This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 02019R0452-20200919
Regulation (EU) 2019/452 of the European Parliament and of the Council of 19 March 2019 establishing a framework for the screening of foreign direct investments into the Union
Consolidated text: Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/452 z dnia 19 marca 2019 r. ustanawiające ramy monitorowania bezpośrednich inwestycji zagranicznych w Unii
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/452 z dnia 19 marca 2019 r. ustanawiające ramy monitorowania bezpośrednich inwestycji zagranicznych w Unii
02019R0452 — PL — 19.09.2020 — 001.001
Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie
|
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2019/452 z dnia 19 marca 2019 r. ustanawiające ramy monitorowania bezpośrednich inwestycji zagranicznych w Unii (Dz.U. L 079I z 21.3.2019, s. 1) |
zmienione przez:
|
|
|
Dziennik Urzędowy |
||
|
nr |
strona |
data |
||
|
ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2020/1298 z dnia 13 lipca 2020 r. |
L 304 |
1 |
18.9.2020 |
|
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2019/452
z dnia 19 marca 2019 r.
ustanawiające ramy monitorowania bezpośrednich inwestycji zagranicznych w Unii
Artykuł 1
Przedmiot i zakres stosowania
1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia ramy monitorowania przez państwa członkowskie bezpośrednich inwestycji zagranicznych w Unii ze względów bezpieczeństwa lub porządku publicznego, a także ramy mechanizmu współpracy pomiędzy państwami członkowskimi oraz pomiędzy państwami członkowskimi a Komisją w zakresie bezpośrednich inwestycji zagranicznych, które mogą mieć wpływ na bezpieczeństwo lub porządek publiczny. Obejmuje to możliwość wydawania przez Komisję opinii na temat takich inwestycji.
2. Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla wyłącznej odpowiedzialności każdego państwa członkowskiego za utrzymanie swojego bezpieczeństwa narodowego zgodnie z art. 4 ust. 2 TUE, jak również dla prawa każdego państwa członkowskiego do ochrony swoich podstawowych interesów bezpieczeństwa zgodnie z art. 346 TFUE.
3. Żaden przepis niniejszego rozporządzenia nie ogranicza prawa każdego państwa członkowskiego do podejmowania decyzji o tym, czy dana bezpośrednia inwestycja zagraniczna zostanie objęta monitorowaniem w ramach niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Definicje
Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:
„bezpośrednia inwestycja zagraniczna” oznacza wszelkiego rodzaju inwestycje inwestora zagranicznego dokonane w celu ustanowienia lub utrzymania trwałych i bezpośrednich powiązań między tym inwestorem zagranicznym a przedsiębiorcą lub przedsiębiorstwem, któremu udostępniany jest kapitał w celu prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie członkowskim, w tym inwestycje, które umożliwiają skuteczne uczestnictwo w zarządzaniu spółką prowadzącą działalność gospodarczą lub w jej kontrolowaniu;
„inwestor zagraniczny” oznacza osobę fizyczną z państwa trzeciego lub przedsiębiorstwo z państwa trzeciego, które zamierzają dokonać lub dokonali bezpośredniej inwestycji zagranicznej;
„monitorowanie” oznacza procedurę umożliwiającą ocenę, zbadanie, dopuszczenie, uwarunkowanie, zakazanie lub wycofanie bezpośrednich inwestycji zagranicznych;
„mechanizm monitorowania” oznacza instrument powszechnie stosowany, taki jak ustawa lub rozporządzenie, wraz z towarzyszącymi wymogami administracyjnymi, przepisami wykonawczymi lub wytycznymi, określający zasady, warunki i procedury dotyczące oceny, zbadania, dopuszczenia, uwarunkowania, zakazania lub wycofania bezpośrednich inwestycji zagranicznych ze względów bezpieczeństwa lub porządku publicznego;
„bezpośrednia inwestycja zagraniczna objęta monitorowaniem” oznacza bezpośrednią inwestycję zagraniczną poddaną formalnej ocenie lub zbadaniu na podstawie mechanizmu monitorowania;
„decyzja dotycząca monitorowania” oznacza środek przyjęty w ramach stosowania mechanizmu monitorowania;
„przedsiębiorstwo z państwa trzeciego” oznacza przedsiębiorstwo ustanowione lub w inny sposób utworzone na mocy prawa państwa trzeciego.
Artykuł 3
Mechanizmy monitorowania stosowane przez państwa członkowskie
1. Zgodnie z niniejszym rozporządzeniem państwa członkowskie mogą utrzymywać, zmieniać lub przyjmować mechanizmy monitorowania bezpośrednich inwestycji zagranicznych realizowanych na ich terytorium ze względów bezpieczeństwa lub porządku publicznego.
2. Przepisy i procedury dotyczące mechanizmów monitorowania, w tym odnośne ramy czasowe, muszą być przejrzyste i nie mogą wprowadzać dyskryminacji między państwami trzecimi. W szczególności, państwa członkowskie określają okoliczności powodujące wszczęcie monitorowania, przyczyny monitorowania oraz mające zastosowanie szczegółowe zasady proceduralne.
3. Państwa członkowskie stosują ramy czasowe zgodnie ze swoimi mechanizmami monitorowania. Mechanizmy monitorowania umożliwiają państwom członkowskim uwzględnianie uwag pozostałych państw członkowskich, o których to uwagach mowa w art. 6 i 7, oraz opinii Komisji, o których mowa w art. 6, 7 i 8.
4. Informacje poufne, w tym szczególnie chronione informacje handlowe, udostępnione państwom członkowskim prowadzącym monitorowanie są chronione.
5. Zainteresowani inwestorzy zagraniczni i zainteresowane przedsiębiorstwa mają możliwość odwołania się od decyzji dotyczących monitorowania wydanych przez organy krajowe.
6. Państwa członkowskie, które dysponują mechanizmem monitorowania, utrzymują, zmieniają lub przyjmują środki niezbędne do rozpoznawania przypadków obchodzenia mechanizmów monitorowania i decyzji dotyczących monitorowania oraz do zapobiegania takim przypadkom.
7. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o swoich istniejących mechanizmach monitorowania do dnia 10 maja 2019 r. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o każdym nowo przyjętym mechanizmie monitorowania lub o każdej zmianie dokonanej w istniejącym mechanizmie monitorowania w terminie 30 dni od wejścia w życie nowo przyjętego mechanizmu monitorowania lub od dokonania zmiany w istniejącym mechanizmie monitorowania.
8. Nie później niż trzy miesiące od otrzymania powiadomienia, o którym mowa w ust. 7, Komisja udostępnia publicznie wykaz mechanizmów monitorowania stosowanych przez państwa członkowskie. Komisja aktualizuje ten wykaz.
Artykuł 4
Czynniki, które mogą być brane pod uwagę przez państwa członkowskie lub Komisję
1. Przy ustalaniu, czy bezpośrednia inwestycja zagraniczna może mieć wpływ na bezpieczeństwo lub porządek publiczny, państwa członkowskie i Komisja mogą uwzględniać jej ewentualny wpływ, między innymi, na:
fizyczną lub wirtualną infrastrukturę krytyczną, w tym infrastrukturę związaną z energią, transportem, wodą, zdrowiem, komunikacją, mediami, przetwarzaniem lub przechowywaniem danych, przestrzenią powietrzną oraz przestrzenią kosmiczną, obronnością, infrastrukturę wyborczą lub finansową oraz obiekty o szczególnym znaczeniu, jak również grunty i nieruchomości, mające kluczowe znaczenie dla takiej infrastruktury;
technologie krytyczne i produkty podwójnego zastosowania zdefiniowane w art. 2 pkt 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 428/2009 ( 1 ), w tym technologie związane ze sztuczną inteligencją, robotyką, półprzewodnikami, cyberbezpieczeństwem, przestrzenią powietrzną oraz przestrzenią kosmiczną, obronnością, przechowywaniem energii, technologie kwantowe i jądrowe, jak również nano- i biotechnologie;
dostawy nakładów krytycznych, w tym energii lub surowców, a także bezpieczeństwo żywnościowe;
dostęp do szczególnie chronionych informacji, w tym danych osobowych, lub zdolność kontrolowania takich informacji; lub
wolność i pluralizm mediów.
2. Przy ustalaniu, czy bezpośrednia inwestycja zagraniczna może mieć wpływ na bezpieczeństwo lub porządek publiczny, państwa członkowskie i Komisja mogą także brać pod uwagę, w szczególności, to, czy:
dany inwestor zagraniczny jest bezpośrednio lub pośrednio kontrolowany przez rząd, w tym organy państwowe lub siły zbrojne, państwa trzeciego, również poprzez strukturę własnościową lub istotny poziom finansowania;
dany inwestor zagraniczny był już zaangażowany w działania mające wpływ na bezpieczeństwo lub porządek publiczny w państwie członkowskim; lub
istnieje poważne ryzyko udziału danego inwestora zagranicznego w niezgodnej z prawem lub przestępczej działalności.
Artykuł 5
Sprawozdania roczne
1. Do dnia 31 marca każdego roku państwa członkowskie przedkładają Komisji sprawozdanie roczne obejmujące poprzedni rok kalendarzowy, które zawiera zagregowane informacje dotyczące bezpośrednich inwestycji zagranicznych, które były realizowane na ich terytorium, na podstawie dostępnych im informacji, jak również zagregowane informacje dotyczące wniosków otrzymanych od pozostałych państw członkowskich zgodnie z art. 6 ust. 6 i art. 7 ust. 5.
2. W odniesieniu do każdego okresu sprawozdawczego państwa członkowskie, które utrzymują mechanizmy monitorowania, dostarczają – oprócz informacji, o których mowa w ust. 1 zagregowane informacje na temat stosowania swoich mechanizmów monitorowania.
3. Komisja przedstawia sprawozdanie roczne na temat wdrażania niniejszego rozporządzenia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. Sprawozdanie to podaje się do wiadomości publicznej.
4. Parlament Europejski może zapraszać Komisję na posiedzenia właściwej komisji parlamentarnej w celu przedstawienia i wyjaśnienia kwestii systemowych związanych z wdrażaniem niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 6
Mechanizm współpracy w odniesieniu do bezpośrednich inwestycji zagranicznych objętych monitorowaniem
1. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję i pozostałe państwa członkowskie o każdej bezpośredniej inwestycji zagranicznej objętej monitorowaniem, która jest realizowana na ich terytorium, dostarczając jak najszybciej informacji, o których mowa w art. 9 ust. 2 niniejszego rozporządzenia. Powiadomienie może zawierać wykaz państw członkowskich, w przypadku których uznaje się, że dana bezpośrednia inwestycja zagraniczna może z dużym prawdopodobieństwem wpłynąć na bezpieczeństwo lub porządek publiczny. W stosownych przypadkach państwo członkowskie prowadzące monitorowanie dokłada starań, aby określić, w ramach powiadomienia, czy uważa, że dana bezpośrednia inwestycja zagraniczna objęta monitorowaniem może wchodzić w zakres stosowania rozporządzenia (WE) nr 139/2004.
2. W przypadku gdy państwo członkowskie uzna, że bezpośrednia inwestycja zagraniczna objęta monitorowaniem w innym państwie członkowskim może wpłynąć na jego własne bezpieczeństwo lub porządek publiczny lub gdy dysponuje ono informacjami istotnymi dla tego monitorowania, może przedstawić uwagi państwu członkowskiemu prowadzącemu monitorowanie. Państwo członkowskie przedstawiające uwagi przesyła je jednocześnie Komisji.
Komisja powiadamia pozostałe państwa członkowskie o tym, że przedstawiono uwagi.
3. W przypadku gdy Komisja uzna, że bezpośrednia inwestycja zagraniczna objęta monitorowaniem może mieć wpływ na bezpieczeństwo lub porządek publiczny w więcej niż jednym państwie członkowskim lub gdy dysponuje ona informacjami istotnymi dla tej bezpośredniej inwestycji zagranicznej, może wydać opinię skierowaną do państwa członkowskiego prowadzącego monitorowanie. Komisja może wydać opinię bez względu na to, czy pozostałe państwa członkowskie przekazały swoje uwagi. Komisja może wydać opinię w następstwie uwag przedstawionych przez pozostałe państwa członkowskie. Komisja wydaje taką opinię w uzasadnionych przypadkach po tym, gdy co najmniej jedna trzecia państw członkowskich uzna, że bezpośrednia inwestycja zagraniczna może mieć wpływ na ich bezpieczeństwo lub porządek publiczny.
Komisja powiadamia pozostałe państwa członkowskie o tym, że została wydana opinia.
4. Państwo członkowskie, które zasadnie uzna, że bezpośrednia inwestycja zagraniczna realizowana na jego terytorium może mieć wpływ na jego bezpieczeństwo lub porządek publiczny, może zwrócić się do Komisji o wydanie opinii lub do pozostałych państw członkowskim o przedstawienie uwag.
