym warunkom podjęcia szkolenia i innych zorganizowanych działań;

10.

wyraża zadowolenie, że skoordynowany pakiet zindywidualizowanych usług sporządzono w porozumieniu z przedstawicielami osób objętych pomocą, przy uwzględnieniu potencjału regionu i otoczenia biznesowego;

11.

przypomina, że ważne jest zwiększenie szans wszystkich pracowników na zatrudnienie poprzez odpowiednie szkolenia oraz uznanie umiejętności i kompetencji zdobytych przez pracownika w trakcie kariery zawodowej; oczekuje, że szkolenia oferowane w ramach skoordynowanego pakietu będą dostosowane nie tylko do potrzeb zwolnionych pracowników, lecz także do faktycznej sytuacji gospodarczej;

12.

zauważa, że 164 pracowników Aleo Solar AG zwolnionych w Prenzlau zostało ponownie zatrudnionych przez azjatyckie konsorcjum, które kupiło zakład od likwidatora; zwraca uwagę, że władze Niemiec uzasadniały umożliwienie tym pracownikom skorzystania ze środków finansowanych z EFG tym, że w momencie składania wniosku ich nowe zatrudnienie nie było pewne;

13.

odnotowuje, że środki finansowane z EFG nie obejmą 104 pracowników zwolnionych w ośrodku administracyjnym w Oldenburgu; zauważa, że sytuacja zatrudnienia w tym regionie jest dużo bardziej obiecująca;

14.

ubolewa nad wysokim ryzykiem długotrwałego bezrobocia, na jakie narażeni są zwolnieni pracownicy, i podkreśla w związku z tym znaczenie środków zachęcających pracowników do poszukiwania pracy również poza bezpośrednim obszarem zamieszkania i podejmowania pracy, którą można znaleźć w innych regionach;

15.

uważa, że pracownicy w grupach wiekowych 55–64 oraz 15–29 są bardziej zagrożeni przedłużającym się bezrobociem i wykluczeniem z rynku pracy; wobec tego uważa, że pracownicy ci mają szczególne potrzeby, jeśli chodzi o zapewnienie im zindywidualizowanego podejścia;

16.

przypomina, że zgodnie z art. 7 rozporządzenia w sprawie EFG przy opracowywaniu skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług należy przewidywać przyszłe perspektywy rynku pracy i potrzebne umiejętności, a także pakiet ten powinien być zgodny z przejściem na zasobooszczędną i zrównoważoną gospodarkę;

17.

podkreśla, że z EFG można współfinansować jedynie aktywne instrumenty rynku pracy prowadzące do długotrwałego zatrudnienia; ponownie podkreśla, że wsparcie z EFG nie może zastępować działań, za podjęcie których – na mocy prawa krajowego lub układów zbiorowych – odpowiedzialne są przedsiębiorstwa, ani środków restrukturyzacji przedsiębiorstw lub sektorów;

18.

zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji;

19.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zadbania o jej publikację w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

20.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.