20.12.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 347/221

(1)

Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) ma na celu stworzenie coraz ściślejszej unii między narodami Europy i wyznacza Unii między innymi zadanie polegające na przyczynianiu się do rozkwitu kultur państw członkowskich, w poszanowaniu ich różnorodności narodowej i regionalnej, a jednocześnie na zapewnianiu warunków niezbędnych dla konkurencyjności przemysłu Unii. W związku z tym, w razie potrzeby, Unia wspiera i uzupełnia działania państw członkowskich na rzecz poszanowania różnorodności kulturowej i językowej, zgodnie z art. 167 TFUE i konwencją UNESCO z 2005 r. w sprawie ochrony i promowania różnorodności form wyrazu kulturowego („konwencja UNESCO z 2005 r.”), wzmocnienia konkurencyjności sektora kultury i sektora kreatywnego oraz ułatwienia przystosowania się do zmian w przemyśle.

(2)

Podstawą wsparcia udzielanego przez Unię sektorowi kultury i sektorowi kreatywnemu jest przede wszystkim doświadczenie nabyte w związku z programami unijnymi ustanowionymi w decyzji nr 1718/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (4) („program MEDIA”), decyzji nr 1855/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (5) („program Kultura”), decyzji nr 1041/2009/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (6) („program MEDIA Mundus”). Decyzja nr 1622/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (7) („działanie na rzecz Europejskiej Stolicy Kultury”), oraz decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1194/2011/UE (8) („działanie Unii Europejskiej na rzecz Znaku Dziedzictwa Europejskiego”) również przyczyniają się do działań Unii wspierających sektor kultury i sektor kreatywny.

(3)

W komunikacie dotyczącym Europejskiej agendy kultury w dobie globalizacji świata, popartym przez Radę w rezolucji z dnia 16 listopada 2007 r. (9) i przez Parlament Europejski w rezolucji z dnia 10 kwietnia 2008 r. (10), zostały określone cele przyszłych działań Unii w sektorze kultury i sektorze kreatywnym. Agenda ma na celu propagowanie różnorodności kulturowej i dialogu międzykulturowego, kultury jako katalizatora kreatywności na rzecz wzrostu i zatrudnienia oraz kultury jako istotnego elementu stosunków międzynarodowych Unii.

(4)

Z Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności jej art. 11, 21 i 22 wynika, że sektor kultury i sektor kreatywny w istotny sposób przyczyniają się do zwalczania wszelkich form dyskryminacji, między innymi rasizmu i ksenofobii, i stanowią ważną platformę dla wolności wyrażania opinii i promowania poszanowania różnorodności kulturowej i językowej.

(5)

Konwencja UNESCO z 2005 r., która weszła w życie w dniu 18 marca 2007 r. i której stroną jest Unia, podkreśla, że działalność kulturalna oraz dobra i usługi kulturalne mają znaczenie zarówno ekonomiczne, jak i kulturowe, ponieważ są nośnikami tożsamości, wartości oraz znaczeń, i w związku z tym nie powinny być traktowane jako mające wyłącznie wartość handlową. Konwencja ta ma na celu umacnianie współpracy międzynarodowej – między innymi poprzez zachęcanie do zawierania międzynarodowych umów o koprodukcji i współrozpowszechnianiu – oraz solidarności, by służyć tworzeniu środków wyrazu kulturowego we wszystkich krajach i przez wszystkich obywateli. Konwencja mówi także, że należy poświęcić uwagę szczególnym warunkom i potrzebom różnych grup społecznych, w tym członków mniejszości. Zatem zgodnie z konwencją program wsparcia dla sektora kultury i sektora kreatywnego powinien sprzyjać różnorodności kulturowej na poziomie międzynarodowym.

(6)

Propagowanie materialnego i niematerialnego dziedzictwa kulturowego w świetle m. in. konwencji UNESCO o ochronie niematerialnego dziedzictwa kulturowego z 2003 r. oraz konwencji UNESCO w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturowego i naturalnego z 1972 r. powinno również przyczyniać się do podwyższenia wartości odnośnych miejsc chronionych, dając jednocześnie obywatelom poczucie przynależności do wartości kulturowej i historycznej takich miejsc.

(7)

W komunikacie Komisji zatytułowanym „Europa 2020 - strategia na rzecz inteligentnego i trwałego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu” (strategia „Europa 2020”) określono sposób, dzięki któremu gospodarka Unii stanie się inteligentna, zrównoważona, będzie sprzyjać włączeniu społecznemu i przyczyni się do osiągnięcia wysokiego stopnia zatrudnienia i wydajności oraz większej spójności społecznej. W komunikacie tym Komisja stwierdziła, że Unia musi zapewnić bardziej atrakcyjne warunki ramowe dla innowacji i kreatywności. Pod tym względem sektor kultury i sektor kreatywny są źródłem nowatorskich pomysłów, które mogą zamienić się w produkty i usługi przyczyniające się do wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy oraz pomagają stawić czoła zmianom społecznym. Ponadto wybitność i konkurencyjność w tych sektorach to przede wszystkim wynik wysiłków podejmowanych przez artystów, twórców i specjalistów, które trzeba propagować. W tym celu należy poprawić dostęp sektora kultury i sektora kreatywnego do środków finansowych.

