18.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 346/57

—

stwierdzenie nieważności decyzji Rady z dnia 26 lipca 2010 r.;

—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady nr 668/2010 z dnia 26 lipca 2010 r. w całości;

—

obciążenie Rady całością kosztów postępowania.

—

naruszenia obowiązku uzasadnienia, ponieważ Rada oparła się na niejasnych, nieprecyzyjnych i niemożliwych do sprawdzenia okolicznościach;

—

naruszenia praw podstawowych skarżącej, w zakresie w jakim i) skarżąca była zobowiązana w celu obrony do przedstawienia dowodu negatywnego na to, że nie przyczyniła się do rozwoju irańskiego programu jądrowego ii) skarżącej przysługiwał bardzo krótki termin na przedstawienie wniosku o ponowne zbadanie oraz iii) skarżąca była pozbawiona przysługującego jej prawa do skutecznej ochrony sądowej i prawa własności z uwagi na to, iż skarżąca nie miała dostępu do informacji znajdujących się w aktach jej sprawy;

—

braku kompetencji, ze względu to, że Rada była kompetentna tylko do przyjęcia środków dodatkowych do rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1929 (2010); tymczasem rezolucja ta nie stanowi żadnego środka dotyczącego przemysłu naftowego;

—

nadużycia władzy, ponieważ zaskarżona decyzja hamuje wszystkie operacje wykonywane przez skarżącą na terytorium Unii Europejskiej, w tym zakup nieistotnego sprzętu wykraczając w ten sposób poza to, co przewidziano w art. 4 zaskarżonej decyzji;

—

naruszenia prawa, ponieważ wprowadzenie do obrotu produktów podwójnego zastosowania nie może uzasadnić środka w postaci zamrożenia funduszy danej jednostki, gdyż owa jednostka nie przyczynia się w rzeczywistości do rozwoju irańskiego programu jądrowego;

—

istotnej nieprawidłowości ustaleń faktycznych ze względu na to, że skarżąca nie zakupiła żadnych towarów, które mogą dotyczyć irańskiego programu jądrowego;

—

oczywistego błędu w ocenie ze względu na to, że ograniczenia prawa własności skarżącej i jej prawa do prowadzenia działalności gospodarczej nie są uzasadnione żadnym interesem ogólnym i są nieproporcjonalne do zamierzonego celu;

—

brak podstawy prawnej dla zaskarżonego rozporządzenia w konsekwencji stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji.