13.8.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 238/8

1)

Czy z przepisów art. 178 lit. a) i b), art. 14, 62, 63, 167 i 168 dyrektywy 2006/112 (1) można wywieść wykładnię pojęcia „brak faktycznej dostawy”, a jeżeli tak, to czy pojęcie „brak faktycznej dostawy” w odniesieniu do jego definicji pokrywa się z pojęciem „oszustwa podatkowe” czy też jest w nim zawarte? Co w rozumieniu dyrektywy obejmuje pojęcie „oszustwa podatkowe”?

2)

Czy w świetle definicji pojęcia „oszustwa podatkowe” oraz motywów 26. i 59. w związku z art. 178 lit. b) dyrektywa wymaga, aby formalności zostały dopełnione wyraźnie na drodze prawodawczej poprzez akt najwyższego organu ustawodawczego państwa członkowskiego, czy też dopuszcza ona, aby owe formalności nie zostały dopełnione na drodze prawodawczej, lecz odzwierciedlały praktykę i orzecznictwo administracyjne (i w zakresie kontroli podatkowych)? Czy formalności mogą być wprowadzone przez akty prawodawcze organów administracyjnych lub wytyczne administracji?

3)

Czy „brak faktycznej dostawy”, jeżeli chodzi o pojęcie, które różni się od pojęcia „oszustw podatkowych” i nie jest objęte jego definicją, stanowi formalność na podstawie art. 178 lit. b) lub środek na podstawie motywu 59. dyrektywy, których wprowadzenie skutkuje odmową prawa do odliczenia i podważa neutralność podatku VAT, istotną zasadę wspólnego systemu podatku VAT, który został wprowadzony właściwym prawem wspólnotowym?

4)

Czy można przewidzieć dla podatników formalności, na podstawie których muszą oni wykazać dostawy poprzedzające dostawę następującą między nimi (ostatnim odbiorcą i jego dostawcą), aby dostawa została uznana za faktycznie zrealizowaną, o ile organy nie kwestionują, że zainteresowani (ostatni dostawcy) zrealizowali kolejne dostawy dotyczące tych samych towarów w tych samych ilościach do kolejnych odbiorców?

5)

Czy w ramach wspólnego systemu podatku VAT i przepisów art. 168 i 178 dyrektywy 2006/112 prawo przedsiębiorcy do uznania płatności podatku VAT od określonej transakcji:

6)

W zależności od odpowiedzi na pytanie piąte: czy transakcje takie jak stanowiące przedmiot postępowania przed sądem krajowym należy uważać za odpłatne dostawy w rozumieniu art. 2 dyrektywy 2006/112 lub za część działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy?

7)

Czy jest dopuszczalne, aby prawidłowo udokumentowane i zgłoszone dla celów podatku VAT przez dostawcę transakcje takie jak stanowiące przedmiot postępowania przed sądem krajowym, w odniesieniu do których odbiorca faktycznie nabył prawo własności do towaru, na który została wystawiona faktura i brak jest informacji co do tego, czy faktycznie otrzymał on towar od osoby, która nie jest wystawcą faktury, nie były uważane za odpłatne dostawy w rozumieniu art. 2 dyrektywy 2006/112 tylko dlatego, że dostawca nie został znaleziony pod podanym adresem i nie przedłożył dokumentów wymaganych w ramach kontroli podatkowej lub nie wykazał wobec organów podatkowych wszystkich okoliczności, w jakich zostały zrealizowane dostawy, w tym pochodzenia sprzedanego towaru?

8)

Czy uzależnienie prawa do odliczenia od zachowania dostawcy lub jego poprzednich dostawców stanowi dopuszczalny środek do zapewnienia poboru podatku i zapobiegania oszustwom podatkowym?

9)

W zależności od odpowiedzi na pytania drugie, trzecie i czwarte: czy środki organów podatkowych takie jak będące przedmiotem postępowania przed sądem krajowym, które prowadzą do wyłączenia uregulowania w zakresie podatku VAT w odniesieniu do transakcji zawartych przez przedsiębiorcę w dobrej wierze, naruszają wspólnotowoprawne zasady proporcjonalności, równego traktowania i pewności prawa? [Or. 4]

10)

W zależności od odpowiedzi na pytania poprzedzające: czy w okolicznościach takich jak w postępowaniu przed sądem krajowym odbiorca dostaw ma prawo do odliczenia podatku naliczonego mu na fakturze przez dostawców?