(8)

W konkluzjach w sprawie służb informacyjnych ds. mobilności dla artystów i osób zawodowo zajmujących się kulturą (11) Rada potwierdziła znaczenie mobilności artystów i osób zawodowo zajmujących się kulturą dla Unii i dla osiągnięcia celów strategii „Europa 2020” oraz wezwała państwa członkowskie i Komisję, aby w ramach swych kompetencji i z uwzględnieniem zasady pomocniczości ułatwiały przekazywanie wyczerpujących i rzetelnych informacji artystom i osobom zawodowo zajmującym się kulturą, które pragną być mobilne w ramach Unii.

(9)

Mając na uwadze przyczynianie się do wzmacniania wspólnej przestrzeni kulturowej, istotne jest propagowanie transnarodowej mobilności podmiotów sektora kultury i sektora kreatywnego oraz transnarodowego rozpowszechniania dzieł i produktów kultury i sektora audiowizualnego, a tym samym propagowanie wymian kulturowych i dialogu międzykulturowego.

(10)

Programy MEDIA, Kultura oraz MEDIA Mundus podlegały regularnemu monitorowaniu i ocenom zewnętrznym oraz były przedmiotem konsultacji społecznych na temat ich przyszłości, z których wynika, że programy te odgrywają bardzo ważną rolę w ochronie i promocji różnorodności kulturowej i językowej Europy. Monitorowanie, oceny i konsultacje, a także różne niezależne badania, w szczególności badanie poświęcone przedsiębiorczemu wymiarowi sektora kultury i sektora kreatywnego, wskazują również na to, że sektory te stoją w obliczu wspólnych wyzwań, a mianowicie gwałtownych zmian będących konsekwencją wpływu digitalizacji i globalizacji, rozdrobnienia rynku wynikającego z różnorodności językowej, trudności w dostępie do środków finansowych, złożonych procedur administracyjnych i braku porównywalnych danych, a wyzwania te wymagają działań na poziomie Unii.

(11)

Europejski sektor kultury i sektor kreatywny są z natury zróżnicowane, a linie podziału wyznaczają aspekty narodowe i językowe, co skutkuje bogatym pod względem kulturowym i w wysokim stopniu niezależnym krajobrazem kulturowym, dzięki czemu dopuszczone są do głosu różne tradycje kulturowe europejskiego dziedzictwa. Jednakże rozdrobnienie to prowadzi również do powstawania szeregu przeszkód na drodze do sprawnego transnarodowego obiegu dzieł kultury i pracy twórczej oraz do utrudniania mobilności podmiotów działających w sektorze kultury i sektorze kreatywnym w obrębie Unii i poza nią, co może skutkować brakiem równowagi geograficznej, a w konsekwencji przyczynić się do ograniczenia możliwości wyboru dla konsumentów.

(12)

Zważywszy, że Europejski sektor kultury i sektor kreatywny cechuje różnorodność językowa, która w niektórych sektorach prowadzi do rozdrobnienia na tle językowym, zasadnicze znaczenie dla rozpowszechniania dzieł kulturalnych i pracy twórczej, w tym dzieł audiowizualnych, ma stosowanie napisów, dubbingu i opisu dźwiękowego.

(13)

Digitalizacja ma ogromny wpływ na sposób tworzenia dóbr i usług w sektorze kultury i sektorze kreatywnym, ich rozpowszechniania, udostępniania, użytkowania i uzyskiwania z nich przychodów. Choć należy uznać konieczność znalezienia nowej równowagi pomiędzy rosnącym dostępem do dzieł kultury i pracy twórczej, sprawiedliwym wynagrodzeniem artystów i twórców oraz powstawaniem nowych modeli biznesowych, zmiany wynikające z digitalizacji oferują duże możliwości europejskiemu sektorowi kultury i sektorowi kreatywnemu, a ogólniej rzecz biorąc całemu społeczeństwu europejskiemu. Niższe koszty i nowe kanały dystrybucji, możliwości dotarcia do nowej i szerszej publiczności, nowe możliwości dla niszowych produktów mogą przyczynić się do łatwiejszego dostępu do nich i większego obiegu dzieł kultury i pracy twórczej na całym świecie. Aby w pełni wykorzystać te możliwości i dostosować się do digitalizacji i globalizacji, w sektorze kultury i sektorze kreatywnym musi nastąpić rozwój nowych umiejętności; należy też poprawić możliwości dostępu tych sektorów do środków finansowych w celu unowocześnienia sprzętu, opracowania nowych metod produkcji i dystrybucji oraz dostosowania modeli biznesowych.

(14)

Obecne praktyki dystrybucyjne stanowią podstawę systemu finansowania filmów. Istnieje jednak coraz większa potrzeba tworzenia atrakcyjnych, legalnych ofert on-line oraz zachęcania do innowacji. W związku z tym należy promować nowe metody dystrybucji, aby mogły powstawać nowe modele biznesowe.

