Rezolucja Rady Europejskiej z Amsterdamu w sprawie paktu stabilności i wzrostu

Niniejsza rezolucja przedstawia państwom członkowskim, Radzie i Komisji wiążące wytyczne polityczne w sprawie ścisłej i terminowej realizacji paktu stabilności i wzrostu. Zachęca ona państwa członkowskie do prowadzenia zdrowej polityki budżetowej po wejściu do trzeciego etapu Unii Gospodarczej i Walutowej (UGW).

AKT

Rezolucja Rady Europejskiej w sprawie Paktu stabilności i wzrostu – Amsterdam, 17 czerwca 1997 r. [Dz.U. C 236 z 2.8.1997].

STRESZCZENIE

Niniejsza rezolucja Rady Europejskiej ustanawia założenia polityczne paktu stabilności i wzrostu. Przewiduje ona wiążące wytyczne polityczne dla państw członkowskich, Komisji i Rady w celu wdrożenia paktu stabilności i wzrostu.

Państwa członkowskie zobowiązują się do przestrzegania średniookresowego celu budżetowego bliskiego uzyskania równowagi lub nadwyżki. Ponadto państwa członkowskie:

• są zobowiązane do przedstawienia opinii publicznej, z własnej inicjatywy, zaleceń kierowanych do nich przez Radę,
• zobowiązują się podejmować korygujące działania budżetowe niezbędne do osiągnięcia celów ich programów stabilności i konwergencji,
• są zobowiązane wdrażać naprawcze korekty budżetowe, które uznają za konieczne niezwłocznie po otrzymaniu informacji wskazujących, że istnieje ryzyko nadmiernego deficytu,
• będą korygować nadmierne deficyty tak szybko, jak to możliwe bezzwłocznie po ich powstaniu,
• zobowiązują się nie powoływać na wyjątkowy charakter deficytu związany z rocznym spadkiem PKB o mniej niż 2%, chyba że znajdują się w stanie poważnej recesji (spadek realnego rocznego PKB o co najmniej 0,75%).

Komisja natomiast:

• będzie korzystać z prawa inicjatywy przyznanego w ramach traktatu w celu ułatwienia rygorystycznego, skutecznego i terminowego funkcjonowania paktu stabilności i wzrostu,
• będzie bezzwłocznie przedstawiać konieczne sprawozdania, opinie i zalecenia mające na celu umożliwienie Radzie szybkiego podejmowania decyzji,
• zobowiązuje się do opracowywania raportu w sytuacji, gdy istnieje ryzyko powstania nadmiernego deficytu lub gdy planowany lub rzeczywisty deficyt sektora publicznego przekracza 3% PKB,
• zobowiązuje się przedstawić Radzie pisemne uzasadnienie swojego stanowiska, jeżeli uzna, że deficyt przekraczający 3% nie jest nadmierny, a ta opinia nie jest zgodna z opinią Komitetu Ekonomiczno-Finansowego,
• zobowiązuje się, na wniosek Rady, formułować ogólne zalecenia, na podstawie których Rada podejmuje decyzję o istnieniu nadmiernego deficytu.

Rada zobowiązuje się wdrażać wszystkie elementy paktu stabilności i wzrostu znajdujące się w jej kompetencjach w sposób rygorystyczny i szybki. Ponadto Rada:

• jest zobowiązana bezzwłocznie rozważyć przewidywane terminy zastosowania procedury nadmiernego deficytu oraz terminy maksymalne,
• jest zobowiązana do systematycznego podejmowania decyzji o nakładaniu sankcji, w przypadku gdy uczestniczące państwo członkowskie nie podejmuje niezbędnych środków w celu usunięcia nadmiernego deficytu i ścisłego stosowania pełnego zakresu przewidywanych sankcji,
• jest zobowiązana do systematycznego przedstawiania pisemnego uzasadnienia decyzji o niepodejmowaniu działań.

W wyniku tych ustaleń i ze względu na debatę na temat paktu stabilności i wzrostu Komisja przyjęła we wrześniu 2004 r. komunikat w sprawie wzmocnienia zarządzania gospodarczego i wyjaśnienia wdrożenia paktu stabilności i wzrostu. Niniejszy dokument proponuje szereg możliwych usprawnień paktu. Komisja zwraca swoją uwagę głównie na zmiany czynników gospodarczych w państwach członkowskich i długoterminową stabilność finansów publicznych.

Na posiedzeniu Rady Europejskiej z 22 i 23 marca 2005 r. ministrowie finansów osiągnęli porozumienie polityczne na rzecz lepszego wdrażania paktu stabilności i wzrostu.

AKTY POWIĄZANE

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1467/97 z dnia 7 lipca 1997 r. w sprawie przyspieszenia i wyjaśnienia procedury nadmiernego deficytu [Dz.U. L 209 z 2.8.1997].

Rozporządzenie wyjaśnia i przyspiesza procedurę nadmiernego deficytu, tak by miała ona rzeczywiście charakter odstraszający.

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1466/97 z dnia 7 lipca 1997 r. w sprawie wzmocnienia nadzoru pozycji budżetowych oraz nadzoru i koordynacji polityk gospodarczych [Dz.U. L 209 z 2.8.1997].

Rozporządzenie to ma na celu monitorowanie pozycji budżetowych państw członkowskich i koordynowanie ich polityk gospodarczych.

See also

• Komisja Europejska, Dyrekcja Generalna (DG) ds. Gospodarczych i Finansowych: Pakt stabilności i wzrostu

Ostatnia aktualizacja: 04.11.2005