2004R1935 — PL — 07.08.2009 — 001.001

---

Dokument ten służy wyłącznie do celów dokumentacyjnych i instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego zawartość

►B	ROZPORZĄDZENIE (WE) NR 1935/2004 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 27 października 2004 r. w sprawie materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością oraz uchylające dyrektywy 80/590/EWG i 89/109/EWG (Dz.U. L 338 z 13.11.2004, s. 4)

zmienione przez:

		Dziennik Urzędowy
		nr	strona	data
►M1	ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (WE) NR 596/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r.	L 188	14	18.7.2009

---

▼B

ROZPORZĄDZENIE (WE) NR 1935/2004 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

z dnia 27 października 2004 r.

w sprawie materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością oraz uchylające dyrektywy 80/590/EWG i 89/109/EWG

Artykuł 1

Cel i zakres przedmiotowy

1.  Celem niniejszego rozporządzenia jest zapewnienie efektywnego funkcjonowania rynku wewnętrznego w związku z wprowadzeniem do obrotu na rynku Wspólnoty materiałów i wyrobów przeznaczonych do bezpośredniego lub pośredniego kontaktu z żywnością, przy jednoczesnym stworzeniu podstaw do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia człowieka oraz interesów konsumentów.

2.  Rozporządzenie to ma zastosowanie do materiałów i wyrobów, włączając w to aktywne i inteligentne materiały i wyroby do kontaktu z żywnością, (zwanych dalej „materiałami i wyrobami”), które w stanie gotowym do użytkowania:

3.  Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do:

Artykuł 2

Definicje

1.  Dla celów niniejszego rozporządzenia stosuje się odpowiednio definicje określone w rozporządzeniu (WE) nr 178/2002, z wyjątkiem definicji pojęć „możliwość śledzenia” i „wprowadzenie do obrotu”, które mają następujące znaczenie:

2.  Ponadto zastosowanie mają także następujące definicje:

Artykuł 3

Wymagania ogólne

1.  Materiały i wyroby, w tym także materiały oraz wyroby aktywne i inteligentne, produkowane są zgodnie z dobrą praktyką produkcyjną, tak aby w normalnych lub możliwych do przewidzenia warunkach użytkowania nie dochodziło do migracji ich składników do żywności w ilościach, które mogłyby:

2.  Oznakowanie, reklamy i sposób prezentowania materiału lub wyrobu nie powinny wprowadzać konsumentów w błąd.

Artykuł 4

Wymagania szczególne dotyczące materiałów oraz wyrobów aktywnych i inteligentnych

1.  W sytuacjach, w których zastosowanie mają przepisy art. 3 ust. 1 lit. b) i c), aktywne materiały i wyroby mogą powodować zmiany składu lub cech organoleptycznych żywności, pod warunkiem że zmiany te zgodne są z przepisami prawa Wspólnoty mającymi zastosowanie do żywności, takimi jak przepisy dyrektywy 89/107/EWG w sprawie dodatków do żywności oraz związanych z nią środków wykonawczych lub, w przypadku braku przepisów wspólnotowych, z przepisami krajowymi dotyczącymi żywności.

2.  Do czasu przyjęcia dodatkowych zasad w postaci szczególnego środka prawnego w sprawie materiałów oraz wyrobów aktywnych i inteligentnych, substancje celowo umieszczane w składzie aktywnych materiałów i wyrobów, po to, aby uwalniały się do żywności lub jej otoczenia, dopuszczane są i stosowane w sposób zgodny z odpowiednimi przepisami wspólnotowymi mającymi zastosowanie do żywności, a także zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia oraz jego środków wykonawczych.

Substancje takie uznawane są za składniki środków spożywczych w rozumieniu art. 6 ust. 4 lit. a dyrektywy 2000/13/WE ( 10 ).