(15)

Digitalizacja kin to kwestia, z którą stale borykają się operatorzy małych kin, szczególnie kin jednosalowych, z uwagi na wysoki koszt sprzętu cyfrowego. Choć kultura należy do podstawowych kompetencji państw członkowskich, które powinny w dalszym ciągu zajmować się tą kwestią na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym, to istnieją możliwości finansowania z unijnych programów i funduszy, szczególnie tych, które mają na celu rozwój lokalny i regionalny.

(16)

Rozwój publiczności, szczególnie w przypadku młodzieży, wymaga przyjęcia przez Unię specjalnego zobowiązania, szczególnie w zakresie propagowania umiejętności korzystania z mediów i znajomości kultury filmowej.

(17)

Jednym z największych wyzwań dla sektora kultury i sektora kreatywnego, szczególnie dla mikro oraz małych i średnich przedsiębiorstw („MŚP”), jak również dla mikro- oraz małych i średnich organizacji, w tym niekomercyjnych i pozarządowych, są trudności w dostępie do funduszy niezbędnych do finansowania ich działalności, rozwoju, utrzymania i poprawy konkurencyjności oraz umiędzynarodowienia ich działalności. Chociaż wobec tego wyzwania stoją wszystkie MŚP, to sytuacja w sektorze kultury i sektorze kreatywnym jest znacznie trudniejsza ze względu na niematerialny charakter wielu ich aktywów, niepowtarzalny charakter ich działalności, a także ich naturalną potrzebę podejmowania ryzyka i eksperymentowania z myślą o wprowadzaniu innowacji. Podejmowanie ryzyka przez te podmioty wymaga zrozumienia i wsparcia również ze strony instytucji finansowych.

(18)

Europejski sojusz sektora kreatywnego (ang. European Creative Industries Alliance), będący projektem pilotażowym, stanowi międzysektorową inicjatywę, która w pierwszej kolejności wspiera sektor kreatywny na poziomie polityki. Ma on na celu mobilizację dodatkowych funduszy dla sektora kreatywnego oraz stymulowanie popytu na usługi tego sektora wśród pozostałych branż i sektorów. Dla lepszego wsparcia innowacji w sektorze kreatywnym wypróbowane zostaną nowe narzędzia, przekształcone następnie w platformę na rzecz uczenia się w zakresie polityki, która złożona będzie z europejskich, krajowych i regionalnych zainteresowanych podmiotów.

(19)

Połączenie obecnych programów MEDIA, Kultura i MEDIA Mundus, przeznaczonych dla sektora kultury i sektora kreatywnego, w jeden kompleksowy program ramowy („program”) efektywniej wesprze MŚP oraz mikro-, małe i średnie organizacje w ich staraniach o skorzystanie z możliwości oferowanych przez digitalizację i globalizację, a także pomoże im w rozwiązaniu problemów prowadzących obecnie do rozdrobnienia rynku. Skuteczność programu wymaga uwzględnienia specyfiki poszczególnych sektorów, szczególnego charakteru ich różnych grup docelowych i konkretnych potrzeb, zwłaszcza poprzez indywidualne podejście w ramach dwóch niezależnych podprogramów i komponentów międzysektorowych. Szczególnie ważne jest zapewnienie synergii na poziomie realizacji między programem a krajowymi i regionalnymi strategiami inteligentnej specjalizacji. Dlatego też program powinien stworzyć spójną strukturę wsparcia dla poszczególnych sektorów kultury i sektorów kreatywnych, w postaci systemu dotacji uzupełnionego instrumentem finansowym.

(20)

Program powinien uwzględniać dwoisty charakter kultury i działalności kulturalnej i uznawać z jednej strony wartość samej kultury i jej wartość artystyczną, a z drugiej strony wartość ekonomiczną tych sektorów, w tym ich szerszy wkład w wymiarze społecznym w kreatywność, innowacje i integrację społeczną.

(21)

Podczas realizacji programu należy brać pod uwagę wartość samej kultury oraz specyfikę sektora kultury i sektora kreatywnego, w tym duże znaczenie organizacji niekomercyjnych i projektów w ramach podprogramu Kultura.

(22)

Samodzielny instrument finansowy - system poręczeń na rzecz sektora kultury i sektora kreatywnego („system poręczeń”) - powinien umożliwiać rozwój szeroko pojętego sektora kultury i sektora kreatywnego, a w szczególności powinien zapewniać odpowiednią dźwignię finansową dla działań i nowych możliwości. Wybrani pośrednicy finansowi powinni prowadzić działania na rzecz projektów w dziedzinie kultury i kreatywności w celu zagwarantowania wyważonej puli kredytów pod względem reprezentacji geograficznej oraz sektorowej. Ponadto organizacje publiczne i prywatne odgrywają w tym kontekście ważną rolę, w celu zapewnienia szerokiego zasięgu systemu poręczeń.

(23)

Należy również zapewnić fundusze na finansowanie działań w ramach obchodów Europejskich Stolic Kultury oraz na zarządzanie znakiem dziedzictwa europejskiego, ponieważ przyczyniają się one do wzmocnienia poczucia przynależności do wspólnej przestrzeni kulturowej, do stymulacji dialogu międzykulturowego i wzajemnego zrozumienia oraz do nadania większej wartości dziedzictwu kulturowemu.

