Back to EUR-Lex homepage

EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Use quotation marks to search for an "exact phrase". Append an asterisk (*) to a search term to find variations of it (transp*, 32019R*). Use a question mark (?) instead of a single character in your search term to find variations of it (ca?e finds case, cane, care).
Search tips
Need more search options? Use the Advanced search
You are here

Document 62011TN0330

Sprawa T-330/11: Skarga wniesiona w dniu 15 czerwca 2011 r. — MasterCard i in. przeciwko Komisji

OJ C 238, 13.8.2011, p. 34–35 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

13.8.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 238/34

Skarga wniesiona w dniu 15 czerwca 2011 r. — MasterCard i in. przeciwko Komisji

(Sprawa T-330/11)

2011/C 238/59

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: MasterCard Inc. (Wilmington, Stany Zjednoczone), MasterCard International, Inc. (Wilmington, Stany Zjednoczone) oraz MasterCard Europe SPRL (Waterloo, Belgia) (przedstawiciele: B. Amory, V. Brophy oraz S. McInnes, lawyers)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

uznanie skargi za dopuszczalną;

—

stwierdzenie nieważności, w całości, odmownej decyzji Komisji opartej na wyjątku zawartym w art. 4 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. L 145, s. 43);

—

uznanie dokonanej przez Komisję interpretacji art. 8 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 za pozbawioną podstawy prawnej; oraz

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania, w tym kosztami strony skarżącej.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1)

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia przez Komisję art. 4 ust. 3 i art. 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001, ponieważ:

—

Komisja nie stwierdziła, że spełnione są warunki art. 4 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1049/2001;

—

elementy, na których oparła się Komisja, są błędne pod względem faktycznym; oraz

—

istnieją nadrzędne względy interesu ogólnego w ujawnieniu dokumentów dostarczonych przez EIM Business and Policy Research w ramach badania dotyczącego kosztów ponoszonych przez kupców i korzyści związanych z akceptowaniem różnych form płatności (COMP/2008/D1/020).

2)

Zarzut drugi dotyczący popełnienia przez Komisję błędu co do prawa poprzez naruszenie art. 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001, jak również art. 2 załącznika do decyzji Komisji z dnia 24 lutego 2010 r. zmieniającej regulamin wewnętrzny Komisji (Dz.U. 2010 L 55, s. 60), ponieważ:

—

Komisja bezprawnie ponownie nadała bieg terminowi przeglądu; oraz

—

Komisja bezprawnie przedłużyła termin przeglądu o 15 dni roboczych.
Top