3.  Aktywne materiały i wyroby nie mogą powodować zmian składu ani cech organoleptycznych żywności, przykładowo poprzez ukrywanie oznak psucia się żywności, co mogłoby wprowadzić konsumentów w błąd.

4.  Inteligentne materiały i wyroby nie mogą przekazywać informacji na temat stanu żywności, które mogłyby wprowadzać konsumentów w błąd.

5.  Aktywne i inteligentne materiały oraz wyroby pozostające w kontakcie z żywnością są odpowiednio oznaczane, aby umożliwić konsumentowi identyfikację niejadalnych części produktu.

6.  Materiały oraz wyroby aktywne i inteligentne są odpowiednio oznaczane w celu wskazania na fakt, iż materiały te lub wyroby klasyfikowane są jako aktywne i/lub inteligentne.

Artykuł 5

Szczególne środki prawne odnoszące się do grup materiałów i wyrobów

▼M1

1.  Komisja może przyjąć lub zmienić szczególne środki prawne w odniesieniu do grup materiałów i wyrobów, których wykaz zawiera załącznik I, a także, w odpowiednich przypadkach, w odniesieniu do kombinacji tych materiałów i wyrobów lub materiałów i wyrobów pochodzących z recyklingu i wykorzystywanych w produkcji tych materiałów i wyrobów.

▼B

Wymienione powyżej szczególne środki prawne mogą obejmować:

▼M1

Komisja przyjmuje szczególne środki, o których mowa w lit. m), zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 23 ust. 2.

Szczególne środki, o których mowa w lit. f), g), h), i), j), k), l) i n), mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 23 ust. 3.

Szczególne środki, o których mowa w lit. a)–e), mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 23 ust. 4.

▼M1

2.  Komisja może zmienić istniejące dyrektywy szczegółowe w sprawie materiałów i wyrobów. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 23 ust. 4.

▼B

Artykuł 6

Krajowe szczególne środki prawne

W przypadku braku środków szczególnych, o których mowa w art. 5, niniejsze rozporządzenie nie stanowi przeszkody dla zachowania lub przyjęcia przez Państwa Członkowskie przepisów krajowych, pod warunkiem że będą one zgodne z postanowieniami Traktatu.

Artykuł 7

Rola Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności

Przepisy mogące mieć wpływ na zdrowie publiczne przyjmowane są po uprzedniej konsultacji z Europejskim Urzędem ds. Bezpieczeństwa Żywności, zwanym dalej „Urzędem”.

Artykuł 8

Ogólne wymagania dotyczące udzielania zezwoleń na stosowanie substancji

1.  Po przyjęciu wykazu substancji, o którym mowa w art. 5 ust. 1 akapit drugi lit. a) i b), każdy ubiegający się o zezwolenie na stosowanie substancji nieujętej w takim wykazie składa stosowny wniosek zgodnie z art. 9 ust. 1.

2.  Zezwolenie na stosowanie danej substancji nie może być udzielone w przypadku braku odpowiednich i dostatecznych dowodów na to, że materiał lub wyrób końcowy, stosowany zgodnie z warunkami, które mają być określone w szczególnych środkach prawnych, spełnia wymagania art. 3 i — w przypadkach, w których ma on zastosowanie — art. 4.

Artykuł 9

Wniosek o udzielenie zezwolenia na stosowanie nowej substancji

1.  Wydanie zezwolenia, o którym mowa w art. 8 ust. 1 następuje zgodnie z następującą procedurą:

2.  Urząd publikuje szczegółowe wytyczne dotyczące sposobu sporządzania i składania wniosku ( 11 ).

Artykuł 10

Opinia Urzędu

1.  W terminie sześciu miesięcy od dnia otrzymania ważnego wniosku Urząd wydaje opinię na temat zgodności danej substancji z kryteriami dotyczącymi bezpieczeństwa jej stosowania, określonymi w art. 3 i -— w przypadkach, w których ma on zastosowanie — w art. 4, w warunkach, w których dany materiał lub wyrób zawierający ją w swoim składzie będzie docelowo wykorzystywany.

