31998R0011

Rozporządzenie Rady (WE) NR 11/98

z dnia 11 grudnia 1997 r.

zmieniające rozporządzenie (EWG) nr 684/92 w sprawie wspólnych zasad międzynarodowego przewozu osób autokarem i autobusem

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego artykuł 75 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji [1],

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego [2],

działając zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 189c Traktatu [3],

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zgodnie z przepisami art. 75 ust. 1 lit. a) Traktatu ustanowienie wspólnej polityki transportowej oznacza między innymi ustalenie wspólnych zasad dotyczących międzynarodowego samochodowego przewozu osób.

(2) Zasady takie zostały zawarte w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 684/92 z dnia 16 marca 1992 r.w sprawie wspólnych zasad międzynarodowego przewozu osób autokarem i autobusem [4].

(3) Artykuł 20 rozporządzenia (EWG) nr 684/92 stanowi, że przed 1 lipca 1995 r.Komisja przedstawi Radzie raport dotyczący zastosowania rozporządzenia oraz że Rada przyjmie przed1 stycznia 1997 r., na prośbę Komisji, zasady upraszczające procedury, w tym — w świetle wniosków końcowych raportu — zniesienie zezwoleń.

(4) Definicja różnych międzynarodowych usług przewozu pasażerów autokarami i autobusami powinna być uproszczona i ulepszona; gdyż usługi takie mogą być zaklasyfikowane jako usługi regularne, specjalne usługi regularne oraz usługi okolicznościowe; dlatego pojęcie przewozów wahadłowych powinno zostać zniesione.

(5) System dostępu do rynku wolny od zezwoleń powinien zostać wprowadzony dla wszystkich usług okolicznościowych, usług regularnych oraz dla działalności transportowej prowadzonej na własny rachunek.

(6) System zezwoleń dla usług regularnych powinien zostać utrzymany, pomimo że stopień elastyczności powinien zostać wprowadzony zgodnie z warunkami funkcjonowania takich usług.

(7) W celu utrzymania konkurencji pomiędzy przewoźnikami koleje nie powinny mieć po pewnym okresie pierwszeństwa w kontekście utworzenia usług autokarowych i autobusowych.

(8) W celu ułatwienia inspekcji działalności transportowej międzynarodowy drogowy przewóz osób na rzecz osób trzecich powinien podlegać licencji wspólnotowej, ustalonej zgodnie ze zharmonizowanym modelem i wydanej w ramach szybkiej oraz wydajnej procedury administracyjnej.

(9) Pewne limity czasowe związane z procedurą wydania zezwoleń powinny być bardziej elastyczne.

(10) Państwa Członkowskie muszą podjąć niezbędne środki w celu wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia, w szczególności w związku ze skutecznością, proporcjonalnością oraz odstraszającym charakterem kar.

(11) Należy przewidzieć, że Komisja będzie wspomagana przez Komitet doradczy przy stosowaniu środków, w celu wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia w związku z dokumentami transportowymi.

(12) Należy przewidzieć odpowiedni termin dla wprowadzenia licencji wspólnotowej.

(13) Zastosowanie niniejszego rozporządzenia musi być monitorowane na podstawie raportu przedstawianego przez Komisję,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (EWG) nr 684/92 wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 2:

- w pkt 1.1 dodaje się następujący akapit: "na regularny charakter usługi nie będą miały wpływu żadne zmiany warunków funkcjonowania usług",

- w pkt 1.2 skreśla się lit. d),

- w pkt 1.3 skreśla się wyrazy "przy stosowaniu dodatkowych pojazdów i krótszych odstępów czasu",

- skreśla się pkt 2,

- pkt 3.1 otrzymuje następujące brzmienie:

"3.1. Okolicznościowe usługi to usługi, które nie są objęte definicją usług regularnych, w tym specjalnych usług regularnych, oraz które poza wszystkim charakteryzuje fakt przewożenia grupy pasażerów zebranej z inicjatywy zleceniodawcy lub samego przewoźnika.

