Access to European Union law
<a href="https://eur-lex.europa.eu/content/help/eurlex-content/experimental-features.html" target="_blank">More about the experimental features corner</a>
Choose the experimental features you want to try
EUR-Lex
Access to European Union law

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

You are here
Use quotation marks to search for an "exact phrase". Append an asterisk (*) to a search term to find variations of it (transp*, 32019R*). Use a question mark (?) instead of a single character in your search term to find variations of it (ca?e finds case, cane, care).
Search tips
Need more search options? Use the Advanced search

Summaries of EU Legislation

Dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych

 

STRESZCZENIE DOKUMENTU:

Dyrektywa 2010/13/UE dotycząca audiowizualnych usług medialnych (dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych)

JAKIE SĄ CELE DYREKTYWY?

Celem dyrektywy jest ustanowienie i zapewnienie prawidłowego funkcjonowania w Unii Europejskiej jednolitego rynku audiowizualnych usług medialnych*, przy jednoczesnym przyczynianiu się do promowania różnorodności kulturowej i zapewnianiu odpowiedniego poziomu ochrony konsumentów oraz dzieci.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Przyjęta przez UE dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych służy koordynacji na szczeblu całej UE przepisów krajowych dotyczących wszystkich mediów audiowizualnych, w tym zarówno klasycznych przekazów telewizyjnych, jak i audiowizualnych usług medialnych na żądanie*.

Dyrektywa (UE) 2018/1808 zmienia i aktualizuje dyrektywę o audiowizualnych usługach medialnych w ramach strategii jednolitego rynku cyfrowego w celu:

  • objęcia platform udostępniania wideo oraz treści audiowizualnych udostępnianych w niektórych mediach społecznościowych pewnymi przepisami dotyczącymi usług medialnych;
  • wprowadzenia elastyczności w odniesieniu do ograniczeń mających zastosowanie do przekazów telewizyjnych;
  • większego promowania treści europejskich;
  • skuteczniejszej ochrony dzieci i walki z mową nienawiści;
  • zwiększenia niezależności krajowych organów regulacyjnych.

Państwa UE zapewniają swobodę odbioru i nie ograniczają transmisji audiowizualnych usług medialnych z innych państw UE. W pewnych okolicznościach i pod warunkiem zastosowania określonych procedur państwa mogą wprowadzić przepisy surowsze niż te przewidziane w dyrektywie. Organy krajowe popierają współregulację lub samoregulację z wykorzystaniem krajowych kodeksów postępowania.

Reklama

Reklama audiowizualna ma być łatwo rozpoznawalna i nie może:

  • wykorzystywać technik podprogowych;
  • naruszać godności człowieka;
  • zawierać żadnych treści dyskryminujących lub promować takiej dyskryminacji;
  • zachęcać do postępowania zagrażającego zdrowiu lub bezpieczeństwu;
  • zachęcać do postępowania poważnie szkodzącego ochronie środowiska.

Zakazane są między innymi reklamy audiowizualne:

  • papierosów i tytoniu, w tym papierosów elektronicznych i pojemników zapasowych;
  • alkoholu, jeśli są specjalnie kierowane do małoletnich lub zachęcają do nieumiarkowanej konsumpcji napojów alkoholowych;
  • produktów i zabiegów leczniczych dostępnych na receptę;
  • wykorzystujące brak doświadczenia lub łatwowierność dzieci oraz zaufanie, którym darzą one dorosłych, lub bez uzasadnienia pokazujące małoletnich w niebezpiecznych sytuacjach.

Dodatkowe wymogi dotyczą sponsorowania i lokowania produktu. Wprowadzono również większą elastyczność w odniesieniu do czasu reklamowego, a także nowy limit, zgodnie z którym czas nadawania reklam w godzinach od 6.00 do 18.00 i od 18.00 do 24.00 nie przekracza 20% tych przedziałów czasowych.

Ochrona dzieci

Państwa UE podejmują działania w celu zapewnienia, że audycje, które mogą „zaszkodzić fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu rozwojowi małoletnich”, są udostępniane jedynie w taki sposób, by małoletni w zwykłych okolicznościach nie mogli ich słuchać ani oglądać. W tym celu wybiera się odpowiednie godziny nadawania i stosuje narzędzia weryfikacji wieku lub inne rozwiązania techniczne proporcjonalne do potencjalnej szkodliwości audycji. Najbardziej szkodliwe treści, takie jak nieuzasadniona przemoc i pornografia, podlegają najsurowszym środkom.

Małoletnim zapewnia się także wyższy poziom ochrony w internecie: platformy udostępniania wideo wprowadzają środki zapewniające małoletnim ochronę przed szkodliwymi treściami.

Lokowanie produktu w audycjach przeznaczonych dla dzieci jest zabronione. Państwa UE zachęcają do korzystania z samoregulacji i współregulacji z wykorzystaniem kodeksów postępowania dotyczących niestosownych reklam towarzyszących audycjom przeznaczonym dla dzieci lub będących ich elementem, które stanowią reklamę artykułów żywnościowych lub napojów zawierających duże ilości tłuszczu, soli i cukru.

