This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Przyjmowanie i pobyt obywateli państw trzecich w celu prowadzenia badań naukowych
STRESZCZENIE DOKUMENTU:
JAKI JEST CEL NINIEJSZEJ DYREKTYWY?
KLUCZOWE ZAGADNIENIA
Dyrektywa ma zastosowanie do obywateli państw trzecich i nie narusza korzystniejszych przepisów wynikających z umów dwustronnych lub wielostronnych zawartych między UE lub między UE i jej krajami członkowskimi, a jednym lub kilkoma państwami trzecimi.
Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do:
Instytucje badawcze
Każda instytucja badawcza chcąca przyjąć naukowca musi wcześniej zostać zatwierdzona przez kraj UE, w którym się mieści. Zatwierdzenie instytucji badawczej jest zwykle ważne przez okres przynajmniej pięciu lat. Każdego roku każdy kraj UE publikuje listę zatwierdzonych instytucji badawczych.
Instytucja badawcza podpisuje z naukowcem wiążącą prawnie „umowę o przyjęciu”. Nakłada ona następujące wymogi:
Przyjmowanie naukowców
Kraje UE muszą przyjąć naukowców, którzy:
Kraje UE wydają dokument pobytowy na okres nie krótszy niż rok i corocznie przedłużają jego ważność. Jeśli projekt badawczy jest zaplanowany na okres krótszy niż rok, dokument pobytowy jest wydawany na czas trwania projektu. Dokument pobytowy z jednakowym okresem ważności może zostać wydany członkom rodziny naukowca.
Osoby posiadające dokument pobytowy są uprawnione do traktowania na równi z obywatelami danego państwa w zakresie:
Procedura
Kraje UE określają, czy wnioski o wydanie dokumentu pobytowego mają być składane przez naukowca czy przez zainteresowaną instytucję badawczą.
Wnioski należy składać w kraju zamieszkania naukowca za pośrednictwem organów dyplomatycznych lub konsularnych kraju UE, w którym badania mają być realizowane.
Kraje UE mogą także zapewnić w ustawodawstwie krajowym możliwość składania wniosków przez wnioskodawców z terytorium kraju zamieszkania.
Uchylenie
Dyrektywa (UE) 2016/801 uchyla i zastępuje dyrektywę 2005/71/WE z dniem 24 maja 2018 r.
OD KIEDY NINIEJSZA DYREKTYWA MA ZASTOSOWANIE?
Dyrektywa ma zastosowanie od 23 listopada 2005 r. Kraje UE miały obowiązek wdrożenia jej przepisów do prawa krajowego do 12 października 2007 r.
KONTEKST
Mobilność naukowców jest kluczowym elementem nabywania nowej wiedzy i dzielenia się nią. Uproszczenie procedur wjazdu i pobytu naukowców z krajów spoza UE może pomóc w osiągnięciu tego celu.
Więcej informacji:
AKT
Dyrektywa Rady 2005/71/WE z dnia 12 października 2005 r. w sprawie szczególnej procedury przyjmowania obywateli państw trzecich w celu prowadzenia badań naukowych (Dz.U. L 289 z 3.11.2005, s. 15–22)
AKTY POWIĄZANE
Dyrektywa Rady 2004/114/WE z dnia 13 grudnia 2004 r. w sprawie warunków przyjmowania obywateli państw trzecich w celu odbywania studiów, udziału w wymianie młodzieży szkolnej, szkoleniu bez wynagrodzenia lub wolontariacie (Dz.U. L 375 z 23.12.2004, s. 12–18)
Zalecenie Komisji z 11 marca 2005 r. w sprawie Europejskiej Karty Naukowca oraz Kodeksu postępowania przy rekrutacji pracowników naukowych (Dz.U. L 75 z 22.3.2005, s. 67–77)
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/801 z 11 maja 2016 r. w sprawie warunków wjazdu i pobytu obywateli państw trzecich w celu prowadzenia badań naukowych, odbycia studiów, szkoleń, udziału w wolontariacie, programach wymiany młodzieży szkolnej lub projektach edukacyjnych oraz podjęcia pracy w charakterze au pair (Dz.U. L 132 z 21.5.2016, s. 21-57)
Ostatnia aktualizacja: 09.08.2016