Urząd może przedłużyć powyższy okres, nie więcej jednak niż o kolejnych sześć miesięcy. W takim przypadku Urząd udziela wnioskodawcy, Komisji oraz Państwom Członkowskim wyjaśnienia w związku z zaistniałym opóźnieniem.

2.  Urząd może, w odpowiednich przypadkach, wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia, w określonym terminie, danych załączonych do wniosku. W przypadku wezwania przez Urząd do uzupełnienia informacji, bieg terminu określonego w ust. 1 ulega zawieszeniu do momentu dostarczenia tych informacji. Bieg wspomnianego terminu ulega również zawieszeniu na okres przyznany wnioskodawcy na przygotowanie wyjaśnień w formie ustnej lub pisemnej.

3.  W celu wydania opinii Urząd:

4.  W przypadku wydania pozytywnej opinii w sprawie dopuszczenia ocenianej substancji, opinia taka powinna zawierać:

5.  Urząd przesyła swoją opinię Komisji, Państwom Członkowskim oraz wnioskodawcy.

6.  Urząd podaje swoją opinię do wiadomości publicznej, po usunięciu z jej treści wszelkich informacji, które uzna za informacje poufne, zgodnie z art. 20.

Artykuł 11

Zezwolenia wydawane przez Wspólnotę

1.  Wspólnotowe zezwolenie na stosowanie jednej lub wielu substancji następuje w drodze wydania szczególnego środka prawnego. Komisja sporządza, w stosownych przypadkach, projekt szczególnego środka prawnego, o którym mowa w art. 5, w celu udzielenia zezwolenia na stosowanie jednej lub wielu substancji poddawanych ocenie przez Urząd oraz określa lub zmienia warunki ich stosowania.

2.  W projekcie szczególnego środka prawnego uwzględnia się opinię Urzędu, odpowiednie przepisy prawa wspólnotowego oraz inne aspekty prawne istotne w rozpatrywanej sprawie. W sytuacji, w której projekt szczególnego środka prawnego jest niezgodny z opinią Urzędu, Komisja niezwłocznie przedstawia uzasadnienie zaistniałych różnic. Jeżeli Komisja nie zamierza przygotowywać projektu szczególnego środka prawnego po uzyskaniu pozytywnej opinii Urzędu, niezwłocznie zawiadamia ona o tym wnioskodawcę, przedstawiając mu uzasadnienie.

▼M1

3.  Komisja przyjmuje wspólnotowe zezwolenie w postaci szczególnego środka prawnego, o którym mowa w ust. 1. Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 23 ust. 4.

▼B

4.  Po wydaniu, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, zezwolenia na stosowanie określonej substancji, każdy podmiot działający na rynku, stosujący dozwoloną substancję lub też zawierające ją materiały lub wyroby, przestrzega warunków oraz ograniczeń wynikających z danego zezwolenia.

5.  Wnioskodawca oraz każdy inny podmiot działający na rynku, stosujący substancję, na którą udzielono zezwolenia, bądź też materiały lub wyroby zawierające tę substancję, natychmiast przekazuje Komisji wszelkie nowe informacje natury naukowej lub technicznej, które mogą wpływać na ocenę bezpieczeństwa stosowania takiej substancji dla zdrowia człowieka. Jeżeli jest to konieczne, Urząd dokonuje przeglądu takiej oceny.

6.  Udzielenie zezwolenia nie ma wpływu na ogólną odpowiedzialność cywilną i karną podmiotu działającego na rynku dotyczącą substancji objętej tym zezwoleniem lub też materiału albo wyrobu zawierającego tę substancję, a także żywności mającej kontakt z takim materiałem lub wyrobem.