Organizacja usług równoległych lub tymczasowych porównywalnych z istniejącymi usługami regularnymi oraz służących tym samym osobom, podobnie jak te drugie zostanie objęta zezwoleniem zgodnie z procedurą zawartą w sekcji II",

- skreśla się pkt 3.2,

- w pkt 3.4 akapit drugi wyrazy "po konsultacji z Państwami Członkowskimi" zastępuje się wyrazami "zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 16a",

- pkt 4 otrzymuje następujące brzmienie:

"4. Działalność transportowa prowadzona na własny rachunek

Działalność transportowa prowadzona na własny rachunek jest to działalność prowadzona w celach niekomercyjnych i niezarobkowych przez osoby fizyczne lub prawne, pod warunkiem że:

- działalność transportowa jest jedynie działalnością podrzędną dla takiej osoby fizycznej lub prawnej,

- używane pojazdy są własnością tej osoby fizycznej lub prawnej lub zostały przez nią pozyskane na warunkach odroczonej płatności, lub są przedmiotem długoterminowej umowy leasingowej, oraz pojazdy te są prowadzone przez członka personelu osoby fizycznej lub osoby prawnej, lub przez samą osobę fizyczną;";

2) artykuł 3 ust. 1 tiret pierwsze otrzymuje następujące brzmienie:

"— jest upoważniony w państwie prowadzenia działalności do wykonywania przewozów w formie usług regularnych, w tym specjalnych usług regularnych lub usług okolicznościowych autokarem oraz autobusem;";

3) dodaje się następujący artykuł:

"Artykuł 3a

Licencja wspólnotowa

1. W celu prowadzenia działalności międzynarodowego przewozu pasażerów autokarem oraz autobusem każdy przewoźnik spełniający kryteria określone w art. 3 ust. 1 musi mieć licencję wspólnotową wydaną przez właściwe władze Państw Członkowskich, w których prowadzona jest działalność, zgodnie z modelem określonym w Załączniku.

2. Właściwe władze Państw Członkowskich, w których prowadzona jest działalność, wydają licencjobiorcy oryginał licencji wspólnotowej, który jest przechowywany przez przewoźnika, jak również liczbę kopii poświadczonych za zgodność z oryginałem odpowiadającą liczbie pojazdów wykorzystywanych w celu międzynarodowego przewozu pasażerów, które pozostają do dyspozycji licencjobiorcy licencji wspólnotowej, w pełnym zakresie posiadania lub w innej formie, szczególnie na mocy umowy kupna-sprzedaży na odroczonych warunkach, umowy najmu lub umowy leasingowej.

3. Licencja wspólnotowa jest wystawiana na nazwę przewoźnika i nie może być przez niego udostępniona osobom trzecim. Kopia licencji wspólnotowej poświadczona za zgodność z oryginałem musi się znajdować w pojeździe i musi być okazywana na żądanie każdego urzędnika odpowiedzialnego za kontrolę.

4. Licencja wspólnotowa jest wydawana na odnawialny okres pięciu lat.

5. Licencja wspólnotowa zastępuje dokument wydawany przez właściwe władze Państwa Członkowskiego, w którym prowadzona jest działalność, poświadczając, że przewoźnik jest dopuszczony do rynku międzynarodowych drogowych przewozów osób.

6. Po złożeniu wniosku o wydanie licencji, i następnie przynajmniej co pięć lat od tego momentu, właściwe władze Państwa Członkowskiego, w którym prowadzona jest działalność, sprawdzają, czy przewoźnik spełnia lub spełnia w dalszym ciągu warunki określone w art. 3 ust. 1.

7. W przypadkach gdy warunki określone w art. 3 ust. 1 nie są spełnione, właściwe władze Państwa Członkowskiego, w którym prowadzona jest działalność, odmówią w drodze decyzji wraz z uzasadnieniem wydania lub odnowienia licencji wspólnotowej.

8. Państwa Członkowskie gwarantują wnioskodawcy lub posiadaczowi licencji wspólnotowej prawo odwołania od decyzji odmownej o odebraniu tej licencji wydanej przez właściwe władze Państwa Członkowskiego, w którym prowadzona jest działalność.