(24)

Poza państwami członkowskimi, krajami i terytoriami zamorskimi uprawnionymi do udziału w programie na mocy art. 58 decyzji Rady 2001/822/WE (12), program powinien być również otwarty, po spełnieniu pewnych warunków, dla państw Europejskiej Strefy Wolnego Handlu („EFTA”), które są stronami Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym („EOG”) oraz dla Konfederacji Szwajcarskiej. Państwa przystępujące i kandydujące do Unii oraz potencjalni kandydaci korzystający ze strategii przedakcesyjnej, a także państwa objęte europejską polityką sąsiedztwa powinny również mieć możliwość uczestnictwa w programie, z wyłączeniem systemu poręczeń.

(25)

Program powinien być ponadto otwarty dla dwustronnych lub wielostronnych działań w zakresie współpracy z państwami trzecimi na podstawie środków uzupełniających, które mają zostać zdefiniowane i przepisów szczególnych, które ustala się z zainteresowanymi stronami.

(26)

Należy wspierać współpracę w dziedzinie kultury i działalności audiowizualnej pomiędzy programem a organizacjami międzynarodowymi, takimi jak: UNESCO, Rada Europy, Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju („OECD”) i Światowa Organizacja Własności Intelektualnej („WIPO”).

(27)

Należy zapewnić europejską wartość dodaną wszystkich działań realizowanych w ramach programu, ich komplementarność z działaniami państw członkowskich i ich zgodność z art. 167 ust. 4 TFUE oraz ich spójność z innymi działaniami Unii, w szczególności w dziedzinie edukacji, zatrudnienia, rynku wewnętrznego, przedsiębiorczości, młodzieży, zdrowia, obywatelstwa i sprawiedliwości, badań i innowacji, polityki przemysłowej i polityki spójności, turystyki i stosunków zewnętrznych, handlu i rozwoju oraz agendy cyfrowej.

(28)

Zgodnie z zasadami przeprowadzania oceny wyników, procedury monitorowania i oceny programu powinny obejmować szczegółowe sprawozdania roczne zawierające odniesienia do konkretnych, wymiernych, osiągalnych, istotnych i ujętych w ramy czasowe celów i wskaźników, w tym wskaźników jakościowych. Procedury monitoringu i oceny powinny uwzględniać prace odpowiednich podmiotów, takich jak Eurostat oraz ustalenia uzyskane w wyniku realizacji projektu ESSnet-Culture i ustalenia Instytutu Statystyki UNESCO. W tym kontekście, w odniesieniu do sektora audiowizualnego, należy kontynuować uczestnictwo Unii w Europejskim Obserwatorium Audiowizualnym.

(29)

W celu zapewnienia optymalnego monitorowania i oceny programu w trakcie całego okresu jego realizacji, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 290 TFUE dotyczących dodatkowych jakościowych i ilościowych wskaźników efektywności. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Przygotowując i opracowując akty delegowane Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

(30)

Zgodnie ze stwierdzeniem zawartym w sprawozdaniu Komisji z dnia 30 lipca 2010 r. w sprawie skutków decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniających podstawy prawne programów europejskich w zakresie uczenia się przez całe życie, kultury, młodzieży i obywatelstwa, dzięki znacznemu skróceniu czasu trwania procedur administracyjnych wzrosła skuteczność programów. Należy dołożyć szczególnych starań w celu zapewnienia, by procedury administracyjne i finansowe były nadal upraszczane, w tym poprzez stosowanie rzetelnych, obiektywnych i regularnie aktualizowanych systemów określania kwot ryczałtowych, kosztów jednostkowych i finansowania ryczałtowego.

(31)

W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia, należy nadać Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (13).

(32)

Zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 58/2003 (14), Komisja powierzyła Agencji Wykonawczej ds. Edukacji, Kultury i Sektora Audiowizualnego zadania dotyczące realizacji unijnego programu działań w dziedzinie edukacji, kultury i sektora audiowizualnego od 2009 r. Na podstawie analizy kosztów i korzyści Komisja może wykorzystać istniejącą Agencję wykonawczą do realizacji programu zgodnie z tym rozporządzeniem.

(33)

W niniejszym rozporządzeniu określono pulę środków finansowych na cały czas trwania programu, stanowiącą główną kwotę odniesienia, w rozumieniu pkt 17 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r. między Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami (15) dla Parlamentu Europejskiego i Rady podczas rocznej procedury budżetowej.

(34)

Interesy finansowe Unii powinny być chronione za pomocą proporcjonalnych środków w całym cyklu wydatków, w tym za pomocą środków mających na celu zapobieganie nieprawidłowościom, ich wykrywanie i prowadzenie odnośnych dochodzeń, odzyskiwanie utraconych, nienależnie wypłaconych lub nieprawidłowo wykorzystanych funduszy oraz, w stosownych przypadkach, nakładanie kar administracyjnych i finansowych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) (16) („rozporządzenie finansowe”).