5. Uwagi, o których mowa w ust. 2, oraz opinie, o których mowa w ust. 3, muszą być należycie uzasadnione.
6. Nie później niż w terminie 15 dni kalendarzowych od otrzymania informacji, o których mowa w ust. 1, pozostałe państwa członkowskie oraz Komisja powiadamiają państwo członkowskie prowadzące monitorowanie o tym, że zamierzają przedstawić uwagi zgodnie z ust. 2 lub opinię zgodnie z ust. 3. Powiadomienie może zawierać wniosek o udzielenie dodatkowych informacji oprócz tych, o których mowa w ust. 1.
Każdy wniosek o udzielenie dodatkowych informacji musi być należycie uzasadniony, ograniczony do informacji niezbędnych do przedstawienia uwag zgodnie z ust. 2 lub do wydania opinii zgodnie z ust. 3, proporcjonalnie do celów wniosku i bez nadmiernego obciążania państwa członkowskiego prowadzącego monitorowanie. Wnioski o udzielenie informacji i odpowiedzi przedstawione przez państwa członkowskie przesyłane są jednocześnie Komisji.
7. Uwagi, o których mowa w ust. 2, lub opinie, o których mowa w ust. 3, kierowane są do państwa członkowskiego prowadzącego monitorowanie i są mu przesyłane w rozsądnym terminie, a w każdym razie nie później niż w terminie 35 dni kalendarzowych od otrzymania informacji, o których mowa w ust. 1.
Niezależnie od akapitu pierwszego, jeżeli wystąpiono o udzielenie dodatkowych informacji zgodnie z ust. 6, takie uwagi lub opinie wydawane są nie później niż w terminie 20 dni kalendarzowych od otrzymania dodatkowych informacji lub powiadomienia zgodnie z art. 9 ust. 5.
Niezależnie od ust. 6 Komisja może wydać opinię w następstwie uwag przedstawionych przez pozostałe państwa członkowskie w miarę możliwości w terminach, o których mowa w niniejszym ustępie, a w każdym razie nie później niż pięć dni kalendarzowych po upływie tych terminów.
8. W wyjątkowych przypadkach, gdy państwo członkowskie prowadzące monitorowanie uzna, że jego bezpieczeństwo lub porządek publiczny wymagają natychmiastowego działania, powiadamia pozostałe państwa członkowskie i Komisję o zamiarze wydania decyzji dotyczącej monitorowania przed upływem terminów, o których mowa w ust. 7, oraz należycie uzasadnia konieczność podjęcia natychmiastowego działania. Pozostałe państwa członkowskie i Komisja dokładają starań, by bezzwłocznie przedstawić uwagi lub wydać opinię.
9. Państwo członkowskie prowadzące monitorowanie należycie uwzględnia uwagi pozostałych państw członkowskich, o których mowa w ust. 2, a także opinię Komisji, o której mowa w ust. 3. Ostateczna decyzja dotycząca monitorowania jest podejmowana przez państwo członkowskie prowadzące monitorowanie.
10. Współpraca na podstawie niniejszego artykułu odbywa się za pośrednictwem punktów kontaktowych ustanowionych zgodnie z art. 11.
Artykuł 7
Mechanizm współpracy w odniesieniu do bezpośrednich inwestycji zagranicznych nieobjętych monitorowaniem
1. W przypadku gdy państwo członkowskie uzna, że bezpośrednia inwestycja zagraniczna planowana lub zrealizowana w innym państwie członkowskim, która nie jest objęta monitorowaniem w tym państwie członkowskim, może mieć wpływ na jego własne bezpieczeństwo lub porządek publiczny lub gdy dysponuje ono informacjami istotnymi dla tej bezpośredniej inwestycji zagranicznej, może przedstawić uwagi temu innemu państwu członkowskiemu. Państwo członkowskie przedstawiające uwagi przesyła je jednocześnie Komisji.
Komisja powiadamia pozostałe państwa członkowskie, że przedstawiono uwagi.