9. Państwa Członkowskie poinformują Komisję najpóźniej do 31 stycznia każdego roku o liczbie przewoźników posiadających licencję wspólnotową w dniu 31 grudnia poprzedniego roku oraz o liczbie kopii poświadczonych za zgodność z oryginałem odpowiadających liczbie pojazdów w eksploatacji na ten dzień.

10. Państwa Członkowskie mogą zdecydować, że licencja wspólnotowa będzie również obowiązywać przy krajowej działalności transportowej";

4) artykuł 4 otrzymuje następujące brzmienie:

"Artykuł 4

Dostęp do rynku

1. Usługi okolicznościowe zdefiniowane w art. 2 pkt 3.1 nie wymagają zezwoleń.

2. Specjalne usługi regularne zdefiniowane w art. 2 pkt 1.2 nie wymagają zezwoleń, jeśli są objęte umową zawartą pomiędzy organizatorem i przewoźnikiem.

3. Puste przejazdy pojazdów w związku z transportem, o których mowa w ust. 1 i 2, również nie wymagają zezwoleń.

4. Usługi regularne zdefiniowane w art. 2 pkt 1.1 akapit pierwszy oraz specjalne usługi regularne nieobjęte umową zawartą pomiędzy organizatorem i przewoźnikiem wymagają zezwoleń zgodnie z art. 5-10.

5. Ustalenia dotyczące działalności transportowej prowadzonej na własny rachunek są określone w art. 13;";

5) tytuł sekcji II otrzymuje brzmienie: "USŁUGI REGULARNE PODLEGAJĄCE ZEZWOLENIOM";

6) w art. 5:

- w ust. 1 akapit drugi pierwsze zdanie otrzymuje następujące brzmienie:

"W przypadku przedsiębiorstw zrzeszonych do celów świadczenia usług regularnych zezwolenie jest wystawiane na nazwy wszystkich przedsiębiorstw",

- w ust. 2 pierwsze zdanie otrzymuje następujące brzmienie:

"2. Okres ważności zezwoleń nie przekracza pięciu lat",

- ust. 3 lit. d) otrzymuje następujące brzmienie:

- "d) przystanki oraz rozkład kursów",

- w ust. 4 sformułowanie "po konsultacji z Państwami Członkowskimi" zostanie zastąpione przez "zgodnie z procedurą określoną w art. 16a",

- ust. 5 otrzymuje następujące brzmienie:

"5. Zezwolenie umożliwia posiadaczowi (posiadaczom) świadczenie usług regularnych na terytorium wszystkich Państw Członkowskich, na którym przebiega trasa usług",

- dodaje się następujący ustęp:

"6. Operator usług regularnych może wykorzystać dodatkowe pojazdy w przypadkach tymczasowych i wyjątkowych.

W takim przypadku przewoźnik musi zagwarantować, że następujące dokumenty znajdują się w pojeździe:

- kopia zezwolenia na świadczenie usług regularnych,

- kopia umowy zawartej pomiędzy operatorem usług regularnych i przedsiębiorstwem zapewniającym dodatkowe pojazdy lub ekwiwalentny dokument,

- kopia licencji wspólnotowej poświadczona za zgodność wydana operatorowi usług regularnych";

7) w art. 6 wprowadza się następujące zmiany:

- ust. 1 otrzymuje następujące brzmienie:

"1. Wnioski o zezwolenie na świadczenie usług regularnych są składane do właściwych władz Państwa Członkowskiego, na którego terytorium znajduje się miejsce odjazdu, zwanych dalej "organami wydającymi",. Miejsce odjazdu oznacza jeden z przystanków początkowych",

- w ust. 2 wyrazy "po konsultacji z Państwami Członkowskimi" zastępuje się wyrazami "zgodnie z procedurą określoną w art. 16a",

- ust. 3 otrzymuje następujące brzmienie:

"3. Osoby ubiegające się o zezwolenie dostarczą wszelkich informacji dodatkowych, jakie uznają za istotne lub jakie są wymagane przez organy wydające, w szczególności harmonogram kursów umożliwiający monitorowanie zgodności okresów prowadzenia i postojów z uregulowaniami wspólnotowymi, oraz kopię licencji wspólnotowej upoważniającej do międzynarodowego drogowego przewozu osób na rachunek osób trzecich, o których mowa w art. 3a";

