—

W tym względzie skarżąca podnosi, że zaskarżona decyzja narusza art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 1049/2001 w związku z art. 118 rozporządzenia nr 1907/2006 z uwagi na fakt, że ujawnienie spornych informacji osobom trzecim prowadziłoby do naruszenia jej uzasadnionych interesów handlowych oraz naruszenia praw własności intelektualnej, gdyż ujawnienie spornych informacji nie jest uzasadnione nadrzędnym interesem publicznym, a w swej decyzji strona pozwana nie wskazała nawet publicznego interesu, który przeważa nad koniecznością ochrony tychże praw skarżącej.

—

W tym względzie skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja narusza międzynarodowe zobowiązania Unii Europejskiej wynikające z art. 39 ust. 2 porozumienia TRIPS, zgodnie z którym strony porozumienia zapewniają, aby osoby fizyczne i prawne miały możliwość zapobiegania temu, aby informacje pozostające w sposób zgodny z prawem pod ich kontrolą nie zostały ujawnione, nabyte lub użyte bez ich zgody przez innych, w sposób sprzeczny z uczciwymi praktykami handlowymi, tak długo, jak takie informacje: (a) są poufne w tym sensie, że jako całość lub w szczególnym zestawie i zespole ich elementów nie są ogólnie znane lub łatwo dostępne dla osób z kręgów, które normalnie zajmują się tym rodzajem informacji; (b) mają wartość handlową dlatego, że są poufne; i (c) poddane zostały przez osobę, pod której legalną kontrolą informacje te pozostają, rozsądnym, w danych okolicznościach, działaniom dla utrzymania ich poufności.

—

W tym względzie podniesione zostało, że zaskarżona decyzja narusza art. 8 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, art. 1 protokołu dodatkowego do tej konwencji oraz art. 17 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej w zakresie w jakim ogranicza prawo skarżącej do niezakłóconego korzystania z majątku.

—

Zdaniem skarżącej zaskarżona decyzja narusza art. 4 ust. 3 rozporządzenia nr 1049/2001 z uwagi na fakt, że ujawnienie spornych informacji poważnie szkodzi procesowi decyzyjnemu Komisji Europejskiej oraz pozwanej, które zajmują stanowisko w kwestii zezwolenia na stosowanie danej substancji, gdyż ujawnienie spornych informacji nie jest uzasadnione nadrzędnym interesem publicznym, a w swej decyzji strona pozwana nie wskazała nawet publicznego interesu, który przeważa nad koniecznością ochrony rzeczonych praw skarżącej.