(35)

W związku z działalnością Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) i zgodnie z rozporządzeniem Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 (17) i rozporządzeniem (WE) nr 883/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady (18) należy wypracować i stosować odpowiednie środki zapobiegania nadużyciom finansowym, odzyskiwania środków straconych, nienależnie wypłaconych lub nieodpowiednio wykorzystanych.

(36)

Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, a mianowicie ochrona, rozwój i propagowanie różnorodności kulturowej i językowej Europy, propagowanie jej dziedzictwa kulturowego, a także wzmocnienie konkurencyjności europejskiego sektora kultury i sektora kreatywnego, w szczególności sektora audiowizualnego nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie mając na uwadze transnarodowy i międzynarodowy charakter proponowanych działań natomiast ze względu na skalę i spodziewane efekty tych działań możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza ponad to, co konieczne dla realizacji tych celów.

(37)

Należy zatem uchylić decyzje nr 1718/2006/WE, nr 1855/2006/WE i nr 1041/2009/WE.

(38)

Należy przewidzieć przepisy dotyczące środków regulujących przejście od programów MEDIA, Kultura i MEDIA Mundus do programu.

(39)

Celem zapewnienia kontynuacji wsparcia finansowego na podstawie programu Komisja powinna mieć możliwość uznania kosztów bezpośrednio związanych z realizacją działań objętych wsparciem za kwalifikowalne do finansowania, nawet jeśli zostały one poniesione przez beneficjenta przed złożeniem wniosku o finansowanie.

(40)

Celem zapewnienia kontynuacji wsparcia finansowego na podstawie programu, niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane od dnia 1 stycznia 2014 r. Z uwagi na pilność, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie jak najszybciej po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

1)

„sektor kultury i sektor kreatywny” oznaczają wszystkie sektory, których działalność opiera się na wartościach kulturowych lub na artystycznej i innej twórczej ekspresji, niezależnie od tego, czy ta działalność ma charakter zorientowany na rynek, bez względu na rodzaj struktury, w ramach której jest ona prowadzona, oraz niezależnie od sposobu finansowania tej struktury. W zakres tej działalności wchodzi rozwój, tworzenie, produkcja, rozpowszechnianie i ochrona dóbr i usług zawierających elementy kulturalnej, artystycznej lub innej twórczej ekspresji, a także funkcje pokrewne, takie jak edukacja lub zarządzanie. Sektor kultury i sektor kreatywny obejmują między innymi architekturę, archiwa, biblioteki i muzea, rękodzieło artystyczne, sektor audiowizualny (w tym film, telewizję, gry wideo i multimedia), materialne i niematerialne dziedzictwo kulturowe, wzornictwo, festiwale, muzykę, literaturę, przedstawienia artystyczne, działalność wydawniczą, radio i sztuki wizualne;

2)

„MŚP” oznacza mikro-, małe i średnie przedsiębiorstwa określone w zaleceniu Komisji 2003/361/WE (19).

3)

„uczestniczący pośrednicy finansowi” oznaczają pośredników finansowych w rozumieniu art. 139 ust. 4 akapit drugi rozporządzenia finansowego, wybranych w ramach systemu poręczeń, zgodnie z rozporządzeniem finansowym i z załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia, którzy zapewniają lub zamierzają zapewniać:

4)

„podmioty rozwijające zdolność” oznaczają podmioty mogące dostarczać wiedzy eksperckiej zgodnie z załącznikiem I, aby udzielić pomocy uczestniczącym pośrednikom finansowym w skutecznej ocenie cech szczególnych i ryzyka związanego z MŚP oraz mikro-, małymi i średnimi organizacjami sektora kultury i sektora kreatywnego, a także z ich projektami.

a)

ochrona, rozwój i propagowanie europejskiej różnorodności kulturowej i językowej oraz propagowanie europejskiego dziedzictwa kulturowego;

b)

wzmacnianie konkurencyjności europejskiego sektora kultury i sektora kreatywnego, w szczególności sektora audiowizualnego, w celu propagowania inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu.

a)

wspieranie zdolności funkcjonowania europejskiego sektora kultury i sektora kreatywnego w wymiarze transnarodowym i międzynarodowym;

b)

propagowanie transnarodowego obiegu dzieł kultury i pracy twórczej oraz transnarodowej mobilności podmiotów sektora kultury i sektora kreatywnego, w szczególności artystów, a także zdobywanie nowej i szerszej publiczności oraz poprawa dostępu do dzieł kultury i pracy twórczej w Unii i poza nią, ze szczególnym uwzględnieniem dzieci, młodzieży, osób niepełnosprawnych i grup niedoreprezentowanych;

c)

wzmacnianie zdolności finansowej MŚP oraz mikro, małych i średnich organizacji sektora kultury i sektora kreatywnego w sposób zrównoważony, a jednocześnie dążenie do zapewnienia wyważonej reprezentacji geograficznej oraz sektorowej;

d)

wspieranie rozwoju polityki, innowacji, kreatywności, rozwoju publiczności oraz nowych modeli biznesowych i modeli zarządzania poprzez wsparcie transnarodowej współpracy politycznej.