8) artykuł 7 otrzymuje następujące brzmienie:

"Artykuł 7

Procedura wydawania zezwoleń

1. Zezwolenia są wydawane w porozumieniu z władzami wszystkich Państw Członkowskich, na terytorium których pasażerowie są zabierani bądź zostawiani. Organy wydające przekazują takim władzom — jak również właściwym władzom Państw Członkowskich, przez których terytoria przebiega trasa, chociaż nie są tam zabierani ani zostawiani pasażerowie — kopie wniosków wraz z kopiami wszelkich innych istotnych dokumentów i ich oceną.

2. Właściwe władze Państw Członkowskich, których zgoda była wymagana, zawiadamiają organy wydające o swojej decyzji w sprawie wniosku w terminie dwóch miesięcy. Okres ten będzie liczony od daty otrzymania prośby o wydanie opinii, która widnieje na potwierdzeniu odbioru. Jeśli w tym terminie organy wydające nie otrzymają żadnej odpowiedzi, uważa się, że władze, do których wystąpiono o wydanie opinii, wyrażają zgodę, i organy wydające wydają zezwolenie.

Władze Państw Członkowskich, przez których terytoria przebiega trasa, chociaż nie są tam zabierani ani zostawiani pasażerowie, mogą notyfikować organom wydającym własne uwagi w terminie ustanowionym w akapicie pierwszym.

3. Z zastrzeżeniem ust. 7 i 8 organy wydające podejmują decyzję w sprawie wniosku w terminie czterech miesięcy od daty złożenia wniosku przez przewoźnika.

4. Zezwolenie jest wydane, z wyjątkiem wydatków, gdy:

a) wnioskodawca nie jest w stanie świadczyć usług będących przedmiotem wniosku, korzystając ze sprzętu pozostającego w jego bezpośredniej dyspozycji;

b) w przeszłości wnioskodawca nie zastosował się do krajowych bądź międzynarodowych przepisów prawnych o transporcie drogowym, a w szczególności warunków i wymogów dotyczących zezwoleń na świadczenie usług pasażerskich na drogach międzynarodowych, lub w poważny sposób naruszył przepisy prawne odnośnie do bezpieczeństwa drogowego, szczególnie w odniesieniu do zasad mających zastosowanie do pojazdów, prowadzenia pojazdów oraz czasu trwania odpoczynku dla kierowców;

c) w przypadku wniosku o przedłużenie ważności zezwolenia nie zostały spełnione warunki zezwolenia;

d) jest wykazane, że dane usługi bezpośrednio umniejszyłyby zakres istniejących usług regularnych, na które wydano już zezwolenie, z wyjątkiem przypadków, kiedy usługi regularne są świadczone tylko przez jednego przewoźnika lub grupę przewoźników;

e) można wywnioskować, że świadczenie usług wymienionych we wniosku jest nastawione tylko na najbardziej dochodowe spośród usług istniejących na danych trasach;

f) Państwo Członkowskie decyduje na podstawie szczegółowej analizy, że dane usługi poważnie wpłynęłyby na rentowność porównywalnych usług kolejowych na liniach bezpośrednio związanych z trasą usług drogowych. Jakakolwiek decyzja odnośnie do stosowania niniejszego przepisu, wraz z jej uzasadnieniem, jest przekazywana zainteresowanym przewoźnikom.

Od 1 stycznia 2000 r., w przypadku gdy istniejące międzynarodowe usługi autokarowe i autobusowe poważnie wpływają na rentowność porównywalnych usług kolejowych na liniach bezpośrednio związanych z trasą usług drogowych, Państwo Członkowskie może, za zgodą Komisji, zawiesić lub odebrać zezwolenie na świadczenie międzynarodowych usług autobusowych i autokarowych po powiadomieniu przewoźnika z sześciomiesięcznym wyprzedzeniem.

Fakt, że wnioskodawca oferuje ceny niższe niż inni przewoźnicy drogowi, albo fakt, że dane połączenie jest już obsługiwane przez innych przewoźników drogowych, nie może stanowić uzasadnienia dla odrzucenia wniosku.