2. W przypadku gdy Komisja uzna, że bezpośrednia inwestycja zagraniczna planowana lub zrealizowana w państwie członkowskim, która nie jest objęta monitorowaniem w tym państwie członkowskim, może mieć wpływ na bezpieczeństwo lub porządek publiczny w więcej niż jednym państwie członkowskim lub gdy dysponuje ona informacjami istotnymi dla tej bezpośredniej inwestycji zagranicznej, może wydać opinię skierowaną do państwa członkowskiego, w którym bezpośrednia inwestycja zagraniczna jest planowana lub została zrealizowana. Komisja może wydać opinię bez względu na to, czy pozostałe państwa członkowskie przedstawiły swoje uwagi. Komisja może wydać opinię w następstwie uwag przedstawionych przez pozostałe państwa członkowskie. Komisja wydaje taką opinię w uzasadnionych przypadkach po tym, gdy co najmniej jedna trzecia państw członkowskich uzna, że bezpośrednia inwestycja zagraniczna może mieć wpływ na ich bezpieczeństwo lub porządek publiczny.
Komisja powiadamia pozostałe państwa członkowskie o tym, że została wydana opinia.
3. Państwo członkowskie, które zasadnie uzna, że bezpośrednia inwestycja zagraniczna realizowana na jego terytorium może mieć wpływ na jego bezpieczeństwo lub porządek publiczny, może zwrócić się do Komisji o wydanie opinii lub do pozostałych państw członkowskim o przedstawienie uwag.
4. Uwagi, o których mowa w ust. 1, oraz opinie, o których mowa w ust. 2, muszą być należycie uzasadnione.
5. W przypadku gdy państwo członkowskie lub Komisja uznają, że bezpośrednia inwestycja zagraniczna, która nie jest objęta monitorowaniem, może mieć wpływ na bezpieczeństwo lub porządek publiczny, o czym mowa w ust. 1 lub 2, mogą zwrócić się do państwa członkowskiego, w którym dana bezpośrednia inwestycja zagraniczna jest planowana lub została zrealizowana, o udzielenie informacji, o których mowa w art. 9.
Każdy wniosek o udzielenie informacji musi być należycie uzasadniony, ograniczony do informacji niezbędnych do przedstawienia uwag zgodnie z ust. 1 lub do wydania opinii zgodnie z ust. 2, proporcjonalnie do celów wniosku i bez nadmiernego obciążania państwa członkowskiego, w którym dana bezpośrednia inwestycja zagraniczna jest planowana lub została zrealizowana.
Wnioski o udzielenie informacji i odpowiedzi przedstawione przez państwa członkowskie przesyłane są jednocześnie Komisji.
6. Uwagi zgodnie z ust. 1 lub opinie zgodnie z ust. 2 kierowane są do państwa członkowskiego, w którym dana bezpośrednia inwestycja zagraniczna jest planowana lub została zrealizowana i są mu przesyłane w rozsądnym terminie, a w każdym razie nie później niż w terminie 35 dni kalendarzowych od otrzymania informacji, o których mowa w ust. 5 lub powiadomienia zgodnie z art. 9 ust. 5. W przypadku gdy opinia Komisji ma zostać wydana w następstwie uwag pozostałych państw członkowskich, Komisja ma 15dodatkowych dni kalendarzowych na wydanie tej opinii.
7. Państwo członkowskie, w którym bezpośrednia inwestycja zagraniczna jest planowana lub została zrealizowana, należycie uwzględnia uwagi pozostałych państw członkowskich oraz opinię Komisji.
8. Państwa członkowskie mogą przedstawić uwagi zgodnie z ust. 1, a Komisja może wydać opinię zgodnie z ust. 2, nie później niż w terminie 15 miesięcy od zrealizowania danej bezpośredniej inwestycji zagranicznej.
9. Współpraca na podstawie niniejszego artykułu odbywa się za pośrednictwem punktów kontaktowych ustanowionych zgodnie z art. 11.
10. Niniejszego artykułu nie stosuje się do bezpośrednich inwestycji zagranicznych zrealizowanych przed dniem 10 kwietnia 2019 r.
Artykuł 8
Bezpośrednie inwestycje zagraniczne, które mogą mieć wpływ na projekty lub programy leżące w interesie Unii
1. W przypadku gdy Komisja uzna, że bezpośrednia inwestycja zagraniczna może mieć wpływ na projekty lub programy leżące w interesie Unii ze względów bezpieczeństwa lub porządku publicznego, Komisja może wydać opinię skierowaną do państwa członkowskiego, w którym dana bezpośrednia inwestycja zagraniczna jest planowana lub została zrealizowana.