a)

transnarodowemu charakterowi działań stanowiących uzupełnienie programów regionalnych, krajowych, międzynarodowych oraz innych programów i polityk Unii oraz wpływowi tych działań na sektor kultury i sektor kreatywny oraz na obywateli i ich wiedzę na temat kultur odmiennych od ich własnych;

b)

rozwojowi i propagowaniu współpracy transnarodowej pomiędzy podmiotami sektora kultury i sektora kreatywnego, w tym pomiędzy artystami, osobami zawodowo związanymi z sektorem audiowizualnym, organizacjami sektora kultury i sektora kreatywnego oraz podmiotami sektora audiowizualnego skupiającej się na stymulowaniu bardziej kompleksowego, szybkiego, skutecznego i długoterminowego reagowania na globalne wyzwania;

c)

korzyściom skali i masie krytycznej, którym sprzyja wsparcie udzielane przez Unię i które przyczyniają się do powstawania większych możliwości pozyskiwania dodatkowych środków finansowych (efekt dźwigni);

d)

zapewnianiu bardziej wyrównanych szans w europejskim sektorze kultury i sektorze kreatywnym poprzez uwzględnianie sytuacji państw o niższej wydajności produkcyjnej lub państw bądź regionów o niewielkim obszarze geograficznym lub językowym.

a)

podprogram MEDIA;

b)

podprogram Kultura;

c)

komponent międzysektorowy.

a)

państwa przystępujące i kandydujące do Unii oraz potencjalne państwa kandydujące korzystające ze strategii przedakcesyjnej, zgodnie z ogólnymi zasadami i warunkami ich uczestnictwa w programach unijnych ustanowionymi w odpowiednich umowach ramowych, decyzjach rady stowarzyszenia lub podobnych porozumieniach;

b)

państwa należące do EFTA, które są stroną Porozumieniem o EOG zgodnie z tym Porozumieniem;

c)

Konfederacja Szwajcarska, na podstawie umowy dwustronnej z tym państwem;

d)

państwa objęte Europejską Polityką Sąsiedztwa, zgodnie z procedurami ustalonymi wspólnie z tymi państwami po zawarciu umów ramowych dotyczących ich uczestnictwa w programach unijnych.

a)

ułatwianie nabywania i poprawy umiejętności i kompetencji osób zawodowo związanych z sektorem audiowizualnym oraz rozwoju sieci, w tym korzystania z technologii cyfrowych w celu dostosowywania się do rozwoju rynku, testowanie nowych podejść do rozwoju publiczności i testowanie nowych modeli biznesowych;

b)

rozwój umiejętności podmiotów sektora audiowizualnego w zakresie tworzenia europejskich dzieł audiowizualnych o potencjale kwalifikującym je do obiegu w Unii i poza nią oraz w zakresie ułatwiania europejskich i międzynarodowych koprodukcji, między innymi z nadawcami telewizyjnymi;

c)

zachęcanie przedsiębiorstw do wymiany gospodarczej poprzez ułatwianie dostępu do rynków i narzędzi biznesowych podmiotom sektora audiowizualnego w celu lepszej promocji ich projektów na rynkach unijnych i międzynarodowych.

a)

wspieranie dystrybucji kinowej poprzez transnarodowy marketing, tworzenie marki, dystrybucję i pokazy dzieł audiowizualnych;

b)

propagowanie transnarodowego marketingu, tworzenia marki i dystrybucji dzieł audiowizualnych na wszystkich innych platformach niekinowych;

c)

wspieranie działań na rzecz rozwoju publiczności jako środka stymulującego zainteresowanie europejskimi dziełami audiowizualnymi oraz poprawę dostępu do nich, w szczególności poprzez promocję, organizację imprez, popularyzację wiedzy na temat sztuki filmowej i organizację festiwali;

d)

promowanie nowych metod dystrybucji, aby mogły powstawać nowe modele biznesowe.

a)

rozwoju kompleksowej oferty środków szkoleniowych propagujących nabywanie i poprawę umiejętności i kompetencji przez osoby zawodowo związane z sektorem audiowizualnym, dzielenie się wiedzą i inicjatywy związane z tworzeniem sieci, również w zakresie wykorzystywania technologii cyfrowych;

b)

rozwoju europejskich dzieł audiowizualnych, w szczególności filmów i programów telewizyjnych, takich jak filmy fabularne, filmy dokumentalne oraz filmy dla dzieci i filmy animowane, a także dzieła interaktywne, takie jak gry wideo i multimedia o większym potencjalne kwalifikującym je do obiegu w Europie i poza nią;

c)

działań mających na celu wspieranie europejskich wytwórni produkujących utwory audiowizualne, w szczególności wytwórni niezależnych, z myślą o ułatwianiu europejskiej i międzynarodowej koprodukcji dzieł audiowizualnych, w tym programów telewizyjnych;

d)

działań na rzecz pomocy europejskim i międzynarodowym partnerom koprodukcji w nawiązaniu kontaktu lub zapewnieniu pośredniego wsparcia dla dzieł audiowizualnych w ramach koprodukcji poprzez międzynarodowe fundusze koprodukcyjne z siedzibą w państwie uczestniczącym w programie;

