Skarga wniesiona w dniu 17 września 2010 r. — Komisja Europejska przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga

(Sprawa C-458/10)

()

2010/C 346/48

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: S. Pardo Quintillán i O. Beynet, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Wielkie Księstwo Luksemburga

Żądania strony skarżącej

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie swej skargi Komisja podnosi dwa zarzuty.

W ramach zarzutu pierwszego Komisja twierdzi, że wdrożenie art. 9 ust. 3 pkt b) i c) dyrektywy 98/83 ma charakter niepełny. Przepisy krajowe nie przewidują bowiem, by decyzja o odstęptwie zawierała „wyniki uprzedniego odpowiedniego monitorowania”, by wskazywała „ilość wody dostarczanej każdego dnia”, „ludność, której to dotyczy” oraz „czy wpłynęłoby to na wszelkie odpowiednie przedsiębiorstwa produkcji żywności”.

W ramach drugiego zarzutu Komisja podnosi, że wdrożenie art. 9 ust. 3 lit. c) dyrektywy 98/83 jest niepełne i nieprawidłowe, gdyż władze luksemburskie twierdzą, między innymi, że zważywszy na to, że podmiot, który ubiega się o zastosowanie odstępstwa jest odpowiedzialny za określenie i wdrożenie środków zaradczych, to podmiot ten — a nie organ wydający decyzję o odstępstwie — powinien dostarczyć „streszczenie planu”, „harmonogram prac” oraz „ocen[ę] kosztów” w odniesieniu do takich środków, odmiennie niż wymaga tego dyrektywa.

(1)  Dyrektywa Rady 98/83/WE z dnia 3 listopada 1998 r. w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi (Dz.U. L 330, s. 32 — wyd. spec. w jęz. polskim rozdz. 15, t. 4, s. 90).