2. Procedury określone w art. 6 i 7 stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem następujących modyfikacji:
w ramach powiadomienia, o którym mowa w art. 6 ust. 1, lub uwag, o których mowa w art. 6 ust. 2 i art. 7 ust. 1, państwo członkowskie może wskazać, czy uważa, że bezpośrednia inwestycja zagraniczna może mieć wpływ na projekty i programy leżące w interesie Unii;
opinia Komisji jest przesyłana pozostałym państwom członkowskim;
państwo członkowskie, w którym dana bezpośrednia inwestycja zagraniczna jest planowana lub została zrealizowana, w jak największym stopniu uwzględnia opinię wydaną przez Komisję i przedstawia Komisji wyjaśnienie, jeżeli nie podejmie działania zaleconego w jej opinii.
3. Do celów niniejszego artykułu projekty lub programy leżące w interesie Unii obejmują te projekty i programy, które są finansowane znaczną kwotą lub w istotnej mierze ze środków Unii, lub są ustanowione na mocy prawa Unii w zakresie infrastruktury krytycznej, technologii krytycznych lub nakładów krytycznych niezbędnych dla zapewnienia bezpieczeństwa lub porządku publicznego. Wykaz projektów i programów leżących w interesie Unii został określony w załączniku.
4. Komisja przyjmuje akty delegowane zgodnie z art. 16 w celu zmiany wykazu projektów i programów leżących w interesie Unii.
Artykuł 9
Wymogi dotyczące informacji
1. Państwa członkowskie zapewniają, by informacje będące przedmiotem powiadomienia zgodnie z art. 6 ust. 1 lub informacje, o których udzielenie zwróciła się Komisja i pozostałe państwa członkowskie na podstawie art. 6 ust. 6 i art. 7 ust. 5, zostały bez zbędnej zwłoki udostępnione Komisji i występującym o nie państwom członkowskim.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, obejmują:
strukturę własnościową inwestora zagranicznego i przedsiębiorstwa, w którym dana bezpośrednia inwestycja zagraniczna jest planowana lub została zrealizowana, w tym informacje na temat ostatecznego inwestora i udziału kapitału;
przybliżoną wartość danej bezpośredniej inwestycji zagranicznej;
produkty, usługi i działalność gospodarczą inwestora zagranicznego i przedsiębiorstwa, w którym dana bezpośrednia inwestycja zagraniczna jest planowana lub została zrealizowana;
państwa członkowskie, w których inwestor zagraniczny i przedsiębiorstwo, w którym dana bezpośrednia inwestycja zagraniczna jest planowana lub została zrealizowana, prowadzą stosowną działalność gospodarczą;
finansowanie danej inwestycji oraz źródło tego finansowania, w oparciu o najlepsze informacje, którymi dysponuje odnośne państwo członkowskie;
termin, w którym planowane jest zrealizowanie danej bezpośredniej inwestycji zagranicznej lub termin, w którym została ona zrealizowana.
3. Państwa członkowskie dokładają starań, aby bez zbędnej zwłoki dostarczyć wszelkie informacje dodatkowe, oprócz tych, o których mowa w ust. 1 i 2 – jeżeli są one dostępne – występującym o nie państwom członkowskim i Komisji.
4. Państwo członkowskie, w którym dana bezpośrednia inwestycja zagraniczna jest planowana lub została zrealizowana, może zwrócić się do inwestora zagranicznego lub przedsiębiorstwa, w którym dana bezpośrednia inwestycja zagraniczna jest planowana lub została zrealizowana, z wnioskiem o udzielenie informacji, o których mowa w ust. 2. Zainteresowany inwestor zagraniczny lub zainteresowane przedsiębiorstwo bez zbędnej zwłoki udzielają wnioskowanych informacji.
5. Państwo członkowskie niezwłocznie powiadamia Komisję i pozostałe zainteresowane państwa członkowskie, jeśli, w wyjątkowych okolicznościach, nie jest w stanie – mimo dołożenia najlepszych starań – uzyskać informacji, o których mowa w ust. 1. W tym powiadomieniu państwo członkowskie należycie uzasadnia powody, dla których nie dostarczyło takich informacji i wyjaśnia, na czym polegały najlepsze starania, które podjęło w celu uzyskania wnioskowanych informacji, w tym objętych wnioskiem na podstawie ust. 4.