Artykuł 12

Zmiana, zawieszenie lub cofnięcie zezwolenia

1.  Wnioskodawca lub każdy podmiot działający na rynku stosujący substancję, na którą udzielono zezwolenia, bądź też materiały lub wyroby zawierające tę substancję może, zgodnie z procedurą określoną w art. 9 ust. 1, ubiegać się o zmianę istniejącego zezwolenia.

2.  Do takiego wniosku załącza się:

3.  Z własnej inicjatywy lub w na żądanie Państwa Członkowskiego lub Komisji, Urząd stosownie dokonuje oceny opinii lub zezwolenia pod kątem ich dalszej zgodności z niniejszym rozporządzeniem, zgodnie z procedurą określoną w art. 10. W razie konieczności Urząd może przeprowadzić konsultacje z wnioskodawcą.

4.  Komisja niezwłocznie bada opinię Urzędu i opracowuje projekt szczególnego środka prawnego, który ma zostać przyjęty.

5.  Projekt szczególnego środka prawnego zmieniającego zezwolenie określa wszelkie niezbędne zmiany warunków jego stosowania oraz ewentualne zmiany w ograniczeniach zawartych w tym zezwoleniu.

▼M1

6.  Komisja przyjmuje ostateczną wersję szczególnego środka prawnego dotyczącego zmiany, zawieszenia lub cofnięcia zezwolenia. Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 23 ust. 4. Ze względu na szczególnie pilną potrzebę Komisja może zastosować tryb pilny, o którym mowa w art. 23 ust. 5.

▼B

Artykuł 13

Właściwe organy Państw Członkowskich

Każde Państwo Członkowskie powiadamia Komisję oraz Urząd o nazwach, adresach oraz punktach kontaktowych właściwego krajowego organu bądź organów odpowiedzialnych na jego terytorium za przyjmowanie wniosków o udzielenie zezwolenia, o których mowa w art. 9–12. Komisja podaje do publicznej wiadomości nazwy i adresy właściwych organów krajowych, jak również punktów kontaktowych, o których została powiadomiona zgodnie z niniejszym artykułem.

Artykuł 14

Weryfikacja administracyjna

Każde działanie lub zaniechanie w ramach uprawnień przyznanych Urzędowi może zostać poddane weryfikacji przez Komisję działającą z urzędu lub na żądanie Państwa Członkowskiego, lub też osoby, której przypadek ten dotyczy bezpośrednio i indywidualnie.

W tym celu stosowne żądanie składa się Komisji w terminie dwóch miesięcy od dnia, w którym zainteresowana strona dowiedziała się o danym działaniu lub zaniechaniu.

Komisja podejmuje decyzję w ciągu dwóch miesięcy, kierując do Urzędu, w stosownych przypadkach, żądanie usunięcia skutków działania lub naprawienia szkody wynikłej z jego zaniechania.

Artykuł 15

Znakowanie

1.  Bez uszczerbku dla szczególnych środków prawnych, o których mowa w art. 5, do materiałów i wyrobów, które w chwili wprowadzania do obrotu nie weszły jeszcze w kontakt z żywnością, dołącza się:

2.  Informacje, o których mowa w ust. 1 lit. a), nie są wymagane w przypadku wyrobów, które, ze względu na swoje właściwości, są w sposób oczywisty przeznaczone do kontaktu z żywnością.

3.  Informacje określone w ust. 1 powinny być widoczne, czytelne i nieusuwalne.

4.  Handel detaliczny materiałami i wyrobami jest zabroniony, jeśli informacje wymagane zgodnie z ust. 1 lit. a), b) i e) nie są podane w języku łatwo zrozumiałym dla nabywców.

5.  Państwo Członkowskie, w którym dany materiał lub wyrób znajduje się w obrocie, może zgodnie z postanowieniami Traktatu zastrzec, aby na jego terytorium dane na etykiecie podawane były w jednym lub kilku językach urzędowych Wspólnoty.