5. Organy wydające oraz właściwe władze wszystkich Państw Członkowskich biorące udział w procedurze w celu osiągnięcia zgody, o której mowa w ust. 1, mogą odrzucić wniosek jedynie z powodów zgodnych z niniejszym rozporządzeniem.

6. Jeśli procedura przewidziana dla osiągania porozumienia, określonego w ust. 1, nie pozwala organom wydającym na podjęcie decyzji w sprawie wniosku, sprawa może zostać przekazana do Komisji w terminie pięciu miesięcy od daty wniesienia wniosku przez przewoźnika.

7. Po konsultacji z zainteresowanymi Państwami Członkowskimi Komisja w terminie dziesięciu tygodni podejmuje decyzję, która wchodzi w życie w ciągu trzydziestu dni od notyfikacji zainteresowanego Państwa Członkowskiego.

8. Decyzja Komisji ma zastosowanie do czasu, kiedy zostanie osiągnięte porozumienie między zainteresowanymi Państwami Członkowskimi.

9. Po zakończeniu procedury ustalonej w niniejszym artykule organy wydające zawiadamiają wszystkie władze, określone w ust. 1, o swojej decyzji poprzez rozesłanie im kopii zezwolenia; właściwe władze Państw Członkowskich tranzytowych mogą zaznaczyć, że nie życzą sobie, aby je o tym zawiadamiano".

9) w art. 8 ust. 3 akapit drugi dodaje się wyraz "częstotliwości" po wyrazie "dostosowaniu";

10) uchyla się art. 9 ust. 4;

11) tytuł sekcji III otrzymuje brzmienie "USŁUGI OKOLICZNOŚCIOWE I INNE USŁUGI ZWOLNIONE Z ZEZWOLENIA";

12) artykuł 11 otrzymuje następujące brzmienie:

"Artykuł 11

Formularz podróży

1. Usługi, określone w art. 4 ust. 1, są wykonywane na podstawie formularza przejazdowego.

2. Przewoźnik wykonujący usługi okolicznościowe wypełnia formularz przejazdowy przed każdą podróżą.

3. Formularz przejazdowy zawiera co najmniej następujące informacje:

a) rodzaj usługi;

b) główna trasa podróży;

c) przewoźnicy zaangażowani w wykonanie usługi.

4. Książeczki formularzy przejazdowych są dostarczane przez właściwe władze Państwa Członkowskiego, w którym przedsiębiorstwo transportowe ma siedzibę, lub przez organy wyznaczone przez te władze.

5. Komisja, zgodnie z procedurą zawartą w art. 16a, ustali wzór formularza przejazdowego oraz sposób jego wykorzystania;";

13) w art. 12 akapit pierwszy skreśla się wyrazy "międzynarodowych usług wahadłowych z noclegiem lub";

14) w art. 13:

- uchyla się ust. 2,

- w ust. 3 wyrazy "po konsultacji z Państwami Członkowskimi" zastępuje się wyrazami "zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 16a";

15) w art. 14:

- w ust. 1 w części wprowadzającej skreśla się wyrazy "lub z usług wahadłowych";

- w ust. 1 ostatnie tiret otrzymuje następujące brzmienie:

- "cenę transportu";

16) artykuĩ 16 otrzymuje następujące brzmienie:

"Artykuł 16

Kary i wzajemna pomoc

1. Właściwe władze Państwa Członkowskiego, w którym przewoźnik ma swoją siedzibę, odbierają licencję wspólnotową przewidzianą w art. 3a, jeśli posiadacz licencji:

- nie spełnia już warunków określonych w art. 3 ust. 1,

- podał niedokładne informacje dotyczące danych wymaganych do wydania licencji wspólnotowej.

2. Organy wydające wycofają zezwolenie, jeśli posiadacz zezwolenia przestał spełniać warunki, na podstawie których zezwolenie zostało wydane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, szczególnie jeśli wymaga tego Państwo Członkowskie, w którym przewoźnik prowadzi działalność. Władze zawiadamiają o tym niezwłocznie właściwe władze zainteresowanego Państwa Członkowskiego.

