1)

Czy rozporządzenie Rady (WE) nr 1472/2006 (1) jest nieważne w zakresie, w jakim narusza ono art. 2 ust. 7 lit. b) i art. 9 ust. 5 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego [rozporządzenia (WE) nr 384/96 (2)], zważywszy że Komisja nie zbadała wniosków o traktowanie na zasadach rynkowych i indywidualne traktowanie, złożonych przez producentów eksportujących w Chinach i Wietnamie, którzy nie zostali objęci wyrywkową kontrolą na podstawie art. 17 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego?

2)

[Or. 10] Czy rozporządzenie Rady (WE) nr 1472/2006 jest nieważne w zakresie, w jakim narusza ono art. 2 ust. 7 lit. c) podstawowego rozporządzenia antydumpingowego [rozporządzenia Rady (WE) nr 384/96], zważywszy że Komisja nie rozstrzygnęła w terminie trzech miesięcy od wszczęcia dochodzenia wniosków o traktowanie na zasadach rynkowych, złożonych przez producentów eksportujących w Chinach i Wietnamie, którzy nie zostali objęci wyrywkową kontrolą na podstawie art. 17 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego?

3)

Czy rozporządzenie Rady (WE) nr 1472/2006 jest nieważne w zakresie, w jakim narusza ono art. 2 ust. 7 lit. c) podstawowego rozporządzenia antydumpingowego [rozporządzenia Rady (WE) nr 384/96], zważywszy że Komisja nie rozstrzygnęła w terminie trzech miesięcy od wszczęcia dochodzenia wniosków o traktowanie na zasadach rynkowych, złożonych przez producentów eksportujących w Chinach i Wietnamie, którzy zostali objęci wyrywkową kontrolą na podstawie art. 17 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego?

4)

Czy rozporządzenie Rady (WE) nr 1472/2006 jest nieważne w zakresie, w jakim narusza ono art. 3, art. 4 ust. 1, art. 5 ust. 4 i art. 17 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego [rozporządzenia Rady (WE) nr 384/96], zważywszy że liczba współpracujących wspólnotowych producentów przemysłowych nie była wystarczająca, aby Komisja mogła prawidłowo oszacować szkodę, a w konsekwencji prawidłowo ocenić związek przyczynowy?

5)

Czy rozporządzenie Rady (WE) nr 1472/2006 jest nieważne w zakresie, w jakim narusza ono art. 3 ust. 2 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego [rozporządzenia Rady (WE) nr 384/96] oraz art. 253 WE, zważywszy że dowód zawarty w aktach dochodzenia świadczy o tym, że szkoda dla przemysłu Wspólnoty została oszacowana na podstawie danych zawierających istotne błędy, zaś w rozporządzeniu nie wyjaśniono w żaden sposób dlaczego dowód ten został pominięty?

6)

Czy rozporządzenie Rady (WE) nr 1472/2006 jest nieważne w zakresie, w jakim narusza ono art. 3 ust. 7 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego [rozporządzenia Rady (WE) nr 384/96], zważywszy że skutki innych czynników, o których wiadomo że powodują szkody, nie zostały wyodrębnione i rozróżnione od skutków przywozów stanowiących rzekomo dumping?

7)

W jakim zakresie sądy państw członkowskich mogą polegać na wykładni rozporządzenia Rady (WE) nr 1472/2006, której dokonał Trybunał Sprawiedliwości w sprawach C-249/10P Brosmann i C-247/10 P Zhejiang Aokang, aby uznać, że należności celne nie były prawnie należne w rozumieniu art. 236 Wspólnotowego kodeksu celnego [rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (3)] w wypadku przedsiębiorstw, które — tak jak wnoszący odwołanie w sprawach Brosmann i Zhejiang Aokang — nie zostały objęte wyrywkową kontrolą, ale przedłożyły wnioski o traktowanie na zasadach rynkowych i indywidualne traktowanie, które to wnioski nie zostały rozpatrzone?