6.  Ustępy 4 i 5 nie wykluczają możliwości podawania danych na etykietach w kilku językach.

7.  Na etapie sprzedaży detalicznej, informacje określone w ust. 1 muszą znajdować się:

8.  W fazach obrotu innych niż sprzedaż detaliczna, informacje określone w ust. 1 muszą znajdować się:

9.  Informacje określone w ust. 1 lit. a), b) i e) mogą być dołączane jedynie do materiałów i wyrobów zgodnych z:

Artykuł 16

Deklaracja zgodności

1.  W szczególnych środkach prawnych, o których mowa w art. 5, powinien zawarty być wymóg dołączenia do materiałów i wyrobów objętych tymi środkami pisemnej deklaracji stwierdzającej, iż są one zgodne z przepisami mającymi wobec nich zastosowanie.

W celu wykazania zgodności dostępna powinna być odpowiednia dokumentacja. Dokumentacja ta udostępniana jest na żądanie właściwym organom.

2.  W przypadku braku szczególnych środków prawnych niniejsze rozporządzenie nie stanowi przeszkody w zachowaniu lub przyjęciu przez Państwa Członkowskie przepisów krajowych dotyczących deklaracji zgodności w odniesieniu do materiałów i wyrobów.

Artykuł 17

Możliwość śledzenia

1.  Na wszystkich etapach postępowania należy zapewnić możliwość śledzenia drogi materiałów i wyrobów w celu ułatwienia procesu kontroli, wycofywania wadliwych produktów z rynku, udzielania informacji konsumentom oraz przypisania odpowiedzialności.

2.  Podmioty działające na rynku wdrażają, z należytym uwzględnieniem wykonalności technicznej, systemy i procedury umożliwiające identyfikację przedsiębiorstw, z których i do których dostarczono materiały lub wyroby oraz, w odpowiednich przypadkach, substancje lub produkty wykorzystane do ich produkcji i objęte niniejszym rozporządzeniem oraz jego środkami wykonawczymi. Powyższe informacje udostępniane są na żądanie właściwym organom.

3.  Materiały i wyroby wprowadzane do obrotu na rynku Wspólnoty są identyfikowane za pomocą odpowiedniego systemu, który umożliwia śledzenie ich drogi dzięki oznakowaniu lub też odpowiedniej dokumentacji lub informacji.

Artykuł 18

Środki bezpieczeństwa

1.  W przypadku gdy Państwo Członkowskie, w wyniku uzyskania nowej informacji lub ponownej oceny informacji dotychczasowych, dysponuje szczegółowymi danymi pozwalającymi na stwierdzenie, że zastosowanie określonego materiału lub wyrobu zagraża zdrowiu człowieka, pomimo iż jest on zgodny z odpowiednimi szczególnymi środkami prawnymi, może ono czasowo zawiesić lub ograniczyć stosowanie zakwestionowanych przepisów na swoim terytorium.

Państwo to niezwłocznie informuje o tym fakcie pozostałe Państwa Członkowskie oraz Komisję i podaje powody takiego zawieszenia lub ograniczenia.

2.  Po uzyskaniu stosownej opinii Urzędu Komisja niezwłocznie analizuje w ramach Komitetu, o którym mowa w art. 23 ust. 1, dane przedstawione przez Państwo Członkowskie określone w ust. 1 niniejszego artykułu, po czym niezwłocznie wydaje opinię i podejmuje odpowiednie działania.

3.  Jeżeli Komisja uzna, iż wprowadzenie zmian w odpowiednich, szczególnych środkach prawnych jest konieczne w celu zapobieżenia trudnościom, o których mowa w ust. 1, oraz do zapewnienia ochrony zdrowia człowieka, zmiany te przyjmuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 23 ust. 2.

4.  Państwo Członkowskie, o którym mowa w ust. 1, może utrzymać takie zawieszenie lub ograniczenie do momentu przyjęcia zmian wymienionych w ust. 3 lub podjęcia przez Komisję decyzji o przyjęciu stosownych zmian.