3. W przypadku poważnego naruszenia lub powtarzających się pomniejszych naruszeń przepisów bezpieczeństwa na drodze, w szczególności przepisów stosujących się do pojazdów, prowadzenia oraz odpoczynku kierowców, oraz w przypadku świadczenia usług równoległych bądź tymczasowych bez zezwolenia, o których mowa w art. 2 pkt 1.3, właściwe władze Państwa Członkowskiego, w którym przewoźnik prowadzi działalność i który dokonał naruszenia, mogą między innymi odebrać licencję wspólnotową lub dokonać tymczasowego i/lub częściowego odebrania kopii licencji wspólnotowej poświadczonych za zgodność.

Takie kary są ustalane odpowiednio do wagi naruszenia dokonanego przez posiadacza licencji wspólnotowej oraz do liczby posiadanych kopii poświadczonych za zgodność w związku z jego międzynarodową działalnością.

4. Właściwe władze Państw Członkowskich zabraniają przewoźnikom wykonywania na swym terytorium działalności związanej z międzynarodowym przewozem osób wynikającym z niniejszego rozporządzenia, jeśli popełniają oni poważne i powtarzające się naruszenia przepisów regulujących bezpieczeństwo drogowe, szczególnie w odniesieniu do zasad mających zastosowanie do pojazdów, czasu prowadzenia pojazdów i czasu trwania odpoczynku dla kierowców. Władze zawiadomią o tym niezwłocznie właściwe władze zainteresowanego Państwa Członkowskiego.

5. Państwa Członkowskie przedstawiają sobie wzajemnie na żądanie wszelkie posiadane przez nie stosowne informacje, dotyczące:

- naruszeń niniejszego rozporządzenia oraz wszelkich innych przepisów wspólnotowych stosujących się do międzynarodowego przewozu osób autokarem oraz autobusem, popełnionych na ich terytorium przez przewoźnika z innego Państwa Członkowskiego, oraz nałożonych kar,

- kar nałożonych na własnych przewoźników w związku z naruszeniami popełnionymi na terytorium innego Państwa Członkowskiego";

17) dodaje się następujący artykuł:

"Artykuł 16a

W przypadku odwołania do procedury określonej w niniejszym artykule komitet doradczy powołany na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 12/98 z dnia 11 grudnia 1997 r. ustanawiającego warunki, na jakich przewoźnicy niebędący rezydentami mogą świadczyć usługi krajowego drogowego przewozu osób w obrębie Państwa Członkowskiego [5], wspiera Komisję oraz jest kierowany przez przedstawiciela Komisji.

Przedstawiciel Komisji przedstawia komitetowi projekt kroków, jakie mają być podjęte. Komitet wydaje swoją opinię na temat projektu w terminie, który może być określony przez przewodniczącego odpowiednio do pilności sprawy, jeśli jest to konieczne na zasadzie głosowania.

Opinia jest zapisana w formie protokołu; ponadto każdemu Państwu Członkowskiemu przysługuje prawo do zanotowania swojego stanowiska w protokole.

Komisja bierze dokładnie pod uwagę opinię przedstawioną przez komitet. Informuje komitet o sposobie, w jaki opinia ta została wzięta pod uwagę."

18) artykuł 19 akapit drugi otrzymuje następujące brzmienie:

"Państwa Członkowskie podejmują środki szczególnie w zakresie instrumentów kontroli oraz systemu kar stosującego się do naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia i podejmują wszystkie niezbędne kroki w celu zastosowania kar. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne oraz odstraszające. Państwa Członkowskie informują Komisję o stosownych środkach w okresie 12 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia oraz informują o wszelkich następnych zmianach, jak tylko będzie to możliwe. Zapewniają, że wszystkie takie środki są stosowane bez dyskryminacji ze względu na narodowość lub miejsce prowadzenia działalności przez przewoźnika";

19) załącznik zastępuje się załącznikiem zawartym w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Państwa Członkowskie, po konsultacji z Komisją, podejmują wszelkie środki niezbędne do wdrożenia niniejszego rozporządzenia przed 11 grudnia 1998 r. i niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Artykuł 3

Komisja przedstawi raport dotyczący rezultatów stosowania niniejszego rozporządzenia Parlamentowi Europejskiemu oraz Radzie najpóźniej do 31 grudnia 1999 r.