W przypadku niedostarczenia żadnych informacji, każda uwaga przedstawiona przez inne państwo członkowskie lub każda opinia wydana przez Komisję mogą zostać sporządzone na podstawie dostępnych im informacji.
Artykuł 10
Poufność przekazywanych informacji
1. Informacje otrzymane w wyniku stosowania niniejszego rozporządzenia wykorzystywane są wyłącznie do celów, w których o nie wystąpiono.
2. Państwa członkowskie i Komisja zapewniają ochronę informacji poufnych uzyskanych w związku ze stosowaniem niniejszego rozporządzenia zgodnie z prawem Unii i odpowiednimi przepisami prawa krajowego.
3. Państwa członkowskie i Komisja zapewniają, by klauzule tajności informacji niejawnych dostarczanych lub wymienianych na mocy niniejszego rozporządzenia nie były obniżane ani znoszone bez uprzedniej pisemnej zgody wytwórcy.
Artykuł 11
Punkty kontaktowe
1. Każde państwo członkowskie i Komisja ustanawiają punkt kontaktowy ds. wdrażania niniejszego rozporządzenia. Państwa członkowskie i Komisja włączają te punkty kontaktowe w prace dotyczące wszystkich kwestii związanych z wdrażaniem niniejszego rozporządzenia.
2. Komisja zapewnia bezpieczny i szyfrowany system służący wspieraniu bezpośredniej współpracy i wymiany informacji pomiędzy punktami kontaktowymi.
Artykuł 12
Grupa ekspertów ds. monitorowania bezpośrednich inwestycji zagranicznych w Unii Europejskiej
Grupa ekspertów ds. monitorowania bezpośrednich inwestycji zagranicznych w Unii Europejskiej zapewniająca Komisji doradztwo i wiedzę fachową kontynuuje dyskusję w kwestiach związanych z monitorowaniem bezpośrednich inwestycji zagranicznych, dzieli się najlepszymi praktykami i zdobytymi doświadczeniami oraz wymienia poglądy na temat tendencji oraz zagadnień będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, dotyczących bezpośrednich inwestycji zagranicznych. Komisja rozważa także możliwość zwracania się do tej grupy o doradztwo w kwestiach systemowych związanych z wdrażaniem niniejszego rozporządzenia.
Dyskusje tej grupy mają charakter poufny.
Artykuł 13
Współpraca międzynarodowa
Państwa członkowskie i Komisja mogą współpracować z właściwymi organami państw trzecich w kwestiach dotyczących monitorowania bezpośrednich inwestycji zagranicznych ze względów bezpieczeństwa i porządku publicznego.
Artykuł 14
Przetwarzanie danych osobowych
1. Wszelkie przetwarzanie danych osobowych dokonywane na podstawie niniejszego rozporządzenia odbywa się zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/679 i rozporządzeniem (UE) 2018/1725 i tylko w zakresie, w jakim jest to niezbędne do monitorowania bezpośrednich inwestycji zagranicznych przez państwa członkowskie oraz do zapewnienia skuteczności współpracy przewidzianej w niniejszym rozporządzeniu.
2. Dane osobowe związane z wdrażaniem niniejszego rozporządzenia przechowuje się wyłącznie przez okres niezbędny do osiągnięcia celów, do których zostały one zgromadzone.
Artykuł 15
Ocena
1. Do dnia 12 października 2023 r., a następnie co pięć lat Komisja ocenia funkcjonowanie i skuteczność niniejszego rozporządzenia i przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie stosowne sprawozdanie. Państwa członkowskie uczestniczą w tej procedurze i, w razie potrzeby, przekazują Komisji wszelkie dodatkowe informacje niezbędne do sporządzenia tego sprawozdania.
2. W przypadku gdy w sprawozdaniu zaleca się zmianę niniejszego rozporządzenia, sprawozdaniu temu może towarzyszyć odpowiedni wniosek ustawodawczy.
Artykuł 16
Wykonywanie przekazanych uprawnień
1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.
2. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 8 ust. 4, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia 10 kwietnia 2019 r.
3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 8 ust. 4, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.
4. Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa.
5. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
6. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 8 ust. 4 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.