Artykuł 19

Dostęp do informacji

1.  Wnioski o udzielenie zezwolenia, informacje uzupełniające uzyskane od wnioskodawców oraz opinie Urzędu, z wyłączeniem informacji poufnych, podawane są do wiadomości publicznej zgodnie z art. 38, 39 i 41 rozporządzenia (WE) nr 178/2002.

2.  Wnioski o udostępnienie dokumentów na podstawie niniejszego rozporządzenia rozpatrywane są przez Państwa Członkowskie zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001.

Artykuł 20

Poufność

1.  Wnioskodawca może wskazać, które spośród informacji złożonych na podstawie art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 2 i art. 12 ust. 2 mają być traktowane jako poufne ze względu na fakt, iż ich ujawnienie może w istotny sposób zaszkodzić jego pozycji na rynku konkurencyjnym. W takich przypadkach wnioskodawca musi podać możliwe do zweryfikowania uzasadnienie.

2.  Poniższych informacji nie uważa się za poufne:

3.  Po konsultacji z wnioskodawcą Komisja określa informacje, które należy traktować jako poufne, oraz informuje wnioskodawcę i Urząd o swojej decyzji.

4.  Urząd przekazuje Komisji i Państwom Członkowskim, na ich żądanie, wszelkie posiadane informacje.

5.  Komisja, Urząd i Państwa Członkowskie podejmują działania konieczne do zapewnienia należytej poufności informacji uzyskanych przez nie na podstawie niniejszego rozporządzenia; nie dotyczy to informacji, które muszą zostać podane do wiadomości publicznej, jeżeli wymagają tego okoliczności z uwagi na ochronę zdrowia człowieka.

6.  Jeżeli wnioskodawca cofa lub wycofał wniosek, Urząd, Komisja oraz Państwa Członkowskie powinny zachować poufność przekazanych informacji handlowych i gospodarczych, w tym także informacji badawczo-rozwojowych oraz informacji, co do których poufności pomiędzy Komisją a wnioskodawcą zachodzi rozbieżność zdań.

Artykuł 21

Wspólne korzystanie z istniejących danych

Informacje zawarte we wnioskach składanych zgodnie z art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 2 i art. 12 ust. 2 mogą zostać wykorzystane na rzecz innego wnioskodawcy, pod warunkiem że Urząd uzna, iż jego wniosek dotyczy takiej samej substancji, jak substancja, której dotyczył wniosek pierwotny, również w zakresie stopnia czystości i charakteru zanieczyszczeń, a także że drugi wnioskodawca uzgodnił z pierwotnym wnioskodawcą możliwość wykorzystania takich informacji.

▼M1

Artykuł 22

Komisja przyjmuje zmiany do załączników I i II. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 23 ust. 3.

▼B

Artykuł 23

Procedura komitetu

1.  Komisja korzysta z pomocy Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt ustanowionego w art. 58 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 178/2002.

2.  We wszystkich przypadkach odesłań do niniejszego ustępu zastosowanie mają art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem jej art. 8.

Okres, o którym mowa w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE, wynosi trzy miesiące.

▼M1

3.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się art. 5a ust. 1–4 oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem jej art. 8.

▼M1

4.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się art. 5a ust. 1–4 i ust. 5 lit. b) oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem jej art. 8.

Terminy określone w art. 5a ust. 3 lit. c), ust. 4 lit. b) oraz ust. 4 lit. e) decyzji 1999/468/WE wynoszą odpowiednio dwa miesiące, jeden miesiąc i dwa miesiące.

5.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się art. 5a ust. 1, 2, 4 i 6 oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem jej art. 8.

▼B

Artykuł 24

Środki nadzoru i kontroli

1.  Państwa Członkowskie przeprowadzają urzędowe kontrole w celu zapewnienia przestrzegania niniejszego rozporządzenia zgodnie z odpowiednim ustawodawstwem Wspólnoty dotyczącym urzędowych kontroli żywności i pasz.