Artykuł 4

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od 11 grudnia 1998 r., z wyjątkiem art. 1 ust. 3, który będzie stosowany od 11 czerwca 1999 r.

Niniejsze rozporządzenie obowiązuje w całości i jest stosowane bezpośrednio we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 11 grudnia 1997 r.

W imieniu Rady

M. Delvaux-stehres

Przewodniczący

[1] Dz.U. C 203, z 13.7.1996, str. 11, oraz Dz.U. C 107, z 5.4.1997, str. 3.

[2] Dz.U. C 66, z 3.3.1997, str. 3.

[3] Opinia Parlamentu Europejskiego z 28 listopada 1996 r. (Dz.U. C 380, z 16.12.1996, str. 40), wspólne stanowisko Rady z dnia 14 kwietnia 1997 r. (Dz.U. C 164, z 30.5.1997, str. 1) oraz decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 lipca 1997 r. (Dz.U. C 286, z 22.9.1997, str. 85).

[4] Dz.U. L 74, z 20.3.1992, str. 1.

[5] Dz.U. L 4, z 8.1.1998, str. 10;

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK

ZAŁĄCZNIK

+++++ TIFF +++++

Postanowienia ogólne

1. Niniejsza licencja została wydana na mocy rozporządzenia Rady (EWG) nr 684/92 z dnia 16 marca 1992 r. w sprawie wspólnych zasad międzynarodowego przewozu osób autokarem i autobusem, zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 11/98.

2. Niniejsza licencja została wydana przez właściwe władze Państwa Członkowskiego, w którym prowadzona jest działalność przez przewoźnika działającego na rachunek osób trzecich, który:

- jest upoważniony w Państwie Członkowskim, w którym prowadzi działalność, do świadczenia przewozu na zasadzie usług regularnych, w tym specjalnych usług regularnych lub usług okolicznościowych autokarami lub autobusami,

- spełnia warunki określone zgodnie z przepisami Wspólnoty dotyczącymi dopuszczenia do zawodu przewoźnika drogowego osób w dziedzinie przewozów krajowych i międzynarodowych,

- spełnia wymogi prawne dotyczące bezpieczeństwa na drodze w zakresie standardów obowiązujących kierowców oraz pojazdy.

3. Niniejsza licencja umożliwia międzynarodowy przewóz osób autokarem oraz autobusem na rachunek osób trzecich na wszystkich połączeniach transportowych dla podróży przeprowadzanych na terytorium Wspólnoty:

- gdzie miejsce odjazdu oraz miejsce docelowe znajduje się w dwóch różnych Państwach Członkowskich, z tranzytem lub bez tranzytu przez jedno lub więcej Państw Członkowskich lub państw trzecich,

- z Państwa Członkowskiego do państwa trzeciego i odwrotnie, z tranzytem lub bez tranzytu przez jedno lub więcej Państw Członkowskich lub państw trzecich,

- pomiędzy państwami trzecimi z tranzytem poprzez terytorium jednego lub więcej Państw Członkowskich,

oraz pustych przejazdów w związku z transportem na warunkach określonych w rozporządzeniu (EWG) nr 684/92.

W przypadku działalności transportowej z Państwa Członkowskiego do państwa trzeciego i odwrotnie rozporządzenie (EWG) nr 684/92 stosuje się dla podróży w obrębie terytorium Państwa Członkowskiego będącego miejscem zbierania lub wysadzania pasażerów, po zawarciu niezbędnej umowy pomiędzy Wspólnotą i państwem trzecim, którego to dotyczy.