Mowa nienawiści

Audiowizualne usługi medialne nie mogą nawoływać do przemocy lub nienawiści wobec grupy osób lub członka grupy motywowanej dyskryminacją ze względu na płeć, rasę, kolor skóry, pochodzenie etniczne lub społeczne, cechy genetyczne, język, religię lub przekonania, poglądy polityczne lub wszelkie inne poglądy, przynależność do mniejszości narodowej, majątek, urodzenie, niepełnosprawność, wiek, orientację seksualną lub przynależność państwową zgodnie z art. 21 Karty praw podstawowych UE.

Zakazane jest także publiczne nawoływanie do popełnienia przestępstwa terrorystycznego.

Dostępność

Dostawcy zapewniają, aby ich usługi stawały się stopniowo i w sposób ciągły coraz bardziej dostępne dla osób z niepełnosprawnościami. Ponadto są oni zachęcani do opracowania planów działań w zakresie zapewnienia dostępności.

Państwa UE wyznaczają punkt kontaktowy on-line w celu dostarczania informacji i odbierania skarg w kwestiach związanych z dostępnością. Publiczne informacje o charakterze nadzwyczajnym podawane do wiadomości za pomocą audiowizualnych usług medialnych, na przykład w sytuacji klęski żywiołowej, mają być dostępne dla osób z niepełnosprawnościami.

Udostępnianie wideo

Dostawcy usług platformy udostępniania wideo* stosują odpowiednie środki w celu ochrony małoletnich przed treściami, które mogą zaszkodzić ich rozwojowi fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu. Ponadto mają oni stosować środki służące zapewnieniu ochrony ogółu odbiorców przed nawoływaniem do przemocy lub nienawiści oraz nawoływaniem do popełnienia przestępstwa terrorystycznego.

Środki te obejmują między innymi:

  • mechanizmy pozwalające użytkownikom sygnalizować nieodpowiednie treści oraz skuteczne procedury przyjmowania i rozpatrywania skarg użytkowników;
  • oferowanie skutecznych środków i narzędzi kształtowania umiejętności korzystania z mediów oraz podnoszenie świadomości użytkowników odnośnie do tych środków i narzędzi.

Dostawcy usług platformy udostępniania wideo mają te same obowiązki co dostawcy usług audiowizualnych w odniesieniu do reklamy i innych ograniczeń w zakresie treści, przy czym pod uwagę wzięto ograniczoną kontrolę tych dostawców nad prezentowanymi na ich platformach reklamami, które nie są przez nich promowane, sprzedawane lub umieszczane.

Promowanie utworów europejskich i niezależnych

Dostawcy świadczący audiowizualne usługi medialne na żądanie zapewniają w swoich katalogach co najmniej 30-procentowy udział utworów europejskich oraz ekspozycję tych utworów.

OD KIEDY DYREKTYWA MA ZASTOSOWANIE?

Pierwotna wersja dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych ma zastosowanie od dnia 5 maja 2010 r. Zmiany wprowadzone dyrektywą (UE) 2018/1808 mają zastosowanie od dnia 18 grudnia 2018 r., przy czym do porządku krajowego państw UE mają zostać włączone do dnia 19 września 2020 r.

KONTEKST

Więcej informacji:

KLUCZOWE POJĘCIA

Audiowizualna usługa medialna: usługa, za którą odpowiedzialność redakcyjną ponosi dostawca usług medialnych i która polega na dostarczaniu ogółowi odbiorców audycji w celach informacyjnych, rozrywkowych lub edukacyjnych z wykorzystaniem sieci łączności elektronicznej w formie przekazu telewizyjnego lub na żądanie.
Audiowizualna usługa medialna na żądanie: audiowizualna usługa medialna świadczona przez dostawcę usług medialnych, umożliwiająca użytkownikowi odbiór audycji w wybranym przez niego momencie i na jego życzenie w oparciu o katalog audycji przygotowany przez dostawcę usług medialnych.
Usługa platformy udostępniania wideo: usługa polegająca na dostarczaniu ogółowi odbiorców, z wykorzystaniem sieci łączności elektronicznej oraz w celach informacyjnych, rozrywkowych lub edukacyjnych, audycji, wideo stworzonych przez użytkownika lub obu tych rodzajów treści, za które dostawca platformy udostępniania wideo nie ponosi odpowiedzialności wydawniczej, ale o sposobie zestawienia których decyduje, w tym automatycznie lub za pomocą algorytmów, w szczególności poprzez eksponowanie, flagowanie i sekwencjonowanie.

GŁÓWNY DOKUMENT

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/13/UE z dnia 10 marca 2010 r. w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących świadczenia audiowizualnych usług medialnych (dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych) (Dz.U. L 95 z 15.4.2010, s. 1–24)

Kolejne zmiany dyrektywy 2010/13/UE zostały włączone do tekstu podstawowego. Tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.

DOKUMENTY POWIĄZANE

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/541 z dnia 15 marca 2017 r. w sprawie zwalczania terroryzmu i zastępująca decyzję ramową Rady 2002/475/WSiSW oraz zmieniająca decyzję Rady 2005/671/WSiSW (Dz.U. L 88 z 31.3.2017, s. 6–21)

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów: Strategia jednolitego rynku cyfrowego dla Europy (COM(2015) 192 final z 6.5.2015)

Karta praw podstawowych Unii Europejskiej (Dz.U. C 326 z 26.10.2012, s. 391–407)

Dyrektywa 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywa ramowa) (Dz.U. L 108 z 24.4.2002, s. 33–50)

Zobacz tekst skonsolidowany.

Ostatnia aktualizacja: 17.05.2019

Top