e)

ułatwiania dostępu do profesjonalnych imprez handlowych o profilu audiowizualnym oraz do rynków audiowizualnych, a także wykorzystania narzędzi biznesowych on-line zarówno w Unii, jak i poza nią;

f)

tworzenia systemów wspierania dystrybucji niekrajowych filmów europejskich poprzez dystrybucję kinową i na wszystkich innych platformach, a także działań na rzecz sprzedaży na rynkach międzynarodowych, w szczególności napisów, dubbingu i opisu dźwiękowego dzieł audiowizualnych;

g)

ułatwiania rozpowszechniania filmów europejskich na całym świecie i zagranicznych filmów w Unii na wszystkich platformach dystrybucji, poprzez projekty współpracy międzynarodowej w sektorze audiowizualnym;

h)

europejskiej sieci operatorów kin, w których wyświetla się w znacznej części niekrajowe filmy europejskie;

i)

inicjatyw polegających na prezentacji i promowaniu różnorodnych europejskich dzieł audiowizualnych, w tym filmów krótkometrażowych, takich jak festiwale i inne imprezy promocyjne;

j)

działań mających na celu poszerzanie wiedzy na temat sztuki filmowej oraz poszerzanie wiedzy publiczności i pogłębianie jej zainteresowania europejskimi dziełami audiowizualnymi, w tym dziedzictwem audiowizualnym i kinematograficznym, w szczególności widzów młodych;

k)

innowacyjnych działań polegających na wypróbowywaniu nowych modeli i narzędzi biznesowych w obszarach, na które może mieć wpływ wprowadzenie i stosowanie technologii cyfrowych.

a)

zachęcanie do przejrzystości oraz tworzenie równych szans w zakresie dostępu do informacji prawnej i finansowo-rynkowej, a także przyczynianie się do porównywalności informacji prawnej i danych statystycznych;

b)

zapewnianie danych i badań rynku, użytecznych w celu opracowania kierunków działania podprogramu MEDIA oraz do oceny ich wpływu na rynek.

a)

wspieranie działań umożliwiających podmiotom sektora kultury i sektora kreatywnego nabywanie umiejętności, kompetencji i wiedzy eksperckiej, przyczyniających się do wzmacniania sektora kultury i sektora kreatywnego, w tym zachęcających do dostosowania się do technologii cyfrowych, testowania innowacyjnych metod rozwoju publiczności i testowania nowych modeli biznesowych i modeli zarządzania;

b)

wspieranie działań umożliwiających podmiotom działającym w sektorze kultury i sektorze kreatywnym współpracę międzynarodową oraz umiędzynarodowienie ich kariery zawodowej i działań w Unii i poza nią, w miarę możliwości w oparciu o długoterminowe strategie;

c)

udzielanie wsparcia na rzecz wzmocnienia europejskich organizacji działających w sektorze kultury i sektorze kreatywnym i tworzenia sieci międzynarodowych w celu ułatwiania dostępu do możliwości zawodowych.

a)

wspieranie międzynarodowych tournée, imprez, wystaw i festiwali;

b)

wspieranie rozpowszechniania dzieł literatury europejskiej z myślą o zagwarantowaniu jak najszerszej ich dostępności;

c)

wspieranie działań na rzecz rozwoju publiczności jako środka stymulującego i ułatwiającego dostęp do europejskich dzieł kultury pracy twórczej, oraz materialnego i niematerialnego europejskiego dziedzictwa kulturowego.

a)

projektów dotyczących współpracy transnarodowej skupiających organizacje działające w sektorze kultury i sektorze kreatywnym z różnych państw w celu podejmowania działań sektorowych lub międzysektorowych;

b)

działań podejmowanych przez europejskie sieci organizacji działających w sektorze kultury i sektorze kreatywnym z różnych państw;

c)

działań podejmowanych przez organizacje o charakterze europejskim sprzyjających rozwojowi nowych talentów i służących pobudzaniu transgranicznej mobilności podmiotów w sektorze kultury i sektorze kreatywnym i rozpowszechnianiu dzieł, mających potencjał wywarcia znacznego wpływu na sektor kultury i sektor kreatywny, a także przynoszących długotrwałe efekty;

d)

tłumaczenia dzieł literackich i ich dalszego promowania;

e)

specjalnych działań służących zapewnianiu większej popularyzacji bogactwa i różnorodności kulturowej Europy oraz stymulowaniu dialogu międzykulturowego i wzajemnego zrozumienia, między innymi poprzez przyznawanie unijnych nagród w dziedzinie kultury, działanie na rzecz Europejskich Stolic Kultury oraz znaku dziedzictwa europejskiego.

a)

ułatwianie dostępu do finansowania MŚP oraz mikro-, małym i średnim organizacjom, działającym w sektorze kultury i sektorze kreatywnym;

b)

poprawa – m.in. w drodze pomocy technicznej, szerzenia wiedzy i działań sieciowych – zdolności uczestniczących pośredników finansowych do oceny ryzyka związanego z MŚP oraz mikro-, małymi i średnimi organizacjami w sektorze kultury i sektorze kreatywnym, a także z realizowanymi przez nie projektami.