4. Niniejsza licencja jest osobista i nie może być udostępniona osobom trzecim.

5. Niniejsza licencja może być odebrana przez właściwe władze Państwa Członkowskiego, które ją wydało, w szczególności jeśli przewoźnik:

- nie spełnia już warunków określonych w art. 3 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 684/92,

- przedstawił niedokładne informacje odnośnie do danych wymaganych do wydania lub odnowienia licencji,

- dopuścił się poważnego naruszenia lub powtarzających się pomniejszych naruszeń przepisów odnoszących się do przewozów w zakresie bezpieczeństwa drogowego, w szczególności przepisów stosujących się do pojazdów, czasu prowadzenia oraz przerw dla kierowców, oraz w przypadku świadczenia usług równoległych bądź tymczasowych, o których mowa w art. 2 pkt 1.3 rozporządzenia (EWG) nr 684/92, bez upoważnienia, właściwe władze Państwa Członkowskiego, w którym prowadzona jest działalność przez przewoźnika dokonującego naruszenia, mogą między innymi odebrać licencję wspólnotową lub dokonać tymczasowego i/lub częściowego odebrania kopii poświadczonych za zgodność z oryginałem licencji wspólnotowej.

Takie kary są ustalane odpowiednio do wagi naruszenia dokonanego przez posiadacza licencji wspólnotowej oraz do całkowitej liczby posiadanych kopii poświadczonych za zgodność z oryginałem w związku z jego międzynarodową działalnością.

6. Oryginał licencji musi być przechowywany przez przewoźnika. Kopia licencji poświadczona za zgodność z oryginałem musi znajdować się w pojeździe podczas dokonywania międzynarodowej działalności transportowej.

7. Niniejsza licencja musi być okazana na żądanie wszelkich urzędników odpowiedzialnych za kontrolę.

8. Posiadacz licencji musi na terytorium każdego z Państw Członkowskich stosować się do obowiązujących w tym Państwie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, w szczególności do tych odnoszących się do transportu i ruchu drogowego.

9. Usługi regularne oznaczają usługi, które umożliwiają przewóz pasażerów w odpowiednich okresach wzdłuż wyznaczonych tras, pasażerowie mogą być zbierani i wysadzani na wcześniej ustalonych przystankach. Usługi regularne są otwarte dla wszystkich, bez względu, tam gdzie stosowne, na obowiązek rezerwacji.

Na regularny charakter usługi nie mają wpływu żadne zmiany warunków funkcjonowania usług.

Usługi regularne podlegają zezwoleniom.

"Specjalne usługi regularne" oznaczają usługi regularne zapewniające przewóz określonych kategorii pasażerów, z wyłączeniem innych pasażerów, w określonej częstotliwości i trasach, pasażerowie mogą być zbierani i wysadzani na wcześniej ustalonych przystankach.

Specjalne usługi regularne obejmują w szczególności:

a) przewóz pracowników pomiędzy miejscem pracy a miejscem zamieszkania;

b) przewóz uczniów i studentów do i z placówek kształcenia;

c) przewóz żołnierzy i ich rodzin pomiędzy miejscem zamieszkania a miejscem zakoszarowania.

Fakt zróżnicowania specjalnych usług zależnie od potrzeb użytkowników nie wpływa na ich klasyfikację jako usług regularnych.

Specjalne usługi regularne nie wymagają zezwolenia pod warunkiem, że są objęte umową zawartą pomiędzy organizatorem a przewoźnikiem.

Organizacja równoległych lub tymczasowych usług, obejmujących taką samą klientelę jak istniejące usługi regularne, podlega zezwoleniom.

"Okolicznościowe usługi" oznaczają usługi, które nie są objęte definicją usług regularnych, w tym specjalnych usług regularnych, oraz które w szczególności charakteryzują się faktem przewożenia grup zebranych z inicjatywy zleceniodawcy lub samego przewoźnika. Organizacja usług równoległych lub tymczasowych porównywalnych z istniejącymi usługami regularnymi oraz obejmujących taką samą klientelę jak te ostatnie podlega zezwoleniom zgodnie z procedurą ustanowioną w sekcji II rozporządzenia (EWG) nr 684/92. Usługi te nie tracą charakteru usług okolicznościowych ze względu na to, że świadczone są z pewną częstotliwością.

Usługi okolicznościowe nie podlegają zezwoleniom.

--------------------------------------------------