Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62016TN0768

    Sprawa T-768/16: Skarga wniesiona w dniu 31 października 2016 r. – BNP Paribas/EBC

    Dz.U. C 6 z 9.1.2017, p. 49–49 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    9.1.2017   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 6/49


    Skarga wniesiona w dniu 31 października 2016 r. – BNP Paribas/EBC

    (Sprawa T-768/16)

    (2017/C 006/61)

    Język postępowania: francuski

    Strony

    Strona skarżąca: BNP Paribas (Paryż, Francja) (przedstawiciele: A. Champsaur i A. Delors, avocats)

    Strona pozwana: Europejski Bank Centralny

    Żądania

    Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

    stwierdzenie na podstawie art. 256 i 263 TFUE nieważności decyzji ECB/SSM/2016 – R0MUWSFPU8MPRO8K5P83/136 wydanej przez Europejski Bank Centralny w dniu 24 sierpnia 2016 r.;

    obciążenie Europejskiego Banku Centralnego całością kosztów postępowania.

    Zarzuty i główne argumenty

    Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

    1.

    Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa jakie popełnił Europejski Bank Centralny (EBC) przy interpretacji przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. 2013, L 176, s. 1; zwanego dalej „rozporządzeniem nr 575/2013”).

    Skarżąca zarzuca, że decyzja EBC z dnia 24 sierpnia 2016 r. oddalająca wniosek, który złożyła w celu uzyskania pozwolenia na wyłączenie ekspozycji wobec sektora publicznego z obliczania wskaźnika dźwigni między innymi:

    jest sprzeczna z zamiarem prawodawcy europejskiego i celami realizowanymi przez rozporządzenie nr 575/2013;

    pozbawia wszelkiej skuteczności art. 429 ust. 14 rzeczonego rozporządzenia;

    stanowi naruszenie przez EBC kompetencji prawodawcy europejskiego.

    2.

    Zarzut drugi dotyczący oczywistego błędu w zaskarżonej decyzji w odniesieniu do oceny ryzyka ostrożnościowego związanego z oszczędnościami regulowanymi, albowiem EBC nie uwzględnił ram prawnych i danych empirycznych związanych z tymi oszczędnościami oraz mających znaczenie sprawozdań Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego i popełnił ów błąd w ocenie zarówno w odniesieniu do ryzyka dźwigni jak też do innych rodzajów ryzyka ostrożnościowego z nim związanych.

    3.

    Zarzut trzeci dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności w zaskarżonej decyzji ze względu po pierwsze na naruszenie ogólnej zasady proporcjonalności, o której mowa w art. 5 traktatu o Unii Europejskiej i po drugie na niespełnienie szczególnych wymogów związanych z zasadą proporcjonalności w dziedzinie nadzoru ostrożnościowego przewidujących, że wymogi ostrożnościowe muszą być dostosowane do modelu biznesowego banku i do związanego z nim ryzyka dla sektora finansowego i dla gospodarki.


    Top