Artykuł 17
Wejście w życie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 11 października 2020 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
ZAŁĄCZNIK
Wykaz projektów lub programów leżących w interesie Unii, o których mowa w art. 8 ust. 3
1. Europejskie programy GNSS (Galileo i EGNOS):
rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1285/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie realizacji i eksploatacji europejskich systemów nawigacji satelitarnej oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 876/2002 i rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 683/2008 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 1).
2. Copernicus:
rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 377/2014 z dnia 3 kwietnia 2014 r. ustanawiające program Copernicus i uchylające rozporządzenie (UE) nr 911/2010 (Dz.U. L 122 z 24.4.2014, s. 44).
3. „Horyzont 2020”, w tym programy badawczo-rozwojowe na podstawie art. 185 TFUE, oraz wspólne przedsięwzięcia lub wszelkie inne struktury utworzone na podstawie art. 187 TFUE:
rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1291/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. ustanawiające „Horyzont 2020” – program ramowy w zakresie badań naukowych i innowacji (2014–2020) oraz uchylające decyzję nr 1982/2006/WE (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 104), z uwzględnieniem objętych tym rozporządzeniem działań związanych z kluczowymi technologiami prorozwojowymi, takimi jak sztuczna inteligencja, robotyka, półprzewodniki i cyberbezpieczeństwo.
4. Transeuropejskie sieci transportowe (TEN-T):
rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1315/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie unijnych wytycznych dotyczących rozwoju transeuropejskiej sieci transportowej i uchylające decyzję nr 661/2010/UE (Dz.U. L 348 z 20.12.2013, s. 1).
5. Transeuropejskie sieci energetyczne (TEN-E):
rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 347/2013 z dnia 17 kwietnia 2013 r. w sprawie wytycznych dotyczących transeuropejskiej infrastruktury energetycznej, uchylające decyzję nr 1364/2006/WE oraz zmieniające rozporządzenia (WE) nr 713/2009, (WE) nr 714/2009 i (WE) nr 715/2009 (Dz.U. L 115 z 25.4.2013, s. 39).
6. Transeuropejskie sieci telekomunikacyjne:
rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 283/2014 z dnia 11 marca 2014 r. w sprawie wytycznych dotyczących sieci transeuropejskich w dziedzinie infrastruktury telekomunikacyjnej, uchylające decyzję nr 1336/97/WE (Dz.U. L 86 z 21.3.2014, s. 14).
7. Europejski program rozwoju przemysłu obronnego:
rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1092 z dnia 18 lipca 2018 r. ustanawiające Europejski program rozwoju przemysłu obronnego mający na celu wspieranie konkurencyjności i zdolności innowacyjnych przemysłu obronnego Unii (Dz.U. L 200 z 7.8.2018, s. 30).
8. Stała współpraca strukturalna (PESCO):
decyzja Rady (WPZiB) 2018/340 z dnia 6 marca 2018 r. ustanawiająca listę projektów do zrealizowania w ramach PESCO (Dz.U. L 65 z 8.3.2018, s. 24).
Decyzja Rady (WPZiB) 2018/1797 z dnia 19 listopada 2018 r. zmieniająca i aktualizująca decyzję (WPZiB) 2018/340 ustanawiającą listę projektów do zrealizowania w ramach PESCO (Dz.U. L 294 z 21.11.2018, s. 18).
Decyzja Rady (WPZiB) 2019/1909 z dnia 12 listopada 2019 r. zmieniająca i aktualizująca decyzję (WPZiB) 2018/340 ustanawiającą listę projektów do zrealizowania w ramach PESCO (Dz.U. L 293 z 14.11.2019, s. 113).
9. Działanie przygotowawcze – Przygotowanie nowego programu GOVSATCOM UE:
rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012, w szczególności jego art. 58 ust. 2 lit. b) (Dz.U. L 193 z 30.7.2018, s. 1).
10. Działanie przygotowawcze w zakresie badań nad obronnością:
rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012, w szczególności jego art. 58 ust. 2 lit. b) (Dz.U. L 193 z 30.7.2018, s. 1).
11. Europejskie Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Realizacji Projektu ITER:
decyzja Rady 2007/198/Euratom z dnia 27 marca 2007 r. powołująca Europejskie Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Realizacji Projektu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej oraz przyznająca mu określone korzyści (Dz.U. L 90 z 30.3.2007, s. 58).
( 1 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 428/2009 z dnia 5 maja 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli wywozu, transferu, pośrednictwa i tranzytu w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania (Dz.U. L 134 z 29.5.2009, s. 1).