a)

transnarodową wymianę doświadczeń oraz wiedzy eksperckiej na temat nowych modeli biznesowych i modeli zarządzania, partnerskie uczenie się i tworzenie sieci między organizacjami sektora kultury i sektora kreatywnego oraz osobami odpowiedzialnymi za wyznaczanie kierunków polityki w zakresie rozwoju sektora kultury i sektora kreatywnego, propagując w stosownych przypadkach cyfrowe tworzenie sieci;

b)

gromadzenie danych rynkowych, prowadzenie badań, analizy rynku pracy i zapotrzebowania na umiejętności, analizy europejskiej i krajowej polityki kulturalnej i wspieranie badań statystycznych w oparciu o instrumenty i kryteria charakterystyczne dla każdego sektora oraz oceny obejmujące pomiar wszystkich aspektów wpływu programu;

c)

wnoszenie wkładu finansowego na rzecz członkostwa Unii w Obserwatorium w celu wspomagania gromadzenia i analizy danych w sektorze audiowizualnym;

d)

wypróbowywanie nowych i międzysektorowych metod biznesowych w zakresie finansowania, dystrybucji twórczości i uzyskiwania z niej przychodów;

e)

organizację konferencji, seminariów i prowadzenie dialogu politycznego, między innymi na temat umiejętności korzystania z kultury i z mediów, propagując w stosownych przypadkach cyfrowe tworzenie sieci;

f)

biura programu „Kreatywna Europa”, o których mowa w art. 16 i wykonywanie powierzonych im zadań.

a)

informowanie o programie i propagowanie go w państwie swej siedziby;

b)

udzielanie pomocy sektorowi kultury i sektorowi kreatywnemu w związku z programem i zapewnianie podstawowych informacji o innych istotnych możliwościach wsparcia dostępnych w ramach polityki Unii;

c)

stymulowanie współpracy transgranicznej w sektorze kultury i sektorze kreatywnym;

d)

wspieranie Komisji poprzez zapewnianie pomocy związanej z sektorem kultury i sektorem kreatywnym w państwach uczestniczących w programie, na przykład poprzez dostarczanie dostępnych danych na temat tych sektorów;

e)

wspieranie Komisji w działaniach związanych z zapewnianiem właściwych informacji oraz rozpowszechnianiem rezultatów i efektów programu;

f)

zapewnianie przekazywania i rozpowszechniania informacji na temat przyznawanych funduszy unijnych i wyników uzyskanych w odniesieniu do państw, w których działają.

a)

odpowiednimi dziedzinami polityki unijnej, takimi jak: edukacja, zatrudnienie, zdrowie, rynek wewnętrzny, agenda cyfrowa, młodzież, obywatelstwo, stosunki zewnętrzne, handel, badania i innowacje, przedsiębiorczość, turystyka, sprawiedliwość, rozszerzenie i rozwój;

b)

innymi odpowiednimi źródłami finansowania unijnego w dziedzinie polityki z zakresu kultury i mediów, w szczególności z Europejskiego Funduszu Społecznego, Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz programów w dziedzinie badań i innowacji, a także instrumentów finansowych odnoszących się do wymiaru sprawiedliwości i obywatelstwa, programów współpracy zewnętrznej oraz instrumentów pomocy przedakcesyjnej.

a)

wskaźniki w odniesieniu do celów ogólnych, o których mowa w art. 3:

b)

wskaźniki w odniesieniu do celu szczegółowego, o którym mowa w art. 4:

(c)

wskaźniki w odniesieniu do celu szczegółowego, o którym mowa w art. 4 lit. b) w odniesieniu do podprogramu MEDIA:

d)

wskaźniki w odniesieniu do celu szczegółowego, o którym mowa w art. 4 lit. b) w odniesieniu do podprogramu Kultura:

e)

wskaźniki w odniesieniu do celu szczegółowego, o którym mowa w art. 4 lit. c):

f)

wskaźniki w odniesieniu do celu szczegółowego, o którym mowa w art. 4 lit. d):

a)

uwzględnia aspekty jakościowe i ilościowe, aby ocenić skuteczność programu, w odniesieniu do realizacji jego celów, skuteczności programu oraz jego europejską wartość dodaną;

b)

uwzględnia zakres uproszczenia programu, jego spójność wewnętrzną i zewnętrzną, trwałość znaczenia wszystkich celów, a także wkład środków w realizację unijnych priorytetów w zakresie inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu;

c)

uwzględnia wyniki oceny w zakresie długoterminowego wpływu decyzji nr 1718/2006/WE, nr 1855/2006/WE i nr 1041/2009/WE.

a)

co najmniej 56 % na podprogram MEDIA;

b)

co najmniej 31 % na podprogram Kultura;

c)

maksymalnie 13 % dla komponentu międzysektorowego, z czego co najmniej 4 % przydzielonych na działania w zakresie współpracy transnarodowej wymienione w art. 15 oraz na biura programu „Kreatywna Europa”.