2.  W razie konieczności, na żądanie Komisji, w celu ułatwienia skoordynowanego podejścia przy stosowaniu ust. 1, Urząd udziela pomocy przy udoskonalaniu wytycznych o charakterze technicznym w zakresie pobierania próbek i przeprowadzania badań.

3.  Wspólnotowe laboratorium referencyjne dla materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością oraz krajowe laboratoria referencyjne utworzone zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 882/2004 wspierają Państwa Członkowskie przy stosowaniu postanowień ust. 1, przyczyniając się do uzyskania wysokiej jakości, ujednoliconych wyników analiz.

Artykuł 25

Sankcje

Państwa Członkowskie określają zasady stosowania sankcji w przypadku naruszenia postanowień niniejszego rozporządzenia i podejmują wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia, iż sankcje te są stosowane. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Państwa Członkowskie informują Komisję o odpowiednich przepisach nie później niż 13 maja 2005 r. i przekazują niezwłocznie informacje o wszelkich zmianach tych przepisów.

Artykuł 26

Uchylenia

Dyrektywy 80/590/EWG i 89/109/EWG tracą moc.

Odesłania do dyrektyw uchylonych należy traktować jako odesłania do niniejszego rozporządzenia oraz odczytywać zgodnie z tabelą zgodności zawartą w załączniku III.

Artykuł 27

Przepisy przejściowe

Materiały i wyroby, które zostały w sposób zgodny z prawem wprowadzone do obrotu przed 3 grudnia 2004 r., mogą pozostawać w obrocie handlowym do wyczerpania ich zapasów.

Artykuł 28

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 17 stosuje się od dnia 27 października 2006 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

---

ZAŁĄCZNIK I

Wykaz grup materiałów i wyrobów, które mogą zostać objęte szczególnymi środkami prawnymi

---

ZAŁĄCZNIK II

Symbol

---

ZAŁĄCZNIK III

---

( 1 ) Dz.U. C 117 z 30.4.2004, str. 1.

( 2 ) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 31 marca 2004 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 14 października 2004 r.

( 3 ) Dz.U. L 40 z 11.2.1989, str. 38. Dyrektywa zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 284 z 31.10.2003, str. 1).

( 4 ) Dyrektywa Rady 89/107/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących dodatków do żywności dopuszczonych do użycia w środkach spożywczych przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz.U. L 40 z 11.2.1989, str. 27). Dyrektywa ostatnio zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003.

( 5 ) Dz.U. L 31 z 1.2.2002, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1642/2003 (Dz.U. L 245 z 29.9.2003, str. 4).

( 6 ) Dyrektywa Komisji 80/590/EWG z dnia 9 czerwca 1980 r. określająca symbol mogący znajdować się na materiałach lub przedmiotach wchodzących w kontakt ze środkami spożywczymi (Dz.U. L 151 z 19.6.1980, str. 21). Dyrektywa ostatnio zmieniona Aktem Przystąpienia z 2003 r.

( 7 ) Dz.U. L 165 z 30.4.2004, str. 1. Rozporządzenie sprostowane w Dz.U. L 191 z 28.5.2004, str. 1.

( 8 ) Dz.U. L 145 z 31.5.2001, str. 43.

( 9 ) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

( 10 ) Dyrektywa 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych (Dz.U. L 109 z 6.5.2000, str. 29). Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2003/89/WE (Dz.U. L 308 z 25.11.2003, str. 15).

( 11 ) Do czasu publikacji wnioskodawcy mogą zasięgać informacji, korzystając z dokumentu pt. „Wytyczne Komitetu Naukowego ds. Żywności dotyczące zgłaszania wniosków o dokonanie oceny bezpieczeństwa stosowania substancji występujących w materiałach do kontaktu z żywnością przed wydaniem zezwolenia”. — http://europa.eu.int/comm/food/fs/sc/scf/out82_en.pdf.